-& life in US w/ Sophomore boy_
ขอแนะนำตัวนะ เราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา
ตอนนี้เรียนอยู่เกรด 12 หรือ Senior
เรามาอยู่นี่ได้เกือบ 2 เดือนแล้ว บรรยากาสที่นี่ดีมาก (บอกทำไมฮะ)
และเราก็รู้แล้วว่าเด็กซีเนียร์ชอบเด็กซอฟมอร์มันเป็นเรื่องตลกดีนะ
ที่ไทยนี่ม.6 คบม.1 นี่ไม่ยังไม่เป็นปัญหาเลย
เราขอไม่บอกชื่อเรานะ แต่คิดว่าถ้าคนรู้จักหลงเข้ามาก็คงรู้เลยแหล่ะว่าใคร
เราไม่เคยชอบฝรั่งมาก่อน และไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้
แต่ก็อ่านเรื่องฟินๆในบอร์ดนี้เยอะเหมือนกัน
เ ก ริ่ น เ ล ย ล ะ กั น
ตั้งแต่วันแรกที่เราเปิดเทอม เป็นวันที่กดดันมากประสานักเรียนแลกเปลี่ยนที่เข้ามาใหม่ ได้เดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว ใบ้กินกันเลยทีเดียว แต่พอคาบ 7 เป็นวิชา Tech for 20th century เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันให้ทำอะไร พอเข้าไปในห้อง เห็นโต๊ะคอมว่างโต๊ะนึง โต๊ะนั้นมีเก้าอี้สองตัว เลยเดินไปนั่ง แล้วสักพักก็มีเด็กผู้ชายคนนึง ขาว ตัวเล็ก ผมทอง สูงประมาณเท่าเรา เราสูง 165 (เรากับเขาเตี้ยใช่ปะ ฮ่าๆ) ขอแทนชื่อเด็กคนนั้นว่า A = Andrew นะ ตอนนั้น A เดินมายืนข้างๆ แล้วถามว่า
A : จะรังเกียจมั้ยถ้าฉันจะนั่งนี่ ?
เรา : (กำลังงงๆ ไม่ทันตั้งตัว) เอ่อ .. เย้ป
เพื่อน A : เห้ เขาบอกว่า เย้ป แปลว่าเขารังเกียจอะ
A : (หันไปหัวเราะแล้วพูดกับเพื่อน) ฮ่าๆ ชัทอัพ
เรา : เห้ยไม่ๆ ฉันเข้าใจผิด คุณนั่งนี่ได้
A : โอเค (นั่งลงข้างๆ)
เรา : อ้อ ..คุณชื่ออะไร ?
A : แอนดริว
เรา : โอเคแอนดริว ฉันชื่อ (ชื่อเรา)
นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนะ
มีใครอยากอ่านต่อมั้ย ? ขอแค่ 2-3 เม้นก็พอ
เราจะพยายามขุดทุกเรื่องมาเล่า บางเรื่องก็ลืมๆไปแล้ว
รู้แต่ว่ากลับมาบ้านแล้วนั่งยิ้มนอนยิ้ม เพ้อตลอด
แต่ตอนนี้เรากับเขามีเรื่องให้ต้องหลบหน้ากัน แค่อยากสร้างกระทู้ไว้เก็บโมเม้นท์ดีๆ ตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
หัวเราะเยอะดีแท้ สถานการณ์ก็โคตรให้เลยนะแอนดริว!!!
ว่าแต่จขกท.คะ idk นี่คืออะไรหรอคะ i don't know?หรอคะ
โหย ตอนที่อ่านถึง
Do you like me?
นี่เรากรี๊ดสุดเสียงเลย เกือบปลุกรูมเมทตื่นแน่ะ
แต่พออ่านไปอ่านมา เจ็บจั๊งงงง
จขกท.สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้
แล้วก็ขอบคุณที่อุตส่าห์พิมพ์ยาวๆ แบบสะใจมาให้อ่านนะคะ ๕๕๕๕๕๕
เกิดไรขึ้นอ่า ??
เราก็ว่า จขกท. เงียบไปเลยตั้งแต่ที่บอกมีเรื่องกับโฮสมัม .
