ใครเคยมีความรู้สึกว่า ตัวเองโดนเพื่อนทิ้งบ้าง.
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ตลอดเลย จขกท.ว่าจขกท.เป็นคนเฮฮามากๆเลยนะ
เวลาไปไหนกับพวกมันจขกท.เต็มที่ตลอด พวกมันยิ้มพวกมันหัวเราะกันตลอด
จนม.3 ที่ต้องแยกสายเรียนอ่ะ จขกท.ไม่เก่งไงเอาเท่าที่ได้บ้านก็ไม่มีเส้น
แบบต้องให้พ่อให้แม่ไปคุยกับรอง.ผอ.เพื่อฝากลูกเข้าสายวิทย์แบบพวกมัน
แล้วเป็นไงรู้มั๊ย เพื่อนจขกท.คนนึงที่มีชื่ออยู่ห้องเดียวกันอยู่ๆมันก็ไม่มีชื่อในห้องนั้น
แล้วชื่อมันก็ย่้ายไปอยู่ห้องวิทย์ โดยทิ้งให้จขกท.อยู่คนเดียวอ่ะ.
ขกท.มันแย่ขนาดนั้นเลยดิ่ จขกท.ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยอ่ะ ด้วยความที่จขกท.รักพวกนี้มาก
บอกตรงๆนะความรู้สึกมันแย่มากๆ ให้ความรู้สึกเหมือนอยากจะร้องระบายความรู้สึกต่อหน้ามัน
อยากให้พวกมันรู้ว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกยังไง แต่จขกท.ทำไม่ได้เลยอ่ะ ไม่มีใครคิดจะปลอบจขกท.เลย
ขนาดเบอร์เปลี่ยนกันไปมันยังไม่เคยบอกเลย แย่อ่ะ
ไม่เข้าใจทำไมชีวิตหาเพื่อนที่จะเป็นเพื่อนกันจนตายนี่มันไม่มีเลยหรอ??
แย่อ่ะ เอาจริงๆนะทุเรศตัวเองมากๆอ่ะ
---------,
จขกท.แค่อยากระบายนะ เพราะรู้ว่าคนในนี้อ่ะ ไม่ซ้ำเติมคนหรอก
ปล.กระทู้สติแตก
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
เราเคย... แต่เราไม่แคร์อ่ะ 
ถ้าเค้าไม่แคร์จขกท.ขนาดนี้ เรียกว่าเพื่อนได้อยู่หรอ?
แล้วถ้าเค้ามีเืพื่อนใหม่ได้ ทำไมจขกท.ไม่หาเพื่อนใหม่ล่ะคะ?
จขกท.รักพวกแค้า แต่พวกเค้าไม่ได้แคร์จขกท.เลย มันแฟร์กันหรอ?
เป็นเรานะ ถ้าไม่แคร์ ไม่สนใจกันแบบนี้ เชิดใส่ไปเลย -__-
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
เราเคยนะ แต่เราไม่ค่อยรู้สึกหรอก
แต่บางทีที่เราจะปรึกษาจะระบายอะไรนะ จะไม่ค่อยมีใครรับฟัง
บางทีเราก็เพ้อของเรา เพื่อนก็บอกว่ารำคาญ พี่นี้บ้าอะไรทั้งวัน
บางทีก็โดนด่าว่าบ้าผู้ชาย พูดอะไรก็โดนหักหน้า เราทนจะตายหล่ะ
เราเคยเป็นนะ
แล้วเรียนคนละสายด้วย (เราเรียนสายอาชีพ เพื่อนเรียนสายสามัญ)
ตอนแรกเราก็คิดว่าห่างกันแบบนี้แล้วจะลืมกันมั้ยนะ
พอผ่านไปไม่นาน เราก็ยังไปมาหาสู่กับเพื่อนอยู่ ก็เดือนละสองครั้ง ไม่ก็สองเดือนครั้ง
จนถึงเข้ามหาลัยความรู้สึกประมาณนี้ก็กลับมาอีก
แต่มันก็ต้องเข้าใจ พวกเค้าไม่ได้ทิ้งเราหรอก
แค่เราไม่ได้เดินบนทางเดียวกันเหมือนที่เคยเดินแล้วเท่านั้นเอง
พอมาเจอกัน พูดคำว่าคิดถึง พูดถึงเรื่องเก่าๆ ถามสารทุกข์สุขดิบ
ปลอบใจกัน ให้คำแนะนำกัน ความรู้สึกมันก็ยังอบอุ่นเสมออ่ะ
ทั้งนี้และทั้งนั้น เพื่อนก็ต้องคิดถึงเราด้วย ไม่ใช่พอไปแล้วก็ไปเลย
ไม่มีการเจอกัน ไม่คุยกัน ไม่ถามกัน คือ..เป็นเพื่อนเล่นด้วยกันจริงเหรอ?
