SIAMZONE.COM

ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นผลงานของผู้กำกับเรื่องเพื่อนสนิท
หนูหิ่น เหมือนเป็นหนังที่รวบๆทำออกมาหาเงิน
ประเด็นที่ควรเน้นก็ทำชุ่ยๆ รู้ไหมว่าทำให้เกิดผลกระทบทางทัศนคติ
อาทิ เรื่องคนเมืองหลวง กับ คนบ้านนอก หนังทำอย่างอยุติธรรมมาก
น่าผิดหวัง เสียแรงที่คิดว่าเป็นผลงานของคุณคมกฤษ ตรีวิมล
รายละเอียดต่างๆน่าจะบรรจงสร้างกว่านี้
หนังดีคนก็สนับสนุนอยู่แล้ว
ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ รวบรัด ขนาดนี้ก็ได้

หนังเรื่องนี้
นอกจากดูเอาขำ เอาฮา แล้ว
แทบหาสาระประโยชน์ไม่ได้เลย

หนูหิ่น เดอะมูฟวี่ ภาพยนตร์ที่สร้างมาจากการ์ตูนเรื่องดังของหนังสือ ขายหัวเราะ ดังนั้นเมื่อนำมาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์แล้ว ฉาก การแสดง และการดำเนินเรื่องต่างๆ จึงมีความเป็นการ์ตูนเข้ามาผสมอยู่มาก เริ่มตั้งแต่เริ่มเรื่องกับฉาก หนูหิ่น (รุ้งลาวัณย์ โทนะหงษา) ไล่จับตัวกะปอม ซึ่งเป็นตัวการ์ตูน อีกทั้งฉากร้องเพลงที่ดูเกินจริงในขณะที่หนูหิ่นกำลังฝันหวานถึงการเป็นสาวโรงงาน เป็นต้น

เรื่องนี้เปิดเรื่องได้น่าสนใจ ด้วยการเล่าถึงความป่วนของ หนูหิ่น ก่อนที่จะเข้ามาในกรุงเทพฯ กับวีรกรรมน่ารักที่แสดงนิสัยให้คนดูได้เข้าใจบุคลิกของตัวละคร แต่หลังจากนั้นภาพยนตร์ก็ดำเนินเรื่องอย่างรวดเร็วไปถึงช่วงประกวดนางแบบ ซึ่งอาจทำให้เนื้อเรื่องดูไม่ต่อเนื่องไปบ้าง อีกทั้งยังถ่ายทอดความผูกพันระหว่าง หนูหิ่น กับเจ้านาย คือ คุณมิลค์ (กชกร ศุภการกิจกุล) และ คุณส้มโอ (ปาณิศา บัวเจริญ) ได้ไม่มากเท่าไรนัก ด้วยเหตุนี้ในตอนท้ายเรื่องที่เป็นฉากซึ้งๆ ของทั้งสองฝ่าย เลยทำให้ผู้ชมรู้สึกไม่ซึ้งเท่าที่ควร

ด้านการคัดเลือกนักแสดงก็ถือว่าทำได้ดี กับบุคลิก การแสดง และ รูปร่างหน้าตา ที่ใกล้เคียงกับต้นแบบในการ์ตูนมาก โดยเฉพาะตัวละคร หนูหิ่น ที่เป็นตัวหลักของเรื่อง ส่วนนักแสดงประกอบก็มาช่วยสร้างสีสันได้ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นบทร้ายแบบตลกๆ หรือบทที่หักมุมผู้ชมในตอนท้ายเรื่อง

โดยรวมของเรื่องนั้น แม้ว่าจะไม่ใช่ภาพยนตร์ตลกชนิดที่ดูแล้วหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง แต่ก็สามารถอมยิ้มได้ทั้งเรื่อง กับมุขน่ารักๆ ในแบบไม่หยาบคาย เหมาะสมจะเป็นภาพยนตร์สำหรับครอบครัวที่เด็กเล็กก็ดูได้ อีกทั้งในเนื้อเรื่องส่วนที่เป็นการสะท้อนภาพการเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ของคนต่างจังหวัดก็มีข้อคิดเล็กๆ สอดแทรกอยู่ด้วย แม้ หนูหิ่น เดอะมูฟวี่ จะไม่ได้สนุกแบบหวือหวาอะไรนัก แต่ก็มีความน่ารักแบบดูเพลินๆ เฉพาะตัว

