[[[เล่าประสบการณ์]]] แฉสันดานเพื่อนชั่ว part I & part II

ไอเพื่อนชั่ว
"ขอบใจที่ทำให้ชั้นเสียเวลากับคนอย่างเธอมา 6 ปี"
ขอใช้นามแฝงนะคะ เราเป็นปัง แล้วยัยนั่นเป็นวิว
เรากับวิวเป็นเพื่อนสนิทกันมากกกกกกกกก คบกันตั้งแต่ ม.1
คบกันมาเรื่อยๆ อืม.....ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันเลยนะ แทบจะไม่เคยเลย
ต่อมาเมื่อขึ้น ม.4 ก็คุยกันมาเรื่อยๆ ไม่ได้มีความผิดปกติอะไร แต่เธอได้แสดงธาตุแท้ออกมานิดๆ พอเบาๆ(เอ๊ะ! ยังไง?)
นางเริ่มคุยกับเพื่อนผู้ชายถี่ขึ้น ซึ่ง!....มันก็ไม่ได้แปลกอะไรเนอะ? ที่แบบจะมีความรงความรัก เออ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร
ความสุขเพื่อนอ่ะนะ แต่นิสัยของยัยวิวมันชักจะยังไงๆอยู่ นางเริ่มมีนิสัยแปลกๆ ขี้วีนขึ้น คำพูดคำจาแทงใจเพื่อน(โดยเฉพาะกับกรู =w=)
** ไม่สนใจความรู้สึกใคร แต่เราก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ คิดว่า มันคงเป็นช่วงวัยด้วยแหละมั้ง หรือว่ามันเป็นเมนส์ก็ไม่รู้
(ขี้วีนตลอด เป็นเมนส์ไง??? ไอหอยหลอด - -) เราสองคนก็คบกันมาเรื่อยๆจนขึ้น ม.5 นางก็ยังไม่ลดนิสัยแย่ๆพวกนี้เลย ก็เลยคิดว่า ชั้นต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว
ก็เลยมีการตักเตือน โดยการพูดกันตรงๆ
บทสนทนาต่อไปนี้ ให้เปลี่ยน เรา กับ แก เป็นคำหยาบ เพื่อเพิ่ม feeling ในการอ่าน ปัง : เฮ้ยวิว แกช่วยพูดดีๆหน่อยได้ไหม สนใจความรู้สึกเราบ้างดิ พอเวลาเราพูดแกก็ไม่ชอบ แล้วทำไมแกถึงพูดกับเราแบบนี้ล่ะ เราไม่ชอบนะเว่ย
วิว : ทำไม??? ก็เราเป็นแบบนี้ แกจะทำไม? ถ้าคิดจะงอนเรา บอกไว้ก่อนเลยนะว่าไม่ง้อ!!
เห้ออ.........คือแบบ ไอเราก็ไม่ได้ใจเย็น ไม่ได้เป็นคนดีอะไรอ่ะนะ คือยัยวิวเนี่ย เป็นคนแบบ ถ้าว่าอะไรไป มันจะเถียงตลอด ไม่รู้เป็นอะไร
เถียงตลอด เถียงๆๆๆๆๆมันอยู่นั่นอ่ะ ไม่เคยยอมรับความจริง เอาแต่คิดว่าตัวเองน่ะถูกเสมอ เราเองก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร จะเถียงจะด่ามัน
เราเองก็เหนื่อย เพราะเคยแล้ว ก็เคยบอกไปแล้วนะว่า ที่เตือนน่ะ เพราะว่ารักเพื่อน ไม่เข้าใจกันหรอ?
