`(เล่า) สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก,พี่โชนเลยอ่ะะะะะะะะะ *the end จบแล้วจ๋า.
อาจจะดูยาวนานและน่าสงสารเกินไป
พร้อมอ่านกันมั้ย? มาเริ่มกันเลย
แต่แค่ตู้กดน้ำธรรมดาๆกำลังจะเปลี่ยนชีวิตของเด็กคนนึงไปอย่างสิ้นเชิง
แทนตัวกันก่อน , จะใช้คำว่า เรา กับ พี่คนนั้น.
*ปีที่หนึ่ง.
วันนั้นเป็นวันที่ยี่สิบสี่ธันวาคม ในโรงรียนของเรามีกิจจกรมที่จัดขึ้นเป็นทุกปี
เราเป็นแค่เด็กอ้วนๆ ดำๆ มีสิว ขาดำ แขนดำ หน้าตาดูไม่ได้ ต้องเรียกว่าปลวกของแท้
เพื่อนของเราใช้เราไปเติมน้ำในตู้กดน้ำและเราก็ได้เจอกับบางอย่างที่ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยน
ขณะที่เรายืนกดน้ำอยู่เราหันไปเห็นพี่คนนึง ตัวสูงๆ ผมสีดำสนิท ผอมๆ ..
วินาทีเพียงแค่เห็นหลังเรายังคงยืนจ้องอยู่ไม่ละสายตา
จนกระทั่งพี่คนนั้นเค้าหันมา เรารู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับล้านตัวบินอยู่ในท้อง
เราเพิ่งได้เข้าใจว่ารักแรกพบมันมีอยู่จริง
ในมือของพี่เค้าเต็มไปด้วยดอกไม้สีขาว เสื้อผ้าที่สวมใส่แตกต่างจากเรา
เราจึงรู้ว่าพี่เค้าเต้นโคฟเว่อร์ พี่เค้ายืนอยู่กับเพื่อนอีกคนนึง
แล้วพี่เค้ากำลังยกยิ้มขึ้น คือ .. เข้าใจคำว่ามองเห็นภาพสโลมั้ย?
เรารู้สึกเหมือนเราเห็นรอยยิ้มของพี่เค้าเป็นภาพสโล
มันเป็นภาพแรกที่เราได้พบเจอกับสิ่งที่เราอาจจะเรียกได้ว่า 'ความประทับใจแรกพบ'
ภาพนั้นมันติดอยู่ในหัวเราไปเลย ไม่สิต้องเรียกว่าฝังก็ได้
เรายังยืนจ้องพี่เค้าอย่างตั้งใจจนน้ำในขวดมันล้นออกมา
เราถึงได้รีบกดหยุดน้ำแล้วปิดฝาขวด เราเงยหน้ามองพี่เค้าอีกครั้ง
แต่สิ่งที่เราเห็นก็ยังเป็นพี่เค้ายิ้ม ยิ้มของพี่เค้าทำให้โลกของเราสดใส
เราได้แต่เก็บพี่เค้าไว้ในสมองแล้วแอบมองไกลๆ แต่พระเจ้า .. ไม่หยุดให้เราทำได้แค่นี้
เรารู้มาว่ากลุ่มโคฟของพี่เค้าซ้อมที่ไหน แต่ความบังเอิญก็ได้เกิดกับเรา
เมื่อเพื่อนของเราคนนึงดันไปรู้จักกับรุ่นพี่ที่ชื่อ ป่าน (สมมุติ) ซึ่งเป็นเพื่อนกับกลุ่มพี่คนนั้น
แล้วเพื่อนเราก็ให้เราไปถามว่าพี่ป่านกลับบ้า่นหรือยัง
เราเลยเดินไำปถามกลุ่มพี่ที่เต้นโคฟอยู่แบบกล้าๆกลัวๆ
เรา : เอ่อ .. พี่คะพี่ป่านกลับบ้านหรือยังเหรอ?
พี่สักคน : มันกลับไปตั้งนานแล้วน้องเอ่ยยยย
เรา : อ่อ ขอบคุณคะพี่ -/ \-
พี่สักคน : น้องมีไรป่ะ?
เรา : ป่าวคะๆไม่มีๆ
ตอนแรกเราว่าจะลุกไปเฉยๆ ทีนี้แล้วหันไปเจอพี่คนนั้นพี่ที่ตู้กดน้ำ
กำลังหันหน้ามาคุยกับเพื่อนที่เราเข้าไปถามเรื่องพี่ป่าน
เราตกใจมาก แบบ เห่ย! พอเราเห็นพี่คนนั้นเราก็วิ่งเลยอ่ะ
ใจแบบเต้น อารมณ์เดียวกับกลอง
แล้วเราก็กลับมาคิดในใจ 'น่ารักแท้ ; [] ;'
หลังจากนั้นเราก็ชอบแอบมองพี่เค้าบ่อยๆ มองไกลๆก็พอใจ
เรื่องนี้เป็นแค่เรื่องของปีแรก , ยังไม่จบนะ.
มีใครอยากฟังต่อมั้ย?
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
#ความคิดเห็นที่ 4
ผู้หญิงจ๋าาาา 
*ปีที่สอง (1)
ใช่ .. มันเริ่มขึ้นเมื่อหนึ่งปีก่อน
การที่มีผีเสื้อนับล้านตัวปีอยู่ในท้องน่ะ
สมองเรายังคงจดจำภาพของพี่คนนั้นเสมอ ยิ้ม หัวเราะ หรือแม้แต่หน้านิ่งๆ
มันผ่านมาหนึ่งปีแล้วพี่เราเฝ้ามองห่างๆ ไม่ห่างธรรมดา ห่างมากกกก !
