FSBVU 7 MONTHS เสนอ.. "นิทานเมืองเถื่อน"

#1 | // | 24 เม.ย. 55 23:26 น.

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคนนึงๆไม่ต่างจากคนเร่ร่อนได้เจอเพื่อนแล้วเพื่อนเขาก็ได้ชวนมาอยู่ที่เมืองเถื่อนชื่อว่า FSBVU ตอนที่เข้ามาเมืองนี้เจริญรุ่งเรืองมากมีผู้คนมากมายพูดจาหยาบคายแต่นิสัยดี บางคนก็เงียบเมืองนี้มีคนเข้ามาอยู่เยอะพอสมควรมีเรื่องต่างๆมากมายเกิดขึ้นไม่ว่าจะทะเลาะกันหรืออื่นๆเขาได้เจอประสบการณ์มากมายมีทั้งดีและแย่ปนๆกันไป..
*จนกระทั่งวันนึงอยู่ๆผู้คนก็เริ่มออกจากเมืองไปที่ละนิดละน้อยบางก็คนมาเยี่ยมเยียนบ้างมันทำให้เมืองนี้เริ่มกลายเป็นเมืองร้าง มันเงียบสงบมากแต่เขาก็ยังคงอยู่ แต่เขาก็ยังคิดในใจเหมือนกันว่าจะอยู่ต่อไปหรือไปตั้งกระท่อมกลางป่าเพื่ออยู่คนเดียวดี..

- กิลเบิร์ต

#2 | Basilisk | 24 เม.ย. 55 23:39 น.

กาลครั้งหนึ่งนานโฮกๆ มีคนๆ หนึ่งได้เดินผ่านป่าดงดิบแห่งหนึ่งพลันเหลือบไปเห็น ด้านในป่ามีแสงวูบวาบจึงสนใจและเข้าไปดู ก็ได้พบเมืองแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียงตระการตา เค้าจึงรู้สึกตื่นเต้น และลืมที่จะกลับบ้านของเค้า  เค้าจึงเดินเข้าไปในเมืองแห่งนั้น และเที่ยวชมไปตามที่ต่างๆ ซึ่งแบ่งออกเป็นสี่เขต เค้ามีความสุขกับมันมาก จึงตัดสินใจเข้าอยู่ที่เมืองแห่งนั้นและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดกาลนานเทอญ


ดิท แก้เขต =_=

#3 | #blahblah | 24 เม.ย. 55 23:41 น.

PikaChooO -
ที่นี่มี 4 แก๊งนะเออ .. นิทานของใครล่ะนี่

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีประชากรอาศัยอยู่ในเมืองเถื่อน
แต่จะมีใครรู้เล่าว่า คนในนั้นไม่ได้รู้จักกันและสนิทกันทุกคน
แต่พอถึงวันเฉลิมฉลองครอบรอบแต่ละครั้ง ทุกคนก็จะพยายามทำหน้าที่ของตนได้อย่างเยี่ยมยอด
ไม่มีใครยอมใครกันเลย แต่ถึงงั้น ก็ไม่มีศัตรูที่ถาวร
ถึงแม้ว่าบางคนที่ออกไปจากเมือง ไปตามทางชีวิตของตัวเองแล้ว
แต่คนที่ยังอยู่ก็ยังมีความรักความคิดถึงให้อยู่เสมอ
เพราะอย่างน้อย เราก็เคยเป็นคนเมืองเดียวกัน


---------
จะบอกว่าจำไม่ได้แล้วว่ามาอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่รู้สึกผูกผันกับเมืองมาก : )
ถ้าจำไม่ผิด เข้ามาที่นี้ตอน ก่อนครบ 4 เดือน 4 วัน
ทั้งเพื่อน พี่ น้อง ขอบคุณทุกๆคน

"ดีไซย์น่าม่อ หรือ หน้าม่อ ?"

- ΣM' BRΛИCΣ -

#5 | *-ยูสสาธารณะ- | 24 เม.ย. 55 23:52 น.

ของกูมันยาวมาก จนกูคงต้องอัพโหลดแล้วให้สักคนที่ว่างจัดอยากหาไรทำมาโหลดไปอ่านแล้ว** .. การ์ตูน

ดันนะครับ
ดีใจด้วยที่เมืองเถื่อนอยู่มาครบ 7 เดือนแล้ว ยังไงก็ขอให้อยู่ต่อไปนานๆนะครับ(ยิ้ม)


(มาสthe J หล่อมาก)

#7 | ``#abcdefg: | 25 เม.ย. 55 00:06 น.

ยินดีด้วยกับเจ็ดเดือนครับ

หื้มนิทานหรอ?

One up on the time along ago.....ending



HYDE.

#8 | @_:b่yนbacค้x. | 25 เม.ย. 55 00:08 น.

ดันดันดันครับ 
ดีใจด้วยนะครับ อยู่มาตั้งเจ็ดเดือนแล้ว
มีแปดเดือน เก้าเดือน ตลอดตลอดไปนะฮะ 

#9 | เฉื่อย | 25 เม.ย. 55 00:10 น.

เค้าให้มาดัน มามะ ขอเจิมที

#10 | MinnieChovy` | 25 เม.ย. 55 00:10 น.

ดันคร้าบบบบ เจ็ดเดือนแล้ว เย้ เย้ ผมรักมาสคลับนี้

#11 | `หล่อไม่เปิดเผย | 25 เม.ย. 55 08:03 น.

นิทานทุกเรื่องคนชื่อเอาท์ไซท์หน่ะ หล่อมาก 8)

#12 | #blahblah | 25 เม.ย. 55 09:18 น.

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาดันให้ขอรับ..

และ.. `หล่อไม่เปิดเผย 
กูหล่อกว่ายังไม่พูดเลย - -

#13 | xxxgta | 25 เม.ย. 55 12:27 น.

นานมาแล้วมีผู้ชายรูปงามผู้หนึ่งอาศัยอยู่หมู่บ้านที่มีชื่อว่าหมู่บ้านนรก
มีอยู่วันหนึ่งหัวหน้าหมู่บ้านเรียกประชุมเอาลิงค์ต่าง ๆ มาแปะไว้แล้วบอกว่าให้ไปดันให้หน่อย
เนะ ผู้หล่อมากและนิสัยดีจึงไปดันให้และพบว่าลิงค์ที่ให้ไปดันให้มันคือ FSBVU นั้นทำไมมันน่าอยู่จัง
เขาจึงลองไปสมัครและเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างทั้งชื่อและหน้าตากลายเป็น แผ่นดินผู้หล่อเหลาคนปัจจุบันติ(ตอนแรกมาสมัครใช้เมจกวักไม่ได้ดูห่าอะไรเลยเมจเปลี่ยนนี่หว่า  )เขาอาศัยอยู่ภายในเมืองเถือนออนบ้างไม่ออนบ้างตามภาษาแผ่นดินแผ่นดินได้พบเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าทุกข์บ้างสนุกบ้างไปตามภาษาอาจจะมีเศร้าบ้างเพราะเพื่อนสนิทลาออก ไม่ออน ชิบหายกูคิดถึง 
แผ่นดินได้เข้าร่วมกิจกรรมของเมืองเกือบทุกกิจกรรมทำวีกรรมไว้เล็กน้อยคือตอนโต้วาทีขอละไว้ในฐานที่บางคนเคยรู้กันแผ่นดินออกทะเล 555
ถ้าแผ่นดินไม่ออนหรือหายไปอย่าไล่แผ่นดินออกนะแผ่นดินมีธุระหรืออาจจะคอมเสีย -_-


กูขอจบนิทานกูเถอะเริ่มมั่วแล้ว. อ่านรู้เรื่องแม่งโครตเทพอ่ะสัส 

#14 | แม่ไม่ให้เป็นทอม. | 25 เม.ย. 55 13:28 น.

ผมแวะมาอ่านนิทานเฉยๆอ่ะ 
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไม่เล่านิทานของตัวเองหรอก เรียวเป็นคนลึกลับบบ 

#15 | #blahblah | 25 เม.ย. 55 13:31 น.

แผ่นดิน..สร้างวีรกรรมอะไรไว้วะ 55

#16 | เมืองเถื่อนบอยแบนด์. | 25 เม.ย. 55 14:55 น.

.... กาลครั้งหนึ่งมาไม่นานนี้.....
 
  มีบุคคลผู้หนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เดินหลงเข้ามาในเมืองอันมืดมิด - - ก็ไม่รู้ว่าจะเดินเข้ามาทำไม  เดินไปเดินมา อยู่ๆได้มาเป็นหัวเขต พออยู่ไปนานๆ ก็ได้สนิทกับกับคนในเมืองมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นความผูกพัน มีเพื่อนที่ดี มีน้องๆที่ไม่ค่อยสมประกอบเท่าไหร่  ขอบคุณๆ ความรู้สึกที่ดีที่ให้กับเมือง อย่าเดินออกไปจากเมืองนี้กัน รักเมืองนี้ให้มากๆนะครับ

(แต่งนิทานไม่เก่ง เอามั่วๆไปละกัน ฮ่าๆ )

.....BUSY เป็นชีวิตจืตใจ ทักได้ครับ ว่างเสมอ..... 

