[ไดอารี่] พิชิตใจหนุ่มลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น #อัพ ตอน 6
มาวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอะไร คือเราอยากจะถ่ายทอดการพิชิตใจหนุ่มลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น ที่น่าตาดี นิสัยน่ารัก แล้วก็มีความเป็นสุภาพบุรุษสุดๆ เราจะค่อยๆเริ่มดำเนินการณ์ มาให้กำลังใจกันด้วยนะ ถ้าจขกท.พลาดไปคงโคตรจะเสียดายอ่ะคนนี้
เจก็เหมือนคนญี่ปุ่นทั่วๆไป คือเค้าเกิดและเติบโตที่ญี่ปุ่น แต่มีพ่อเป็นเกาหลี ก็เลยเป็นลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น นิสัย (ผู้ชาย) ญี่ปุ่นทั่วไปก็จะสุภาพ น่ารัก ขี้อายต่อหน้าเพศตรงข้าม แต่ไม่อายเวลาต้องเป็นลีดเดอร์ มีความเป็นผู้นำสูง พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่ง (แต่เจพูดเก่งเพราะว่าอยู่แวนคูเวอร์มานานแล้ว)
จขกท. เป็นคนไทย ยิ้มง่ายยิ้มเก่งหัวเราะง่าย ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิง ชอบเล่นกับผู้ชาย เพื่อนชอบถามว่า "Are you lady?" แล้วมันก็หัวเราะ เราก็จะเป็นพวกอินดี้นะ (เห็นเพื่อนว่างั้น) อยู่ต่อหน้าคนหล่อก็เมินไว้ก่อน แต่ในใจก็เต้นโคตรแรง ชอบกรี๊ดคนเดียวเวลาเขิน บ้าๆบอๆ อยู่ต่อหน้าเจก็ไปไม่เป็นเลย
เอาล่ะ เดี๋ยวมาต่อ ขอเม้นๆๆๆๆๆ
ตอนแรกอยู่ที่ #3 นะคะ
ตอนสองอยู่ที่ #13 นะคะ
ตอนสามอยู่ที่ #15 นะคะ
ตอนสี่อยู่ที่ #21 นะคะ
ตอนห้าอยู่ที่ #29 นะคะ
ตอนหกอยู่ที่ #31 นะคะ
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย 'krYStal*
- แผนการสารภาพรักกับคนต่างแดน (ความรัก)
- เครื่องหนีบผมที่คริสตัล f(x) ทำผมเรียกว่าอะไร (สุขภาพและความงาม)
- รีวิว' มะนาวทาหน้า เห็นผลจริง ทดลองกับตัวแล้วว (สุขภาพและความงาม)
- จะย้อมผมอีกดีมั้ย T_T (สุขภาพและความงาม)
- เรียงลำดับหน้าตาและความชอบของวงเมนกัน (บันเทิง)
- กระทู้โดย 'krYStal* ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จขกท.เหมือนเราเลย 55555 จริงๆ
เราอยู่กับดับเบิ้ลเพลสเม้น เป็นเด็กญี่ปุ่น ชื่อฮิคารุ
ปล.นร.แลกเปลี่ยน
เราหมั่นไส้มัน 5555. ก็สนิทกันดี
เพื่อนคิดว่าเราเป็นแฟนกันแบบ เจ็บหัว 55 กว่าข่าวจะเงียบสองเดือน
หลาบ บ 55
มาเล่าต่อนะๆๆ XD อยากรู้อยากเห็นค้าบ บ 55
มาต่อๆ
กับเจมันคงเป็นปิ๊งแรกพบอ่ะ คงไม่ใช่รักแรกพบ เพราะกว่าจะมารู้สึกชอบเจจริงๆเราคบกับคนนึงอยู่ก่อนแล้วเป็นคนฮ่องกง แล้วเราก็ชอบเค้านะ แต่เค้าก็ทำให้เราเจ็บ... แต่กับเจไม่รู้ว่าอะไรบอกเราว่าเจจะไม่ทำให้เราเจ็บ แอร๊ยยยย
เราเจอเจวันแรกตอนวัน Orientation ของเด็กใหม่ เจก็เทกแคร์นั่นโน่นนี่ไปเรื่อย ตอนนั้นเรายังไม่ได้รู้กันเลย แต่เราเห็นแล้วก็คิดว่าเจอ่ะ... น่ารัก แต่เจอาจจะมีข้อเสียอยู่อย่างนึงคือเวลาสบตาใครแล้วเหมือนจะประหม่า อย่างเค้ายิ้มให้เรา สบตาให้เราวันแรกเงี้ย เราแทบจะละลาย แต่พอมาสังเกตุดูจริงๆ เจ (น่าจะ) ทำแบบนี้กับทุกคนนะ แต่เราสบตากับเจบ่อยมาก เจอกันทีไรก็สบตากันตลอด (เขิน)
เราพึ่งจะมาเริ่มชอบเจอย่างจริงจังตอนวันฮาโลวีนนี่เอง ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักชื่อเจเลย รู้แต่ว่าเป็นลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น คือวันนั้นที่โรงเรียนมีปาร์ตี้ค่ะ หลังเลิกเรียนเลยต้องจัดเตรียมสถานที่ ทางโรงเรียนเลยขออาสาสมัครมาจัดสถานที่ เราตอนนั้นกำลังรอเพื่อนเปลี่ยนชุดอยู่ด้านล่างเลยถือโอกาสช่วยด้วยเลย (เรื่องถึกขอให้บอก) เรื่องที่เกิดขึ้นถัดมามันเหนือความคาดหมายมากอ่ะ เราก็พับเก้าอี้กับพับโต๊ะช่วยกันอยู่กับยูได (เพื่อนญี่ปุ่นอีกคน สรุปชีวิตเราคงจะวนเวียนอยู่แต่คนญี่ปุ่น 555) เราก็เห็นเจแล้วล่ะ ตอนนั้นเจอยู่ในชุดนักเรียนแบบ formal (เราเป็นพวกชอบเห็นผู้ชายใส่เครื่องแบบ ใจละลายทุกที) เรากับยูไดก็เก็บโต๊ะไปเรื่อย แล้วทีนี้โต๊ะที่เราเก็บอยู่อ่ะ มันจะล้ม ยูไดก็ลากเก้าอี้ไปเก็บ เจก็มาจากไหนก็ไม่รู้มาช่วยเราไว้อย่างหวุดหวิด เจแบบจับมือเราเลยนะ ตอนนั้นยอมรับตามตรงว่าแรงหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ หลังจากนั้นเค้าก็บอกขอโทษที่แตะมือเราแล้วก็ลูบผมตัวเอง (มั้ง) แบบน่ารักเฟ่ออออ
มาตอนปาร์ตี้บ้าง... มันเป็นแดนซ์ปาร์ตี้ หลังจากเหตุการณ์ของเรากับเจ เราก็กลับบ้านไปเปลี่ยนชุด ทีแรกก็ไม่คิดว่าจะไปหรอก แต่พอมาคิดดูอีกทีเจต้องไปแน่ๆก็เลยไป เพราะเจเป็นเหมือนผู้ชายของโรงเรียน (Active boy) (?) ช่วงแรกๆน่าเบื่อมากกกก เพราะเจยังไม่มา กำลังคิดเลยว่าจะกลับดีป้ะ เพราะมันน่าเบื่อ แต่อยู่ดีๆเราก็เจอเจมาแบบไม่คาดฝัน เจอยู่ในชุดโคตรน่ารักอ่ะ อยู่ใุดเหมือนเด็กปั๊มไม่ก็ช่างประปาไม่ก็มาริโอ้เวอร์ชั่นส้มฟ้าอ่ะ บอกตามตรงว่าถ้าไม่ใช่เจคงไม่มีใครใส่ได้น่ารักเท่า หลังจากเค้าโผล่มา เราก็พยายามเข้าใกล้เขาแหล่ะ แต่รู้สึกหลังๆเหมือนเจจะพยายามเข้าใกล้เรา
