ลุ้นต่อ !!! (เล่า) เพื่อน 4 ปี จะขอเป็นแฟนวันนี้ได้ไหม ?
เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนแรกที่สตาร์ทตัวมา ก็คุยม่อจีบกันตามปกติ แต่เราเพิ่งเลิกกับแฟนมา อารมณ์ไม่อยากคบใคร แต่เหมือนเราคุยกันถูกคอ ก็คุยกันมาเรื่อยๆ ในสถานะเพื่อนกัน
เราคุยกันมาไม่เคยเจอหน้ากันเลย เห็นหน้ากันผ่าน Facebook แต่ไม่เคยเจอตัวกันจริงๆ
ตอนที่เรารู้จักเขา เรากับเขาอยู่ ม.5 ก็คุยกันมาแบบเพื่อน ปรึกษากันทุกเรื่อง แต่ก็มีบ้างที่คุยหวานๆใส่กัน แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่าพูดแล้วก็เฉยๆ
จนมาถึงตอนเราขึ้น ปี1 เราได้มหาวิทยาลัยเอกชน ส่วนเขาได้มหาลัยดังแถวสวนดุสิต
ก่อนเปิดเทอมเขามาสารภาพกับเราทางโทรศัพท์ว่าชอบ ขอคบกับเราได้ไหม แต่ตอนนั้นเราไม่อยากคบใคร (แต่ใจก็ชอบเขานะ) ยิ่งคนที่ไม่เห็นหน้ากันเลยยิ่งไม่อยาก
เราเลยบอกเขาไปว่า ขอคิดดูก่อนนะ
แต่ไม่รู้เขาเป็นบ้าอะไร หลังจากวันสารภาพรักเราได้ไม่เกิน 3วัน เขาก็ไปคบคนอื่น
เรานี่อึ้งจนด่าไม่ออก ตอนนั้นโกรธเขามาก แต่ก็ไม่ได้แสดงออก เลยทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
แต่เพราะเราเป็นพวกคนกรุ๊ป B หรือเปล่าไม่รู้ เป็นพวกชอบทน ชอบแอบรักข้างเดียว
เราก็คอยเป็นที่ปรึกษาด้านความรักให้เขานะ เขาคบกับแฟน ทะเลาะอะไรกันมา เราก็รับปรึกษาตลอด
แต่บอกตามตรง เราแอบแช่งให้เขาเลิกกันบ่อยๆ โกรธ -_-^
ก็แหม่! บอกรักเราไม่ทันไร แม่รงเปลี่ยนใจไปคบคนอื่น มันน่าโมโหไหมล่ะ
แต่ว่าตอนที่คบกันอยู่ เขาก็ชั่วนะ มีแฟนแล้ว ก็มาพูดกับเราว่าชอบเรา 5555
ยิ่งทำแบบนี้ เรายิ่งไม่กล้าที่จะคบเลย ออกจะกลัวเลยด้วยซ้ำ
แล้วไม่นานเขาก็เลิกกันจริงๆ ตามคำแช่งเราเลย 555555
เหตุผลที่เลิก ก็เพราะเข้ากันไม่ได้ (เบสิค) ทั้งๆที่คบกันมาเกือบปี (ฉันก็ทนมาเกือบปี)
เขาที่ติดต่อกับเราอยู่ ก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิม คุยแบบเพื่อนที่เกินเลยมากๆเหมือนเดิม
จนมีโมเม้นน่ารักอยู่ว่า... เราไปซื้อกระต่ายมาเลี้ยง แล้วความบังเอิญ พ่อเขาก็ซื้อกระต่ายมาให้เขาเลี้ยงเหมือนกัน วันเดียวกันเลย
เราเลยมีเรื่องคุยกันมากกว่าเดิม คุยกันเรื่องกระต่าย
(หลังจากวันที่รับกระต่ายมาจนถึงวันนี้ ก็8 เดือนแล้ว =_=)
แล้วเหมือนว่าตอนนี้ต่างคนต่างโสด (ก่อนหน้านี้เราก็มีกิ๊กกั๊กมาบ้างนะ 55555)
มีกระต่ายเป็นตัวเชื่อมระหว่างเราสองคน
จนวันนึงไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร ก็มาสารภาพรักเราอีกครั้ง
