[เล่า]เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้หรอกนะ หนูขอโทษคะพ่อ (อุทาหรณ์)
คือเพิ่งนึกออกว่ามีอีกเรื่องที่อยากจะไว้เป็นอุทาหรณ์กัน กระทู้นี้เหมาะสำหรับคนที่เคยทำตัวไม่ดีกับพ่อแม่ไว้นะคะ
ส่วนทู้เรื่องเล่าไว้เป็นอุทาหรณ์อีก 2 เรื่อง ก็หาอ่านกันเอานะคะ วันนี้ยังไม่ได้แปะลิ้งค์อะไรให้ เพราะวันนี้เกี๊ยวรีบมาก ต้องออกไปข้างนอกอีก
อาจจะอัพช้าหน่อยก็ขออภัยคะ พอดีช่วงนี้เกี๊ยวทะเลาะกับแม่บ่อยมาก แล้วก็เลยไม่มีอารมณ์มานั่งอัพ เพราะเอาเวลานั้นๆไปนั่งเศร้า
นอกเรื่องอีกแระ
กลับเข้าเรื่องอีกที ทู้นี้เกี๊ยวทำไม่ดีกับพ่อไว้ ไม่รู้ว่าเด็กๆในสยามโซนทำตัวแบบเกี๊ยวกันไหม ถ้าได้อ่านกันแล้ว ก็ย้อนมองตัวเองนะคะ ว่าเราทำอะไรไม่ดีกับท่านไว้หรือป่าว ก่อนที่มันจะสายไปเหมือนเกี๊ยว.....ปล้ำลิง. เพลงนี้ เกี๊ยวเอามาไว้ฟังตอนจะอัพกระทู้ หรืออ่านกระทู้เท่านั้นจ้า เห็นว่าเพราะดี ฟังแล้วจะหลับ เพลิน
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย `เกี๊ยวซ่า.|>3<
- [เล่า] พ่อยังอยู่กับเรา :') (ความรัก)
- [เล่า] ฟินฟอแฟน #. -///- อัพแล้วจ้า (ความรัก)
- [เล่า] หลงผู้ชายแบบนี้ได้ไง{ไว้เป็นอุทาหรณ์} สอน ญ!!~ (ความรัก)
- กระทู้โดย `เกี๊ยวซ่า.|>3< ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
อ่านแล้วใจหายวาบ.. ไม่เป็นไรนะคะ จขกท. ยังไงก็ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
ผมเป็นกำลังใจให้ จขกท นะครับ ..
พ่อผมก็จากไปด้วยโรคมะเร็งเหมือนกันครับ ..อ่านแล้วคิดถึงพ่อขึ้นมาโดยทันที
จขกท.สำนึกผิดแล้วก็ไม่เป็นไรครับ ถึงแม้ว่ามันจะสายไปแล้วก็เถอะ
ทำบุญให้พ่อเยอะๆนะครับ ,อย่าลืมกรวดน้ำด้วยนะ เดี๋ยวของที่เราทำบุญจะไปไม่ถึงพ่อนะ
ทำบุญครับ ให้พ่อได้สุขสบายอยู่บนสวรรค์ สู้ๆนะครับ จขกท ผมเป็นกำลังใจให้ครับ 
จขกท.ทำเราอยากวิ่งไปกอดพ่ออ่ะ 
พ่อเราก็เป็นเหมือนกัน ชอบดื่มเบียร์ ชอบสูสบบุหรี่แบบมากๆๆอ่ะ กินข้าวเสร็จก็สูบ จอดรถก็สูบ เข้าห้องน้ำก็สูบ ใครบอกก็ไม่ยอมฟัง เรายังเคยคิดเลยถ้าอยู่ดีๆ พ่อเราเป็นไรไปเราจะอยู่ยังไง ใครจะคอยขับรถส่งเราไปโรงเรียน ให้กำลังใจเราเวลาเราสอบได้ที่โหล่ แล้วก็คอยเล่นมุกแป้กให้เราฟัง (อันนี้ฮา )
พ่อเค้าก็เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย .. แล้วก็เสียชีวิตเหมือนกัน
เค้าไม่ค่อยมีโอกาสอยู่กับพ่อ เพราะพ่อเราเลิกกับแม่เรา
ปิดเทอมใหญ่ทีนึง ถึงจะกลับไปหาพ่อทีนึง
คือไม่ค่อยมีโอกาสอะ พ่อเราไม่ค่อยแวะมาหา
พ่อเราชอบขับรถผ่านหน้าปากซอยบ้านเราอะ
เราก็ได้แต่ วิ่งตามรถพ่อ เรียก พ่อ พ่อ พ่อ พ่อ วิ่งไปไกลมาก
วิ่งตามจนพ่อจอดรถอะ - -" คือเราทำแบบนั้นตลอดเลย
บางทีวิ่งจากหน้าปากซอยไปถึงตลาดเลย คือแบบ พ่อไม่จอดก็วิ่งตามแบบนั้นอะ
.