ไม่งั้นมันก็คงเป็นได้แค่เพื่อนที่ผ่านมาเจอกันในชั่วเวลาหนึ่งอ่ะ
ถ้าให้คิดในแง่ดี เพื่อนไม่ได้ทิ้งเราหรอก แค่เรามีทางเดินไม่เหมือนกัน
เพื่อนที่จะเป็นเพื่อนกันจนตายนี่มันไม่มีเลยหรอ
เคยได้ยินมั้ยที่ว่ายิ่งโตขึ้นยิ่งหามิตรภาพยากขึ้น คือ..อาจจะมีแต่หายาก
ต้องขอบคุณทุกความเห็นนะคะ
แต่เพื่อนจขกท.แบบ เหมือนจขกท.เต็มที่กับมันแต่มันไม่เต็มที่กับจขกท.อ่ะ
มีอยู่ครั้งนึงมันบอกให้จขกท.ไปรับมันไปกินไอติม แล้วจขกท.เกิดล้มรถ
แต่รู้มั๊ยพอจขกท.โทรไปบอกเค้าพูดว่าไง
เค้าบอกขับยังไงอ่ะ อดกินไอติมเลยดิ่ งั้นเดี๋ยวไปกินกับน้องก็ได้
ได้ยินแล้วแบบหมดแรงอ่ะ แย่สุดๆไปเลย - -'
ตอนนี้จขกท.คิดว่าคงจะปลงแล้วแหละ ปล่อยแม่งไปเหอะ
จะทำอะไรให้เด่นให้พวกมันคิดถึง มันคงเป็นไปไม่ได้อ่ะ
เพราะงั้นต้องมีซักวันนึงแหละที่เห็นหัวกันบ้าง ขอบคุณทุกคนนะคะ 
เราก็โดนค่ะ เพื่อนกลุ่มเก่าเรามีกัน4คนรวมเราด้วยนะ
แล้วอยู่ๆเพื่อนคนนึงในกลุ่มก็ทิ้งเราอะไม่สนใจเราเลย ซักพักมันยังทำให้เพื่อนอีก2คนในกลุ่มทิ้งเราด้วย
พวกมันชวนไปดูหนังกันสามคนทำไรกันสามคนตลอด
ตอนเข้าค่ายมันก็ทิ้งเราไปให้อยู่คนเดียวอะตอนนั้นแบบทรมานสุดๆ เข้าค่ายทั้งทีอยู่ึคนเดียว
มันไม่คุยกะเราเลยทั้งที่เรามั่นใจว่าเราไม่ได้ไปทำอะไรให้มัน เราถามมันแล้วนะมันก็บอกไม่ได้โกรธไรเรา
จากนั้นเราทนไม่ไหวแล้วเลยไปหาเพื่อนใหม่เลย ถึงเพื่อนใหม่จะไม่ดีมากนัก
อยู่กันแค่สองคนเหมือนเป็นเศษห้องแต่มีความสุขก็ยังดีกว่าไปดั้นด้นอยู่กับคนที่เค้าไม่สนใจเรานะ
ปล.อันนี้เราไม่ได้ว่าจขกท.นะ เราเล่าของเราให้ฟังเฉยๆ จขกท.สู้ๆแล้วกันนะคะ
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ -0-
เราทนไม่ไหวจนต้องไประบายกับแม่ พูดไปร้องไห้ไป
ยิ่งนึกถึงเืพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันแล้วแบบ...จุกอ่ะ พูดไม่ออก
ตอนนี้เราไม่สนแ้ล้วล่ะค่ะ -3-
ถึงแม้เราจะขึ้เกียจไปนิด เรียนไม่ค่อยเก่ง
แต่เราก็มีน้ำใจ ไม่เหมือนใครบางคนหรอก หึ!