เราหนักใจตลอดเวลาที่อยู่กับมัน.....แต่ทำอะไรไม่ได้ไง เพราะว่ารัก
พอ ม.5 เทอม 2 เรามีแฟน (ขายออกแล้ว ฮิ้ววว~~) ชื่อนัท เวลาเราหนักใจอะไรเกี่ยวกับวิว เราก็จะมาพูดระบายให้นัทฟัง
ทำให้เวลาของเราที่มีให้กับวิวลดน้อยลง ไปให้เวลากับนัทมากกว่า เพราะว่าอยู่แล้วสบายใจกว่าอยู่กับมัน
เราเริ่มห่างหายออกไปจน บิว(เพื่อนตั้งแต่สมัยประถมของวิว) มาบอกว่า
บิว : ไอปัง ไอวิวมันมาบ่นให้ฟังว่าแกอะหายไปเลย ไม่อยู่กับมัน
ปัง : เราไม่อยากอยู่กับมันตลอดนี้** หนักใจ
บิว : หนักใจเรื่องไรวะ
แล้วเราก็เล่าให้บิวฟังไปหมดเปลือกเลย
บิว : อ้าว แล้วแกไปเคลีนร์กับมันยังอ่ะ
ปัง : เคลียร์แล้ว มันไม่ฟัง ช่างมันเหอะ เราเบื่อมันละ ทำตัวแบบนี้ เพื่อนก็หนักใจนะเว้ย
บิว : เออๆๆๆ ใจเย็นๆ เดี๋ยวเราไปช่วยคุยให้

แล้วบิวก็ไปช่วยคุยให้ นางวิวก็มีปฎิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่ดีขึ้น เพราะว่า บิวเป็นคนที่มีอิทธิพลมากต่อวิว (ไม่รู้จะอธิบายยังไง สรุปว่ามันยอมบิวแทบทุกอย่างละกันนะ แหะๆ)
นางดีขึ้นแค่ช่วงเวลา แปบเดียว 2  3 วัน แค่นั้น!!! แค่นั้นจริงๆ แล้วนางก็บอกกับบิวว่า

วิว : บิว เค้าไม่ทนแล้วนะเว้ย เค้ามาก่อนไอนัท แล้วทำไมมันสนใจแต่นัท ไม่สนใจเค้า!!!!
บิว : ก็ไอปังมันบอกแล้วไง ว่าถ้าแกเป็นแบบนี้ มันหนักใจ แกก็....
วิว : ไม่!!! เค้าไม่ฟังอะไรอีกละ ถ้ามันคิดว่าผู้ชายดีกว่า ก็ให้มันอยู่ไป จบ!!!
บิว : ไอวิว แกอย่าพูดแบบนี้ดิวะ
วิว : บิว!!! ก็ดูมันดิ มันบ้าผู้ชาย  อยู่แต่กับผู้ชาย มันอยากอยู่นักก็ปล่อยมันไป!!!

=_= ความ**ของนางบังเกิดขึ้น พอเรารู้เรื่องปุ๊บ! เราก็ไปง้อมัน ง้อๆๆๆๆๆๆๆ ง้อทุกอย่าง ขอโทษก็แล้วอะไรก็แล้ว จนเกรดตก T^T (ช่วงนั้นช่วงสอบ แทบไม่ได้อ่านเพราะมัน - -)
เราทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะว่าเราแคร์มัน แคร์มันมาก เราร้องไห้จนนัททนไม่ไหว ไม่อยากให้เราทะเลาะกับวิวแรงไปมากกว่านี้

นัท : ปัง ถ้าวิวมันต้องการคุณ คุณก็ไปหาเค้าเถอะ
ปัง : นัท เราทำทุกอย่างแล้วนะ มันก็ไม่ยอม T^T
นัท : ปัง....อย่าโกรธผมนะ ผมจะบอกว่า เราห่างกันซักพัก(ขอเลิก) เรื่องทั้งหมดน่าจะดีขึ้น
ปัง : ทำไมอ่ะ?!
นัท : ผมคิดว่า ที่มันเป็นแบบนี้เพราะว่าคุณยังติดพันผมอยู่ มันเลยคิดว่า ถ้ากลับไปคืนดีแล้ว คุณก็จะกลับมาคุยกับผมมากกว่ามันเหมือนเดิม
ปัง : จะเอาอย่างงั้นจริงๆหรอ? T^T
นัท : ครับ
ปัง : ไม่เอาอ่าาาาาาา T^T (ทีนี้ร้องหนักกว่าเก่า นัทขอเลิกหรอเนี่ย T^T)
นัท : ปังครับ ยังไงเพื่อนคุณก็ต้องมาก่อนผมอยู่แล้ว อย่าร้องคนดี
ปัง : จะเลิกกันจริงๆ หรอ T^T
นัท : ครับ แต่ยังไงผมก็รักคุณนะ ผมสัญญาว่าผมจะไม่มีใคร ^^

หลังจากที่เลิกกับนัท ยัยวิวก็หายงอนอย่างที่นัทบอกจริงๆ หลังจากวันนั้น เราเลยตาสว่างทุกอย่าง
เราเลยพูดกับตัวเองว่า ชั้นจะไม่แคร์แกอีกต่อไปล่ะ ถ้าครั้งหน้าทะเลาะกันเรื่อง**อีก ชั้นจะไม่สนใจแม้ปลายเล็กของเธอ!
