เบบี๋จากครอบครัวเราไปแล้ว จากไปดาวแมวอันแสนไกลจากโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง เดินเข้าไปบอกแมวในบ้านว่าวันนี้จะมีพิธีศพเบบี๋ที่วัด ทุกตัวต่างก็เข้ามาลาที่รูปเบบี๋ที่เราทำเพื่อจะไปตั้งในพิธี

เบบี๋อยู่กับครอบครัวเรามา 9 ปี เรียกว่าชูใจเจอเบบี๋ตั้งแต่อายุ 1 ขวบ ทั้งสองเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโต ไม่แปลกใจเลยที่ลูกกับภรรยาผมจะร้องไห้ไม่หยุด ซึ่งผมคิดว่าแมวในบ้านก็คงเศร้าไม่ต่างกัน เพียงแต่มันแค่พูดไม่ได้

พิธีศพจัดอย่างเรียบง่ายโดยมีสมาชิกบ้านเราไปกัน โบกมือลากันหน้าเมรุเผาแล้วผมตัดสินใจไม่เอารูปเบบี๋กลับมาด้วย ฝากทางวัดจัดการ เพราะคิดว่าถ้าภรรยากับลูกเห็นรูปนี้ตั้งอยู่ ก็คงร้องไห้ทั้งคืน

ภาพความทรงจำนั้นต่างหากที่ยากจะลบเลือน ผมคิดว่าสิ่งนั้นผมคงปล่อยให้เวลาเยียวยา

ชูใจบอกผมว่า แมวเรามีอีก 12 ตัว หนูต้องเสียใจแบบนี้ไปอีก 12 ทีใช่มั้ย ไม่อยากบอกลูกเลยว่าจำนวนมันอาจจะมากกว่านั้น แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ต้องยอมรับ

โกวเล้งกล่าวว่า ความเจ็บปวดนั้นหาใช่เกิดจากการจำพราก แต่หากเป็นการอยู่ร่วม เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไฉนจะมีการจำพรากได้

ผมได้แต่บอกลูกว่า ที่เราเจ็บเพราะเรายังรัก หากเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เวลาจะค่อยๆรักษาหนูให้ดีขึ้น

ลูกผมยังปาดน้ำตา คิดว่าเรื่องนี้คงรักษากันอีกนาน