วันเกิดปีนี้ อายุ 40 แล้ว เข้าเขตหลักสี่เป็นที่เรียบร้อย

ขอบคุณทุกคำอวยพร ของขวัญ เค้กและกระเช้าที่หลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ ปีนี้ก็ยังคงอบอุ่นเหมือนเคย และยังคงนั่งกินปิ้งย่างหน้าบ้านกันตามประสาครอบครัวเล็กๆเหมือนเคย เอาจริงๆ 30 กับ 40 มันก็ดูไม่ต่างกันเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่ายังหนุ่มเหมือนกัน แต่ผมจำไม่ค่อยได้แล้วว่าวันเกิดตอน 30 มันเป็นยังไง

.. แก่แล้ว ลืมเก่ง เรื่องเมื่อวานซืนยังลืมเลย

นั่นคงเป็นข้อดีของคนวัยอายุปูนนี้ คือเริ่มไม่ใส่ใจอะไรที่มันหนักหัวเก่งขึ้น โฟกัสแต่สิ่งที่ต้องจำ เพราะแรมในหัวมันต่ำเหลือเกิน

40 แล้ว ขอบคุณทุกเรื่องดีร้าย กะจากเวลาที่ผ่านมาสองในสาม นี่ก็น่าจะใช้เวลามาค่อนชีวิตไปทางกลางคนแล้ว

กลางคน ที่อยู่กึ่งกลางระหว่างความอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ

หลายอย่างอาจลืมไป

.. แต่ในวันที่ผมยังได้อยู่กับทุกคนวันนี้ ผมจะจำให้แม่นว่า ผมมีความสุขมากจริงๆ