ขึ้นถ้ำรอบนี้ รู้สึกตัวตั้งแต่ก่อนมา ว่าต้องไปไม่สุดแน่..แต่ไม่รู้ว่าจะเพราะอะไร..ปรากฎมีเหตุการณ์ที่อธิบายได้ด้วยหลักวิทยาศาสตร์แต่อธิบายด้วยหลักไสยศาสตร์ไม่ได้กับ อ.วินไท..ที่ท่านสู้ และฮึดเพื่อพา ศิษย์จารย์วินไท ทั้ง40คนไปถึงที่หมาย..และท่านได้แตะตัวส่งพลังให้ทุกคน บอกกล่าวขอพลังปู่พญานาค..จนกระทั่งสุดท้าย ท่านเดินมาหาเราที่ปากเมืองลับแล ซึ่งเรากำลังแน่นหน้าอก และพยามฝืนกับพลังบางอย่าง และบอกจารย์ว่า "จารย์ช่วยหนูด้วย" จารย์รีบมาท่องมนต์คลายให้เราแล้วจารย์ก็ทรุดเลย..ทางวิทยาศาสตร์เรียกว่าตะคริวกิน และหลักของเราคือ จารย์โดนผลกระทบชิ่งจากบางเรื่องของบางคนเมื่อกี้มาก่อน แล้วพอมาช่วยเรา เลยซับหนักไป..กราบขอบพระคุณอาจารย์ที่รักลูกศิษย์มาก และช่วยทุกคน จนตัวเองไม่ไหว..นี่แหละ ที่ทำไมเราถึงรู้สึก อาจารย์ไม่ใช่เป็นแค่อาจารย์ที่ปรึกษาชีวิต แต่อาจารย์คือ คือพี่ชายที่แสนดี และเป็นครอบครัวของเรา..รักนะคะ จารย์วินไท ไขนามเลขศาสตร์ดวงดาว