เรื่องฟินๆ กับเพื่อนต่างแดน -END-
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เรามาเรียนที่นี่แรกๆ แล้วค่ะ และตอนนี้มันก็ยังคงฟินให้เห็นอยู่ทุกวัน ไม่อยากบอกว่าจริงๆ แล้วเราคนนี้ควรจะจบ High school ไปได้แล้ว แต่ความซวยมันเกิดขึ้นเพราะความหวังดี (ประสงค์ร้าย) ของคุณแม่อันเป็นที่รัก ที่ยัดจนเราได้เข้าไปอยู่ใน High school จนได้ แล้วนั่นก็ทำให้เราได้พบกับไอคู่นี้นี่แหละเจ้า
เล่าซะยาว ยังไม่เข้าเรื่องสักที 5555555 อย่างที่บอกว่าเราจะเพิ่มประสบการณ์ความเกรียนเข้าไปด้วยฉะนั้นไม่ต้องตกใจไปถ้ามันจะมีทั้งเรื่องความฟินของไอคู่นี้และความเกรียนบวกกากของเราเอง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
คิดถึงจขกท.จัง อยากให้จขกท.มาอัพรูปเดวิดไวๆ
ฮ่าๆ อัพเรื่องชีวิตเป็นอยู่ อยากเล่าอะไรเล่าเลยจ้า อิอิ
อยากเห็นรูป Payton กับ Tom
แบบฟินๆเลยอ่ะ ไม่เคยทัน
เอารูปที่เคบลงแล้วก็ได้นะ
PS.อย่าหายไปนานนักซิคิดถึงงงงงงงงง
20 แล้ววววววววว (จุดพลุ)
รอ รอ รอ อยากเห็นรูป Payton กับ Tom
ชอบคู่นี้รอ รอ รอ รอ ฟินนนนนน ~~~~~
สวีดัดสวัสดี? เลยวันที่ 20 ไปแล้ว -..- ตอนนี้เราอยู่ที่ทำงานและคิดว่าน่าจะกลับบ้านวันพุธเดี๋ยวเราจะลงรูปให้ดูนะค่ะ ใจหายอ้ะปีนึงมันเร็วมากกกก จำไม่ได้เหมือนกันว่าคิดอะไรตอนตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ ฮ่าๆ ตกใจมากเหมือนกันที่มีคนเข้าคลิกดูกระทู้เราเป็นหมื่นๆ มีคอมเม้นเป็นพันๆ ตัวเลขที่ได้มามันเทียบไม่ได้เลยกับคำคอมเม้นของคนที่อ่าน เราได้รอยยิ้ม ได้กำลังใจจากคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่รู้แม้แต่ชื่อหรือหน้าตาแต่ก็เพราะคอมเม้นนั่นแหละที่ทำให้เรารู้ว่าทุกคนคิดยังไง เรารู้ว่าบางคนต้องมีคิดบ้างว่าเราเมคเรื่องหรืออะไรก็ตาม เราไม่โกรธและไม่เคยเก็บเอาไปคิดหรือทำให้รู้สึกไม่อยากอัพต่อ -ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย- คำนี้จะใช้ไม่ได้เลยถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นกับคุณเอง กระทู้เรามันก็เป็นแค่กระทู้นึงที่ตั้งขึ้นเพราะอยากเล่าประสบการ์ณที่เรามาเรียนที่อังกิด เพื่อน แล้วก็ความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างที่เรียน เราเชื่อว่าบางอย่างที่เราเล่าไปต้องไปตรงกับใครบางคนสักโมเม้นท์นึงแหละ อย่างเช่นเรื่องยืมของกัน แค่เรื่องง่ายๆ ที่ทำให้เขินได้ง่ายๆ เหมือนกัน ทุกคนคงเคยเจอใช่ไหมถ้าคนที่แอบชอบมายืมของของคุณแทนที่จะยืมของคนอื่น อย่างน้อยมันก็ทำให้เพ้อได้ว่าเค้าเลือกที่จะยืมของเราไม่ใช่จากคนอีกเป็นสิบที่อยู่ในห้อง โมเม้นท์เล็กๆ แต่ก็ฟินได้นานๆ มันเจอได้บ่อยมากและไม่จำเป็นเลยที่ต้องเมคเอา ขอบคุณทุกคนที่คอยเชียร์เรากับอเล็กซ์หรือแม้กระทั่งเดวิด -_- ยอมรับเหมือนกันว่าไอเดวิดเป็นคนที่ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่สำหรับคนที่ยังเชียร์อยู่บอกเลยว่าความหวังมีไม่ถึง 10% เพราะคอร์สที่เราเรียนปีหน้ามันยากมากที่เราจะได้เจอกับมัน ถึงแม้มันจะไม่ได้ย้ายไปเรียนที่อื่นแต่เปอร์เซนที่จะโคจรมาอยู่กลุ่มด้วยกันมันน้อยมากจนแทบจะไม่มี ขอเป็นโมเม้นท์แบบว่่าคนเคยรู้จักเดินผ่านกันแล้วยิ้มให้ก็พอ อเล็กซ์ก็ยังเรียนที่เดียวกับเราแต่ก็คนละคอร์สอีกนั่นแหละ เรายังยิ้มคนเดียวทุกครั้งที่เห็นหน้าอเล็กซ์ เหมือนทุกครั้งที่เห็นความรู้สึกที่เคยเขินมันก็กลับมาอีกครั้งอารมณ์แบบคนข้างๆ 25 hours ฮ่าๆ ย้อนกลับไปอ่านนี่ยังเขินอยู่เลยไม่รู้ว่าตอนนั้นไปทำท่าทางโ.ง่ๆ ให้อเล็กซ์เห็นบ่อยหรือเปล่า ตอนนี้รู้สึกดีใจที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะมันเหมือนไดอารี่เล่มนึงในวัยขบเผาะ (?) ยัยต่างชาติกับหนุ่มตาสีฟ้า #ห้ะ อ้วกกกกทีเถอะ เราโตขึ้นกว่าเมื่อปีที่แล้วเยอะมากคงเป็นเพราะเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมันเลยทำให้เรามีความคิดมากกว่าตอนนั้นอย่างน้อยถ้าย้อนกลับมาอ่านกระทู้นี้มันก็คงทำให้เรานึกถึงวันแรกๆ ที่มาเรียนที่นี่ได้ ถ้าไม่มีใครแจ้งลบกระทู้นะ -.