เราก็ถามหาเหตุผลนะว่า ทำไมตอนนั้นถึงไปคบคนอื่น ทำไมไม่ให้เวลาเราตัดสินใจ
เขาบอกกลับมาด้วยเหตุผลกวนทีนสุดๆว่า เพราะเราคิดว่า....(ชื่อเรา)ไม่เอาเราแน่ๆ
=_= เราแทบอยากจะกระโดดถีบเขา บอกว่า ไม่เคยพูดเลยว่าไม่เอา
แต่เราก็พูดกับเขาไปอีกว่า เราคบกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันไม่ได้หรอก
ไม่เคยเจอนิสัยจริงๆกันเลย จะคบกันได้ยังไง โตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆที่คบกันผ่านเน็ตได้
เขาเองก็กลัวว่า ถ้าคบกันแล้ว ถ้าเลิกกันไป จะเข้าหน้ากันไม่ติด (เพราะแฟนเก่าก็เข้าหน้ากันไม่ติด)
หลังจากนั้น เราก็คุยกันแบบเพื่อนเหมือนเดิม.....
แต่ความเป็นเพื่อนที่ได้มาคราวนี้ มันมีความหึงหวงตามมา
เราเองพยายามตีกรอปให้ใจมาตลอดว่าเป็นเพื่อนกันคงจะดีที่สุด
เพราะเราเองก็มีอดีต ที่เลิกกันได้ไม่ดี แล้วก็เข้าหน้ากันไม่ติดอีกเลย เราเข็ด
แล้วเราก็ไม่อยากเสียเขาไปด้วยเหตุผลแบบนี้
แต่เหมือนกับว่าเขาคุยกับใคร เราก็หึงอยู่เงียบๆ มีตั้งสเตตัสประชดนะ แต่เหมือนเขาจะรู้ แต่ก็แกล้งเป็นไม่รู้ (ตอนหลังเขามาบอก)
ส่วนเขาเอง เขามาบอกเราว่า ไม่อยากให้...ไปคบใครเลย แต่ถ้าจะให้คบกันเอง เราก็กลัว
เขาเองก็ไม่อยากเสียเราไปเพราะเหตุผลเดียวกัน
แต่ความขี้หึงมันก็ชัดมาก เราแอบตั้งสเตตัสคบกันกับรุ่นน้องคนนึงเล่นๆ
เขาแอดน้องคนนั้นเลยอ่ะ ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แล้วน้องมาบอกกับเราว่า
ปลดสถานะเหอะพี่ หนูกลัว พี่....เขาหึง เรานี่หัวเราะแห้งๆเลย ในใจก็คิด ไม่ใช่แฟนกรูซะหน่อย เล่นซะไปขู่เด็กมันเลยเหรอ เราก็ยอมปลดสเตตัสน้องลง แต่ก็ยังขึ้นสเตตัสต่อว่า มีแฟนแล้ว
แต่ไม่ได้ระบุว่าคบกับใคร เขางอนเราไม่คุยกับเราดเลย -_-
จนเราเอาสเตตัสลง ขึ้นว่า โสด แทน ก็กลับมาพูดกับเราเหมือนเดิน (นึกแล้วอยากจะตบ)
แต่เพราะหึงหวงกันแบบนี้ แต่ไม่ยอมคบกันจริงๆจังๆ มันเป็นความอึดอัด ที่แฝงความเจ็บมาเรื่อยๆในใจเรา เราไม่ชอบให้เป็นแบบนี้เลย
แล้วสุดท้ายเราก็ทนไม่ไหว อึดอัดมาก เราบอกเขาไปว่า เราเลิกติดต่อกันเถอะ 4ปีให้มันจบแค่นี้ได้ไหม (บอกทั้งน้ำตา พิมพ์ไป น้ำตาไหลไป)
เขาถามเหตุผลเรา เราบอกเขาไปว่า เราอึดอัด อยู่แบบนี้มันเจ็บ หึงหวงไม่ได้ ไม่สิทธ์ คบไม่กันก็ไม่ได้ แต่เป็นเพื่อนกันมันก็ไม่ใช่ เพราะเพื่อนกัน คงไม่ทำกันแบบนี้
เขาเองก็ยอมปล่อยมือจากเรานะ....เขายอม แต่ว่าเขาก็บอกว่าเขาเสียใจมาก ที่เราทิ้งเขาแบบนี้
เราลบไลน์ ลบการติดต่อจากเขาทั้งหมด พยายามไม่รับรู้อะไร พยายามไม่รับรู้ความรู้สึกของเขา
.........