ตอนเต้นช่วงสุดท้ายของปาร์ตี้ บอกตรงๆว่าจากที่น่าเบื่อกลายเป็นโคตรสนุก อาจจะเพราะมีเจอยู่ด้วยก็ได้ อันที่จริงเราสองคนเหมือนแม็กเน็ตนะ ค่อยๆคืบเข้าหากันอ่ะ แบบทีแรกนะ เจอยู่อีกฝั่ง เราก็อยู่อีกฝั่ง แล้วมันก็ขยับเข้าหากันทีละน้อยจนกระทั่งอยู่ติดกัน! แบบคือติดกันเลยนะ ไหล่ชนไหล่ (ความจริงกลางไหล่มากกว่าเพราะเจสูงอ่ะ -_-) แล้วสถานการณ์มันก็เบียดเราถึงขนาดเรากับเจขอโทษกันไม่รู้กี่รอบ คนอื่นก็เบียดมา มีอยู่ตอนนึงคือเจแบบเอามือกันเพื่อนเราอีกคนเลยนะว่าไม่ให้เข้ามามากกว่าเพราะมันเบียดมากแล้ว เหมือนเค้าโอบเราอ่ะ กรี๊ดดด
มีอยู่ตอนนึงที่นิก (เพื่อนของเจ เพื่อนเราด้วยแหล่ะ) เข้ามาเรียกเจให้ออกไปทำอะไรสักอย่าง (นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเรารู้จักชื่อเจ) ตอนนั้นบอกตามตรงว่าโคตรเสียดายเพราะจะไม่ได้อยู่ข้างเจแล้ว พอสักพักเจก็กลับเข้ามา แต่ตอนนั้นมันไม่มีที่ของเจแล้วอ่ะเพราะว่าคนอื่นเบียดเข้ามาหมดแล้ว แต่อ่ะนะ...เชื่อป้ะว่าเจเบียดกลับเข้ามาอยู่ที่เดิมอ่ะ ที่ข้างๆเรา แถมยังใกล้กว่าเดิมอีก หลังจากนั้นสักพัก ก็มีบรรดาคุณเพื่อนของทั้งเจและเรามาแทรกทำให้เราต้องห่างๆกันอ่ะ T^T แต่เราก็สบตากันตลอดเลยนะ อ๊ะฟินนนนนน
ปาร์ตี้มันจบลงด้วยความฟิน บอกไม่ถูก เราเหมือนใกล้แต่ก็ไม่ใกล้ เหมือนรู้สึกแต่ก็ไม่รู้สึก บอกไม่ถูกว่าเป็นยังไง แต่มันรู้สึกดี (มาก) คนนี้ถ้าชอบเราเราเปิดไฟเขียวให้เต็มที่เลยนะ คือแบบว่าน่ารักมาก เจ นักบอลสุดน่ารัก (เค้าเป็นนักบอล คุยกับเราได้ เพราะเราก็ชอบ 5555)
ขอเม้นนน เดี๋ยวมาเล่าเรื่องเก็บเก้าอี้อีกวัน 555 <<เนื้ออยู่เก้าอี้ถัดไป
#1 มาแล้วๆค่าาาาา
#2 โหยยย เรื่องแบบนี้เรารู้กันเนาะ
กรี๊ดดดดดดดดด! เขินอะ
เดี๊ยวนี้กระทู้เกี่ยวกับหนุ่มญี่ปุ่นกำลังบูมอะ
ชอบมากๆๆเลย มาต่ออีกน้าาา
*ขอรูปด้วย ><
มาเล่าต่อ ตอนนี้ว่าง กำลังนั่งเรียนอยู่ 
มาเรื่องจัดเก้าอี้ ไม่รู้ว่าเรากับเจเป็นอะไรกับการจัดเก้าอี้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะว่ามีโมเม้นต์ฟินๆทีไรเราก็จัดเก้าอี้ตลอดเลย
วันนั้น (จำวันไม่ได้แล้วล่ะ) เป็นวันธรรมดาที่เราต้องมาเรียน แต่ทีนี้คือโรงเรียนมี Assembly นักเรียนเลยต้องแต่งชุดเต็มยศ (ใส่เสื้อสูทผูกไท) เจก็แต่งปกติอยู่แล้วเลยไม่มีปัญหา แต่ปัญหามันอยู่ที่เรานี่แหล่ะ เพราะว่าวันนั้นเราไม่ได้ใส่ชุดแบบถูกระเบียบมา แถมยังใส่ชุดพละมาอีก ก็กะจะมาเปลี่ยนที่โรงเรียนแต่ว่ามีคนเอาชุดนักเรียนของเราไป... เลยไม่ได้แต่ง เราเลยเข้าไปใน Assembly แบบแต่งตัว**แบบนั้นอ่ะ เลยต้องไปยืนด้านหลังเพื่อรอเก็บเก้าอี้ (โคตรภูมิใจเลยให้ตาย...)
มาเรื่องเก็บเก้าอี้บ้างดีกว่า อายมากพอแล้ว -///- ตอนเลิกประชุม ครูก็บอกให้นักเรียนช่วยเก็บเก้าอี้ด้วย เราเลยไม่ได้เก็บมาก เราก็เก็บตามปกติอ่ะ ลากเก้าอี้ประมาณ 2 ตัวไปเก็บ เจก็เก็บนะ เค้าเก็บอยู่ตรงหน้าเรา เราก็ลากๆๆๆๆๆมันต่อไป เจที่เก็บแล้วก็เดินออกไป เราก็ยกเก้าอี้ด้วยแรงถึกๆของเรา แต่ทีนี้เก้าอี้มันหนักเกินไป มันก็เหมือนจะล้มใส่เราเพราะว่าเรายกมันสูง เจก็ย้อนกลับมาได้ไงไม่รู้ เค้ามาช่วยเราจากด้านหลัง! คือเข้าใจป้ะว่าเหมือนเค้ากอดเราด้านหลังแล้วก็ช่วยเราอ่ะ >< แล้วสักพักคือเราต่างตั้งสติกันได้ก็ถอยออกมา เก้าอี้มันก็ทับมือเรา ดีนะที่มือเราอยู่ตรงช่องพอดี เหมือนเจจะไม่รู้อ่ะ เค้าก็ยิ้มแล้วก็เดินออกไป
ตอนนั้นเราแบบสติยังไม่สมประกอบเลยอ่ะ คือ 1.เจออกไปแล้วไม่ใช่หรอ 2.แล้วเจกลับมาได้ไง 3.แล้วทำไมเจไม่รู้ว่าเก้าอี้มันทับมือเรา โอ๊ยยยยยยย เขินมากกกกกกกกก -/////////-
เม้นหน่อยๆ ให้กำลังใจกันเนาะ >< เดี๋ยวเรามาเล่าตอนที่เจพูดภาษาไทยใส่เรา แล้วเราก็ไปถามภาษาญี่ปุ่น
ปล. ตอนนี้เพื่อนเรามันรู้แล้วอ่ะว่าเราชอบเจ เพื่อนเรามันอยู่มานานแล้วไง แล้วก็สนับสนุนใหญ่เลยเพราะเจนิสัยดีมาก แต่มันชอบล้อเราอ่ะ เราเขินมากกกกกก
#4 มันไม่ได้น่าอิจฉาขนาดนั้นนะ ;____;
#5 ก็ทำไงได้ คนญี่ปุ่นน่ารักและนิสัยดีนี่เนอะ ส่วนรูปใครอยากเห็นก็แอดไลน์เรามาแล้วกันเนาะ krtyong
#6 ใจเย็นค่า 555
#7 น่ารักนี่เจนะ น่ารักจริงๆ ><
#8 เรามาเรียนเลยค่า อยู่ได้ 2 ปีล่ะ แต่พึ่งย้ายโรงเรียนใหม่เมื่อกันยานี้ค่า
#9 ขอแบบนี้อีกเยอะๆ ><
#10 บ่งตงว่าตอนนั้นอึดอัดมากกว่าฟิน เบียดมากจนกระทั่งเจบอกเพื่อนเรานี่แหล่ะ
#11 มาแล้วๆๆๆค่า ><
#12 super cute เลยยยยยยยยย
เม้นน้อยจุง... แต่ไม่เป็นไร มาเล่าต่อ 55555555
ถึงไหนนะ...ตอนที่เจพูดไทยกับเราใช่ป้ะ
อยากจะบอกว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักมากกกกกก!
