แค่อยากเล่า ไม่อยากอ่านก็จะเล่า -3-(?)
คือแบบว่าเราอยากเล่า แหะๆ
เรื่องต่อไปนี้ไม่มีการดัดแปลงแต่อย่างใด เราไม่ได้เมคไม่แต่งไม่ปรุงให้เสียเวลา
เรื่องมีว่า.. คือโรงเรียนเรามีประกวดโฟคซอง แล้วเราปลื้มคนคนนึงเค้าชื่อแทน แทนเล่นกีต้าร์เก่ง แล้วแทนก็มีเพื่อนสนิทชื่อปอนด์ เราอยากคุยกับแทนแต่เราแอดเฟสปอนด์ไปแทน --;;
ปอนด์รับแล้ว เราเลยทักไปคุยนิดหน่อย พอปีใหม่ปอนด์แอดเอ็มเรามาคุยกัน เราสนิทกันเร็วมากๆ คือปอนด์เป็นนักร้อง ร้องเพราะมาก -..- เราก็เล่นดนตรีหลายๆอย่าง เลยคุยกันถูกคอ ปีใหม่เราแฮปปี้นิวเยียร์กันตั้ง 5 รอบ บ้ามาก.
แล้วก็เป็น พ่อ ลูก กันในเฟส..
ปอนด์ ; เราเป็นญาติกันในเฟสกันดีป้ะเอม ?
เอม ; เป็นอะไรอ่ะ พี่น้อง? พ่อ แม่ -..-
ปอนด์ ; เป็นพ่อลูกกันๆ
เอม ; โอเค
ปอนด์ ; ให้เอมเรียกปอนด์ว่าไรดีอ่ะ
เอม ; ก็พ่อมั้ง - -
ปอนด์ ; ไม่เอาดิ่ มันเบเบเกินไปปป
เอม ; เอ้า แล้วจะเรียกไร ?
ปอนด์ ; นึกออกล่ะๆ เรียกปอนด์ว่า ป๊า นะเอม -3-
เอม ; ป๊า -0- แล้วปอนด์จะเรียกเอมว่า ?
ปอนด์ ; ลูกสาววว
เอม ; ติงต๊องอ่ะป๊า 5555
เราคุยกันสนิทมากทั้งที่ปอนด์ไม่เคยเจอเราเลย แล้วมันใกล้วันเกิดเรา เราเลยแหย่ปอนด์
เอม ; จะวันเกิดลูกแล้วนะป๊า เตรียมของขวัญยัง ?
ปอนด์ ; ยังงง อยากได้ไรบอกป๊ามาเดี๋ยวจัดให้~
เอม ; อยากได้กีต้าร์ อะไรก็ได้ที่มีกีต้าร์ -3-
ปอนด์ ; ได้เลยย เดี๋ยวป๊าจัดให้
เอม ; ร้องเพลงให้ลูกฟังด้วยนะ -..-
ปอนด์ ; จัดมาเลย!
เราเจอกับปอนด์แล้ว ปอนด์บอกเราน่ารักแต่เราว่าปอนด์หลอกลวง -/-
วันเกิดเรา ;) วันนั้นมีเรียนโอเนตปอนด์ลงมาช้า แต่ปอนด์ก็รีบวิ่งมาหาเรา เอาของขวัญมาให้มันก็คือ..?
ทิ้งไว้แค่นี้ได้ป้ะ -.-
ขอ 7 เม้น (.__. ) แป้กเดี๋ยวมาลบค่า ;)
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ต่อแล้ววว ขอโทษทีพอดีออนในไอพอดค่ะ -.- ต่อเร็วไปมั้ย 5555
คือปอนด์ก็วิ่งเอาของขวัญมากให้เรา
ปอนด์ ; ลูกสาววววว! ป๊ามาแล้ว (ดังลั่นโรงอาหารเลย-/-)
เอม ; ป๊าดังไปป่ะ ลูกอาย -//-
ปอนด์ ; อ่าวหรอ -0- ช่างมันดิ่ คนเยอะแยะ(?)