คือมันมีหลาย ๆ อย่างอะ แต่ตอนพ่อเสียเราก็เฝ้าพ่อตลอดเลย
คือถามว่าเสียใจมากมั้ยที่พ่อเสีย อยากบอกว่า ไม่ได้เสียใจมาก
เพราะเราทำใจไว้แล้ว เพราะหมอก็ไล่ให้อาเราเอาพ่อกลับบ้านอะ
(หมอเหี้.ย) บอกว่ารักษาไม่ได้แล้ว TT' ไม่ให้กำลังใจกันเลย
ตอนนี้พ่อเค้าเสียไป เกือบ 3 ปีแล้ว
ก็ยังคิดถึงพ่อมาก
.
จขกท.อย่าคิดมากน้ะ เค้าว่าพ่อของ จขกท.คงจะรุ้แหละว่า จขกท.ไม่ได้ตั้งใจ
ปล.เราอาจพูดงง ๆ หน่อยน้ะ เพราะตานึงดูคนอวดผี อีกตานึงดูหน้าจอ
ปากก็พูดกับแม่ หูก็ฟังคนอวดผี + แม่ แยกไม่ออก 555
UP : 4 // เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้หรอกนะ !!~
พอแม่บอกว่า 'พ่อตายแล้วนะ' จากที่ยืนหัวเราะกับเพื่อนอยู่ก็กลายเป็นช็อค อธิบายความรู้สึกไม่ถูกนะ เหมือนโลกทั้งโลกมันหยุดหมุน เวลามันหยุดเดิน ภาพที่เคลื่อนไหวตรงหน้าก็เหมือนจะช้าลง แถมกลายเป็นภาพเบลอๆอีกต่างหาก หลังจากสติกลับมา เกี๊ยวก็รีบวิ่งไปเอารถเลย น้ำตาไหลเต็มหน้าเลยตอนนั้น วิ่งไป ปาดน้ำตาไป ตอนนั้นจำได้ว่ารีบขับรถเร็วมากเข็มหน้าปัดรถพุ่งไปที่ 60-70 อะ คือขับไป ร้องไป แทบมองถาพตรงหน้าไม่เห็น เกือบชนก็มี
แล้วพอถึงบ้าน ก็มีเจ้าหน้าที่มา 2-3 คน ตอนแรกเดินเข้าบ้าน แบบสภาพตอนนั้นคือ ยังไม่เชื่อ ใจลอย เหม่อมากอะตอนนั้น แล้วก็ทิ้งกระเป๋าตรงหน้าประตูบ้านอะ แล้วก็เดินเข้าห้อง คือเห็นน้องมาย นอนร้องอยู่ข้างๆ แล้วพอมันเห็นเกี๊ยวมันก็เดินมากอด แล้วก็ร้องหนัก แต่คือเกี๊ยวผลักมัน แล้วก็เดินเข้าไปหาพ่อ
สภาพตอนนั้นคือเกี๊ยวช็อค พ่อนอนไม่หายใจอยู่บนที่นอนเกี๊ยว ตาไม่ปิด คือตายตาไม่หลับนั้นเอง ตัวพ่อแข็งมากอะ คือตอนนั้นเกี๊ยวร้อง แล้วก็เดินไปนั่งข้างพ่อ ปากก็เรียก พ่อ เรียกให้ลุกเพราะใจนึงก็ยังไม่เชื่อว่าพ่อจะจากไป เป็นแบบนี้ 2 นาที แล้วคือเกีี๊ยวไม่ไหวแล้ว ใจก็เริ่มจะเชื่อแล้วว่าพ่อจากไป แต่คือยังไม่อยากยอมรับความจริง เกี๊ยวก็ลุกขึ้นมายืนข้างเตียง แล้วก็ดึงแขนพ่อเบาๆ 'พ่อ พ่อตื่นดิ' พูดไปสะอื้นไปนะ เรียกแบบนี้แปปนึง แต่รู้สึกเหมืิอนนานเป็นชั่วโมง
