เราไม่สามารถกลับไปคุยกับตัวเองตอนเด็กได้ แต่เราสามารถคุยกับเยาวชน และส่งต่อสิ่งที่เราได้เรียนรู้และเคยพลาดได้เสมอ 🐰📝

หลายๆ เดือนที่ผ่านมาเขื่อนรู้สึกเป็นเกียรติมากที่มีโอกาสได้คุยกับน้องๆ เยาวชนในหลายๆ หัวข้อ ทั้งเรื่องสุขภาพจิต การค้นหาตัวเอง ความหมายของชีวิต ความกล้าที่จะพลาด การโดนเกลียดเมื่อถูกเข้าใจผิด และอีกมากมาย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ นี่เป็นอีกหนึ่งก้าวที่เขื่อนก็ออกจาก comfort zone ของตัวเองที่ตั้งไว้ตั้งเเต่ต้นๆ ปี เพราะจริงๆแล้ว public speaking หรือ การพูดในที่สาธารณะนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขื่อนถนัดเลย และค่อนข้างกังวัลและกลัวมากๆ แต่เพราะความตั้งใจที่จะทำเรื่องสุขภาพจิตให้เป็นเรื่องที่พูดถึงได้ ไม่น่าอายและฟรี เขื่องเองก็ต้องไปอยู่ในที่ที่สื่อสารกับน้องๆ และเยาวชนให้ได้ ทั้งที่ตัวเองยังกลัวความรู้สึกแบบนั้น “เพราะเราอยากได้ในสิ่งที่เรายังไม่มี เราก็ต้องทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำ” นั่นคือสิ่งที่ตัวเขื่อนท่องตลอดก่อนที่จะต้องขึ้นไปคุยกับน้องๆ หลายร้อย หลายพันชีวิต
ถึงตอนนี้และอีกหลายๆ อย่างที่เขื่อนผ่านมาได้ ประโยคนี้สำหรับเขื่อนคือจริงมากเลยๆ ครับ
“ชีวิตเราจะเริ่มมีความหมาย ก็ต่อเมื่อกล้าและพร้อมเลือกออกมาจาก comfort zone ของตัวเอง”
นี่เป็นอีกหนึ่งพาร์ทในชีวิตที่ภูมิใจกับตัวเองมากและอยากจะเขียนและจำเอาไว้ “เก่งมาก เขื่อนดนัย!” ตัวเราในตอนเด็กและตอนนี้คงภูมิใจใจมากๆ :)