สู้ๆน้า จขกท. เรารอได้
กลับมาแล้วค่ะ ขอโทษจริงๆนะขอโทษมากๆ
โค้งหัวรอบกระทู้
มาต่อแล้วนะคะแต่พิมพ์ในมือถือ
ขอบคุณทุกคนจริงๆที่รอที่ติดตาม ไม่คิดว่าจะยังรอกัน
แต่ก็คงต้องรอเนอะ เพราะเราทำให้ค้างใช่ปะ 55555
เรามีเรื่องนึงจะเล่า คือเราลืมเล่าไปได้ยังไง
เรื่องนี้มันประมาณก่อนโฮมคัมมิ่งนะคะ ไม่ใช่หลังบอกชอบ
คือมีวันนึง
พอเสียงออดหมดคาบกราฟฟิคดีไซน์ดัง
เราก็เดินออกมาจากห้องเรียน ตามหลังแอนดริว จะไปเรียนห้องต่อไป นางก็เดินคุยอยู่กับเพื่อน
แล้ววันนั้นเราทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้ว คือสภาพดูไม่ได้เลย
ตาบวม หน้าสิวขึ้น หมองอีกต่างหาก ไม่อยากมาเรียนเลยด้วยซ้ำ
โอเคกลับเข้าเรื่อง คือเราเดินตามหลัง เราก็ลดฝีเท้าให้ช้าลง
เพราะไม่อยากเดินไปใกล้แอนดริว กลัวนางจะเห็นว่าเราอยู่ข้างหลังแล้วจะหันมาทัก (นี่ก็เข้าข้างตัวเองตลอด )
เราก็เดินช้าลง ช้าลง แต่รู้สึกว่านางจะเดินช้าลงด้วย จนนางหยุดเดิน เราก็เลยหยุดตาม รอดูว่านางหยุดทำไม
เพื่อนนางเดินล้ำหน้าไป 2-3 ก้าว แล้วหันมาคุยกันอะไรไม่รู้ เราไม่ได้ยิน แอนดริวเลยโบกมือบ๊ายบายกับเพื่อน
เราเลยจะเดินหลบไปอีกข้างเพื่อจะรีบเดินแซงหน้านาง
แต่ตอนนั้นนางดันหันหลังกลับมา แล้วทักเรา
แอนดริว : เฮ้ (ชื่อเรา)
เรา : เฮ้ ไฮ (สะดุ้งเบาๆ แต่ก็ยังหน้าตายอยู่ )
แอนดริว : วันหยุดเป็นไงบ้าง
เรา : ไม่มีอะไรพิเศษ แค่นอนอยู่บ้าน คุณล่ะ
แอนดริว : ฉันก็เหมือนกัน
แล้วเรากับแอนดริวก็เดินมาตามทางฮอล์เวย์
อยู่ๆนางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโน๊ต แล้วยื่นให้เราดู
แอนดริว : นี่มันแปลว่าอะไร ?
เราก็หยิบมาดู มันเป็น
"Khun
Pen
Mong
Swimham (อันนี้เราจำไม่ได้ แต่ตอนนั้นเราอ่าน อะไรฟระสวิมแฮม)
Wannee
Warittha"
เราอ่านจบเราก็ เอ่อะ...อะไรฮะแอนดริว
เรา : เอ่อ ฉันไม่รู้ มันแปลว่าอะไร
แอนดริว : จริงหรอ ?
เรา : ใช่ มันคืออะไร
แอนดริว : ฉันก็ไม่รู้ ฉันหาในกูเกิ้ลทรานสเลท
เรา : อ่อ (หัวเราะ) โอเค งั้นเอาให้ฉันดูตอนคาบเทคนะ
แอนดริว : โอเค ซียู
เรา : ซียู
จากนั้นก็แยกย้ายกันไปเรียน
พอถึงคาบเทค
ละเยอรมันก็ไม่มาโรงเรียนอีกแล้ว เราเดินมานั่งที่โต๊ะคอม
แล้วแอนดริวก็เดินเข้ามาในห้อง มาหยุดที่โต๊ะเรา
แอนดริว : สวัสดี(ภาษาไทย)
เรา : เฮ้ สวัสดี
แอนดริว : ฮาวอาร์ยู
เรา : กู้ด อ้อ คุณพิมพ์ให้ดูได้มั้ยว่าเมื่อเช้าคุณจะบอกอะไร
แอนดริว : อ้อ ใช่
นางก็เลยนั่งลงข้างๆแล้วเข้าอีกเว็บนึง แต่ไม่ใช่กูเกิ้ลทรานสเลท
แล้วพิมพ์ว่า "You are look beautiful today" เราก็นั่งอ่านตาม ........ ห้ะ
เรา : ว้อท (ขำกลบเกลื่อน)
แอนดริว :
เรา : จริงหรอ ?
