เบื่อ ร.ร. ควรลาออกไปกสน.ดีไหม? แซดมากเหนื่อยมาก
เราไม่อยากเอยว่า เกลียด ที่นี้ (ถึงแม้จะคิดว่า)
นอนเที่ยงคืนทุกวัน โรคประจำตัวรุมเร้ามาก ทั้งกระเพาะอักเสบรุนแรง ลำไส้เครียด ไมเกรน ภูมิแพ้ เหนื่อยและท้อมาก
พยายามออกกำลังกายแล้วแต่ยิ่งทรุดหนัก เพราะ หมอบอกร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอ + กับเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเครียดจากการเรียนมากเกินไป (เราคิดอยากฆ่าตัวตายหลายครั้งมาก เคยกระทั้งเอาหัวโขกผนัง จนเกือบหัวแตก โชคดี พ่อมาดูทัน ตอนนั้นเราทำแบบไม่รู้ตัว เหมือน แบบ เบลอๆลอยๆ ..)
หลังจากนั้นเราก็พ่อแม่ค่อยๆ ประคอบประคองสภาพจิตใจมากกว่าจะดีขึ้น แต่เรากดดันเรื่องเรียนมาก
เรายอมรับว่าเป็นคนเครียดมาก กังวัลกับเรื่องเรียน เรารู้ว่าการเรียนไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต
เราเริ่มทำใจได้บ้าง เริ่มปล่อยวางและหางานอดิเรก เล่นดนตรี เปลี่ยนแนวเพลงที่ฟังเป็นแนวบรรเลง
เบโทเฟน โมสาร์ท ฯลฯ อ่านหนังสือเบาๆ ทำงานบ้าน
แต่.... ช่วงเวลานั้น เหมือนงานรุม อ.ไม่เข้าใจบ้าง
จนเราอยากลาออก เกือบเดินถือเอกสารไปลาออกที่ของทะเบียน แล้ว
และแล้วก็ผ่านมาได้ จบม.5มาได้ พูดตามตรงไม่คิดว่าว่าจะจบ
เวลาผ่านไป อาการหดหู่ดีขึ้นบ้าง ... แต่ฝันร้ายทุกคืนเรื่องเกรด
... เมื่อถึงวันเวลาที่เกรดออก วันแรก ก็เอิ่ม. เฉยๆ เหมือนช็อคเบาๆ
ก็รุ้อยู่แล้วว่าเกรดจะตก แต่ก็ทำใจไม่ได้สักที ได้ 3.4 (ชีวิตนี้ไม่เคยได้ )
แต่ตกกลางคืน เครียดมาก ร้องไห้ตลอด ..
ตอนนี้เรารู้สึกอยากลาออกมากๆ อยากลาออกแล้วไปต่อ กสน. หรืออะไรก็ได้ไม่อยากทนอีกแล้ว
เครียดมาก หดหู่มากกินข้าวกับน้ำตา นอนหลับไปทั้งน้ำตาตลอดมาของเทอมที่แล้ว
พ่อแม่สงสารเรามาก พ่อไม่อยากพาไปหาจิตแพทย์กลัวได้ยากล่อมประสาทให้หลับ แม่อยากให้ทนให้ จนจบ บอกเหลือ ปีเดียว สำหรับเรา เรา ทน ทน และทน จนเหมือนน้ำเต็มแก้ว ...
คือเรารู้สึกว่าไม่เคยได้อะไรจากที่นี้เลย ความรู้ อ. แทบไม่สอนเราเรียนเอง ความเมตตา ความอบอุ่น อยู่ไหน ? มิตรภาพ .. ? เรารู้สึกว่าไม่เหมาะกับที่นี้เลย ตอนนี้บอกได้เต็มปากเลยว่า "ฉันเกลียดโรงเรียน "
ฉันควรทำอย่างไรต่อไปดี ???
