[ระบาย+แชร์] เมื่อผมก็ซึนและเขาก็มึน
6 พ.ย. 55 15:17 น. /
ดู 317 ครั้ง /
1 ความเห็น /
0 ชอบจัง
/
แชร์
คือออ จะเริ่มยังไงดีหล่ะคับ.... คือผมเป็นผู้ชายย ที่กำลังแอบชอบ ผู้ชายย (?)
แล้วก็ตามหัวข้อกระทู้เลยคับบ คือตัวผมเองเนี่ยก็ซึนมากก แล้วพี่เค้าก็มึนมากก คือด้วยสภาพแวดล้อมของเราหลายๆอย่าง (ขออนุญาติไม่ลงรายละเอียดแล้วกันนะคับ)
ทำให้การที่เราหรือพี่เค้าจะบอกรักหรือเป็นแฟนกันเนี่ย ยากมากๆ
เรื่องราวมันก็มีอยู่ประมาณว่า... (ลงเป็นคร่าวๆแล้วกันนะคั๊บ เพราะว่าจะให้ลงเป๊ะทุกคำพูดผมก็จำได้ไม่หมด เพราะมันไม่ใช่นิยาย )
ผมรู้จักพี่คนนี้แค่ผิวเผินอ่ะคับตอนแรก แล้วเพื่อนของผมก็ชวนผมคุยกันกับพี่คนนี้คับ แบบคุยเรื่องไร้สาระอะไรทำนองนี้อ่ะคับ แรกๆมันก็โอเคคับ เรื่อยๆ ไม่มีอะไรหวือหวา แต่พอหลังๆมานี่
เริ่มมีการคุยกันแค่สองคน คุยโทรศัพท์กัน คือแค่ผมกับพี่เค้า.... แล้วผมก็..... ชอบพี่เค้า
คือผมกับพี่เค้าจะชอบแซวๆกันอะไรทำนองนี้อ่ะคับ คือพี่เค้าก็ y เหมือนกันนะคับ แล้วโดยนิสัยส่วนตัวของพี่เค้าเนี่ย พี่เค้าชอบทำอะไรมึนๆนิสัยอึนๆ 555 ซึ่งโดยส่วนตัวผมชอบคนที่มึนๆ อยุ่แล้วด้วยอ่ะ 5555 ผมว่ามันน่ารักดีนะ ไม่คิดงั้นหรอ?
หลังๆจากที่แซวกันไปแซวกันมา ผมก็เริ่มเป็นฝ่ายเรียกร้องมากขึ้นๆอ่ะคับ นึกออกป๊ะ? แบบว่า ไม่ได้บอกเค้าว่าเราneed อะไรแบบนั้นนะ 5555
เหมือนแบบ เริ่มมีอาการน้อยใจแบบแสดงออก (ซึ่งปกติถ้าไม่สนิทจริงผมจะไม่ทำนะ) เริ่มอ้อน อะไรทำนองเนี้ยอ่ะคับ
ซึ่งก็อย่างที่บอกอ่ะคับ สิ่งมีชีวิตตนนี้เป็นอะไรที่มึนมากกกก ไม่รู้หรอก**ที่ผมทำๆลงไปอ่ะ บางทีผมเคืองพี่เค้ามากเลยตับ แต่พี่แกก็ไม่รุ้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้ผมเคือง จนผมต้องเป็นฝ่ายหายเคืองไปเอง เพราะเคืองไปก็เหนื่อยฟรี แถมนานๆทีจะง้อด้วย T^T
แต่หลังๆมานี่ผมรู้สึกว่าพี่เค้าเองก็เหมือนจะเอียงๆมาทางผมเหมือนกันนะ(ถ้าไม่ได้คิดไปเองนะ 555) พี่เค้าเริ่มเป็นฝ่ายชวนผมคุยก่อน เริ่มอยากจะรู้เรื่องส่วนตัวของผมมากขึ้น ทั้งที่เมื่อก่อนผมจะชอบเจือกเรื่องของเค้าซะมากกว่า 555 เริ่มมีการประชดประชันเกิดขึ้น อ่านมาถึงตอนนี้ก็คงสงสัยกันแล้วใช่ป๊ะ ว่าทำไมผมถึงไม่บอกๆความรู้สึกไปเลยและอะไรคืออุปสรรค?....
