น้าชำนิ ฝากภาพที่น้าชำถ่ายช่าตอนนั้นอายุ20ปลายๆมั้ง ให้พี่ใหม่รัชดา ช่างผมคนสวยส่งมาให้ช่า ช่าเห็นละนึกถึงตอนตัวเองบ้าถ่าย
ฟิลม์กล้องขาว ดำอย่างเดียวไม่มีสี เรียนตั้งแต่่ใส่ฟิล์มเอง ล้างเอง ตั้งแสงกล้องเอง เป็นฟิล์ม แท้ เรียนนานจนหลงใหลจะทำสตูดิโอเองเลย ❤️ ติดว่างานเยอะ เรียนละก็หายไปทำละครบ้าง
อั้ลบั้มบ้าง ช่วงนั้นรู้สึกตัวเองอิสระ ไม่ต้องมาคอยลงไอจี เฟสบุ๊ค คิดถึงก็ไปหากันเจอกันเลยใช้ชีวิตแบบ อยากเรียนอะไรก็เรียน ชอบงาน Art วาดรูป เย็บผ้า
เพ็นท์แก้ว อีกหลายอย่าง แยอะ ชอบงาน Art จน Ai เข้ามา เริ่มไม่ธรรมชาติละ ชอบตอนเขียนจดหมายตอบแฟนคลับ ขอบคุณน้าชำนินะครับ บอกให้ช่าไปเรียนฟิล์มขาวดำ จนช่าไปใช้ใน concert Marsha my Refrection จัดนิทัศการเอาภาพขาวดำช่า ที่อาจารย์สอน มาถ่ายในงาน concert ทั้งงาน ตั้งแต่ซ้อมจนเล่นจริง
ละเราก็เอาภาพขาวดำช่าเองมาประมูล
ได้เงินก็ไปบริจาคตามที่ต่างๆหลายที่เลย ทีลำบาก ได้หลายทีอยู่
ถ่ายรูปขาวดำเเบบนี้ช่าชอบเพราะไม่ต้องมองสี มองแต่ทางแสงเพราะทุกอย่างในโลกสายตาช่าตอนนั้นไม่คิดถึงสี มองหาแต่่ทางแสง ทุกอย่างทีมองสมองเห็น และจินตนาการภาพที่จะถ่ายคือขาวดำหมด เปิดหน้ากล้องให้ดีด้วย รับแสงมากก็จ้าไป ไม่งั้นก็มืดไป
แต่่ที่น่าเสียดายกว่าคือ ตอนนี้ไม่รู้สึกสนุกเท่าตอนนั้น ทุกอย่างมันเร็วไปหมดละ สะดวกสบายไปซะเกินไป เมื่อก่อนล้างภาพในห้องแดงรอภาพขึ้นจะออกมาเป็นไง ลุ้นสุด หลังล้างน้ำยาภาพจะขึ้นขาวดำ บางอันมืดมาก บางอันสวยก็มีอยู่ เคยลงให้ดูเหมือนกัน แต่ลบไป คนเราพัฒนาการมาเรื่อยๆสุดท้ายไม่เจอเส้นพอ ก็จะเจอเส้นพัง 📸🌿🍀🌼🌹💃🕺🏻🎼เพราะมนุษย์หยุดไม่เป็น เราอาจเจอเส้นพอดีกับชีวิตแล้วแต่เราไม่หยุด ก็สร้างก็อะไรไปเรื่อยจนถึงจุดที่ มันสบายเกินจำเป็นไปแล้ว มาถึงขนาด หายใจกันไม่ได้ด้วยการก่อสร้าง ฝุ่นละออง ก็คิดเอาละกัน หายใจก็ผิดแล้วทกวันนี้ จะอยู่กันไงหายใจนีเรื่องใหญ่มาก pm 2.5 เขามาแล้วไง อะโควิดก็มาด้วย ต่อไปจะอะไร สบายแต่่กลับอยู่ยากขึ้น ที่พูดเยอะก็เห็นมาหลายอย่าง ยังคงคิดว่าความสบายมากไปเริ่มมากับอันตรายละหล่ะ ลองใครยิงนิวเคลียร์สักประเทศนึง ที่เหลือไม่ต้องถามละ ทุกอย่าง ได้อะไรมา ก็ต้องมีเสียอะไรไป ❤️🌎 สงสารโลกเราจัง🌹💐🌾☘️🌿🎋🍂🎍🍁🌷🪴🌺💐🌾🌻⭐️🌈
#marshairis