ไม่ว่าจะแก่หรือเด็ก ก็ล้วนอยู่ในสภาวะใกล้ใกล้กัน
คือมีพฤติกรรมที่ผิดปกติแต่ทำจนเป็นปกติ
เป็นการเสพเพื่อกวนความสงบของตัวเอง
แล้วก็ได้แต่สงสัยว่าเหตุใดฟุ้งซ่านจัง
และความฟุ้งซ่านก็เป็นสิ่งที่อยู่ภายใต้กฎของเหตุผล
คือมันไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ
มันเกิดขึ้นมาจากพฤติกรรมที่สะสมความฟุ้งซ่าน
และวุ่นวายอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย
จนการสะสมนี้เป็นพฤติกรรมหลักของชีวิต
คนที่จะเห็นมันอย่างแท้จริงก็คือคนที่มีสติเท่านั้น
หากหลับไหลไม่มีสติก็เรียกได้ว่า
วนเวียนอยู่กับวงจรนี้ไม่รู้จบ
แล้วก็ได้แต่สงสัยว่าความสงบสุขหายไปไหน
ทั้งทั้งที่ตัวเองนั่นแหละที่ก่อความไม่สงบภายในตัวเอง
การรู้เรื่องภายนอกไว้บ้างเป็นเรื่องที่ดี
แต่การรับเรื่องภายนอกมาเป็นความปั่นป่วนภายในนั้น
เป็นเรื่องที่ด้อยปัญญา
(จิตสำนึกต้องถูกพัฒนาให้ก้าวหน้ากว่าเทคโนโลยี
มิเช่นนั้นเทคโนโลยีเนี่ยแหละจะลากหัวคนที่สามารถมีปัญญาได้ให้กลายเป็นคนโง่)

ปรนัยชวนคิด
เราจะเรียกคนที่ด่วนสรุปตัดสินเรื่องราวทั้งหมดว่าเป็นความจริงจากการฟังสิ่งที่คนอื่นบอกเล่า ว่าเป็นคนประเภท
ก. เป็นคนเผลอ
ข. เป็นคนโง่
ค. เป็นคนหลง
ง. เป็นคนที่มีระบบอัตโนมัติที่เชื่อโดยไม่วิเคราะห์

ผมคงตอบข้อ ง. เพราะถึงแม้สามข้อแรกจะมีความจริงอยู่แต่การตอบแบบนั้นไม่เกิดการพัฒนา
ข้อ ง. เป็นคนที่มีระบบอัตโนมัติที่เชื่อโดยไม่วิเคราะห์
เป็นอะไรที่คนเราหาทางแก้ไขได้ โดยฝึกให้ตัวเองวิเคราะห์ก่อน ไม่เชื่อไว้ก่อน หรือแม้แต่ประเมินจุดประสงค์ของสื่อที่เล่าก่อน และทำจนเป็นระบบอัตโนมัติใหม่คือ ไม่เชื่อ หากยังไม่ได้วิเคราะห์ ทำแค่นี่เราก็จะอยู่ตรงข้ามกับสี่ข้อทั้งหมดที่กล่าวมา #โลกมันดีได้มากกว่าเดิมแค่จิตสำนึกคนพัฒนาขึ้น

😎😎😎 #artcollection # art

วาดกันมา1ปีใกล้จะปล่อยออกแล้ว #Tigerayu วันนี้ทดลองแขวนเพื่อเก็บงานรายละเอียด ก่อนจัดจะแสดงเร็วๆนี้ครับ

ชุดนี้มีชื่อว่า TIGERAYU

สั้นๆ

เดินทางคร้าบบ

เหตุการณ์วันนี้ที่ผมได้พบ ระหว่างพักผ่อนรอถ่ายทำบนห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง — ความสั่นไหวที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ยังคงแจ่มชัดในความรู้สึกตอนนี้
เสียงโกลาหลรอบทิศ ที่คนทั่วกรุงเทพได้สัมผัสร่วมกัน