- ตอนนี้เราจะ 18 แล้วววว เร็วใช่ป้ะ? โตเกินว่าที่จะมาอัพไดอารี่เล่าความรักกุ้กกิ้กแล้ว TT นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เราตัดสินใจเลิกอัพ อีกเหตุผลคือเราคงไม่มีเวลามากพอที่จะมาอัพนี่ขนาดยังไม่เปิดเทอมเรายังหาเวลาลากสังขารตัวเองมาอัพเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้สึกเวลาท่ี่ไม่ได้มาอัพนะ เรารู้สึกอยากขอโทษคนที่รอเหมือนกัน คล้ายๆเวลาที่เราสั่งของอะไรแล้วมันยังไม่มาส่งสักที รอจนลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าสั่งอะไรไป เราไม่อยากให้คนลืมกระทู้แต่มันก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไปที่จะให้คนมารอทั่้งๆ ที่เราไม่มีเวลาแม้แต่จะเข้ามาดู ขอบคุณหลายๆ คนที่อยู่ด้วยกันมาตลอดหนึ่งปี และบางคนที่เพิ่งเผลอกดเข้ามา สรุปว่ากระทู้นี้มันไม่ได้สมหวังอย่างกระทู้อื่นๆ เพราะมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ทุกคนหวังกันไว้ แต่ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุกคนมากๆ ที่คอยอ่านคอยเชียร์เรา แต่นี่ยังไม่ใช่จุดจบของกระทู้ ไม่ใช่อะไรหรอกคือเราต้องไปทำงานต่อแล้ว ฮ่าๆ เดี๋ยวกลับมาอัพส่งท้าย พอดีเมื่ออาทิตย์ก่อนเราไปประชุมสำหรับเรื่องเรียนปีหน้ามาไปเจอ PD'tutor (อาจารย์ประจำชั้น) แล้วก็เพื่อนในโฮมรูม (ที่ไทยเรียกแบบนี้ป่ะ) แล้วก็เพื่อนในคลาส รู้ไหมว่าเราช็อคแค่ไหนที่รู้ว่าคนในโฮมรูมของเราคือใคร ? จะรู้ได้ไงก็เรายังไม่ได้เล่าเลย ฮาาา เจอกันตอนหน้านะจ้ะส่งท้ายกระทู้นี้ ส่วนรูปวันพุธเนาะ. สุดท้ายนี้ (แต่ไม่ท้ายสุด) ขอบคุณมากนะค่ะ คำเดียวที่เราไม่รู้ว่าจะบอกอะไรให้ได้มากกว่าคำนี้ กระทู้นี้จะไม่มาถึงวันนี้เลยถ้าไม่มีคนอ่าน คนติดตาม ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้ เจอกันพรุ่งนี้ (มั้งนะ).
ออลลี่เปล่าาาา? อุฮิ พอจขกทเริ่มเรียนคอร์สใหม่ก็ได้เจอกับคนใหม่ๆ รอฟินเลยได้เปล่า 
สรุปว่ากระทู้นี้มันไม่ได้สมหวังอย่างกระทู้อื่นๆ เพราะมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ทุกคนหวังกันไว้
เราไม่ได้หวังให้มันสมหวังนะแต่คือถ้าสมหวังก็ดี 
5555 เราว่าที่มันเป็นแบบนี้อยู่ก็ดีอยู่แล้วอ่ะ
เราอ่านแล้วมีความสุขดี แค่นี้ก็ฟินแล้ว ยังไงเราก็จะรออ่านนะ อย่าลบกระทู้ก็พอ จุ้บบบบบ
จะรอดูรูปน้า จขกทอย่าเพิ่งลบนะ เผื่อเรามาดูไม่ทันวันพูธ 55555
รักจขกท.มาก มันฟินมากชอบสไตล์การเล่าด้วย ถ้าทู้นี้หาย หนูฆ่าพี่เว็บแน่ 
เราเป็นอีกคนหนึ่งนะ ที่ติดตาม จขกท มาตลอด จขกท ทำให้เราต้องสมัคร SZ เพื่อมาเม้นให้ เราชอบทู้นี้มากกกกกก แต่มาเจอช้าไปเลยไม่ค่อยทันรูป จขกท เปฌนเหมือนแรงบันดาลใจของเราเลย อ่านแล้วเราทำให้เรารู้สีกอยากไปเรียนที่เมืองนอก และตอนนี้เราก็ทำได้ เราสอบทุนได้เยี๊ส!! ใจหายเหมือนกันนะ จขกท จะเลิกอัพแล้ว ขอให้จขกท โชคดีนะแจ๊ะ
ปล. จขกท ออนสไกป์ไหมอ่ะ เห็นตั้งตัวแดงตลอดเลย เรารอรูปอยู่นะจ๊ะ รูป จขกทด้วย(เราไม่เคยทันรูปเลยอ่ะ)
ปล.สุดท้าย เชีนร์เดวิดนะจ๊ะ คริ คริ 
ชอบเดวิดเถ๊อะ(ขึ้นเสียงสูง) 
ใกล้จะถึงจุดจบของกระทู้นี้แล้วหรอ?
ใจหายแฮะ TT นี่ถ้า จขกท. ไม่บอกว่าครบหนึ่งปีแล้วเราก็ไม่รู้ตัวเลยนะเนี้ย
เรากับเพื่อนชอบกระทู้นี้มากๆ ทำให้พวกเรามีแรงบันดาลใจ(?)มากๆ แรงบันดาลใจอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าจะรอติดตามการอัพครั้งสุดท้ายนะคะ
อย่าลบทู้เลยนะ เก็บไว้เผื่อเราจะกลับมาอ่านอีก ชอบมาก
ปล. แหมแต่ก็เสียดายจัง ไม่ได้ลงเอยที่เดวิดแฮะ # 
<<จขกท.
