เมื่อช่วงเดือนที่แล้ว ขณะที่ลูกสาวผม เรน กำลังจะแต่งตัว ป้อภรรยาผมสังเกตเห็นว่าตรงบริเวณขาหนีบข้างขวาเนื้อมันปูดๆนูนๆ ออกมา
ก็เลยจำขึ้นมาได้ว่า ตั้งแต่เรนเกิดมา 6 ปีก่อนเคยเห็นเหมือนกันตรงที่เดิม และตอนนั้นก็พาไปหาหมอ ชื่อคุณหมอสาธิต ซึ่งเป็นคุณหมอศัลยกรรมที่เชี่ยวชาญ และ หมอบอกว่าเรนมีอาการ ไส้เลื่อน ( 6 ปีต่อมาพาไปเจอหมอท่านเดิมเลยตัดสินใจว่าผ่าตัดออกไปดีกว่า เดี๋ยวลำไส้จะเคลื่อนออกนอกตำแหน่งมากเกินไปแล้วทำให้ มีปัญหาติดเชื้อได้

ซึ่งโชคดีที่เรนเค้าไม่ได้มีอาการ เจ็บหรือปวดอะไรเลย
วันก่อนไปผ่าตัดมาเลยอยากเล่าให้ฟังถึงความกล้าหาญและเข้มแข็งของลูก ผมและป้อก็คิดว่าลูกจะต้องกลัวแน่ๆ ต้องร้องไห้ แน่ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเรนไม่ร้องงอแงเลย ตลอดทางที่พยาบาลพาไปห้องผ่าตัด ไม่ออกอาการเกรงกลัวอะไรใดๆ (ไม่เหมือนกับผมที่กลัวแทนลูกสาว เป็นห่วง ไม่อยากให้ลูกเจ็บ)

พอเข้าไป ก็ให้ดมยาสลบแล้วเค้าก็หลับไป ผมกับป้อก็นั่งรออยู่ข้างนอก ประมาณ 45 นาที เค้าก็ออกมาแต่ยังหลับอยู่
ผ่านไป 2 ชม ก็ปลุกเค้า ตื่นมา เรนก็ถามว่า เสร็จแล้ว หรอ เหมือนกับว่าอยู่ดีๆก็หลับไป พอลืมตามาอีกที ก็งงๆทำไมเร็วจัง หลังจากนั้นก็กลับไปที่ห้องพักแล้วเย็นวันนั้นก็กลับบ้านเลย เค้าไม่เคยพูดเลยสักคำว่าเจ็บหรือ ปวดทั้งๆที่มันน่าจะต้องเจ็บมากๆ

ที่เขียนมายาวเหยียดขนาดนี้เพราะ รู้สึกทึ่งและภูมิใจในความเก่งและกล้าหาญของลูกสาว เหมือนว่าไม่ได้ไปผ่าตัดมา ตอนนี้ คือใช้ชีวิตปรกติ แต่ก็ต้องคอยระวังไม่ให้ กระโดด โลดเต้น เดี๋ยวแผลจะเปิด

แค่อยากบังทึกเอาไว้ รักลูกที่สุดในโลก ❤️

@reynnreyraiva