มี ค น นั่ ง เ ล่ น ชิ ง ช้ า เ ป็ น เ พื่ อ น .(อโลนอยู่อย่าเข้าเตือนละนะ
วันนี้เราจะมาเล่าเรื่อง...เอิ่บ แบบว่าไงดีล่ะ โรแมนติก? #ไม่ใช่ละ
มาช่วงนี้ เจอคนเล่าเรื่องผีด้วย
เดี๊ยนเลยเกิดนึกออกขึ้นมา มันเป็นอะไรที่....ฟินแสส
(เหรอ)ขอเกริ่น. เราไม่ได้เมคเรื่องนะแจ๊ะ
ใครจะกล้าเมคล่ะเรื่องแบบนี้ จริงไหม?
เผลอๆคุณผีเข้ามาอ่าน เค้าก็หาว่าเราลบหลู่น่ะจิ
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าช่วงนั้นเรากำลังเรียนประถมอยู่
น่าจะซักปอฉี่ปอตด..
เรากับน้อง(ไม่แท้)ส่วนใหญ่จะไม่ได้ออกไปเล่นข้างนอก
เพราะว่าที่บ้าน แม่เราจะชอบให้อยู่บ้าน อ่านหนังสือ เป็นเด็กเรียน
วันนี้เกิดมีอารมณ์(?) เลยขอแม่ออกไปขี่จักรยานนอกบ้าน
เราขี่เสือภูเขา ส่วนน้องขี่จักรยานเล็กๆ แต่สองล้อนะฟ้อย
เราหยุดกันอยู่ที่สอนหย่อมของหมู่บ้าน ซึ่งด้านหน้าจะเป็นเครื่องเล่นที่สภาพจะพังแหล่ไม่พังแหล่..
ด้านหลังเป็นสวนที่มีต้นไม้รกเต็มไปหมด แต่ก็มีทางวิ่งเล็กๆสำหรับผู้ที่อยากไดเอตอยู่ด้วย
ช่วงนั้นเย็นแล้ว ฟ้าครึ้มๆ คนน้อยๆ
เรากับน้องจอดจักรยานไว้ แล้วก็ไปเล่นชิงช้า ซึ่งเก่ามากไม่รู้ว่ากี่ปีกี่ชาติละ
มันไม่ใช่ชิงช้าสีสดใสแบบเด็กเล่นกันอ่ะ มันเป็นชิงช้าแบบแนวโบราณ(?)
เสาสูงๆ โซ่ขึ้นสนิมหมดแล้ว เก้าอี้นั่งก็เป็นไม้ ไม่ใช่เหล็กแบบสมัยนี้
เรากับน้องก็ไปจับจองชิงช้าเป็นของตัวเอง มีสามที่นั่ง น้องนั่งด้านซ้าย เรานั่งกลาง ด้านขวาไม่มีคนนั่ง
เราก็ไกวชิงช้าไปเรื่อยๆ จากตอนแรกๆกะจะไกวแบบนางเอก ซักพักมันกลายเป็นแบบฮาร์ตคอ
น้องเรากับเราก็แข่งกันไกวว่าใครขึ้นสูงกว่ากัน
ซักพักเราก็หันไปมองด้านหลังที่มีคนวิ่งกันอยู่ไม่กี่ชีวิต
พวกคนที่วิ่งผ่านมา เเขามองมาทางเรากันทุกคน ซึ่งเขาไม่ได้มองเรา แต่เขามองชิงช้าที่มันว่างอยู่
เราเลยรีบหันไปมองข้างๆ
อา.........
สงสัยมีคนมาเล่นกับเราด้วยแฮะ
ชิงช้าด้านขวาของเรามันไกวอยู่ เราก็คิดว่ามันคือลม #คิดในใจ ไหนลม?
เอาเหอะๆ ลมแน่ๆ**
หันไปมองอีกที
อ่าว ทำไมไกวเร็วขึ้นล่ะ ไม่ใช่ไกวนิดเดียวนะ
ไกวแบบมีคนนั่ง ระดับฮาร์ตคอปานกลาง
เราเลย เอ่อ....ลมใช่ไหมจ๊ะ
เรา:เฮ้ย หยุดก่อนๆ
เราบอกน้อง แล้วพวกเราก็หยุดไกว และรอให้ชิงช้าของเราสองคนหยุดนิ่ง
จากนั้นเราก็หันไปมองข้างๆ...
