ระบายยยยยยย;
สำหรับเราที่กำลังจะเข้ามหาลัย คือเหมือนทุกอย่างมันจับต้นชนปลายไม่ถูกอะ
รู้แค่ว่าพ่อแม่ตั้งความหวังไว้กับเรา เราต้องทำให้ได้ ก็คิดแบบกดดันตัวเองมาตลอดว่าต้องอ่านนะ ต้องอย่าทิ้งเวลาเสียเปล่านะ
แต่ความจริงของตัวเราคือเราไม่ชอบการใช้ชีวิตแบบนี้ คนที่ประสบความสำเร็จมากมายไม่ได้จบปริญญาด้วยซ้ำ แต่ชีวิตมันไม่เหมือนกัน เราแค่ต้องการอิสระที่ได้เป็นตัวของตัวเอง
เราอยากทำในสิ่งที่ชอบ อยากเรียนสิ่งที่สนใจเฉพาะด้านที่เราชอบ แต่ประเทศไทยไม่มีมหาลัยเฉพาะด้าน มีก็แต่มหาลัยชื่อดังที่ทุกคนแข่งขันกันเพื่เข้าไปเรียน จบไปหางานไม่ได้ก็มี คือเราไม่อยากเป็นลูกน้องใคร ไม่ชอบทำงานออฟฟิศ นั่งอุดอู้ในที่เดิมซ้ำๆทุกวัน นั่งทำงานตามที่หัวหน้าสั่ง แข่งกับเพื่อนร่วมงานเพราะหวังการเลื่อนขั้น เงินควบคุมทุกอย่าง มันเหมือนเกิดมาแล้วใช้ชีวิตไม่คุ้ม มันไม่สุด เรารู้ในหัวทุกคนคิดอะไรที่เจ๋งๆและแตกต่างออกมาตลอด แต่รู้อะไรปะ มันก็ได้แต่คิดอะ จะเป็นยังไงถ้าเราทำมันออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้
ความเห็นส่วนตัวนะคะไม่ชอบก็ขอโทษด้วยเราแค่มาระบาย
.... กระทู้นี้ย้ายมาจากห้องเบ็ดเตล็ด ...
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
เหมือนกัน อยากทำอะไรสักอย่าง แต่มันก็ติดที่เงินทุกที คนจนอย่างเราก็ได้แค่คิดฝันไปวันๆ 
จขกท. เราอยากจะบอก จขกท.ว่า.....
ไม่ใช่แค่จขกท.คนเดียวนะที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น 
เราอ่ะอยากเสียสายศิลป์โคตร แต่แม่บอกว่า "เรียนวิทย์ดีกว่า จบออกมามีหลายคณะให้เลือก แล้วลูกจะเลือกเรียนอะไรก็ได้"
แล้วตอนนั้นเราก็ลงตามแม่บอก
อันที่จริงเราอยากเรียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ภาษา บลาๆๆ
แต่พอมาตอนนี้ เราจะเลือกเรียนอยากที่เราอยากเรียนก็มาดักคอเราด้วยคำว่า...
'จบไปจะไปทำงานอะไร?'
'คิดว่าจะมีงานรองรับเหรอ?'
'กะจะไม่ให้พ่อแม่พึ่งพาอาศัยเลยใช่ไหม?' อะไรประมานนี้ ตอนนี้เราคิดว่า ถ้าแม่พูดแบบนี้นะ แล้วตอนมอสี่ จะพูดให้หนูมีความหวังทำไมอ่ะ
แล้วยิ่งใกล้ๆนี้จะมีสอบที่แม่ฟ้าหลวง
แม่เราสนับ สนุนให้เข้าที่นี้ แล้วอยากจะให้เรียนบัญชี
แต่ว่าเกรดเราไม่ถึง ถึงแค่อิ้ง กับวิทย์ จึงเลือกลงศิป'ศาสตร์
ทีแรกที่แม่ไม่รู้ว่าเราลงคณะอะไร แม่บอกว่าจะพาไปสอบถึงที่เลย
แต่หลังจากนั้น พอรู้ว่าเราลงคณะอะไร กลับบอกว่า 'ไปกับเพื่อนที่ลงสมัครด้วยกันสิ'
ตอนนั้นที่แม่บอก แทบจะร้องไห้อ่ะ แต่ทุกวันนี้เฉยๆแล้ว ไม่มีที่เรียนก็หาmy husband ซะเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ใจเย็นนะเธอ เราผ่านช่วงเข้ามหาวิทยาลัยมาแล้วเลยพอเข้าใจ 
จริงแล้วพ่อแม่ท่านก็อยากให้เราได้ดีนั่นแหล่ะเนอะ
ไม่ลองหาเวลาคุยกับท่านอย่างเป็นเรื่องเป็นราวดูล่ะ
เปิดใจกันไปเลยว่าเราต้องการแบบไหน อยากเรียนแบบไหน
จขกท.ลองทำให้ท่านเห็นว่าเรามีความพยายามนะหรืออะไรก็แล้วแต่
แต่ถ้าท่านไม่เข้าใจหรือยังไงเราก็ตัดปัญหาลงเรียนตามที่เราต้องการเลย
( เพราะเราก็ทำ 
) สู้ๆนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อและท้อเลย
ไม่มีอะไรยากแค่ผ่านช่วงนี้ไปได้เราก็จะโอเคประกอบกับเรียนอย่างมีความสุข
ส่วนเรื่องทำงานอย่าเพิ่งไปคิดถึงมันเลยเนอะ เอาเรื่องสอบเข้าตรงนี้ให้เต็มที่ก่อน
การทำงานเราน่าจะทดลองเป็นลูกจ้างเขาก่อนเพื่อเก็บประสบการณ์น้า ^^
ส่วนระยะเวลาหลังจากนั้นจะทำงานเป็นธุรกิจส่วนตัวหรือทำงานเองค่อยว่ากัน.
แต่ก็แล้วแต่ความตั้งใจขแงแต่ละคนนั่นแหล่ะเนอะ
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ ผ่านมันไปได้เราก็สบายแล้ว อย่าคิดมากนะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google