เวลาผ่านไปเราเองก็เริ่มเปลี่ยนตาม เราเริ่มรู้จักทาครีมบำรุงผิว
ตอนนี้เราไม่มีสิวแล้ว ขาวขึ้นหน่อยๆไม่อ้วนแบบเมื่อปีืที่แล้ว
เราไปตัดผมใหม่ตอนปิดเทอมด้วย ซอยหน่อยๆกับหน้าม้า
แต่ยังไง .. เราก็ยังเป็นเด็กปลวกอยู่ดี -__,-
เปิดเทอมแล้วเราเริ่มรู้จักเพื่อนมากขึ้นกว่าเดิม เราลั้ลลามาก
เพื่อนของเรามีโต๊ะประจำเราเองก็ชอบไปเล่นที่โต๊ะนั้นบ่อยๆ
แต่มันคงไม่บังเอิญเกินไป .. ถ้าพี่ตู้กดน้ำจะมีโต๊ะอยู่แถวนั้นด้วย
'อ้า .. พระเจ้าชั่งมีตาจริงๆ' เราคิดแบบนั้น
ปิดเทอมไปพี่ตู้กดน้ำน่ารักขึ้นเยอะเลย ซอยผมใหม่ .. รู้สึกจะน่ารักขึ้นจริงกว่าเดิม
- ///////// - แค่มองก็ละลายแล้ว จากที่มองได้แค่ไกลๆตอนนี้มันใกล้มาขั้นนึงแล้ว !
สิ่งที่พระเจ้าได้ประทานให้เราเมื่อปีก่อนมันกำลังเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ
มันอาจจะดูบังเอิญเกินไปที่อยู่ดีๆเราก็ได้ไปรู้จักกับพี่คนนนึงในโต๊ะของพี่ตู้กดน้ำ
ตอนนั้นที่เราเริ่มได้เข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ โต๊ะตรงนั้นมีแต่รุ่นที่อายุไล่ๆกันเลยแบบ
รู้จักกันไปหมดเพราะมันมีกันแค่นั้น 555555555
แต่เราก็ยังไม่รู้จักชื่อพี่ตู้กดน้ำอยู่ดี , ตัวเราเองตอนนี้กำลังเต้นโคฟหล่ะ
วงเราซ้อมห่างจากพี่เค้านะ แนวคนละชั้น แต่อยู่ๆวันนึงเราขึ้นมาซ้อมปกติ
แต่สิ่งที่เราได้เจอมันทำให้ผีเสื้อนับล้านในท้องของเรามันโบยบินอีกครั้ง
ใช่ .. พี่ตู้กดน้ำ กำลังซ้อมอยู่ชั้นเดียวกับวงเรา
เรามองพี่เค้าแบบอึ้งๆแล้วเดินไปคุยกับเพื่อน
เรา : เห่ยมึ.ง ใครอ่ะทำไมถึงมาเต้นกับไอย.
เพื่อน : มึ.งไม่รู้แล้วกรูจะรู้ม่ะ - -
เรา : เออว.ะ เดี๋ยวกูไปถามไอย.กับไอญ.เองก็ได้
เรานั่งดูพี่เค้าซ้อมเต้นจนจบเพลงแล้วเดินไปหาไอย.ที่นั่งมองพี่ตู้กดน้ำอยู่ข้างหน้า
เรา : ไอย. พี่คนนี้ใครอ่ะ ? ทำไมถึงมาเต้นกับมึ.ง
ไอย. : อ่อเนี่ยกรูรู้จักพี่เค้าเห็นว่าเต้นแนวเดียวกันเลยชวนมาเต้นด้วย
เรา : เหรอว.ะ พี่เค้าชื่อไรวะมึ.ง
ไอย. : พี่ม. เป็นพี่เราปีนึง
เนี่ยหล่ะสิ่งที่พระเจ้ามอบให้เรา 555555 ความบังเอิญหลายๆอย่าง
มันโลกกลมมากเลยรู้มั้ยที่พี่ตู้กดน้ำมาเต้นกับเพื่อนเรา
หลังจากนั้นเรากับพี่ตู้กดน้ำก็เริ่มทำความรู้จักกันเรื่อยๆ
พี่ตู้กดน้ำ : น้องๆชื่อไรกันมั้งอ่ะ?
มันเป็นประโยคแรกที่เราแบบ อิ้ย้ะ -/- กรูรอคอยมาหนึ่งปีเต็มๆ
คือพี่เค้าถามรวมๆเราก็เนียนบอกชื่อเราไปเลยเว่ย
แนว - . . - ไหลรวม
พอหลังจากเรารู้จักพี่เค้าแล้ว เราก็เริ่มได้เห็นควา่มน่ารักของพี่เค้าขึ้นทุกวันๆ
เพราะพี่เค้ามาซ้อมด้วยกันทุกวัน เริ่มสนิท เริ่มพูดกันมากขึ้น
มีอยู่วันนึงเรากับเพื่อนๆในวงแล้วก็พี่เค้าก็กลับบ้านพร้อมกันปกติ
แต่พี่เค้าก็มาเดินข้างเรา แล้วสะกิดเรา
พี่ตู้กดน้ำ : พี่ว่าพี่จะจีบไอย.วะ 
เรา : ห๊ะ ! จะจีบมันเหรอ
พี่ตู้กดน้ำ : อื้มมมม , น่ารักดีวะ ขาวๆ
เรา : ไม่ดีมั้งงงงงงงง
พี่ตู้กดน้ำ : แม่.งตามไปส่งที่บ้า่นเลยได้ม่ะหนิ 55555
เรา : บ้านมันอยู่ไกลนะ
พี่ตู้กดน้ำ : จริงดิ , งั้นแม่.งไม่จีบหล่ะ 
ตอนแรกที่พี่เค้าพูดนะเราแบบแป่วๆในใจอ่ะ
; [] ; ทั้งๆที่เราเจอพี่เค้าก่อนทำไมไม่เป้นเราอ่ะะะ แต่เป็นไอย.
แอบแบบทรมานเล็กน้อย แต่พอหลังจากวันนั้นพี่เค้าก็ทำตัวแบบเหมือนจะจีบไอย.
แต่ทำได้ประมาณอาทิตย์นึงก็หายไป 55555555
นั้นหล่ะเราดีใจมากเลย - . . - แบบ หึหึ
ผ่านไปเทอมนึงเรากับพี่เค้าก็สนิทกันมา แลกเบอร์ แลกเฟช แลกเมล
พอปิดเทอมเล็กคุยกัยบ่อยมาก คุยเอ็มทุกวัน
ออกไปข้างนอกด้วยกันบ่อยๆ คุยกันทุกเรื่อง
ช่วงปิดเทอมเป็นอะไรที่สนิทกันมาก
นี้แค่เทอมแรกนะยังขนาดนี้อ่ะ !