เจ็ดเดือนแล้ว รักทุกคน รักเมืองเถื่อน รัก หัวเขต ทั้งสาม 

#17 | `_SHUTUPBOYZ-/# | 25 เม.ย. 55 16:15 น.

...นั่งอ่านนิทานของแต่ละคนแล้วแอบฮาวุ้ย! =..=
อิชิตันกรีนทีถึงเวลานิทาน.. นิยาย ของผมแล้วซี? มองซ้ายมองขวา. 
อิชิตันกรีนทีอิชิตันกรีนทีแต่งสดนะครับภาษไม่สวยก็ทนอ่านไป!!

อิชิตันกรีนทีกาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้... มีเด็กชาย(?)คนหนึ่ง นามว่าเด็กชายฟรานซิส(ผู้ใจดีและแสนจะหล่อเหลา อั๊ยย่ะ!) ได้เดินทางเข้าไปยังโลกออนไลน์...
"โอ้! ว๊าววว! ทำไมที่แห่งนี้ช่างมีสีสันและน่าสนุกอะไรเช่นเน้! *0*" เด็กชายอุทาน
อิชิตันเด็กชายท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆเรื่อยๆ เรื่อยๆ เดินไปในเส้นทางที่ผิดบ้าง ถูกบ้างตามประสาเด็กอยากรู้อยากลอง จนวันหนึ่ง เขาได้เดินทางไปพบเมืองเมืองหนึ่ง ชื่อ เมืองเถื่อน ป้ายหน้าเมืองอันใหญ่โตมโหฬารแสดงถึงความยิ่งใหญ่ของเมืองนี้ ในแวบแรก เด็กชายรู้สึกกลัวเมืองนี้อย่างบอกไม่ถูก..
"เฮอะ! เมืองแบบนี้ เราไม่มีวันเข้าแน่ๆ เพราะเราเป็นคนดี กร๊ากกกกก!!" เด็กชายพูดออกมา
อิชิตันยังไม่ทันที่เด็กชายจะได้เดินจากเมืองนี้เพื่อไปยังเมืองอื่นๆ เด็กชายก็พลันไปเห็นกิจกรรมที่คนเมืองนี้เล่นกัน!!
ด้วยความสนใจในกิจกรรม เด็กชายย้อนกลับเข้าไปดูทุกๆกิจกรรมที่เมืองเมืองนี้เคยมีมา มันมีทั้งความสุขสนุกสนาน ความเถื่อน! ความโหด! มันส์! ฮา! ที่เด็กชายไม่เคยรู้จัก เขาเริ่มหลงไหลในกิจกรรมของเมืองนี้ หลงไหลในเสน่ห์ของคนเมืองนี้ เด็กชายจึงตัดสินใจ.. จะสมัครเข้าเป็นประชากรของเมือง
อิชิตันเมื่อวันรับสมัครมาถึงเด็กชายรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ทั้งยังรู้สึกกลัวด้วย กลัวว่าจะไม่ผ่านการออฯ กลัวว่าหัวเขตจะโหดไป กลัว! กลัว! กลัว!!  เด็กชายรวบรวมความกล้าเข้าไปออฯกับหัวเขตที่ชื่อเปลี่ยน เวลาในการออฯผ่านไปอย่างช้าๆ ความกดดันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คำถามที่แอบแทงใจถูกถามมาตลอดๆ เด็กชายเริ่มต๊อแต๊ เริ่มอ่อนแอและสิ้นหวัง
ตายแน่! ไม่รอดแน่ ออฯไม่ผ่านแน่ T-T เด็กชายคิด แต่ทว่า...
"ผมขี้เกียจออฯละ คุณผ่านครับ ไปออฯกับดีไซย์ต่อได้เลย" หัวเขตเปลี่ยนพูด
อิชิตันมันเป็นเหมือนเสียง.. ข้อความจากสวรรค์!(จริงๆนะ!) เด็กชายฟรานซิสมีกำลังใจขึ้นมานิดหน่อย(?) เขาตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่จะออฯกับหัวเขตคนที่สอง 'ดีไซย์' แต่ทว่า.. ดีไซย์นั้นช่วงนั้นไม่ว่างติดธุระไปดูคอนฯเลดี้กาก้า.. อืมม.. เด็กชายฟรานซิสตั้งหน้าตั้งตารอคอยต่อไป... ต่อไป.. จนกระทั่ง..
"ตอนนี้ผมว่างชั่วโมงนึง จะออฯมั๊ยครับ?" ดีไซย์มาทักเด็กชายฟรานซิส
แน่นอน แน่นอน ฟรานซิสตอบตกลง และเขาก็เริ่มเข้าสู่โหมดการออฯอีกครั้งหนึ่ง การออฯครั้งนี้(แม่ง)ยากกว่าการออฯกับหัวเขตเปลี่ยน เด็กชายฟรานซิสรู้สึกกดดันขึ้นเรื่อยๆ  แถม.. ดีไซย์ยังลากหัวเขตอีกคน 'ทาร์เก็ท' เข้ามาออฯด้วย(ตรงนี้.. แอบแค้น ฮาาา!) เวลาผ่านไปช้าๆ จากวินาทีเลื่อนเป็นนาที จากนาทีเลื่อนเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเลื่อนเป็นสองชั่วโมง... ในที่สุด!
อิชิตันกรีนทีอิชิตันกรีนทีอิชิตันกรีนทีเด็กชายฟรานซิสก็ออฯผ่านแล้วค๊าบบบบบบบ!!!! 
อิชิตันเขารู้สึกดีใจ กระดี๊กระด๊า(?)อย่างมาก จึงรีบไปตั้งถิ่นฐานตั้งรกราก(?)ที่อยู่ของตัวเองในเมืองเถื่อน เขามีความสุขกับการได้เดินไปบ้าน(?)ของคนนั้นทีคนนี้ที เดินไปพบปะพูดคุยกับคนในเมืองเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีการพูดจาที่ดีบ้างไม่ดีบ้างแต่เด็กชายก็เริ่มรู้สึกรักเมืองนี้ขึ้นเรื่อยๆ เก็บเอานิสัยเถื่อนๆของเมืองนี้ไปใช้มากขึ้นเรื่อยๆ(!!!?) บางครั้งอาจจะเศร้าใจกับการที่คนออกจากเมืองไปบ้าง.. เศร้าใจที่มีคนทะเลาะกันบ้าง.. (ใครทะเลาะกันตอนไหนแว๊~!?) แต่เด็กชายฟรานซิสคนนี้ก็รักเมืองเถื่อน และกูจะอยู่ที่นี่ไปจนกว่าเฮียดีไซย์จะประกาศยุบเมืองครับ สัญญา

อิชิตันกรีนทีอิชิตันเรื่องราวของเด็กชายฟรานซิสยังไม่จบ แต่กูไม่เล่าแล้ว พอแล้ว! อายย!

ถ้าคุณอ่านตั้งแต่ต้นจนจบได้มาถึงตรงนี้.. ไปทักผมที่ในเมือง แล้วผมจะกราบสามที อาเมน

อิชิตันกรีนทีอิชิตันกรีนทีอิชิตันกรีนทีนิทานเมืองเถื่อน By ฟรานซิส

#18 | /;LONDONFOG | 25 เม.ย. 55 16:41 น.

ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไร 
...แต่ก็ขอบคุณมากครับ อยู่แล้วมันสบายใจ

- สุขสันต์ครบรอบ 7 เดือนเมืองเถื่อนเอฟเอสบีวียู
ผ้าม่าน

#19 | `หล่อไม่เปิดเผย | 25 เม.ย. 55 16:53 น.

ฟรานซิส ผมรักคุณ 

#20 | /;LONDONFOG | 25 เม.ย. 55 16:58 น.

รักกูบ้างสิ - -

#21 | `_SHUTUPBOYZ-/# | 25 เม.ย. 55 19:28 น.

ตอบ. ความคิดเห็นที่ 19

หัวเราะ. ขนาดนั้นเลยหรอครับ? =..=;;;

#22 | #blahblah | 25 เม.ย. 55 19:56 น.

ทำไงดี..ไม่มี "ประกาศยุบ"

#23 | `_SHUTUPBOYZ-/# | 25 เม.ย. 55 20:09 น.

ความคิดเห็นที่ 22
ไม่มีก็ไม่มีสิครับ ไม่มีก็ไม่ไปไหน สร้างบ้านอยู่เมืองนี้แหละ!! 

#24 | #blahblah | 25 เม.ย. 55 20:13 น.