ชี้แจงนิดนึง คือเจสนิทกับเพื่อนคนไทยอีกคนซึ่งเป็นผู้หญิง (มิ้น)
ตอนนี้เราไม่แน่ใจว่าเจจะชอบเพื่อนเราหรือเปล่า T^T
ใกล้กันมากอ่ะ สนิทกันมาก หึงงงงงงงงง
ตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างเย็น (มืดมากกว่า เพราะช่วงนี้มืดเร็ว) เราก็เดินจากโรงเรียนกลับบ้านกับเพื่อนผู้ชาย (แค่เพื่อนนะคะ 55) สวนทางกันกับเจที่เดินกลับโรงเรียน (เจเป็นเด็กหอ) ยองซูพึ่งออกไปข้างนอกมากับเพื่อนเค้าแล้วก็มิ้นก็ไปด้วย เราก็เดินคนล่ะฝั่งแหล่ะ มองไม่เห็นด้วยเพราะว่ามืด แต่เราได้ยินเสียงเค้าคุยกันดังมากโดยเฉพาะเสียงของมิ้น ทีแรกก็ไม่แน่ใจ พอใกล้ขึ้นเรื่อยๆก็แน่ใจว่าเป็นมิ้นแน่ๆ เลยตะโกนทักไป ทักมิ้นนะ ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าเจมาด้วย มิ้นก็ตอบกลับมา เราก็ตะโกนคุยกันนิดหน่อยแล้วก็เดินต่อไป ทีนี้ **ตอนเดินต่อไปนี่แหล่ะ เจหันไปถามมิ้นอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ตะโกนมาหาเราเลยนะ "ซาหวัดดีคร้าบบบบ" เสียงนี้! เสียงนี้จริงๆ แบบคือน่ารักมากกก โอ๊ย จะน่ารักไปไหน เราก็อึ้งๆ ในใจก็คิด 'เฮ้ย นั่นเจนี่หว่า' แล้วเค้าก็ย้ำมาอีก "ซาหวัดดีคร้าบบบบบบ ซึบุยX#$@^" (จะพูดว่าสบายดีไหม? -_-) เราก็ได้แต่หัวเราะแหะๆเพราะยังอึ้งๆ แต่แบบเจน่ารักมากจริงๆ กรี๊ดดดดดด
วันถัดมา เราก็มาเรียนตามปกติ แต่มันจะแปลกหน่อยก็ตรงที่มีคนญี่ปุ่นที่เป็นเด็กใหม่มาอยู่บ้านเรา 7 วันแล้วเราต้องเทกแคร์ ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่ว่าคนญี่ปุ่นพูดภาษาอังกฤษไม่ได้...แบบอ่อนมาก คำง่ายๆก็ไม่เข้าใจ เราก็ปรึกษากับเพื่อนๆว่าจะเอาไงดี เราก็พูดญี่ปุ่นงูๆปลาๆจากดิกอ่ะเนาะ แล้วคนญี่ปุ่นที่เป็นผู้หญิงเราก็ไม่สนิทด้วยเลย (เศร้า ญี่ปุ่นหญิงโรงเรียนเราดูหยิ่งๆส่วนมาก) เราก็อะนะ ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงเจเลย อยู่ดีๆเค้าก็โผล่มา เพื่อนเรามันก็ "เฮ้ย ยองซูอ่ะ ยองซู ให้ช่วยดิ" เราก็แบบเฮ้ย! เขินตายห่า แต่เจเข้าใจเพราะได้ยินคนเรียกว่ายองซูๆๆ เค้าก็เดินยิ้มหน้าบานเข้ามา "มีอะไรให้ช่วยไหม" เราก็ "เอ่อ...โอเค ช่วยเป็นล่ามให้หน่อยสิ" เค้าก็ยิ้ม เราก็เริ่มการพูดคุยผ่านล่ามเจ (น่ารักมากจริงๆตอนนั้น) พอเข้าใจปั๊ป เจก็เริ่มกวนล่ะ เราก็เลยกวนบ้าง (มันเป็นนิสัยอ่ะเคอะ...) เปิดดิกอ่านภาษาญี่ปุ่นเลย (แบบมีคำไทยช่วย) "Anatano namae wa nandesuka?" ทีแรกก็ผิดๆถูกๆ แต่เจก็ช่วยสอนอ่ะ แบบเป็นคำๆ จนเราได้คล่อง เค้าก็ "Exactly!" แบบทำท่าจริงๆจังๆอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกก เขินอีกจนได้
เอาล่ะ เดี๋ยวเรามาต่อ ตอนหน้าเป็นเทศกาล Food Fair นะจ๊ะ เจชิมไทยฟู้ด ใครอยากอ่านก็ช่วยให้กำลังใจกันหน่อยน้า
มาต่อๆ แล้ววววววววว แต่คราวนี้เราอาจจะพิมไม่ได้ฟินมากนะ เพราะพึ่งไปรู้ความลับของเจมา ใครอยากจะรู้ต้องติดตาม เดี๋ยวจะอัพไว้ในตอนหน้า มาให้กำลังใจกันเยอะๆนะ โฮฮฮ
โอเค ถึงตอนไหนล่ะ Food Fair ช้ะ? เราจะพิมตามที่อยู่ในไดอารี่เราล่ะกัน เพื่อรักษาความฟิน หุหุ
คือวันนั้น จำได้เลย วันที่ 3 ธันวาปีเดียวกันนี่แหล่ะ โรงเรียนเราจัดเทศกาล International Food Fair กับ Got Talent (เดี๋ยวจะมาเล่ารายละเอียดอีกที) แล้วเราซึ่งเป็นคนไทย เลยไปทำอาหารไทยกับเพื่อนเรา เราก็เลือกต้มยำกุ้งกับแกงเขียวหวาน ความจริงนึกว่ามันทำง่าย แต่ทีไหนได้ ลำบากกว่าอีกเพราะเราทำกับข้าวไม่เป็น ดีที่ได้เพื่อนเราช่วยกับไปวอนให้ป้าที่ร้านอาหารไทยช่วยทำ ส่วนเราอ่ะหรอ ทำหน้าที่แบกหม้อแทน ยกโต๊ะ ยกเก้าอี้แทน...
