กลับแม่สายวันนี้ตรงกับวันออกพรรษาพอดี ตอนค่ำๆเลยชวนแม่ไปเดินงานปอยต้นแปกที่วัดเวียงพาน กอปรกับอยากไปสวัสดีพี่เอ ชัยยนต์ ศรีสมุทร นายกเทศมนตรีแม่สายด้วย เพราะติดตามงานพี่เอมานาน ตั้งแต่พี่เอเข้ารับตำแหน่งก็เห็นความตั้งใจที่พี่เอได้พัฒนาบ้านเราอย่างเข้มข้น

แม่สายในวันที่สายไฟฟ้าลงดิน ในวันที่ให้ความสำคัญกับพหุวัฒนธรรมอย่างเข้าใจ ในวันที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างการสร้างสกายวอล์ก ทำให้ผมอยากเจอพี่เอซักครั้ง

เคยนัดกันทานข้าวช่วงโควิด แต่สถานการณ์ก็ทำให้คลาดกันไปมา กลับมาวันนี้สบโอกาส ได้เจอพี่เอ กับพี่ ณรงค์พล นายอำเภอแม่สายพอดี

นั่งสนทนากันไป ชมการแสดงบนเวทีกันไป ได้ฟังความคิด อุดมคติของพี่เอก็รู้สึกยิ่งนับถือ พี่เอเป็นผู้ใหญ่ที่ผมรู้สึกว่าแกไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง ให้ความสำคัญกับความคิดคนรุ่นใหม่ และที่สำคัญคือตรงไปตรงมา

นั่งคุยกันซักพัก พี่เอก็ชวนนั่งรถรางเล่นชมเมือง วันนี้แม่สายบ้านเรามีรถรางบริการแล้ว

กลับบ้านรอบนี้ในรอบ 2 ปี อ.แม่สายมีอะไรเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง นักท่องเที่ยวน้อยลงหลังโควิด เพราะสินค้าจากจีนสั่งได้เร็วและถูกกว่าในแอพ แต่สิ่งที่สัมผัสได้คือ คนรุ่นใหม่และสิ่งใหม่ๆในทางที่ดีกำลังจะเข้ามาแทนที่

ปัญหาน้ำท่วม เศรษฐกิจ ฝุ่น PM 2.5 ยังวนเวียนมาทุกปี ปัญหาเหล่านี้เรื้อรัง และยังไร้ทางออก

แต่อย่างน้อยผมก็ได้เห็นพ่อเมืองที่รักใคร่ และตั้งใจดูแลบ้านเกิดของผมอย่างเข้าใจ

ในบ้านที่ปัญหาบางอย่างยังไม่รู้จะแก้ยังไง แต่เรามีหัวหน้าครอบครัวที่ดี ร่วมทุกข์ร่วมสุชกันไป

บ้านเราที่ชื่อว่าแม่สาย ก็ยังน่าอยู่ที่สุดของผมอยู่ดี