D-Sye's Tale ภาค 2

ไม่รู้จะมีคนอยากอ่านมั้ย..แต่ก็อยากเล่าให้ฟัง ภาคนี้จะขอพูดเรื่องที่มาของมิชชั่นที่เกิดขึ้นในเมือง
ไม่รู้หรอกว่าไปซ้ำกิจกรรมของคลับไหนบ้างรึป่าว แต่ที่คิดกิจกรรมทั้งหมดมา ก็เพราะว่าอยากทำ
ให้ได้เล่นกัน กิจกรรมแรกที่เป็นคนคิด ไม่สิ..เป็นคนสานต่อมากกว่า

กิจกรรมบ้าอะไร 1 มิชชั่น แบ่งซอยออกเป็น 3 กิจย่อย งงมั้ยล่ะ?
ใครที่จำได้ กิจกรรมนั้น จะต้องทำภาพแบนเนอร์อะไรก็ไม่รู้ กูงง
แล้วก็ให้มาแข่งโต้วาที เสร็จแล้วให้ตามหาคนที่ใช่ อยากจะบอกว่ากูไม่เข้าใจเลย
เพิ่งรับตำแหน่งหัวหน้าเข้ามาก็ต้องมางมกับกิจที่ไม่เข้าใจสักนิด
ไป ๆ มา ๆ ก็ได้ข้อสรุป และทำให้ทุกคนสามารถทำกิจกรรมได้

กระทู้เมืองเถื่อนอันเก่า ที่รวมลิงค์กิจกรรมที่เคยเล่นมา เป็นการประกอบการเล่านิทาน
http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=2577143

อยากจะบอกว่า มิชชั่น "โต้วาที" เป็นมิชชั่นที่สุดยอดความมันส์อีกกิจกรรมนึงของเมืองเลย
หัวข้อ "กลางวัน และ กลางคืน เวลาไหนดีกว่ากัน" จะทำให้ตัวแทนทั้ง 4 แก๊งโต้กันมันส์มาก
กรรมการหัวหน้าแก๊งถึงกับนั่งฮา ก็อปมาเก็บอ่านไม่ทัน และกิจที่สาม คือ "ตามหาคนที่ใช่"
โดยความร่วมมือกับ คลับโฮส SS ชิมิ.. มาเป็นผู้ร่วมให้เป็นบุคคลที่เราต้องตามหา
และทำให้ก่อนเกิดมิตรภาพต่างคลับกันด้วย

มาต่อด้วยมิชชั่น Halloween ใครจะรู้ว่าดีไซย์ได้ไอเดียมาจากคำว่า 'Trick or Treat'
แล้วจะมาดัดแปลงเป็นเกมส์ที่แสนจะทำให้คนในเมือง งง กับการเล่นเกมส์ไปพักใหญ่ 55555
แต่**..ทุกคนให้ความร่วมมือในการเล่นกิจนี้มาก อยากรู้ว่าเป็นไง ไปส่องที่กระทู้ได้ ฮ่า

กิจกรรมบ้า ๆ ต่อมาที่ดีไซย์คิดค้น ก็คือ BUDDY ซี้ย่ำปึ้ก !! ใครจำกิจบัดดี้ได้บ้าง
อยากจะบอกว่า โคตรรรรรรรรร ประทับใจมาก กิจในบัดดี้แบ่งเป็นภารกิจ 3 อย่าง
1 ให้ทำความรู้จักกับบัดดี้ของตัวเอง
2 ให้มาบอกรักหัวหน้าแก๊ง
3 แต่งภาพและตอบคำถาม

ส่วนตัวนะครับ ชอบที่ให้บัดดี้แต่ละคนเลือกมาบอกรักหัวหน้าแก๊งมากครับ
ทุกคู่ที่ได้มาบอกรักผม เป็นอะไรที่น่ารักและซาบซึ้งประทับใจเป็นที่สุดจริง ๆ
บางคนทำผมน้ำตาซึมเชียวล่ะครับ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งจริง ๆ ยังประทับใจจนถึงทุกวันนี้ครับ

กิจกรรมมิชชั่นลอยกระทง เป็นอะไรที่ฮาเบา ๆ ไม่มีอะไรมากมาย ให้แต่งภาพกระทงในจินตนาการ
แต่ละคนครีเอทกระทงมาได้ฮาได้ใจจริง ๆ อยากเห็นกระทงของดีไซย์จะเริศขนาดไหน
ไปส่งที่กระทู้อีกเช่นกัน ฮ่าๆ

และมิชชั่นอันยิ่งใหญ่ที่คิดไว้และคิดว่าประสบความสำเร็จอาจจะไม่มาก
แต่ก็สร้างความทรงจำดี ๆ ได้ "มิชชั่นสัมพันธ์ บัดดี้กับต่างคลับ"
กับจำนวนสมาชิกที่มาร่วมเล่นอย่างมหาศาล ประชากรเมือง 80 คน
และคนต่างคลับอีก 80 คน รวมเป็น 160 พระเจ้า!!! เมืองเถื่อนทำได้
ถึงจำนวนผู้ที่เล่นจริงไม่ถึง แต่ก็เป็นร้อยกว่าชีวิตที่ได้มาร่วมกิจกรรมกัน
มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมและท้าทายความสามารถของผมมากเลยนะ

จนกระทั่งเป็นช่วงที่น้ำท่วม ถึงจะไม่มีกิจกรรมอะไรเกิดขึ้น เมืองจะประกาศปิดเมือง 1 เดือน
แต่เราก็ได้กลับมาเปิดเมือง มาอยู่ด้วยกันที่นี่ ถึงอะไรหลายอย่างจะเปลี่ยนไป
แต่ความรู้สึกดี ๆ สิ่งดี ๆ มันไม่ได้หายไปจากความรู้สึกของพวกเรา จริงมั้ย?

ดีไซย์.

#25 | *-ยูสสาธารณะ- | 25 เม.ย. 55 21:33 น.

นิทาน ตูนในเมืองเถื่อน
(เล่าถึงประวัติการ์ตูนในเมืองเถื่อน ยาวและน่าเบื่อ ไม่ว่างจัด อย่าอ่าน)
เพื่อเฉลิมฉลองเจ็ดเดือนเมืองเถื่อน
by KartunE

        กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ไม่กี่เดือนหรอกน่ะ จะว่าไงดี ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากูเป็นตัวอะไร รู้ร่างหน้าตาแบบไหน รู้แต่ว่า กูชื่อ การ์ตูน (กูเริ่มอุ บาทตัวเองเบาๆ) เพื่อจะค้นหาสิ่งที่จะระบุตัวตนให้ได้ ทำไงล่ะ ก็อย่างนิทานทั่วๆไป ออกเดินทางตามหา . . . ล่องลอยละลิ่วไร้จุดหมาย แล้ววันหนึ่ง งูยักษ์(บาซิลิสก์)ก็ได้เข้ามาทักทายถามไถ่ และได้แนะนำสถานที่แห่งหนึ่ง อันมีชื่อว่าเมืองเถื่อน เมื่อกูได้รับรู้เรื่องราวที่น่าสนใจก็ตัดสินใจได้ว่า เอาล่ะ!! กูจะไปยังที่แห่งนั้น แต่ว่าเมืองเถื่อนนั้นใช่ว่าจะเข้าง่ายๆ(?) เพราะจำกัดจำนวนสมาชิก โชคดีที่ตอนกูไป มีคนออกพอดี ซึ่งทำให้สามารถเข้ามาอยู่ในเมืองได้ และเลือกที่จะอยู่เผ่าไซโคด้วยนิสัยที่โรคจิต ชอบใช้กำลัง บ้าเลือด ตรงกับคุณสมบัติของเผ่าทุกประการ(?) แม้ว่าการมาอยู่แทนที่ชาวบ้าน จะทำให้ตัวตนถูกจำกัดก็ตามที ท่านหัวหน้าเผ่าไซโค(เปลี่ยน)ได้กล่าวว่า ที่นีมีตัวตนให้มึ.งเลือกใช้เพียงสองร่างเท่านั้น อันได้แก่ ซันโฮและโดฮยอง ด้วยว่าที่เคยรู้จักเพียงโดฮยองจึงได้เลือกใช้ร่างนั้นในทันใด แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น เมื่อใช้ร่างนั้นไปได้เพียงชั่วประเดี๋ยว หัวหน้าเผ่าไซโคก็ได้วิ่งหน้าตื่นมาบอกว่า “เฮ้ย!! นี่มึ.งเล่นเมะหรอ แล้วเสือ.กใช้โดฮยอง ไมมึ.งไม่ใช้ซันโฮวะ” “ก็กูไม่รู้จักนี่หว่า” “เออ เดี๋ยวกูเอารูปให้ดู” “อ่าฮะ” “กูอยากให้มึ.งใช้ซันโฮเพราะมีเคะจะใช้ซันโฮแล้วเมะอย่างมึ.งเสือ.กจะใช้โดฮยอง มันวิบัติไปละ” “กูเปลี่ยนก็ได้ (_ _)”  .... ไม่ทันไรก็กลายเป็นอีกคนในทันที (นั่นๆ ยังไม่จบๆ รู้น่าว่าเบื่อแล้ว ยังอีกยาว ทนอ่านต่อไปซะ) หลังจากเป็นชาวเมืองได้เพียงวันเดียว (ยังไม่ทันได้ทำไรเลยห่า) ก็มีเรื่องด่วนเข้ามา!!!  (วี๊หว่วี๊หว่อ)  พี่ชายจากแดนไกลเข้ารพ.ต้องไปเฝ้าไข้โดยด่วน จากเหตุนั้น เลยต้องจากเมืองออกไปเงียบๆไม่ทันได้บอกอะไรใครเลย และหายไปนานกว่าสัปดาห์ พอกลับ โอ้วบร๊ะเจ้า โดนเฉดหัวออกจากเมืองเรียบร้อย =[]=!!!!!  ทำไงดีล่ะ หลังจากบ้าอยู่นาน หัวหน้าเผ่าไซโคเกิดความสงสารสังเวช จึงได้เสนอทางให้ไปว่า “มึ.งเหลือแต่ต้องย้ายเผ่าว่ ะ” “ไปไหนอ่ะ” “เรเพอสัน”  อ่านคำบรรยายเผ่า.  “มันไม่ใช่กูเลย TT” “ก็เหลือว่างแค่นั้นอ่ะ” “โอเค กูยอม”
แล้วตูนก็ได้คลานไปซบอกอาร์พี และเข้าไปคุยกับคนในเผ่าคนนึงโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่า นั่นน่ะ หัวหน้าเผ่า(ดีไซย์) (กูขอทวดดด) ...  เข้ามาใหม่ปั๊บ เจอมิชชั่นฮัลโลวีน!!!(รู้ว่าไซย์เป็นหัวหน้าเพราะมิชชั่นนี้ล่ะ) ตายห่.าไม่รู้เรื่องกับชาวบ้านเลย เพิ่งเข้ามาก็เจอการแข่งขันระหว่างเผ่าซะแล้ว เป็นมิชชั่นที่ต้องล่าคำใบ้ เพื่อไขคำใบ้แลกคะแนนในแต่ละเผ่า  แล้วกูก็สร้างความตื่นตะลึงให้ชาวเผ่าเป็นอย่างมาก(?) เมื่อไปล่าคำใบ้มาจากคาสิโนได้ ซึ่งเขาว่ากันว่ายากสั สๆ (ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันยากหรอ) ผลของมิชชั่นเผ่าอาร์พีได้คะแนนเต็มในมิชชั่นนี้ (Y)  จบมิชชั่นนั้นในแต่ละวันแลดูสนุกสนานเฮฮาเป็นอย่างมาก วันๆไม่ทำอะไร เรียกรวมฉลอง -.-  อยู่มาสักพัก กูก็ได้เจอมิตรแห่งพรหมลิขิต!! ครึ่งหนึ่งที่หายไป ผู้ที่ใช้ร่างโดฮยอง(ฟอร์ส)นั่นเอง โอ้วว เขาช่างติสแตกแหลกลาญได้น่ารักจริงเชียวตามนิสัยกรุ๊ปเอบีนั่นแล  แต่ก็คุยกันสนิทง่ายเพราะมีชะตาใกล้กัน  (อืม. . . . ช่วงนี้รู้สึกตัวเองหน้าม่อ แค่ช่วงเล็กๆนี้นะเว้ย ไม่เล่าหรอกว่าอย่างไรบ้าง ฮ่าๆ) แล้วก็ยังได้หมามาตัวนึง(เป๊ปซี่) เพราะชื่อที่สะดุดตานั่น เป็นหมาแต่มึ.งจะหื่นไปไหน สั ส กูต้องเตรียมยุทธวิธีมาสู้รบกับมึ.งทุกวันเลย น่าเสียดายนะน้องหมา มึ.งไม่ได้**กูหรอก ว๊ะฮะฮะฮ่า
แล้วก็มีข่าวลือหนาหูว่าหมาของกูเป็นหวั่นเกรงของสังคมเมือง ซึ่งกูก็..ไม่เข้าใจอีกอยู่ดี (ไม่รู้สักอย่างหรอกกูน่ะ) เหมือนเรื่องจะแบบสงบร่มเย็นดีแล้ว? ไม่หรอกๆ ยังมีสิ่งน่าตื่นตาตื่นใจ(สำหรับกู)อยู่อย่าง  อยู่ดีๆกูก็มีแฟนซะงั้น บ๊ะๆ น้องเซนซี่นั่เอง ฮ่าๆ เป็นคนที่แกล้งสนุกมว๊ากก แต่จากการที่คบกับเซนซี่ก็ทำให้เสียเพื่อนไปอีกคนนึง(เคอฟิว) ก็กูเพิ่งรู้ว่าพวกมึ.งมีปัญหากันมาก่อนนี่หว่า เอาเถอะความแน่นอนก็ไม่ใช่ตัวกูอยู่ดี  คบกันได้เดือนเดียวก็เลิก เพราะความติสของกูเอง -..- (ไม่มีเหตุผล) แต่กูก็ยังชอบคุยกับน้องเซนซี่อยู่นา  ชีวิตในเมืองของกูเป็นไปแบบลูกคลื่น เดี๋ยวมาเดี๋ยวหาย หายตัวทีเป็นเดือนสองเดือน จากการหายตัวไปบ่อยๆ ทำให้เหล่าเพื่อนๆของกู ค่อยๆหายไป หายไป จนแ.ม่ง กูไม่มีคนคุย TT เมื่อสมาชิกในเมืองทยอยย้ายถิ่นฐานกันมากๆ เมืองจึงเกิดการปฏิวัติ วู้วววว ล้างเมืองครั้งใหญ่ ถือเป็นวันที่กูรอคอยทีเดียว เพราะสามารถเลือกใช้ร่างได้อย่างอิสระ และสามารถย้ายเผ่าได้อีกด้วย  แต่กูก็หายตัวไปอีกนั่นล่ะ เกือบโดนคนอื่นเอาร่างไปใช้แล้วล่ะ ขอบใจมึ.งนะ(กูจำไม่ได้ว่าใคร)ที่ยอมให้กูใช้ร่างซังกอน แล้วในที่สุดชีวิตของกูลงตัวซะที อาจจะมีบ้างที่ยังมาๆหายๆเหมือนเดิม ถึงกูหายไปนานๆ คราวละเป็นเดือนก็ตามที แล้วกูก็ได้หมา(เป๊ปซี่)กลับมาแม้มันจะย้ายที่อยู่แล้วก็ตามที ได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นนิดนึง(จากรุ่นสอง) [อยากพูดถึงไวเปอร์เป็นพิเศษพราะกูไม่ค่อยคุยกับรุ่นสอง คุยกับมึ.งเยอะสุดละ(ในรุ่นสองอ่ะนะ) แรกเริ่มรู้จัก มึ.งเหมือนเฒ่าหัวงูเลยอ่ะ เหมือนมากๆ จนกูแอบฮา แต่เดี๋ยวนี้มึ.งก็แบ๊วซะหรือเพราะดรัฟหนอที่ทำให้มึ.งเปลี่ยนไป ฮ่าๆ ] พาเพื่อนใหม่เข้ามาทักทายพวกมึ.ง(การิน+เอ็มบร๊านส์) มาถึงตอนสุดท้าย ถึงตอนท้ายของเรื่องละ พูดถึงคนที่กูไม่ได้เอ่ยในเรื่องหน่อย มาสแต่ละคนก่อนละกัน คนแรก พี่เปลี่ยน หัวหน้าไซโคผู้แสนจะน่ารักน่าชัง ฮ่าๆ กูไม่ค่อยได้คุยกับมึ.งเลยอ่ะ เพราะไม่มีไรจะคุย แต่กูก็ชอบมึ.งนะเออ มึ.งช่วยดูแลเรื่องยิบย่อยให้กู  พี่ไซย์ กูขอโทษที่ตอนแรกไม่รู้ว่ามึ.งเป็นมาส ฮ่าๆ ขอบใจที่มาเป็นเพื่อนกูเว้ยแล้วก็คอยตอบปัญหาวุ่นวายของกูเยอะแยะเชียว เหนื่อยหน่อยน้า  เอ้าไซด์กับทาร์เก็ท กูขอพูดถึงพวกมึ.งโดยรวมและอยากขอโทษจากใจ กูเพิ่งรู้ไม่นานมานี้เองว่ามาสทีแอลกับเจซีคือพวกมึ.ง (_ _)  การิน เราลากนายเข้ามาเมืองด้วยแต่ก็ต้องขอบใจที่ทำให้เรารู้จักทรีดีกับซียูและคอยฟังเราบ่นอยู่เป็นนิจ  ทรีดี มึ.งน่ารักพอตัวเลย ขอบใจมึ.งที่ถ่อสังขารแวะมาหากูนะแจ๊ะ  เอ็มบร้านส์ เหมือนเป็นคนชวนนายมาเข้าแต่เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันอาจจะเป็นเพราะ ได้เจอหน้ากันบ่อย(?)จนไม่รู้จะคุยไรกันมั้งง เคอฟิว ได้คุยกันในช่วงสั้นๆแต่ก็สนุกดีนะ คิดถึงมึ.งๆ ไวเปอร์ ดูแลตัวเองด้วยมึ.งจะได้มีแรงมาดูแลแม่  เรียวคุง เรารู้จักกันมานมนานมาก(?) แต่ไม่ค่อยได้คุยกันโนะ เราแอบสะกดรอยตามนายมาอยู่เมืองเว้ย ฮ่าๆ  เฮโรอีน น้องเ.ห้ผู้น่ารัก ไม่รู้ว่าน้องหายไปไหน แต่อยากฟังเสียงจัดรายการว่.ะ  คิ้ม นางงามของกู เอิ๊กๆ พวกมึ.งพากันอพยพหนีหายไปไหนว๊า คิดถึง  กูขี้เกียจขุดสมองละ เอาเป็นว่าพวกมึ.งๆที่เหลือถ้าอ่านผ่าน อย่าน้อยใจนะเว้ย กูรักพวกมึ.งอยู่ แค่ความจำกูไม่ใคร่จะดีขนาดนั้น  เมืองเถื่อน เมืองเถื่อน เมืองเถื่อน จากเมื่อนู้นจนถึงวันนี้กูไม่รู้หรอกว่ากูอยู่มานานแค่ไหน แต่กูว่าก็คงจะอยู่ต่อไปเรื่อยๆล่ะ ที่นี่ลงตัวแล้วสำหรับกู อาจจะมีหายตัวไปเป็นระยะๆบ้าง อย่าเพิ่งปลดกูนะ จะกลับมาอยู่  สุขสันต์วันครบรอบเจ็ดเดือนคร๊าบบบ ขอให้กูได้ฉลองเดือนต่อๆไปกับพวกมึ.งทั้งอีกนานๆเนอะ   ขอบคุณสำหรับบางคนที่อุตสาหะอ่านเรื่องน่าเบื่อนี้จนจบได้ พวกมึ.งแ.ม่งเจ๋งว่ ะ ช๊วบบบบ