เจนางแบบน่ารักมาก ให้เต็มห้าดาวกับความน่ารักของนางเลย ตอนนั้นเราก็ประจำอยู่ที่บู๊ทของไทยฟู๊ด กำลังตักอาหารใส่จานเพื่อเสิร์ฟอยู่ เจก็ตรงเข้ามาที่ฟู๊ดแฟร์ด้วยความสนใจ (คงจะหิว) บู๊ทเรามันจะอยู่ตรงกลางงานเลยอ่ะติดกับแม็กซิกันแล้วก็ญี่ปุ่น เจเดินลิ่วเข้ามาเลยนะที่ไทยฟู๊ด เมินแม็กซิกันด้วย (น่าฉงฉาน ) มีการบอกว่าอยากลองแล้วชี้ไปที่ต้มยำกุ้ง พูดใหญ่เลยนะ "เรารู้จักๆๆๆๆ ท่อมยามโค่งๆๆๆ" เรากับเพื่อนเราก็ขำ โค่งๆๆๆๆ ของเจ ตอนนั้นเจจ้องเราด้วยอ่ะ เขินนนนนนน
ทีนี้เจก็กลับมาอีกที! มาเอาแกงเขียวหวานไป... แถมยังทำหน้าบอกวเราว่า "ท่อมยามโค่ง" ที่ "เรา" ทำ อร่อยมากๆ! (คือที่โรงเรียนเค้าให้ทำเอง แต่เราไปร้านอาหารไทยแล้วให้เค้าทำให้ ._.) เราก็ได้แต่เออออตามไป นางก็บอกอยากกินแกงเขียวหวานมากๆเลย ตอนนั้นคนก็เริ่มซาๆแล้วล่ะ เราก็เลยบอกเจว่าเดี๋ยวตักแกงเขียวหวานเพิ่มให้ (คือมันเหลือ) แล้วเราก็ตักให้ซะล้น เราได้แตะมือเจด้วยตอนที่ส่งจานแกงเขียวหน้าให้ เขินอ่ะ
ทีนี้อาหารขายหมด Talent Show ก็เริ่ม เจก็ยืนดูอยู่ข้างหน้าเลย เราก็แบบเขยิบเข้าไปยืนข้างเจ (แหม่ะ) ติดกันเลยนะ โอ้มายก๊อด! ไม่เคยนึกว่าตัวเองจะรด.ได้มากขนาดนี้ 555555555 แต่ตอนนั้นไม่ได้คุยกันนะ มันออกแนวเหลือบมองกันมากกว่าอ่ะ
มีอีกตอน Fire Drill คือมีใครก็ไม่รู้ไปแกล้งดึงกริ่งที่เค้ามีไว้แจ้งเตือนสำหรับไฟไหม้อ่ะ เค้าเรียกอะไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นโรงเรียนวุ่นวายมากกกกกกเพราะว่ามันตกใจไง ครูเลยต้องอพยพนักเรียนให้ออกไป แล้วตอนนั้นเราอยู่ติดกับเจพอดีอ่ะ ก็เลยโดนเบียดให้ใกล้กันอีกล่ะ อึดอัดก็อึดอัด เขินก็เขิน เราชนเจ เจชนเรา ไม่รู้กี่รอบ แต่ก็โอเคนะกับการได้ใกล้ชิด เพราะเจน่ารักมากเลย ช่วยเราไม่ให้โดนเบียดแบบเอามือไปดันคนข้างๆตั้งหลายครั้ง
เจเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะ นิสัยดีมากด้วย แต่ว่า... (เดี๋ยวมาต่อ)
ขอเม้นจ้าขอเม้น เดี๋ยวจะมาอัพ ตอนหน้า...เศร้าแน่
มาต่อๆ เหตุการณ์นี้พึ่งเกิดเมื่อวาน (หรือวันก่อน?) 5555555
เรากับเค้าก็เหมือนเดิม...ต่างคนต่างอยู่ อาจจะมีบ้างที่เจอหน้ากัน แต่เค้าก็ไม่ได้ทักไม่ได้อะไร เราก็เมินไปทั้งๆที่ใจโคตรเต้นแรง
วันนั้นเป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของการเรียน ทุกๆคนก็เศร้าเพราะจะไม่ได้เจอกันตั้งสองอาทิตย์กว่าๆ บางคนก็เรียนจบแล้วก็เศร้าหนัก เราก็เศร้านะ แต่มันเหมือนไม่ได้ปิดอ่ะ เหมือนกับมันแค่วีคเอ็นด์ (งงก็เรื่องของแก 5555) เจก็เป็นคนป๊อปใช่ปร้า คนก็มาบอกลาเต็ม โดยเฉพาะผู้หญิง (อื้มมมมมมม -_-) เราก็มีเพื่อนผู้ชายมาบอกลาเยอะนะ แต่ว่วนมากจะเป็นแนวฮาร์ดคอ แบบ 'Wish you a bad... บลาๆ' อะไรพวกนี้ เอิ่ม... เราโคตรจะซึ้ง แต่มีคนนึงมาบอกชอบเรา เพื่อนค่อนข้างสนิทอ่ะ เราก็อึ้ง เค้าก็บอกรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ขอเวลาทำใจหน่อย (คือช่วงคริสมาสต์นั่นเอง) เค้าไม่รู้นะว่าเราชอบเจอ่ะ
ปล. คนที่รู้ว่าเราชอบเจมี 2 คนเป็นรุ่นพี่คนนึงกับเพื่อนสนิท ซึ่งมันล้อเราใหญ่เลยเพราะเราไม่ค่อยได้ชอบใครเท่าไร
ขอเล่าตั้งแต่วันพฤหัสนะ คือมันเป็นวันสอบวันแรก สอบสองวิชา ขอแทนว่า A กับ B ล่ะกันจะได้ไม่งง แต่พอดีว่าเรามีข้อสอบแค่ A ส่วน B เป็น Planning เลยไม่มีสอบ ทีนี้ A เราสอบ English 10 เจก็สอบ แต่ของเจเป็น English 11 (เค้าอายุมากกว่าเราปีนึง) เราได้นั่งคนละฝากเลย เพราะ English กับ English มันอยู่ด้วยกันไม่ได้ (แล้วเราบอกทำไม...) ประเด็นมันคือเราชอบเหลือบมองเจบ่อยๆ จนมิ้น! (จำได้ป้ะ คนที่สนิทกับเจ) ถามว่าเรามองอะไรบ่อยๆ (เรานั่งข้างมิ้นเลย) ก็ไม่มีอะไรล่ะ แต่เจตั้งใจทำข้อสอบมากกก
