.ใครคนหนึ่งคนนั้น ในวันหนึ่งวันนั้น.

/-LAdY,BAByB00-) มีหน้ามุมสมาชิก

24 พ.ค. 54 07:25 น. / ดู 698 ครั้ง / 6 ความเห็น / 0 ชอบจัง / แชร์

สำหรับผู้ที่กำลังมองหารายได้เสริม ทางเว็บกำลังเปิดรับสมัคร นักเขียนอิสระ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่

ใครคนหนึ่ง คนนั้น ในวันหนึ่ง วันนั้น
เคยผูกผันกัน ซะมากมาย

. . . . .

ถึงใครคนหนึ่ง .
เลคงไม่ได้พูดให้พี่ฟังต่อหน้า เพราะเลไม่รู้จะพูดอะไร ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ

ขอบคุณที่เคยทำให้เลรักได้มากมายขนาดนั้นนะ .
ขอบคุณที่คอยห่วงคอยไล่ให้ไปนอน ดุให้ไปกินข้าว ให้ไปอ่านหนังสือทำรายงาน .
ขอบคุณที่ยอมอดนอนถึงตีสี่ครึ่งเพื่ออธิบายฟิสิกส์ง่ายๆ ให้เด็กมึนๆ คนนึงฟังก่อนสอบ .
ขอบคุณที่ทุกครั้งที่เลมีปัญหา พี่จะไม่ว่า ไม่บ่น ไม่ทิ้งกัน แต่จะยืนข้างและคอยช่วยแก้ .
ขอบคุณที่รักและดูแลกันมาตลอดเวลา... ตั้งแต่เรายังไม่ได้คบกัน
ขอบคุณสำหรับความทรงจำดีๆ ตั้งแต่เลยังเป็นแค่เด็กม.ต้นโทรไปงอแงให้พี่เป็นคู่ซ้อมเดินหมาก
ขอบคุณที่เคยสัญญาอะไรกันไว้มากมาย... ไม่เสียใจเลยที่ไม่ได้ทำกันจนครบ,
ไม่เสียใจเลยที่บางข้อมันจะไม่มีวันเ็ป็นจริง... เพราะที่พี่เคยทำให้เสมอมาแค่นั้นก็พอแล้ว
ขอบคุณที่บอกว่าจะยังรักน้องสาวคนนี้นะ

ขอโืทษที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาทำตัวไม่น่ารัก ไม่อ่อนหวาน ไม่ขี้อ้อน ไม่เอาใจ...
ขอโทษที่ทำหวานกับใครๆ ไม่เป็น... เลเคยพยายามแล้ว แต่พี่บอกว่าไม่เวิร์คเองนะ ._.
ขอโทษที่บางครั้งเย็นชา... อาจเพราะเลเฉยชามั้ง มันถึงต้องจบแบบนี้...
บางทีเลก็เข้าใจพี่นะ ว่าทำไมพี่ถึงต้องทำแบบนั้น เข้าใจดีเลยล่ะ...
ยังไง... สักวันเราก็ต้องเลิกกันอยู่แล้วเนอะ... จบแบบนี้ก็ดีแล้ว...
ถึงพี่จะบอกว่าพี่ทำได้ถ้าทำให้เล แต่ลึกๆ เลรู้ว่าพี่ทิ้งสังคมของพี่ไม่ได้...
อยู่เมืองไทยพี่ต้องมีความสุขมากกว่าแน่ๆ เพื่อนร่วมรุ่นพี่ เพื่อนสมัยมัธยม...
เลเองก็ทิ้งสังคมที่นี่ของเลไม่ได้เหมือนกัน...