แอนดริว : เย้ป
เรา : อ่อ ขอบคุณ... (นิ่งสุดๆอะตอนนั้น ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปบางๆ แต่มือนี่จิกขาตัวเองจนจะเลือดออก 555555 ล้อเล้นนะ เว่อร์ไป)
แล้วนางก็บอกว่า ต้องไปทำงานแล้ว เดี๋ยวกลับมาใหม่นะ
เราก็ อ่อ โอเค 555555 พอนางไป เราก็นั่ง งง อะไรวะ หน้าเราอย่างกับศพหรือนางแค่หาเรื่องมาพูดเฉยๆ แต่คือนางเมคมายเดย์มากเลยวันนั้น
แล้วก็นึกถึงคำในโน๊ต ไอสวิมแฮมไรนั่น ที่จริงมันอ่านว่า "สวยงาม" ในเวปนั้นแปลคำว่าบิวตี้ฟูลว่า สวยงาม แล้วก็พิมพ์คำอ่านไว้ด้วย นางเลยก๊อปคำอ่านมา
Khun - You
Pen - are
Mong - มอง - look
Swimham - beautiful
Wannee - Today
.... จ่ะ เอาซะงง
จบฮะ
เดี๋ยวมาต่อเหตุการณ์หลังบอกชอบนะ
ต้องขอโทษผู้อ่านด้วยที่โยงโมเม้นไปมา 5555555
ส่วนเรื่องรูป เดี๋ยวเรามาตอนต่อไปนะคะ
โทษฐานที่เราหายไปเป็นอาทิตย์
อัพต่ออีกอันเลยละกันเนอะ
เดี๋ยวจะหาวิธีลงรูปนะคะ รอก่อนนะ
โอเคเข้าเรื่องกันเตอะ
อันนี้คือวันถัดมาหลังจากคุยแชทเฟสนะคะ
นางบอกชอบเรา เราบอกชอบนาง อึดอัดกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
คาบกราฟฟิคดีไซน์
เราอยู่ในห้องเรียนแบบกดดันมาก แต่แอนดริวนางก็ยังทำตัวเหมือนเดิม
คุยกวนประสาทอาจารย์ หัวเราะกับเพื่อน เราก็ อืมมมม ดีเนอะ ดูปกติดีนะคะแอนดริว
แล้วคาบนั้นมันมีเรียกประชุมของเด็ก Middle School ให้ขึ้นไปรับรางวัล
แล้วอาจารย์เลยใช้ให้ไปถ่ายรูป เรา แอนดริว แล้วก็เพื่อนในห้องหลายคน
อาจารย์ก็แจกกล้องให้ แล้วเราก็เดินกลับมานั่งโต๊ะ รอออกไปพร้อมเพื่อน
เรานั่งดูรูปในกล้องอยู่ แล้วแอนดริวก็เดินมายืนตรงหน้า คือตอนนางเดินมานี่รู้ละ เตรียมใจไว้ละ
เพราะนางไม่เคยเดินมาทางนี้ เราก็นั่งกดดูรูปต่อ ทำเป็นไม่เห็น
แอนดริว : สวัสดี(ภาษาไทย)
เรา : (เงยหน้ามอง) สวัสดี(ภาษาไทย)
แอนดริว : คุณเป็นไงบ้าง
เรา : อืม... (ส่ายหน้า)
แล้วแอนดริวนางก็เปลี่ยนจากยืนเป็นนั่ง
แต่นางไม่ได้นั่งเก้าอี้นะ นางคุกเข่าตรงพื้น แล้วก็เกาะขอบโต๊ะเรา
เรากับนางเลยอยู่ในระดับเดียวกัน ดีมากลูก เป็นเด็กอย่ายืนค้ำหัวผู้ใหญ่
เรา : (ดูรูปในกล้องต่อ)
แอนดริว : คุณอึดอัดมั้ย
เรา : ไม่
แอนดริว : กู้ด
เรา : (ดูรูปต่อ)
แอนดริว : รูปที่คุณวาด ที่ติดอยู่ตรงฮอล์เวย์ ชี้ให้ดูหน่อยนะ
เรา : ไม่ คุณต้องหาเอง
แอนดริว : (หัวเราะ)
เรา : (ยิ้ม/ ดูรูปต่อ)
ซักพักเพื่อนข้างๆก็เรียกแอนดริวไปคุย
อาจารย์ก็เรียกให้เราเดินไปหลังห้อง เฮือกกก หลุดพ้นซักที
โคตรอึดอัดจะบ้าตาย
แล้วก็ออกจากห้องเดินไปที่หอประชุมโรงเรียนเพื่อจะไปถ่ายรูป
พอเดินไปถึงหอประชุม เราก็ยืนพิงกำแพง รออาจารย์บนเวทีพูดอะไรไม่รู้
แอนดริว นางยืนถัดเพื่อนเราไป 3-4 คน จู่ๆนางเดินมายืนข้างๆ
แล้ว...ยืนใกล้มาก ไหล่จะชนกัน เราเลยเขยิบนิดนึง แต่ก็ไม่ได้มองนาง
ทำเป็นมองอาจารย์บนเวที แล้วนางหันหน้ามามองหน้าเรา
....โอเค เกือบสิบวิละยังไม่หันกลับ เราเลยหันไปถาม "ว้อท?"
