Self searching
ได้มีโอกาสเวิคชอบกับครูแอ๋ว (ผู้เขียน) และครูก็ให้หนังสือเล่มนี้มา คงเพราะยังเห็นความเว้าแหว่งในตัวตน และความกระจัดกระจายที่เกิดขึ้นกับชีวิตในช่วงเวลานี้ เมื่ออ่านก็ไม่ผิดหวัง คำตอบของความเว้าแหว่งผุดขึ้นผ่านเรื่องราวของลูกศิษย์คนนึงในหนังสือ แม้รายละเอียดจะไม่เหมือน แต่แก่นของการหลงลืมเด็กคนนึง เด็กที่ต้องการคุณค่าตลอดเวลาเป็นปัญหาที่เรื้อรัง เชื่อว่าจัดการตัวเองได้ดีเสมอ แต่เมื่อละเลยไม่ดูแล ความรู้สึกพวกนี้ก็จะกลับมา แต่โชคดีที่เมื่อพบต้นตอก็สงบลงได้ไม่ยาก
ไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่า การอ่านหนังสือเล่มนี้ยิ่งตอกย้ำว่าการแสดงคือศาสตร์ที่ขัดเกลามนุษย์ ชี้นำความจริงของใจ ของโลก ฉันรักสิ่งนี้
อยากทำละครเวที เจอกัน สวัสดี 🤍