พอมาถึง B เราไม่มีสอบเพราะว่า Planning แต่เจมีสอบเพราะว่ามีวิทย์ แล้วตอนนั้นทั้งโรงเรียนเงียบมากอย่างกะป่าช้าเพราะทุกคนมีสอบ (ยกเว้นเรากับเพื่อนห้อง Planning} เราแอบกลัว นั่งว่างๆอยู่พักนึงก็คิดขึ้นมาได้ เราควรจะใช้เวลานี้ค้นหาอะไรต่างๆเกี่ยวกับเจ เราก็เอาเลย ไปที่โต๊ะประจำที่เค้านั่งอยู่ แล้วเราก็เจอแฟ้ม แฟ้มที่ใส่พวกงานต่างๆอะนะ ก็เปิดดูเรื่อยๆ อยากจะบอกว่า แฟ้มโคตรรก! เราว่าเรารกแล้วนะ นางยิ่งกว่า นี่ถ้าเป็นแฟนนะ จะจับออแกไนซ์ทุกวันเลย (เอิ่ม 55) แล้วเราก็เจอล็อกเกอร์ของเจ อยากจะบอกว่ารู้รหัสล็อกเกอร์ของนางด้วย แต่ไม่ได้จดมา พอดีตอนนั้นความดียังหลงเหลืออยู่ หลังจากรู้เราก็วิ่งขึ้นไปหาล็อกเกอร์ของเจเลยแล้วเขียนโพสอิทไปติดว่า 'Have a great holiday' ดัดแปลงลายมือเต็มที่ ตอนนั้นแบบเขินฟุดดดดดดดดด วิ่งออกมาข้างนอกมากรี๊ดอยู่คนเดียวอ่ะ แบบตอนนั้นฟีลลิ่งคือ เหมือนกับวิ่งหาคนหายอ่ะ กล้องก็ซูมรอบตัว 55555555
วันถัดมา เป็นสอบของ C กับ D เหมือนเดิมคือเรากับเจมีสอบ C เราสอบ English แบบ Composiotion ส่วนเจสอบสังคม ก็เลยนั่งติดกันได้ แล้วคือติดกัน! ติดกันจริงๆ ข้างๆกันเลยอ่ะ เจก็หันมายิ้มให้สไตล์คนอยู่ไม่สุข แล้วนางก็หันไปทวนข้อสอบของนางกับเพื่อน เราก็นั่งหมุนปากกาเล่นไปเพราะข้อสอบมันง่ายจะตาย 55555 เวลาสอบเจตั้งใจมาก นางใช้ 90 นาทีที่มีให้แบบมีค่าสุดๆ ต่างจากเรามาก นอนเล่นไป 20 นาที หมุนปากกาเล่นไปอีก 10 นาที นั่งวาดรูปไปอีก 20 นาที และอะไรไร้สาระ สรุปคือมาทำช่วง 30 นาทีสุดท้าย แล้วตอนนั้นคนออกไปเยอะมากแล้ว แถวเราก็ไม่มีใครเลย เจก็มีอยู่หล่อมแหล่ม นางก็ตั้งใจมาก พอครบเวลาก็ออกมา เราชิลโคตร เจก็ทำท่าเหมือนจะตาย (เรามารู้ทีหลังจากเพื่อนเราว่าเจเกลียดสังคมโคตรๆ 55555) ถึงจะไม่ได้คุยกัน แต่มันก็ฟินอ่ะ แค่ได้นั่งดูเธอใกล้ๆก็โอล่ะ... ตอน D เถอะ...ทีนี้ทั้งเราทั้งเจไม่ได้มีข้อสอบของ D เพราะเราเป็นพละ ส่วนเจเป็นศิลปะ เพื่อนเราได้นั่งแถวเจพอดี เราก็เลยถือโอกาสไปนั่งใกล้ๆเลย แล้วทีนี้เพื่อนเรามันมีสอบดนตรี มันก็ซ้อมกัน เราก็ว่างใช่ป้ะเลยยืมของมันมาเล่น เราผู้ซึ่งเล่นอะไรไม่เป็นเลยก็เลยไปดีดแบบเสียงน่าเกลียดๆอ่ะ เจก็ตกใจเพราะนางนั่งหันหลังให้ เราก็ได้แต่ แฮ่ๆ ซอรี่ๆ แต่ก็ยังเล่นต่อไปเพราะมันมันส์ ทีนี้เจหันหน้ากลับมาเลยแล้วบอก 'มานี่ๆ เดี๋ยวจะสอนให้' แล้วนางก็นั่งดีดแบบเหมือนจะเป็น แต่ความจริงก็ไม่ได้ต่างจากเรานักหรอก (สรุปคือนางอยากจะเล่นว่างั้น) แถมยังมีหน้ามาสอนเราแบบฮาๆด้วยนะว่าต้องเล่นยังไงให้ทุ เรศๆ (เอิ่ม...ฉันยังเล่นแบบ**ไม่พอหรอที่รัก) เราก็ฮาบ้างฟินบ้างปะปนกันไง เรากับเจแทบไม่ได้คุยกันเลยนะนอกจากการดีดแบบฮาๆ ถ้าเปรียบได้ก็คงเป็นเหมือนกับเล่นดนตรีสื่อใจนี่แหล่ะ แต่บังเอิญดนตรีมันทุ เรศไปหน่อย 55555
จุดไคลแม็กซ์มันอยู่ที่ตอนเย็น มันเป็นเย็นวันศุกร์แล้วสอบเสร็จด้วย บางคนก็ไปสนามบินเลย บางคนก็ไปเที่ยวข้างนอกที่ดาวน์ทาวน์ ซึ่งรวมเราด้วย เราก็ไปกับเพื่อนๆเรานี่แหล่ะ กลุ่มคนไทย เพราะพี่บางคนก็จบแล้ว เจก็ออกอยู่นะ ตอนนั้นเราคุยกับมิ้นอยู่ (จำได้ป้ะ เพื่อนคนไทยอีกคนของเรา) นางก็เข้ามาร่วมวง (ส่วนมากก็คุยกับมิ้น) แล้วนางก็บอกว่าจะไปดาวน์ทาวน์กับพวกเพื่อนญี่ปุ่น เราก็ได้แต่อยู่เงียบๆเก็บข้อมูลไปเรื่อย (แหม่ะ) ความจริงที่บอกว่าไปดาวน์ทาวน์เหมือนกันนี่เราไม่คิดว่าจะเจอกันเลยนะ เพราะอย่่างที่บอกว่าดาวน์ทาวน์มันใหญ่มาก!
แต่เชื่อป้ะว่าได้เจอ... หลังจากที่กินข้าวเสร็จ เราก็ไปเดินเล่นที่ย่านหรูๆอ่ะ ก็ไม่ได้หรูมากนะ แต่มันเป็นเหมือนถนนที่ขึ้นชื่อแห่งการช็อปปิ้งการกินอะไรแบบนี้ที่สุดแล้ว เรากับเพื่อนก็เดินดูของไปเรื่อย แวะร้านโน่นบ้างนี่บ้าง (แต่แทบไม่ได้จ่ายเงินเพราะว่าเหลือน้อยกว่า $20 ทั้งเนื้อทั้งตัวอ่ะ ) ทีนี้ เราเข้าไปดูร้านขายของฝากเล็กๆแต่ดูน่ารัก เพื่อนเรามันก็ตื่นเต้นกัน เราก็เฉยๆเพราะไม่มีเงิน lol ทีนี้เราก็เบื่อเลยจะออกมายืนข้างนอกเพราะเพื่อนเรามันดูของโคตรนาน ใจเรามันกำลังลอย (ไปหาเจ) กำลังเหม่อๆเห็นทุกอย่างเป็นหน้าเจหมด (จริงๆนะเฮ้ย!) ช่วงวินาทีที่ถอนหายใจตาเราก็เหลือบไปเห็นเจกำลังวิ่งผ่านหน้าไป นางเห็นเรานะ ก็ชะลอแล้วก็บอก 'ซาหวัดดีคร้าบบ' เพื่อนเรามันก็ออกมาพอดี มันก็ตกใจเหมือนเรานั่นแหล่ะ เราก็อึ้่งๆทำอะไรไม่ถูกเลย เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกับเจก็เข้าไปทักทายกัน เราก็ทำอะไรไม่ถูก เพื่อนเรามันก็แซวๆกัน (คนที่รู้ คนที่ไม่รู้ก็งงเป็นไก่ตาแตก) มันก็บอกว่าเราอ่ะ ชอบเจอเจในสถานการณ์ที่คนอื่นไม่ค่อยเจอกัน 55555