นางที่มองหน้าเราอยู่ก็หันไปมองอาจารย์บนเวที แล้วคือสีหน้านาง เรากลัวมาก
ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน มันนิ่ง มันดูโกรธ ดูเหวี่ยงใส่เรามาก
แล้วนางก็พูดว่า "น้อทติง" น้ำเสียงแบบ... โอ้โหะกรีดหัวใจสุดๆ ฮือ ข้าทำอะไรให้เอ็ง
แล้วคือหลังจากวินาทีนั้น นางยืนกดดันข้างๆเราซักพัก
จนอาจารย์บนเวทีพูดจบ แล้วนางก็เดินไปที่อื่น
แล้วหลังจากวันนั้นแหล่ะ ไม่ได้คุยกันอีกเลย 3-4 วัน
เราแชทเฟสไปขอโทษ อ่านแล้วไม่ตอบเรา
เราแชทเฟสไปบอกว่า อ่านแล้วควรตอบด้วยนะ
นางก็อ่านแล้วนางก็ไม่ตอบ
จนวันนึงในคาบเทค วันนั้นเราคิดจะตัดใจ
ไม่ถามก็ได้ ไม่คุยก็ได้ ทำเป็นไม่รู้จักกันก็ได้
จู่ๆนางก็เดินผ่านโต๊ะ แล้วทัก "ไฮ (ชื่อเรา)"
เราก็ เอ่อ ไฮ นางก็บอกว่า "ขอโทษที่ไม่ได้พิมพ์กลับ พอดีไม่ว่าง (ยิ้ม)"
เราก็ โอเค ไม่เป็นไร...
ปั่ดโธ่ใครจะไปเชื่อฟระ นางออนเฟสบ่อยจะตาย
แล้วหลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
จำเรื่องที่เราไปนั่งกินข้าวโต๊ะนางได้มั้ย ?
เม้นแรกๆเลยที่เราเล่า นั่นแหล่ะคือวันหลังจากที่นางบอกชอบเรา
ตอนนี้ก็เป็นงงๆ มองหน้าแต่ไม่ทัก เจอหน้าก็เดินหลบ(อันนี้เราทำ)
ไม่เจอนางในห้องคณิตอีก เวลาเรายืนอยู่แล้วเพื่อนนางมาทัก นางก็ยืนข้างๆเพื่อน
คือหันหน้าคุยกันเลยนะ แต่นางไม่คุยกับเรา เราก็เอ้ออออออ เอาเถอะ
จบกันความทรงจำอันแสนหวาน 555555555
เรื่องทั้งหมดยังไม่จบนะเดี๋ยวมาต่อเรื่อยๆ
อย่าเพิ่งหายกันนะ เราหาวิธีลงรูปก่อน แฮ่
คลิก
รูปนี้เราแอบถ่าย ตอนวันแรกไม่ก็วันที่สอง
แต่ตอนนี้นางไม่ได้ทำทรงนี้หรอก นางตัดแล้ว 5555555
รูปนี้ตอนที่เราเจอนางในห้องคณิตวันแรก
ที่เราขอยืมมือถือนางโทรหาโฮส
คลิก
รูปนี้วันฮาโลวีน ในโรงเรียนก็แต่งตัวแฟนซีมา
นางใส่สูท ทำหนวด ใส่แว่นดำ ผมตั้ง
พออาจารย์เช็คชื่อ "แอนดริว"
นางบอก Andrew isn't here. I'm tony stark.