*เย้ - . . - มาต่อแล้วนะมีใครรออ่านอยู่ป่าวเนี่ย ปีที่สองหนิจะยาวหน่อยเป็นช่วงสนิท
มีใครอยากอ่าน ปีสองพาสสองมั้งงงงงง
*ปีที่สอง (2)
ต่อจากข้างบนเลย
ตอนเทอมสองมันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเราเลย
เปลี่ยนเยอะมาก ..
ช่วงแรกของเทอมสองจะเป็นช่วงเวลาของการแข่งกีฬา
คือแบบว่าเหนื่อยและร้อนมาก
ปิดเทอมไปเราแอบอวบๆขึนมาหน่อยด้วยอ่ะะะะ
; [] ; โฮกกกก . มันแย่มากมากเลย
เค้าบอกว่าคนมีความรักมักจะอุดมสมบูนรณ์ สงสัยจะจริง 55555
พอวันแรกของการแข่งกีฬาผ่านไปเราอ่ะเดินไปข้างหลังสแตน
ทีนี้ก็เห็นวงของพี่ตู้กดน้ำซ้อมอยู่ , เราแนว สะกิดเพื่อนวงเห่ยไปหาพี่เค้ากันป่ะ
เพื่อนมันก็บ้าจี้ไปกันหมดเลย เพราะเพื่อนวงเราก็รู้จักกันอ่ะ
เราก็ไปนั่งดูพี่เค้าซ้อมเต้น เวลาพี่เค้าเต้นหน้าพี่เค้ามั่นใจมากแล้วเต้นสวยมากๆ
อ้า .. เต้นดูแข็งแรงสุดๆ ตาก็จ้องข้างหน้าตลอด ยิ่งมองยิ่งชอบ
พอพวกพี่เค้าซ้อมเสร็จก็พักกัน คนอื่นในวงพี่เค้าก็ไปคุยกับเพื่อนกับเืพื่อนเราบ้าง
เรานั่งอยู่ตรงลำโพงพี่ที่เค้าเปิดเพลงซ้อมพอดี พี่เค้าก็มานั่งคุยด้วย
หน้าพี่เค้าตอนเหงื่อออกนะ - //////- เขินอ่ะ คือน่ารักจริงๆ
พี่เค้าก็เลื่อนเพลงไปเรื่อยๆอ่ะ จนแบบไปเจอเพลง สักวันหนึ่ง ที่ประกอบสิ่งเล็กๆอ่ะ
แล้วพี่ก็ทำสิ่งที่เราไม่คาดคิดสุดขึ้นมา ..
พี่ตู้กดน้ำ : (จ้องตาเรา)
เรา : มองไรอ่ะ ? (หันซ้ายหันขวา)
แล้วทีนี้เพลงมันขึ้นท่อนฮุคพอดี
พี่ตู้กดน้ำ : (จับมือเราไำว้ข้างนึงแล้วก็ร้องเพลง) ได้ยินมั้ยหัวใจฉันมันกำลังบอกรักรักเธออยู่~
เรา : (นั่งนิ่งเป็นหินแล้วอมยิ้ม)
พี่ตู้กดน้ำ : แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจออกไปให้ใครได้รู้ .. (ยังร้องต่อแล้วหน้าพี่เค้าเคลิ้มมาก)
เรา : (ยิ้มกว้างมากจนยกมืออีกข้างมาปิดปาก)
พี่ตู้กดน้ำ : เป็นไร? (ปล่อยมือแล้วขำ)
เรา : เล่นไรอ่ะ !!!!
แล้วเราแบบเขินกลิ้งกับพื้นอ่ะ 55555555
แบบมันเขินมากไม่เคยมีใครทำแบบนี้ พี่เค้าเป็นคนแรก
แบบเขินสุดๆอ่ะ มันเป็นอะไรที่ไม่เคยหวังจากพี่เค้าเลย
แต่มันยังไม่จบแค่นี้นะ .. 5555555 ,
พอหลังจะดูพวกพี่เค้าซ้อมเสร็จแล้วก็เลยชวนกันไปห้างไปกินข้าวไรงี้
ก็เลยหลายเป็นว่าไปกันทุกคนเลย ประมาณสิบกว่าคน
เราก็แนวเดินข้างๆพี่เค้า แอบมองนิดหน่อย -////////- คนอะไรด้านข้างยังดูดีอ่ะ
เราก็แนวซุ่มซ่ามไง สะดุดทางต่างระดับ
พี่ตู้กดน้ำ : เห่ย !! สะดุดรักพี่เหรอ
เรา : (ทำหน้าเหวอ)
พี่ตู้กดน้ำ : ขอโทษนะ .. พี่คงรักเราไม่ได้เพราะพี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว
น้ำเสียงของพี่เค้าคือจะเล่นก็ไม่เล่นจริงจังก็ไม่ ..
เราได้ยินแบบนั้นเราเลยท้อในจิตใจหน่อยๆ
มันก็แปลกที่พี่เค้าจะมีคนที่พี่เค้าชอบอยู่แล้วเพราะพี่เค้าก็ป๊อปอยู่ในร.ร.