อุปสรรคก็คือ......
พี่เค้ามีคนที่ชอบอยู่ในใจอยู่แล้วคับ บางที...ผมที่กำลังยิ้มหน้าบานๆตอนที่พี่เค้าทำดีด้วย ก็เป็นอันต้องหน้าหุบไปเลยเวลาที่เค้าบ่นถึงคนที่เค้าชอบให้ผมฟัง มันรุ้สึกหน่วงๆยังไงก็ไม่รู้คับ T^T
ทั้งที่ผมก็รู้จักกับพี่เค้าได้ไม่นานนะคับ ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบพี่เค้าขนาดนี้ หน้าตายิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ธรรมดามากๆทั้งคุ่ บางทีนะคับ ผมตั้งใจว่า ไม่่ว่ายังไงก็จะไม่คุย จะไม่เผลอใจ คอยเตือนสติตัวเอง แต่ก็เละไม่เป็นท่าเพียงแค่พี่เค้าพุดดีๆด้วย ใจง่ายยยยเนอะ
เฮ้อออ พอไว้แค่นี้ก่อนละกันคับ ผมแค่รู้สึกอยากจะแชร์อยากจะระบายเฉยๆ จะไประบายให้**เพื่อนตัวดีฟังก็ไม่ได้ เพราะมันเองก็เป็นหนึ่งในปัญหาหลักที่ผมเอ่ยให้ฟังกันไม่ได้อ่ะคับ
สุดท้ายนี้ก็ขอโทษด้วยนะคับ เรื่องภาษาวิบัติทุกๆคำ (ผมคงไม่แก้หรอกคับ เพราะมันเยอะเกิ๊น 5555 ให้อภัยผมนะ? 555)
ถ้ามีอะไรคืบหน้า ก็จะมาระบายใหม่แล้วกันนะคับ ^^
ปล. สงสัยตรงใหนถามได้นะคับ ถ้าตอบได้ผมจะตอบ เพราะพิมเองอ่านเองก็งงๆเหมือนกัน
ทำให้การที่เราหรือพี่เค้าจะบอกรักหรือเป็นแฟนกันเนี่ย ยากมากๆ
เรื่องราวมันก็มีอยู่ประมาณว่า... (ลงเป็นคร่าวๆแล้วกันนะคั๊บ เพราะว่าจะให้ลงเป๊ะทุกคำพูดผมก็จำได้ไม่หมด เพราะมันไม่ใช่นิยาย )
ผมรู้จักพี่คนนี้แค่ผิวเผินอ่ะคับตอนแรก แล้วเพื่อนของผมก็ชวนผมคุยกันกับพี่คนนี้คับ แบบคุยเรื่องไร้สาระอะไรทำนองนี้อ่ะคับ แรกๆมันก็โอเคคับ เรื่อยๆ ไม่มีอะไรหวือหวา แต่พอหลังๆมานี่
เริ่มมีการคุยกันแค่สองคน คุยโทรศัพท์กัน คือแค่ผมกับพี่เค้า.... แล้วผมก็..... ชอบพี่เค้า
คือผมกับพี่เค้าจะชอบแซวๆกันอะไรทำนองนี้อ่ะคับ คือพี่เค้าก็ y เหมือนกันนะคับ แล้วโดยนิสัยส่วนตัวของพี่เค้าเนี่ย พี่เค้าชอบทำอะไรมึนๆนิสัยอึนๆ 555 ซึ่งโดยส่วนตัวผมชอบคนที่มึนๆ อยุ่แล้วด้วยอ่ะ 5555 ผมว่ามันน่ารักดีนะ ไม่คิดงั้นหรอ?
