SIAMZONE.COM

แอบร้องอ่ะ เหอๆๆ ดันไปดูคนเดียวด้วย ..ใครเห็นนึกว่าถูกแฟนทิ้งแหงๆเรา

เป็นหนังที่ดีมากกกกก ชอบ เด็กเล่นได้เป็นธรรมชาติดี ภาพก็สวย ไปดูมาเมื่อคืนกลับบ้านมานอนไม่หลับเลย สงสารพวกเค้า อินจัด -"-

ทุกshotของการถ่ายทำภาพมีความพยายามอย่างยิ่งที่จะสื่อให้คนดูได้ใช้สมองในการคิดและเดาแม้ว่าจะดูเป็นหนังชีวิตที่ค่อนข้างไม่ธรรมดาที่เด็กแต่ละคนเป็นคนละพ่อกันแต่มาอยู่รวมกันได้เพราะมีแม่เดียวกัน (ทำให้คิดถึงคุณภัทราวดีจริงๆ) ได้แง่คิดในเนื้อเรื่องมากมาย ทีแรกก็ลุ้นว่าเด็กจะเสียคนทั้งหมด กลัวจะไปในทางที่ผิด แต่เรื่องไม่ได้เน้นตรงนี้ เพราะอาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีก็ได้ น่าชมเชย Akira ที่สามารถเอาตัวรอดมาจากการได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่ดี รู้แยกแยะ ฯลฯ มีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ต้องกลับไปดูใหม่อีกรอบ อย่างน้อยก็ทำให้ภาษาญี่ปุ่นแตกฉานขึ้น แม้จะเป็นภาษาที่ค่อนข้างจะ Simply ในหนังเรื่องนี้ ไม่อาจวิจารณ์หรือบรรยายอะไรได้มากมายในนี้ทั้งหมดได้ สรุปได้แต่เพียงว่ามีข้อดีมากกว่าข้อติ หนังจบลงอย่างทำให้ต้องกลับไปคิดอีกว่าอนาคตของเด็กทั้งหมดจะดำเนินต่อกันไปอย่างไร แต่มีข้อหนึ่งที่เข้าใจได้อย่างชัดเจนเลยว่า เด็กเหล่านี้จะไม่มีโอกาสไปเสียผู้เสียคนเด็ดขาด ในขณะที่คุณแม่ของเธอ (คงไม่ต้องบอกก็ได้ว่าต้องใช้ตัวเปลืองมากเลยนะ ....... ) แกก็ไม่เคยบอกกับลูกของแกซักที ........เนื้อเรื่องดี นักแสดงดี การถ่ายทำดี แสงดี เครื่องแต่งกายดี ไม่น่าเชื่อว่าหนังดูฟอร์มเล็กๆอย่างนี้แต่แรกกลายเป็นสิ่งที่ใหญ่ๆ ได้ สมควรแล้วที่ได้รางวัลจากคานนส์ บอกได้คำเดียวว่า "หนังน้ำไม่เน่า" ครับ สะท้อนให้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ผู้สร้างสอดแทรกไว้อย่างมีการบ้านให้ผู้ชมต้องไปค้นคำตอบเอา ประเทืองปัญญาดีครับ ดูไปร้องไห้ไปด้วย สงสารเด็กและสงสารตัวเองด้วย :'(

อืมดูเด็กๆแล้วต้องนำไปใช้ในชีวิตจริงบ้าง

ดีจริง ๆ ครับ อยากให้ทุกคนได้ดูครับ
เด็ก ๆ น่ารักแล้วก็แสดงได้ดีมากทุกคนเลย

อยากรู้จัง ว่าเค้าจะทำเป็นวีซีดี
รึเปล่าอะ
จะได้อุดหนุน ค่ะ

หนังดูแล้วดีมากๆ เป็นผลงานสร้างสรรค์ของวงการภาพยนตร์ยุคใหม่ ที่มีความหลากหลายในองค์ประกอบของภาพยนตร์ นักแสดงทุกคนแสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ สะท้อนชีวิตจริงในสังคมได้อย่างกลมกลืน

หนังได้รับรางวัลด้านนักแสดงชายยอดเยี่ยม จากเทศกาลเมืองคาน ในด้านนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม สิ่งนี้เป็นสิ่งที่สามารถยืนยันได้ถึงคุณภาพของงาน รวมไปถึงความสามารถอันเปี่ยมล้นของนักแสดงอีกด้วย