ขอบคุณ สำหรับที่ระบาย เล็กๆ (วกวนสับสันบ้าง ขออภัย เราตอนนี้ก็เศร้าและสับสนมากๆ)
# # ยืมยูส
# ตอบ คห.1 (ตอบคห.6 @ cm 7)
- มีเพื่อนอยู่จ้าแต่ไม่สนิทเท่าไร ย้ายมาจาก ม.3 คนละที แล้วมาเจออีกทีตอนโตแล้ว ดูๆแล้วเหมือนเพื่อนร่วมงานเสียมากกว่า โดยรวมไม่มีปัญหากับเพื่อนนะ เราเเนวอินดี้ยุไหนก็ยุได้
- อยู่ ร.ร.เอกชนจ้า เอกชนที่มีชื่อ นร.เก่ง คนสอบเข้ายาก นั้นแหละ สาเหตุที่ กดดัน อ.ทั้งหลายต่างคาดหวัง จขกท.อยู่ห้องกิ้ฟด้วย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ เราจะพยายามสร้างกำลังใจและยืนหยัดอีกครั้ง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
อดทนแค่ปีนึงเองนะจขกทอย่าคิดมาก555555เคยเป้นแบบเราเด้กๆเราไม่ชอบรร
เราเข้าเพราะโดนพ่อบังคับอ่ะอยู่ๆแบบเซ้งๆไปแบบดันสอบเข้าไปได้
อย่าคิดมากมีไรปรึกษาได้นะ ย้ายรรใหม่อาจจะดีขึ้น
ปล จขกทไม่มีเพื่อนหรือเปล่า อยู่รัฐบาลใช่ปะ
เราว่าจขกท.อย่าเครียดเลย ชีวิตมันไม่ซีเรียสอะไรขนาดนั้นนะ
ได้เกรด 3.4 หรอ ถือว่าโอเคแล้วนะ คนเราไม่จำเป็นต้องได้ 4 ตลอดชีวิตหรอก
เราเคยเรียน 3.5 อัพมาตลอด จนขึ้นมอสอง ได้เกรด 2.8 มั้ง เราก็เออ สบายๆ
มีอีกหลายชีวิตที่เรียนเกรดไม่ถึง 3 ด้วยซ้ำ
เลิกเครียดได้แล้ว ชีวิตมันไม่ได้ขึ้นอยู่แค่ตัวเลขในใบเกรดนะ
เหมือนเราค่ะ เราเบื่อเพื่อนมาก เบื่อโรงเรียน และเกลียดการเข้าค่าย เกลียดการตื่นเร็วๆ
ย้อนไปเมื่อสองปีที่แล้ว...
เราสอบโรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งแต่ไม่ติด เราจึงต้องย้ายเข้าไปอยู่โรงเรียนนึงที่เราไม่คิดว่าจะอยู่เลยตลอดชีวิต แต่เรากลับได้มาอยู่ ตอนนั้นเราทั้งเสียใจ และเศร้ามาก อีกทั้งเรายังโดนดูถูำกอีกด้วยทั้งจากครอบครัวและคนอื่นว่า** ...
เรากลายเป็นคนเงียบขรึมในสายตาทุกคนเพราะเราพูดไม่ออก ทุกครั้งที่เราพูดน้ำตามันพาลจะไหลออกมา เราร้องไห้ทุกคืนที่ไปโรงเรียน นี่เราไม่ได้เว่อร์นะเราพูดจริงๆค่ะ เราไม่ได้เจอเพื่อนที่จริงใจกับเราสักคน เราคิดจะฆ่าตัวตายทุกคืน จนกระทั่ง
เราก็เจอเพื่อนหนึ่งคนที่เข้าใจเรามากที่สุด เราสองคนคบกันมานาน สนิทกันมาก และตอนม.2เราก็ไม่ค่อยได้เรียนด้วย เป็นโชคดีมากเพราะเราโดนจับไปแข่งวิชาการ เลยได้แต่ติวในห้องแอร์ เรามักจะโดดเรียนเสมอจนเกรดตกต่ำมาก...
เราก็เลยตั้งใจเรียนอีกครั้งเทอม 2 แต่เราไม่สบายหนักมากต้องรักษาัตัวหนึ่งเดือนเต็มๆเลยทำให้ไม่ได้ไปเรียน จนคะแนนตกต่ำมากกว่าเดิม แต่ครอบครัวเราดูแลเราดีมากจนเราซึ้ง อีกทั้งยังมีเพื่อนที่ดี .... แล้วเราก้หากำลังใจให้ตัวเองไปโรงเรียนโดยการปลงและไปแอบชอบใครสักคนนึง
พอม.3 เราก็มาเรียนได้ปกติ ความไม่อยากมากลายเป็นความสนุกที่ได้ใกล้ชิดคนที่แอบชอบ มันเป็นแรงบันดาลใจชั้นยอดเลย จนเราได้คะแนนสูงสุดเลยล่ะ
จนกระทั่ง
เราต้องสอบเข้าม.4 ด้วยความที่แค้นใจมากจากม.1 เลยอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อจะพิชิตข้อสอบ ม.4 สอบเข้าไปยังโรงเรียนชื่อดังโรงเรียนเดิมให้ได้
และเราก็สอบติด....