เอม ; -__-;;
ปอนด์ ; เอาของขวัญป้าว~
เอม ; มีให้เอมจริงอ่ะ -..-
ปอนด์ ; จริงเด้ บอกจะให้ก็ให้จริงอยู่แล้ว -.-
เอม ; เอามาเด้ ร้องเพลงด้วย~
ปอนด์ ; อยู่แล้วๆ -0-
ปอนด์ก็เอาของขวัญให้เรา มันเป็นสร้อยรูปกีต้าร์ดาว สวยมากก -/-
แล้วปอนด์ก็เรียกแทนมาให้เล่นกีต้าร์ (ณ นาวไม่สนใจแทนแล้ว 5555555)
ปอนด์ร้องเพลง ให้รักเดินทางมาเจอกัน ให้เราฟัง เรากรี๊ดมาก เสียงปอนด์เพราะ -/- แบบว่าลอย ฟินจ้า 55555 ตอนที่ปอนด์ร้อง แทนเล่นกีต้าร์ คือกลางโรงอาหาร คนเยอะมาก และมองาทางเราเยอะมาก
คือทั้งปอนด์ทั้งแทนค่อนข้างดังในโรงเรียน ถามใครก็รู้จักไปหมด ด้วยความหล่อ -//////-
พอปอนด์ร้องจบก็ยิ้มให้เรา เราเขินมาก ณ จุดนี้ >_<!
ปอนด์ ; สุขสันต์วันเกิดนะเอม โตไวไว สูงให้ทันปอนด์นะ มีความสุขมากๆ คิดอะไรขอให้สมหวัง อยู่กับปอนด์ไปนานๆ (ห้ะ อะไรคืออยู่ไปนานๆ?! -/////-)
เอม ; ขอบใจมากปอนด์ เอมไม่คิดว่าปอนด์จะทำนะเนี่ย -..-
ปอนด์ ; ทำไมอ่ะ ปอนด์พูดแล้วคำไหนคำนั้นน่าา~ บอกแล้วไม่เชื่อ
เอม ; จ้าา เชื่อแล้วๆ
ปอนด์ ; ดีมาก (ตบหัวเราเบาเบา) ไปส่งเราที่รถด้วยค่าร้องเพลง -0-
เอม ; ก็ได้ๆ -.-
แทน ; งั้นตูไปล่ะปอนด์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะเอม
เอม ; ขอบใจมากแทน
ปอนด์ ; เออไปเหอะมึ.งอ่ะ บายเว้ย
จากนั้นเราก็เดินไปส่งปอนด์ที่รถ คือปอนด์กลับรถตู้โรงเรียนค่ะ
แล้วก็ถึงช่วงสอบ.. คือจขกท.ลืมบอกว่าทั้งแทนกับปอนด์เป็นรุ่นพี่จขกท.ปีนึง -__-;: ขอโทษน้า แต่เราใช้สรรพนามแทนอย่างงี้เพื่อความสะดวก ไม่ว่ากัน?
ตอนนั้นต้องสอบเรียนต่อแล้วคือปอนด์อยากได้สายวิทย์..
ขออธิบาย รร. ของ จขกท.ต้องสอบคัดเลือกเด็กเก่าเพื่อคัดออกแล้วจัดลำดับค่ะ เนื่องจากพอมอปลายแล้วห้องลดลง
ปอนด์อยากได้สายวิทย์แต่ว่า อันดับไม่ถึง ได้แค่คณิตอังฯ เราเห็นปอนด์เดินมาหลังจากรู้อันดับแบบหดหู่มาก
เอม ; เป็นไงบ้างป๊า ?
ปอนด์ ; ไม่ติดอ่ะ 
เอม ; ง่ะ ไม่เป็นไรน่า มีสอบพร้อมเด็กนอกอีกนะ ยิ้มๆๆ
คือปอนด์ยิ้มไม่ค่อยออก เงียบๆไปเลย ทำหน้าอยากร้องไห้ เรากระวนกระวายมาก --;;
เอม ; ยิ้มนะปอนนนนนนด์ เดี๋ยวก็ต้องมีคนสละสิทธิ์ ปอนด์ทำได้อยู่แล้ว
ปอนด์ ; อื้ม สาธุ
เราก็คอยปลอบปอนด์บอกให้อ่านหนังสือบลาๆๆ เยอะมาก แต่แล้วปอนด์ก็ไปสมัคร รร. อื่น
วันสอบ..
เอม ; ขอให้ทำได้ แต่ลม่ติดได้ป้ะ (พาล)
ปอนด์ ; เอ้า ซะงั้นอ่ะ เชอะ
เอม ; อย่าเชอะเราดิ ขอให้ทำได้ล่ะกัน
คือเราไม่อยากให้ติดเพราะเรายังอยากให้ปอนด์อยู่ที่นี่ต่อ แต่ก็อยากให้ปอนด์มีอนาคตทำตามฝัน
และแล้วประกาศผลสอบโรงเรียนที่ปอนด์ไปสอบ ผลว่า..