เพื่อนเราอ่ะนะ มันก็วกเข้าเรื่องเจให้เลย เพราะเพื่อนรุ่นพี่ของเราสนิทกับเจใช่ป้ะล่ะ เพราะเราก็ไม่ได้สนิทด้วยอะไรมากหรอก เพื่อนเรามันก็ถามว่าเจชอบใครอะไรแบบนี้ เราก็แบบยังอึ้งเลยพูดอะไรไม่ได้มาก (โมเม้นต์แห่งสุภาพสตรีมาแล้วค่ะ) พี่เค้าก็บอก 'อ๋อ เจอ่ะนะ มันชอบอมีน่า' แล้วคืออมีน่าเป็นผู้หญิงคนรัสเซียที่สวยมาก สวย เก่ง วางตัวดี โห เพอร์เฟ็คสุดๆล่ะ เราก็แบบพูดไม่ออกเลย ตังตัวไม่ทันด้วย พี่เค้าก็แถมมาอีกว่า 'แล้วก็มีอีกคน แต่เจไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่านะ คือมิ้น' มิ้น! มิ้นเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คมาก ถึงจะหน้าตาไม่ได้สวยมากแต่มิ้นเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์สุดๆ (พรีเฟ็คของหอยังตกหลุมรัก ) แบบเรียนเก่ง กีฬาเก่งอะไรแบบนี้ ทีสำคัญสนิทกับเจ! เราก็ว่าแล้วอ่ะ เพราะเวลาเจคุยกับมิ้นรู้สึกเค้าจะมีฟีลลิ่งมากเป็นพิเศษ ตอนนั้นเราพูดไม่ออกบอกไม่ถูก น้ำตามันจะพาลไหล เข้าใจฟีลนางเอกนิยายเลยนะเวลารู้ว่าคนที่แอบชอบๆใคร เราก็แสดงอาการออกมากไม่ได้... เราหมดฟีลที่จะเที่ยวต่อไปเลยอ่ะ ยิ่งพอเจอมิ้นที่มากับพวกคนญี่ปุ่น (กลุ่มยองซูนั่นแหล่ะ) เรายิ่งพูดไม่ออกอ่ะ จะยิ้มให้ก็ไม่สะดวกใจ เอาตามตรงว่าระหว่างอมีน่ากับมิ้นอ่ะ เราเศร้าเรื่องมิ้นมากกว่า คือไม่คิดมาก่อน อีกอย่างคืออมีน่าไม่ได้สนใจเจ เราเลยไม่ได้เศร้ามาก
เพื่อนคนนึงบอกให้ตัดใจ อีกคนบอกให้เดินหน้าสู้ต่อ เราควรจะทำไงดีอ่ะ ช่วยเราด้วยยยย
ปล. อาทิตย์หน้าเรามีคริสมาสต์เบรกร่วมกับเจเพราะจะย้ายเข้าหอแล้ว เราควรจะทำไงต่อไป ไม่อยากผิดหวังอีกแล้วอ่ะ T^T
เราเข้าใจ จขกท. นะ มันเจ็บ มันชา มันพูดไม่ออกเลย เวลามีคนบอกว่าคนที่เราชอบ ชอบใครอยู่ เราเข้าใจความรู้สึกของ จขกท.นะ เราก็ไม่รู้ว่าควรจะเดินหน้าหรือตัดใจ เราอยากให้ จขกท. เลือกทำสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข ถ้าเป็นเรา เราเป็นคนไม่คิดถึงสิ่งมี่จะตามมาเท่าไหร่ เราก็แค่ทำสิ่งที่อยากทำ อาจจะแอบชอบต่อไป เพราะเวลา จขกท. คุยกับเค้า จขกท. มีความสุขใช่มั๊ย ? เราพูดมากไปละ
ขอให้ จขกท. เข้มแข็งแล้วก็สมหวังนะ เราเป็นกำลังใจให้ 
จขกท สู้ๆน้าาา ยูซองไม่ได้พูดเองเสียหน่อย
อยากรักก็ต้องเสี่ยงสิ
ดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังนะ
แต่ถ้าเห็นท่าไม่ดี ก็เป็นเพื่อนกันดีกว่านะ
แต่ตอนนี้คือยูซองก็น่ารักอะ
เวลาที่เราแอบชอบใครมันมีทั้งสุขทุกข์
แต่เราชอบตัวเราเองตอนแอบชอบคนอื่นนะ
เราคิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดีมากอะ
ถ้าเราเป็น จขกท เราจะไม่ตัดใจนะ.
โทษทีที่ไม่ได้มาอัพเลย ช่วงนี้มันนอยด์ๆไม่มีอารมณ์ เดี๋ยวเราจะมาอัพความคืบหน้านะ ขอบคุณทุกคนมากนะค้า เมอรี่คริสมาสต์ย้อนหลังแล้วก็สวัสดีปีใหม่นะคะ
โอเค มาเล่าความคืบหน้าล่ะค่า หายไปซะนานเลยนะเรา
อันที่จริงเราหลบไปทำใจมากกว่า เศร้าาาาาาาาา
ช่วงนี้เรากับเจก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยอ่ะเพราะปิดเทอม เจอทีก็ตอนกินข้าวเงี้ย บางวันนางก็ไม่ลงมาเพราะตื่นไม่ทันบ้าง ออกไปข้างนอกบ้างอะไรบ้าน เราเซ็งอ่ะ คือไม่ได้เจอ T^T
ว่างๆ ช่วงนี้เราเลยไปสอย "ดรีมแคชเชอร์" มาอันนึง เราตั้งชื่อมันว่า "เจแคชเชอร์" เห้ยคือมันอาจจะแปลกนิดนึง แต่เชื่อป้ะว่ามันได้ผล เวลาที่เราพกติดตัวทีไรเราก็เจอเจทุกทีเลยอ่ะ อาจจะแปลกแต่เราก็โคตรโอกับมันนะ 55555
สรุปก็คือไม่ได้อะไรมากนะ เจอกับเจบ้างบางครา ไม่ได้มีโมเม้นต์พิเศษอะไรนอกจากเดินชนเค้าแล้วเค้าก็ขอโทษ
ไว้เจอกันคราวหน้าค่ะ จะเปิดเทอมแล้วน่าจะมีโมเม้นต์มากกว่านี้ #หวังว่า
กรี๊ดดดดด ขอพื้นที่สกรีมนิดนึง คือมันแบบไม่ไหวล่ะ ยองซูน่ารักมากกกกก
แบบไม่รู้จะเล่าอะไรก่อนดีอ่ะ มันมีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้นเยอะมากเลยวันนี้ เราเรียบเรียงไม่ถูก... มีทั้งผิดหวังทั้งสมหวังปะปนกันไปแหะ 5555555
ขอเล่าชีวิตส่วนตัวหน่อยก่อนแล้วกัน คือช่วงนี้เราค่อนข้างยุ่งๆอ่ะ เหตุหนึ่งเป็นเพราะเราพึ่งเปิดเทอมใหม่ด้วยไง อะไรๆมันก็ยุ่งๆเยอะแยะไปหมดเลย...