ปัจจุบัน เราแถรอบห้อง(ตามคำแนะนำของเพื่อนเก่า)
อยู่กับเพื่อนสนิทอีกคน มีแค่คนเดียวแต่ก็รักอ่ะ
เราไม่มีกลุ่มอยู่ แต่คุยได้กับทุกคนในห้อง
ไปไหนมาไหนก็มีในห้องทักตลอด
ไม่เหงาหรอกนะ จะบอกให้ 
เคยเหมือนกัน ขอระบายมั่งนะ 
ก็ตอนก่อนเปิดเทอมช่วงที่เพิ่งประกาศรายชื่อว่าใครอยู่ทับไหนใหม่ๆ
เราได้อยู่ทับนึง ซึ่งมีเพื่อนจขกท.น้อยมาก
แต่มีคนๆ นึงที่พอคุยกันบ่อยอยู่ เพราะอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดเลย แล้วยังเลขที่ใกล้กันมากอีกด้วย แล้วเราเห็นคนนั้นไม่มีเพื่อนในกลุ่มพอดี เราเลยกะจะขอเกาะติดคนนั้นไป
ทีนี้อยู่ดีๆ เพื่อนเราคนนึงก็โทรมา (บอกตรงๆ ว่าตอนแรกเราไม่รู้เลยว่าคนนั้นอยู่ห้องเดียวกับเรา 
) คือคนนี้เพิ่งรู้จักกันตอนปีที่แล้ว ไม่สนิทกันมาก
แล้วบอกเราว่าขอนั่งด้วยนะเวลาเรียน อื่นๆ อีกมากมาย คือ ณ จุดนั้นเราดีใจมากอ่ะ
เราเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ยกเว้นคนที่คิดว่าจูนหากันได้อ่ะ บอกไม่ถูก มันจะมีความรู้สึกลึกๆ อ่ะ ว่าคนนี้นี่แหละคือคนที่เราจะชวนคุยด้วย
ทีนี้พอเปิดเทอมมาเราก็ไปไหนมาไหนกับคนนั้น
แต่ก็มีเพื่อนที่เรารู้จักประถมก็อยู่ห้องเดียวกับเรา แต่ว่าไม่ได้สนิทกันมาก สนิทจริงๆ แค่สองคนอ่ะ (จากเกือบสิบคน)
เพิ่งมาสนิทกันปีนี้นี่แหละ ทีนี้พวกกลุ่มนั้นส่วนใหญ่มาจากห้องเดียวกับคนที่ขอเรานั่งด้วยตอน ม.1อ่ะ ก็คงรู้จักกันมาก่อน มีคนที่มาจากห้องเดียวกับเราแค่คนเดียวเอง
(ส่วนคนที่เราว่าจะขอนั่งด้วยตอนแรกเค้าไปสนิทกับคนอื่นตอนหลังนะ)
ทีนี้ เราก็ตามๆ ไป แล้วโต๊ะอ่ะ มันจะแบ่งเป็น 3แถวใหญ่ๆ แถวที่มีโต๊ะ 3ตัวติดกัน กับ 2ตัวติดกัน ทีนี้กลุ่มเรามันหาร 3ลงตัวไง เพื่อนเลยมักจะไปนั่งตรงที่ 3แถว
แล้วคนที่โทรมาชวนเรานั่งด้วยอ่ะก็ไม่มานั่งกับเราแล้ว หนีไปนั่งกับคนอื่น
เราก็แบบ...เสียความรู้สึกนิดๆ อ่ะ แล้วเพื่อนเค้าที่เราสนิทด้วยสองคนก็ไปนั่งกับอีกคนนึงในกลุ่มแล้ว เราเลยต้องไปนั่งกับคนที่ไม่สนิทแทน
แล้วเวลาเดินไปไหนมาไหนงี้อ่ะเราก็จะเดินอยู่คนเดียว เงียบๆ อยู่คนเดียว
เพราะเวลาพูดอะไรก็ไม่มีใครฟัง บางทีพอเพื่อนคุยแต่เรารู้เรื่องเราก็ไม่อยากคุยด้วย
เพราะเราพูดไปก็ไม่มีคนฟังเราอ่ะ แต่พอเราไปพูดอะไรให้เพื่อนกลุ่มอื่นฟังชอบมาบอกให้เล่าให้ฟังทีหลัง
บางทีเรามีเรื่องอยากระบายเราก็ไม่อยากระบายให้เพื่อนในกลุ่มฟัง เพราะเวลาเราถามว่าเราขอระบายหน่อยได้มั้ย เพื่อนเราก็จะฟังแค่ตอนแรกๆ แล้วก็เลิกฟัง ถ้ามีคนอื่นเดินมาก็หันไปคุย พอคุยเสร็จก็ไม่ฟังเราเลย คือทำแบบนี้ไม่ฟังตั้งแต่แรกเลยดีกว่ามั้ย?
