[เล่า] ความรัก... หรอ ?
15 พ.ค. 56 18:13 น. /
ดู 567 ครั้ง /
7 ความเห็น /
4 ชอบจัง
/
แชร์
ดีค่า เราได้อ่านเรื่องเล่าๆฟินๆมาก็เยอะเลยอยากจะมาแบ่งปันชีวิตตัวเองบ้าง 
เรื่องมันเริ่มจากตอนเราย้ายโรงเรียนค่ะ ตอนนั้นเราย้ายจากไทยมาอยู่ออสเตรเลีย มันเป็นโรงเรียนประจำเนอะ
ตอนที่เรามา เรามีแฟนอยู่แล้วที่โรงเรียนเก่า ตอนนั้นประมาน ม.4 ได้ แต่พอเราจากมาไกลๆซักพักก็เหมือนต่างคนต่างคิดว่าปล่อยกันไปดีกว่าเพราะยังไงก็คงไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว โอเคท้าวความแค่นี้พอ เอาไว้เราจะแทรกๆเล่ากันไปน้า
ที่โรงเรียนใหม่นี้มีเราเป็นคนไทยคนเดียวค่า แฮ่ สนุกล่ะ
ตอนที่เราไปถึงครั้งแรกคือแม่เราไปส่งด้วย
วันนั้นก่อนเข้าหอก็ไปชมโรงเรียน (จะมาเรียนยังไม่เคยเห็นหน้าตาโรงเรียนเลยอ่ะ เทพป้ะ ฮ่าๆ)
ครูที่เขาดูแลพวกเด็กต่างชาติเขาก็มาแนะนำเรื่องต่างๆในโรงเรียน เราก็เออๆออๆจนกระทั่งเขาพาเด็กต่างชาติคนอื่นๆมาแนะนำให้เรารู้จักแล้วก็แบบฝากเราให้ดูแล
มีผู้หญิงคนจีนคนนึง อยู่ ม.ห้าชื่อลิน (ตอนนั้นเราไปซ้ำ ม.สี่ ครึ่งเทอมอ่ะเพราะเข้าไม่ทัน) แล้วก็ลูกพี่ลูกน้องเขา (เราไม่ตั้งนามสมมุติให้นะ จะเรียกว่า เขา เนี่ยแหล่ะ)
เป็นผู้ชายอยู่ ม.ห้าเหมือนกันแต่อายุจริงๆเด็กกว่าเรา และ หล่อมาก (ประเด็นมันอยู่ตรงนี้)
เป็นผู้ชายแบบสูง 187 หนัก 75 ไหล่กว้าง (เราแพ้ทางผู้ชายไหล่กว้างอ่ะ 55555) เป็นกัปตันเทนนิสกับแบตมินตัน เรียนเก่ง คือง่ายๆผู้ชายที่ใครๆก็ชอบ แต่ดีหน่อยที่ผู้หญิงฝรั่งไม่ค่อยอะไรกับผู้ชายเอเชียอ่ะแล้วโรงเรียนเราผู้หญิงเอเชียน้อยมากกกก (เราอยู่บ้านนอกมากนะบอกก่อน)
ตอนที่เห็นเขาครั้งแรกก็คิดแค่ว่าแบบ เออ หล่อ** แต่ก็ยังไม่ถึงกับชอบมากๆ แต่แม่เราอ่ะ ชอบมากๆ !! 555 แม่บอกว่าถ้าแม่เด็กกว่านี้สักสิบปี เขาไม่รอด ฮ่าๆ เราก็เออๆออๆไป
ตอนเริ่มอยู่หอใหม่ๆเราก็นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆฝรั่งไปก็เลยไม่ได้คุยกับลินกะเขาเท่าไหร่ จนถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์แรก เราก็นั่งเช็คๆเฟสบุ๊คก็เห็นมีคนขอเป็นเพื่อน (วันแรกๆที่ไปคนขอมาเยอะมากกกก เราก็คิดว่าตอบรับไปหมดแล้ว) สรุปว่าเป็น เขา
เราก็รีบตอบรับไปเลย เสร็จแล้วเราทักเขาไปก่อนด้วยนะ สาบานว่ายังไม่ได้ชอบจริงๆ 55 (เราพิมพ์แบบแปลไทยนะ)
เรา : โย่
เขา : สวัสดี คุณครู (พิมพ์ไทยมาเลย ไทยจริงๆอ่ะ!)
เรา : ทำไมพิมพ์ไทยได้
เขา : เก่ง
เราก็นั่งนึกแปปนึงว่ามันจะไปสามารถมาจากไหน สรุปแล้วก็คือ GOOGLE TRANSLATE นี่เอง 55
เรา : จ้ะ เก่ง
เขา : ทำอะไรอยู่
เรา : หายใจ
เขา : กวนนะ
เรา : เปล่าไม่ได้กวน ก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไร
เขา : ลงมาข้างล่างดิ เขาจะเล่นบอลกัน
เรา : ไม่อ่ะ เล่นไม่เป็น
เขา : ลงมา จะแนะนำให้รู้จักเพื่อนคนอื่นๆ
แล้วเราก็ลงไปตรงสนามบอล ตอนนั้นมีคนเยอะมากเพราะแบบวันหยุดคนเขาก็ชอบออกมาเล่นมาซ้อทมน ที่นี่เขาเน้นกีฬามากๆ ตอนเราลงไปแรกๆก็ไม่รู้จักใครก็เกรงๆแต่เขาก็โบกมือให้เราไปนั่งด้วยแล้วก็แนะนำเพื่อนคนอื่นๆให้รู้จัก เขารู้ว่าเรามาจากประเทศไทยเขาก็สนใจใหญ่เลย บอกว่าเคยมา รู้จัก เคยไปพัทยา วัดพระแก้ว ชอบกินอาหารไทยมากๆ แล้วก็ให้เราสอนภาษาไทยให้ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็สอนๆคุยๆกันไปสนุกๆ คิดแค่ว่าเออ ผู้ชายคนนี้เข้าท่าดีนะ
อยากอ่านต่อไหมคะ ?