เราก็อยู่มาด้วยความทุกข์ใจ แต่ก็มีบิวที่คอยอยู่ข้างๆ ทำให้สบายใจ จนขึ้น ม.6
เราเองก็สังเกตพฤติกรรมมันมาเรื่อยๆ Hmmm.........
ที่แกเคยด่าชั้นมาทั้งหมด....บ้าผู้ชาย......ไม่สนใจเพื่อน......แกเองก็ทำมันทั้งหมดเหมือนกันแหละ ดีออก!!!! (สลับที่ ดอเด็ก กับ อออ่าง)
เวลาที่มันอยู่กับแฟนมันนะ คุณเอ๊ยย!!!! ไม่อยากจะพูด ....มันแทบจะกลืนกินกันเลยอ่ะจริงๆ แล้วแฟนมันแต่ละคนนะ
เลวๆ ทั้งนั้นอ่ะ คบแต่ละคนนี่ก็พวกชอบโดดเรียน สูบบุหรี่ กินเหล้า ผิดระเบียบตั้งแต่หัวจรดส้น แล้ว.....มาว่าชั้นบ้าผู้ชาย???? ไอหอย!!!
ชั้นอยากจะบอกแกมากว่า ชั้นถามแกหน่อยเหอะ ผู้ชายกี่คนๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแก มีคนไหนบ้างไหมที่แกไม่เอา??!! ชั้นเห็นกี่คนๆก็เอาหมดอ่ะจริงๆ
แล้วไอพวกนี่แต่ละคนก็เรียนเก่งจ้างงงงงงงงง ไม่ได้ว่าคนที่ไม่เก่งนะ แต่ไอพวกเนี่ย สมองตื้อจริงๆ แล้วยัยวิวก็ชอบมาบ่น
เฮ้ยแก ไอเบ็นส์มันเอาการบ้านมันมาให้ช่วยทำอีกละ งานก็ไม่ค่อยจะส่ง ดูมันดิ๊ น่าเบื่อ - -"
คือ.....อยากจะบอกว่า แล้วมึ.งเอามันทำไมคะ???
แล้วระหว่างที่มันมัวอยู่แต่กับผู้ชายของมัน นัทกับเราก็เริ่มกลับมาคุยกันอีก แต่มันไม่ได้คบกัน กลัวยัยวิวมันวีนแตกอีก =w=
เรากับนัทก็คุยกันเหมือนเพื่อนปกติ แต่ฝืนได้ไม่ค่อยนาน ก็คุยหวานบ้าง (ฮิ้ววววววววว) นัทเทียบกับผู้ชายทั้งหมายของยัยวิวไม่ได้เลย
ไม่ได้ชมเองนะ (อวยกันเข้าไป) นัทเป็นคนเรียนเก่ง โดยเฉพาะวิชาคำนวณ อ่อนภาษาอังกฤษ ส่วนเราจะเก่งภาษาอังกฤษ อ่อนคำนวณ
เลยพากันไปได้ตลอดรอดฝั่งในเรื่องเรียน ช่วยกันติวช่วยกันสอน  แต่ยัยวิวนี่ ผู้ชายของนางแต่ละคนไม่ได้มีความรับผิดชอบในเรื่องเรียนซักคน
เรียนไม่เก่งเลยซักกะคนเดียวแต่เราไม่ได้ว่าคนที่เรียนไม่เก่งนะ
ในความคิดของเรา เราคิดว่า การที่เรียนไม่เก่ง ไม่ได้เป็นภาระหรือข้อเสียแต่อย่างใด หากคุณมาความขยันและตั้งใจ มันก็จะไม่เป็นข้อด้อยของคุณอีกต่อไป
แต่ใน ณ ที่นี้คือ แต่ละคน เรียนไม่เก่ง ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่เอาการเอางานซักอย่าง แล้วยัยนั่นก็มาบ่นว่าเหนื่อย บ่นว่ามีภาระเพิ่ม
ถ้าคุณจะเอาใครซักคนมามีบทบาทในชีวิตของคุณ มีได้ มาให้กำลังใจ ช่วยเหลือกัน ไม่ใช่มาเป็นภาระ เข้าใจไหม? คนเราทุกคนล้วนมีภาระเป็นของตัวเองแล้ว จะมีภาระเพิ่มให้เหนื่อยทำไม? ถ้ารักกันจริง ทำไมไม่ช่วยกันละ?