แล้วเกี๊ยวคลั่งเลย แบบร้องไห้ดังมาก ใจเจ็บจี๊ด เกี๊ยวก็ดึงแขนพ่อ กระชากอะ แรงมาก 'พ่อตื่นดิ!!' ตะโกนไป ดึงแขนพ่อไป แล้วป้าข้างบ้านอะ ก็บอก 'ลูกอย่าทำพ่อ' แลวมาดึงตัวเกี๊ยวให้ออกห่าง เพราะเกี๊ยวคลั่งแล้ว ก็เลยเดินออกมานอกห้อง แล้วก็นั่งร้อง ป้าก็เดินมากอด 'พ่อเขาไปสบายแล้วนะลูก อย่าร้องๆ อย่าให้น้ำตาตกถึงพ่อ เพราะเดี๊ยวพ่อจะนอนตายตาไม่หลับนะลูก' แล้วเกี๊ยวกอดป้าเขา ร้องหนักมาก แทบกรี๊ด สติแตกมากตอนนั้น เพราะภาพหลายๆภาพมันแว็บเข้ามาในหัว
ก่อนหน้านั้นเรายังไม่พูดคุยกันเลย ก่อนหน้านั้นเกี๊ยวทำให้พ่อร้อง ก่อนหน้านั้นเกี๊ยวไม่ขอโทษพ่อ ก่อนหน้านั้นเกี๊ยวทำตัวไม่ดี เกี๊ยวเลว
ทำไมพ่อไม่ตื่นขึ้นมาฟังเกี๊ยวขอโทษก่อน ทำไมถึงจากไปเร็ว ทำไมถึงไม่ตื่นมาฟังเกีี๊ยวพูดกับพ่อเหมือนเมื่อก่อนก่อน ทำไมไม่ตื่นมาขึ้นมา ทำไมถึงต้องทิ้งเกี๊ยวไว้ ทำไมไม่ตื่นขึ้นมาตักเตือนลูกคนนี้ก่อน ทำไมไม่ตื่นมาฟังเกี๊ยวก่อน ว่าลูกคนนี้ก็รักพ่อเหมือนกัน ว่าลูกคนนี้แคร์พ่อ ลูกคนนี้อยากจะขอโทษกับการกระทำเลวๆ
ลูกคนนี้ก็อยากจะนั่งปัดยุงให้พ่อเหมือนที่พ่อเคยทำให้ตอนเด็กๆ 'พ่อตื่นมานั่งปัดยุงให้ลูกก่อน!'
ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆ หลายๆอย่างที่มันแว๊บเข้ามาในหัว มากมายจนนับไม่ถูก พอเริ่มจะหายคลั่ง คือเหม่ออย่างเดียวอะ เกี๊ยวเดินเหม่อเข้าไปหาพ่อ น้ำตายังไหลนะตอนนั้น ไหลไม่หยุด คือร้องทั้งๆที่เหม่อ ใจเหมือนชา เริ่มไม่รู้สึกอะไร
เกี๊ยวเดินไปนั่งข้างพ่อ มองพ่อแล้วร้อง จากนั้นก็เอามือปิดตาพ่อลง แต่คือ เกี๊ยวปิดตาให้ แต่ตาพ่อยังไม่ปิด หลายรอบมากที่เกี๊ยวทำแบบนั้น แต่ก็เหมือนเดิม เกี๊ยวก็เลยหยุด แล้วนอนลงข้างพ่อ กอดพ่อแล้วนอนร้องเลย แล้วเจ้าหน้าที่เขาจะเข้ามาเอาร่างพ่อไป แต่เกี๊ยววีนใส่ ไม่ให้ เขาก็เลยพากันออกไปรอข้างนอก จนแม่มา เกี๊ยวก็เลยลุกขึ้นไปกอดแม่ แล้วก็ให้แม่มาดูพ่อ แม่ก็ร้อง เข้ามาเรียกพ่อ แต่ตอนนั้นเกี๊ยวยืนร้องแบบเงียบๆ ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา ใจเหมือนชาๆไง จากนั้นเจ้าหน้าที่เขาก็เข้ามาอีก แต่กี๊ยวก็วีนอีก ป้ากับแม่เลยบอก 'ให้เขาเอาร่างพ่อไปก่อนนะลูก' แล้วเกี๊ยวก็สะอื้นเลย เดินไปนั่งเงัียบๆคนเดียว
แล้วก็เลยทำพิธีให้พ่อ จัดงานศพ ถ้าใครเห็นเกี๊ยวในเวลานั้น คือจะรุ้เลยว่าเกี๊ยวอาการหนักมาก เหม่อลอยตลอด คือนั่งนิ่งๆ ตาลอยๆ น้ำตาไหลทั้งที่ไม่มีเสียงสะอื้น
ตอนนั้นในสมองคิดแต่ภาพที่พ่อเคยนั่งเล่นด้วยกันเ เคยพูดคุยด้วยกัน หลายๆภาพมันเข้ามาในหัว ยิ่งเยอะเท่าไหร่ น้ำตาก็ไหลเยอะไม่แพ้กัน
แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งแม่กับป้าใช้ให้เกี๊ยวไปรับน้องที่ ร.ร เกี๊ยวก็พยักหน้ารับ แล้วออกเดืน แต่ป้าก็ถาม 'ไหวรึป่าวลูก' เพราะเกี๊ยวยังไม่หายจากอาการช็อค เหม่อลอยสองถึงสามวันอะ เกี๊ยวก็พยักหน้ารับ ตอนนั้นไม่พูดกับใครเลย แล้วก็ขับรถออกมา น้ำตามันเอ่อจนแทบไม่เห็นทาง ปาดน้ำตาตลอด แล้วก็เริ้มไม่ไหว ก็จอดรถลงข้างทาง แล้วลงมานั่งร้องไห้ ไม่อายใครเลยตอนนั้น ใครเดินผ่านมาเขาก็มองแบบอินี่เป็นอะไร แต่ตอนนั้นไม่สน จะมองก็มองไป ก็กุจะร้องอะ! ร้องหนัก บอกไม่ถูกนะ ต้องมาเห็นเองจริงๆถึงจะรู้
ท้ายสุด...ก็อยากจะให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้ทุกคนนะ ใครที่ทำตัวไม่ดี ไม่ดูแลพ่อแม่ก็หันกลับไปมองท่านนะคะ เพราะถ้าท่านไม่อยู่แล้วจริงๆ จะรู้เลยว่า 'มันสายไปแล้ว' ถึงตอนนั้น อยากจะขอโทษท่านแค่ไหน ท่านก็คงไม่ได้ยินแล้ว
'เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้หรอกนะ' มีโอกาสขอโทษท่าน ทำดีกับท่านตอนที่ท่านยังอยู่กับเราก็ทำเถอะคะ รักท่านให้มากๆ ไม่อยากให้ทุกคนต้องมารู้สึกผิดเหมือนเกี๊ยวที่เป็นอยู่ตอนนี้
---------THE END--------
อ่านไปถึงกลางเรื่องต้องหยุดก่อน แทบร้อง
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ ทุกๆคนอย่างทำผิดพลาดเหมือนเกี๊ยวนะ ต่อให้อยากย้อนเวลากลับไปขอโทษ กลับไปทำสิ่งดีๆให้ท่าน ก็คงทำไม่ได้แล้ว
ขอแสดงตวามเสียใจกับจขกท. กับคห. 74 ด้วยนะคะ
เรื่องมันผ่านมาแล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้
แค่อ่านก็ยังเศร้าเลย น้ำตาไหล 
จขกท.ก็สู้ ๆ นะ ทำบุญให้ท่านเยอะ ๆ
ไปวัดบ่อย ๆ ให้ท่านรับรู้
ตอนแรกอ่านแล้วหมั่นไส้จขกท.มาก
แต่พออ่านถึงตอนสุดท้ายแล้ว พูดไม่ออกเลยความรู้สึกหมั่นไส้นั่นหายไปหมดเลย
ถึงเราจะไม่มีประสบการณ์แบบจขกท. แต่เราข้าใจ
ถ้าพ่อเราเป็นอะไรไป เราก็คงจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ขอบคุณจขกท.มากๆนะคะ กระทู้นี้ทำให้เรารักพ่อมากขึ้น
จขกท.ก็สู้ๆนะ พ่อจขกท.จะคอยเป็นกำลังใจให้จขกท.อยู่บนสวรรค์ เราเชื่อแบบนั้น
น้ำตาซึม
ขอให้คุณพ่อไปสบายนะคะ
อ่านแล้วรู้สกึอยากเข้าไปกอดพ่อแม่
ไม่อยากทำให้ท่านเสียใจ
ร้องไห้น้ำตาหยดใส่ขนมปังเลยอะ(หือ?)