ไว้มาต่อจ้า
มาแล้วว ยามดึก
ผลประกาศออกมาว่าปอนด์สอบติดจ้า :| เราใจหายวาบ ปอนด์โทรมาบอก
ปอนด์ ; เอมมมม! เราติดด้วยแหละ อันดับสิบจลยนะเอมม!!
เอม ; (ติดสตั้น) อ่าา ดีไจด้วยปอนด์ (กัดฟันพูดไป:$)
ปอนด์ ; ทำไม่เสียงเป็นงั้นอ่าเอม ไม่ดีใจกับปอนด์อ่อ
เอม ; ไม่เลยอ่ะ.. (เสียงเราสั่นแบบจะร้องแล้ว)
ปอนด์ ; ง่ะ ทำไม่อ่า ไม่เอาอย่าร้อง
เอม ; ก็ถ้าปอนด์ติดปอนด์ก็ต้องไปอ่ะ เอมก็ไม่ได้เจอปอนด์อ่ะดิ
ปอนด์ ; เจอดิ เดี๋ยวว่างเมื่อไหร่ก็มาหาไง
เอม ; คงว่างหรอกปอนด์ เด็กวิทย์ รร.นั้นก็เรียนนั้นเรารู้
ปอนด์ ; มันต้องมีบ้างแหละน่า
เอม ; อืม
ปอนด์ ; เชื่อใจเราดิ
เอม ; อืม เราเชื่อ
ปอนด์ ; ดีมาก เดี๋ยวป๊าพาไปเลี้ยงเคป้ะ
เอม ; ก็ดี๊ ที่ไหนเมื่อไหร่ว่ามาเลยมา
ปอนด์ ; ไว้นัดอีกทีนึงล่ะกัน
เราก็อยากให้ปอนด์ทำตามฝันแต่ก็อยากให้อยู่กับเรา รู้สึกเฟลมาก
เราคุยๆกันไปเรื่อยเปื่อย ในฐานะอะไรไม่รู้ พ่อลูก พี่น้อง เพื่อน ?
ไม่รู้ฐานะอะไรแต่แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
และแล้ววันที่ไปเที่ยวก็มาถึง ณ เซ็นฯปิ่น ..
วันนี้มาต่อแค่นี้เน้ออ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ จุ้บ -3-
มาแล้วว
ก็วันที่ไปเที่ยวกันคือครั้งแรกของเรากับปอนด์ที่เที่ยวข้างนอกเลยหน้า เราไปเซ็นปิ่นกัน
ปอนด์เรียนร้องเพลงอยู่ทาวเวอร์บีเลิกเรียนสิบโมง เราไปตั้แต่ห้างยังไม่เปิด 
แล้วปอนด์ก็โทรมาบอกว่าเลิกเรียนล่ะ ให้เราขึ้นไปหา เราก็ขึ้นแล้วเราหาปอนด์ไม่เจอ 
แต่ปอนด์หาเราเจอ ปอนด์มาสะกิดข้างหลัง 
ปอนด์ ; รอนานป้ะ
เอม ; นานดิ่ เอมมาตั้งแต่เซ็นยังไม่เปิด 
ปอนด์ ; โหยย รีบอ่อ -.-
เอม ; แม่เอมรีบไม่ใช่เอม
ปอนด์ ; ดูหนังกันมะ
เอม ; เอาดิ่ เรื่องไรอ่า (เดินไปดูโชว์ไทม์)
ปอนด์ ; อืมม ไม่ค่อยมีหนังน่าดูเลยอ่ะ 
เอม ; ใช่
ปอนด์/เอม ; อยากดูแนวไหนอ่ะ
เอม ; ถามพร้อมกันเลยย
ปอนด์ ; นั้นดิ่ 
เอม ; เอมอยากดูเอ็กชั่นอ่ะ
ปอนด์ ; งืมม งั้นเรื่องนี้่ล่ะกัน ปอนด์ไม่ชอบดูหนังไทยในโรง