..... จบซักทีโว้ยยย ......

#26 | #blahblah | 25 เม.ย. 55 22:16 น.

นิทานเอาท์ไซด์


อืม .. เค้าเล่ากันไปแล้ว ... แบบ ไม่มีอะไรจะเล่าเลย ฮ่า ๆ .
เอาเป็นเรื่องก่อนหน้าเปลี่ยนแล้วกัน .. แล้วมันคงจะวนมาเรื่องของผม หัวเราะ.

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว .. เย็นวันที่ 24 กันยายน 2011 ผมก็นั่งเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย .. จู่ ๆ ก็มีเสียงแจ้งแชทเฟสขึ้นมา มองไป ' อ่าว .. เกทหนิ มันมีอะไร** ' แล้วกูก็กดเข้าไปดู ...

ทารเกท : กูเบื่อ ทำยูกัน
เอาท์ไซท์ : ยูไร ??
ทารเกท : ไม่รู้ ฮ่า ๆ ( เอาท์ : กูแบบ เอ่อ .. ' )
เอาท์ไซท์ : = = ยูอะไรที่มันใหม่ ๆ
ทารเกท : เออดิ ที่มันไม่มีใครทำ
เอาท์ไซท์ : คิดยาก**
ทารเกท : นั่นดิ


แล้วก็เงียบกันไปสักพัก .


เอาท์ไซท์ : ยูแบบเป็นมาเฟีย
ทารเกท : = = มันมีแล้ววววว
เอาท์ไซท์ : ไม่เคยเห็น
ทารเกท : อ่าวหรอ = = แล้วคอนเซ็ปอะ
เอาท์ไซท์ : แบบชื่อคลับสักอย่างใช่ม่ะแล้วให้ชื่อนี้อ่ะ
เป็นชื่อเมือง = = แล้วในเมืองแบ่งเป็นแก๊งค์ ๆ
แล้วสู้กันเอา ( เอาท์ : กูคิดอะไรเนี่ย .. มันจะทำได้หรอ กูคิดแบบไม่ดูอะไรเลยจริง ๆ . )
ทารเกท : อ่อ = =
เอาท์ไซท์ : แบบ เป็นมิชชั่น แก๊งค์ไหนชนะ ได้คุมเมืองไรงี้ รอบหน้าแก๊งค์อื่นชนะก็ ต้องสละตำแหน่ง
ทารเกท : หาเพื่อน
เอาท์ไซท์ :เอาเลยหรอ
ทารเกท : เออ


คือความรู้สึกตอนนั้น .. กูคิดเล่นเว่ยย **จะบ้าหรอ !! หันซ้ายหันขวา. แล้วกูจะชวนใคร .. ? สตาร์ซี้ผมออนพอดีก็เลยชวน มันก็ทำหน้างง ( กูก็งงไม่ต่างจาก** ' ) เดี๋ยวไปดูรายละเอียดเอา แล้วผมก็ไปชวนเปลี่ยนมา ส่วนมิสเตอนชิวสัสทารเกทก็ไปลากตัวมา แล้วก็คุยรายละเอียดที่เหลือ

ส่วนตัวผมเคยนะ ครั้งนึงความคิดจะออกจากเมืองเคยมีมา แต่พอย้อนกลับไปดูอะไรเก่า ๆ มันทำให้ผมรู้ว่านี่แหละครอบครัวที่สองของผม ที่ผมทั้งรัก ทั้งหวง ... ผมคิดอะไรลงไป กับแค่คนบางคนที่ทำให้ผมมีความคิดบ้า ๆ นี่ ผมมันบ้าที่จะทิ้งครอบครัวที่ผมรัก .. ( .เตะความคิดปลิว ) แม้ว่าผมจะไม่ค่อยทำอะไรมาก ( อย่าว่ากู ร้องไห้. ) แม้ว่าหลายคนจะเดินจากครอบครับไป หรือพยายามทำลายครอบครับที่ผมรัก .. แต่ผมก็จะคอยอยู่เคียงข้างครอบครับของผมไม่ไปไหน อยู่มาแล้วเจ็ดเดือน .. รักมันเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ ขอบคุณเปลี่ยน ชิวสัส สตาร์ ทารเกท และดีไซย์ .. ที่ทำให้ที่นี่เกิดขึ้นมา ขอบคุณทุกคนที่อยู่เคียงข้างกัน ขอบคุณ ที่ทำให้เอาท์ไซท์รู้จักคำว่า ' รัก ' มากขึ้น ...

#27 | (-oo-lll)' | 25 เม.ย. 55 23:19 น.