จขกท.สู้ต่อไปนะคะ
เราเองก็จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์เตือนใจตัวเองค่
ขอบคุณมากนะคะจขกท.
อ่านตอนแรกแล้วเราหมั่นไส้เกี๊ยวมากเลย
อยากด่ามากก -___- แบบ 'แม่.งเอ้ย ไม่รู้บุญคุณเค้าอุส่าเลี้ยงมาแล้วไป..$%@#&@(' เยอะแยะ 5555
แต่หลังๆนี่ เริ่มเห็นใจ
น้ำตาซึมเลย ทำให้เราอยากไปกอดพ่อ คุยกับพ่อ เหมือนตอนเด็กๆ
แต่เราทำไม่ได้ ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน ไม่ได้กอดพ่อมา 12 ปีแล้ว
same124 # ไม่แปลกหรอกคะ ที่จะคิดงั้น เพราะขนาดเกี๊ยวเอง ยังไม่รู้จะด่าตัวเองว่าอะไรดีแล้ว เลวเกินกว่าจะให้อภัยได้จริงๆ
เราอ่านละคิดถึงแม่ แม่บอกว่าอยากเห็นเราใส่ชุดนักเรียนม.ต้น
พอเราซื้อมาเสร็จยังไม่ทันใส่ วันต่อมาก็ .. ยังไม่ได้ใส่เลย
ยังไม่ได้ขอโทษที่เคยพูดไม่ดี บลาๆๆ ด้วยเลย
จขกท.สู้ๆนะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ
ช่วงนี้เราก็ทะเลาะกับพ่ออยู่บ่อยๆ กำลังพยายามไม่เก็บไปคิดเล็กคิดน้อยแล้ว 
เราก็เป็นแบบจขกท.นะ แม่เราเคยบอกว่าพ่อบอกให้เอาเราออก แต่แม่เราบอกว่า
ถ้าเอาออก แม่จะไม่อยู่กับพ่อ ก็แอบน้อยใจอยู่นะ แต่เราไม่ค่อยสนแฮะๆ
อ่านแล้วรองไห้จนสะอื้นเลยอ่ะ
*เรารู้สึกว่าพ่อกำลังปิดบังเราอยู่ว่าเป็นโรค เรารู้นะ แต่ไม่อยากถาม
ไม่อยากรู้ว่าจริงๆพ่อเป็นโรคอะไร กลัวจะรับไม่ได้เพราะพ่อเราก็กินเหล้า สูบบุหรี่เหมือนกัน
อธิฐานหาท่านท่านต้องรับรู้ได้แน่ๆเลยจขกท. !
จขกท.ทำให้เราน้ำตาไหล
เราก็พึ่งทำตัวไม่ดีกับพ่อไป เพราะอารมณ์ไม่ดีเองไม่สวัสดีพ่อ แต่พอมาถึงรร.ก็สำนึกเลยส่งขค.ไปสวัสดีแทน แล้วพ่อก็ส่งกลับมาว่า 'ลืมหรอ อย่าลืมบ่อยนะ ^_^'
ขอบคุณจขกท.นะที่เอามาเล่าเตือนใจ
เราก็เคยนะ ทะเลาะกับพ่อแม่บ่อยมาก
เราพูดแรงอยู่แล้วด้วย บางทีเราเผลอพูดไปเงี้ย.. พ่อแอบไปร้องไห้อะ
อย่างเช่น พ่อชวนไปซื้อกับข้าวหาอะไรกิน
พ่อ หนูไปข้างนอกกันมั้ยลูก ไปหาอะไรกินกัน
เรา ไม่อะพ่อไปเหอะหนูจะคุยกับเพื่อน (เราเล่นคอมอยู่)
พ่อ ไปกับพ่อหน่อยนะลูกนะ ไปหาอะไรกินซื้อของเข้าบ้านไง
เรา อะไรเนี่ยย?! พ่อจะไปก็ไปดิไม่ต้องชวนหนู หนูไม่ไปหิว!