มีต่อ... คืนดีกันแล้วฟินน
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย KizzMeAgainPlz
- รบกวนค่ะ หนังเรื่องนี้เรื่องอะไรคะ???? (บันเทิง)
- [ถาม] เพลงนี้ชื่อเพลงอะไีรคะ ? (บันเทิง)
- [SJ & ELF] ขอคำปรึกษา //ขอแค่เอลฟ์ก็พอ ฟค.วงอื่นไม่ต้องเข้ามาก็ได้ (บันเทิง)
- รูปลงแล้ว[EXOfans] และแฟนวงอื่นๆ ช่วยเรารีพอร์ตปิดเพจเหล่านี้หน่อยค่ะ (บันเทิง)
- [EXO & other] ช่วยรีพอร์ตปิดเพจนี้กันหน่อยค่ะ (บันเทิง)
- (อัพ คห.33) เพื่อน 4 ปี จะขอเป็นแฟนวันนี้ได้ไหม (ความรัก)
- กระทู้โดย KizzMeAgainPlz ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
จากตอนต้นทีเล่า เหตุการณ์เริ่มตอนเราอยู่ ม.5
ถึงประมาณกลางเรื่องที่เบรคไว้ เราอยู่ ปี2
และต่อจากนี้ คือ เรื่องปัจจุบัน ที่เรากำลังขึ้นจะขึ้น ปี3
.
.
.
.
.
มาต่อให้แล้วค่ะ....
เราเป็นคนบอกเลิก (ใช้คำว่าบอกเลิกได้ใช่ไหม แต่ไม่ได้คบกัน 555) แต่เรากลับเป็นฝ่ายใจอ่อนซะงั้น
พอดีว่าเรามี 2เฟส เฟสหลักน่ะ เราลบเขาออกจากเพื่อน ไลน์ก็บล็อก ไอจีก็อันฟอล (เขาก็อันฟอลเรา)
แต่ว่าด้วยความที่ ก็มันอยากรู้ อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง เราก็เลยเปิดเฟสเก่าที่ยังเป็นเพื่อนกับเขาอยู่ดู (=___= ใจแข็งไม่จริงนี่หว่า)
เปิดมาตอนแรก ก็เจอสเตตัสประชด ซึ่งมันน่าโมโห เขามีคนมาปลอบใจเพียบ!!!!!
คิดในใจ โห!!!! ไม่มีตู แต่ก็มีคนมาคอยปลอบใจซะเยอะเลยนะ ฟัคคคคคคค
แล้ววันต่อมาก็มาเปิดส่องเฟสเขาอีก...... (=_= เกลียดตัวเองจัง)
แล้วก็เห็นเขาโพสต์ประมาณว่า.....
เห็นแมวก็นึกถึงเธอ เพราะเธอชอบแมว
เห็นชาเขียวก็นึกถึงเธอ เพราะเธอชอบกิน
เห็นเด็กคอสเพลย์ก็นึกถึงเธอ เพราะเธอแต่งคอส...