หลังๆจากที่แซวกันไปแซวกันมา ผมก็เริ่มเป็นฝ่ายเรียกร้องมากขึ้นๆอ่ะคับ นึกออกป๊ะ? แบบว่า ไม่ได้บอกเค้าว่าเราneed อะไรแบบนั้นนะ 5555
เหมือนแบบ เริ่มมีอาการน้อยใจแบบแสดงออก (ซึ่งปกติถ้าไม่สนิทจริงผมจะไม่ทำนะ) เริ่มอ้อน อะไรทำนองเนี้ยอ่ะคับ
ซึ่งก็อย่างที่บอกอ่ะคับ สิ่งมีชีวิตตนนี้เป็นอะไรที่มึนมากกกก ไม่รู้หรอก**ที่ผมทำๆลงไปอ่ะ บางทีผมเคืองพี่เค้ามากเลยตับ แต่พี่แกก็ไม่รุ้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้ผมเคือง จนผมต้องเป็นฝ่ายหายเคืองไปเอง เพราะเคืองไปก็เหนื่อยฟรี แถมนานๆทีจะง้อด้วย T^T
แต่หลังๆมานี่ผมรู้สึกว่าพี่เค้าเองก็เหมือนจะเอียงๆมาทางผมเหมือนกันนะ(ถ้าไม่ได้คิดไปเองนะ 555) พี่เค้าเริ่มเป็นฝ่ายชวนผมคุยก่อน เริ่มอยากจะรู้เรื่องส่วนตัวของผมมากขึ้น ทั้งที่เมื่อก่อนผมจะชอบเจือกเรื่องของเค้าซะมากกว่า 555 เริ่มมีการประชดประชันเกิดขึ้น อ่านมาถึงตอนนี้ก็คงสงสัยกันแล้วใช่ป๊ะ ว่าทำไมผมถึงไม่บอกๆความรู้สึกไปเลยและอะไรคืออุปสรรค?....
อุปสรรคก็คือ......
พี่เค้ามีคนที่ชอบอยู่ในใจอยู่แล้วคับ บางที...ผมที่กำลังยิ้มหน้าบานๆตอนที่พี่เค้าทำดีด้วย ก็เป็นอันต้องหน้าหุบไปเลยเวลาที่เค้าบ่นถึงคนที่เค้าชอบให้ผมฟัง มันรุ้สึกหน่วงๆยังไงก็ไม่รู้คับ T^T
ทั้งที่ผมก็รู้จักกับพี่เค้าได้ไม่นานนะคับ ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบพี่เค้าขนาดนี้ หน้าตายิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ธรรมดามากๆทั้งคุ่ บางทีนะคับ ผมตั้งใจว่า ไม่่ว่ายังไงก็จะไม่คุย จะไม่เผลอใจ คอยเตือนสติตัวเอง แต่ก็เละไม่เป็นท่าเพียงแค่พี่เค้าพุดดีๆด้วย ใจง่ายยยยเนอะ
เฮ้อออ พอไว้แค่นี้ก่อนละกันคับ ผมแค่รู้สึกอยากจะแชร์อยากจะระบายเฉยๆ จะไประบายให้**เพื่อนตัวดีฟังก็ไม่ได้ เพราะมันเองก็เป็นหนึ่งในปัญหาหลักที่ผมเอ่ยให้ฟังกันไม่ได้อ่ะคับ
สุดท้ายนี้ก็ขอโทษด้วยนะคับ เรื่องภาษาวิบัติทุกๆคำ (ผมคงไม่แก้หรอกคับ เพราะมันเยอะเกิ๊น 5555 ให้อภัยผมนะ? 555)
ถ้ามีอะไรคืบหน้า ก็จะมาระบายใหม่แล้วกันนะคับ ^^
ปล. สงสัยตรงใหนถามได้นะคับ ถ้าตอบได้ผมจะตอบ เพราะพิมเองอ่านเองก็งงๆเหมือนกัน
แก้ไขล่าสุด 6 พ.ย. 55 15:19 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google