SIAMZONE.COM

กรุงศรีอยุธยา พ.ศ. 2330 หลังจากเสียกรุงแล้ว 20 ปี ณ บ้านไก่จ้น ตำบล ท่าเรือ กรุงศรีอยุธยา บุรุษหนุ่มรูปงามล่องเรือมาตามแม่น้ำป่าสักพร้อมฝีพาย 4 คน ท่านแวะขอดื่มน้ำที่บ้านชาวบ้านหลังหนึ่ง ได้พบกับสาวงามสะดุดตาชื่อ ละมุด (พลอยไพลิน เจนเซ่น) บุรุษรูปงามรู้สึกพึงใจในความงามของหญิงสาวจนถึงขั้นเจรจากับบิดามารดาของละมุดขอเป็นลูกเขย สองสามีภรรยา ตาฉุน (จิระศักดิ์ แสงโชติ) กับ ยายผ่อง (รุจิเรข พักตระเกษตริน) ผู้เป็นบิดามารดาเห็นบุรุษผู้มาเยือนรูปงามลักษณะเป็นเจ้านาย จึงมิกล้าขัดหรือซักถามความใดๆ จึงตอบตกลง บุรุษรูปงามบอกว่าอีก 7 วันจะนำเงิน 20 ชั่งมาสู่ขอละมุด

ละมุด กับ บุรุษรูปงาม อยู่กินด้วยกันตามประสาสามีภรรยาอย่างมีความสุข ก่อนที่บุรุษรูปงามจะขอลากลับไปในเวลาต่อมาและมิได้กลับมาอีกเลย ทิ้งไว้เพียงสายรัดประคดคาดเอวที่มอบแก่ละมุดให้มอบต่อกับลูก โดยบอกว่า ถ้าเข้าเมืองเมื่อใด ขอให้คาดรัดประคดเส้นนี้ ผู้คนจะรักใคร่เอ็นดู ละมุดมิเข้าใจความหมายนัก แต่ก็รับไว้แต่โดยดี กาลเวลาผ่านไป ละมุดเริ่มร้อนใจเมื่อพบว่าตนเองตั้งครรภ์ ตาฉุนกับยายผ่องเองก็ร้อนใจมิใช่น้อย ด้วยเกรงจะถูกครหาว่าลูกสาวตนเองท้องไม่มีพ่อ แต่แล้วสถานการณ์ก็คลี่คลายลงด้วยดี เมื่อ นายผล (ปกรณ์ เจตน์วิทยาชาญ) ลูกพี่ลูกน้องของละมุด ยอมตอบรับเป็นสามีเสียเอง และทำพิธีกันอย่างถูกต้อง มีชาวบ้านร่วมรับรู้เป็นพยาน

เมื่อถึงเวลาคลอด ละมุดอยากจะไปคลอดลูกในเมือง แต่ในคืนที่ตาฉุน ยายผ่อง และนายผล ล่องเรือพาละมุดไปคลอดในเมือง ละมุดเกิดเจ็บท้องกะทันหันจนต้องหันหัวเรือกลับมาคลอดที่บ้าน ท่ามกลางสายฝนที่ซัดกระหน่ำ เสียงฟ้าร้อง ฟ้าแลบแปลบปลาบอย่างอัศจรรย์ ละมุดให้กำเนิดทารกเด็กชายบนเรือนั้นเอง ละมุด นายผล ตาฉุน ยายผ่อง ต่างช่วยกันเลี้ยงทารกที่เกิดขึ้นมาด้วยความรัก โดยตั้งชื่อให้ว่า เด็กชายโต ที่เติบโตขึ้นเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาด รักการอ่านเขียนผิดไปจากเด็กทั่วไป ตาฉุน ยายผ่อง จึงส่ง ละมุด และ นายผล ให้พา โตวัย 6 ขวบ (ชัยธวัฒน์ เนื่องจำนงค์) ไปอาศัยอยู่กับ นายอาจ (คณาธิป เปียงใจ) ญาติในเมือง และส่งไปร่ำเรียนวิชาความรู้กับ หลวงตาแก้ว (มนต์ชัย พลังชัย)

โตร่ำเรียนอยู่กับหลวงตาแก้วจนถึง อายุ 12 ขวบ (เจษฏาพร ชมศรี) กระทั่งวันหนึ่ง โตเผอิญได้ยินความจริงที่น่าตกใจว่า ตนเองไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ ของนายผล พ่อที่ตนเองรักมากมาย เสียใจมาก หลังจากสอบถามจากนายผล นายผลยอมรับว่าเป็นความจริง ด้วยความรัก ความกตัญญู ของลูกที่มีต่อพ่อ โตขอนายผลช่วยบวชเณรให้ตน ละมุดไม่เห็นด้วยที่ลูกจะบวชเณร เนื่องจากนางรักและคิดถึง อยากจะให้ลูกชายอยู่ใกล้ๆ แต่โตบอกคุณแม่ว่า ฉันจากคุณแม่ไปอยู่กับพระพุทธศาสนา คุณแม่ไม่ยินดีกับฉันหรือ ประโยคนี้เองที่ทำให้ละมุดคิดได้ และยินยอมให้โตบวชเป็นสามเณร ก่อนจากลากัน ละมุดขอกอดลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย สองแม่ลูกร่ำไห้น้ำตานองหน้าด้วยความรักลาอาลัย โดยไม่คิดว่านั่นจะเป็นการกอดครั้งสุดท้ายของ แม่กับลูก เพราะนับจากวันนั้นสามเณรโตบวชไม่สึกอีกเลย