อ้าว.. ชิ.บหาย มึ.งยังไกวอยู่อีกเรอะ=[]=
น้องเราเหมือนมันจะสังเกตุพอดี มันเลยรีบลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่เราวิ่งไปคว้ามันไว้ก่อน แล้วลุกขึ้นจากชิงช้า และเราสองคนก็มอง
ชิงช้าของเรากับน้อง นิ่งสนิท ไม่เคลื่อนไหว
แต่ชิงช้าอันนั้น ยังไกวระดับฮาร์ตคอปานกลาง
โดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เรายืนมองมันประมาณสิบนาทีแล้ว
ตัวก็สั่นไปด้วย555555555
แม่.งไม่หยุดอ่ะ สงสัยเล่นเพลิน
แค่นั้นแหล่ะจ้า. วิ่งไปที่จักรยานแบบตัวใครตัวมัน
น้องเรามันไวกว่า มันเลยขี่หนีไปก่อน เลวมาก..
อ้อ...ทางก่อนจะออกจากสวนหย่อม มันจะมีเนินสูงๆ
น้องเราขี่ขึ้นไปแล้ว
แต่พอเราจะขี่ขึ้นไปบ้าง มันไม่ขึ้น ถีบสุดแรงก็ไม่ขึ้นเนินซักที
เหมือนกับว่ามีใครดึงจักรยานเอาไว้
เรา: ปล่อยเว้ย!!!!
อา....แค่นั้นแหล่ะ ขี่ขึนมาแบบสบายบรื๋อ
จากนั้นยังไงต่อ เผ่นสิคะ
เราเอาไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ไม่เชื่อ ไม่มีใครเชื่อซักคน.
แอบนอยด์
แต่อย่างน้อย น้องเราก็เชื่อ เพราะน้องมันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยกัน (ฮา)แค่นี้แหล่ะ หมดละ ไม่น่ากลัวใช่ไหม
เอาเป็นว่า เดี๋ยวมาแก้ตัวใหม่เรื่องหน้า
*กราบงามๆ*ขอเม้นต์หน่อยจิ
ปล.เรื่องต่อไป...ข้อเสนอ....
เรื่องเล่าจากค่ายเนตรนารี
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จขกท. โค.ตรเมพอ่ะ 555555
กล้านั่งชิงช้าเก่าๆด้วย 
เป็นเราไม่กล้า กลัวมันหักแล้วล้มทับ
#อยากอ่านอีกก
เม้นเหนือความคาดหมายแฮะ
ตอนที่เราจะเล่าต่อไปนี้คือ....
เรื่องเล่าจากค่ายเนตรนารี
.....
.........
สตั๊นสองสามวิ เพื่อเพิ่มความอลังการ(?)
เอาล่ะเข้าเรื่อง
ตอนที่เราอยู่มอหนึ่ง โรงเรียนก็พาเราไปเข้าค่ายลูกเสือที่นึง
คาดว่าหลายๆคนในที่นี้น่าจะเคยไปมาแล้ว
ใบ้ให้ว่าอยู่ที่ชลบุรี มีทะเล (แอะ...ชลบุรีมันมีทะเลอยู่แล้วนี่ )
แต่ลูกเสือ กับ เนตรนารี มันจะแยกค่ายกันใช่ป่ะ เราเลยเรียกว่า ค่ายเนตรนารีดีกว่า
ห้องพักของที่นั่นมีสองห้อง ซึ่งนักเรียนโรงเรียนเรามันเยอะมาก
ห้องนอนจะเป็นห้องรวม แต่ขนาดไม่เท่ากัน
เราเลือกนอนห้องใหญ่ อยู่ตรงกลางพอดีเลย วะฮะฮ่า พัดลมอยู่ตรงนี้พอดี
รึเปล่าอ่ะ เอ่อ...มันมีพัดลมไหม ลืม...