บางทีนะ... บางทีอาจจะเป็นอย่างที่พี่พูดก็ได้ ว่าที่พี่ทำผิด น้องเลคนนั้นของพี่ให้อภัยได้
แต่ที่ไม่ให้เพราะความผิดพี่หนนี้ มันเป็นเหตุผลที่ดีพอที่จะบอกเลิกก็็ได้... ก็จริงนะพี่หนึ่ง...
เลให้อภัยได้จริงๆ นะ แต่ว่า... ครั้งนี้มันครั้งที่เท่าไหร่...? เลโ.ง่มากี่ปี... ระหว่างที่พี่บอกว่ารอเล
พี่ก็มีคนนั้นคนนี้ ฆ่าเวลา... แต่ภายนอกก็เหมือนคนรักที่ซื่อสัตย์นะ... เลโ.ง่มาตลอดแหละ...
ตั้งแต่เราคบกัน...
จนมาเห็นความจริงจังๆ ตาตอนนั้น จำได้ไหมคะว่าพี่สัญญาว่ายังไง?
น้องเลคือคนที่พี่เลือก... พี่จะไม่ทำอีกแล้วไม่ใช่เหรอ? พี่บอกเอง... เลไ่ม่ได้บังคับให้พี่พูดนะ...
เลให้โอกาสพี่ด้วย... เลไม่ได้ตบตีด่าว่าวีนโวยวายทำตัวแรงหรือด่าคำหยาบ... พี่ยังจำได้ไหมคะว่าเลทำยังไง?
เลยืนมอง เดินไปหาพี่... แล้วถามว่าธีซิสพี่โอเคแล้วเหรอแล้วก็เดินหนีออกมาจากตรงนั้นเลย
ทำไมคะ? ทำไมรู้ไหม? เพราะแค่เลชักสีหน้า...พี่ก็บอกว่าทำตัวไม่น่ารักเลย... แค่พี่ไม่อยากให้โวย
เลก็ไม่โวยนะ... มีครั้งที่สองตามมาแบบที่จับได้แบบนี้... พูดจริงๆ ว่่ายังไงก็ไม่เหมือนเดิม

...ไม่เสียใจเลยนะที่ได้รู้จักพี่... ยังไงก็รักพี่ชายเสมอ

เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป

. . . . .

จะเก็บพี่ไว้ในความทรงจำเสมอนะ
เซซิเลีย . ยังจำได้เสมอ เซซิเลียของเราสองคน
น้องบู้บี้ . น้องบู้บี้ลูกสาวพี่หนึ่งจากตู้กด... ยังอยู่ดีนะ
แมวแม่มด . น้องแมวแม่มดก็ยังอยู่ดี ตาหลุดไปข้างนึงแต่เย็บแล้วนะ
ขวดโหลคำอวยพร . ยังเก็บอยู่ใช่ไหม... เปิดอ่านดาววันละดวงอยู่รึเปล่า...
ไอติมรสรัมแอนด์มิ้นท์ . แทบอ้วก แต่สนุกมากมาก
มะม่วงดองกับน้ำพริกเผา . ฮ่าๆ คิดกี่ทีก็ยังยิ้มได้
ตำราปรัชญา . เลแอบวาดรูปลงไปแหละ... ไม่รู้เมื่อไหร่พี่จะเจอ
ซีดี . ซีดีแผ่นนั้นยังเก็บไว้อยู่นะ ยังเปิดฟังเสมอ...เวลาคิดถึงพี่ขึ้นมา...

ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น
เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน
. . . . .

เราคงไม่ได้คุยกันบ่อยแล้วเนอะ... เดินสวนกันที่มหาลัยพี่จะยังทักเลยู่ไหม...
...ยิ้มให้เลหน่อยนะ... เพราะเลคงไม่กล้ายิ้มให้พี่่ก่อน... เรียกชื่อเลหน่อยนะ
เพราะเลคงไม่กล้าเรียกพี่หนึ่งก่อน... โบกมือให้เลหน่อยนะ เพราะเลคงไม่กล้าโบกให้พี่ก่อน
... ถ้าไปซื้อกาแฟพร้อมกันที่ร้านประจำของเรา... เลอาจจะแกล้งทำมองไม่เห็นนะ...
แต่ถึงจะทำมองไม่เห็น แต่เลก็มองหาพี่เสมอ...
... ถึงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ แต่เรายังรักกันได้ใช่ไหมคะ...?
รักพี่ชายแสนดีคนนี้นะ.... ไม่ชอบคำว่าพี่ชายเลย... แต่มันเหมาะที่สุดแล้วเนอะ... : D

เราไม่ได้เลิกกัน... เราแค่กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน...ใช่ไหมคะพี่ชาย?

... ในความทรงจำสีจาง