แล้วก็เขียนอะไรอีกยาว อ่านแล้วมันชี้ชัดมากๆว่าเขียนถึงเรา (*_* แอบดีใจ)
แต่ดันปิดบทว่า อย่ามาที่มหาลัยเราได้ไหม(เพราะมีงานคอส) อย่าเที่ยวห้างxxxได้ไหม ไม่อยากเจอหน้าเธอเลยจริง -_- จบประโยคนี้ เรานี่ของขึ้นเลย!!!!!!
(**ห้างน่ะไม่เดินพอทำใจ แต่พอบอกไม่ให้ไปงานคอสที่มหาลัยxxxxมันจี๊ด TT^TT)
เราเลยตั้งสเตตัสประชดกลับไปว่า ก็ได้ ไม่อยากเจอ ก็จะไม่ไปเหยียบ
เรายอมโผล่ตัวจากเงามืดที่แอบส่องอยู่ โพสต์สเตตัสขึ้นไปเลย มันโมโห มากจริงๆ
แต่นี่ขนาดไม่เคยเจอหน้ากันเลยแท้ๆ ยังมาพูดอีกว่าไม่อยากเจอหน้า ต่อให้บังเอิญเจอก็ไม่อยาก
ทั้งๆที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เจอจะใช่เราไหม เขาก็ยังไม่อยากเจอ TT_TT **โว๊ย!!!!
หลังจากนั้นอีกวัน หรือ 2วัน เราก็ได้ข้อความ Inbox ในเฟส จากเขาคนนั้น
ข้อความพูดว่าเขาขอโทษ แล้วก็พูดเรื่องราวที่ผ่านมา มันเพราะอะไร เขารู้สึกอะไรยังไงบ้าง
ข้อความยาวมากๆ จนเราเองก็จำได้ไม่หมด...แต่ที่มันประทับใจจนเราใจอ่อน(ยวบ)เลยก็คือ...
เขาพูดว่าเขาขอเป็นคนดูแลเราได้ไหม .... เจอคำนี้ไป ร้อยทั้งร้อย ล้านทั้งล้าน ใครๆก็ใจอ่อน
เราก็เลยพิมพ์กลับไปว่ายอมกลับมาคุยกัน แต่ขอไม่เป็นอะไรแบบเดิมได้ไหม
เพราะเราเบื่อแล้วที่จะเป็นอะไรที่ค้างคากันแบบนี้ เขาก็บอกว่าได้ แต่ยังไม่รู้จะคุยกันยังไง
เราเลยแลกเบอร์โทรกัน (ก่อนหน้านี้ที่เคยโทร คือเปลี่ยนเบอร์กันไปแล้ว ไม่ได้ขอเบอร์ใหม่)
โทรคุยกันแทนที่จะพิมพ์คุยกันอย่างเดียว....แต่เฟสหลักเราก็ไม่แอดกลับนะ
แต่ไลน์กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
คุยกันได้ไม่กี่วัน เราก็นัดเจอกันที่เซนทรัลxxxx (โฮ!!! 4ปี เพิ่งได้เจอกันครั้งแรก)
เราไปกว่าจะถึงก็เย็นมาก เขาบอกว่ารอในร้านหนังสือ เราก็เดินตามหาให้ทั่วแต่ไม่เจอ
จนเราโทรหาเขาแล้วเดินตามหากัน...แข่งกันว่าใครเจอก่อนชนะ (แต่ชนะแล้วได้ไรฟระ -_-)
เขาบอกว่าอยู่ตรงหน้าMc เรานี่เดินอ้อมเลยจ้า 55555 แอบเลาะมาด้านหลัง
เห็นเขายืนถือโทรศัพท์อยู่ ทั้งๆที่เขาบอกว่า จะสังเกตุหาคนที่ถือโทรศัพท์
เรานี่เสียบสายสโมทอร์คแทบไม่ทัน 555555
เขาหันซ้ายหันขวามองหาเรา เรานี่ขำเลย พอเขาหันมา เราก็วิ่งหนีกลัวเขาเห็น
แต่ก็ถามเขาไปว่า... ใส่เสื้อสีเทา ผมสีน้ำตาลใช่ไหม