หนังดีอีกเรื่อง ที่ไม่ควรพลาด ^^

ชอบหนังเรื่องนี้มากๆ เด็กก็น่ารักดีนะ อยากรู้ว่าจะมีเป็น vcd รึป่าว

อย่างที่ทราบกันว่า ภาพยนตร์สร้างจากเค้าโครงเรื่องจริงในปี 1988 เมื่อลองหาว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร (และอยากรู้ว่าเป็นไปอย่างไรด้วยซิ) เรื่องก็มีอยู่ว่า มีหญิงสาวญี่ปุ่นคนหนึ่งแต่งงานอย่างมีความสุขและมีลูกชายคนหนึ่ง จนกระทั่งถึงวัยที่ลูกชายจะเข้าโรงเรียน เธอกลับไม่ได้รับจดหมายเรียกตัวลูกชายเข้าโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกัน เมื่อเธอไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่จึงพบว่า ลูกชายของเธอไม่มีตัวตนอยู่ในทะเบียน ไม่เพียงเท่านั้น แม้การแต่งงานของเธอก็ไม่เคยเกิดขึ้น เพราะสามีของเธอไม่เคยนำเอกสารแต่งงานไปจดทะเบียน มีบางอย่างผิดพลาดเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอและลูก เธอน่าจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอได้ปกปิดเรื่องนี้ไว้จากเพื่อนบ้าน และสร้างเรื่องโกหกว่าเธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย และสามีเธอต้องไปทำงานอยู่ต่างประเทศ โดยที่ความจริงสามีได้ทอดทิ้งเธอไปแล้ว ในเวลาต่อมาเธอมีลูกสาวต่างพ่อเพิ่มขึ้นอีกสามคน ตอนที่ลูกชายคนโตของเธอ ซึ่งไม่เคยเข้าโรงเรียน มีอายุได้ 15 ปี ลูกสาวสามคนมีอายุ 7, 3 และ 2 ปี ความเป็นไปต่อจากนั้น อาจดำเนินไปทำนองเดียวกับในภาพยนตร์ จนในที่สุดเรื่องราวก็ถูกค้นพบ และกลายเป็นข่าวอึกทึกครึกโครมในหน้าหนังสือพิมพ์ เมื่อลูกสาวคนสุดท้องเสียชีวิตในปี 1988 หรือ 16 ปีมาแล้ว ชีวิตต่อมาของเด็กที่เหลือสามคน ซึ่งปัจจุบัน พี่ชายคงมีอายุ 31 ปี และน้องสาวที่เหลือสองคนคงจะอายุได้ 23 และ 18 ปี รวมทั้งแม่ซึ่งน่าจะมีอายุประมาณ 50 ปี ผมยังไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร
ภาพยนตร์สร้างเมื่อผู้กำกับได้มีเวลาบ่มเหตุการณ์นี้ไว้ถึง 16 ปี ท่วงทำนองของภาพยนตร์จึงไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเรื่องเศร้า เราจะไม่ได้เห็นเด็กในเรื่องร้องไห้ โดยเฉพาะตัวพี่ชาย ซึ่งเป็นผู้แบกรับภาระและเรื่องราวทั้งหมด แต่เป็นการเฝ้ามองภาพการเจริญเติบโตของชีวิต ช่วงระยะเวลาที่แสดงด้วยฤดูกาลที่ค่อย ๆ ผ่านไป และเด็ก ๆ ที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้นในเรื่องโดยเฉพาะอากิระ ผู้กำกับได้ใช้เวลาถ่ายทำจริง 1 ปี เพื่อให้เห็นเด็ก ๆ โตขึ้นจริง ๆ อันที่จริงเมื่อดูภาพยนตร์เรื่องนี้จบ ผู้ชมอาจรู้สึกในใจถึงความเข้มแข็งของเด็ก ๆ และรู้สึกถึงความหวัง แม้เราจะไม่ได้เห็นคำตอบและตอนจบที่สุขสันต์
ผู้กำกับบอกว่าคัดเลือกตัวแสดงเป็นอากิระพี่ชาย (Yagira Yuya)เพราะดวงตาที่แสดงอารมณ์ของเขา ในเรื่องเราได้เห็นความเป็นผู้ใหญ่ของอากิระจากแววตายามที่ต้องพยายามต่อสู้เพื่อรักษาโลกใบเล็ก ๆ เอาไว้อยู่กับน้อง ๆ ต่อมาก็เห็นแววตาอากิระเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อยากเล่นกับเพื่อนวัยเดียวกัน เมื่ออยู่กับน้อง ๆ อากิระเป็นผู้ใหญ่ ตอนที่ยูกิน้องสาวคนเล็กพยายามเขียนชื่อตัวเอง อากิระเป็นผู้กุมมือยูกิช่วยเขียน ถึงตอนที่อากิระจับไม้เบสบอล โค้ชเป็นผู้กุมมืออากิระบ้าง แววตาอากิระเป็นสุข ราวกับจะรำลึกถึงพ่อ เราได้เห็นแววตาอ่อนล้าระโหยของอากิระเมื่อนั่งบนรถไฟและตอนที่นั่งรถไฟกลับ คงเรียกน้ำตาของใครหลายคนได้ไม่ยาก แล้วยังแววตาเหม่อลอยและฝันเมื่อแหงนหน้าเหม่อมองเครื่องบิน ราวกับจะฝันถึงการหนีไปสู่อิสระภาพ ก่อนจะกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง กลับมาเป็นแววตาแห่งความรับผิดชอบ นี่คงเป็นหนึ่งในหลายๆเหตุผลที่ Yagira Yuya เป็นนักแสดงอายุน้อยที่สุดที่ได้รับรางวัลผู้แสดงนำชาย จากเทศกาลหนังเมืองคานส์ในปีนี้

ดูแล้วคิดถึงน้องชาย.....แต่ก็รู้สึกอยากมีพี่ชายด้วย

นักแสดงเด็กๆทุกคนแสดงได้น่ารักเป็นธรรมชาติมากๆ

...อยากให้ไปดูกันค่ะ

(แอบเศร้า....TT-TT....น้องยูคิ...ฮืออออ)