งานนาฏราชครั้งที่ 16 เมื่อคืนนี้ ต่ายยังภูมิใจ ตื้นตันใจไม่หายเลยค่ะ กับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ประเภทละครก่อน 2 ทุ่ม จากเรื่อง ดั่งธรณี เป็นการเล่นละครเรื่องที่ 4 ในชีวิต และพึ่งมีโอกาสเข้าชิงรางวัลในปีนี้ ขอบคุณแกรมมี่โกลด์ที่ผลักดัน ส่งเสริมความสามารถให้นักร้องในสังกัดทุกคน ได้พัฒนาต่อยอดไปในสายงานอื่นๆ ต่ายก็คือหนึ่งในนั้นที่เคยมีโอกาสเข้ามาบ่อยครั้ง แต่ปิดกั้นโอกาสนั้นมาตลอด เพราะคิดว่าตัวเองถนัดและมั่นใจในการร้องเพลงที่สุด เรื่องแรกคือดาวจรัสฟ้า เล่นไปจนจะจบเรื่องก็ไม่ค่อยเข้าใจ รู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่มีความสุขในการเล่น อยากขอยกเลิกกลางทางแต่ไม่กล้า แต่ถ่ายจนจบ แล้วบอกกับตัวเองว่า พอ!! ไม่ขอเล่นอีกแล้ว แต่โอกาสก็กลับมาอีกในเรื่องที่สอง เรื่องมงกุฏดอกหญ้า ที่อาชีพในตัวละครใกล้เคียงกับความเป็นนักร้องที่ถนัด ครั้งนี้เลยตั้งใจมากขึ้น เริ่มสบายใจในการแสดงมากขึ้น กำแพงค่อยๆลดลงมาครึ่งหนึ่ง จนมาเรื่องที่สาม ทายาทพันธุ์ข้าวเหนียว เรื่องนี้พลิกบทบาทจากหน้ามือเป็นหลังมือ บู๊ เตะ ต่อย สู้คน สนุกทุกครั้งที่ไปกองละคร กำแพงกั้นที่เหลือนั้นได้หายไปหมดเลยตั้งแต่ตอนนั้น จนมาถึงเรื่องที่สี่ ดั่งธรณี เป็นละครที่ท้าทายอารมณ์ขึ้นไปอีก และเรื่องนี้แตกต่างจากทุกเรื่อง อยากไปกองละครทุกวัน ทั้งๆที่บทของดาหลา เป็นบทที่ต้องแบกภาระอันหนักอึ้งเกือบจะทุกฉาก ปะทะคารมตลอด แต่รู้สึกได้ว่า แบกก็แบก รับรู้ แล้วเล่นมันออกไป ถ่ายจบ ก็ทิ้ง เล่นกับพี่ๆในทีมกองละคร ท่องบทฉากต่อๆไปได้ ตลอดทั้งเรื่องคือ มีความสุข ไม่กังวลใจ อยากไปๆๆกองละคร อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง ตอนจบจะเป็นแบบไหน นี่ล่ะค่ะคือความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่พอประกาศผลรางวัลแล้วทำไมถึงร้องไห้ เพราะไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับรางวัลอันทรงเกียรตินี้ วันนี้เกินคาดมากๆ ภูมิใจ ตื้นตันใจ และนี่คือที่สุดในฐานะนักแสดงแล้วค่ะ ดีใจแล้วภูมิใจไปกับต่ายแนเด้อค่ะ