สนุกค่ะ หนูหิ่นน่ารัก คุณมิลค์สวย

ข้อยเห็นด้วยที่ทำเป็นละครเพลงในช่วงแรกแล้วดูเวอร์ไป...แต่ถ้าพูดถึงก็สนุกมากๆๆ...สาระก็มีในระดับปานกลาง ตัวละครก็ขำดี...ข้อยไปดูเรื่องรักจังพอถึงมุกขำก็แค่หัวเราะหึๆ...แต่พอดูหนูหิ่นก็หัวเราะก๊ากๆ ...อย่างนี้แหละที่ชอบ...เปิ่นดี ใครที่บอกว่าไม่สนุกอาจจะเป็นเพราะคุณคาดหวังมากเกินไป...หรือเอาไปเปรียบเทียบกับเรื่องอื่น...คนที่ดูแล้วสนุกก็คือคนที่ดูรู้เรื่องเหมือนข้อยนี่ไง...ดูแล้วก็รู้ว่าหนังต้องการสื่ออะไรบ้าง รู้วัฒนธรรม เพราะข้อยก็คนอีสานเหมือนหนูหิ่น...และอีกอย่างข้อยเป็นคนที่ชอบดูหนังมากๆๆ...ดูมาหลายเรื่อง ส่วนมากดูแต่หนังเทศ..แต่สำหรับหนังไทยข้อยต้องเลือกดูเพราะเสียดายตังค์...อย่างเรื่องรักจังนี่ก็แทบจะหลับเลยล่ะ...แต่หนูหิ่นดูแล้วก็ไม่เสียดายตังค์...อ้อ..ขอเตือน...ระวังคนอีสานจะครองโลก เพราะเดี๋ยวนี้ go inter หลายรายแหล่วเด้อ....

คำเตือน: บางส่วนของคำวิจารณ์นี้เหมาะกับผู้ที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วเท่านั้น สนุกดี ไปดูมาหลายวันแล้วเพิ่งได้มีโอกาสมาเขียนแสดงความคิดเห็น
คิดเหมือน คุณ "หนูไม่หิ่น" นะว่าโจรในโรงงานมารยาทดีมากๆเลย แถมแต่ละคนนี่ยังกะนายแบบเลยอ่ะ
ขำมากเลยฉากที่พี่ชายของไอ้โรคจิตทำท่าแต๋วแตกน่ะ แล้วหนูหิ่นตามไปช่วย แล้วก็ฉากที่ปีนท่อทิ้งขยะที่ต้องใช้วิชาฝ่ามือตีนตุ๊กแกปีขึ้นไปก็ตลกมากเลย
เป็นหนังที่น่ารักมากๆเรื่องหนึ่งเลยล่ะค่ะ

ก็ตลกพอใช้ได้
ชอบโจรอ่ะ มารยาทดีมาก ๆ

หนังที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ตลกแบบน่ารักและมีสีสันดี

นานาจิตตังครับผม ใครชอบหนังแนวนี้ก็ไปดู ใครคิดว่าไม่ชอบก็ไม่ต้องไปดูครับ น่าจะรู้แนวหนังตั้งแต่แรกแล้วนี่นา ผมว่าก็ตรง concept ดีนี่นา

เราก็เป็นคนที่ชอบอ่านหนูหิ่นอยู่แล้ว พอมาดูนี่เราก็ว่าดีนะ สนุก เฮฮา เล่าเรื่องได้เร็ว มุขเยอะ(แปกก็เยอะ) แต่เราก็ชอบ ปกติๆไม่ค่อยได้ไปโรงหนังแต่เรื่องนี้ทำให้ต้องไปดู ส่วนตัวเราไม่ผิดหวังนะ ไม่เสียดายเงินเลยด้วย บางฉากก็ซึ้งตอนที่คุณมิลค์ให้หนูหิ่นขอโทษไอ้โรคจิตอ่ะ(อารมณ์แบบนี้เราเข้าใจดี เพราะเคยเจอมากับตัว มันน่าเจ็บใจที่สุด เราไม่ผิด แต่ต้องมารับผิด อ้าวนอกเรื่อง - -) ในโรงงานนรกก็ตลก สรุปว่าเราชอบ ^_____^

เรื่องนี้สนุกดีมากๆ สำหรับการนำการ์ตูนมาดัดแปลงได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเยี่ยมมากๆแล้ว