-โมงยามแห่งความสิ้นยินดี-

แนะนำมนุษย์ซึมเศร้าฯไปแล้ว มาต่อกันที่เล่มนี้ค่ะ^^
หายแล้วจะเป็นอีกมั้ย เป็นคำถามที่อยู่ในใจเราเสมอค่ะ แต่สุดท้ายก็จัดการมันได้ง่ายๆ คือถ้าป่วยก็รักษา จบ

เล่มโมงยามฯนี้ทรายว่าเหมาะกับคนที่เริ่มหาหมอแล้ว อ่านเล่มแรกมาละ เก็ตละว่ามันเกิดอะไรขึ้น กำลังรักษาอยู่ อาจจะไม่ได้กินยา แต่เริ่มเข้าสู่ภาวะซึมเศร้า หรือเริ่มกินยาแล้วอยากรู้เส้นทางไปต่อ หรืออยากลดยาแต่กลัวกลับไปอาการเยอะอีก จิตบำบัดเป็นสิ่งที่ดีมากๆถ้าทำควบคู่กันไป มันไม่ใช่การบังคับให้เราลุกไปทำอะไรๆแบบจ้องลูกแก้วสะกดจิตนะคะ ไม่ต้องกลัว มันคือค่อยๆสำรวจตัวเอง

ถ้าเล่มแรกทำให้เราได้รับรู้ว่าเรามีซึมเศร้าอยู่ข้างๆ เล่มนี้ก็จะเป็นหนังสือที่ทำให้เราสบตากับมัน เป็นหนังสือที่บอกว่าปัญหาที่เรารู้สึก เรื่องทุกข์ใจที่แค่เราเกริ่นไปก็จะมีคนบอกว่า’เรื่องแค่นี้เอง’ จนสุดท้ายเราก็รู้สึกว่าเราแย่เอง อ่อนแอเอง งี่เง่าเอง ไม่กล้าบอกไม่กล้าปรึกษาใคร จริงๆแล้วมันเป็นปัญหา เรายอมรับมันได้ว่ามันคือปัญหาเพื่อที่เราจะได้หาทางแก้ไข กินยาเพื่อหยุดไม่ให้ความรู้สึกมันยิ่งดิ่งลง ยาคือเขื่อนที่กั้นมันไว้ไม่ให้ตกไปจนต่ำสุด จากนั้นการบำบัด การสบตากับปัญหา การยอมรับว่าปัญหานั้นมันคือทั้งเราและคนรอบตัว ทั้งความรักและความเกลียดที่สะสมมา แยกมันออกมา ค่อยๆคิด ทำตารางในหัวให้มัน ทำจนคล่อง มันช่วยได้จริงๆค่ะ

อยากให้ได้อ่านกันมากๆ เราเองที่ออฟยาได้ก็เพราะทั้งยา ทั้งหมอ ทั้งบำบัด ยอมรับความจริงที่ถึงแม้มันจะเจ็บปวด แต่มันก็คือการรักษา และสุดท้ายมันจะเยียวยาได้โดยรู้สาเหตุ ตอนนี้เราก็คือคนที่เห็นฝนก็แค่ไปหยิบร่ม แล้วก็เดินออกไปได้ฮะ :))