เขารีบโกหกกลับทันที เปล่าๆ ใส่ชุดสีเขียว .... เขียวบ้านแกดิ!!! เทาชัดๆ
เราเลยบอกว่า เห็นตัวแล้วนะ เขาโวยวายใหญ่ บอกให้เราโผล่ตัวออกจากที่ซ่อน
ได้ๆ เดี๋ยวออกไป เจอแล้วอย่าหนีละกัน เราก็เดินออกไปเลย
เรายืนจากเขา ห่างกันไม่น่าจะถึง 10ก้าว เจ้าตัวหันหน้ามามอง แต่ไม่รู้ว่าเป็นเราด้วยซ้ำ
เรานี่เรียกชื่อ เอามือชี้ไปที่เขา(เขาบอกว่าเราน่ากลัวมาก เอามือยืนชี้หน้าเขา 555)
เจ้าตัวหันหลังขวับจะเดินหนี (O_O เฮ้ย!) เรารีบเดินกึ่งวิ่งไปล็อกแขนแทบไม่ทัน
หน้าเขานี่แดงเลย เห็นแล้วขำ เราถามว่า หนีทำไม คำตอบที่ได้คือ เขิน -_-;
เขาเตี้ยกว่าเราอีกอ่ะ....เดินห้างกัน เราแซวเขาเลยว่า เตี้ยจังเนอะ 5555
เขาก็บ่นๆ จนเราบอก เดี๋ยวถอดรองเท้าเดินก็ได้ จะได้ตัวพอๆกัน แต่เราก็สูงกว่าอยู่ดี
เขาก็บ่นๆ ไม่กล้ามองหน้าเราตรงๆเลย (นี่ฉันหน้าผีหรือไง)
ตอนแรกที่นัดกันกะว่าจะไปกินข้าว แต่สรุปคือเรามาช้ากินข้าวไม่ทัน เลยไปดูหนังแทน
หนังที่ดูก็กัปตันอเมริกาภาค 2 เราดูมา 2รอปแล้ว ดูกับเขาเนี่ย รอบ3
แต่เขาเพิ่งดูรอบแรก 55555 เขาก็รู้นะ...แต่อารมณ์แบบว่า ก็อยากดูหนังด้วยกัน (-/////-)
ตอนนั่งดูหนัง เขานั่งเกร็งสุดๆ นั่งนี่ยืดตัวเต็มที่ (พยายามทำให้ตัวเองสูงเท่าเราสินะ)
เราก็นั่งดูเขา ขำมาก หนงหนังไม่ดูหรอก (ดูจนจำได้ละ) ดูคนข้างๆดีกว่า
แต่พอเราหันไปดูหนัง หันกลับมาอีกที ก็เจอเขานั่งจ้องเราอยู่.... สะดุ้งแล้วเขินกระทันหัน (>////<)
เขาพูดว่า ชอบมองดูหน้า.... เรานี่ผลักหัวเขาให้หันไปดูจอหนัง แบบว่า ตูเขิน
จนหนังจบเราลากเขาดูเคดิตอันที่2 (หลายๆคนคงไม่รู้สินะว่ามีเครดิต2อัน 5555) จนจอดำดับไป
เราก็ลากกันออกจากโรงหนัง...ออกมาก็ไม่มีอะไรกิน 5ทุ่มเขาไปละ =_= เจอแต่ร้านลูกชิ้น
พอตอนจะข้ามถนน (เลนกว้างมาก รถก็เยอะ สะพานก็ไกล) เขาไม่ยอมข้าม บอกเราด้วยเสียงอายๆ
ข้ามถนนไม่เป็น เรานี่ฮากร๊ากกกกกกก ลูกคุณหนูมาก ข้ามถนนไม่เป็น กลัวโดนรถชน
งั้นเราพาข้ามเอง เราก็ล็อกแขนเขาแล้วพาข้าม...เหมือนพาเด็กข้ามถนน
แต่พอไปเจอแท็กซี่เจ้าตัวก็ไม่ยอมขึ้น (-_- เรื่องมากแท้) เราก็ต้องพาข้ามกลับมาขึ้น MRT
กว่าจะแยกกันได้นี่เพราะต่างฝ่ายต่างจะรอให้อีกคนขึ้นรถกลับก่อน สุดท้ายก็แยกกันคนละครึ่ง เขาเดินลงบันไดเลื่อน MRT ส่วนเราก็ก้าวเท้าขึ้นแท็กซี่กลับหอ .....