ช่วงเวลานั้นเองที่ทำให้ผมเห็นอย่างแจ่มชัดว่า
สติที่ฝึกฝนมาโดยตลอด…ได้ทำงานจริง ๆ
สติผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องเรียก
สติไปมาจับลมหายใจโดยอัตโนมัติ
ทุกเสี้ยววินาทีต่อจากนั้นกลายเป็น
“เวลาที่มีความหมายอย่างยิ่ง”
ไม่มีใครเดาได้เลยว่ามันจะยาวนานแค่ไหน หรือจะจบลงเมื่อไร
สิ่งที่มีค่าที่สุดในตอนนั้น ไม่ใช่ทรัพย์สิน ไม่ใช่ชื่อเสียง
แต่คือ ชีวิต — และไม่ใช่แค่ชีวิตเดียวแต่คือชีวิตของทุกคน

ผมลงจากอาคารอย่างเห็นค่าของทุกนาที
เมื่อแน่ใจว่าตนเองปลอดภัยในที่โล่งแล้ว
ผมรีบมองหา “น้องสาวและทีมงานใกล้ตัว”
ทุกคนปลอดภัย ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

เหตุการณ์สั้น ๆ นี้ ปลุกจิตวิญญาณได้อย่างทรงพลัง
ท่ามกลางความโกลาหล ผมได้เข้าใจชัดขึ้นว่าอะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิต
ผมรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้กลับมาถึงบ้าน
ได้นั่งอาบน้ำ ได้นั่งสงบใจ และส่งความเมตตาออกไป
ผมทำมันตลอดเวลาอย่างแท้จริง
และผมอยากชวนทุกคนมาส่งความเมตตาต่อกันอย่างแท้จริง
ทำสิ่งนี้ภายในใจ ส่งความเมตตาออกไปให้ครอบคลุมที่อาศัย เพื่อนบ้าน และทุกสรรพชีวิต
อย่าทำมันแค่แปปเดียว ทำมันราวกับว่ากำลังมอบการช่วยเหลือกันอย่างต่อเนื่อง
วินาทีนี้ผมอภัยทุกคนอย่างแท้จริง วินาทีนี้ไม่เป็นศัตรูกับใคร
ผมเห็นทุกคนเป็นเพื่อนร่วมทุกข์อย่างแท้จริง
และด้วยความจริงจากหัวใจ ผมขอให้กระแสความเมตตาไปถึงพวกคุณที่ได้อ่าน และแม้จะไม่เห็นข้อความนี้
ผมพิมพ์ข้อความนี้ราวกับได้พิมพ์เป็นครั้งสุดท้าย
และหากมันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายผมขอขอบคุณจากหัวใจ
เป็นกำลังใจให้กับทุกคน
ขอให้ทุกท่านปลอดภัย
ดำรงอยู่ด้วยสติ และความไม่ประมาทเสมอ
ด้วยรัก ก๊อตจิรายุ

เมื่อเราเชื่อว่าเสียงที่อยู่ในหัวของเราคือตัวเรา เราก็จะเชื่อทุกอย่างที่มันพูดอย่างอัตโนมัติ เราจะเชื่อทุกความคิดที่จิตใจปรุงแต่งขึ้นมา แล้วไม่ว่ามันจะปรุงแต่งด้วยสติปัญญาหรือความโง่เขลา เราก็รับเอาการปรุงแต่งนั้นไว้เป็นความจริง … หนทางเดียวที่จะออกจากความไร้สาระนี้ได้คือการรู้จักตัวเอง ก็เพราะว่าความไม่รู้จักตัวเองนี่แหละ ที่ทำให้คนทั้งหลายหลงคิดว่าสิ่งที่ได้ยินในหัวนั้นคือตัวเค้า และปล่อยให้มันลากหัวไป แทนที่จะใช้มันกลับเป็นทาสมัน