และแล้ว อยู่มาวันหนึ่ง เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!!!!

มาแล้วจ้าาาา part II
เช้าวันหนึ่งที่โรงเรียนมีการทำบุญตักบาตรของนักเรียน ม.6 โดยมีกำหนดการว่าให้นักเรียนเข้าหอประชุมเวลา 7.30 น. เราก็มาโรงเรียนตามปกติ
ตอน 6.45 น. เราก็นั่งรอเวลาไปเรื่อยๆ จน 7.30 น. ยัยวิวก็ยังไม่มา แต่บิวมาแล้วแต่ไปนั่งอยู่กับเพื่อนต่างห้อง (บิวเรียนห้อง 1 เราเรียนห้อง 5)
รอจนเพื่อนคนนึงเดินมา เธอชื่อแพรว เป็นเพื่อนตั้งแต่ประถมของยัยวิวเช่นเดียวกับบิว เดินมาหาเราแล้วถามว่า
แพรว : อ้าวปัง แล้วไอวิวอ่ะ ยังไม่มาหรอ
ปัง : เออดิแก มันมาสายไปป่าววะ มันรู้หรือป่าวเนี่ยว่ามีทำบุญ
แพรว : เค้าก็ไม่รู้**
ปัง : อืม เค้าว่าเข้าหอประชุมเหอะ ครุเดินออกมาไล่เด็กเข้าแล้วอ่ะ
แพรว : อืมๆ ไปเหอะ
แล้วเรากับแพรวก็เดินเข้าหอประชุม ครูดันจัดให้เรานั่งหน้าสุด - - พระอาจารย์ก็นั่งอยู่ข้างหน้า ครูก็เดินดูเด็กอยู่ ไอเราก็จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหามันก็คงไม่ดี
เราก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะคิดว่ายังไงมันก็มาทันอยู่แล้ว จนเสร็จ เรากับแพรวก็เดินออกจากหอประชุม แล้วยัยวิวก็เดินมา
บทสนทนาต่อไปนี้ ให้เปลี่ยน เรา กับ แก เป็นคำหยาบ เพื่อเพิ่ม feeling ในการอ่าน
วิว : ไอปัง!! แกไม่รอเราเลยนะ (เสียงแบบจิกๆกัดๆ สายตา**มอำมหิต)
ปัง : อ้าว แกมาว่าเราไม่ได้นะเว้ย ดูเวลาซะบ้างว่ากี่โมงแล้ว (ทำหน้าเซงๆ -..-")
วิว : เราไม่รู้ไม่ฟังและ!!! **!!!!
ปัง : อะไรวะ!!! ****
แล้วมันก็เดินออกไปไม่สนใจเราเลย แพรวก็ยืนงงๆว่า พวกแกทะเลาะกันเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ?
แพรว : ปัง ปล่อยมันไปเหอะ ช่างมัน
ปัง : แพรว เค้าจะไม่ง้อมันนะเว้ยถ้าเรื่องที่ทะเลาะมัน**แบบเนี่ย เซง!
แพรว : อืม
ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น เราปรี๊ดดดดดดแตกมาก ในเมื่อ**แบบนี้ ชั้นก็จะไม่ทนเหมือนกัน....