อุอิครุคริ =,,=
นี่เราไปอยู่ไหนมาเนี่ยเป็นปี
เราเพิ่งเจอกระทู้ของจขกท.วันนี้เอง เรานั่งอ่านแต่ตั้นจนจบ เกือบสองชม. ปวดตามาก
แต่เราชอบอ่ะ อ่านแล้วเราฟินแทนอ่ะ -///- ยิ้มได้เลยนะเนี่ย
เราเสียดายมากเลย เราไม่ทันรูปซักรูปเลย 
แต่จขกท.บอกจะมาอัพอีกทีวันพุธ เราจะรอนะ
ใจหายอ่ะ ไม่อยากให้จขกท.เลิกอัพเลยพูดตามตรง เราชอบกระทู้นี้มากอ่ะ
ถึงแม้จะเพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ เราชอบมากก ฟินจริงๆ
แต่ว่านะ เราว่าจขกท.เรียนคอร์สใหม่อาจจะเจอคนใหม่เข้ามาก็ได้นะ
อาจจะมีได้ฟินอีกรอบ 55555555 ยังไงก็อย่าลืมมาเล่าให้คนใน สยซ.ฟังบ้างนะ
แต่เราก็ฟินเดวิดกับจขกท. เขินนน -///-
จขกท รู้อะไรมั้ย กระทู้นี้ เป็น กระทู้ที่ เราชอบ ที่สุด ใน สยซ เลยพูดจริง ๆ มันจะเป็น กระ ทู่ประวัติศาสตร์ สำหรับเรา 5555 เด๋วนี้ บอร์ด ความรัก ไม่ ค่อย มี เรื่อง ฟิน ๆ ให้ ติดตาม เท่าไหร่ ถ้า จขกท เลิก อัพ คง เศร้า น่าดู
อัพครั้งสุดท้ายแต่ก็ยังไม่ท้ายสุดอยู่ดี -.,- ที่บอกไว้เมื่อตอนที่แล้วคือเราไปประชุม sixth form มาสองวัน คนในคลาสเราส่วนมากมีแต่เพื่อนในกลุ่มของอเล็กซ์แต่ละนางไฮโซจนเราคิดว่านี่จะต้องเจอคนกลุ่มนี่สองปีเต็มๆ เลยเหรอ? แต่นั่นก็ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้าเทียบกับที่เราจะต้องอยู่ form (โฮมรูม) เดียวกันกับคนที่เราเพ้อคนล่าสุด อะไรคือการที่เราต้องได้เจอออลลี่ทุกวัน -//- เราไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าเราจะมีโอกาศได้เจอออลลี่อีกหลังจากที่เรียน coreplus จบไปแล้วตั้งแต่เทอมที่แล้ว คือเราเลือกเรียน Btec health and social care แล้วปีนี้เค้าจะจัดให้ Btec course อยู่รวมกัน ออลลี่เรียน Btec sport นั่นก็หมายความว่าเราได้อยู่ form เดียวกันไปแบบงงๆ ถามว่าช็อคไหมตอนเห็นหน้าหล่อๆ -..- ของออลลี่นั่งอยู่ในห้องตอบเลยว่าทั้งช็อคทั้งงง สาบานว่าเราเขินจนทำอะไรไม่ถูกทั้งๆ ที่ออลลี่คงไม่ได้สนใจอะไรเราเลยด้วยซ้ำ แล้วนั่นก็คงจะเป็นสองปีเต็มๆ ของเราที่จะได้เจอออลลี่ทุกวันไม่ใช่อาทิตย์ละสองครั้งเหมือนตอนเยียร์ 11 เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในอีกสองปีข้างหน้า แต่ที่โรงเรียนนี้มีความทรงจำมากมายของคนโ.ง่ๆ คนนึงอย่างเราที่เข้ามาโดยที่ไม่เคยมีความพร้อมหรือการเตรียมตัวอะไรเลย ทุกอย่างผ่านไปเร็วจนบางทีมันทำให้เราคิดว่าวันนึงมันมียี่สิบสี่ชั่วโมงจริงๆ เหรอทำไมแต่ละวันมันผ่านไปเร็วขนาดนี้นะ ถ้าเรายังอยู่ที่ไทยเราคงกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่เราอยากเข้า อยู่กับเพื่อนที่เรารักและพวกมันก็รักเราแบบไม่ได้หวังอะไรตอบแทน ต่างจากคนไทยที่อยู่ที่นี่ทุกคนพยายามที่จะทำตัวเหนือกว่าโดยไม่สนว่าจะต้องเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปสักกี่คน แต่ในเมื่อเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ปัจจุบันเนี่ยแหละที่จะเป็นตัวเปลี่ยนอนาคตของเรา ขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมาและทิ้งความทรงจำที่มีทั้งสุขและทุกข์ให้เราได้เก็บไว้ ขอบคุณนะ.
*เจอกันตอนหน้าส่งท้ายกระทู้พร้อมรูปนะค่ะ ^^
ไม่ว่า จขกท จะหยุดอัพหรือไม่ ยังไงเราก้จะติดตามตลอดค่ะ
กระทู้นี้ทำให้เรามีกำลังใจในการไขว้คว้าทุนเพื่อจะไปเรียนต่อนอกให้ได้
ต้องขอบคุณ จขกท.มากค่ะ สำหรับการที่เอาประสบการณ์ของตัวเองมาแชร์
ทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจที่จะตามฝันเราต่อไป
#อาจจะฟังดูอ้วกๆเนอะ แต่เรารู้สึกงี้จริงๆ
กระทู้เล็กๆ ทู้นี้เดินทางมาถึงตอนจบแล้วนะค่ะ หนึ่งปีที่ผ่านไปเราอัพเรื่องราวชีวิตของเด็กไทยคนนึงที่ต้องย้ายมาอยู่ที่อังกิดกระทันหัน การเตรียมตัวหรือความพร้อมอะไรแทบจะไม่มี รู้แค่ว่าเราต้องทำงานหนักขึ้น เรียนหนักขึ้น และที่สำคัญที่สุดคือต้องเข้มแข็งขึ้น การร้องไห้มันเป็นอะไรที่เกิดขึ้นกับเราบ่อยครั้ง ในที่นี่ไม่ใช่เพราะเราอ่อนแอ แต่แค่บางครั้งความอดทนของคนมันมีขีดจำกัดต่อให้ฝืนแค่ไหนถ้ามันทนไม่ไหว น้ำตาคือสิ่งเดียวที่อยู่กับเรา.