นี่ดิฉันไม่ได้เล่าเรื่องตลกนะคะ เล่าเรื่องผีอยู่
กรุณาช่วยทำท่าขนลุกกันหน่อยTOT
ต่อ.. แล้วที่นี้ สุดทางของห้อง จะเป็นเตียงสองชั้นประมาณสิบเตียงวางเป็นแถบสองข้าง ตรงกลางจะเป็น ประตู ซึ่งประตูจะมีอยู่รอบๆห้องเลย
เพราะข้างนอกมีระเบียงเอาผ้าถุงไปตากกันได้
ที่สำคัญ ประตูที่นี่ไม่สามารถปิดได้ มันเป็นประตูเปลือยๆอ่ะ งงป่ะ งง...
เอาเป็นว่า มันเป็นประตู ที่ไม่มีประตูนะ
งงกว่าเดิมป่ะ เออ ช่างกูเหอะ555555555
ส่วนเตียงแถวๆเรา ก็จะเป็นแบบฟูกเฉยๆ ประมาณว่านอนพื้นค่ะ
ห้องน้ำนี่อย่างให้พูด น่ากลัวมากค่า....ฉี่ไม่ออกเลยทีเดียว
คืนแรกก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่มีอะไร
ทั้งๆที่คืนนั้น มีกิจกรรมให้เข้าป่า แล้วแบบมันมืดมาก ไม่มีแม้แต่แสงไฟเลย
เสาไฟฟ้าก็ไม่มี มีแต่แสงจันทร์ แสงดาวที่พรั่งพราวบนฟ้าไกลไปด้วยกัน
.......โอ้วฉันจะถีบเธอ
เฮ้ย มันใช่เรื่องตลกป่ะ
เอาเหอะ ขำเข้าไป เดี๋ยวจะขำไม่ออก
เอาเป็นว่าคืนแรก ไม่มีอะไร
แค่....
ตอนที่นั่งกองกันอยู่ เรากับเพื่อนนั่งท้ายสุด แล้วข้างหลังมันเป็นป่าใช่มะ
เพื่อเราเห็น ใครไม่รู้ยืนอยู่ในป่า หันมามองพวกเรา
เราก็พยายามไม่คิดอะไรกัน รีบขึ้นนอนดีกว่า
คืนที่สอง
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ เราก็ลืมไปว่า ยังไม่ได้กินยาหลังอาหารเลย
แถมยาก็ลืมไว้ข้างบน ตอนเค้าจะเรียกรวม เราเลยบอกอาจารย์ว่า จะขึ้นไปทานยา
แล้วก็กะว่าจะไปกับเพื่อนเราอีกคนนึง ชื่อว่าพ. แล้วกัน
ตอนนั้นฟ้ามืดมิดปิดแสงดาวกูหมดแล้ว แงๆๆๆๆ
เพื่อนเราอีกสองคนชื่อ ย. กับ ม. ได้ยินที่เราบอกอาจารย์พอดี
ม.:เฮ้ย งั้นไปด้วย ไปกันสองคนไม่ดีหรอก ให้กูไปเป็นเพื่อนๆ
พวกเราสี่คนก็เลยเดินขึ้นมาชั้นสอง ชั้นห้องนอนอ่ะแหล่ะ ไม่มีใครอยู่เลยซักคน
เข้าใจไหม ว่าห้องว่างๆที่นอนได้เป็นร้อย กลับมีกันอยู่สี่คนเอง หว่าเว้ชิบ
เรา:ไม่คิดว่ามึ.งจะห่วงกูด้วย
ม:อ่อเปล่า กูอยากแ.ดกเบนโต๊ะ
อ้อ...เก็ทละ ไ.อ้ม.มันหยิบเบนโต๊ะในกระเป๋าออกมาแล้วจัดการกิน
ย. กับ พ. ก็นอนเล่นไป
ส่วนเราก็กำลังกินยา
มองไปรอบๆก็กลัว มันมืดมาก ในห้องมีไฟสว่างอยู่แค่จุดที่เรานั่ง เข้าใจป่ะ
ประตูก็ไม่มีที่ปิด เห็นผ้าถุงเพียบเลย กลัวๆๆๆ กลัวผีผ้าถุง (กำ)
กำลังยกน้ำดื่ม...
