✍️แด่เพื่อน
" โด่ง" สมบูรณ์ วันนา
...
กลับอุบลฯ
ไปส่งเพื่อน เมื่อวาน ( 23 มิย.68 )
...
ครูสมบูรณ์ วันนา ( คนในภาพ ที่กอดคอ ครูสลา
มีศรชี้ )
เพื่อนเรียน วค.อุบลราชธานี
หลักสูตร ป.กศ. ต้น ห้อง 7
...
ปีนั้น
การคัดคนเข้าเรียนครู
เพื่อให้กระจายโอกาส เขาให้สอบคัดมา ตำบลล่ะ
1 ถึง 2 คน แล้วแต่ขนาดของตำบล
...
พวกเรา
ที่ผ่านมาเรียนด้วยกัน
จึงล้วนแล้ว ได้ชื่อว่า เป็น 1 ใน ตำบล
...
ในภาพ ถ่ายหน้า อาคารศิลป์ ของ วค.
ในช่วงเรียน ป.กศ. ปี 1
...
ครูสมบูรณ์
สนิทกับผมมาก
แทบจะเรียกว่า เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่
เราต่าง จนๆ คือๆกัน
...
พักกลางวัน
นศ.ส่วนใหญ่ ไปกินข้าวที่โรงอาหาร
ผม กับ สมบูรณ์ แว๊บไปซื้อ ข้าวเหนียวปิ้ง
รถเข็นที่จอดขายริมทาง
พอมีอะไร ตกถึงท้อง
แล้วก็พากันไปอ่านหนังสือในห้องสมุด
...
จบ ป.กศ.
สมบูรณ์ ไปสอบบรรจุ และได้เป็นครู
แถวบ้านเกิด อ.พนา จ.อุบลฯ(ปัจจุบัน
ขึ้นกับ จ.อำนาจเจริญ )
...
ส่วนผม
อายุ ขาด 18 ปี อยู่ 2 เดือน
ไม่มีสิทธิ์สอบบรรจุ
เลยเรียนต่อ ป.กศ (สูง)
วิชาเอกวิทยาศาสตร์ทั่วไป อีก 2 ปี
...
ชีวิตของ ครูสมบูรณ์
สุดแสนจะเรียบง่าย
เป็นครูสายผู้สอน - แต่งงาน
มีครอบครัว - มีลูกสองคน (รับราชการทั้งสอง)
เป็น"ครูน้อย"ตลอดชีพ
ไม่ยอมไปสอบ เป็น ครูใหญ่
อาจารย์ หรือ ผอ. ใดๆกับใครเขา
...
อยู่กับครอบครัว
ไปโรงเรียน
และไปไร่ไปนา
ดำเนินไปด้วยจิตใจที่เป็นมิตรกับทุกคน
...
ผมได้เจอะเจอ "สมบูรณ์"อยู่บ้าง
เวลาที่ วงการครู มีงานสำคัญๆ
รวมถึง ห้วงเวลาใดที่ทราบข่าวว่าผมลำบาก
...
วันที่ 20 มิถุนายน 2568
ครูสมบูรณ์ ออกไปที่นา
ตามปกติ ของชีวิตครูหลังเกษียณ
แต่ ต่างจากทุกๆวันที่เคย
ตรงที่ เวลา 17.00 น. ที่เคยกลับ
จนเวลาล่วงเลยหกโมงเย็น ทางบ้าน
เห็นผิดปกติ จึงออกไปตาม
จึงทราบว่า "ครูสมบูรณ์" จากไปแล้ว
จากไป บนผืนดินที่เขารัก ด้วยอายุขัย 64 ปี
...
ไปดีนะเพื่อน
ชีวิตนาย ไม่ใหญ่ ไม่โต
แต่ "สมบูรณ์ " สมชื่อเป็นที่สุด
...
**ปล. เมื่อวาน ถ้านายจะรับรู้ได้
นายจะเห็นน้ำตา เราเป็นครั้งที่ 2
( ครั้งแรก วันที่แม่เราป่วย ช็อคเข้า รพ.
นายไปเป็นเพื่อนเรา )**
🤍🤍✍️