แล้วคาบเทค นางต่อหุ่นยนต์ไง มองแล้วแบบ
ได้ฟีลโทนี่สตาร์คมาก
คลิก
ส่วนรูปนี้ นางเดินมาโต๊ะเรา มาช่วยเราเล่นเกม
สังเกตหนวดนาง อันนั้นเมคอัพเอา 5555555
คลิก
คือแบบว่า คือน่ารักอะตัวเอง ><
คือตอนนี้เป็นไงบ้างอะ? แอบเศร้าเนอะ TT
จขกท ขอเฟสตัวได้ปะ? ><
มาตอบแล้วววว
วะริดถา แซ่เจีย < นี่นะเฟสเรา
อุตส่าห์ปิดบังตัวเองอย่างดี แต่ไม่เป็นไร 555555555
ต้องขอโทษคนที่เชียร์เรากับแอนดริวด้วยนะ
ยังไงก็ไปต่อไม่ได้ เพราะเรามีแฟนแล้ว
ตอนนี้เรากับแอนดริวไม่ได้โกรธหรือทะเลาะกันนะคะ
แต่แค่มองหน้าไม่ติด เดินผ่านไม่กล้าทักกันเฉยๆ
นางก็มาไลค์รูปโปรเราอยู่ 555555555
ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ รับแอดแล้วนะ
นึกว่าไปก่อเรื่องไรไว้ ทำไมคนแอดมาเยอะแยะ
นึกขึ้นได้ อ่อ สยามโซน 5555555
วันนี้คาบกราฟฟิคดีไซน์ อาจารย์ให้ออกไปถ่ายรูปหิมะข้างนอกห้อง
วันนี้หิมะขึ้นสูงมากค่ะ ถึงหัวเข่าเลย เดินแล้วจม เกือบล้ม
บางคนก็มาโรงเรียนไม่ได้ โรงเรียนเมืองข้างๆก็ปิดเรียนไปเลย
แล้วทีนี้ แอนดริวมายืนรอเอากล้องกับอาจารย์ข้างๆโต๊ะเรา
นางนั่งบนโต๊ะ อาจารย์ก็แกะกล้องที่ซื้อมาใหม่ออกจากกล่อง
แกดันมายืนแกะบนโต๊ะเราอีก ซวยไป เราก็เลยหันหน้าหนี
นางก็นั่งหันหน้าเข้าหาเรา แต่ไม่ได้คุยไรกัน
พอออกไปถ่ายรูปข้างนอก นางก็เล่นหิมะกับเพื่อน
นางกระโดดลงไปนอนแล้วให้เพื่อนเอาหิมะกลบ
แล้วนางก็โดนเพื่อนแกล้ง เอามือถือไปโยนใส่หิมะ
หากันจนมือชา เราก็ถ่ายรูปนางมาเยอะอยู่นะ แต่อยู่ในกล้องโรงเรียน
แต่แต่แต่ก็แอบเอากล้องมือถือถ่ายด้วย 55555555
และก็ไม่ได้คุยกันจนจบคาบ
พอพักเที่ยงกินข้าวเสร็จ
เรามานั่งรอที่ห้องคณิต มีคนอื่นๆมานั่งทำการบ้านเยอะเลย
เราก็นั่งปั่นการบ้านเรา พอเราทำเสร็จเราก็ฟุบลงบนโต๊ะ
ประมาณ 1 นาที พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที มองไปด้านขวา
เจอแอนดริวนั่งทำการบ้านอยู่ (ห่างกัน 5 โต๊ะ)
เราก็ เห้ย ไม่เจอตั้งนาน ตกใจ เข้ามาตอนไหนไม่ให้ซุ่มให้เสียง
แต่นางก็ไม่ได้ทักเหมือนที่เคยทักทุกๆครั้ง ไม่หันมามอง
พอทำการบ้านเสร็จก็เดินออกจากห้อง กลายเป็นคนไม่รู้จักกันไปซะงั้น
รูปวันนี้
คลิก
รูปนี้คาบกราฟฟิคดีไซน์ นางเล่นกับเพื่อน
คลิก
รูปนี้ที่ห้องคณิตค่ะ
เดี๋ยวจะพยายามอัพเรื่อยๆเน้อ
แต่อาจจะไม่ฟิน ขอโทษด้วย ฮือ
แฮ่ มาแล้วๆ
หอบหิมะกลับไปฝากได้นะ
แต่มันคงละลายตั้งแต่เครื่องบินยังไม่แตะรันเวย์
วันนี้ซ้อมเชียร์วันแรก ลืมบอกว่าเราเพิ่งลงเชียร์ลีดเดอร์
แล้วพรุ่งนี้ต้องคัดตัว ฮรึก ตื่นเต้น
ไม่ได้ออกกำลังกายนานมาก พอเต้นแล้วเส้นขามันยึด
เคยเป็นกันอยู่ใช่เป่า แบบมันตึง แล้วแทบจะร้องอ้ากกกกก
แต่ก็ตีหน้านิ่งต่อไปแบบเนียนๆ เดี๋ยวคนอื่นตกใจ 555555
พอซ้อมเสร็จโฮสมัมมารับ แล้วแกต้องไปประชุมกรรมการบาสต่อ
เราเจอเด็กคนนึง ถ่ายรูปมาฝาก เราว่านางน่ารักดี แฮ่
หน้าเหมือนฮยอนอูเวอร์ชั่นฝรั่งเลย ฮยอนอูที่แก้มบวมๆป่องๆอะ
ที่เป็นนักแสดงนะ ไม่ใช่ในวงอินฟินิท
แล้วคิ้วนางมันทำให้หน้านางเหมือนกังวลอะไรตลอดเวลา 5555555
เสียดายแอบถ่ายหน้าตรงมาให้ดูไม่ได้ แต่เหมือนลูกครึ่งเกาหลี-เมกาเลย
คลิก
อันนี้เปรียบเทียบเล่นๆ 55555555
คลิก
วันนี้มาแบบไร้สาระแฮะ
ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่มีโมเม้นเลย
หรือมีใครอยากฟังโมเม้นเรากับเยอรมันบ้าง มีมั้ย มีมั้ย
เราเล่าให้เพื่อนที่ไทยฟัง มันจิ้นเรากับเยอรมันมากกว่าแอนดริวอีก
โมเม้นพอๆกับแอนดริวเลย แต่....