พูดถึงเปิดเทอมใหม่... เมื่อเปิดเทอมใหม่ก็ต้องมีเด็กใหม่ใช่ป้ะ! นั่นแหล่ะ ประเด็นสำคัญที่เราอยากเล่า เท้าความเดิมที่เจเป็นคนที่ฮอต ใจดี หน้าหล่อ สุภาพ คนเห็นก็รัก ส่วนมากก็แรกพบด้วย (เราไม่แรกพบนะจ๊ะ ฮุๆ) เด็กใหม่ที่มาคราวนี้ ปลื้มเจกันเป็นแถว! เราหึง เราหวง แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ (เศร้า) แต่มีคนนึงคือนางออกนอกหน้ามา (ขอแทนว่าบีแล้วกันนะคะ) บีเป็นเด็กใหม่ นางสวยเลยแหล่ะ แล้วนางก็เด็กมากกก (14 เอง) แต่นางแต่งหน้าทำผมแบบจัดเต็ม เห็นที่แรกเรานึกว่า 17-18 แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ก็ช็อคไปตามๆกัน ขนาดเจยังช็อกอ่ะ 55555 นางแบบพึ่งมาวันแรกก็ออกลายแล้วค่ะ แบบเจเจอก็ทักเพราะเป็นเด็กใหม่ (คนที่นี่เฟรนด์ลี่มากอย่าตกใจ) นางก็คุยแบบผู้หญิงไว้ตัวทั่วไปนะ แบบมีจริตนิดหน่อย (ที่เรายังทำไม่ได้ -_-) เราก็ได้แต่อิจฉาตาร้อนอยู่ห่างๆ (โฮฮฮฮ) หลังจากนั้นนางก็ได้เป็นเพื่อนในเฟสกับเจ... เราไม่รู้นะว่าหลังจากนี้พวกเขาคุยอะไรกันบ้าง
แต่! พวกเพื่อนๆเจ! เราก็ค่อนข้างจะรู้จักหมดแล้วล่ะ (เข้าทางเพื่อนนั่นเอง) ตอนนั้นเป็นการนินทา
เรานั่งเงียบๆ เป็นเหมือนการรวมวงอ่ะ เราพูดไรไม่ออกเพราะอยู่ต่อหน้าเจ เขิน
เพื่อนเรา (ญ) : มีผู้หญิงมาใหม่คนนึง สวยดีนะ
เจ : คนนั้นป้ะ เราเคยคุยด้วย สวยดี นิสัยก็ดีนะ (พูดไปเล่นโทรศัพท์ไป) (ตอนนั้นนางใส่แว่นเราด้วยเพราะนางยืมแว่นเราไปใส่ให้มันเท่เล่นๆ 55555)
ส. (ช): หรอ... คนนั้นอ่ะนะ (ชี้ไปที่บีที่ยืนอยู่ไกลๆ) น่ารักหรอ เราว่าไม่นะ เธอยังน่ารักกว่าเลย (ชี้ไปที่เพื่อนเรา)
นิก (ใครจำได้บ้าง กล่าวไว้ตอนที่ #1) : เหอะๆ ไม่น่ารักหรอกหรอก ผู้หญิงคนนั้นน่ะ เรารู้จักดีเลย (ประมาณว่ารู้จักกันมาก่อนเพราะมาจากที่เดียวกัน) ชีอิสอะบิทช์!
ทุกคนก็ตกใจนะคะ เราก็แอบตกใจ เอาตามตรงเราเป็นพวกโลกสวยนิดนึง แล้วปกตินิกก็ไม่เคยว่าใครแบบนี้
เจ : ง่า... (เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์) แต่เธอก็...น่ารักดีนะ
ส. : ไม่อ่ะ คนเกาหลีไม่ว่าจะใครก็บอกว่าไม่นะ (ส เป็นคนเกาหลี)
เพื่อนเรา : นี่ เจ เธอรู้ป้าวว่าบีแอบชอบเธอน่ะ
เจ : หือ (ทำหน้าตกใจแล้วส่ายหน้า) ไม่ม้างงงงงง
เพื่อนเรา : ใช่ต่างหาก!
คนอื่นหลายๆคนก็เริ่มหัวเราะล้อ เจก็หน้าแดง เราก็อยากจะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก
เอ (ช) : เราเห็นข้อความในโทรศัพท์แกนะเว้ย
ซี (ช) : เอาตามตรงป้ะว่าบีอ่อยมาก...
นิกที่นั่งเงียบมาก็เสริม : ถูกที่สุด เพราะฉะนั้น มั่นคงต่ออมีน่าดีกว่า ฮ่าๆ (แล้วก็ไถหัว)
เอาตามตรงป้ะว่าระหว่างบีกับอมีน่า เราขอเชียร์อมีน่าดีกว่าอ่ะ คืออมีน่าวางตัวดีกว่า ไม่ออกนอกหน้า กริยามารยาทดีมาก แบบเจ้าหญิงกว่าอ่ะ...เข้าใจที่เราสื่อป้ะ เราไม่อยากจะว่าร้ายนะ แต่ก็อดไม่ได้ เอาตามตรงว่าถ้าเป็นอมีน่าเราจะไม่เสียใจเลยเพราะเจได้คนที่ดี แต่ว่านี่... เราขอจบประเด็นดีกว่า 555555555
มาฟังเรื่องเรากับเจดีกว่า มันแบบหน่วงๆอ่ะช่วงนี้ เราไม่รู้เลย...
เราเล่าเรื่องเค้าท์ดาวน์ไปยังหว่า คิดว่ายังนะ ขอเล่าเลยแล้วกัน แบบตอนเค้าท์ดาวน์เราฟินนิดนึงอ่ะ แบบคือที่หอเค้าจัดปาร์ตี้ ทีนี้พวกเจผู้ที่พวกกิจกรรมต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว เราก็ลงไปเหมือนกัน ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงเจหรืออะไรเลยนะ คือไม่ได้เจอมา 2 วันแล้วอ่ะ ไม่คิดว่าจะเจอ... แต่ก็เจอ ><
เจน่ารักมากค่ะ นางตื่นเต้นเหมือนกับไม่เคยจัดปีใหม่มาก่อน นางนั่งโต๊ะเดียวกับเรา เอาตรงๆคือตรงกันข้ามเลยอ่ะ เราก็สบตากันวิ๊งๆค่อนข้างบ่อยด้วย นางชอบมาวิ๊งใส่อ่ะ เขิน -///- เข้าใจฟีลป้ะว่าแค่ได้สบตาก็ฟินแล้ว 55 นางก็เทกแคร์เราไม่น้อยเลยนะ แบบไปเอาน้ำเอาขนมมาให้ (แม้มันจะเป็นหน้าที่ก็เถอะ) พอเค้าท์ดาวน์นางก็ออกไปนับ แล้วก็เล่นดอกไม้ไฟ โดนหัวเราด้วย นางขอโทษไม่หยุดเลย >< มีแค่นี้แหล่ะ ฟินแต่ก็ไม่ฟิน
ช่วงเปิดเทอมยิ่งแล้วใหญ่เลย... เจทักเรา ยิ้มให้เราปกติ แต่เราเขิน เขินมากด้วย เขินจนเพื่อนๆสงสัยว่าเขินอะไร เราก็แบบ แหมมมมมมม จะให้บอกตรงๆเลยเหรอ 555555 เราได้เรียนห้องเดียวกับเจด้วย แบบตกใจมากทีแรก... ทีแรกไม่คิดว่าจะได้เรียนเลย เราก็วิ่งเข้าไปในห้องผมกระเซอะกระเซิง (เพราะวิ่ง) เจอเจปุ๊ป ไปไม่เป็นเลยอ่ะ...
