วันนี้ผมทำใจได้แล้ว เลยมีโอกาสได้มาโพสต์ หลังจากคุณยายของผม มรณภาพตั้งแต่วันที่ 8 เมษายน 2566 คุณยายไปอย่างสงบ ไม่ทรมานเลยสักนิด รอลูกหลานทุกคนที่ท่านรักและห่วงหามาครบ คุณยายก็หมดลมหายใจทันที เป็นการจากลาอย่างมีสุขของคุณยายและไม่มีคำว่าทุกข์ค้างคาใจให้ไม่สบายใจอีกต่อไป นางฟ้าของผม ตอนนี้คุณยายของผมได้จากโลกนี้ไป 39 วันแล้ว ผมอยากพิมพ์อยากเล่าการเป็นอยู่ของผมตอนที่อยู่กับคุณยายและความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณยาย คุณยายดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กผมพิมพ์ได้เลยว่า คุณยาย ดูแลผมดั่งลูกเทวดา อยากจะกินอะไรก็ได้กิน อยากได้ของเล่นอะไรก็ได้มาเล่น คุณยายเห็นผมชอบเล่นกีฬาฟุตบอล ผมอยากได้ลูกฟุตบอลที่มียี่ห้อ รองเท้าสตั๊ดที่มียี่ห้อ คุณยายก็ซื้อให้โดยที่ไม่เคยขัดผมสักครั้ง คุณยายไม่เคยตีหรือดุด่าผมเลย ผมอยู่กับคุณยายตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ15-16 ปี ผมเชื่อฟังคุณยายมาตลอด ผมเป็นเด็กดีของคุณยายมาตลอด ผมเป็นลูกรักของคุณยายมาตลอด เชื่อหรือไม่ว่า ตอนที่ผมพิมพ์คำว่า ผมเป็นเด็กดีของคุณยายมาตลอด ผมร้องไห้หนักมากเลยตอนนี้ ในที่สุดผมก็หยุดร้องไห้ได้ กว่าจะหยุดร้องไห้ได้ก็เกือบ 4-5 นาที ความรู้สึกของผม ผมรักคุณยายของผมมาก รักสุดหัวใจ รักที่ไม่มีอะไรมาเทียมเท่าได้เลยสักนิด ผมขอโทษครับยาย ที่มีหลานให้ได้ไม่ทัน แต่ผมหวังว่ายายคงจะอยู่บนสวรรค์และเฝ้ารอดูลูกของผมในอนาคตแน่เลย ต่อไปครอบครัวผมจะสานต่อให้เองครับคุณยาย เชื่อใจผมคนนี้ได้เลย เหมือนอย่างที่คุณยายเชื่อใจผม ด้วยรักและเคารพอย่างสุดซึ้ง จาก กันย์ นครินทร์ (Virgo Nakharin) 🖤