แต่เราก็ยังจะเลือกที่จพรับฟังพี่เค้าเงียบๆเลือกที่จะไม่พูดอะไร
เพราะเรากับพี่เค้าสนิทกันแบบพี่น้องไม่ได้คิดไปไกล
พอถึงห้างก็เข้าไปกินสเต็กกัน
คือมันกันหลายคนก็เลยไปนั่งโต๊ะในสุดแล้วเอาโต๊ะต่อกันแล้วเราอ่ะนั่งริมสุดแล้ว
แต่อีกด้านอ่ะยังว่าเยอะมา แบบตรงข้ามอ่ะ
ทีนี้พี่เค้าวิ่งเค้ามาแบบไม่ได้มานั่งตรงข้ามเรานะ
หลายเป็นว่ามานั่งข้างเรา เราแบบคิดในใจ
'เอ่าทำไมมานั่งนี้ว.ะ' , เพื่อนในวงพี่แกก็พูดขึ้นว่า
เพื่อนพี่ตู้ : โหเชี่.ย ที่ตั้งเยอะแยะทำไมมึ.งไม่รู้มานั่งว.ะ
พี่ตู้กดน้ำ : ก็กรูพอใจจะนั่งตรงนี้
เราแอบเขินนิดๆแต่ติดนอยด์เพราะเรื่องที่บอกว่ามีคนชอบอยู่แล้วเลยหลายเป็นว่าเฉยๆ
พอเริ่มสั่งอาหารกันพี่เค้าก็ดูเมนูกับเรา
พี่ตู้กดน้ำ : สั่งแป๊ปซี่เหยือกใหญ่มากินกันสองคนป่ะ
เรา : มันเป็นพรีวิวอ่ะ ก็แล้วแต่
พี่ตู้กดน้ำ : กินกันสองคนพอคนอื่นไม่ได้ต้องแบ่ง
แล้วคือเราก็เริ่มสับสนแล้วนะเว่ย
คือหวั่นไหวจริงๆ จากชอบเราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามันจะเปลี่ยนเป็นรักมั้ย
เราได้แต่เก็บความทรงจำดีๆไว้ในใจทั้งหมดอ่ะ
*คือตอนนี้ง่วงมาก 5555555 เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้ให้จบเลย
ปีที่สองก็ยังไม่จบยาวสวดสวด 55555555
อย่าลืมติดตามนะะะ
*ปีที่ 2 (3)
555555555
ต่อเลยหล่ะนะ
ตอนนี้เรารู้สึกมั่นใจแล้วว่ารักพี่เค้า
เราไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยสักนิด
จนกระทั่งมาเจอพี่เค้าเราเริ่มรู้สึกว่ารักคืออะไร
หลายๆที่พี่เค้าทำให้เราคิด .. จนวันนึง
เราเลือกที่จะตั้งสินใจบอกชอบพี่เค้า
แต่ ! ไม่ได้บอกตรงๆหรอกบอกอ้อมๆบอกอ้อมมากก.
เราเขียนบันทึกในเฟชแล้วแท็กใครหลายๆคนแล้วก็แท็กพี่เค้าไปด้วย
แบบขอ .. ขอเนียนนิดนึง
เราเขียนเรื่องตั้งแต่เราเจอพี่เค้าที่ตู้กดน้ำเมื่อปีก่อน
เพื่อนๆบางคนของเรารู้ก็แซวๆ
แต่พี่เค้าจะได้อ่านมั้ย , เราก็ไม่รู้
เช้าวันต่อมาเราก็ไปนั่งเล่นโต๊ะเพื่อนเราตามปกติ
เฮฮากันกระจาย เสียงดังกันอีกตั้งหาก
เราเหล่ๆไปมองว่าพี่เค้าอยู่ที่โต๊ะมั้ย
แต่มันน่าผิดหวังที่พี่เค้าไม่อยู่ ..
เคยเป็นป่ะ แบบ ไม่ได้เจอหน้าคนที่เราชอบแล้วมันไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลยอ่ะ
เรากำลังเป็นแบบนั้นหล่ะ , นั่งเหม่อ
มองหาแต่พี่เค้าว่ามาเรียนหรือป่าว
ถึงคาบบ่ายเราก็กลับมานั่งเล่นที่โต๊ะเพื่อนเราเหมือนเดิม
เหล่ไปทางเดิม แต่ไม่เหมือนกันเพราะพี่เค้ากำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่
พี่เค้า .. กำลังหันมามองเรา , . ////////. เราแบบเขินเลยก้มหน้าหนี
แนวอย่ามองดิว.ะะะะะะะ
พี่ตู้กดน้ำ : อะไรอ่ะ ไม่คิดจะทักทาย (นั่งลงข้างๆเรา)
เรา : เอ่า ! เดินมาตอนไหนหนิ ?
พี่ตู้กดน้ำ : ไม่ได้เดิน วิ่งมา
เรา : จะวิ่งทำเตี๋ยไร 555555555
พี่ตู้กดน้ำ : หนิผิดมากที่วิ่ง ?
เรากับพี่เค้าก็คุยกันปกติเรื่อยๆ
แต่มีบางสิ่งที่ไม่ปกติ ..
เรา : เห่ยจะขึ้นเรียนแล้วอ่ะ
พี่ตู้กดน้ำ : คุยกันก่อนดิ
เพื่อนเรา : มึ.งงงงง สายมาสิบนาทีแล้วนะ
เรา : เออๆ มึ.งไปก่อนก็ได้เดี๋ยวกรูตามไป
เพื่อนเรา : เออ อย่านานนะมึ.งเดี๋ยวมึ.งตายก่อน
เรา : พ่องมึ.งหราาาาาาาาา (เขิน)
พี่ตู้กดน้ำ : พี่มีเรื่องถามว.ะ
เรา : ถามไรอ่ะ ?
พี่ตู้กดน้ำ : ในเฟชที่แท็กพี่ไปอ่ะ ..
เรา : ว่าาาา ? ทำไมอ่ะมีไรป่ะ
พี่ตู้กดน้ำ : แ.กชอบใครอยู่วะ ?
เรา : อื้ม ..
พี่ตู้กดน้ำ : แก.ชอบใครวะ พี่รู้จักมั้ย?
เรา : รู้จักมั้ง ไม่รู้กดิ 555555555
พี่ตู้กดน้ำ : จะไม่บอก
เรา : เออ - -
พี่ตู้กดน้ำ : เดี๋ยวจะสืบเองว่าชอบใคร (ทำเสียงติดตลก)
เรา : สืบไปเถอะ ไปเรียนแล้ว -*-
แล้วเราก็ขึ้นไปเรียน
เราแบบ .. อ่านด้วยเหรอวะ
ทำไมสนใจอ่ะ ทำไมสนใจที่เราจะชอบใคร
แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะัไรเพราะเราคงเป็นน้องที่สนิทเลยอยากรู้มั้ง
หลังจากวันนั้นพี่เค้าก็ยังถามอยู่ทุกวันว่า 'ชอบใครอ่ะ'
เราก็ไม่บอกเหมือนทุกครั้ง 55555 มันน่าแปลกที่เรามีโอกาสขนาดนี้แล้วไม่บอก
วู้วววว , อยากบอกนะ แต่อยากให้พี่เค้าตามทุกวันเราเลยไม่บอก
ตอนนี้ใกล้ปิดเทอมแล้ว อีกอาทิย์นึงเราต้องเต้นโชว์
เราก็ซ้อมกับเพื่อนๆหนักมาก , ไม่ค่อยได้มีเวลาทำอะไร
พอเราเข้าเฟชพี่เค้าก็ทักแชทเฟชมา
พี่ตู้กดน้ำ : สวัสดีไอน้องคนงาม - . . -
เรา : ไปแดรกอะไรมา 5555555
พี่ตู้กดน้ำ : แดรกน้ำเปล่า
เรา : เอ่าไม่แดรกเหล้า ?