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีเสมอครับพี่ @naga_naga

ส่งมอบ! #abstract #abstractart

จบแล้ว จอมใจอโยธยา ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุขครับผม

@brando_atelier ความเรียบง่าย คือความหรูหราที่จริง

ดำทั้งชุด @brando_atelier #ลินินเรียบง่ายแต่ดูดีมีอยู่จริง

จอมใจอโยธยา คืนนี้ 22.30 ช่อง3 เจอกันครับ

ผลงานใหม่ครับผม จอมใจอโยธา ❤️❤️❤️🙏🏻🙏🏻🙏🏻เจอกันครับ ช่อง3ครับ

#EsquireTHManAtHisBest
#EsquireThailand
#VolvoCarThailand
#ConradBangkok
#TopgolfThailand
#Citizenthailand
#ChivasTheBlend
#rimbkk

😎

ถ้ามีคนถามผมว่ารู้สึกยังไงตอนนี้…รูปนี้เหมาะสุด “If someone were to ask me how I feel right now…this picture sums it up perfectly.”

❤️

😎

Thank you @kimptonmaalaibangkok for wonderful time

อาจารย์ที่น่าเคารพและศิษย์ที่ติดตาม

ทั้งคณะเดินทางมาถึงยอดเขาและถูกดึงความสนใจไปที่ชายชราที่กำลังร้องเพลงอย่างรื่นรมย์
อาจารย์ที่น่าเคารพไม่รีรอที่จะถามหาต้นเหตุของความ
รื่นรมย์ “ท่านมีความสุขกับสิ่งใด ความเบิกบานของท่านเปล่งประกายจนเราทั้งคณะสนใจใคร่รู้”
ชายชราหัวเราะยกใหญ่ก่อนพูดไปยิ้มไป
“ข้าเกิดมานานกว่า80ปี ผ่านอะไรมานับไม่ไหว บางคนรวยกว่าข้าแต่บัดนี้ได้ตายไปแล้ว บางคนเด็กกว่าข้าก็จากไปโดยแทบไม่ได้รับประสบการณ์บนโลก ดูข้านี้สิ ข้ายังอยู่ทั้งๆที่คนมากมายดูเหมือนจะโชคดีกว่าข้าแต่พวกเขาได้ตายไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”
อาจารย์ที่น่าเคารพได้ยินเช่นนั้นก็หันไปสอนศิษย์
“จงดูไว้เถิด ชายผู้นี้รู้จักความสุขที่แท้จริง ความสุขของการดำรงอยู่”
เรื่องราวไม่จบแต่เพียงเท่านี้
ลูกศิษย์ทั้งหลายเมื่อถึงเวลาก็ต้องแยกย้ายจากอาจารย์ที่น่าเคารพ
พวกเขายังคงจำคำสอนของอาจารย์ไว้ขึ้นใจ
จนกระทั่งวันหนึ่ง พวกเขาได้มาพบอาจารย์อีกท่านหนึ่ง
อาจารย์ท่านนี้มีฉายาว่าเป็นอาจารย์ที่เรียบง่าย
ศิษย์ทั้งหลายต่างชื่นชมอาจารย์ที่น่าเคารพให้กับอาจารย์ผู้เรียบง่ายฟังแต่เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด
ท่านกลับพึมพำว่า “ช่างตื้นเขิน”
เหล่าศิษย์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ขุ่นใจ ถามกลับไปว่า”ตื้นเขินเช่นไรเล่า“
อาจารย์ผู้เรียบง่ายกล่าวบอกอย่างเยือกเย็น
“อาจารย์ของเจ้า ประเมินชายชราว่าเป็นผู้จักหาความสุขจากการมีชีวิตอยู่ โดยชายชรานั้นเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ตายไปแล้ว และนั่นเป็นความตื้นเขิน คนเรานี้หากได้ยึดติดกับความสุขที่มีต้นเหตุจากเปรียบเทียบเสียแล้ว เมื่อวันหนึ่งไม่มีสิ่งใดให้เปรียบเทียบก็จะกลับกลายเป็นมีความทุกข์ ความสุขที่แท้จริงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการเปรียบเทียบ หากชายชราคนนั้นมีจิตใจที่ปล่อยวางการเปรียบเทียบลง เขาจะพบความสุขที่ปราณีตขึ้นไป มันเหมือนความต่างของคนสองคน คนหนึ่งต้องถือของสิ่งหนึ่งไว้เพื่อที่จะมีความสุข ส่วนอีกคนไม่ต้องถืออะไรอะไรไว้ความสุขและความเบาใจก็อยู่ตรงนั้น อาจารย์ของพวกเจ้ารู้จักแต่ความสุขแบบที่ต้องยึดถือ นี่จึงเป็นเหตุที่ข้าบอกว่าตื้นเขิน“