ขอบคุณครอบครัวที่พาเรามาที่นี่ทำให้เราโตขึ้นและเรียนรู้ว่าการอยู่คนเดียวมันเป็นยังไง
ขอบคุณรุ่นพี่คนนั้นที่เป็นคนแรกที่ทำให้เราชอบฝรั่งตาสีฟ้า
ลบแล้วค่ะ
ขอบคุณอเล็กซ์ที่ทำให้เรามีกระทู้นี้ อเล็กซ์ที่ไม่เคยทักเราเวลาที่เดินผ่านกันแต่ก็มักจะยิ้มให้เสมอ ขอบคุณที่สร้างโมเม้นท์ฟินๆ จนทำให้เราได้มาระบายความรู้สึกให้คนอื่นได้อ่านถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่ตัวหนังสือแต่สาบานว่าทุกๆ คำมันล้วนออกมาจากใจของเราทั้งนั้น
ลบแล้วค่ะ
ขอบคุณเดวิดที่ทำให้เกินครึ่งของคนในกระทู้นี้เป็นแฟนคลับของแกไม่ใช่ฉัน -*- ขอบคุณที่กวนตี.นจนนาทีสุดท้าย ทุกครั้งที่แกยิ้มให้นั่นเหมือนเป็นการแจ้งเตือนว่าเราจะต้องโดนอะไรสักอย่าง ขอบคุณที่ทำให้เราเกลียดแต่สุดท้ายก็มาทำดี (กวนต.) กลบเกลื่อน ถ้าไม่มีแกมาคอยทะเลาะเราก็จะไม่ได้ใช้คำด่าแรงๆ เลย #ห้ะ เราเพิ่งรู้ว่าเดวิดมันย้ายบ้านนานแล้ว แต่มันก็ยังเนียนเดินกลับบ้านพร้อมเราทั้งๆ ที่มันคนละทางกัน เราไม่รู้ว่ามันคิดจะทำอะไรแต่สองปีจากนี้ไปเราจะเป็นแค่คนที่เคยรู้จักกันแค่นั้น อีกอย่างแนะนำให้ขายฟาร์มสุนัขที่อยู่ในปากซะแล้วชีวิตจะดีขึ้น คึๆ
ลบแล้วค่ะ
ขอบคุณอิคู่ฟินที่เริ่มต้นจากการที่เราจิ้นพวกมันเพราะความวายส่วนตัว จนตอนนี้ไม่ว่ามันจะเรียลหรือไม่เรียลเราก็อยากให้พวกมันสองตัวเป็นเพื่อนสนิทกันไปนานๆ เพย์ตันมันซึนเดเระบ่อยก็ตบ (จูบ) หัวมันไปสักสองครั้งก็หาย ทอมปจด. มาก็อย่าหงุดหงิดให้มันมากนัก เหวี่ยงวีนไปทั่วถ้าเพย์ตันมันไม่ง้อแล้วจะสมน้ำหน้าให้ :3
ลบแล้วค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่เราเคยเอามานินทาในนี้ ฮ่าๆ
ขอบคุณห้องเรียนทุกห้องที่ทำให้มีโมเมนท์ดีๆ เกิดขึ้น
ขอบคุณออลลี่ที่เราก็ยังคงฟินมาจนถึงตอนนี้ แต่เราเรียนรู้อะไรหลายอย่างขึ้นเช่นอย่าเพิ่งให้ใจใครง่ายๆ เพราะถ้าสุดท้ายมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิดมันจะเจ็บยิ่งกว่าตอนล้มครั้งแรกซะอีก จนตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่า บางครั้งเราก็ต้องยอมรับว่าคนบางคนอยู่ได้แค่ในหัวใจไม่ใช่ในชีวิต
ลบแล้วค่ะ
และที่จะไม่ขอบคุณไม่ได้เลยก็คือคนที่กำลังอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ หลากหลายคนหลากหลายความรู้สึกน้องๆ หลายคนที่มาคุย ถาม ปรึกษาเรื่องเรียนต่อตปท. ขอโทษที่ให้คำแนะนำน้องๆ ได้ไม่มาก อย่างที่บอกไปว่าถ้าไม่มีทุกคนที่คอยอ่าน คอยคอมเม้น กระทู้ก็คงอยู่ได้ไม่นานขนาดนี้ ขอบคุณจากใจเลยค่ะ
สุดท้ายนี้รู้ไหมคะว่าหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิตก็คือการที่ต้องตัดสินใจระหว่างเดินหนีมันไปหรือพยายามที่จะทำมันต่อ ความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตนะค่ะ สุดท้ายเมื่อโตขึ้นเราก็จะเข้าใจเองว่า ชีวิตมันไม่ได้ง่ายขึ้น เราเองต่างหากที่เข้มแข็งขึ้น.
ตามคำเรียกร้อง รูปเราที่น้อยคนมากจะเคยเห็น จริงๆ เคยบอกหลายครั้งแล้วว่าเสริชหาคำว่าปลวกก็เจอ ขอเบลอหน้านิดนึง บอกตรงๆ ว่าอายมาก -//-
ลบแล้วค่ะ
ปอลิง. อย่าลืมคิดถึงกระทู้นี้นะ ^^
เรายังไม่แน่ใจว่าจะลบรูปตอนไหน แต่หลังจากวันที่ลบแล้วกระทู้นี้จะไม่มีการอัพเดทอีกต่อไป แน่นอนว่าเราจะเก็บไดอารี่นี้ไว้ ใครคิดถึงก็เข้ามาอ่านกันได้นะค่ะ
ลาก่อน
-ทุกจุดจบคือการเริ่มต้น-
พี่มุกกกกก
เหมือนเขียนเฟรนชิพเลยอ้ะ T_T
ซึ้งมากๆ คือหนูติดตามทู้นี้มานานมากๆ
ไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อว่าหนึ่งปีแล้ว
พูดไม่ออกอ่ะ มันตื้นตัน มันจุกอกยังไงไม่รู้
หนูบอกเลยว่าให้ตายก็จะไม่ลืมกระทู้นะ
เรื่องของพี่มุกถึงมันจะไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวหนูเอง
แต่พี่มุกบรรยายอะไรได้ออกมาดีมาก
จนรู้สึกว่า เห้ย วันนึงต้องเปิดมาเช็คทู้นี้
หนูรักทู้นี้มากๆเลย
ขอบคุณที่พี่มุกถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้พวกเราได้รับรู้
หนูโคตรปลื้มพี่อะ นี่บอกเลย
ส่งท้ายกระทู้เราก็มีความในใจสั้นๆมาบอก
(เราขอยาวๆม่าง กลัวแพ้จขกท) อิอิ(เราไม่ย๊อมมมมม ฮ่าๆ)
ขอบคุณมากๆ เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆเราชอบมาก ติดงอมแงม ทั้ง ฟินน์ๆๆๆๆ ซึ้ง ตลกโปกฮาาา
เราคงคิดถึงกระทู้นี้มาก แม้ไม่ได้เดินทางร่วมกันมาตั้งแต่ต้น แต่ก็มาปิดท้ายกระทู้นี้ด้วยกัน อิอิ
ขอให้จขกท เรียนเก่งๆ ทำงานก็พักผ่อนเยอะๆ สู้ๆๆๆๆๆ
อิจฉาจขกท ที่สุดที่ได้ใกล้ชิดกับหนุ่มตาฟ้าาา อร๋อยยย>< (เพ้อออเอง)
เรามาอ่านกระทู้นี้แรกๆตอนเดือนเมษา 56มั้งนะ ถ้าจำไม่ผิด(อยากเล่าๆ) อ่านปุ๊ปจ๊าาา ซ๊อดแจ้ง("จนเช้า" ฮ่าา ถาษาถิ่นเราเอง) เราก็แบบฟินน์อ่านไปจิกหมอนไป น้ำลายเต็มหมอน เพราะเรากัด ไม่จิกธรรมดา 555 ตอนนั้นแบบอยากเห็นรูปทุกคนที่เล่ามามาก เรามาไม่ทันซักรูป อยากดูมากใจจะขาด บอกแม่...หนูจะบินไปดูฝรั่งที่อังกฤษนะ ถุยยยยยยย!! เราเลยลองไปเสริชหาดู เจอจ้าา ฟินน์ เราเจอแบรดลีย์ มักแบรดแฮง มักหลายๆ สิตายนำเขา (เว่อออออออ!!) แล้วเราก็ไปย้อนขึ้นย้อนลงวนอ่านกระทู้นี้สิบรอบได้ หลังจากนั้นมาทั้งจขกทและกระทู้นี้ก็ถูกก่อกวนโดยเราตลอดด ฮ่าาา^___^ (ไม่สำนึกผิด) แล้วเราก็เข้ามาบ่อยมาก ช่วงแรกๆนี่ติดๆอ่า เพราะปิดเทอมไม่มีไรทำ ระหว่างรอจขกท อัพเราก็แอบปันใจไปหากระทู้อื่น(เกี่ยวกับพวกเด็กแลกเปลี่ยนไปต่างเมือง)อ่านบ้าง แล้วเราลงมติ(ในใจ)เป็นเอกฉันท์เลยว่า กระทุ้นี้ฟินน์"ที่สุด"ในใจเรา อิอิ ปีเดียวมันเร็วมากกกกก แป๊บเดียวจะถึง 20/07/56 แระ เราขอสารภาพผิด เราลืมไปเลยเราอุตส่าห์จดไว้กลัวพลาดรูปอีก พอดีวันนั้นตรงกะวันหยุดเราไปเที่ยวต่างจังหวัดพอดี มานึกได้อีกทีวันที่ 23 โหยย ในใจคิด เชรี่ยยพลาดอีกแล้ววจะเล่นเน็ตก็ไม่ได้บ้านยายเราไฟเข้าถึงก็บุญแล้ว เราได้วิ่งไปร้านเน็ตเปิดเช็คดูปรากฏยังไม่อัพ เย้ๆๆๆทันๆทันรูป พระเจ้าาาา สรรค์ อารมณ์แบบประมาณได้ผะผั ว เอ้ยยสามีอ่าา เสียดายที่จะไม่ได้อ่านเรื่องฟินน์ๆแระ เหงาแน่ๆ อ๋อยยยยบ้ากิงงง งั้นขอส่งท้ายนิดๆถึงทุกคนหน่อยๆนะ อิอิ
Dear.......