แบบว่าเราตะคอกพ่ออะ แล้วเหมือนว่าพ่อรีบบึ่งรถออกไปเลย
พ่อน้อยใจเรามาก (เราลูกคนเล็ก) พ่อแอบไปร้องไห้ แล้วยังมีอีกเยอะเลยนะ
เรื่องแม่อีก เราชอบอารมณ์ร้อนอะ เวลาแม่สั่งอะไรเราจะบ่น
แต่ก็ทำนะ ไม่รู้สิมันไม่รู้ตัวอะ อยากขอโทษนะแต่เราอายที่จะพูด
เกี๊ยวคล้ายๆเราเลยอ่ะ
ปล.เราอ่านไม่ครบนะ อ่านผ่านๆ
พ่อเราก็เพิ่งเสียไปเหมือนกัน
เราไม่ค่อยได้คุยกับพ่อเลย เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมาก ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยกอดไม่เคยหอม
ไม่ค่อยสนิทกันอ่ะ เราระแวงผชอ่ะ เราไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว --
ตอนพ่อเราจะเสียอ่ะ (พ่อเราหัวใจล้มเหลว)
พ่อล้มแล้ว แม่ก็ตะโกนเรียกเราจากข้างล่าง(เรานอนอยู่ ตอนนั้นเก้าโมง เราตื่นสาย--)
เราก็แบบเรียกทำไม เรียกอยู่ได้ เลยประชดด้วยการไปอาบน้ำก่อน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
พออาบเสร็จแทบช็อคอ่ะ พ่อมองตามเราเลย (พ่อพูดไม่ได้แล้วตอนนั้น)
แล้วพ่อก็หลับไป แล้วแบบพาไปโรงบาลไม่ทันอ่ะ
เพราะว่าสมองขาดอ๊อกซิเจนไปตั้ง20นาที
ถ้าตอนนั้นเราตื่นเช้าอ่ะ พ่อคงไม่เสียหรอก
ทุกวันนี้มันก็กลายเป็นความรู้สึกในใจเราตลอดอ่ะ ที่เราทำให้พ่อตายอ่ะ TT
อ่านแล้วร้องไห้ เพราะเรากับพ่อก็เป็นแบบนี้ คือเราไม่อยากคุยกับพ่ออ่ะ
คุยกัยทีไรก็ทะเลาะกันทุกที แต่พ่อเรายังไม่ตายนะ
ร้องไห้เลย แล้วเราเป็นคนที่ร้องแล้วคอมันจะตีบแบบเหมือนมีอะไรมาบีบคออ่ะ อ่านไปก็ทรมานไป
รู้ว่าตอนนี้คงไม่มีใครกลับมาอ่านแล้ว ทู้นี้ผ่านไป 3-4 ปีแล้ว แต่ก็ยังอยากกลับมาเขียนต่อ
แม่เพิ่งเผลอหลุดปากเล่าเรื่องพ่อเพิ่มให้ฟัง ปกติแม่ไม่ค่อยพูดถึง
เล่าว่า ตอนเด็กเราเพิ่งเกิดได้ไม่ถึงขวบ พ่อมาดูแลเรา เรากำลังหัดเดิน นั่งเล่นอยู่ในรถเข็นเด็กที่มันเอาไว้ฝึกเดินได้
แม่บอกให้พ่อป้อนข้าวเรา พ่อก็เรียกเรา 'ลูก มานี่เร็ว มานี่ๆ'
เราตอนนั้นฟังไม่รู้เรื่องอะเนอะ
บ้านเราเป็นบ้านไม้ตอนนั้น ฟังจากที่แม่เล่า คือ้านหลังจะเป็นคลอง น้ำสกปรกแถว กทม. อะ
พอพ่อเรียกเรา เราเดินถอยหลังจนตกคลองไปเลย
พ่อตกใจมาก รีบกระโดดลงมาช่วยเรา จนโดนกระเบื้องบาดขาเป็นแผลใหญ่มาก
จริงๆ ถ้าเรารู้เรื่องนี้เร็วกว่านี้ คงไม่ทิฐิบ้าบอไร้สาระแบบนั้นแน่ๆ เนอะ...
เสียใจ :'(
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google