สวัสดีครับ

อย่างแรกกูก็ต้องขอแนะนำตัวก่อน กูมานามว่าอาลาดิน เรื่องกูอาจจะยาวไม่เท่าใคร
และอาจจะมีดราม่าผสมบ้าง แต่กูเชื่อว่าถ้ากูพิมพ์ไปกูต้องร้องไห้ 5555555
บางคนอาจจะคิดว่ากูบ่นบ้าไรเยอะแยะก่อนเริ่มเรื่อง หรือจะผ่านเรื่องกูไปก้ได้
แต่เมืองนี้ที่เเห่งนี้ทำให้กูได้พบอะไรสิ่งต่างๆมากมาย ทั้งเศร้าสุขสมหวัง กูเริ่มเเล้วนะ 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในขณะที่กูกำลังนั่งงมกับ อีคลอ ยูโรงเรียนยูที่สองที่กูเล่น
กูกำลังเอ๋อและงงปนตกใจที่กูเจอ**พี่เปลี่ยนทุกคลับ กูจำได้ว่าตอนนั้นกูกำลังคุยกับ
พี่เปลี่ยนอยู่ แล้วอยู่ๆพี่เปลี่ยนก็ส่งลิงค์คลับมาให้ลิงค์นึง แล้วถามว่า ' สนใจไหม? คลับกูเองพึ่งเปิดใหม่ เข้าป่าว?' และด้วยความที่ว่าผมพึ่งเล่นยูใหม่ๆนั่นเอง  ผมจึงบอกก 'เออ สมัคร' แล้วผมก็เปิดลิงค์นั้นอ่านรายละเอียด ซึ่งตอนแรกผมอ่านชืื่อมาสแต่ละคน ผมจึงไปถาม**พี่เปลี่ยนว่า 'กูจะสมัคร JC ' พี่เปลี่ยนเลยบอกว่าให้ไปสมัครกับทาร์เก็ต แล้วผมก็แอดทาร์เก็ตไป แต่ผมนั่งรอจนทนไม่ไหวเลย ทักไปบอกพี่เปลี่ยนว่า มันไม่ออนหวะ กูสมัครของ**ละกันขี้เกียจรอ  และนี่ก็เป็นที่มาว่าทำไมผมถึงซุกหัวอยู่ที่พีซีแห่งนี้ 5555555ผมเลยเริ่มส่งใบสมัครไปเลยหลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงใช้ชื่อออาลาดิน เหตุผลมันง่ายๆมาก คือตอนสมัครผมนั่งอยู่ในห้องแม่(แม่เป็นครูสอนอนุบาล) แล้วเผิดการ์ตูนเรื่องอาลาดินพอดี ผมเลยเลือกชื่อนี้มา เพราะคิดว่าไม่มีใครเหมือนแล้ว วันแรกที่ผมเข้ามาผมจำได้ว่าเป็นวันที่ 26 กันยายน มั้งนะถ้าจำไม่ผิด เข้ามาครั้งแรก คนแรกที่รู้จักเลยคือ เป๊ปซี่ -_-' และจำได้วันแรกมันก็จะกดผมแล้ว แต่สุดท้ายผมก็เสร็จมันอยู่ดี 555555 ตอนนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองเคะมาเคะจนบอกไม่ถูก โดนเมะมากหน้าหลายตาเข้ามาคุย และทำเหมือนว่าผมเป็นเคะน้อยๆ และช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่ทุกคนนิยมเล่นคิงกันผมจำได้ว่าช่วงนั้นเล่นกันบ่อยมาก และที่นี่ก็เป็นที่แรก ที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า เอนซีในยูโฟ่ ผมก็คิดว่าทำไมมันเถื่อนจังว๊ะ ทำไมมันโหด
แต่มันก็เป็นที่มาของชื่อเมืองแหละ = = ส่วนตัวผมเองตอนนั้นคิดได้เลยว่าตัวเองมันไม่เหมาะกับพีซีเลย ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนมึนๆเอ๋อๆและงงๆ ทำไมถึงมาอยู่พีซีทำไมผมไม่รอทาร์เก็ต แต่ผมก็เเลือกที่จะอยู่ไปแล้วเลยชั่งมันไป และผมก็ยังคงใช้ชีวิตต่อไปในเมืองเรื่อยๆ จนกระทั่งวันนึงที่ผมรู้สึกเบื่อๆกับที่นี่และ กะจะไม่ออนอีกแล้ว และมันดันตรงกับช่วงที่ผมต้องไปอยู่บ้านยาย เพราะน้ำมันจะท่วมบ้านผมตอนไหนก็ไม่รู้จึงต้องย้ายไปย้ายมาเลยไม่ได้ออนเลย และผมก็หายไป หลายคนคงคิดว่าผมมีบีบีแล้วทำไมผมถึงไม่ออนในบีบี ก็เพราะตอนนั้นบีบีผมออนอีกคลับอยู่ตอนนั้น ผมคิดว่าผมต้องออกจากเมืองเถื่อนแน่ๆ
ขี้เกียจออนแล้วมันเบื่อๆ สำหรับตัวผมเป็นพวกเบื่อง่าย ถ้าในที่ๆนั้นมีสิ่งที่ทำให้ผมเบื่อผมก็จะออกโดยไม่คิดอะไร แต่อะไรดลใจตัวผมก็ไม่รู้อยู่ๆก็กลับมาออนพอมาออนปุ๊บ คนแรกที่ทักผมมาเลยคือพี่เปลี่ยน 'เห้ยยยยยมึ.งหายไปไหนว๊ะทำไมไม่ออนกูจะปลด**แล้วนะ' ด้วยความที่ผมยังเอ๋อ ไม่คิดว่ามีใครจำผมได้ ผมก็อึ้งเลย เห้ยยย พี่เปลี่ยนจำผมได้อะทราบซึ้ง ผมเลยตอบกลับไป 'บ้านน้ำจะท่วมย้านมาบ้านยายไม่มีเน็ตแต่ตอนนี้มีแล้วกูกลับมาแล้ว'
ต้องขอบคุณพี่เปลี่่ยนนะ ที่ทำให้ผมยังอยู่ในเมืองนี้  แต่พอมาออนมาดูอีกที ทำไมคนเข้าใหม่มันเยอะๆว๊ะ ไม่รู้จักใครสักคน คนนี้ไปไหนคนนั้นไปไหน? แล้วมีใครรู้จักผมไหม?
แล้วช่วงที่ผมกลับมาก็เป็นช่วงกิจกรรมที่1กับ2พอดี ซึ่งผมพลาดผมไม่ได้ทำ ผมรู้สึกเสียดายมากทำไมถึงหายไปช่วงนั้นว๊ะ ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวถ่วงให้แก๊งไปเลย
เพราะผมไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างเขาโต้วาทีกันสนุกสนาน ส่วนผม มันคือไรว๊ะ
ผมรู้สึกแย่แบบแปลกๆ จนผมไปเปิดคลับใหม่ แล้วส่งลิงค์ไปให้คนในเมือง เกือบทุกคนถ้าสนใจไปสมัคร และช่วงนั้นเองที่ทำให้ผมสนิทกับทูเดย์ หรือ ซียูอะแหละ ตอนนั้น มึ.งคงรู้ว่าอะไรทำให้เราสนิทกันหนะ = = โลกมันกลมก็แบบนั้นแหละ 5555555
และพี่เปลี่ยนกส่งลิงค์ครบ1เดือนมาให้ บอกไปบอกรักสะ ผมเลยไปเขียนและนั่งอ่านที่ทุกคนพิมบอกรักกัน ซึ่งในนั้นมันยังมีผมยังมีคนเขียนถึงผม ผมดีใจและปลาบปลื้มมาก
มันทำให้สัมผัสถึงคำว่ามิตรภาพได้ จนมาถึงมิชชั่นฮาโลวีนมันก็ดันเป็นช่วงที่ผมไปอยู่บางแสนและผมทำได้แค่ออนในบีบี ซึ่งผมก็ทำได้แค่ป่วนไปป่วนมา
แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรอีกอยู่ดีเพราะผมไม่ได้ถือรหัสลับ = = 5555555
แต่สิ่งที่ทำให้ผมสนุกที่สุกตั้งแต่อยู่ที่นี่มาคือบัดดี้ซี้ยำปึ้ก ช่วงแรกผมยังอยู่บางแสนแต่พอช่วงหลังผมกลับมาอยู่บ้านยายโดยถาวรมีเน็ตมีคอมมีทุกอย่างพร้อมแล้ว จำได้ว่าตอนแรกผมคู่กับจาร์ฟาร์ และผมโดนลวนลาม ตอนนั้นรู้สึกได้ว่าโดนเยอะมากจนทนไม่ไหว กูไม่ใช่ของเล่นนะเว้ยยยย จนไปบ่นกับดีไซย์และดีไซย์ก็ยอมเปลี่ยนให้และได้มาคู่กับไนโตรเจน ตอนแรกยอมรับว่าเกร็งมาก ทำไมมันเงียบมันดุจังว๊ะ .____. แทบไม่ค่อยกล้าคุย แต่มันก็ดันออนแต่บีบีจนทำให้ผมต้องตามมันมาทำและในช่วงแรกผมเองก็ออนได้แต่ในบีบีเลยต้องวานคนนู้นคนนี้ช่วยทำ ขอบคุณมากนะครับ แต่แล้วทุกอย่างก็จบด้วยดี หลังจากนั้นผมเองก็ยังกลัวเจ้นอยู่ดี 55555555และก็มีช่วงที่เมืองนี้ทำผมช๊อก ก็ตอนที่ลากผมเข้ากลุ่มเฟสนั่นแหละ โอ้วแม่เจ้า คนที่กูรู้จักโคตรเยอะและช๊อคเข้าไปอีกเมื่อรู้ว่า เอาท์ไซย์และโรแมนซ์มันเป็นใคร โอ้วพระเจ้า มันอยู่โรงเรียนเดียวกับผม มันอยู่มอเดียวกับผม และมันก็เคยถ่ายรูปกับผม ทำไมผมไม่รู้ว่ามันคือใคร และโรแมนซ์มันก็เป็นเพื่อนผมตั้งแต่ประถม สุดยอดดดด และก็อีกเรื่องที่ทำให้ผมช๊อคอีก ตอนช่วงรับเพิ่มเติม มันทำให้ผมรู้จักกับคริปตอล โอ้วแม่เจ้า คุยไปคุยมา ผมก็รู้ว่ามันเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกับผม และมันก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวจริงผม มันทำให้ผมตกใจและทำอะไรไม่ถูกและสงสัยว่า เชี้ยนี่มันใครว๊ะ= = ทำไมรู้จักตัวกูดีจัง รู้ว่ากูทำไรที่ไหนอย่างไร และสุดท้ายมันก็มาเป็นลูกผม และก็จนมาช่วงที่ผมมีครอบครัวแต่ขาดแม่ จนได้ขวดเบียร์มาเป็นแฟนนั่นแหละช่วงนั้นพอดีอาจจะมัดมือชกก็ได้นะ แต่ก็คบกันไปแล้ว(แค่ในยูนะ)คนบางคนก็คงสงสัยว่าทำไมผมเมะ 555 ไม่ต้องสงสัยช่วงนั้นผมเปลี่ยนไปแล้ววว จนมาถึงมิชชั่นบัดดี้ต่างเมือง ช่วงนั้นผมสนุกมากๆ เพราะผมเกิดอาการบ้าเล่นสองคลับ ทั้งกูแนว และเมืองเถื่อน ในกูแนวตอนแรกผมได้คู่กับพูม ซึ่งตอนนั้นมันเป็นแฝดผม เพราะมันดันใช้เมจเดียวกับผมแต่คนละชื่อเลยชั่งมันเป็นแฝดกันก้ได้ แต่มันก็ไม่ออน = = จนผมต้องไปบอกไซย์ว่ามันไม่ออนมาวันนึงเเล้ว และไซย์กับจับให้ผมไปคู่กับมาเวลซึ่งตอนแรกผมเกรงมากและกลัว**นี่**เคยหื่นใส่กู มันจะทำไรน้องเชลโล่กูม้ายย กูเป็นหญิงนะ อย่าทำไรกูนะ แต่พอคุยกันจริงๆมันทำให้ผมคิดว่ามันนิสัยดีกว่าที่คิดเยอะ ทำให้ผมมองมันเปลี่ยนไปเลย และคู่ผมในเมืองก็เป็นคู่ที่โดนจับกูกุแนว ซึ่งคนคนนั้นคือพี่ชายที่ผมสนิทด้วยในกูแนว ถ้าคนจับมันจะจับได้ถูกขนาดนี้ แต่ก็มีปัญหาเรื่องคู่อีก เพราะคู่มันดันไปซ้ำกับฟาร์โรห์ = = ไม่รู้ผมเป็นไรนะ เล่นบัดดี้ที่ไรมีปัญญหาเรื่องคู่ตลอด แต่สุดท้ายผมก็ได้คู่กับออดี้ พี่ชายที่ผมสนิทในกูแนว และด้วยความที่ว่าเป็นบัดดี้มันต้องสนิทกว่าเดิมขึ้นไปอีก ทำให้ผมรู้อะไรหลายๆอย่างเกียวกับเขาและเขาก็รู้อะไรหลายๆอย่างเกียวกับผม ซึ้งตอนนั้นเราแทบจะไม่ได้คุยกันในเอมเลย เพราะส่วนใหญ่จะคุยในบีบีกันมากกว่า และมันก็ทำให้ผมกับเขาสนิทกันมากขึ้น มากขึ้นจนกิจกรรมบัดดี้จบลง แต่พวกผมก็ยังคุยกันอยู่คุยกันจนความรู้สึกของผมและเขามันเยอะมากขึ้นจนมันไม่ใช่ในยูจนเราได้คบกันถึงแม้ตอนแรกมันจะมีอุปสรรคอะไรเยอะแยะมากมาย ทุกคนอาจจะสงสัยว่าผมจะเล่าทำไม เรื่องชีวิตนอกยู แต่ที่ผมบอกคือผมอยากจะขอบคุณเมืองเถื่อนและกิจกรรมนี้ที่ทำให้ผมได้ผมกับเขาคนนั้นรักกัน ขอบคุณดีไซย์ที่มึ.งทำให้กูได้พบเขา ทำให้กูได้มีความสุข ทำให้กูได้รักคนๆนึง ขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้กูได้เจอเขา ถึงแม้ตอนนี้กูกับเขาเป็นพี่น้องกันไปแล้ว แต่จุดเริ่มต้นที่ทำให้กูกับเขารักกันก็เพราะกิจกรรมบัดดี้นี้ ขอบคุณจริงๆ  ถ้าคิดว่าทำไมกูถึงพิมอีกแบบดราม่าโหยหา เพราะอะไร เพราะดันมีให้กูมาเล่าตอนกูพึ่งเลิกกันกูยังทำใจไม่ได้เลย พอพอพอ! เดี๋ยวกูดราม่ายาว yy; จนมาถึงช่วงเมืองปิดมันแบบว่ากูว่างเกินไปนอนไปนอนมาไม่มีไรทำโรงเรียนก็ยังไม่เปิดน้ำท่วมอีก มันเป็นไรที่แบบ เฮ้อกูเบื่อ แต่กูก็ยังออนบ้างไม่ออนบ้างนะ ก็เห็นพวกผีเฝ้าคลับเยอะแยะมากมาย จนเมืองเปิด ผมกับขวดก็เลิกกันเพราะมันไม่เหมือนเดิม ก็เลิกลากันไป และผมก็อยู่มาเรื่อยๆ จนรับเด็กรุ่นสอง บางคนผมยอมรับว่ามันแบบ = = หยิ่งไปไหนทักไปตอบมาเหมือนจะกินหัวสะงั้น แต่บางคนก็คุยดีกับผมนะก็โอเค จนคนในเมืองเริ่มออกไปกันไปเรื่อยๆ ออกไปทีละคนสองคน ผมก็ได้ทำเท่าที่มองและไม่ทักใครอีกเลยอยู่เงียบๆรอคนที่อยากคุยกับผมจะทักมา และผมก็มาดุว่าเมืองเถื่อนมันจะถึงจุดจบแล้วหรอ มันถึงเวลาที่ ที่ทำไมคนมันออนวันละห้าคนเองแต่ปัดโถ่ะ! ที่ไหนได้เอมผมกากลิสต์หายเลยต้องสมัครใหม่และก็ได้มาเห็นคนในเมืองออนเยอะอีกครั้ง แต่ก็เป็นเหมือนเดิมคนในเมืองออกไปเรื่อยๆ จนเหลือน้อยลงทุกที ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะ ผมรู้ตัวว่าผมพิมเยอะมาก พล่ามยาวมาก แต่นี้ผมก็พยายามสรุปสุดๆแล้ว ขอโทษที่ทำให้รำคาญนะครับ แต่สุดท้าย ผมอยากจะบอกทุกคนว่า ทั้งที่อยู่และที่ออกไป ผมรักทุกคนรักเมือง คุยกับผมได้ผมไม่กัด ส่วนคนที่ออกไปแล้ว ผมยังคิดถึงพวกคุณเสมอนนะ กลับมาเยี่ยมมาหาบ้าง เพราะที่แห่งนี้ ผมว่าที่นี่เองก็เป็นที่แห่งความทรงจำของพวกคุณ