พี่ตู้กดน้ำ : เห็นพี่เป็นคนยังไง ?
เรา : คนไม่เต็ม 555555555
พี่ตู้กดน้ำ : เออ ตกลงแ.กชอบใครว.ะ
เรา : นี้ยังไม่เลิกสืบ ?
พี่ตู้กดน้ำ : เออดิ หาไม่เจอ
เรา : เหรอ ทำไมพยายามจัง
พี่ตู้กดน้ำ : ไม่มีไรทำ 555555
เรา : โหแรง แย่มากอ่ะ
พี่ตู้กดน้ำ : เอ่าา บอกมาเลยว่าชอบใคร
เรา : อยากรู้จริงดิ ?
พี่ตู้กดน้ำ : อยากรู้จริงๆ
เรา : พี่รู้ป่ะอะไรคือสิ่งที่น่าอึดอัดที่สุดในชีวิตเค้า ?
พี่ตู้กดน้ำ : ไม่ว.ะพี่ไม่ใช่แ.ก 555555
เรา : การที่คนที่เค้าชอบอ่ะ .. ถามว่าเค้าชอบใคร มันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดที่สุดเลยนะ
พี่ตู้กดน้ำ : เหรอว.ะ ..
เรา : ขอโทษนะ
พี่ตู้กดน้ำ : ขอโทษทำไม ? ชอบจริงดิ ?
เรา : เอออออออออ
เราคือเราเขินแล้วก็กลัวมาก
เราเลยปิดเฟชไปเลย
แบบกลัวพี่เค้าพูดทิ่มแทงอ่ะ
กลัวตัวเองทนไม่ได้ กลัวทนไม่ได้จริงๆ
การบอกชอบใครสักคนนี้มันยากมากๆเลยใช่มั้ยอ่ะ
เราคิดว่าหลายๆคนคงเข้าใจ
* - ////////- มาต่อแล้วจ๋าาาา มีใครอยู่มั้ย? ยังไม่จบแค่นี้ นี้แค่เริ่มอ่ะมันเยอะมาก
ตามอ่านๆๆ เอารูปลงๆๆ
ตามอ่านๆๆ เอารูปลงๆๆ
*ปีที่ 2 (4)
หลังจากผ่านวันที่เราบอกชอบพี่เค้าไปแล้ว
; [] ; มันกลายเป็นว่าเราไม่กล้าไปเจอไปพบหรือมองหน้าพี่เค้าเลยอ่ะ
กลัวพี่เค้า .. รังเกียจ
กลัวพี่เค้าจะไม่คุยด้วย
มันกลัวนะกลัวหลายๆอย่างเลย
เราหลบหน้าพี่เค้าตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันที่เราต้องเต้น
เราใส่ส้นสูงเป็นอะไรที่ทรมานมาก เพราะปกติเราแบบ ผ้าใบอย่างเดียว
พอเราเต้นเสร็จเราแบบเหนื่อยมากแล้วเมื่อยเท้ามากอ่ะ
เรากำลังจะเดินไปห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด แล้วแบบอากาศร้อนมาก
เราถึงของสองมือเลย 
ส้นสูงอีก ปวดเท้ามากก
แต่พอเราเดินไปเรื่อยๆเราก็ไปป้ะกับพี่เค้าแบบไม่คาดคิด
พี่ตู้กดน้ำ : ดูท่าเดินก็ยังกะเป็ดถือของสองมือเป็นบ้า่หอบฟางไปได้ (หันไปหัวเราะกับเพื่อน)
เรา : (คิดในใจ:เออกรูมันไม่สวยบาดใจหน้าตาบ้านดอนบ้านนอกแต่เสื.อกใส่ส้นสูงเอง - -)
พี่ตู้กดน้ำ : (ยืนมอง)
เรา : (ทำหน้าเอ๋อๆใส่แล้วเดินผ่านไปอย่างสงบ)
พี่ตู้กดน้ำ : เดี๋ยวพี่ช่วยถือ (ดึงถุง)
เรา : เห่ยไม่ต้องถือเองได้
พี่ตู้กดน้ำ : ดูจากท่าทางแล้วคงไม่ไหวอ่ะ พี่ช่วยหล่ะดีแล้ว
เรา : เออถือไปเลย ! (ยื่นให้สองถุง)
พี่ตู้กดน้ำ : เดินไหวป่ะ ?
เรา : ถือๆไปไม่ต้องถาม
พี่ตู้กดน้ำ : คนอุส่าห์หวังดี
เราแบบหลบหน้ามาตั้งหลายวันเจอทีก็พูดแบบแซวสะเราท้ออ่ะ
เรารู้เราไม่สวยแต่แบบนะ .. ถนอมน้ำใจนิดนึงก็ไม่มี
ทีนี้เราก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ พี่เค้าก็นั่งรอที่โต๊ะ
เราแบบเมื่อยเท้ามากปวดอ่ะ เราก็เดินออกมาจากห้องน้ำไปหาพี่เค้า
พี่ตู้กดน้ำ : ช้าจริงน้องรัก~
เราแบบเอิ่บ .. น้องรัก อื้ม น้องอะไรงี้อ่ะ
คือแบบนะความรู้เราตอนนั้นคือศูนย์อ่ะ
พี่เค้าก็พาเดินกลับไปหาเพื่อนพี่เค้า
ระหว่างเดินก็คุยกันนิดหน่อย
พอเดินไปกลางๆทางเราแบบแอบมอง
แล้วพูดว่า 'ขอจับมือหน่อยดิ'
พูดแบบลอยๆ ไม่ได้หวังอะไร
แต่คือพอเราพูดจบพี่เค้าจับมือเราแน่นอ่ะ
เราแบบกรี๊ดในใจ แบบบ กรี๊ดดดดดดดดด ; [] ;
จับมือกรูอ่ะะะะะะะ , แต่พอเดินจะถึงกลุ่มเพื่อนพี่เค้า
พี่เค้าแบบ .. ปล่อยมือเราออกอ่ะแล้วเดินนำเราไปเลย
เราแอบแป่วๆในใจ , แบบคงรู้ว่าชอบแล้วมาให้ความหวังเฉยๆมั้ง
พอปิดเทอมใหญ่เราก็ชอบไปซ้อมกับเพื่อนวงที่ร.ร.