มันเป็นความต่างของ
ความสุขของนักคิดร่วมสมัย
และความสุขของผู้อยู่เหนือกาลเวลา

เห็นเขาลงรูปตอนเด็กกัน ไอเราก็อยากจะหารูปตอนเด็กที่สุด สุขสันต์วันเด็กครับ

ต้อนรับปีมะเส็ง 120x95 cm วาดไว้เมื่อ5ปีที่แล้วเป็นเซทนักษัตร เหลือรูปสุดท้าย สนใจทักDM ครับผม

นักแสดงมืออาชีพไม่จำเป็นต้องมีความรู้เรื่องการเขียนบท
แต่ต้องมีความรู้เรื่องการอ่านบท!!!นี่คือเรื่องสำคัญ
สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะบทส่วนมากมักถูกคิดและเขียนมาอย่างซ้ำซาก เหมือนเอาเศษอาหารจากหลายจานมารวมกันเป็นอาหารใหม่ น้อยครั้งมากที่จะเห็นบทที่ไม่ซ้ำซากจากพล๊อตเดิมๆ จริงอยู่ที่นักแสดงไม่อาจหลีกหนีบทลักษณะนั้นได้(ซึ่งก็ไม่จริงซะทีเดียว)และมันก็มีหลายปัจจัยที่ทำให้บทวนเวียนอยู่ในความซ้ำซากอย่างนั้น…(ซึ่งส่วนใหญ่ก็มีที่มาจากความกลัวและความยึดติดในความสำเร็จเดิม)
ซึ่งในฐานะนักแสดงมืออาชีพ(และแม้แต่จะไม่ใช่อาชีพ)จำเป็นต้องหาวิธีสร้างสรรค์สิ่งใหม่ภายใต้ปัจจัยที่ซ้ำซากเหล่านั้น ย้ำอีกครั้ง สร้าง สรรค์ สิ่ง ใหม่ ภาย ใต้ ปัจ จัย ที่ ซ้ำ ซาก…นี่คือความสำคัญ
และมันก็เป็นความจริงที่ว่า เมื่อบทเขียนออกมาอย่างซ้ำซาก สิ่งที่ตามมาก็มักจะเป็นการกำกับและการแสดงที่อยู่ในขนบ ซึ่งนี่เองเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชมหมดศรัทธา
————————————————————————
อาชีพนักแสดงต้องการความสร้างสรรค์
และความสร้างสรรค์จำเป็นต้องมีระบบคิดและความรู้จริงในงานของตน
“ครั้งหนึ่งผมเคยถามผกกคนหนึ่งว่า เวลาแอร์เสียจะจ้างช่างปะปามาซ่อมมั้ย เขาก็ตอบว่าไม่ ผมจึงถามเขาต่อไปว่า แล้วเหตุใดจึงตัดสินใจแขวนโปรเจคไว้กับนักแสดงที่ไม่รู้จักการงานของเขา”
การแสดงเป็นศาสตร์และศิลป์ที่หากปราศจากการศึกษาจนรู้จริงก็จะทำให้ตัวละครขาดความมีชีวิต และความขาดความมีชีวิตนั้นเองที่ทำคนดูหมดศรัทธาและขว้างทิ้งในหลายโปรเจค

แดดมันแรง

😊

ณ โมโน กับ ผลงาน จอมขมังเวทย์begin!

😎 ข้าพเจ้ารักงานที่ทำ ทั้งขั้นตอนการเตรียมตัวและขณะแสดง