วันนั้นมันไม่มองหน้า ไม่คุย แล้วแถมยังไปคุยกับเพื่อนอีกกลุ่มนึง ตอนกินข้าวก็ลงไปกินก่อน ไม่รอเลย
เราก็เลย......อืม **ดีนัก คิดว่าชั้นจะง้อ??? หึ!!! ฝันไปเหอะ
ก่อนหน้านี้ช่วงที่เราหนักใจมาก เราได้คุยกับเพื่อนอีกกลุ่มนึงในห้องเดียวกัน เธอชื่อเบญ
ตอนแรกที่คุยถูกคอกัน คุยเรื่องดาราฝรั่ง อ๊ากกกก ชอบซีรีย์เรื่องเดียวกัน อะไรแบบนี้
เรากับเบญเลยสนิทกันมากขึ้น เราเลยระบายความรู้สึกออกมาให้เบญรู้
ปัง : เบญ แกคิดว่าไอวิวมันนิสัยดีมั๊ย?
เบญ : อืม ก็ดีนะ หรือว่าเฉยๆไม่รู้ ไม่ค่อยได้คุยกันอ่ะ ทำไมหรอ?
ปัง : เบญ จะบอกไรให้ ข้างนอกกับข้างในมันน่ะ คนละคนเลย เค้าเองยังทนไม่ไหวเลยนะ ไม่รู้จะทำไงกับมันดี
เบญ : ยังไงวะ
ปัง : ก็คือ....(แล้วก็เล่าความดีงามที่นังวิวได้ทำกับเราไว้เยอะแยะ)
เบญ : จริงหรอแก **! ทำไมมัน**วะ ไอปัง ปล่อยมันไป แล้วแกมาอยู่กลุ่มเค้าดีกว่ามา ห้าๆๆๆๆๆ
ปัง : ไม่เอาดีกว่าอ่า เพื่อนแกจะรับได้หรอ
เบญ : เออน่า รับได้ดิ เพื่อนกันทั้งนั้นอะ
ปัง : ^_________^
ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเบญเพิ่มมากขึ้นทุกวันๆๆ จนกระทั่งวันที่นังวิวแสดงความ** เบญเลยบอกว่า มาอยู่กับชั้นเลยแก มาเลยๆ
แล้วนังวิวก็ได้ไปอยู่กับกลุ่มอีกกลุ่มนึงที่มันคุยด้วย กลุ่มนั้นมีกัน 2 คน เป็นผู้หญิง นิสัยแต่ละคนก็งามแงะกันทั้งนั้น อีคนนึงก็ชอบนินทาคนอื่น
อีคนนึงก็ซื่อบื้อ ทำเฮ้อะไรไม่เป็นซักอย่าง อืมดี เข้ากันดีเนอะ 3 คนนี้ ห้าๆๆๆ (สะใจเบาๆ)
ส่วนเราก็มาอยู่กับเบญ มีกันอยู่ 5 คน แต่ละคนติงต๊องไม่เต็มซักคน มีอยู่อย่างนึงที่ทุกคนไม่มีคือ ความ**
เพื่อนๆก็เลยถามกันว่ามีปัญหาอะไรกัน เล่าให้ฟังได้ไหม? เราก็เลยเล่าไปหมดเลย
ปาล์ม : เอ่อ.......ปัง ทำไมมัน**จังวะแก
เจน : เออ** ทำไมมันเป็นคนแบบนี้วะ เห็นพวกแกสองคนสนิทกันตั้งแต่ ม.1 แล้วทำไมมันทำแบบนี้
ปัง : เค้าก็ไม่รู้ มันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ขึ้น ม.4 มันเริ่มแรงขึ้นอ่ะ ไม่รู้มันติดนิสัยใครมา พ่อแม่พี่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนี้นะ เค้าเคยคุยอยู่ ไอบิวด้วย บิวก็ไม่ได้เป็นคนแบบนี้นะ
แล้วมันเอานิสัยมาจากใครวะ ไม่เข้าใจจริงๆ
นิว : เออแก ช่างมันเหอะ มาอยู่กับพวกเค้าอ่ะดีแล้ว ถ้าเป็นพวกเค้านะ เรื่องแค่เนี่ยไม่**ใส่กันหรอก จริงๆ
เบญ : ใช่ มันถูกคนตามใจมามากนะเค้าว่า มันถึงเป็นแบบนี้
ปัง : แก ถามจริงๆเหอะ เค้าหรือมันผิดวะ เรื่องมาโรงเรียนให้ทันเวลาเนี่ย ม.6 ยังต้องโทรตามกันอีกหรอ? โตหรือยัง? น่าจะมีความรับผิดชอบพอแล้วนะ
เบญ : ไอปัง แกอ่ะผิด
ปัง : ผิดไรวะ?!