พอกลับมาถึงหอ เขาก็โทรมาบอกว่าเขาถึงบ้านแล้ว ถามว่าเราถึงหรือยัง คุยกันไปคุยกันมา จนต่างคนต่างง่วงอาบน้ำนอน.....
การเจอกันคราวนี้....มันทำให้เราคิดแหละว่า เราจะคบกันได้ไหม
.........
จาก จขกท.
เนื่องจากตอนนี้เป็นตอนปัจจุบัน ที่เรายังไม่ได้ตกลงปลงใจคยกันแน่นอน
(ฉันก็รออยู่ อยากคบใจจะขาด )
ตอนนี้มันเป็นช่วงสงกรานต์ เขาไปเยี่ยมญาติที่ ตจว. ไม่ได้เจอกันเลย
คุยไลน์ กับ โทรคุยกันอย่างเดียว
แต่ว่านิสัยเขาน่ารักนะ (รู้สึกว่าน่ารักจริงนะ) ตรงที่ ถ้าไลน์มาแล้วเราไม่ตอบ
แบบว่าส่งมาเป็นสิบ (ล่าสุดส่งมาทั้งข้อความ สติ๊กเกอร์) แล้วเราไม่ตอบ
เขาจะโทรมาถามทันทีว่าเราเป็นอะไรหรือเปล่า
เพราะเขารู้ว่าเราป่วยบ่อย (โรคสำอ๋อยเยอะ 5555) เขาเลยโทรมา
แล้วด้วยความที่เราชอบแมว ชอบเรียกตัวเองเป็นแมว เขาเลยเรียกเราว่า "แมว"เลย
ส่วนเขาเรียกตัวเองเป็น "หมาปั๊ก"
แมวกับหมาปั๊ก 555555
ล่าสุดนี่เราตกลงว่าเจอกันครั้งหน้าจะซื้อของให้ เพราะคราวก่อนที่เจอกันเขาซื้อขนมมาให้เรา ส่วนเราก็หาซื้อของตอบแทนให้เขาบ้าง....ของที่เขาบอกว่า "เกิดมาก็พึ่งเจอคนซื้อ**นี่ให้ครั้งแรก"
มันคือ "ยาสามัญประจำบ้าน" 
ก็เขาชอบป่วย เราไล่ให้ไปกินยาหลายรอบก็ไม่กิน ปวดท้อง ปวดหัว แต่ที่บ้านไม่เคยมียาพกติดบ้านไว้เลยมั้ง เราเลยซื้อยาสามัญประจำบ้านให้ 55555
(ประหลาดไปไหม ขนาดเขายังไม่เชื่อว่าเราจะบ้าจี้ซื้อให้จริงๆ)
แล้วก็เราจะทำสมุดแนะนำตัวเองแลกกัน
ต่อให้รู้จักกันมา 4ปี แต่ก็อยากมีหนังสือคู่มือ (?)
เขียนว่าประวัติเบสิคมีอะไรบ้าง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร นิสัยแบบไหน
เราว่ามันดีกว่ามาคอยนั่งจดจำ บางทีลืมอะไรไปก็มาเปิดอ่าน 5555
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คบกันนะ....แต่พรุ่งนี้เรากะว่าจะไปเจอเขา (กลับมา กทม.ละ)
เดี๋ยวค่อยมาอัพเดตความคืบหน้าอีกที
จขกท.