ฟิ้ว...
ไ.อ้ ม. กับ ย. จู่ๆก็วิ่งออกไปจากห้อง เรากับพ.จะทำไงล่ะ เพื่อนวิ่งก็วิ่งดิ
ไม่รู้มันวิ่งทำไม แต่ที่รู้ๆมันต้องมีสาเหตุ
และที่รู้ๆ....น้ำกระฉอกเต็มเสื้อกูเลย
พอวิ่งออกมาถึงหน้าห้อง ก็เจออาจารย์สามท่านพอดี
ม:อาจารย์คะ...ในห้อง..ในห้อง....มัน..
อาจารย์:อะไรคะ?
ม:หนูเจออะไรก็ไม่รู้ น่ากลัวค่ะTOT
อาจารย์: เหรอคะ หนูน่าจะกลัวครูมากว่านะคะ ....
ใครใช้ให้เธอขึ้นมากินขนมบนนี้หา!!!!
เรา/ม./พ./ย.: (มองหน้ากัน แล้วมองเบนโต๊ะในมือม.)
และพวกเราก็เริ่มวิ่งกันอีกรอบ คราวนี้หนีสิ่งที่น่ากลัวกว่าผี555555555
หลังจากวิ่งลงมาข้างล่าง เราก็ถามพวกมันว่าเกิดอะไรขึ้น
ม.เลยเล่าให้ฟังว่า....
ตอนที่พวกเราต่างทำภารกิจส่วนตัวกันข้างบน
ม.ก็กำลังฉีกเบนโต๊ะกินอย่างมูมมาม แล้วนอนหันหน้าไปทางเตียงสองชั้น ที่มีประตูอยู่ตรงกลางน่ะ
แล้วม.ก็เห็นร่างๆนึง เป็นผู้หญิงเดินอยู่ที่ระเบียง ผ่านประตูแล้วหายไป
มันเลยร้องว่าเฮ้ยเบาๆ เพราะนึกว่ามีเพื่อนขึ้นมา (แต่เรากับพ.ไม่ได้ยิน)
ย.เลยเงยหน้าขึ้นไปมองด้วย มันนั่งอยู่ข้างๆกันอ่ะ
ความจริงแล้ว ย.ไม่ควรจะเห็นอะไรใช่ไหม เพราะผู้หญิงคนนั้นเพิ่งเดินหายไปจากกรอบประตู
แต่...
ย.กลับเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านไปอีกที เหมือนreplayให้ดูอีกรอบ
ทั้งสองคนเห็นภาพเหมือนกัน...แต่ต่างกันภาพในระยะเวลาไม่ถึงห้าวินาที
อ่าว..แล้วผู้หญิงคนนั้นเดินย้อนกลับมาได้ยังไงอ่ะ? บรึ๋ยส์
คืนนั้น เราก็เลยนอนหลับอย่างสบายใจ เพราะเราไม่ได้นอนแถวๆตรงนั้น
อย่างน้อยถ้าเจอ ก็เจอกันแ.ม่งทั้งห้องนี่อ่ะ แฟร์ดี555555555
สุดท้ายก็ไม่มีอะไร กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
แต่....
ม.บอกว่าเจออะไรมาอีกอย่าง แต่มันไม่ยอมเล่าให้ฟัง
ค่ายตอนม.สอง แถมให้
มีเพื่อนเรานอนอยู่ แล้วเห็นคนนั่งไกวเท้าเล่นอยู่บนคานเหนือหัว ฉีกยิ้มให้ด้วย...
จบ.555555555
เรื่องต่อไป ขอเสนอคำว่า.....
ห้องนอนทางผีผ่าน
เม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
มาต่อแล้วเด้อค่า พวกนางทั้งหลาย 
ตอบเม้นท์ : เอาจริงๆป่ะ จำชื่อค่ายไม่ได้ มันผ่านมาสามปีละง่าTOT
จำได้แค่ พอวันสุดท้ายเค้าจะพาเราไปดูเรือทหารด้วย
เรื่องที่เสนอต่อไปนี้ คือ...