ถึงอเล็กซ์: หล่ออออออออ น่าร๊อกกกก
ถึงเดวิด: ฟินนนนนนนนน์(หนักๆ ) เชียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงนิชา: อิจฉาาาาาาาาา
ถึงออลลี่: สร้างความฟินน์ให้เราอีกเถอะนะปีนี้ๆ
ถึงแบรดลี่ย์: อ๋อยยยยยยยยย รอเราก่อนนะ ฮ่าาา
ถึงแก๊งค์อเล็กซ์ : แก๊งค์เราก็ผู้หญิงบึกบึน เสียงดังน่ากลัวแบบพวกนายเลย =,='
ถึงแก๊งค์สาวๆของนิชา : หาฝรั่งให้เราที ฮ่าา ชะนีไทยไม่แพ้ชะนีใดในโลก (โดนถีบบบ)
ถึงทอมกะเพย์ตัน : รีบๆเปิดตัวนะ จะได้ไม่เป็นถาระของลูกหลาน มานั่งลุ้นๆฟินน์ๆ
ถึงelliot : ชื่ออัลไล อ่านไม่ออกก แต่อยากเห็นรูป คอมเม้นท์บอกหล่อ
ถึงรุ่นพี่หล่อๆ: ขอบคุณอาหารสายตา >,<
ถึงนอริช: แม่ๆๆๆ หนูจะไปเรียนนั่น
ถึงอังกฤษ: เลิฟแจ๊คแอนด์ฟินนนนนนนนน์ (เกี่ยวมั๊ยยยยย!!!??)
ถึงเพื่อนๆคอมเม้นท์ : เราอ่านก็ฮากับแต่ละคอมเม้นท์ บางอันคิดได้ไง?
ถึงกระทู้นี้ : โอ๊ยย <3 <3 <3 <3 รักๆรักๆ ไม่อยากจากไปไหน หนึ่งปีมันเร็วไป น้ำตาอ้ายสิหลั่ง
ปอลิง#1 ไม่พูดถึงไม่ได้ รุปปปปปปปปป อร๊ายยได้ดูสมใจ สวยหล่อทุกคนหล่ะอิจฉาและยังฟินน์เดฟไม่หายมีการเนียนเดินกลับด้วย ทำงี้ไม่ให้เราคิดได้ไง อิอิ โหยยยจะไม่ได้เจอเดฟแล้วก็เพลียแทนจขกท เงียบหูน่าดู ส่วนตัวอยากดูแบรดลี่ย์ด้วยย ทุกคนเลยที่พลาดมาตั้งแต่แรกๆ
ปอลิง#2 อเล็กซ์ไม่ได้เป็นนักกีฬาเหมือนกะออลลี่หรอ ทำไมไม่ได้อยู่ด้วยกันแง้ๆๆ แล้วอเล็กซ์เดฟเรียนต่ออะไรคะ
ปอลิง#3 ถ้าได้เรียนกะออลลี่ เปิดเทอมมีโมเมนต์ฟินน์ๆอัดอั้นอยากมาเล่าเราไม่เกี่ยงนะ เปิดบ้านต้อนรับการกลับมาเสมออออ หรือใครก็ได้เราชอบที่จะอ่านจะฟังเรื่องของจขกท เสมอออออออออ *_<(ไม่ถงไม่ถามสุขภาพจขกทเล้ยย อิอิ)
สุดต้ายย ท้ายสุดดด บ๊อยบอยยยยยย ทุกโค๊นนนน เราจะเข้ามาเช็คเรื่อยๆนะ ในใจหวังว่าเธอจะยังไม่จากไป ไม่อยากให้กระทู้ร้างงง ToTเราจะวนเวียนเป็นอากาศมาเยี่ยมเยียนเสมอ (อาจไม่ได้แสดงตัว)มะ มิสยูวววววว กู๊ดลัก เอฟวี่บอดี้ ซียูว ทูมอโร่ว แต๊งกิ้วทีชเชอร์ (ปัญญาอ่อนนน!!)
ทุกจุดจบคือการเริ่มต้น เรามาเริ่มต้นกันที่จุดจบกันนะ ออลลี่ๆ
จบแล้วหรอ 
เราไม่รู้จะพูดอะไร..