วันนี้พลาดค่ะ อดเจอกันเลย TT__TT
....พรุ่งนี้ยังมี มะรืนนี้ยังมี แค่ดุสิตเอง ต้องไปให้ได้
ปล.ขนมทอฟฟี่เค้ก ม.นี้ อร่อยจริงๆ อยากไปกินทอฟฟี่เค้ก
คิดว่าอยากให้เรื่องนี้อยู่ในกระทู้นี้แค่อันเดียว ขอไม่ตั้งหลายกระทู้นะคะ (เขาเรียกรีกระทู้หรือเปล่า) เพราะ จขกท. คิดว่า หลายกระทู้ไปก็เปลือง 
วันนนี้วันที่ 22 เมษา 57 แต่เรื่องที่เกิดขึ้นคือ 21 เมษา 57
เราเจอกันรอบที่ 2แล้วจ้า
หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานนนนน (8เมษา 57 เจอกันครั้งแรก)
คราวนี้เป็นความบังเอิญอย่างสุดซึ้ง (หรือตั้งใจกันแน่นะ )
เรารู้มาว่าเขาจะไปเซ็นปิ่น แต่ตัวเราติดงาน คิดว่ายังไงก็ไปไม่ได้แน่ๆ
แต่ว่าวันนี้(21เมษา)เราเลิกเรียนมาประมาณบ่าย 2 แล้วเพื่อนเราชวนเรานั่งรถเมสาย 66
เพราะกะว่าเดี๋ยวจะลงเดอะมอล์ แต่กลายเป็นว่า "สาย 66 ไปเซ็นปิ่นได้"
เพื่อนเราลงรถตรงเดอะมอล์ แต่เราบ้าจี้นั่งต่อไปลงเซ็นปิ่น ในใจก็คิด "คงได้เจอมั้ง"
ทั้งที่งานมีท่วมหัว แต่ก็ยอมเบรกงานเพื่อจะไปเจอเขา (ก็มันมีโอกาศเจอกันน้อยนี่นา)
เราก็แวะไปทำธุระแถวยันฮี (งานอยากสวย 555) แต่ก็โทรถามเขาว่าอยู่ไหน
เขาก็บอกว่าตอนนี้อยู่เซนปิ่น พึ่งมาถึง เราก็บอกว่า "อีกซักพักเดี๋ยวไป"
เจ้าตัวทำเสียงตกใจใหญ่ ว่าเราจะไปหาจริงเหรอ เซอร์ไพรซ์!!!!
แล้วพอเราทำธุระเสร็จก็บึ่งแท็กซี่ (ที่รถติดแสรด) ไปเซ็นปิ่น (เสียเกือบร้อย 
)
พอไปถึง เราก็ตรงดิ่งขึ้นไปชั้น 5 ไปหาของกิน
(เราชอบกินอาหารญี่ปุ่นมากๆ แต่เขาคนนั้นไม่ชอบเลย)
เราก็โทรบอกเขาว่าอยู่ชั้น 5นะ มากินข้าว กินด้วยกันไหม
เขาก็บอกว่ากิน พาเพื่อนผู้หญิงมาด้วย 1 คน เรานี่กลัวมากว่าเราจะเขากับเพื่อนเขาไม่ได้
พอมาเขากับเพื่อนมาเจอเรา เขานี่ยังดูเกร็งๆอยู่เลย (ขนาดคุยอ่อยกันทุกวัน)
แล้วความกลัวที่เราจะเข้ากับเพื่อนเขาไม่ได้ก็หายไปทัน
เพราะเพื่อนเขาก็ชอบอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน (นั่งกัน3คน มีเขาไม่ชอบอยู่คนเดียว)