เราก็ไปซื้อตั๋ว (เราจำเรื่องไม่ได้ว่าดูเรื่องอะไร 
) ตอนเราหยิบตังให้ปอนด์มือเราสั่นอ่ะ แบบเห็นได้ชัดไม่รู้สั่นทำไม แต่ปอนด์คืนตังเราบอกเลี้ยงเอง 
แล้วเราก็ไปกินข้าวกัน ฟาดฟู้ดธรรมดาแหละ 5555 เราเล่นแท็บแท็บในไอพอดปอนด์กัน หนังเข้าประมาณ 11 โมงกว่าล่ะมั้ง
เราก็ไปรอที่หน้าโรงกัน มันไม่มีที่ให้นั่งเลย เรากับปอนด์เลยต้องนั่งที่บันได แล้วปอนด์ไปเข้าห้องน้ำ มีคนลุกจากโซฟาไปเราเลยย้ายของไปนั่ง
ปกติเรากับปอนด์ดูสนิทกันจริง แต่ว่าเจอกันไม่บ่อย คุยกันก็ไม่บ่อยเท่าไหร่หรอก ส่วนมากคุยกันในโลกออนไลน์ ไม่เคยนั่งใกล้กันเลย 55555 แต่คราวนี้คือนั่งโซฟาเดียวกัน เรามือสั่นอีกแล้ว(สั่นทำไม )
พอประตูเปิดเราก็เข้าไปนั่งดูไปเรื่อยๆ มีอยู่ตอนนึงเหมือนต่างคนต่างเมื่อย เราก็เอนหัว เราเอนไปทางปอนด์ ปอนด์เอนมาทางเรา หัวชนกัน -/////////-
พอหนังจบก็บ่ายเกือบบ่ายสองได้ เราไปเข้าบีทูเอส เดินเล่นดูหนังสือไปเรื่อยๆ เรากับปอนด์ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน เลยคุยกันถูกคออีกแล้ว เราเลยชวนปอนด์ไปแจมคลับ ปอนด์ก็ยอมไปด้วย น่ารักจริง -/- เดินดูหนังสือซักพักก็ข้ามหลับมาฝั่งเซ็น เราเจอเพื่อนเรา..
ปั้ม ; อ้าวเอม มากับใครอ่ะ แฟนอ่อ
เอม ; บ้าาาา ไม่ใช่ (อยากให้เป็นอยู่นะ )
แต่ปอนด์ไม่รู้เรื่องเลยว่าเราเจอเพื่อน คือคนมันเยอะ
เรากลับมาเดินเซ็นอีกแล้วก็เดินเล่นคุยกัน เดินวนน่ะ ทั้งห้างเลยจะบอกว่าเมื่อยมาก
ปอนด์ ; อยากซื้อกีต้าร์ใหม่อ่ะ
เอม ; ซื้อดิ่ ปอนด์รวยอยู่แล้ว น่ะๆตัวนั้นอ่ะ เราอยากได้ ซื้อแล้วให้เราเล่นนะ 
ปอนด์ ; เราจนจะตาย เอมมั่ว -.-
เอม ; ปอนด์อย่าโม้ดิ่
ปอนด์ ; ไม่ได้โม้เลย จริงทั้งนั้นอ่ะ เมื่อยป้ะ?
เอม ; ไม่เมื่อยๆ(หลอกนะปอนด์ ) ปอนด์เมื่อยอ่อ?
ปอนด์ ; ไม่เมื่อย เวลามากับเพื่อนเดินเยอะกว่านี้อีก
เดินกันเป็นชั่วโมงๆ แม่ปอนด์ก็โทรมาว่าจะมารับแล้ว เราเลยเดินไปส่งปอนด์หน้าเซ็นแล้วกลับมาเดินต่อคนเดียว..