- นักเรียนแลกเปลี่ยนทั้งคู่
- พูดอังกฤษไม่เก่งทั้งคู่
- อายุเท่ากัน แต่เราซีเนียร์ เยอรมันจูเนียร์
- โดนจับทำโปรเจคด้วยกันมา 2 เดือนแล้ว ทั้งๆที่คุยกันไม่รู้เรื่อง
- แรกๆแข่งกันเงียบ แต่ทุกวันนี้แย่งกันพูด
- เราไม่ได้ชอบนางนะ แต่โมเม้นมัน...
อยากฟังเป่าาาาาาา ? ฮิฮิฮิ
คืนนี้จะนอนระลึกโมเม้นก่อน ตอนอยู่ในเหตุการณ์เราฟินมาก
แต่เราไม่ได้ชอบนางนี่สิปัญหา แต่โดนแล้วฟินแฮะ
นางเป็นเพื่อนที่เราสนิทสุดในโรงเรียน
แต่ไม่รู้ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทนางมั้ย นางเองก็ไม่ค่อยมีเพื่อน
เรากับนางก็เล่นกันแค่สองคน พักเที่ยงนางกินข้าวเสร็จนางก็มาหาเราที่ห้องคณิต
เอ้ย สปอยเท่านี้แหล่ะ เดี๋ยวกลับมาดู feedback นะคะ
โดนปิดเน็ตแล้ว ฟิ้วววววว
แม่นแล้ว ข้อยคนขอนแจ่น
ทักทายเด้อคนบ้านเดียวกัน
พรุ่งนี้ดึกๆของเรา เราจะมาอัพเรื่องเยอรมันนะคะ
เพราะว่าโฮสมัมไม่อยู่ นางไม่ปิดเน็ต มีเวลาพิมพ์เยอะเลย
แล้ววันนี้ แอนดริวทักเราด้วย (จุดประทัด)
คาบกราฟฟิคดีไซน์อาจารย์ให้ออกไปถ่ายน้ำแข็งข้างนอกตึก
(ที่มันเป็นแหลมๆเกาะตามขอบหลังคาอะค่ะ ไม่ใช่น้ำแข็งก้อนในแก้วงี้นะ 55555)
นางทำท่าจะทักเราตอนเดินออกจากประตู แต่เราเดินออกมาก่อน
พอเราเดินนำหน้านาง นางทัก "เฮ้ (ชื่อเรา)"
เราก็หันไป นางเดินมาใกล้ๆแล้วบอกว่า
นางบอกว่า
บอกว่า
ว่า
"มีคนไทย 3 คนส่ง friend request มาในเฟสบุ้ค.."
"(เฮือกกกกกกก O_o) Don't accept them"
"อ่อ ไม่ต้องตอบรับใช่มั้ย (หัวเราะ) โอเค"
แล้วนางก็เดินจากไป...