เราเสียความรู้สึกมากอ่ะ เราสนิทกับทุกคนนะ แต่เรารู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกิน
กลุ่มเราเป็นเลขคี่ เวลาให้ทำงานคู่เราก็จะเป็นคนที่ไม่มีคู่ทำ
ทุกครั้งเลย สั่ง 10งานเราต้องหาคู่ใหม่ 10งาน ไรงี้อ่ะ
ทีนี้มีตอนนึงเพื่อนคนที่เราสนิทจริงๆ บอกว่าเดี๋ยวเค้าไปหาคู่กับคนอื่นแทนก็ได้
แล้วก็ไปชวนคนอื่นคู่ด้วย เพื่อนเราอีกคนนึงที่ชวนนั่งด้วยตอนแรกอ่ะ ก็บอกว่าอ่าว ไม่เป็นไร คู่กับ(ชื่อเรา)ก็ได้
เหมือนเราเป็นตัวเลือกตัวสุดท้ายอ่ะ เราทนไม่ไหวมากเลยอ่ะตอนนั้น
เราเปลี่ยนคู่เลย หาคนอื่นแทนเลย
มีตอนนึงเรียนพละต้องจับคู่อยู่ดีๆ ก็บอกให้เราไปคู่กับใครก็ไม่รู้
แล้วให้คนนั้นจะไปคู่กับเพื่อนเราแทน ทั้งๆ ที่คนนั้นก็รู้ว่าเราเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ไม่ดี แล้วเพื่อนเราที่เราสนิทจริงๆ เราก็สนิทมากด้วยอ่ะ สนิทตั้งแต่อนุบาลแล้ว แต่เราไม่กล้าคุยด้วยเหมือนเมื่อก่อนเพราะเรารู้สึกเหมือนกลุ่มเพื่อนเราโกรธเราอยู่ (แต่ตอนนี้เราลองถามแล้ว ปรากฏว่าเราคิดไปเอง) แล้วคนที่ขอนั่งกับเราอ่ะ เพิ่งรู้จักคนนั้นยังไม่ถึงเดือนเองอ่ะ ตอนนั้นอ่ะ
แต่ตอนหลังมันไม่ยอมเรา เพื่อนเราคนที่สนิทจริงๆ ไปหาคู่ใหม่ทุกครั้ง
พอเราจะไปหาคู่กับคนอื่นมันก็ไม่ยอม เราเลยต้องคู่มัน
แล้วเวลาชวนคุยเรื่องงานมันก็ไม่คุยกับเราเลย
สุดท้ายงานคู่ทุกครั้งเราก็ต้องทำเองหมดเลย
พอละ มันมีหลายอย่างมากที่เราอยากพิมพ์ระบายออกมา แต่พอแค่นี้ดีกว่า = = ยาวเกินไปแล้ว
เพื่อนมันมีอยู่หลายประเภทนะจขกท.คนที่เป็นเพื่อนยังไงก็เพื่อนอยู่วันยังค่ำ ถ้าคิดว่าเราไม่ดีพอลองคุยกับเพื่อนคนไหนๆในห้องดูนะ เพื่อนไม่ได้มีแค่คนเดียว ยังมีใครอีกหลายคนที่อยากรู้จักคุณ แค่ลองเปิดใจให้กว้างอีกนิด เก็บอดีตไว้เป็นประสบการณ์อย่ายึดติดกับอะไรที่มันทำให้เราปวดใจ เพราะมันจะทำให้เรายิ่งจมดิ่ง ทำตัวเฮฮาในแบบของเรา เชื่อสิสักวันหนึ่งเขาต้องหันกลับมาแล้วเป็นฝ่ายเข้ามาหาจขกท.เอง
#เราเป็นมาแล้ว 
นั่นสินะคะ ขอระบายหน่อยได้มั้ยคะ