ไปเจอพี่เค้าบ่อยขึ้น , บ่อยเหมือนตอนปิดเทอมเล็ก
แต่มีบางสิ่งที่เปลี่ยนไป
พี่เค้าทักเอ็มมา
พี่ตู้กดน้ำ : พรุ่งนี้ไปซ้อมมั้ย?
เรา : ไปดิ
พี่ตู้กดน้ำ : เข้าร.ร.พร้อมกันป่ะ?
เรา : เข้ายังไง - -
พี่ตู้กดน้ำ : ก็แบบเดินเข้าไปพร้อมกันไง
เรา : เออ กี่โมงอ่ะ?
แล้วพี่เค้าบอกว่าให้ไปรอตอน 10 โมงเราแบบไปนั่งรอนานมาก
จนเที่งก็ยังไม่มาเราเลยเดินเข้าก่อน , เราแบบนอยด์ไปเลย
พอเที่ยงกว่าๆก็มีเสียงคนวิ่งมาแต่ใกล้
พี่ตู้กดน้ำ : พี่ขอโทษษษ (ถือถุงแป๊ปซี่สองถุงในมือ)
เรา : ทีหลังไม่ต้องนัดนะ
พี่ตู้กดน้ำ : งอนใช่ม่ะ ? กะแล้วว่าต้องงอนเลยซื้อแป๊ปซี่มาง้อ
เรา : (หยิบถุงแป๊ปซี่มากิน)
พี่ตู้กดน้ำ : ดีกันแล้วนะ !
เราเริ่มรู้สึกว่าพี่เค้าเปลี่ยนไปก็คราวนี้
ปิดเทอมใหญ่ครั้งนี้เปลี่ยนไปเยอะมาก
เราเริ่มสนิทกันกว่าเดิม
สนิทมากๆ ตอนเย็นเพื่อนๆแบบจะชวนไปนู้นไปนี้
พี่เค้ามักจะพูดว่้าถ้าเราไม่ไปพี่ก็จะไม่ไป
เราเลยแบบยิ้มขำๆ 555555555
ชอบมานั่งตักเรา กอดเราบ่อยขึ้น
ไม่ได้แค่กอดแล้วปล่อยนะ กอดแบบโยกไปโยกมากลูบหลังอะไรแบบนี้เราแบบ
- /////////- , กรูเขินอย่าสิ
แต่จริงๆเราก็ไม่รู้หรอกว่าพี่เค้าคิดยังไงพี่เค้าอาจจะแค่ให้ความหวังเล่นๆกับเรา
แต่ปีที่2ก็ผ่านไปด้วยดี ผ่านไปแล้วกับปีแห่งการบอกชอบ
*วู้ววววววววว -/////////- ลงตามคำขอแล้วนะ
- อั้ยยะ ลงรูปหนิขอผ่าน เพราะเรื่องมันจบมิดีเลยไม่อยากลง
ถ้าจบสวยงามจะลงเป็นร้อยรูปยังได้อ่ะ 5555555
*ปีที่ 3 (1)
มาถึงปีที่สามแล้วที่เราชอบพี่เค้า
พี่เค้าก็รู้ว่าเราชอบก็ยังทำตัวปกติสนิทด้วยเหมือนเคย
ที่ผ่านมา .. ใช่เรามีสุข
แต่ความทุกข์ของเรามันมากกว่าสุขสะแล้ว
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกับพี่เค้ามาเราได้รู้ว่าพี่เค้าคบกับใครบ้าง
มีความสุขมั้ยหรือแม้กระทั่งตอนเลิกกัน .. พี่เค้ายังเลือกที่จะมาปรึกษาเรา
แต่เราก็ได้แต่พูดว่าเออคิดดีๆอะไรแบบนี้ หลายคนเลยนะที่พี่เค้าคบแล้วเรารู้จัก
รู้หลายอย่าง .. กลายเป็นว่าสิ่งที่เรารู้มันทำให้เราเจ็บปวดมาก
เราร้องไห้บ่อยๆเพราะเรื่องของพี่เค้าเพียงแค่เพราะพี่เค้าชอบหรือคบใครใหม่
เพื่อนเรา : นี้มึ.งร้องไห้อีกแล้วเหรอว.ะ
เรา : มึ.งน่าจะชินกับกู
เพื่อนเรา : มึ.งจะไปเสียน้ำตาให้คนแบบนั้นทำไม
เรา : ก็กรูชอบของกรูอ่ะพวกมึ.งไม่เข้าใจหรอก
เพื่อนเรา : เออ ร้องไปเถอะ
เพื่อนสนิทเรารับรู้เรื่องของเรากับพี่เค้าบ่อยๆ
เราร้องไห้แต่พี่เค้าไม่เคยรู้
เพียงแค่เก็บเอามาร้องไห้คนเดียวเงียบๆ
เพื่อนเราเริ่มแบบ .. เลิกชอบเถอะอะไรแบบนี้อ่ะ
แต่้เราแบบไม่ชอบมาถึงขนาดนี้แล้ว
ถอยไม่ลง
ผ่านไปอีกปีแล้ว ตอนนี้เราผมยาวขึ้นขาวขึ้นกว่าเดิม
เพื่อนบอกว่าเราเปลี่ยนไปเยอะเลย
ที่เราทำไปทุกอย่างก็เพราะพี่เค้านั้นหล่ะ ..
