ความคิดเห็นและ fact จากคนที่ป่วยเป็นซึมเศร้าอย่างเรามาก่อนนะคะ อยากให้พิจารณามองต่างมุมประมาณนี้ : 🫶🏻

- ช่วงที่เราเป็นหนักเนี่ย หาคนเข้าใจยาก ถ้าใครอยู่รอบตัวเราแล้วเค้ารับไหว ปรับตัวให้เราได้ เราก็จะขอบคุณและ appreciate เค้ามากๆ
- ส่วนใครที่เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่เข้าใจ ปรับตัวไม่ได้ เราจะใช้วิธีถอยห่าง เพื่อไม่ให้เป็นภาระใคร และตัวเราเองก็สบายใจกว่า ไม่อยากให้เค้าเห็นโมเม้นท์ที่เราควบคุมอารมณ์และความคิดตัวเองไม่ได้ แอบอายและรู้สึกผิดเหมือนกันที่ป่วย
- ถ้าเราทำผิด ก็ว่ากันไปตามผิด ขอโทษ แต่รู้มั้ยว่าหลังจากที่ทำไปแล้ว คนที่รู้สึกแย่ที่สุดก็คือเรา แย่มากกว่าเดิมร้อยเท่าพันเท่า นั่งเสียใจร้องไห้เต่าตุ่นอยู่คนเดียวอย่างเนิ่นนาน
- ถ้าจิตใจที่ว่ารู้สึกแย่แล้ว ร่างกายที่โดนทำร้ายเสียเลือดเนื้อด้วย ก็ยิ่งพังทลายมากขึ้นร้อยเท่าพันเท่า
- อาจจะฟังดูไม่เข้าใจถ้าคนที่ไม่ได้พบเจอเอง แต่โปรดให้ความเมตตากับสิ่งที่เราไม่เข้าใจด้วยเถิดนะคะ เพราะวันนึงมันอาจเกิดขึ้นกับคุณเองก็ได้ แล้ววันนั้น คุณอาจจะอยากได้รับความเมตตาจากใครสักคนก็ได้
- จากที่เราอยู่เงียบๆในวันที่แย่และวันที่เราดี แต่พอวันที่เราแย่ เราทำอะไรผิดพลาด โลกทั้งโลกก็เหยียบซ้ำ ล้อเลียนเรา ทั้งที่วันที่แย่ ไม่มีใครยืนอยู่ข้างเราตรงนั้นด้วยซ้ำ ผ่านมาได้ด้วยตัวเองล้วนๆ
- หวังว่าหลายๆคนจะเปิดใจมองมุมที่ต่างไปได้ เผื่อไว้วันนึง เราอาจจะต้องใช้กำลังใจจากมุมที่ต่างไป ก็เป็นได้

รัก

ลุลา ตุ๊กตา ❤️
ปล.ใช้รูปแมวเพราะความสุขเล็กๆน้อยๆก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้