[สปอยล์] The Counselors ดูไม่ยาก แต่แค่ไม่เข้าใจ

ขออนุญาตลงบอร์ดสยามโซนเหมือนกันนะคะ ข้อความเหมือนกับอีกบอร์ดเป๊ะ
ปกติจะชอบมาลงรีวิวในสยามโซน แต่เรื่องนี้มีคนเม้าท์มอยอีกบอร์ดก็เยอะแยะเหมือนกัน
เผื่อๆไว้ ขอออกตัวก่อนนะคะ ว่าไม่ได้เป็นแฟนหนังของลุงริดลีย์ และดูหนังของแกมาไม่มาก ถ้ามีประการใดผิดพลาดก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ

และแล้วก็ไปดูให้คลายความสงสัย (หรือยิ่งดูยิ่งสงสัย? ฮาๆ) 
ตอนไปดูนี้พยายามดึงสมาธิให้อยู่กับตัวมากเหมือนกัน เพราะเห็นหลายๆ คนบอกว่าเรื่องนี้ต้องใช้พลังในการดูพอสมควร (ดูหนังหรือทำอะไรเนี้ย!) 
หนังจะดำเนินเรื่องด้วยบทสนทนา แบบเรื่อยๆมาเรียงๆนกบินเฉียงไปทั้งหมู่ และมีแทรกฉากตื่นเต้นเร้าใจ รวมถึงฉากดราม่าๆ มาให้ชมเป็นระยะๆ บอกเลยว่าหนังที่มีบทพูดเยอะๆ อาจจะไม่ถูกจริตกับบางคน (ส่วนตัวแล้ว หนังที่มีบทพูดเยอะๆแบบหนังลุงวู้ดดี้ เราขอข้ามไปเลย พยายามแล้ว ไม่ถูกจริตกับลุงวู้ดดี้จริงๆ ซอรี่)

ข้อสันนิฐาน
อันที่จริงแล้วตามคหสต. เรื่องนี้ไม่ได้ดูยาก(หมายถึงพล็อต และการดำเนินเรื่อง)
ดูตามจริงแล้วเนื้อเรื่อง จะเกี่ยวข้องกับ โลกแห่งการกระทำผิดกฏหมาย การซื้อขายยาเสพติด เซ็กส์

พระเอกไมเคิลซวยเป็นแพะ แพะจริงๆเห็นจะเป็นสุดสวยเพเนโลเป้ แต่ก็นั้นล่ะมันวงจรอุบาด เป็นอะไรที่เข้าแล้วออกมาไม่ได้ แต่ช่วยไม่ได้เพราะเลือกเอง (โลกที่เป็นอยู่นี้ คือสิ่งที่เลือกเอง) รวมถึงคนอื่นๆ ที่เหมือนจะรู้จักวงจรอุบาดนี้ดีก็หนีไม่พ้น เจ๊คาเมร่อน พี่ฮาเวีย หรือแม้แต่ พี่แบรดก็ตาม

แต่ที่มันดูเหมือนว่ายาก อาจจะเป็นเพราะ บทสนทนามันมีแทรกคำคมๆ คำปรัชญาๆ เข้ามา คำพูดที่มีนัยยะ ที่ต้องใช้พลังสมาธิในการดู มันเหมือนมันต้องแปลไทยเป็นไทยอีกสามสี่ทอด มันเลยทำให้ “ยาก” ที่จะเข้าใจได้(ในเวลาอันสั้น) 


มาคุยกันเรื่องข้อดีก่อน
1. ยกคุณงามความดีให้นักแสดง
ไม่ว่าบทจะมีพูดเยอะหรือน้อย ออกฉากมากหรือน้อย ตัวเด่นตัวประกอบ ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดี ดีมาก

2. แน่นอน บทหนัง คำคมและปรัชญา
เรื่องนี้มาเต็ม จัดเต็ม ตามไม่ทัน มันเยอะ อย่างที่บอกต้องแปลไทยเป็นไทยอีกสามสี่ตลบ จำได้บางคำบางตอน เช่น ประมาณว่า "ความโศกเศร้าไม่ควรเอาไปแลกกับอะไร เพราะมันไม่มีค่า" หรืออีกคำประมาณว่า "โลกที่เป็นอยู่ คือสิ่งที่คุณเลือกเอง"
และ "ความตายมันไม่ยาก" อันนี้เหมือนเคยได้ยินจากที่อื่นๆเหมือนกัน

3. ซาวด์ประกอบ
มันมาเป็นระยะๆ ใส่ได้ถูกจังหวะจะโคน ตัวอย่างเช่นบางฉาก ชอบฉากพี่แบรดอยู่ในขั้นโดนเก็บตั้งแต่วางสายกับพระเอกจนถึงตอนพี่ม่องเท้ง

