เมื่อ ติสท์ โทรมาเรื่องเป็นแขกรับเชิญของ เป็กอ๊อฟไอซ์ ใจนึงก็ดีใจ แต่อีกใจก็แอบคิดแทนท่านผู้ดู ว่ามันคาดเดาได้ มันจะท่าไหนแบบไหน ความเซอไพรส์ มันไม่ทำงาน แต่นั่นแหละ ความทะยานอยากในการอยู่ในจุดสำคัญนี้ร่วมกับพวกมันสำคัญกว่า ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของคอนเสิร์ตที่เราเจอกันที่แคมปลิ้น มันยังเห็นถึงความเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ความประดักประเดิด กล้าเล่นบ้างไม่กล้าบ้าง จริงๆมันเป็นเรื่องปกติของเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่เมื่อภาพตัดมาหลังเวทีคอนเสิร์ตเมื่อวันเสาร์นี้ การเคี่ยวกรำมาตลอดช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา พวกมันใช้ลมหายใจเดียวกันได้แล้วจริงๆ ความเป็นห่วงซึ่งกันและกัน ความเข้าใจว่าเพื่อนเอาอันนี้และน่าจะไม่เอาอันนั้น เอาจริงๆสำหรับผมมันสำคัญกว่าภาพที่เกิดขึ้นบนเวทีคอนเสิร์ตด้วยซ้ำ ชื่อเสียงและเงินทองลาภยศสรรเสริญมันเป็นสถานะ มันมีวันเปลี่ยนแปลงกันได้ แต่มิตรภาพแข็งแรงกว่านั้น มันจะอยู่ยามเรามีหรือไม่มีสิ่งข้างต้นก็ตาม เมื่อความรักมันก่อตัวเกิดขึ้นมาจริงๆแล้ว มันยากที่จะลบเลือนมันไปจากหัวใจ
ไอ้เด็กสามคนนี้ มันเก่งสะบัดไม่ต้องให้ใครชมมันก็เก่ง แต่ปัจจุบันเราแอบเห็นอาการหอบ จำเนื้อ จำบลอคกิ้งได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่สิ่งที่ผมมองเห็นคือ มันมีสเน่ห์มากขึ้นในความเป็นมนุษย์นะ กูทั้งสองคนป๊อบโอ๊ตก็ยังแอบมองความเติบโตของมึงทั้งสามคนอยู่เสมอนะ
#ไม่แท็กนะเขียนยาว เขิล
รูปนี้ถ่ายโดยไอ้ตอย บอดี้สแลม