ห้องนอนทางผีผ่าน
บ้านของเรา จะมีสามชั้น
ชั้นล่างสุดจะเป็นออฟฟิสหม่ามี้แล้วก็มีห้องครัว
ชั้นสองเป็นห้องนอนเรา หม่ามี้ แด๊ดดี้ และห้องพระ (ดูเรียกบุพการีสิ ก.ระ**เชียว อิอิ555555555)
ชั้นสาม จะเป็นห้องพี่ไม่แท้ของเรา และ ห้องของน้า
ตอนนั้เรายังเรียนอยู่แค่ปอสี่เองมั้ง เราเห็นน้าคุยกับแม่ ท่าทางคร่ำเครียดมาก
หรือเมนส์ไม่มา.....
น้า: หนูแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเนี่ย
นั่นคือสิ่งที่น้าบอกแม่ ใครมาได้ยินแบบนี้คงตีความแบบ... (กูรู้จ่ะพวกแกรคิดอะไร55555)
เสียใจ น้าเราไม่มีแฟน โสดอยู่ค่ะ จีบได้ๆๆ
แต่อย่าจีบเลย ชอบหุงข้าวแข็ง....เดี๋ยวจิทนกินกันไม่ได้
เราเลยไปถามน้าว่า น้าทำไมไม่ได้นอนเหรอ
น้า: ก็เมื่อคืนน่ะสิ จู่ๆก็มีผู้หญิงกับผู้ชายมาคุยกันในห้องน้าสองคน
เรา: อ้าวน้า ชวนใครมาบ้านเหรอ?
น้า: ไม่ได้ชวน แค่ลืมปิดหน้าต่างเฉยๆ เขาก็เข้ามาเลย
ตอนนั้น...งงอ่ะ อะไร ใครปีนเข้าทางหน้าต่าง?
ด้วยความใสซื่อของหนู หนูก็เลยไม่รู้เรื่องค่ะ กำๆๆ
จนมาถึงไม่นานมานี้...
น้า: พี่ มันเอาอีกแล้ว!
แม่:อะไร
น้า: (ไม่พูดแล้วเดินหนีไป)
เพราะแม่เราไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ น้าเลยคงคิดว่า บอกไปก็ไม่เชื่ออยู่ดี
เรา:อะไรอ่ะน้า
น้า:เมื่อคืนเจออีกแล้ว
เรา:อร้ายยยย เล่าให้หนูฟัง
แล้วเด็กๆในบ้าน เป็นลูกพี่ลูกน้องเราอ่ะแหล่ะ ก็มานั่งรวมกันฟังนิทานก่อนนอนจากน้า(?)
น้าบอกว่า...
น้ากำลังนอนอยู่ คืนนั้นร้อนมาก เลยเปิดประตูห้องไว้เลย
ซึ่งเวลาขึ้นบันไดมา ห้องที่เจอห้องแรกก็คือห้องน้า
น้ากำลังนอนหลับอยู่แล้วรู้สึกตัว ตื่นขึ้นมา
แล้วน้าก็เห็นอะไรบางอย่าง
มีมือของใครบางคนกำลังเกาะขอบประตูอยู่
โดยไม่เห็นตัว เพราะตัวหลบอยู่หลังประตู
แต่เห็นลูกตาที่มองมา เหมือนว่ากำลังแอบมองน้าอยู่
น้าไม่รู้จะทำยังไงเลยทำเป็นนอน
ซักพัก.. ก็มีผู้หญิงเข้ามาในห้อง(อีกแล้ว)
ไม่ได้มาคนเดียว มาพร้อมเด็กผู้ชาย นั่งอยู่ปลายเตียง แล้วก็มองน้าเรานิ่งๆ
น้าได้แต่สวดมนต์ หายใจก็ไม่ค่อยออก สวดติดขัดไปหมด
และน้าก็นึกขึ้นได้ว่า
วันนี้ทำความสะอาดเตียง แล้วลืมเอาสร้อยพระที่คล้องไว้หัวเตียงมาไว้ที่เดิม
และมันก็จะเกิดเรื่องแบบนี้ทุกครั้ง ที่ไม่มีพระอยู่บนหัวเตียง
ระวังนะ....บ้านใครอ่ะ
บางทีอาจจะเป็นทางผ่านของเขาก็ได้ 
ห้องน้าเราจะมีผ่านมาตลอดอ่ะ บางทีก็มาแล้วไป บางทีก็มาเแล้วมายืนจ้องบ้าง
แกล้งบ้าง ปลุกบ้าง
เดี๋ยวนี้พระมีเป็นพวงมาลัยจ้า เลยไม่มีอะไรแล้วแหล่ะ555555555
จบจบ กำๆ
จะต่อเรื่องอะไรดี ลืมๆๆ
เอาเรื่องนี้ดีกว่า
ที่ของกู
(เดี๊ยนแซวเล่นนะ)
เรื่องของเราคือ พี่ชาย....
