ท่ามกลางกระแสเพลง ในโลกยุคใหม่ ที่เต็มไปด้วยนักดนตรี วงดนตรีรุ่นใหม่ ที่ถาโถมเข้ามาเหมือนกับคลื่นลูกยักษ์ ทําให้รุ่นเก่า อย่างเราโดนดิสรัปฯ เหมือนรถน้ำมันเจอรถไฟฟ้า
ถามว่าเราจ๋อยมั้ยบอกเลยว่า ใช่ ไม่มีน้ำหน้าจะโงหัวขึ้นมา ร้องรําทําเพลงอะไรกับเขา

จ๋อยอยู่ประมาณสามปี ความอยากดังและความหน้าด้านฉุดเรากลับขึ้นมาอีกครั้ง ไม่หวังจะทำได้ 120 ล้านวิวเหมือนในอดีต เพียงได้สักประมาณ 119 ล้านวิว ก็พอใจแล้ว

แผนการตลาดคือปล่อยมันตอนสงกรานต์ ผู้ฟังคงจะเปิดเพลงกันอย่างครึกครื้น เปิดวนเปิดซ้ำ แต่ขณะที่โพสต์วันนี้ก็เพิ่งคิดได้ว่า เออ คนอื่นเขาก็คิดเหมือนกันนิ มันก็เหมือนกับหยุดยาวช่วงเทศกาล เราไปต่างจังหวัด แล้วเราก็คิดว่า เฮ้ย เรากลับกรุงเทพฯ ก่อนสักวันหนึ่ง รถคงไม่ติด สุดท้ายคนอื่นกลับเหมือนกัน ติดยาว แต่ก็ไม่เป็นไร คนเราเจ็บแล้วไม่จํา ทุกทางออกมีปัญหาเสมอ

ถ้าเพลงนี้ มันไม่ได้อย่างที่เราคิดไว้ ก็ถือว่าไม่เสียอะไร นอกจากเสียเงิน แล้วก็เสียหน้า ซึ่งความเคารพนับถือในวงการ เราไม่เคยได้รับอยู่แล้ว
ขอบคุณเพื่อนร่วมวงที่กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง โดยเฉพาะเพื่อนร่วมวงคนนึง ที่ผมไม่ขอเอ่ยชื่อละกัน ที่มีอักษรย่อ ก้อง ห้วยไร่

ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง ไปกับการนอน กิน เล่นมือถือ เติมน้ำท่อม หยอกกับเมีย จนเขาไม่เหลือเวลามีส่วนร่วมเลย การทําเพลงนี้คืองานกลุ่ม แต่ว่าโลกของงานกลุ่มสมัยเรียน มันก็จะมีคนที่ขยันทํางาน แล้วก็มีคนที่มาขอใส่ชื่อตอนส่งงาน และอาสาไปยื่นส่งครู (ค่าเข้าเล่มมันก็ไม่ออก) จนถึงตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขารู้หรือยังว่าเพลงปล่อยแล้ว
ดีใจที่ได้ร่วมงานกับคนทำดนตรีรุ่นใหม่อย่าง BOSSA / POSS / COCO การทำงานกับพวกเขา ยิ่งตอกย้ำเลยว่า คนรุ่นใหม่เก่งกว่ามาก

มันอาจจะถึงเวลาแล้ว กับวงของผมที่ยืนระยะกันมายาวนาน
เผชิญแรงกดดัน ปัญหานอกวง ทั้งปัญหาในวง เหนื่อยครับ ไม่จำเป็นก็ไม่อยากพูดออกสื่อ อายเขาเปล่าๆ
ฉะนั้นบรรทัดสุดท้ายนี้ อาจจะทําให้หลายคนใจหาย หลายคนผิดหวัง
ดม โต ก้องขอประกาศตรงนี้เลยว่า สิ้นเดือนนี้
....
เรายังทําต่อไป
ทําไปเรื่อยๆ ไม่มีใครมาหยุดเราได้
ก็บอกแล้วไงว่า กูอยู่เหนือโลก ลิฟต์เอากูบ่ลง
(เฮ้ย สูเบลอแล้วบ๋อ เฮ้ยๆ สูเบลอแล้วบ๋อ)
เมษายน 2024