เรื่องมันเริ่มจากตอนเราย้ายโรงเรียนค่ะ ตอนนั้นเราย้ายจากไทยมาอยู่ออสเตรเลีย มันเป็นโรงเรียนประจำเนอะ
ที่โรงเรียนใหม่นี้มีเราเป็นคนไทยคนเดียวค่า แฮ่ สนุกล่ะ
ตอนที่เราไปถึงครั้งแรกคือแม่เราไปส่งด้วย
วันนั้นก่อนเข้าหอก็ไปชมโรงเรียน (จะมาเรียนยังไม่เคยเห็นหน้าตาโรงเรียนเลยอ่ะ เทพป้ะ ฮ่าๆ)
ครูที่เขาดูแลพวกเด็กต่างชาติเขาก็มาแนะนำเรื่องต่างๆในโรงเรียน เราก็เออๆออๆจนกระทั่งเขาพาเด็กต่างชาติคนอื่นๆมาแนะนำให้เรารู้จักแล้วก็แบบฝากเราให้ดูแล
มีผู้หญิงคนจีนคนนึง อยู่ ม.ห้าชื่อลิน (ตอนนั้นเราไปซ้ำ ม.สี่ ครึ่งเทอมอ่ะเพราะเข้าไม่ทัน) แล้วก็ลูกพี่ลูกน้องเขา (เราไม่ตั้งนามสมมุติให้นะ จะเรียกว่า เขา เนี่ยแหล่ะ)
เป็นผู้ชายอยู่ ม.ห้าเหมือนกันแต่อายุจริงๆเด็กกว่าเรา และ หล่อมาก (ประเด็นมันอยู่ตรงนี้)
เป็นผู้ชายแบบสูง 187 หนัก 75 ไหล่กว้าง (เราแพ้ทางผู้ชายไหล่กว้างอ่ะ 55555) เป็นกัปตันเทนนิสกับแบตมินตัน เรียนเก่ง คือง่ายๆผู้ชายที่ใครๆก็ชอบ แต่ดีหน่อยที่ผู้หญิงฝรั่งไม่ค่อยอะไรกับผู้ชายเอเชียอ่ะแล้วโรงเรียนเราผู้หญิงเอเชียน้อยมากกกก (เราอยู่บ้านนอกมากนะบอกก่อน)
ตอนที่เห็นเขาครั้งแรกก็คิดแค่ว่าแบบ เออ หล่อ** แต่ก็ยังไม่ถึงกับชอบมากๆ แต่แม่เราอ่ะ ชอบมากๆ !! 555 แม่บอกว่าถ้าแม่เด็กกว่านี้สักสิบปี เขาไม่รอด ฮ่าๆ เราก็เออๆออๆไป
ตอนเริ่มอยู่หอใหม่ๆเราก็นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆฝรั่งไปก็เลยไม่ได้คุยกับลินกะเขาเท่าไหร่ จนถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์แรก เราก็นั่งเช็คๆเฟสบุ๊คก็เห็นมีคนขอเป็นเพื่อน (วันแรกๆที่ไปคนขอมาเยอะมากกกก เราก็คิดว่าตอบรับไปหมดแล้ว) สรุปว่าเป็น เขา
เราก็รีบตอบรับไปเลย เสร็จแล้วเราทักเขาไปก่อนด้วยนะ สาบานว่ายังไม่ได้ชอบจริงๆ 55 (เราพิมพ์แบบแปลไทยนะ)
เรา : โย่
เขา : สวัสดี คุณครู (พิมพ์ไทยมาเลย ไทยจริงๆอ่ะ!)
เรา : ทำไมพิมพ์ไทยได้
เขา : เก่ง
เราก็นั่งนึกแปปนึงว่ามันจะไปสามารถมาจากไหน สรุปแล้วก็คือ GOOGLE TRANSLATE นี่เอง 55
เรา : จ้ะ เก่ง
เขา : ทำอะไรอยู่
เรา : หายใจ
เขา : กวนนะ
เรา : เปล่าไม่ได้กวน ก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไร
เขา : ลงมาข้างล่างดิ เขาจะเล่นบอลกัน
เรา : ไม่อ่ะ เล่นไม่เป็น
เขา : ลงมา จะแนะนำให้รู้จักเพื่อนคนอื่นๆ
แล้วเราก็ลงไปตรงสนามบอล ตอนนั้นมีคนเยอะมากเพราะแบบวันหยุดคนเขาก็ชอบออกมาเล่นมาซ้อทมน ที่นี่เขาเน้นกีฬามากๆ ตอนเราลงไปแรกๆก็ไม่รู้จักใครก็เกรงๆแต่เขาก็โบกมือให้เราไปนั่งด้วยแล้วก็แนะนำเพื่อนคนอื่นๆให้รู้จัก เขารู้ว่าเรามาจากประเทศไทยเขาก็สนใจใหญ่เลย บอกว่าเคยมา รู้จัก เคยไปพัทยา วัดพระแก้ว ชอบกินอาหารไทยมากๆ แล้วก็ให้เราสอนภาษาไทยให้ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็สอนๆคุยๆกันไปสนุกๆ คิดแค่ว่าเออ ผู้ชายคนนี้เข้าท่าดีนะ
อยากอ่านต่อไหมคะ ?
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google