จบแล้วครับ 555555555 
จนถึงตอนนี้หลังจากไปอ่านกิจกรรมบัดดี้ซียำปึ้กกับเมืองอื่นแล้วกูร้องให้ กูก็ไม่กล้าที่จะเปิดหน้านั้นอ่านอีกเลย TT

#28 | *-ยูสสาธารณะ- | 25 เม.ย. 55 23:34 น.

กูเพิ่งรู้ว่าเมืองเถื่อนนี่หนีมาจากอีคลอเยอะเนอะ

อาลาดิน กูก็เล่นอีคลอ เล่นกูแนว แต่กูไม่ค่อยเฉียดกะ**เลยยย

#29 | #blahblah | 26 เม.ย. 55 00:14 น.

อ่าว..กูเปนกามเทพ ปิ้ว ปิ้ว!!

PEPSI 
SPECIAL  PAST ::

สวัสดีครับทุกคน ผมในนามคนเก่าของเมืองเถื่อนอยากเขียนบ้าง แบบไม่มีเหตุผล
มาจะกล่าวบทไป
ครั้งหนึ่งมีเด็กผู้ชายผลัดหลงเข้ามาอาศัยใต้ร่มชายคาเมืองเถื่อนแห่งนี้อยู่
ถึงแม้ว่าตอนนี้เด็กผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้พำนักอยู่ ณ ที่แห่งนี้แล้ว
แต่ก็ยังอยากบอกว่าคิดถึงทุกคนเสมอนะเออ
ถึงไม่รู้ว่าจะมีใครคิดถึงเค้าบ้างรึเปล่า ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่มันมีหลายอารมณ์มาก

มากจนบางทีก็กลัวตัวเอง ฮ่าๆ

ตอนแรกที่เข้ามาอาจจะไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเด็กผู้ชายคนนี้สมัครเป็น เคะ
นึกคึกอะไรไม่รู้ดลใจให้กรอกไปแบบนั้นแต่ด้วยสันดานแล้ว เคะ ไม่ลงจริงๆ
ก็เลยทำตัวเหมือนกระเทย ? นั่นแหล่ะแล้วแต่จะคิดเอาเอง
เหตุผลที่เลือก PC ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ชอบ THE PSYCHO แค่นั้น
เข้าไปแบบสุ่มคืออันตัวเค้านั้นก็ตามเพื่อนมาอีกที
มาสทั้งสี่คน เค้าดันรู้จักแค่คนเดียวคือ
น้องเปลี่ยน พี่เปลี่ยน อิแ.รด อิเปลี่ยน และอีกบลาๆ
รู้จักกันมาสองโรงเรียน จนมาอยู่ที่เมืองด้วยกัน
จนถึงวินาทีสุดท้าย เค้าก็ยังเรียกชื่อเด็กผู้ชายคนนี้ด้วย
ชื่อแรกที่ครั้งหนึ่งเราได้เจอกัน ...ขอบคุณนะครับ..