มันดูธรรมดาทั่วไปนะ แต่สำหรับเราเราว่ามันดีมากอ่ะ เรารู้สึกดี
การที่เราชอบใครซักคน คือการที่เราจะชอบตัวเองเองเวลาอยู่กับเค้า
และแน่นอนว่าเราชอบตัวเองเวลาอยู่กับปอนด์
ไว้มาต่ออออ
หายไปนานแอมแบล็คค -..-
หลังจากนั้นเรากับปอนด์ก็ไม่ได้เจอกันอีกนานเลย คุยกันผ่านโลกออนไลน์เท่านั้น
คือพ่อแม่จขกท.ไม่ค่อยให้ออกไปเที่ยวไหนเลย นานนานมากกว่าจะได้ไปครั้งนึง
เราคุยกันเยอะมากๆและเกือบทุกวันที่ต้องคุยกัน มีวันนึงช่วงน้ำล้นบ้านเมือง เราตื่นเช้ามาก ไม่รู้ตื่นมาทำไม เราก็ไปโพสหน้าวอลปอนด์ว่า ตื่นได้แล้ว! ตอนนั้นยังไม่หกโมงเลย แล้วปอนด์ก็ตอบเรากลับทันทีแบบเราแอบบงง 55555 มาตื่นเช้าอะไรพร้อมกันเหลือเชื่อมาก ปกติปอนด์จะตื่นสายๆบ่ายๆนู้น ตามภาษาคนตีดอท -__-
แต่คราวนี้มาตื่นเช้ามากๆพร้อมกัน แต่เราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆโพสคลิปบ้าง เยอะแยะไปหมด�
แล้วมันหักมุมเว้นระยะ มีอยู่ช่วงนึงที่เราหายกันไป แบบส่วนมากเราจะคุยแต่ในแชทเฟส ปอนด์ไม่ชอบออนเอ็ม แต่คือช่วงนั้นหายไปเลย วอลก็ไม่ได้โพสแชทก็ไม่ได้ทัก เฟสปอนด์สาวเยอะมาก เราไม่อยากจะเป็นอะไรที่เหมือนๆคนอื่น เราเลยไม่โพสไม่ทัก(แลดูงี้เง่า) หวังจะให้ปอนด์มาโพส คงยาก 5555 แต่..
หน้าวอลเฟส
ปอนด์ ; อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้
ปอนด์มาโพสหน้าวอลเรา เราดีใจอ่ะ บอกตรงๆ 5555 แล้วก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม..
ช่วงนี้เราเว้นให้ถามได้ค่ะ อยากรู้อะไร อยากได้อะไร อยากรู้เรื่องไหน? เราเล่าได้ไม่หมด เพราะเราจำไม่ได้เราเล่าย้อนของปีที่แล้วหมดเลย และย่อมาก เพราะไม่รู้จะเล่าอะไรดีนึกไม่ออก 5555 แต่มันใกล้ปัจจุบันล่ะ เดี๋ยวจะมาต่อเรื่องของเกือบปัจจุบัน
อยากรู้อะไร ถามอะไร เควสเรื่องไหน บอกมาได้เลย ถ้าบอกได้ก็จะบอกกกก
ไม่มีใครต้องการอะไรใช่มั๊ย 5555555
ข้ามเลยล่ะกันไปช่วงงานหนังสือ
จขกท.ไปงานหนังสือกับปอนด์มาค่ะ ไปสองคน
ไปรถเมล์ค่ะ แล้วรถมันก็เต็ม จขทก.ได้นั่งก่อน เพราะมีคนลุกให้ แล้วปอนด์ก็ได้นั่ง แต่หลังเรา พอคนข้างๆเราลุกไป ก็มีป้ามาแทนเลย ซักพัก คนข้างๆปอนด์ก็ลุกไปบ้าง ปอนด์สะกิดเรา เหมือนจะให้เราไปนั่ง แต่ไม่ทัน มีคนเสียบแล้ว 
ปอนด์ทำหน้าแบบเสียดายๆ 5555555 จนไปลงที่อนุเสาวรีย์
ไปต่อบีทีเอส แล้วเราเซาะกราวเบาเบา ไม่เคยขึ้น ครั้งแรกเลยเนี้ย เราก็ไม่รู้ว่ามันต้องทำอะไรยังไง ปอนด์ก็ช่วยๆเรา เราใกล้ปอนด์ทีไรเวลายื่นตังให้ไรงี้ ชอบมือสั่นเป็นโรคอะไรไม่รู้ สงสัยโรคแพ้ปอนด์ระยะประชิด
พอขึ้นบีทีเอส มันออกตัวแล้วคนแน่นมาก ไม่มีที่จับเลย เราก็ไม่รู้ว่ามันออกแรง เราก็เซไป หน้าติดตัวปอนด์เลย เขินอ่ะ อายด้วย แสดงความเซาะออกมาเต็มรูปแบบ ปอนด์ขำเลย 555555 จากนั้นเราก็หาที่จับให้แน่น เดี๋ยวจะอายไปมากกว่านี้ -/-