เบญ : ผิดตั้งแต่แกไปคบกับมันแล้ว ห้าๆๆๆๆ
ปัง : ปัดโธ่ ไอหอย - -
ตั้งแต่วันนั้นเราเลยพูดกับตัวเองไว้เลยว่า ไม่ว่าจะยังไง ชั้นจะไม่กลับไปหามันอีก พอกันที หมดความอดทนแล้ว!
แต่มันไม่จบอยู่แค่นั้น เรายังเลยงานกลุ่มที่ต้องทำกับมันอีก ....ไม่เป็นไร ชั้นไม่แคร์!!!
ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย.....ก็เป็นนางเอกอ่ะนะ ห้าๆๆๆๆ คนงานคนเดียวเซ่!!!! แต่ดีที่มีเพื่อนอีกคนนึงมาอยู่กลุ่มด้วย เลยเบาแรงไปนิด
งานของเราคือทำแบบสอบถามแล้วรวบรวมคะแนนทำสถิติอ่ะ ใบสอบถามต้องให้ครูดูก่อนที่จะส่งให้โรเนียว 300 ชุด
พอส่งไป ครูบอกว่าพรุ่งนี้มารับได้ พอวันต่อมา อื้อหือ!!! เพื่อนๆคะ นางนี่รีบไปเลยนะ รีบไปเอางาน เสมือนกับนางเป็นคนทำ ไอสาดดดดดด!!!
เราเลยเดินไปดูน้ำหน้ามันกับแพรว พอนางออกมา นางก็เดินลงตึกไปเลยจ้าาาา คือแบบ เซงมาก - -" คือ...อะ....ไร...ของ....มึ.ง?
เราเลยเดินไปลงบันไดอีกฝั่งนึงของตึก ไม่อยากเดินตามรอยมัน ห้าๆๆๆ แต่นังเพื่อน 2 คนของยัววิวก็เดินนำหน้าเรากับแพรวอยู่ เราเลยไม่สนใจอะไร
ปัง : ** ทำเหมือนเป็นงานมันเลยเนอะ ดอก!!
แพรว : ....
ปัง : เบื่อมัน**แก ไม่อยากจะเห็นมันเลย ขัดลูกตา
แพรว : ปล่อยมันไป จะจบอยู่แล้ว
ปัง : เค้าจะไม่ด่ามันนะว่าพ่อแม่มันไม่สั่งสอน มันทำตัวมันเอง ไม่สนใจใคร ไม่แคร์ใคร แล้วใครจะเอามัน?
แพรว : อืม ใช่ ให้มันรู้ซะบ้างว่ามันไม่ได้สำคัญมากขนาดนั้น
ปัง : มันคิดว่าทุกคนต้องยอมมันหมด นี่แค่มัธยมนะ ถ้าไปมหาลัยมันน่ะจะโดนกระทืบตาย คอยดู!
แพรว : (กระซิบ) แก พูดเบาๆ เดี๋ยวไอพวกข้างหน้ามันก็เอาไปบอกหรอก
ปัง : กลัวไร ลองมาด่าเค้าดิ จะแฉให้หมดแปลก เอาให้หน้าหงายเลย!
แล้วเราก็สังเกตเห็นสีหน้ายัยสองคนข้างหน้า แอบฟังชัวร์ ดี!!!
หลายวันต่อมา นังวิวได้อัพสเตตัสเฟสบุ๊คว่า “เก็บปากไว้กินข้าวเถอะ! มาหาว่าพ่อแม่กรูไม่สั่งสอน พ่อแม่กรูสั่งสอนดีกว่าพ่อแม่**อีก”
เราอ่านแล้วรู้สึก…….นี่หรอที่…..สั่งสอนแล้ว?? สั่งสอนแล้วเหี้.ยแบบนี้เนี่ยนะ???  เราก็เลยคิดว่า ไอสองคนนั้นมันคงฟังผิด
หาว่าเราไปว่าว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน แต่ที่จริงเราไม่ได้ว่า เอ๊ะ! ไอหอย นึกจะไปบอกอะไรใครทำไมไม่บอกให้ถูกวะ ไอฟายยยย ห้าๆๆๆๆ
เราก็เลยอัพขึ้นเฟสเราว่า “ใครรู้อะไรไม่จริงอ่ะ อย่าเสือ.ก!!!” แล้วหนึ่งในอีสองคนนั้นมากด like เรานึกในใจ รู้ตัวบ้างไหมว่าถูกด่าอ่ะ โถ น่าสงสารเนอะ?
