[มาต่อ]อยากเล่าเรื่องดราม่า ชีวิตยังกะละคร อยากฟังไม๊? ---> "เพื่อน(?)"

จากทู้ที่แล้ว  http://sz4m.com/b3463296
ขอบคุณทุกคนมานะคะ วันนี้มาต่อแล้ว
อดทนนิดนึงนะ เรื่องมันยาว ไม่รู้จะดราม่าสมใจทุกคนไม๊นะ
วันนี้ก็เพิ่งเจอกัน เห้อออ .. แต่เล่าย้อนก่อนแล้วกันเนอะ  หลังจากที่เล่าไปในชั่วโมงเรียนการแสดง
เราก็ได้เรียนการแสดงอย่างงั้นเรื่อยมา แต่ช่วงหลังๆ
มันเริ่มมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกไม่อยากเรียนวิชานี้
ไม่รู้ว่าเขินมากๆ หรือว่ากังวลอะไรก็ไม่รู้ เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
มันเป็นความรู้สึกแบบ ไม่อยากให้เค้าเข้ามาใกล้ เค้าจะเหม็นกลิ่นตัวเราไม๊
เค้าจะเห็นสิวเราไม๊ อะไรแบบเนี้ย ถึงจะดูโรคจิตแต่มันคิดอย่างนั้นจริงๆนะ
เราก็เลยชอบหนีเรียนวิชานี้ อ้างนั่นอ้างนี่ตลอดเลย .. ช่วงนั้นก็เลยห่างๆกัน

ช่วงที่ว่านั้น เค้าก็กำลังจะเลิกกับแฟนเก่า ซึ่งเป็นรุ่นน้อง
เค้าก็ไม่ค่อยอยากเรียนเหมือนกัน สรุปคู่เราก็หนีทั้งคู่เลย
ต่างคนต่างไป ไม่เจอหน้ากัน 5555
เจอแต่คาบเรียนอื่น ซึ่งก็ไม่ได้ใกล้กัน มีแค่พูดคุยบ้างนิดๆหน่อยๆ

จนผ่านมาช่วงนึง เราก็เป็นเพื่อนกันแบบนั้นมาเรื่อยๆ เราเห็นเค้าเศร้าๆ
เราก็เลยถามว่าเค้าเป็นอะไร คุยกันไปกันมา สรุปว่า เค้าเลิกกับน้องคนนั้นแล้ว
แล้วเค้าก็ .. เหมือนจะเปิดอก พูดให้เราฟัง  เค้าถามเราแบบที่
เค้าไม่เคยเป็นมาก่อน .. เค้าถามเราว่า ทำไมน้องต้องทำแบบนั้น ..
น้องไม่แคร์เลย  น้องจำไม่ได้เลยเหรอว่าเคยรักกัน ง้อเท่าไหร่ก็ไม่กลับมา
แล้วปกติ เค้าเป็นคนร่าเริง ใจดี ฮาตลอด ไม่คิดอะไรเท่าไหร่
แต่อยู่ดีๆมาเป็นแบบนี้ มันทำให้เราสงสารเค้ามากๆ

แล้วหลังจากนั้นเราก็กลับมาสนิทกัน เพราะเรื่องน้อง
เค้าเหมือนคนที่เข้มแข็งภายนอก แต่จริงๆก็มีมุมที่อ่อนแอ
เราก็เป็นที่ปรึกษาให้ ถึงจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุด แต่มันก็ทำให้เราได้คุยกันเยอะขึ้น
เราก็ค่อยๆปลอบเค้าไป จนช่วงนั้น เค้าเริ่มค่อยๆโอเคขึ้น
เหมือนจะเจ็บจนชินชาไปเลย ในไอโฟนเค้ามีแต่เพลงเศร้าๆของ bodyslam
(เค้าชอบตีกลองด้วย ก็เลยชอบฟังเพลงของพี่ๆ bodyslam)
หลังจากช่วงที่เค้าเริ่มชินชา เริ่มดีขึ้น เราก็ห่างกันอีกครั้ง
เพราะเหมือนกับว่าไม่มีอะไรให้คุยกัน

จนวันนึง เค้ามาถามถึงเพื่อนที่เต้นโคฟกับเรา ว่า
"เฮ้ you .. you รู้จัก she ป้ะ?" ยิ้ม
"อ๋อ .. รู้จัก ก็เต้นโคฟด้วยกัน .. ทำไมหรอ?" เราก็มองเค้ายิ้มๆ คิดในใจว่าชอบแน่ๆ
"อ๋อ ก็ เปล่าา .. ก็ she สวยดี" แล้วเค้าก็ยิ้มแบบฟินๆ
"อ่าวๆ ชอบล่ะสิ .. เอาไม๊คุยให้" เราก็ตอบด้วยความเป็นเพื่อนที่ดี 555 แล้วก็ยิ้มให้
"จริงหรอๆ .. เอาๆๆ" เค้าก็ทำหน้าตื่นเต้นใส่เรา
วันนั้น เราก็เลยเอาเบอร์ she ให้ไป
แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปแซวๆ she ว่ามีคนชอบนะ เพื่อนเราเอง ชื่อนั้นชื่อนี้
จนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลยนะ เรายังเฉยๆ ยังเป็นห่วงเพื่อนอยู่

แต่พอหลังจากนั้นสองคนนี้ก็เริ่มคุยกันเอง โดยไม่มีเราเข้าไปเกี่ยวข้อง
เราก็เริ่มรู้สึกแล้วว่า ทำไมเราแปลกๆ เราไม่ค่อยโอเค ที่เค้าคุยกันเอง
โดยที่ไม่มีเรา .. ยิ่งเห็นเค้าคุยกันมากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้สึกไม่ดี มันอึดอัด
แล้วยิ่งเวลาที่เค้ามาบอกเราว่า "เมื่อวานคุยกับ she แหละ .. she น่ารักมากเลย"
เราแทบไม่อยากจะฟัง .. มันอึดอัดมากๆที่ต้องรับรู้ แต่ก็ต้องยิ้มแล้วก็บอกว่า
"อ๋อจริงหรอ ? .. ฮั่นแน่ .. ฟินเลยนะๆ" แบบนี้ทุกครั้งไป
เราเลยสงสัย ว่าสรุป เราชอบเค้ารึเปล่า ..แต่ก็ไม่ได้คิดมากเท่าไหร่นัก

จนวันที่ดราม่าที่สุดในชีวิตมาถึง .. 555
เรากำลังจะไปซ้อมโคฟ ที่ห้างแห่งนึง พอเลิกเรียน เราเลยไปถามเค้า
"นี่ๆ you .. วันนี้เค้าจะไปซ้อมเต้นกับ she อ่ะ .. ไปส่งป้ะ? เดี๋ยวถาม she ให้"
"จริงหรอๆๆๆ .. โอเคๆๆ" แล้วก็ยิ้มตาหยีใส่
เราก็เลยจัดแจงโทรตาม she  .. แล้วพอสองคนนี้เจอหน้ากันเท่านั้นแหละ
ต่างคนต่างเขินกันซะน่ารักเลย เราเหมือน .. อากาศ .. ไม่มีตัวตน 555
พอขึ้นรถ she ก็นั่งหน้าคู่กับเค้าซึ่งเป็นคนขับ เราก็นั่งหลัง she
เค้าก็เสียบไอโฟนเข้ากับรถ แล้วก็เริ่มเปิดเพลง bodyslam แนวอกหักที่มีในเครื่อง


เดี๋ยวมาต่อนะ