คืนวันเกิดเรา เราฝันว่ามีผู้ชา่ยที่เีีรียกตัวเองว่าพี่ชายมาหาเรา มาพาไปเที่ยว ซื้อขนม ซื้อของที่เราอยากได้ให้สารพัด พาเราไปบ้านเขา แต่อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกวังจะถูกกว่า เพราะมันใหญ่มากก สวยมากด้วย *0*
เรา : พี่ชายบ้านสวยมากเลยค่ะ
พี่ชาย : อยากอยู่ใช่ัมั้ยล่ะ? พี่อยากให้น้องมาอยู่มากเลยนะ มาอยู่กับพี่นะ
เรา : หนูจะทิ้งพ่อกับแม่มาอยู่นี่ได้ยังไง
พี่ชาย : ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก ถ้าหนูมาอยู่กับพี่ พ่อกับแม่จะสบาย จะมีบ้านมีรถขับ เชื่อพี่สิ
เรา : จริงหรอๆ หนูจะมายังไงล่ะ
พี่ชาย : ง่ายมาก เซ็นสัญญานี่แล้วหลับตานะ
แล้วพี่ชายก็ส่งกระดาษกับปากกามาแล้วชี้ให้เราเซ็นตรงไหน เรากำลังจะเซ็นอยู่แล้ว แต่ตื่นซะก่อน เพราะแม่ปลุก เห็นเรานอนไอไม่หยุด ...= ='
และเราก็มารู้ทีหลังว่า ก่อนที่แม่จะมีเรา แม่เคยท้องมาก่อน แต่แม่ได้ทำแท้ง ไปเพราะไม่พร้อมที่จะเลี้ยง
ฮาศัพท์จขกท. แจ๋วดี 555555555 เป็นเรื่องผีทีฮามาก
หลอนคห.80 คือถ้าเซ็นสัญญาไป จะมีชีวิตอยู่ต่อไหมอ่าาาาาา ? ไม่แค้นมาก เค้าก็รักมากนะนั่น น่ากลัวววววว
อึ๋ย....น่ากลัวอ่ะ
เรื่องแบบนี้ถ้าเราเจอเราคงไม่กล้าฝันตลอดชีวิต....
เอ๊ะ?ฝันมันห้ามกันได้ด้วยป่ะวะ555555555
เราเคยไปค่ายเดียวกับ จขกท เลย
ห้องนอนใหญ่ๆ2ห้องนอน นอนพื้น มีฟูกบางๆ
ประตูไม่มีประตู555555 ห้องน้ำน่ากลัว เดินป่าตอนดึก
ตอนกลับให้ดูเรือทหาร
เอาอีกๆๆ สนุกมากเลย #แกควรจะกลัวไม่ใช่เร๊อะ -_-
เอาอีกๆๆ สนุกมากเลย #แกควรจะกลัวไม่ใช่เร๊อะ -_-
อิชั้นหายไปนานไหมคะทุกค้นนนน
โทษที พอดีเราไปตปท.มาเลยไม่ได้อัพเลย แบแบ
อย่าเพิ่งหายไปไหนกันนะเว้ย เดี๋ยวจะกลับมาต่อเร็วๆนี้ถ้าฉันมีอารมณ์อ่ะนะ
ตอนนี้ดราม่า ไม่ไหวจะเคลียร์ แซด
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google