'เล่าให้ฟัง เพื่อนที่แสนไกล กับความสับสน

# ยืมยูส (ยูสนี้เป็นของเพื่อนของ จขกท.เอง)
เรื่องมันอาจจะยาวไปสักหน่อย พอดีเรื่องนี้มีมาสักพักแล้วล่ะ T T
เข้าเรื่องเถอะ ...

        เมื่อเดือน พฤศจิกายน ปีที่แล้ว จขกท. ไปเที่ยวเกาหลีมา วันแรกที่ไปถึงเราเก็บของแล้วก็ลงไปเที่ยว ทัวร์เขาปล่อยเราไว้ให้เที่ยวกันเอง 2 ชม. เราก็เดินเที่ยวแล้วก็ถ่ายรูป (ชอบถ่ายรูปมาก) แต่เพราะเราไปคนเดียวเลยถ่ายได้แค่บรรยากาศ เราหันกล้องเข้าหาตัวเองแล้วกดถ่าย  พอมาดูรูปมีผู้ชายหน้าตาน่ารักๆ ยืนชูสองนิ้วอยู่หลังเรา เราก็เลยหันไปดู  เห็นผู้ชายคนนั้นส่งยิ้มให้ ดูน่ารักมากเลย เรานึกในใจ “เกย์ป่าววะ” แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เราก็ถ่ายต่อไป สักพักเขาก็ไปยืนหน้ากล้องแล้วชูสองนิ้วอีก คราวนี้ตรงๆเลย เขาเดินเข้ามาแล้วรัวเกาหลี เรางงตาแตก เราเลยว่า “หยุดๆ เราไม่ใช่คนเกาหลี”เราพูดเป็นภาษาอังกฤษ เขาก็ทำท่าทางเหมือนตกใจสักพักก็ยิ้มออกมา ตอนนั้นเขาก็ถามว่ามาจากไหน มากับใคร เราเลยบอกว่ามากับทัวร์คนเดียว เราคุยกันสักพัก เขาคุยสนุกดีแต่สำเนียงภาษาอังกฤษเขาฟังยากเหลือเกินต้อง อะเกน กันหลายรอบ = = แต่เขาก็ไม่ได้ทำทีท่าว่ารำคาน แถมหัวเราะด้วยซ้ำ เขาชี้นู้นชี้นี่ให้ดู แล้วทัวร์ก็เรียก เราเลยต้องจากกัน


        พอตอนบ่ายทัวร์พาไปเมียงดง เราก็เดินเที่ยวไปถ่ายรูปไปเหมือนเดิม แล้วก็ไปเจอเขาคนนั้นอีกพอดี  เขาเดินมาสะกิดแล้วชี้มาที่เราแล้วพูดว่า นอลๆ อะไรสักอย่าง เราก็ยิ้มให้เพราะความบังเอิญอีก ครั้งนี้เราไปเดินเที่ยวด้วยกันเพราะคิดว่าเขาน่าจะรู้จักที่นี่มากกว่าเรา คุยไปคุยมาเลยรู้ว่าเขาอายุน้อยกว่าเรา 9 เดือน (รุ่นเดียวกัน) เขาจึงให้เบอร์โทรศัพท์ แล้วก็แอททวิสเราไป  ตอนที่อยู่โซล เราก็เที่ยวกับเขาตลอด(เพราะโทรไป) ตอนกลับเขาก็มาส่งที่สนามบิน


        พอเราอยู่ที่ประเทศไทย เราติดต่อกับทางทวิสเตอร์และเฟสบุ๊ก(ส่วนมากจะทวิส) บางทีเขาก็โทรมานะทั้งๆที่ค่าโทรมันก็แพง แถมคุยกันก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง  ต้นปีที่ผ่านมาเขาบอกว่าจะมาเที่ยวประเทศไทย แต่ไม่ได้มากับทัวร์นะ จะให้เราพาไป (**เราก็ไม่ใช่คนกรุงเทพ) แถมตอนนั้นโรงเรียนก็ยังไม่ปิด บังเอิญว่าต้องมาสอบเขามหาลัยที่ กทม. พอดี ก็เลยนัดกัน เราไปรับเขาที่สนามบินโดยที่ทำป้ายชื่อเขา เราจำเขาไม่ได้เพราะเขาเปลี่ยนสีผม(นิดหน่อย) เขาเดินตรงเข้ามากับพ่อแม่เขา  ตอนนั้นเรามากับเพื่อนผู้ชาย (เพราะเราเรียนสายช่างเพื่อนผู้ชายเยอะ) เราก็แนะนำให้เขารู้จักเพื่อนเราอ่ะชื่อเบียร์ แต่เขาฟังผิดหรือยังไงก็ไม่รู้ เขายืนเท้าสะเอว ขมวดคิ้วไม่พอใจ แล้วถามว่า “Boyfriend?” เราว่าไม่ใช่ แค่เพื่อน แล้วเขาก็ยิ้มๆ เราเที่ยวด้วยกันสนุกมากเลย ส่วนมากก็จะเที่ยวกันแค่ 2 คน เขาชอบจับมือมากๆ เลย แต่เราก็ไม่คิดอะไรแบบนั้นนะ จนเขากลับประเทศเขาไป