ทำไงถึงจะหายเขินอ่ะ ใครรู้บอกหน่อย
เจกับเราเหมือนมันจะขยับขึ้นานิดนึงแล้ว เมื่อวานเรายิ้มให้เจไปอ่ะ เขิน ><
ปล. วันนี้วันเกิดเราแหล่ะ คนอื่นอวยพรหมดแล้ว ยกเว้นเจ รออยู่ แงงงงง อยากให้มาอวยพรด้วย บอกแค่ HBD ก็ยังดี
ขอเวิ่นหน่อย ไม่ไหวล่ะ กรี๊ดกับเจมากมายค่ะ
คือทีหายไปหลายเดือนนี่เพราะเราคบกับคนอื่น เลยไม่ได้อะไรกับเจแล้วสักเท่าไร แต่ตอนนี้เราเลิกและ และกลับมาชอบเจเหมือนเดิม แถมเรายังได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นมากๆแล้วด้วย จนอดคิดไปเองไม่ได้ว่าเค้าก็รู้สึกเหมือนเรา แอร๊ยยยย
คือเราได้มีโอกาสเป็นพรีเฟ็คของหอค่ะ แบบพวกดูและคนอื่นเป็นต้นแบบอะไรแบบนี้ เจก็เป็น แล้วพวกงานสายนี้มันต้องติดต่อกับคนหลายๆ คน เราเลยใกล้ชิดกับยองซูมากขึ้นๆ ทุกครั้ง
ขอเล่าเหตุการณ์แรก เป็นเหตุการณ์ที่ไปสวนสนุกกันกับบรรดาพรีเฟ็คส์ เจก็ไปด้วย เราก็ไปเล่นเครื่องเล่นอื่นๆ กัน ด้วยความที่เราเป็นพวกกลัวความสูงแต่ก็อยากเล่นอ่ะเนาะ เลยทำท่าเปิ่นๆ หลับตา กรี๊ด เอาซะจัดเต็มอ่ะ เจก็หัวเราะ (ชอบใจ) ใหญ่
เราก็ไปเล่นโรลเลอร์ โคสเตอร์กัน มันเป็น รถไฟรางไม้ เรากับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงก็อยากเล่นกัน แต่ทีนี้มันให้นั่งเป็นคู่ๆ แล้วพวกตัวดีแต่ละคนนี่ก็อยากจะนั่นหน้าๆ กันทั้งนั้น แต่หนูไม่ไหวค่ะ เลยนั่งกลางๆ แทน แล้วต้องนั่งคนเดียวใช่ไหม... ไม่ใช่ เพราะเจเดินมานั่งกับหนูข่าาาาาา แอร๊ยยยย
เจ : อย่ากรี๊ดดังนะ *ยิ้ม* // คือเราเป็นคนกรี๊ดดังมาก
เรา : ไม่กรี๊ดหรอก เราเก่ง (หรา)
เจ : แล้วจะคอยดูแล้วกัน *ยิ้มยิงฟัน*
---โรลเลอร์ โคสเตอร์ออก---
เรานั่งหน้าซีด เจก็หันมายิ้มล้อเลียน เราก็แกล้งทำหน้ามุ้ย
---มันไต่ขึ้นไปบนยอด---
เราก็แบบหลับตาปี๋
เจ : อนุญาติให้จับมือได้
เรา : ห๊ะ กรี๊ดดดดดดดดด *หลับตาแน่น*
ในใจก็คิด กรูยังไม่ได้จับมือเจเลยห่านนนนนนนน และด้วยจิตสำนึกที่ดี (?) เราเลยซุกไปอยู่ในอ้อมกอดของเจแทน เขินมากกกกตอนนั้นอ่ะ ไม่รู้ทำไปได้ไง แต่เจก็หัวเราะทั้งทริปอ่ะ เค้าบอกเรากรี๊ดตลก
ขอสารภาพว่าโรลเลอร์โคสเตอร์รางไม้มันน่ากลัวจริง แบบครืดๆ อ่ะ ถ้าเป็นเราจะเข้าใจ เอาตามตรงก็คุ้มแหล่ะว้า เพื่อนเราที่รู้ว่าชอบเจก็แซวใหญ่เลย 555555555
เอาตามตรงคือหลังจากนั้นมาเค้าก็มองตาสบตาตลอดอ่ะ คือฟีลลิ่งของคนที่ถูกแอบชอบมันมาจะๆ มองไปที่เขาทีไรก็สบตาตลอด พอเรามองกลับเค้าก็หลบ แล้วจะให้คิดว่าอะไรอ่ะ จริงป้ะ?
มาต่อตอนแฟมิลี่ ดินเนอร์กันดีกว่า
คืออย่างที่บอกว่าเป็นพรีเฟ็คเนี้ย จะต้องจัดเตรียมกิจกรรมให้เด็กหอ หนึ่งในกิจกรรมนั้นก็คือแฟมิลี่ ดินเนอร์ เป็นงานรวมตัวกันของนักเรียนทุกคน จะจัดขึ้นทุกเทอม เทอมละครั้ง แต่ละครั้งก็จะมีธีมการแต่งตัวว่าจะเป็นยังไง ธีมครั้งนี้เป็นฮาวาย และแต่ละครั้งทุกคนก็จะยุ่ง และความยุ่งก็ทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น <3
ช่วงเตรียมงาน เราประชุมกันบ่อยมากว่าจะทำอะไร ซึ่งแต่ละครั้ง แต่ละคนก็จะเล่น ฮา สนุกสนาน จนใช้เวลาเตรียมการค่อนข้างนาน (ฮา) เจก็จะชอบหัวเราะเราตลอดอ่ะเวลาเล่น
ทีมพรีเฟ็คส์จะมีการเตรียมการแสดงคือร้องเพลงกัน ตัดสินใจกันว่าจะร้อง I'm yours กัน ยองซูนางรีบเสนอตัวเลยค่ะ บอกขอร้องนำ แบบเล่นๆ นะ 5555 สุดท้ายได้ร้องตรง ฮู้ว ฮุ้ว แทน น่ารักและตลกมากมาย ตอนเราร้องเราก็มองไปที่เจนะ แบบโคตรจะบอกให้รู้อ่ะว่าร้องให้ เจก็เหมือนจะรู้แหล่ะ เพราะเค้าก็มองมาทางเราเหมือนกัน (มโนทั้งนั้น 
)
ช่วงการเตรียมงาน แบบจัดสถานที่ให้เหมือนกับทะเลให้มากที่สุด เจมันเสนอให้เอาทรายมาเทพื้นดิน เอิ่ม (ใครจะกวาด) เราเลยค้านสุดใจ แต่เค้าช่วยเราตลอดนะ แบบพวกติดอะไรที่มันสูงๆ เงี้ย เหมือนเป็นพาร์ทเนอร์กันเลย จนเพื่อนแซว และเนื่องจากตอนเตรียมงานมันเป็นบอลโลกแมตช์ของเกาหลีพอดี เจก็แบบอู้ไปดูบอลค่อนข้างบ่อย จนกระทั้งผ่านไป 3 ชั่วโมงกับการจัดเตรียมสถานที่จึงได้ ตอนนั้นแอบเคืองเจที่ไม่มีช่วย
เรากับเพื่อนก็ไปเตรียมตัว แต่งตัว แต่งหน้า แล้วก็ลงมา เจชมเราว่าน่ารักด้วยแหล่ะ เจเป็นช่างภาพ แต่โต๊ะที่เค้าคุมอยู่ข้างๆ โต๊ะเรา เราเลยแอบเสียดายที่เจไม่ค่อยอยู่คุมเท่าไร แต่เราก็ได้คุยกันบ่อยนะ เพราะต้องปรึกษากัน มีแบบโมเม้นต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเยอะด้วย เพราะเสียงมันดัง แอร๊ยยยยย
ช่วงที่ต้องร้องเพลง เจยืนร้องอยู่ตรงข้ามเรา เขามองสบตาเรา เรามองสบตาเค้า แบบว่าฟินนนนเฟร่อ เราก็มโนแอบบ่อยว่าเค้าร้องเพื่อเรา 55555
งานก็ดำเนินมาถึงช่วงท้ายงาน จะมีการประกาศผลว่าใครเป็นผู้แต่งตัวดี เราถูกรับเลือกเลยขึ้นไปบนเวที บอกตามตรงว่าตอนนั้นสายตาจับอยู่แต่กับเจ เค้าถ่ายรูปเรา แล้วมียกนิ้วให้ด้วย ยิ้มได้น่ารักมากกกกกก แล้วท้ายสุดจริงๆ เป็นการถ่ายรูปรวม เราได้ถ่ายข้างๆ กัน และที่สำคัญที่สุดเราได้ถ่ายรูปคู่กันด้วย เขินนน 55555
เราว่าเราชอบเค้ามากกว่าเดิมอีกอ่ะ ผู้ชายของฉ้านนนนนนน 
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google