แต่อยกจะบอกว่า เรารักทู้นี้มากๆเลยนะ
จขกท.เป็นไอดอลเราเลย เทอทำให้เราอยากพูดอังกฤษเก่งๆอ่า
เราจะคิดถึงทู้นี่ตลอดไปเลยนะ <3 [
จบแล้วจริงจริงรึม่ายยยยยยยยยเราจะรอวันที่จขกทมาอัพนะ
ไม่รู้จะเม้นไรเลยอ่ะ งั้นเราขออวยพรให้จขกทดีกว่า
ขอให้เธอคิดอะไรก็สมหวังน้าโดยเฉพาะความรัก55555555มีความสุขมากๆ
จขกทอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะอย่าทำงานหรือเรียนหนักและหักโหม
สุดท้าย เดวิดจีบจขกท แหม่พ่อคุณก็อุตส่าห์เดินมาส่งขนาดย้ายบ้านแล้ว
จบจุ้บบบบบบบ
จบแล้วหรอ ..มันช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
เรารู้สึกอยากขอบคุณจขกท.มากๆ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
มันเป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากไปศึกษาต่างประเทศบ้าง 
คิดถึงจัง ปกติเข้าสยซ.มาแต่ละครั้ง ก็เปิดกระทู้จขกท.มาก่อนเป็นอันดับแรกเลย
สนุกมากๆ เลย ตลกฟินรั่วบ้าง จขกท.มาโหมดฟินเราก็ฟินตาม พอดราม่าเราก็ดราม่าตาม
ฮ่าๆ คืออ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมกับจขกท.ตลอดดๆๆ
ครั้งแรกที่เปิดอ่านกระทู้นี้มา นึกว่าจะไม่มีอะไร
แต่พอลองอ่านสัก2-3ครั้ง เริ่มติดใจและติดตามไปเรื่อยๆ
เฮ้ออ ..ไม่มีกระทู้นี้แล้ว ไม่รู้ว่าจะไปอ่านอะไร ฮ่าๆ
เราชอบกระทู้นี้มากๆ นะ
ขอบคุณจขกท. เรารักเธอ เธอน่ารัก <3
โอ้ยยยย ไม่อยากจะเชื่ออ่ะว่าจบแล้วอ่ะ
เราติดตามกระทู้นี้มาตั้งแต่ต้นๆ อยากจะบอกเลยว่านี่เป็นกระทู้ที่เราชอบมากที่สุดในสยามโซนเลยแหละ จริงๆนะ แล้วก็เป็นกระทู้เดียวที่เราติดตามมาโดยตลอดตั้งแต่ต้นจนจบเลย ถึงบางทีจะเข้ามาอ่านแล้วไม่ได้เม้นก็เหอะ
เราโคตรรักทู้นี้อ่ะจริงๆ รักจขกท.ด้วย
ไว้วันหลังเราว่างๆจะมาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบอีกรอบแน่นอน (จะได้ฟินกับเดวิดอีกรอบ 5555)
เราพึ่งจะมาอ่านกระทู้นี้ได้ไม่นาน รู้สึกว่าชอบมากๆเลยหละ
อ่านไปอ่านมารู้ตัวอีกทีก็จบแล้วอ่ะ ทั้งฟินทั้งเศร้า
จากที่ไม่เคยทันรูปมานาน ตอนนี้ได้ดูรูปแล้วน่ารักมากทุกคนเลยอ่าาา~
สุดท้ายนี้ขอบคุณจขกท.นะคะ ที่เล่าเรื่องราวดีๆให้ชาวสยามโซนอ่าน
รักกระทู้นี้มากๆเลยน๊าคะ ชอบมากๆเลย
อย่าลบทู้นะจ๊ะ เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆเถอะ ^^
ฮึ่ยยย ยย เลิ้บนะจขกท. T_T ต่อไปเราว่าจขกท.อาจได้เลิ้บเลิ้บกะเดวิดก็ได้นะ
มีเนียนเดินกลับบ้านด้วยกันด้วย แบบ T//////T ยิงป้าเถอะ กราบ โฮฮฮว น่ารัก
แงๆ จขกท.จะไปแล้วจริงๆหรอ T^T
ขอให้จขกท.เจอแต่สิ่งดีๆ เจอเพื่อนดีดี เจอแต่คนดีดีเข้ามาในชีวิตนะ
ดีใจด้วยนะที่ได้เจอออลลี่ทุุกชม.โฮมรูม
ฝากบอกเดวิดด้วยนะว่า หล่อเสมอต้นเสมอปลาย ฮ่าๆ
เราจะคิดถึงจขกท.นะ จขกท.เป็นคนที่ทำให้เราอยากไปเรียนต่ออังกฤษเฟ่อออ ฮ่าๆ
โชคดีนะคะ
ขอบคุณจขกท.ที่นำประสบการณ์ต่างๆมาเล่าสู้กันฟัง เวลาเราเข้ามาsiamzoneเราต้องคอยมองหากระทู้นี้ตลอดเลย อ่านกระทู้นี้กี่ครั้งก็ไม่เบื่อ <3 <3
ปล.เราขอให้จขกท.สมหวังในความรักไวๆนะคะและก็ขอให้ได้เรียนในสาขาที่จขกท.อยากเรียนนะคะ ^^
ปล.ของปล.Good Luck ค่ะ
จขกท. มีความคิดที่โตขึ้นมาก มาก เราชอบการเขียนของ จขกท. จัง รู้สึกใจหายแว้บบบ เพราะติดตามมานานมากก ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวให้อ่านนะ # มอบโล่ "กระทู้ออฟเดอะเยียร์" # ขอให้เป็นพยาบาลอย่างที่ตั้งใจนะ *กอด* *กอด*
#ขอเพ้อแป๊บ...
ไม่อยากจะเชื่อว่ากระทู้นี้จะจบแล้วจริงๆ ... ไม่อยากให้จบเลยคิดถึงจขกท.มาก คิดถึงเดวิดด้วย #อินี่ จขกท.ทำให้เราเข้ามาในทู้นี้แทบจะทุกวันเพียงเพราะอยากอ่านเรื่้องที่จขกท.จะเอามาเล่า แต่พอจะไม่ได้อ่านต่อแล้วมันก็ในหายแหะ #รักจขกท.นะ <3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปอลอลิง. เราเพิ่งรู้ว่าเดวิดมันย้ายบ้านนานแล้ว แต่มันก็ยังเนียนเดินกลับบ้านพร้อมเราทั้งๆ ที่มันคนละทางกัน เราไม่รู้ว่ามันคิดจะทำอะไรแต่สองปีจากนี้ไปเราจะเป็นแค่คนที่เคยรู้จักกันแค่นั้น อีกอย่างแนะนำให้ขายฟาร์มสุนัขที่อยู่ในปากซะแล้วชีวิตจะดีขึ้น คึๆ
ประโยคนี้ทำเราน้ำตาซึม....