จนตอนนี้พอเรามาคิดๆดูแล้ว ทุกอย่างกำลังลงตัว เพื่อนก็ดี คนที่ชอบก็โอเค ทำไมเราต้องไปสอบให้ยุ่งยากด้วย ถ้าเราคิดจะต่อโรงเรียนเก่ามันก็จบ
เราเครียดมาก เราไม่รู้ว่าเราจะคบกับเพื่อนได้รึเปล่า เรากลัวประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย
เราเข้าใจจขกท.นะ แต่จขกท.อย่าเพิ่งฆ่าตัวตายเลย แม้เราก็คิดแบบนั้นบ่อยๆ =_= แต่เราก็อยากให้จขกท.สู้ปัญหาก่อนนะ จขกท.ใกล้จะจบแล้ว ไม่มีอะไรที่ทำให้เราเครียดได้หรอกนอกจากตัวเราไปคิดเอง ไม่ใช่ว่าเราไม่เครียดหรอกนะ ตัวเองก็เครียด =_= แต่เราก็อยากให้จขกท.คิดได้ (แต่ตัวเองยังคิดไม่ได้) อย่างน้อยจขกท.ก็ไม่ได้มีปัญหาคนเดียวนะ คนทั้งโลกทุกคนมีปัญหาหนักกว่าเราก็เยอะ เราคิดได้ก็ตรงนี้แหละ...
แต่เราก็ยังไม่วายอดคิดฆ่าตัวตายไม่ได้อยู่ีดี แต่ยังไงเราก็อยากจะลองสู้กับมันสักตั้งก่อน อย่าลืมนะว่าจขกท.ไมไ่ด้เผชิญปัญหาคนเดียว คนที่เค้าตกงาน เสียครอบครัว ถูกรีไทร์มันหนักกว่าจขกท.เยอะนะ อย่าเก็บมาคิดให้มันเยอะค่ะ ปลงๆซะบ้าง นึกเสียว่าเรามีปัญหาเดียวกันนะ
ปล. เราก็ยังคิดไม่ได้ว่าไม่ควรคิดฆ่าตัวตาย แต่มันอดไม่ได้ เพราะยังไงเราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม คืออยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเรียน เบื่อที่จะต้องนั่งอ่านหนังสือสอบ 
ทนอีกสักปึนึงเนอะ จขกทไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้ ชีวิตมันไม่ได้ชีวิตขนาดนั้น เราเรียนเท่าทึ่เราได้ เกรดถึงมันจะต้องก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้สาม ลองนึกถึงห้องธรรมดาสิ เขาได้สอง เขายังไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ต้องเครียดเนอะ ไม่ต้องใส่ใจกับสิ่งที่ครูคาดหวังก็ได้ เรียนต่อมหาลัยลองเบียนเข้าสายศิลปก็ได้
ว่าแต่รรอะไรอ่ะจขกทเป็นผู้ชาย ? แบบไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทไรแบบนี้อาจจะเหงาอย่าไปคิไรมากตั้งใจเรียนให้จบๆ
อย่าเอาโลกทั้งใบมาหยุดที่เรา
อีกอย่างโลกเราไม่ได้สวยตลอดไป
.
