ผมหมดเงินไปกับค่าแต่งรถไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แต่ผมก็ยังเบื่อรถของผมและอยากเอามันไปแต่งเพิ่มเรื่อยๆ ทั้งๆที่เราไม่เคยเห็นเวลามันขับอยู่บนถนนเลยว่ามันสวยขนาดไหน

เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นการขี่สนามของผมในมุม ของบุคคลที่ 3 ผมไม่เคยเห็นตัวเองขี่รถเลยนอกจากรูปหรือวิดีโอจากระยะไกล ผมไม่เคยเชื่อมั่นในตัวเองเลย ว่าผมทำได้ ขี่ได้ ผมรู้ว่ามันยังไม่ดีพอ และมันยังสามารถดีได้มากกว่านี้ แต่ในวันนี้ที่เราทำได้เท่านี้ผมโคตรภูมิใจในตัวเองมากๆเลย ผมไม่เคยคิดเลยว่าเด็กคนนึง ที่เคยมอเตอร์ไซค์ล้มตอนอายุ 15 แล้วไม่กล้าจับมอเตอร์ไซค์มีครัชอีกเลยยันอายุ 23 จะกล้าทำอะไรบ้าขนาดนี้ ความเร็วในสนาม แรงลมทั้งหลายที่ไม่เคยเจอในชีวิต มันโถมเข้ามาแบบน่ากลัวมาก แต่ผมก็ยังกล้าที่จะไปต่อ กล้าที่จะบิด กล้าที่จะแซง ประคองจนจบการแข่งขันได้ ยังไม่ถึงสองปีเต็มดีเลยที่ผมเพิ่งขี่รถเป็น แต่ผมทำได้ขนาดนี้ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดขอบคุณตัวเองยังไงดี

ผมรู้ว่าวงการนี้มันยากกว่านี้อีกมาก และมีอะไรให้ผมต้องฝึกฝนอีกเยอะถ้าผมจะไปต่อ แต่วิดีโอพวกนี้เป็นเหมือนความสุขเล็กๆในวันที่โคตรกดดันที่สุด ขอบคุณพี่แมนเบอร์ 63 มากนะครับ ที่ขี่เล่นไล่กันไปไล่กันมากับผม ผมสนุกมากเลย ความรู้สึกพวกนี้มันทำให้ผมอยากกลับไปลงสนามใหม่ ผมรู้ว่าทั้งหมดมันยังไม่ได้ดีที่สุด แต่ผมจะสู้สุดใจ ขอบคุณ @tnpmotorsport ขอบคุณแม่ขอบคุณป๋อม @pomnatetan11 ขอบคุณผู้ใหญ่ทุกคน ขอบคุณครอบครัวขอบคุณเพื่อนขอบคุณเอฟซีทุกคนที่ Support กันมาตลอด แล้วในวันที่ผมพร้อมเราจะพบกันใหม่ BRIC 🫶🏻

ปล. คลิปจากพี่แมน เบอร์ 63 คับ