เราไปลงแอร์พอตลิ้งที่ทอมินอล21 แวะกินข้าวกันก่อน และที่สำคัญ ปอนด์กับเราอยากเดินมานานล่ะ เราเที่ยวเดินเล่นกันเพลินไปหน่อยจน 11 โมงกว่าได้ แทบไม่ได้ไปงานหนังสือแล้ว ติดลมกันทั้งคู่
ถึงงานหนังสือ เราก็เพิ่งไปครั้งแรกเหมือนกัน เป้าหมายเราคือนิยาย
เดินไปเรื่อยๆซื้อหนังสือมาเล่มนึงเกี่ยวกับภาษา ซื้อเล่มเดียวกันเลย
ปอนด์ให้ไปเอาผังงานมาแล้วก็ไปเดินดูกัน ปอนด์ให้เราไปโซนเป้าหมายก่อนเลย
เราเข้าไปตะลุมบอล(?) ซักพักใหญ่ๆ คนมันเยอะมากกก ปอนด์รอข้างนอก เราออกไปจากผู้คนพร้อมหนังสือที่โคต.รหนัก แล้วเราก็หาปอนด์ไม่เจอ เราโทรหาก็ไม่รับ ยืนอยู่ตรงนั้นไม่กล้าไปไหน กลัวหลง แล้วสักพักก็มีคนมาสะกิดหลัง ปอนด์นั้นเอง
เอม : โทรหาก็ไม่รับบ ตกใจหมดเลย
ปอนด์ : โทษๆ
เอม : เชอะ (เริ่มเดินต่อ) หนักจริง -*-(บ่นเสียงกระซิบ)
ปอนด์ : หนักอ่อ ไหนมาลองดิ๊ (เอาถุงอลังการของเราไป) ใช่ได้นะ
เอม : บอกแล้ว เอามา -3-
ปอนด์ : เราถือเอง
เราก็เดินตามหลังปอนด์ไป มองเห็นหนังสือที่ปอนด์ถือให้เราก็ยิ้มอยู่คนเดียว เหมือนคนบ้าเลยอ่ะ 5555555 เขินเบาเบา -/-
..งานหนังสือยังไม่จบ ไว้มาต่อได้ม๊าาา พรุ่งนี้จขกท.มีสอบเอเอฟเอสค่ะ ไว้จะมาต่อ
หายไปเนิ่นาน ขอโต๊ดด
เราติดเอเอฟเอสด้วย อิอิ -.-
เราก็เดินอยู่ที่งานไปซุ้มนู้นนี่ มีซุ้มซีเอ็ด เราดูหนังสือเลข คือเราอ่อนเลขมว๊าก
เอม ; (ถือหนังสือไปให้ปอนด์ดู) เอมซื้อเล่มนี้ไปอ่านแล้วจะฉลาดขึ้นป้ะ
ปอนด์ ; โอ่ยย ฉลาดดิ้ (เอามือมาจับไหล่เรา, โอบไหล่อีกข้าง ,ก้มลงมากระซิบ(เราเตี้ยเมิก) -////-)
คือคนมันเยอะมาก เบียดมากๆ เราต้องเข้าไปคุยใกล้ๆเพราะเสียงดังมว๊าก แบบปอนด์ทำงั้น เราฟินอ่ะ เขินเขินเขินน
พอเสร็จเราก็เดินแยกกันหา เราหลงกับปอนด์อีกล่ะ แต่ปอนด์หาเราเจอเหมือนเดิม
เข้าใจบรรยากาศคนเยอะช้ะ มันก็อบๆร้อนๆด้วย ของเต็มมือปอนด์เลย มากกว่าครึ่งเป็นของเรา
เหงื่อออก ปอนด์ก็เช็ดไม่ถนัด ปอนด์บอกให้เราเช็ดให้หน่อย..
แล้วเราเดินตามหลังปอนด์เห็นปกมันพับขึ้น เราก็บอกปอนด์โดยที่ลืมไปว่าปอนด์มือเต็ม แต่ปอนด์ก็เอื้อมไปจับแต่มันไม่โดนปกที่พับขึ้นเราเลยจัดปกให้
เดินต่อสักพักเราก็กลับแล้ว ม๊าโทรตาม
เรานั่งรถกลับคนเดียวเพราะบ้านเรากับปอนด์อยู่คนล่ะทางเลย ลากันตรงนั้น ปอนด์รอเราขึ้นรถก่อน ทั้งที่รถสายที่ปอนด์จะไปผ่านไปหลายคันแล้ว -///-
จบแล้วงานหนังสือ เราก็ไม่ได้เจอปอนด์นานเลย
แต่ยังมีต่อตอนที่เจอกัน.. เมื่อผ่านมาไม่นานไม่ช้านี่เอง
แล้วเจอกันใหม่ค่า
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google