เด็กผู้ชายคนนี้เคยคิดว่ายังไงก็คงจะไม่ออกจากเมืองเถื่อนเด็ดขาด
แต่มันก็มีปัจจัยหลักหรือรอง ? ทำให้เค้าต้องเนรเทศตัวเองออกไป
แต่เด็กผู้ชายคนนี้ก็ดึงคนอีกสองคนตามมา ถึงแม้เค้าจะไม่ได้ออก
จากเมืองแต่ก็คงเป็นแค่กลุ่มคนเล็กๆ ที่ยังยอมคุยกับเค้า
ขอบคุณพวกมึงนะไอ้น้องดิ้น (อาลาดิน) ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ กู
ถึงตอนแรกกูจะไม่ค่อยสนใจมึงก็ตาม แต่ตอนนี้มึงกลับ
เป็นคนนั้นที่อยู่ข้างกูเวลากูเสียใจ เคยบ้าใส่มึง ฮาๆๆ ขอบคุณเว่ยยย

แล้วก็มึงด้วยเจ้านาย (การ์ตูน) คนที่มาจากไหนก็ไม่รู้
แต่กูเสือกยอมเป็นหมามึงซะงั้น ทั้งๆที่กูไม่ชอบเป็นสัตว์เลี้ยงใคร
ถึงมึงกับกูจะไม่ค่อยได้คุยกัน แล้วคนอื่นจะบอกว่ามึงจิตขนาดไหน
แต่กูมั่นใจว่ากูก็จิตไม่แพ้มึง (ไม่งั้นจะอยู่ด้วยกันได้ไง?)
ตอนนี้ถ้าวันไหนออนไลน์แล้วไม่เจอมึงในลิสคงแปลกๆ ไปไหนก็หัดบอกกูบ้าง
ถ้าคอมมึงมันพังบ่อย เดี๋ยวกูบริจาคเงินช่วยสมทบไปซื้อใหม่เลยไง
และก็นะ ... อยากขอบคุณมึงที่คอยรับฟังกูทั้งพร่ำทั้งเพ้อ จนบางทีก็เอ๋อใส่ขอบคุณว่ะ

เด็กผู้ชายหน้าเลวๆคนนี้รู้ตัวเองดีว่ามีใครหลายคนไม่ชอบขี้หน้า (ถึงเมจมึงจะหล่อก็เถอะนะ - -)
แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้น เพราะกูไม่เคยสนใจใคร ไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าใครจะคิดยังไง
แค่อยากอยู่ในที่ของตัวเอง ใครไม่ใช่กู อย่ามาทำเป็นรู้ว่ากูดีไม่ดียังไง
ขนาดออกมาแล้วก็ยังมีเรื่องตามออกมาไม่หยุด เหมือนหมากัดไม่ปล่อยจริงๆ นะ

แต่เด็กชายคนนี้แค่อยากให้ทุกคนไม่ทิ้งกัน ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วแต่ก็ยังรักเมืองเถื่อนนะเว้ย!
คอยแวะเวียนไปส่องบ้าง แต่คงจะไม่กลับไปเพราะเหตุผลอะไร มันเรื่องส่วนตัวจะเสือกกันไปเพื่อ(?) ฮ่าาาา

รักเมืองเถื่อนให้เหมือนพวกมาสทั้งสี่คนรักนะ เพราะบางทีกูยังแอบอิจฉาเบาๆ
ที่มาสบางคนแม่งรักเมืองนี้ยิ่งกว่าบ้านมันอีก
บางทีก็อยากจะพูดให้เจ็บแต่คนที่เจ็บอาจจะเป็นกูเลยไม่พูดดีกว่า

ส่วนตัวผมคิดว่าตัวเองไม่น่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้ อยากจะเป็นแค่คนที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ไม่ได้อยากทำให้ใครเสียใจ บางทีก็อยากจะขอบคุณและขอโทษใครหลายๆ
คนที่เคยทำไม่ดีไว้ อาจจะทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ
แต่ผมอยากขอบคุณและขอโทษจริงๆ ครับ

#31 | roller-aa | 26 เม.ย. 55 03:17 น.

กูเล่านิทานไม่เก่ง อ่าาาาาา มาดันล่ะกันนน รักทุกคนนะๆพวกมึ ง คือครอบครัวกู อยู่ด้วยกันนานๆนะ  รักกูมากๆล่ะ 5555555 ) 7เดือนเหมือน7ปี มิตรภาพพพพพพ!!!      : 3D  คร๊าบบบบบ

#32 | .choivamp | 26 เม.ย. 55 03:24 น.

ไม่รู้จะอธิบายยังไง 

#33 | `(อะไรของคุณ..) | 26 เม.ย. 55 20:58 น.

เอิ่ม .. กูขอแต่งสดเพราะที่กูนอนคิดมาเมื่อคืนกูลืมว่ะ #กูเมาอย่าสนใจกู 
กูคือ จ้าวคุณ 
กูว่าชื่อกูเมะนะ แต่ความแรดของกูมันได้ทำลายความเมะในชื่อกูไปเรียบร้อย
#นอกเรื่องแล้วไง

เริ่มไม่ถูกว่ะ -_-;  .. เอาเป็นว่า
กาลครั้งหนึ่ง กูนั่งคุยเอ็มอยู่กับคาสิโน (ตอนที่ยังไม่เข้าเมือง) และกูก็บ่นๆกับมัน ..
" ฮรึก กูเหงา มีที่ไหนให้กูเล่นได้บ้างง่ะ  "
พี่โน่ก็ได้ตอบกูกลับมาว่า " เล่นคลับที่กูเล่นอยู่ไหม คนเยอะดี "
กูก็ได้ตอบตกลงทันทีและในพี่โน่เป็นคนจัดการให้ทุกอย่างตั้งแต่สมัคร
สมัครเมลล์ยันแอดคนใส่หัวเอ็มเปลี่ยนดิส #ขอบคุณมึงมากนะพี่โน่ที่ร้วก 

ตอนเข้ามาที่นี่ตอนแรกกูแบบว่า .. งงมาก กูจะทักใครดีกูจะคุยกับใครดีวะ !
แต่แล้ว .. ทุ่งข้าวสาลีก็ได้ระเบิด ตู้มม !! กลายเป็นโกโก้ครั้นซ์
น้องแล้วแต่คนงามก็ได้มาทักกูเป็นคนแรก
กูรู้นะตอนแรกมึงคิดว่ากูเมะเพราะชื่อกูแมนมาก -.-
ตามด้วยน้องเปลี่ยน .. ทักว่าไงกูจำไม่ได้แล้วง่ะ 
เออใช่ .. เปลี่ยนแปลง ตอนแรกกูแบบว่า งงมาก ! สองคนนี้ใครเป็นใครวะ
คุยแต่ละทีจำไม่เคยได้ว่าใครเป็นใคร #ตึ่งโป๊ะ 
และกูก็ตามทักไปเรื่อยๆ ..  .ใบไม้พัดฟิ้ว
เป๊ปซี่ เป๊ปซี่ เทอร์มินัส คิลเลอร์ ลีรอย ใครอีกวะ กูจำได้แค่นี้ 55555555
อยู่ไปเรื่อยๆก็เริ่มมีมิชชั่นเข้ามา กูไม่ค่อยได้ให้ความร่วมมือเท่าไหร่
เพราะกูไม่ค่อยออนคอม  แต่กูก็เป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆนะ
555555555
จนมาถึงมิชชั่น บัดดี้ซี้ปึก ป่ะ ? -_-;
มันเป็นช่วงเวลาที่กูปิดเทอมพอดีกูเลยเล่นได้
กูคู่กับน้องลีรอยยย คือตอนนั้นมึงเป็นอะไรที่น่าลักไปทิ้งมาก -.-
ชอบงอแงขอปีโป้กูตลอด แก่กว่ากูแต่ก็ยังทำตัวเด็กกว่ากูอีกนะมึงอะ
และ .. มิชชั่นนี้็ทำให้กูได้ไปป่วนดีไซย์อยู่บ่อยๆ ตอนแรกมึงบอกว่ากูไม่ทักไง
กูทักแล้วนะ -.-
และเรื่องราวต่างๆก็ดำเนินเรื่อยๆมา
อยู่ที่นี่ เรื่องราวหลายๆเรื่องได้เกิดขึ้นมากมาย มีทั้งสุข ทุกข์ เศร้า หัวเราะ ร้องไห้
อยากบอกว่ารักทุกคนมากจริงๆ ที่นี่เป็นเหมือนครอบครัวกูจริงๆว่ะ
คิดถึงคนที่ออกไปหลายๆคน ไม่คิดถึงคนที่อยู่หรอกเพราะกูเห็นมึงทุกวัน .ยืนหัวเราะลั่น


ความรักที่กูมีให้เมืองมันอธิบายไม่ได้หรอก ต้องมาสัมผัสเอาจากนมกู #ห้ะ
.ยืนไว้อาลัยความแป้กหนึ่งนาที เออครับจากใจจากใจ
อยู่กันไปนานๆนะครับพวกมึง รักพวกมึงมากๆ
กูยังรอคอยทุกวันที่ 24 ของทุกๆเดือนอยู่ 
ด้วยรักจากใจ .. จ้าวคุณคนหล่อ 

#34 | #blahblah | 29 เม.ย. 55 15:18 น.

จะตามไปจับนม = =

#36 | 'mo-xxx1975 | 30 เม.ย. 55 18:57 น.

ซียูยังนึกไม่ออกแต่มาแปะโป้งไว้ก่อน