ในยุคโซเชียล
ผู้คนล้วนสร้างภาพลักษณ์
ทั้งเพื่อตัวเอง และเพื่อให้คนอื่นชื่นชม

แต่ถ้าการสร้างนั้นขาดสติ
ชีวิตจะหมุนอยู่แค่ตรงนั้น —
เราทำให้ “ภาพดูดี”
มากกว่าการเป็น “มนุษย์”

เราไม่กล้าพลาด
เพราะกลัวโลกจะเห็น
ทั้งที่คนเห็นเองก็เต็มไปด้วยคนที่พลาดไม่แพ้กัน

เราไม่กล้าเป็นตัวเอง
แต่กล้าที่จะเสแสร้ง
ไม่กล้าพูดในสิ่งที่อยากพูด
ไม่กล้าตัดสินใจในสิ่งที่หัวใจต้องการ

กลายเป็นว่า…
ชีวิตเราถูกควบคุมด้วยขี้ปากคนอื่น

ถ้าเรายังให้ค่าภาพลักษณ์มากกว่าความเป็นมนุษย์
เราจะไม่มีวันรู้เลยว่า
“ความไม่สมบูรณ์แบบ” ของเรา
คือสิ่งที่สวยงามที่สุดแล้ว