ความล้มเหลวมันไม่ได้ อยู่กับเราได้นานขนาดนั้น

ความสำเร็จก็เช่นกัน

ผมยืนมองซากสนามห้วยไร่ ที่กำลังผุพังลงจากความตั้งใจที่เต็มเปี่ยมอยากจะสร้างความสุขและรายได้ให้กับตัวเอง สุดท้ายความล้มเหลวก็มาเยือนจากสถานการณ์โควิด สิ่งที่คิดไว้ สิ่งที่ตั้งใจไว้ ล้มเหลวไม่เป็นท่า เงินที่ลงลงทุนไปล้มเหลวไม่เป็นท่า ความสุขที่ตั้งใจไว้ล้มเหลวไม่เป็นท่า ฟังดูแล้วมัน ดูยิ่งใหญ่มากกับความล้มเหลวครั้งนี้แต่ก็ไม่เห็นมันจะแน่จริงอะไร ความล้มเหลวนี้อยู่กับผมได้แค่แป๊บเดียว และตอนนี้สนามแห่งนี้ สร้างเงิน สร้างความสุข ให้ผมอย่างล้นปรี่ แต่ก็นั่นแหละไม่รู้ว่า ความสำเร็จนี้ มันจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่  อาจจะช้า หรือเร็ว หรือจะเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ เดือนนี้ ปีนี้ ปีไหนก็ช่างเถอะ กูดักทางมึงไว้หมดแล้ว