        เราติดต่อกันทางทวิสเหมือนเดิม แต่คำพูดของเขาเปลี่ยนไป เขาชอบพูดคำว่าคิดถึงเป็นภาษาเกาหลีบ่อยๆ (เราแปลในกูเกิ้ล) หรือบางทีก็คำว่า ซารางเฮเลย และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาก็มาเที่ยวที่ไทยอีก คราวนี้เราว่างคิดแผนว่าจะไปเที่ยวทะเล  แต่สุดท้ายมันก็พังหมดเพราะตอนไปรับที่สนามบินเขาไม่ได้มาคนเดียว เขาเดินจับมือกับผู้หญิงอีกคนนึงมา เธอคนนั้นดูสวยมาก ดูจะเป็นสาวเปรี้ยวๆ ต่างกับเราลิบลับ เขาแนะนำให้เรารู้จัก แต่เหมือนเราจะได้ยินแต่ชื่อ เป็นอะไรกันนี่ไม่ได้ยินหรือใจเราเองไม่ฟังก็ไม่รู้  ในระยะเวลาตอนออกจากสนามบิน เขาคุยกันกะหนุงกะหนิง เหมือนเราไม่มีตัวตนเลยได้แต่เงียบสนิท  พอไปถึงโรงแรมเราเลยบอกว่านัดเพื่อนไว้ ไปเที่ยวกันก่อน แต่จริงๆ ก็กลับมานอนอืดอยู่ในห้องนั่นแหล่ะ เขาโทรมาชวนออกไปเที่ยว แต่คิดว่าถ้าไปก็เหมือนเป็นส่วนเกิน เลยบอกปัดไปตลอด อีก2วันต่อมา เขาขอร้องให้ไปเที่ยวด้วยกัน เราเลยต้องออกไปหา แล้วก็ได้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นกลับเกาหลีไปก่อนแล้ว แต่เราก็ไปเที่ยวกับเขาไม่สนุกอยู่ดี  เราเที่ยวกันจนประมาณ 2 ทุ่ม เราก็พาเขาไปส่งที่โรงแรม เขาบอกให้เราขึ้นไปนั่งคุยกับเขาในห้องก่อน  ในห้องเขามีเตียงแค่เตียงเดียวก็คิดได้เลยว่า เขากับผู้หญิงคนนั้นต้องนอนเตียงเดียวกันแน่  เลยไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วกดทีวีดู เขาก็เดินมานั่งใกล้ๆ เขาถามว่า “ดูภาษานี้ฉันจะรู้เรื่องได้ยังไง”(หนังภาษาไทย) เราเลยหัวเราะแล้วเปลี่ยนไปเป็นภาษาอังกฤษ แต่เขาก็บอกว่า “ช่องนี้ก็ไม่เอา” เราจะหันไปว่าเขาว่าเรื่องมากนะ แต่หน้าเขาใกล้เรามาก  และเขาเองก็พยายามเลื่อนหน้าเขามาใกล้อีก เรามีสติตลอดเลยพยายามเอามือดันอกเขาไว้ แต่มือนั่นโดนเขาดึงเข้าไปไกล้ และปากก็โดนกันจนได้ มันเป็นแค่จูบเบาๆ แต่ทำให้หัวใจจะทะลุออกมาให้ได้เลย เขาล้มลงนอนไปกับเตียง แต่เราทำได้แค่นั่งก้มหน้า ในใจคิดถึงแต่หน้าผู้หญิงคนนั้น พยายามควบคุมอารมณ์  ตอนนี้เหมือนอยากจะตบหรือด่าเขาไปสักทีแต่ก็แข็งไปหมด สับสน แต่อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาเป็นภาษาเกาหลี แต่เราก็ฟังไม่รู้เรื่องสักคำ เลยตะโกนไปว่า “พูดอะไร ไม่รู้เรื่อง “ แล้วเขาก็พูดว่า “ซารางเฮ เข้าใจไหม”เป็นภาษาอังกฤษ เราเลยหันไปมอง แล้วก็เดินออกไปจากห้อง เพื่อจะกลับห้องของตัวเอง รุ่งเช้าเขาก็กลับเกาหลี เราไม่ได้ไปส่ง มันสับสนเกินไป เหมือนอยากจะเจอเขา แต่มันรู้สึกผิดทำนองนั้น


      จขกท. ก็ไม่แน่ใจว่าเรารู้สึกชอบเขาจริงๆหรือเปล่า  แล้วไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของเขาไม่(ไม่กล้าถามหรือติดต่อเขาเลย)  แต่ตอนนี้คือสับสนสุดๆ มันไม่เชิงเสียใจ แต่ งงๆ แล้วก็จุกๆ บอกไม่ถูก

ขอบคุณมากนะ ที่ให้ความคิดเห็น ขอบคุณจริงๆ

จขกท. จะรวบรวมความกล้าถามไปให้ได้นะ