คือพี่อยากบอกว่า
เกรดตอนมอปลายพี่ ตรงๆเลยนะโค.ตรเพลียอ่ะ
ความกดดันก็มีเยอะ ต้องเรียนสายวิทย์ที่ไม่ถนัดเลย (แต่ได้ภาษากับคำนวณเล็กน้อย -0-)
สุดท้ายพี่ก็เบนมาเอาดีด้านศิลปะ ก็สนุกดีนะ รักเลยแหละ
และก็สอบติดคณะ/สาขา/มหาลัยที่ฝันจนได้ เก๋ป่ะ 55555 #โดนเบ้ปากใส่
พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องสู้ๆเข้าไว้ ใช้ชีวิตให้มีความสุข
ยิ้มนะะะะะ ยิ้มมมมมมมมม
ถึงหนูจะเป็นคนอินดี้ มีโลกส่วนตัวยังไงก็ตาม หนูต้องแคร์คนรอบข้างด้วย
ใจเขาใจเรา ครูที่โรงเรียนเค้าก็ทำตามหน้าที่ ที่ว่าครูไม่เข้าใจนี่ หนูต้องการ
อะไรจากครูเค้าหรือเปล่า? ปรึกษาได้นะ พี่เรียนครู เผื่อยังไงจะได้ช่วยเป็นที่ปรึกษาให้ได้
อีกอย่างถ้าเรียนมัธยมหนูคิดว่ายากลำบากแล้ว
พี่บอกเลยว่าเรียนมหา'ลัยเหนื่อยยิ่งกว่าจ๊ะ 'สู้ๆ สู้ๆๆๆๆๆ' 
งื้มงื้ม
ไม่รู้จะพูดไงดี..เราก็เคยมีอารมณ์แบบนั้นแต่ไม่เท่าจขกท..คืออยากบอกว่า..ลองคิดดูดีๆนะค่ะคือ..ม.5แล้วเหลืออีกปีเดียวเอง..กัดฟันไปอีกหน่อยก็จะจบแล้ว..สู้ๆนะ..เราก็ไม่อยากฟันธงฉับว่าจขกทควรทำอย่างไร..เพราะเราก็ไม่ใช่จขกท ไม่เข้าใจความรู้สึก..ว่าจริงๆแล้วมันเครียดมาก ทรมานมากแค่ไหน..เราอาจจะพูดได้ว่าเฮ้ย!ทนๆไปหน่อย แต่บางทีมันเครียด มันไม่มีความสุข..1ปีสำหรับคนบางคนอาจจะยาวนานมากถ้าที่นั้นเราอยู่แล้วไม่มีความสุข..คือทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของจขกทเอง..ตอนมอต้นเราก็เคยเบื่อ เบื่อเพื่อน เข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ ขี้กลัว แต่โชคดดีที่เราไม่ค่อยซีเรีสเรื่องการเรียน ตอนมอ.4เกรดเรา 3.1เองค่ัะ แต่ก็พยายามตั้งใจเรียนเกรดเลยขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องเครียดหรอก เกรดก็ไม่ได้ชีวิดอะไรเรามากนัก..แล้วอีกอย่างเหรียญก็ไม่ได้มีด้านเดียว..วันนี้มืดมิด..อีกวันต้องสว่างได้แน่ๆ..เราก็เคยทะเลาะกับเพื่อนบอกแม่ๆอยากย้ายโรงเรียนไม่ไหวแล้ว..เหม็นขี้หน้าเพื่อน..แม่ถามเรากลับมา"คิดว่าย้ายไปแล้วเราจะไม่เจอปัญหาหรอ..ต่อให้ย้ายไปไม่เจอเพื่อนคนนี้..แต่ก็ต้องเจอคนอื่นๆที่นิสัยคล้ายๆแบบนี้แหละ..หรือไม่ก็อาจจะเจอปัญหาอย่างอื่นแทน" คือการหนีปัญหามันอาจจะไม่ใช่ทางออกเสมอไป..ลองปรับ..เปลี่ยนมุมมองทัศนคติดูอาจจะดีขึ้น...อยู่กับปัจจุบันและทำมันให้ดีอย่างเพิ่งไปคิดถึงอนาคต..ลองดูค่ะ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ..ก็..ตามนั้น ตัดสินใจดูอีกที
อ้าว เรามาช้าไป 555 จขกทตัดสินใจได้แล้วนี่! งั้นสู้ๆนะจ๊ะเป็นกำลังใจให้
จขกท.ก้ถือว่าเรียนดีนะ เราจบม.6 เกรด2.62เอง #อนาถ
ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นอารมณ์ที่แบบ ไม่อยากเรียนแล้ว ไม่อยากไปเลยถึงแม้จะแค่วันเดียวก็เหอะ
แต่จขกท.อย่าลืมนะ เราทนเรียนมาตั้ง16ปีแล้ว อีกแค่ปีเดียวก็สบายแล้วนะ
ทนอีกแค่ปีเดียวก็จะได้ไปมหาลัยที่อยากเข้าแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ครูทุกคนบอกตลอด
ไม่ว่าจะสถาบันกวดวิชา หรือครูทั่วไป
บอกว่า
"อย่าคิดไปเองว่าเรียนเข้าใจแล้ว"
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google