คือเราก็มีเพื่อนสนิทมากๆเหมือนกัน2คน รวมกับเราก็3คน อยู่กันมาตั้งแต่ป.1 แต่พอมาเข้าป.4ก็มีเพื่อนคนนึงเข้ามากลุ่มเรา เราก็ไม่คิดไรมาก แต่เค้าก็เริ่มแย่งเพื่อนของเราไปทีละนิด จนตอนนี้ เราต้องเป็นคนถอยออกมาเอง แล้วพวกนั้นก็ๆไม่แม้แต่จะมายุ่งกับเราเลย ทำเหมือนกับเราไม่เคยเป็นเพื่อนสนิท ทั้งๆที่จริงแล้วคนที่ออกมามันไม่ควรเป็นเราสักนิด แต่ทำไม เราต้องโดนอย่างนี้ทั้งๆที่ใกลุ่มเราแคร์เพื่อนมากที่สุด เราสร้างเสียงหัวเราะมากที่สุด เราเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนตลอด แต่ตอนนี้เราก็เหมือนส่วนเกินที่ใครเค้าไม่สนใจและไม่เอาแค่นั้นเอง...... 
ตอนแรกมีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงคบกันมาตั้งแต่ม.1ถึง มอสาม ไปไหนไปด้วยกันเพื่อนกันรักมากแล้วไปมีเรื่องกับรุ่นน้องกลุ่มนึงโอเคเรื่องนั้นก็จบไปแล้ว แต่พอมาม.3 เทอม 2 รุ่นน้องกลุ่มที่เคยมีเรื่องด้วยอ้ะมาคบกับเพื่อนสสนิของเราเออเราก็ว่าน่ารักดีน้ะพวกนี้ก็เริ่มชอบแล้วก็ตามกลุ่มนี้มากกว่า เริ่มทำตัวแย่ลงเพื่อนที่คบกันมานานก็คอยเตือนเราก็คิดไปเองว่าเพื่อนกลุ่มนี้ไม่อยากยุ่งกับเพื่อนอย่างเราแน่เลยก้เลยตีตัวออกห่างไปสนิทกับเพื่อนรุ่นน้งมากกว่า เพื่อนกลุ่มนั้นมีคนนึงรักมากสนิทมากแต่เราก็เริ่มไม่ยุ่งต่อกัน เราเป็นคนทิ้งเพื่อนกลุ่มนั้นแต่ก็ไม่ได้ถือว่าทิ้งแค่ไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกัน เขาก็หาว่าเราทิ้งเพื่อนเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่พอมาวันนี้เรารักและผูกพันธ์กับพื่อนรุ่นน้องกลุ่มนี้มากรักมาก แต่วันนึงเราต้องย้ยมาเรียนต่างังหวัเพื่อนกลุ่มนี้ก็ไม่ค่อยได้คุยไม่ค่อยได้สนิทกันเขาก็ไปมีเพื่อนใหม่เราก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจ แต่ก็ย้อยกลับไปคิดถึงเมื่อก่อนที่เราทิ้งกลุ่มเพื่อนมาอยู่กับรุ่นน้อง เวรกรรมตามทันเร็วจริงๆ อยากขอโทษเพื่อนกลุ่มนั้นทุกคน ผิดที่เราเองแหละ
#ฝากบอกถึงเพื่อนๆพี่น้องๆด้วยนะคะถ้าเรามีเพื่อนดีแล้วรักเราแล้วเวลาเราทำอะไรผิดเขาก็จะคอยตักเตือนเรานั้นแหละเขาคือเพื่อนที่ดีที่สุดอย่าให้ความสัมพันจบลงเพราะมีเพื่อนใหม่แล้วแยกกันอยู่เลยเพื่อนใหม่จะมีก็มีได้แต่ดูให้ดีดีว่าเขานิสัยเป็นยังไงถ้าคบเพื่อนดีเราก็ดีตามถ้าคบเพื่อนแย่เราก็แย่ตาม มีเพื่อนใหม่อย่าลืมเพื่อนเก่านะคะเดียวเวรกรรมตามทันแบบเรานะ 
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google