4. การถ่ายทำ
หลายๆ ฉากทำออกมาได้สวยดีเหมือนกัน ชอบฉากขั้นตอนการขึงลวด แสง มุม เสียง ชอบๆ


แน่นอนว่ามีดีต้องมีเสีย
1. ความสัมพันธ์อันเบาบางของตัวละคร
เช่น ความรักระหว่าง พี่ไมเคิลกับเจ๊เพเนโลเป้ หรือ พี่ฮาเวียกับเจ๊คาเมร่อน ... มันไม่น่าเชื่ออะ หมายถึงไม่น่าเชื่อถือ เหมือนจับตัวละครชายหญิงสักคู่มาแล้วบอก "เอ่อ อ้ายผู้ชายคนเนี้ยมันรักกับนังผู้หญิงคนนี้นะ .. เอ่อ เข้าใจตามนี้นะ จบนะ!" หรือ "จะอะโช๊ะเด๊ะกับรถยังไงก็รักนะ"

ความเอื้ออาทรของเพื่อนที่มีต่อเพื่อน พระเอกไมเคิลกับเพื่อนที่ไปขอความช่วยเหลือ ... ยังไง ช่วยฟรีๆเพราะเป็นเพื่อน แล้วยังไง ไปไงมาไงถึงช่วยกัน ... แล้วยังไง ยังไง ยังไงงงงง (ทำเสียงเอ่กโค่)

2. ตัวละครเยอะแยะ ใครฮวระเนี้ย?
ขอเหมารวมว่าหลายๆ คนคงสงสัยเหมือนเรา ตัวละครหลายๆ ตัวที่เข้ามาในแต่ละฉาก ..... ใครฮวระเนี้ย? ก็เดินๆ เข้ามาแล้วก็พูดๆ แล้วก็จบ
ตัวละครเปลืองไปไหม ... งบเหลือ? ฮาๆๆๆ ยันฉากสุดท้าย ใครฮวระเนี้ย?ไม่มีที่มาที่ไปสุดๆ 

3. บทหนัง คำคมและปรัชญา
อ่านไม่ผิด ไหนข้างบนบอกข้อดี ก็มีเสียเหมือนกันไง ไม่ใช่ว่าคำคมหรือปรัชญาไม่ดี
แต่มันน่าติงที่ว่า เหมือนจับคำสวยๆยัดใส่ปากตัวละคร แล้วพ่นๆๆๆออก เกี่ยวเนื่องกับ ข้อ1และ2. ใครฮวระเนี้ย? ทำไมถึงพ่นสวยๆออกมาได้เยอะแยะ ใครฮวระเนี้ย?

4. ตัดต่อ ให้ขาดเลยฉั๊บ ฉั๊บ ฉั๊บ
ให้เดาเลยว่าก่อนตัดต่อหนังเรื่องนี้มันต้องยาวสัก 10 ชั่วโมงได้ไหม (แซวๆ หรืออาจจะจริง เฮ!) หนังมันตัด ตัด ตัด แล้วตัด ทำให้หนังมันขาดความต่อเนื่อง ตัดฉับ...มาอีกฉาก .... อีกฉาก อีกฉาก และอีกฉาก มาต่อๆกัน เฮ้อ! ดั๊นเพลีย  งงกับปรัชญาไม่พอ เจอการตัด ตัด และตัด แบบนี้ไม่ไหวๆ

5. ซาวด์ประกอบ ขอเหน็บเบาๆ
เลือกมาได้ถูกเสีนงถูกจังหวะก็จริง ... แต่จงใจไปหรือเปล่าคะลุงริดลีย์


สรุปแล้ว
หนังมันไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น เป็นหนังที่ดูที่ได้พร้อมกับข้อคิดดีๆ รอแผ่นมานะ ขอนั่งดูใหม่อีกหลายๆที มันอัดแน่นมาก แต่แน่นอนคุณพกความมึนติดตัวแน่นอน บอกเลยว่าไม่ใช่หนังสำหรับทุกคน แต่ทุกคนควรดู เอ๊ะ! ยังไง ก็จริงนะ
เอาเป็นว่าจบการรีวิวหนังแค่นี้นะคะ เพราะบอกว่ายิ่งเขียนยิ่งงง เพราะตอนเดินออกจากโรงแล้วเสียงมันก้องในหัวดังๆว่า "อารายฮวระเนี้ย??" ฮาๆๆๆๆๆ


ดูเสร็จแล้วทำหน้าแบบในภาพอะ 


ขอบคุณค่ะ
กระต่าย