โมย่า…หมาโม
การเลี้ยงหมาหนึ่งตัว มันไม่ใช่แค่เรื่องของ “ความรัก” หรือ “ความน่ารัก”
แต่มันคือ “ความรับผิดชอบ” ตลอดชีวิตของเขา — ตั้งแต่วันแรกที่เรารับเขามาบ้าน จนถึงวันที่ต้องบอกลาครั้งสุดท้าย

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เลี้ยงหมาตัวหนึ่งตั้งแต่ยังเป็นลูกหมา จนถึงวันที่เขาแก่และจากไป
ตลอด 13 ปีที่ผ่านมา โมย่าไม่ใช่แค่หมา แต่คือครอบครัว คือเพื่อนแท้ คือลูกรักที่อยู่ด้วยกันในทุกช่วงเวลา

ยังจำได้ดี วันแรกที่เจอ วันที่ต้องเริ่มใส่แพมเพอร์ให้โมย่าเพราะโมเดินไม่ได้แล้ว
วันที่ต้องเรียกชื่อเขาซ้ำ ๆ เพื่อให้โมรู้ว่า “ที่นี่คือบ้าน นี่คือม๊ามี๊นะ” เพราะอาการอัลไซเมอร์ทำให้โมหลงลืม
แม้มันจะเหนื่อย แต่มันคือความเหนื่อยที่เต็มไปด้วยความรัก

ขอบคุณแม่และพี่โอ ที่คอยช่วยดูแลโมย่าในวันที่โยไม่สามารถดูแลเขาได้เต็มที่
ขอบคุณพี่หนิงพี่อุ๊ @ningpanita @ou_uh ที่ครั้งนึงไม่เคยรังเกียจและให้โมย่าอยู่ด้วย ในวันที่โยไม่มีที่อยู่
ขอบคุณโมย่า ที่สร้างรอยยิ้ม ความสุข และความทรงจำที่สวยงามให้โยและครอบครัว

ไม่ต้องเสียดายอะไรแล้วนะโมย่า…
โมได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่แล้ว
หลับให้สบายนะ หมาโย 🐶🖤

ม๊ามี๊มอบร่างของโมให้เป็นอาจารย์ที่ รพส อารักษ์ นะ ขอให้การกระทำนี้ส่งให้โมไปอยู่ในที่ดีๆ
#rip
#lovemelovemydog