อยากจะบ้าตาย!

สวัสดีน้อวันนี้อยากจะมาระบาย
คือเราไม่ได้ เลวขนาดนั้นนะที่จะด่าอาจารย์อ่ะ แต่แบบว่าอ่านแล้วอาจจะเข้าใจเรามากกขึ้นนะ .___. ถ้าใครคิดว่าไม่สมควรก็ขอโทษด้วยค่ะ  เราขอตั้งชื่อแกว่า ไข่ นะ ไม่ได้ลามกหรืออะไรนะ ไข่ที่ใช้กินนะเคอะ
แล้วก็มีคำหยาบบ้างขอโทษด้วยนะคะ 

เราอ่ะเอานิยายไปอ่านที่โรงเรียนช้ะ แล้วห้องเราอ่ะอ่านกันหลายคนมากก แล้วคือพออาจารย์ไข่มาเห็นอ่ะว่ากำลังอ่านอยู่ช้ะ ไข่ก็บอกว่า อ่านกันนักหนาเดี๋ยวจะริบให้หมดเลย ก.รูก็งง แบบ ..เห้ยย มาด่าก.รูเพื่อ? แบบเราก็ไม่ได้อ่านในเวลาเรียนหรือไม่ได้อ่านตอนใกล้สอบ ก็มันว่างๆไงเลยแบบเอออ่านหน่อยก็ไม่ผิดนี่

แล้ววันนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเรายังอ่านไม่จบ เราก็เออเอามาอ่านวันต่อไปเพราะเราไม่ชอบให้ใครมาบอกให้ไม่ทำในสิ่งที่ไม่ผิดอ่ะ เราก็เอามาปั๊บวันนั้นนิยายเราก็หายจ้า คือแบบเราออกไปข้างนอกเราก็สอดไว้ได้โต๊ะ่อ่ะนะแล้วพอกลับมามันก็ไปเกิดแล้ว เราก็ เห้ยย แบบ หายไปไหนวะ !! เซ็งมาก ทีนี้อ่ะ ก่อนหน้านี้อาจารย์ไข่แกเคยเอาของเพื่อนเราไปแล้วคนนึงไง เราก็นึกถึงแกมาคนแรกก็ไม่กล้าไปบอกแกไงว่า อาจารย์ขโมยไปเหรอ? คือใครจะกล้า ก็แค่สงสัยแต่มันจะมีใครได้อ่ะเพื่อนห้องเราก็ไม่ได้เอาไป ส่วนห้องอื่นเค้าก็จะรู้เหรอว่าเราอ่านนิยายอ่ะ ใช่มะ สุดท้าย นิยายเล่มนั้นก็หายไปอย่างทิ้งปริศนา่เชอล็อกโฮมค่ะ 

โอเคพอนิยายเราหายได้สักพัก คือเรานิยายเยอะใช้ได้เลยทีเดียวเพื่อนก็เลยยืมเยอะ ตอนนั้นเพื่อนคนนึงยืมไปมันก็อ่านปกตินะ พอออกไปเรียนข้างนอกมันก็เก็บไว้ใต้โต๊ะเราก็ไม่เอะใจอะไรหรอกนะ
แต่พอกลับเข้ามาในห้องเท่านั้น !!!! บอกได้เค้าเดียว ก.รูเลือดขึ้นสมองเลยจ้า นิยายมันหายไปค่ะท่านผู้อ่านที่น่ารัก วินาทีนั้นขอบอกเราไม่ได้คิดถึงใครเลยยกเว้นอาจารย์ไข่เท่านั้นที่ครองโลกค่ะ  ทีนี้พอเรียนคาบนั้นจบเป็นคาบจีน เราก็ขอครูจีนมาเข้าห้องน้ำเพราะอาจารย์ไม่ค่อยโหด เราก็ชวนเพื่อนคนที่ยืมนิยายเราไปด้วย เราก็ไปที่ห้องพักอาจารย์ไข่เลย คือตอนนั้นเรากะว่าจะถามแกว่า อาจารย์เห็นนิยายหนูมั้ยค่ะ? #อีนี่กล้ามาก คือเราไม่สนใจอะไรแล้วขอให้ได้นิยายมาพอเพราะเล่มนั้นหนาและแพงใช้ได้เลย แต่ว่าโชคช่วยนะคะเพราะว่าแกไม่อยู่ค่ะ เราก็เลยทำเป็นแบบว่าอาจารย์ใช้ให้มาหยิบของอะไรประมาณนี้เพราะอาจารย์คนอื่นจะได้ไม่สงสัย เราก็บุกเข้าไปค้นโต๊ะแก แบบว่าบนโต๊ะไม่มี แต่พอเราเลื่อนลิ้นชักออกเท่านั้นแหละ เจอค่ะ !! เราก็แบบ ไ.อห่.า ขโมยของก.รูเหรออออ แม่.มม คือเราอารมณ์ขึ้นสมองมาก เราโมโหเดินตามหาแกเลยค่ะ ก็ไปเจอแกอยู่ที่ห้องพักครูนั่งเล่นคอมสบายใจเฉิบ เราก็ บอกว่า อาจารย์ไข่ค่ะ หนูขอนิยายคืนนะคะ คือแบบ ถ้าแกบอกว่า ขอโทษ บลาๆๆ นี้เราจะ โอเค อย่างน้อยก็ยอมรับผิดแหละวะ แต่นี้แกบอกว่าอะไรรู้มั้ย แกพูดว่า เล่มไหน ? เอามาให้ครูดูก่อน เผื่อลูกครูยังอ่านไม่จบ โธ่  นางไข่ยานนนน วินาทีนั้นนะคะ ก รูสตั้นนไป 5 วิ แล้วแบบ หัวเหมือนภูเขาไฟจะระเบิด ในหัวมีแต่คำด่าไข่คือตอนนั้นเราไม่สนแล้ว แม่.งอะไรมาขโมยของก.รูแล้วยังกล้าพูดไม่อายเลยเหรอ  แล้วก็เออๆยื่นๆไปให้ครูทั้งๆที่แบบถ้าแกจะเอาไปให้ลูกแกเราก็ไม่ให้อยู่ดี
สุดท้ายยเราก็กลับมาบนห้องโมโหมาก สรุปว่าคาบจีนนั้นเราไม่ได้เรียนคะ
แล้วเราก็เพิ่งมารู้ตอนหลังว่าแกเคยขโมยที่อัดเสียงประกอบเรียนอ่ะของเด็กห้องอื่นด้วย คือแบบ เห้ยยยยยยยยย บ้าป้ะ ไม่มีจรรยาบัญเลยเหรออาจารย์คนนี้อ่ะ คือตอนเราโมโหเราไม่ได้พูดอาจารย์กับไข่นะ เราขึ้่นพ่อขุนเลยอ่ะ แต่มันโมโหมากจริงๆนะคะ แบบบบบ เราอุตสาห์ซื้อมาอ่ะ แล้วแบบมาขโมยแบบนี้อ่ะ เป็นเพื่อนก็ไม่ว่านะแต่นี่เป็นครู !!! เอิ่มมม

ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ ถ้าใครอ่านจนจบก็ขอบคุณด้วยนะคะ 
มีอะไรเพิ่มเติมหรืออะไรมาคุยกันได้นะคะ ทวิตเราน้อ ทวิตนี้โคตรแจ่มเลยวะ