คือเราไม่รู้ว่าใครแอดไป ถ้าเป็นคนในกระทู้เราขอโทษด้วยนาาาา
แต่เราอยากให้ leave him alone อะ ขอโทษจริงๆนะคะ
แล้วก็ขอบคุณมากที่ทำให้แอนดริวเดินมาทัก
ประโยคแรกในรอบสองอาทิตย์ ขอบคุณค่ะ
มาต่อแล้ว ฮือ
วิ่งร้องไห้เข้ากระทู้
เรื่องมีอยู่ว่าแอนดริวอัพตัส
"ฉันอกหัก" แล้วอีกตัสก็เวิ่นอะไรอีกไม่รู้
เราเลยทักแชทไปว่า "Are u ok?" นางอ่านแต่ไม่ตอบฮะ
ซักพักก็อัพรูปจดหมายที่ใครซักคนเขียนมาให้ ซึ่งขอเดาว่าน่าจะเคทลิน
เป็นจดหมายนานมาแล้ว นางเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์ตลอด
และบอกว่า "I want you back but I can't seem to. Please don't let go. Please. "
ในจดหมายเขียนประมาณว่า ผู้หญิงคนนั้นบอกแอนดริวว่า
"ฉันรู้สึกอิจฉาจริง มันยากสำหรับฉัน แต่ฉันจะปล่อยมันไป ทางเดียวที่จะสามารถอยู่ใกล้กับผู้คนที่คุณแคร์(ซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนๆของแอนดริว) คือการเป็นแค่เพื่อนกัน ฉันจำเป็นที่จะต้องหยุดคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต ขอโทษ ฉันหวังว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะคุณเป็นคนดี และฉันไม่ต้องการให้เราทะเลาะกัน" ประมาณนี้
อ่านจบ บวกกับที่นางอ่านแล้วไม่ตอบแชทเฟสเรา
เราก็ อ่อ... ฮ่ะๆ ไม่น่าทักไปเลยนะฮะ
เห้อ... 555555555 เป็นงงๆ เราคงไม่ทักแอนดริวที่โรงเรียนแล้วล่ะ
จบทุกอย่างตรงนี้ แล้วไปต่อที่เยอรมันกันเถอะ
G E R M A N
เขาคนนี้ชื่อ แอรอน หรือ แอร่อน แต่เราจะพิมพ์ว่าแอรอนนะ
ร่อน มันยังไงไม่รู้มันแบบ ร่อนๆ ไม่รู้ดิ
เล่าตั้งแต่แรกเลยเน้อ จะพยายามนึกนะ
เพราะเราไม่ค่อยจำเกี่ยวกับเรื่องแอรอนเลย
สมัยที่เรายังมีคลาสไบโอในตารางเรียนเรา
(ตอนนี้เอาวิชานี้ออก เพราะการบ้านมันเยอะไป ) เราเรียนวิชานี้มาเกือบเดือน
แต่เราไม่รู้เลยว่าในห้องมีนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกคน ซึ่งนั่งอยู่อีกมุมนึงของห้อง
เราไม่เคยหันไปมอง และผู้ชายคนนี้ก็ไม่เคยเปิดปากพูดเลยซักแอะ สรุปคือตลอดเกือบ 1 เดือนไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้อยู่สารบบเลยแม้แต่นิดดดดดเดียว
อยู่มาวันนึง ก่อนวันสอบวิชาไบโอ
เราเดินไปหาอาจารย์ที่ท้ายคาบเพื่อจะถามวิธีทำแบบฝึกหัด เราตามไม่ทัน
ผู้ชายคนนี้ก็เดินมารออาจารย์ที่โต๊ะเหมือนกับเรา เราก็มองหน้า นางก็ยิ้มนิดนึง
ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นคนยิ้มง่าย ยิ้มตลอดเวลา แต่ตอนนั้นเราไม่รู้จริงๆว่าเขาเป็นใคร
ก็คิดแค่ว่าเพื่อนในคลาส เพราะเราก็ไม่ค่อยสังเกตใครอยู่แล้ว
พอเราคุยธุระกับอาจารย์เสร็จ นางก็เดินมายืนข้างๆ แล้วก็เอากระดาษมาถามอาจารย์
เกี่ยวกับอะไรซักอย่าง ตอนนั้นเราเก็บของเข้ากระเป๋า เลยยืนฟัง
นางพูดแบบเสียงเบาๆ ท่าทางอายๆ เราพยายามจับใจความ เราฟังไม่ออกจริงๆ
แล้วเราก็เดินออกจากห้องไปเรียนคาบต่อไป ก่อนที่จะเข้าห้อง เราเดินไปเก็บของที่ล็อคเกอร์
พอเราเก็บเสร็จเราก็ปิด แล้วหันขวาจะเดินไปห้องเรียน นางเดินมาทางด้านขวาพอดี แล้วตอนนางใกล้จะสวนกับเรา นางยิ้มฮะ ยิ้มเป็นมิตรมาก เราก็เอ่อะ... ไม่ได้ยิ้มให้เพราะคาแต่เอ๋อ
หลังจากนั้นประมาณ 3-4 วัน เราก็เพิ่งมารู้ว่าผู้ชายคนนี้เรียนคลาสเทคกับเรา