ต่อมาหนึ่งในสองคนนั้นที่ชื่ออีฟ ได้มาพูดกับแพรว ประมาณว่า เราไม่ได้ทำให้ปังกับวิวแตกกันนะ อะไรประมาณนี้
แต่ที่จริงแล้วมันมีส่วน เราเลยโจมตีทางเฟสอีกรอบ โพสว่า “เฮ้ยเธอ ตกลงว่าจะสองหัวหรือสองแฉกดี?? อะไรดีน้า~~~”
แต่แล้วนังอีฟก็ยังไม่หยุดพูด ทำตัวน่าสงสารใสซื่อเหมือนไม่ได้ทำอะไร ระหว่างที่เรากำลังยืนคุยอยู่กับเบญ นังอีฟก็เดินมาใกล้ๆ เราเลยพูดจิกกัดไปหน่อยโดยพูดผ่านเบญ ซึ่งเบญเองก็งงว่า ชั้นทำไรผิดวะแก????
ปัง : เฮ้ยเบญ เค้าไม่ได้โง่นะเว้ย เค้าไม่อยากฟังอะไรอีกและ ถึงแกจะพูดมากขนาดไหนให้เค้าหรือใครเชื่อก็เถอะ เงียบไปเลย เลิกโกหกซะที!!! (แล้วก็ขยิบตาใส่เบญเป็นนัยๆว่าพูดถึงใคร)
เบญ : เฮ้ยยยยยปังงงงง ขอโทษ น้าๆๆๆๆ โอ๋ๆๆๆ เอ่เอ๊ก่องก๊อง~~~~
หึหึ…….นางรีบเดินหนีเลยจ้า!!!
แล้วตั้งแต่วันนั้น มันก็ทำตัวตกต่ำเรื่อยๆ ทะเลาะกับผั.ว ทุกวัน เกรดก็อ่อนกว่าเรา ตกต่ำมันทุกอย่าง น่าสมน้ำหน้ามาก
ตอนนี้เราก็รอ…รอรอรอรอ รอว่าเมื่อไหร่จะเรียนจบ จะได้ไปพ้นๆกับสิ่งชั่วๆแบบนี้

อ้อ!!!! แล้วก็ใครที่งงว่านัทหายไปไหน สรุปว่าเรากลับมาคบกันเหมือนเดิมแล้วจ้า!!! Happy ending ไปหนึ่งเรื่อง ห้าๆๆๆ

เคยมีคนบอกเอาไว้ว่า เพื่อนที่แท้จริง เพื่อนรัก เพื่อนตาย คงเป็นช่วงมัธยมนี่ล่ะ แต่…..มันไม่ใช่สำหรับเรา เราเลยอยากจะเตือนเพื่อนๆว่า เพื่อน เค้าต้องแคร์กัน สนใจกัน เป็นห่วงกัน คนแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกบคำว่า เพื่อน ที่สุดแล้ว คุณจงแคร์เพื่อนของคุณให้ดีที่สุด รักเค้า ห่วงใยเค้า ไม่ต้องไปสนว่าเราจะเสียเปรีนยหรือไม่ เพราะถ้าเค้ารักเราเหมือนที่เรารักเค้า เค้าก็จะไม่เอาเปรียบคุณ……ความเป็นเพื่อน ต้องเปิดใจกัน คุยกัน ไม่ใช่ว่าเอาไปนินทา หรือไม่พอใจ อย่าทำตัวเหมือนวิว ที่ไม่เอาอะไรเลย ไม่เปิดใจรับคำตักเตือน จนทำให้เกือบเสียอนาคต เพราะเราไม่สามารถอยู่ตัวคนเดียวได้

เพื่อนที่ดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
ดุจก้อนเกลือเค็มนิดหน่อยด้อยราคา
ยังมีค่ากว่าน้ำเค็มเต็มทะเล