555555555 แต่มันแปลกที่พี่เค้ากลับเฉยๆ
เย็นวันนึงเรากับพี่เค้าไปเดินซื้อของด้วยกัน
เดินไปเรื่อยๆกันสองคน จนผ่านร้านร้านนึง
ที่เป็นร้านขายซื้อผ้าแบบวินเทจน่ารักสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆอ่ะ
ซึ้งไม่ใช่ตัวเราเลย ตอนนั้นเราอวบหน่อยๆ
ถ้าจะให้เราใส่วินเทจคงไม่ได้ อยู่ดีๆพี่เค้าก็เดินช้าลงแล้วมองชุดที่โชว์อยู่หน้าร้าน
มันเป็นชุดแบบกระโปรงสั้นๆน่ารักมากๆ แบบน่ารักอ่ะ สำหรับผู้หญิงตัวเล็กนะ
พี่ตู้กดน้ำ : พี่อ่ะชอบคนแต่งตัวแบบนี้นะ
เรา : (คิดในใจ:เอิ่บกูอวบคงแต่งตัวแบบนี้ไม่ได้)
พี่ตู้กดน้ำ : แต่จริงๆก็ชอบคนอวบๆนะ เวลากอดแล้วมันอุ่นดี
เรา : อวบแบบไหนอ่ะ อวบแบบกะลังมัง? 55555555
พี่ตู้กดน้ำ : บ้าแบบนั้นก็เกินไป ก็อวบๆอ่ะ (ยิ้ม)
เรา : (เขิน)
แต่พี่เค้าชอบพูดอะไรที่เป็นแนวให้ความหวังเรามาก
แบบ -/- เขินมากๆเลย
แล้วตอนนี้นะไม่เหมือนแต่ก่อน เพื่อนทุกคนของพี่เค้าแนวรู้แล้วว่าเราชอบพี่เค้า
แต่ก็ไม่พูดอะไนแบบพี่เค้าก็สนิทๆกับเราด้วยไง
เล่นกับเราบ่อยๆ แต่จุดเปลี่ยนชีวิตรักของเรามันกำลังจะจบลง
ใช่ปีที่สามเป็นปีสุดท้ายเป้นช่วงเวลาที่ดีมากๆ
เรารู้ว่าพี่เค้าเป็นคนยังไง เวลาคบกับใครเรารู้ว่าเป็นยังไง
รู้ว่าพี่เค้าไม่ใช่คนที่คบกับใครยาว
ตอนนั้นเราเลย .. อยากจะลองดู
เราเลยทักเอ็มพี่เค้าไป
เรา : สวัสดีนอนดึกแท้ 5555555
พี่ตู้กดน้ำ : ปกติว.ะ 555555
เรา : เออพี่ .. เราก็รู้จักกันมานานแล้วเนอะ
พี่ตู้กดน้ำ : นานดิ ตั้งแต่สมัยไหนแล้ว
เรา : พี่ ..
พี่ตู้กดน้ำ : หื้ม?
เรา : เรา .. ลองมาคบกันมั้ย ถึงเค้ารู้ว่าสุดท้ายแล้วเราต้องเลิกกันแต่ขอลองคบได้มั้ย?
ใช่ .. เราขอพี่เค้าคบ
พี่คนที่เราชอบมาตลอดมองแค่พี่เค้ามาตลอดเปลี่ยนตัวเองก็เพื่อเค้าตั้งใจเรียนก็เพื่อพี่เค้า
ททำทุกอย่างให้พี่เค้ายิ้มสบายใจ
รับฟังทุกอย่างจากพี่เค้า แต่ตอนี้เราไม่อยากเป็นแค่คนที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่เค้า
เราเคยได้ยินเสียงพี่เค้าร้องไห้ พี่เค้า่ร้องไห้ให้เราฟังมันเป้นอะไรที่เจ็บปวด
รู้มั้ยเวลาได้ยินคนที่เรารักหรือชอบร้องไห้น่ะ
เสียงมันเจ็บปวดแต่เราสิเป้นคนที่เจ็บปวดที่สุด
อยากเข้าไปกอดแล้วบอกว่าไม่เป็นไรอยู่เสมอๆ
เพียงแค่เวลาที่พี่เสียใจร้องไห้หรือเป็นทุกข์ขอให้หันมามองคนข้างหลัง
พี่เค้าเห็นคนที่อยู่ข้างหลังพี่ เราจะพูดแบบนั้นเสมอๆเพราะเราเป้นคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยากยืนด้านหลังแล้วเรา .. อยากยืนข้างๆ
อยากจับมือแล้วเดินไปด้วยกันเริ่มพร้อมๆกัน
หวังว่าพี่เค้าคงเปิดโอกาสให้เรา แต่คำตอบที่เราได้รับน่ะ ..
พี่ตู้กดน้ำ : พี่ห่างๆเรื่องแบบนี้ไปนานแล้วว.ะ
มันเจ็บ ..
ไม่ใช่คำปฎิเสธแต่มันเป็นคำที่มีความหมายที่เจ็บกว่านั้น
เราคิดเสมอว่าที่ผ่านมาคืออะไร
แต่ตอนนี้เราเข้าใจแล้วเราคงเป็นน้องเลยทำแบบนั้น
เลยทำอะไรหลายๆอย่าง
แต่พี่รู้มั้ย น้อวคนนี้มันกำลังร้องไห้อีกแล้วนะ
แต่เราก็เลือกที่จะยิ้มตอบกลับไป
เราไม่อยากให้พี่เค้าเป็นกังวน
เราร้องไห้นะร้องเยอะมาก ..
แต่เราไม่ได้ร้องไห้เพราะพี่เค้าพูดแบบนั้นกับเรา
แต่เราร้องไห้เพราะเราดีใจ ดีใจที่ได้รู้ว่าสิ่งที่ผ่านมาทั้งหมดตลอดสามปีเราคิดไปเอง
อย่างน้อยพี่เค้าก็ช่วยปลุกเราจะความฝันที่เราฝันว่ามันสวยงามแค่ไหน
โลกของเราเคยมีแค่เรากับพี่เค้าแต่ตอนนี้มันหลายเป็นว่ามีเราคนเดียว
แต่ไม่เป็นไร .. เราคิดแบบนั้นไม่เป็นไรไม่เป็นไร
เราทนได้เพียงแค่เราร้องไห้เราทนได้ถ้าเราเจ็บ
แต่เราจะทนไม่ได้หากเราเห็นพี่เค้าทุกข์พี่เค้าเจ็บหรือพี่เค้าร้องไห้
*ยังไม่จบนะ .. 55555555
มันเป็นอะไรที่ผลิกล็อคว่ามั้ย?
เหลืออีกหนึ่งตอน มีใครอยากอ่านต่อมั้ย?