คือนางทำตัวไม่มีตัวตนไปมั้ย เราเรียนเทคทุกวันมาเกือบเดือน เราเพิ่งเห็นนางในห้องก็วันนี้
แล้วอีกคลาสคืออังกฤษเกรด 11 เราได้ย้ายจาก 12 มาเป็น 11 (เพิ่งย้ายตอนเปิดเรียนได้ 2 อาทิตย์)
เพราะคลาส 11 นักเรียนน้อย เรียนง่าย อาจารย์สามารถให้คำอธิบายได้ทั่วถึง
แล้วก็มีนักเรียนแลกเปลี่ยนเกาหลีเรียนในคลาสนั้น อาจารย์เลยคิดว่าเราน่าจะย้ายไปได้
พอวันแรกที่เราย้ายไปเรียนคลาสนี้ เราก็เห็นแอรอน เราก็เอ้ย ผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
นั่งเงียบ ไม่มีตัวตนในห้อง
กลับมาที่คลาสเทค งงกันมั้ย ? เรางงนะว่าตัวเองพิมพ์อะไร
สรุปคือ เรากับแอรอนมีคลาสร่วมกัน 3 คลาสคือไบโอ อังกฤษ และก็เทค
ทีนี้วันนั้นคลาสเทคแอนดริว(พูดถึงแล้วช้ำใน)ได้เปลี่ยนไปทำหุ่นยนต์วันแรก
เราเลยได้ทำงานคนเดียว อาจารย์เลยจับคู่ใหม่ ให้เราคู่กับแอรอน
นางก็ย้ายมานั่งข้างเรา นั่งตรงที่เก่าของแอนดริวเลย โฮฮฮฮ
นางก็ ไฮ เราก็ ไฮ ถามชื่อกัน คุยกันนิดหน่อยวันแรก
อาจารย์ให้เล่นเกมอะไรซักอย่างในคอม คือมันต่างกันม้วก ตอนคู่กับแอนดริว แอนดริวทำให้หมด
แต่พอมาคู่กับแอรอน เราทำหมดเลย
แล้วสิ่งที่เราสังเกตวันแรกคือนางพูดไม่รู้เรื่อง และนางไม่เข้าใจเรา(อันนี้เราพอเข้าใจ เพราะเราก็พูดไม่รู้เรื่อง) นางพูดน้อย เงียบมาก และขี้อายมาก เราก็คิดว่า เออ สงสัยนิสัยส่วนตัวมั้ง เราก็ไม่ได้อะไร แล้วหมดคาบก็แยกย้ายกลับบ้าน
พอวันต่อมา เราเข้าไปเรียนคลาสไบโอ
เราก็เจอนางนั่งอยู่ใกล้ทางประตู คือสังเกตง่ายมาก แต่ทำไมไม่เคยเห็นเลย ปั่ดโธ่
เราก็ไม่ได้ทักอะไร คลาสอังกฤษก็ไม่ได้ทักกันอีก วันนั้นคลาสอังกฤษอาจารย์ให้เข้าไปทำงานที่คอมพิวเตอร์แลบ หาข้อมูลอะไรซักอย่างเราลืม แล้วเราก็นั่งคอมข้างหลังแอรอน
เราเห็นแอรอนเข้ากูเกิ้ลทรานสเลท แปลจากภาษาอะไรเป็นอะไรไม่รู้ เรามองไม่ชัด สายตาไม่ค่อยดี แต่เห็นเป็นตัวภาษาอังกฤษนี่แหล่ะ ตอนนั้นเราแบบ.... มันแปลอะไรของมันวะ เห้ย มันแปลอังกฤษเป็นอังกฤษทำไม ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย
พอคลาสเทค เราเจอนางในคลาส เราก็เซย์ไฮ นางก็เซย์ไฮ ปกติทั่วไป
ก็นั่งทำงานแบบเงียบๆบรรยากาศกดดันๆ แล้ววันนั้นอาจารย์ให้หาคำนิยามพวกเครื่องมือช่างแต่ละชิ้น แล้วก็พิมพ์ลงเวิร์ด นางก็หาฮะ ก๊อปคำมาแปะ แล้วก็หาความหมายจากวิกิพีเดีย แล้ว....นางก็เข้ากูเกิ้ลทรานสเลท โอเค อยากรู้เหมือนกันว่านางแปลอะไร ตั้งแต่คาบที่แล้วละ ปรากฏว่า ! นางคลิก German เรานั่งดูเราก็ เห้ย !
เรา : (มองหน้านาง) โอ้ะ.... วาย ? O-o
แอรอน : (หัวเราะนิดๆ) คุณไม่คิดว่าฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนคุณหรอ
เรา : ... ว้อทททท ? คุณเป็นแลกเปลี่ยน ?
แอรอน : ใช่ จากเยอรมัน
เรา : (นั่งเงิบ ..... จนหมดคาบ)
นั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนั่นเอง ฮร่ะ
เดี๋ยวมาต่อ คิคิ
ขอบคุณเม้นข้างบนและทุกคนที่ติดตามนะฮะ
แต่เรากับแอนดริวไม่ได้คุยกันจริงๆแล้วแหล่ะนะคิดว่า
ขอโทษด้วยจริงๆน้า ขอบคุณที่เชียร์นะคะ
โหยย อิชชี่มากกก นี่พูดเลย ปกตินี่ไม่พูด 55555 อยากมีมาให้เลือกแบบนี้บ้างอ่ะ เราจะต้องทำเช่นใดหรอ จขกท กระซิกๆๆ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google