ดิท : ถ้าจขกท.ว่าก็มาอ่านมาตอบคอมเม้นกันด้วยนะ
เพิ่งเจอทู้นี้และได้อ่านอ่านอ่านตั้งแต่แรกจนจบ
พรุ่งนี้ไปโรงเรียนแหละ
คืออยากบอกว่าน่ารักมากอ่ะ
บอกได้เลยว่าบอร์ดนี้เป็นบอร์ดที่สวยงาม
มันเป็นเหมือนความทรงจำของจขกท.อ่ะ
แล้วเราก็ชอบชอบชอบ ชอบที่จขกท.เอามาแชร์
แต่พรุ่งนี้จะต้องไปโรงเรียนแหละ ไม่เป็นไร เราไม่เป็นไร
ทุกคนในกระทู้นี้งดงามทุกคนปลิ้มเดวิดสุด
แต่ชอบโมเม้นของอเล็กซ์ฮ่าาาา
รักบายส์
เราอยากบอกว่า กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ดีและสนุกมากก ตั้งแต่เราเป็นสมาชิกมา กระทู้นี้คือทู้ที่เรารักที่สุด ถึงจะติดตามได้ไม่นาน
พี่มุก จขกท.นี้ก็นิสัยน่ารักมากกกก เก่งด้วย เราชอบมากมาย แถมยังทำให้เราที่ชอบภาษาอังกฤษอยู่แล้วอยากจะเรียนภาษานี้ให้มากๆเก่งๆขึ้น
สุดท้ายขอบคุณพี่มุก ที่เล่าสู่ประสบการณ์ดีๆให้ได้ฟังกันมาตลอด สัญญาว่าจะจำกระทู้นี้และจะเข้ามาอ่าน ย้อนกลับไปบ่อยๆ ^^
แงงงงงงงงง
ไม่อยากให้จบเลย ตามทู้นี้มานานมากกกกกก
แต่ก็เข้าใจจขกท.เนอะว่าคงไม่มีเวลา 555555555
ถ้ามีอะไรคืบหน้าใหญ่หลวงหรือคู่ฟินแต่งงานกันหรือจขกท.มีแฟนก็มาอัพทู้ด้วยเน้อ555555555
ปล.เรามีไลน์จขกท.แต่ไม่กล้าทักไปไม่รู้จะคุยอะไรดี อิอิอิอิ555555555 
จบแล้วหรอไม่นะ !! อย่างแรกก็ขอขอบคุณจขกท.ที่ตั้งกระทู้ที่แบ่งปันความสุขให้คนได้มีความสุขไปด้วย และจขกท.ก็ได้สร้างแรงบันดาลใจทำให้ตัวเราเนี่ยชอบหนุ่มตาน้ำข้าวมากเลยหละ ถ้ามีเรื่องอะไรดีๆเล่าอีกก็มาอีกนะคะ จขกท. จะติดตามแบบนี้ตลอดไปค่ะ
จบแล้ว .... ติดตามมาตั้งแต่ต้น 
บายๆค่ะ
ขอบคุณจขกท.มากๆนะ ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงได้
กระทู้นี้ให้ความรู้สึกที่มากมายกับเรา
ไม่ว่ายังไง ถึงเราไม่เคยเจอกัน แต่อยากให้ จขกท.รู้ไว้
เรารัก จขกท. อย่างที่เธอเป็น ^^ เข้มแข็งนะคะ
สุดท้าย .... ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ชีวิต ที่เราคงหาไม่ได้
รักเธอกับเพื่อนๆเธอทุกคนนะคะ ฝากบอก สองจิ้นด้วย 55
น้ำตาจะไหล
ติดตามทู้นี้มาตลอดไม่คิดเลยว่าวันนึงจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว
ขอบคุณพี่มุกที่ทำให้เราชอบฝรั่งและอยากเก่งภาษาอังกฤษ
ขอบคุณพี่มุกที่ทำให้เราได้ฟินกระจัดกระจายหัวใจสาววายระเบิด
ขอบคุณพี่มุกที่นำเรื่องราวดีๆของพี่มาเล่าให้ฟัง
ขอบคุณมากจริงๆ จะไม่ลืมทู้นี้ สัญญาเบเบ้
*ชู้ป้าย MOOK&DEV*
ติดตามมานาน ไม่ว่างมาดูช่วงหลังๆ
ยังไงงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกรา
ขอบคุณจขกท. ที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆนะคะ ^^
จบแล้วกระทู้นี้
แต่สำหรับเรา เราคิดว่ามันคือการเริ่มต้น
เราต้องขอบคุณ จขกท.มาก
ที่ทำให้เราเริ่มต้นทำตามความฝันของตัวเอง
ทำให้เรากล้าและอยากที่จะไปเผชิญโลกภายนอก
ได้รู้ว่าที่อีกฟากหนึ่งของโลกมีคนไทยคนนึงที่ใช้ชีวิตอยู่
และไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาอะไรง่ายๆ
ทำให้เราคิดได้ว่า เราก็ไม่ควรยอมแพ้อะไรง่ายๆเช่นกัน
แล้วเราจะไม่หยุดทำตามความฝันของเรา
ขอบคุณมากค่ะ จขกท.
คิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยยคิดถึงพี่มุกจังเลยยยย
เราเพิ่งติดตาม และเพิ่งอ่านจบ
ไม่อยากให้จบเลย แต่ไม่จบตอนนี้ก็ต้องมีสักตอนแหละเนอะ
เราชอบภาษาของจขกท.มากๆ สนุกดีตอนท้ายก็พูดดีเราชอบบบ
เราเชียร์เดวิดด 555555555 ชอบนะยังไงก็ชอบถึงจะปากหมาแต่แลดูน่ารัก -..-
เเต่เจ็บว่า ต่อจากนี้จะกลายเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน มันเจ็บจึ้กมาก
สุดท้ายขอให้จขกท.มีความสุขมากๆนะ #มาช้ามาก 5555555
เพิ่งได้มาอ่าน แบบวันเดียวรวดเดียวจบ เปนไรที่ฟินนาเร่มากกกกกกกก แต่จบไวเหลือเกิน ขอบคุณ จขกท.นะคะ ที่อุตส่าห์มาอัพเรื่องราวฟินๆแบบนี้ให้อ่าน ทำให้เรามีกำลังใจอยากจะสอบทุน afs เพื่อที่จะได้ไปต่างประเทศบ้าง เพื่อเรียนภาษา(หรือจับผู้ชาย555) อยากบอกว่ารักพี่มุกมากกกเนอะจะเก็บกระทู้นี้ไว้ในเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำดีๆค่ะ ไม่มีวันลืมแน่นอน เรายิ้มได้ทุกครั้งที่ได้อ่าน จิกหมอนข้างๆแทนแขนตัวเองเพราะความฟินเกินลิมิตต(ฟินหรือบ้า) เราอยากให้พี่มุกอัพต่อนะ ถ้ามีทู้ใหม่บอกกันบ้างเด้อ จะตามไปอ่านและคอมเม้นรอนะคะ
FC. พี่มุก Nicha
ปล.ขอรูปDavid(Dav) กับAlexสักรูปหน่อยได้ปะคะที่เห็นหน้าชัด ถือว่าเป็นคำขอสุดท้ายของfc คนนี้เนอะ .
.
.
.
.
.
.
.
..