*ปีที่ 3 (2) the end.
พอหลังจากวันที่เราขอพี่เค้าคบ
รู้แล้วใช่มั้ยว่าคำตอบคืออะไร ..
เราเสียใจมาก
เสียใจสุดๆ ร้องไห้กระจายไม่เป็นผู้เป็นคน
หน้าหนิเหมือนคนโดนของ
ไม่พูดไม่จากกับใคร ไปร.ร.เจอหน้าเพื่อนโฮกแตกอย่างเดียว
แต่เพื่อนที่สนิทจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เพื่อนทุกคนพยายามปลอบเรา
เราไม่เจอหน้าพี่เค้านานมากแบบหลบไม่อยากเจอ
ขอเสียใจเงียบๆดีกว่า , เวลาเรานั่งเรียนเหมือนคนตาย
เวลาเดินไปซื้อของเหมือนศพเดินได้
เราโทรมมาก โทรมจริงๆ
แบบไม่ไหวแล้วจ๋า , เราเป็นแบบนี้จนเพื่อนเราพูดว่า
เพื่อนเรา : มึ.งจะเสียใจทำไมวะ
เรา : กรูรักพี่เค้าหนิ .. ฮือออ
เพื่อนเรา : แล้วเค้ารักมึ.งบ้างหรือป่าว มึ.งจะบ้าเหรอร้องไห้อยู่ได้
เรา : ฮือออออออ .
เพื่อนเรา : มึ.งอย่าร้องกรูเข้าใจ ใครไม่รักมึ.งพวกกรูนี้หล่ะที่รัก
เรา : ฮือ .. ขอบคุณนะเว่ย
เพื่อนเราปลอบแบบนี้บ่อยๆ
ปลอบจนเราเริ่มชินและชาในสิ่งที่เป็น
ปลอบจน .. เราทำใจได้
พอเรากลับมาร่าเริงเพื่อนๆหลายๆคนก็เริ่มเข้ามาคุยกับเรา
ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็เล่าให้ฟัง
ทุกคนปลอบเราบอกให้เราทำใจดีๆ
55555555 แต่เราก็ปลงแล้วหล่ะ .. ชินสะแล้ว
มีเพื่อนคนนึงเข้ามาถามเราเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
แต่เพื่อนคนนนี้รู้จักกับพี่เค้า แต่เราก็ไม่อะไรก็เล่าให้ฟัง
เพื่อนเรา : มึ.งกรูมีเรื่องจะบอก
เรา : อะไรว.ะ ?
เพื่อนเรา : เรื่องของมึ.งกับพี่แ.กอ่ะ
เรา : ทำไมอะ? มีอะไรหรือป่าว?
เพื่อนเรา : พี่แ.กเคยมาคุยกับกู .. เรื่องมึ.ง
เรา : เรื่องอะไร มึ.งบอกกรูมาเลย
เพื่อนเรา : พี่แ.กถามกรูว่า จะจีบมึ.งดีมั้ย
เรา : ห๊ะ ..
เพื่อนเรา : มึ.งอย่าร้องนะ พี่แ.กถามแบบนี้เว่ยแต่ตอนนั้นไม่รู้มั้งว่ามึ.งชอบพี่แ.ก
พี่แ.กเหมือนจะจีบมึ.งอยู่ช่วงนี้แต่ก็พูดว่า มึ.งคงไม่ชอบพี่แ.กหรอก ..
เรา : (ก้มหน้าร้องไห้) ตอน .. ตอนไหนว.ะ
เพื่อนเรา : ปีที่แล้วนู้น ตอนที่มึ.งสนิทๆกันอ่ะ
มันไม่ใช่แค่เพื่อนคนนนี้ .. ไม่ใช่แค่คนเดียว
เรามีเพื่อนคนนนึงกลับบ้านทางเดียวกับเรา
นั่งรถคันเดียวกันแล้วพี่ของเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนกับพี่เค้า ..
เพื่อนเรา : มึ.งกรูรู้เรื่องมึ.งแล้วนะ
เรา : มันนานแล้วมึ.ง พอเถอะ
เพื่อนเรา : พี่กรูก็รู้นะ
เรา : เชี่.ย นี้มึ.งเล่า ?!
เพื่อนเรา : เห่ย ! กรูไม่ได้เล่า กรูจะเล่าทำไม
เรา : แล้วพี่มึ.งจะรู้ได้ไง
เพื่อนเรา : มันบอกว่ามันรู้เอง
เรา : เหรอว.ะ
เพื่อนเรา : กรูจะบอกอะไรให้มึ.งฟัง พี่กรูอ่ะบอกว่า รู้เรื่องของมึ.งกับพี่เค้า
พี่กรูบอกว่าถ้าเป็นมึ.งก็คงดี เพราะมึ.งน่ารัก มึ.งนิสัยดี
คงอยู่กับพี่เค้าได้ ห้ามไปบอกพี่กรูนะเว่ยเรื่องนี้ !!
เรา : (อึ้ง)
เราสนิทกับเพื่อนพี่เค้ามากจนรู้หลายๆอย่าง
หากใครสักคนในกลุ่มจะมีแฟน .. เพื่อนๆในกลุ่มต้องยอมรับ
เพื่อนๆในกลุ่มต้องรู้จัก ..
เฮ่อ .. พอหลังจากนั้นความรักของเราก็จบลงด้วยความเสียใจที่สุดในชีวิต
ที่เราต้องมารู้อะไรตอนที่มันสายไปแล้ว .. รู้ตอนที่สายไปแล้วเพราะตอนนี้พี่เค้ากำลัง ..
จะคบกับใครใหม่ เราได้แต่นั่งเสียใจและเสียดาย
แต่เราก็ดีใจ .. ที่พี่เค้าเคยชอบเรา
ชอบเราตั้งแต่เราปลวก .. เราก็ได้รู้อย่างนึงหล่ะว่า
พี่เค้ารักคนที่ใจหาใช่หน้าตา .. 
*จบแ้ล้วนะเป็นยังไงกันบ้าง พี่โชนเลยที่เดียว 5555555
ขอบคุณที่ติดตามนะ , อ่านแล้วเอาไว้เตือนใจ
เผื่อจะมีความรักที่ .. เป็นแบบเรา ; ; พิมพ์ไปแถบร้องไห้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google