แต่พี่มุกคงไม่ได้มาอ่านหรอ เพราะนี่ก้ข้ามปีมาแล้ว เอาเปนว่าขอบคุณพี่มากๆนะคะ จากใจเลย
รักนะ
same 1275
เพิ่งเข้ามาใหม่จ้าา อ่านแล้วสนุกมากกก แต่ว่าไม่เห็นหน้าใครสักคนน อิอิ 5555
อีกรอบได้ไหม 555
P'MOOK follow instagram ไปแล้วค่ะ รับด้วนน้าคะ
ขอเฟสบุ๊คของพี่ได้ไหมคะ
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย
อยากบอกว่าสนุกมาก ตอนบอกลานี่แอบใจหายอ่ะ
ถ้ายังไง จขกท. ได้โปรดกลับมาเหลียวแลคอมเมนท์มั้งหลายแหล่ในกระทู้นี้อีกสักครั้งนะคะ
อยากเห็นรูปอ่ะค่ะ ไม่ทันสักรูป เพิ่งเล่นสยามโซนไม่นานนี่เอง
ฟอลอินสตาแกรมไปแล้ว แอดสไกป์ไปแล้วด้วย
รับแอดด้วยนะคะพลีสสสสสสสส
พึ่งมีคนส่งกระทู้นี้ให้อ่านเมื่อวานอ่ะเหย คือตลอดเวลาที่ผ่านมาต.รูไปอยู่ไหนมา?
พี่มุกเล่าเรื่องได้สนุกมากเลยนะคะ อ่านแล้วฟินจิ้นกระจาย เมื่อวานพูดอังกฤษแบบมั่วๆกากๆกับทุกคนในบ้านเลย #นางมโนจัด
ชอบทุกเรื่องที่พี่เล่าอ่ะ พี่ตาฟ้าคู่จิ้นอเล็กซ์แบรดเเดเนียลเดวิดไ.อ้หน้าโหดออลลี่และทุกคนในบทความนี้
ไม่อยากให้จบเลย... มาต่อเรื่อยๆได้มั้ยคะ ถึงจะต้องรอนาน ต้องรอพี่ว่างมาอัพก็ยังอยากจะรอ.
เวลาที่เราสั่งของน่ะ ถึงแม้ว่านานแค่ไหน ถึงแม้จะลืมไปแล้วว่าของที่สั่งไปคืออะไรแต่เราก็ยังแอบรอลึกๆใช่มั้ยคะ?
มันก็เหมือนทุกคนที่ยังแอบหวังว่าพี่มุกจะมาต่อทู้นะ
สั ญ ญ า จะมาดูทู้นี้เรื่อยๆ ถ้าพี่เห็นคห.ของทุกคนแล้วก็ช่วยเปลี่ยนใจหน่อยเถอะน้ะน้ะน้ะ กระซิก
เลิ้บยู้วจขกท.
เพื่อนแนะนำนมาให้อ่านเหมือนกันค่ะ ชอบมาก
นั่งอ่านทั้งวันไม่ยอมหยุด หยุดอ่านไม่ได้เป็นเรื่องที่ฟินมาก
ชอบการบรรยายของจขกท.มาก อ่านแล้วเห็นภาพเลย แอบเสีบดายมากๆ
ที่มารู้จักกระทู้นี้ช้าไป อดเห็นรูปหนุ่มๆ เลย แง่ง
เราชอบการใช้ชีวิตของจขกท.นะ เป็นคนที่ชิลๆ และก็อดทนมากๆ ด้วย
บางครั้งก็อะไรหนักนักก็ปล่อยวาง รู้สึกชอบคนแบบนี้มากๆ
แอบเสียใจตรงจขกท.ไม่ได้อัพต่อแล้ว แอบเชียร์ให้กระทู้นี้กลายเป็น
ความรักอินเลิฟของจขกท.กับหนุ่มอเล็กไม่ก็หนุ่มเดวิดนะเนี้ย เสียดายๆ
สุดท้ายรางวัลความรักอินเลิฟก็ตกไปให้กับคู่จิ้นหนุ่มวายยยย ซึ่งเราชอบพวกนางมาก
เก็บไปนอนหลับฝันดีเลย ชอบฉากตอนเล่นนิ้วกันมาก เขินน ว้ากก
ความรู้สึกตอนอ่านเหมือนเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ เลยค่ะ
อมยิ้มทั้งเรื่อง ตากแดด ตากลม ตากฝนร่วมไปกับจขกท. ฮ่าๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวฟินๆ แบบนี้ให้อ่านนน้าาา
มาเจอทู้นี้ช้าไปสองปีกว่าๆ เช่นกัน ฮือออออ เชียร์เดวิดนะค้าาา เป็นคนแรกที่อ่านปุ้ป ตอนจขกท.เล่าถึงเราก็เกิดอาการเชียร์ตั้งแต่เริ่ม Alex ไหนไม่สนใจ เชียร์ David ค่า ขอบคุณนะคะ จขกท.สำหรับเรื่องราวและประสบการณ์ฟินๆ ที่เอามาแชร์ให้อ่านกัน ถึงเราจะมาเจอทู้นี้เอาปี 58 แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความฟินลดลงเลย ขอบคุณจขกท.มากๆอีกครั้งนะคะ
กราบบบบบบ
เอ่อะ... เราพึ่งได้ประสบพบเจอ เป็นอะไรที่พลาดม๊ากมาก ฮือออออออออ เศร้า อยากเห็นมากง่ะพี่มุกกก
(เค้าเด็กพิดโลกเหมือนกันนะงุงิ)
โหยยยยยยยย พึ่งมาเจอ #ร้องไห้หนักและแรงมาก ฮรือออออออออ ช้าไปจริงๆ (นานมาก 5555555) ขอบคุณสำหรับเรื่องฟินฟินค่า อ่านไปเขินไป ยิ่งไปเจอบอกว่ามีรูป(แต่ จขกท. ลบไปแล้ว 5555555) นี่ยิ่งกรี้ดเลย จิกหมอนไว้ เพราะแม่นั่งอยู่ข้างหลัง 555555555
ปล. พยายามอย่างมากที่จะดูรูปแต่ไม่สำเร็จ 555555555
ปลสอง. จขกท เปลี่ยนชื่อไอจีรึเปล่าคะ ><
ไม่รู้ว่าพี่มุกจะเข้ามาอ่านรึเปล่า แต่หนูอะพึ่งได้เข้ามาอ่าน55555555 คือสมัยนั้นสยามโซนคืออัลไล.____. เสียใจแรง วันนี้เลยรวดเดียวจบ แอบดีใจที่บางรูปพี่มุกก็ให้ลิ้งค์ไว้แล้วไม่ได้ลบ เลยพอได้เห็นแวบๆแวมๆบ้าง หน้าตาเป็นยังไงเดี๋ยวจินตนาการเอาเองก่ดั้ยยย55555 แต่ที่สำคัญสุดเลยๆ ขอบคุณพี่มุกเหมือนกันที่มาเล่าแชร์ประสบการณ์ให้พวกเราได้อ่าน ยิ่งมาอ่านทู้ของพี่มุกยิ่งรู้สึกอยากไปเรียนตปทบ้างจัง55555 มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากกกกกกกก อิจฉาพี่มุกเลยอะ555555 ตอนนี้พี่มุกเป็นไงบ้างน้าาา เรียนจบรึยัง5555555 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆอีกครั้งนะคะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google