เรากับเพื่อนเขา ขอเรียกว่า ป. ละกัน ป. กับเรา สนิทกันไวมากกกกกก
ตอนแรกก็นั่งคุยเรื่องอาหาร (เพราะต่างคนต่างชอบ) แต่ไปมา ป.เผาเขาให้เราฟัง
คนโดนเผานี่หน้าแดงอทบอายมุดโต๊ะเลย
นั่งกินไปนั่งกินมา ประมาณเกือบ 2ชั่วโมง ( 
ห๊ะ!) ที่หมดไปกับการนั่งเผาเพื่อนระยะประชิด เราก็ถึงได้ออกจากร้าน
ไปเดินอีกห้างนึง เขาก็บ่นกับเราว่า ปวดหัว (แถมพูดว่า ปวดหัวเพราะโดนเรากับ ป. รุม )
เดินห้างนู้นได้ซักพัก เวลาก็ปาเข้าไป 2 ทุ่ม (ไม่น่าจะซักพักเลยแก มันนานมาก)
ป. ก็ขึ้นรถกลับบ้านก่อน เขากับเราก็เลยยืนรอรถสาย 66 ซึ่งมันเป็น แรร์ไอเทม(หายาก)มาก
ยืนได้ซักพักเขาก็บอกว่าปวดหัวมึนหัว เราก็ถามว่าที่กินอาหารญี่ปุ่นเมื่อกี๊แพ้อะไรไหม
เขาบอกว่าไม่มีอะไรที่แพ้เลย 
แต่ว่าสงสัยเพราะส้มตำที่กินก่อนมาเจอเรา
เราก็เป็นห่วงเนาะ (ห่วงจริงๆ) ก็พาเขาไปซื้อยาพาราในเซเว่นกิน
เขาทำท่ากินยายากเหมือนเด็กเลย กินทีละเม็ด เราแซวหน้านี่แดงยันหู 5555
พอกินยาเสร็จก็มายืนรอรถต่อ แต่ยาพาราคงไปกระตุ้นต่อมแมวเขามั้ง
สกิลอ้อนเพิ่มขึ้น 70% ตอนแรกยืนห่างจากเรานิดนึง แต่พอกินยาเข้าไปยินติด กอดแขน กอดไหล่ไว้เลย (มือกาว) ไม่พอๆ มีซบด้วย
แต่เราก็เข้าใจว่าคนไม่สบาย เราก็ถามว่า "ไหวไหม"
เขาก็บอกว่า "ไหว" (ทำเป็นปากเก่ง )
เราก็เลยชวนเขาไปนั่งในร้าน Mc ขืนยืนรอรถต่อ สงสัยนข้างๆร่วงแน่ๆ
พอเข้าร้าน MC แต่ไม่รู้จะกินอะไร (อิ่ม) เราก็สั่งน้ำมาเป็นมารยาท (แต่ไม่อยากซักนิด)
ตอนแรกเรานั่งโต๊ะเล็ก ที่มันนั่งกันคนละฝั่ง แล้วเขาก็บอกว่า "ย้ายไปโต๊ะใหญ่กัน"
เอิ่มมมมม เรามากันแค่ 2คน นั่งโต๊ะใหญ่ทำไม??? แต่เราก็ยอมย้าย
โต๊ะใหญ่เป็นโซฟายาวนั่งได้ 2-3คน ตอนแรกเราก็นั่งโซฟาคนละฝั่ง
เราก็นึกว่าเขาปวดหัวคงอยากนอนพิงโซฟานิ่มๆมั้ง
เราก็เอาคอมขึ้นมา เริ่มเข้าสกิลบ้างาน จะเอางานขึ้นมาทำฆ่าเวลา
แต่จู่ๆอีกฝ่ายก็ "ขอนั่งด้วย อยากดูเวลาทำงานอ่ะ" เจ้าตัวก็ย้ายร่างมานั่งข้างเรา
มาถึงก็มองจอคอม แต่เอาหัวมาซบที่ไหล ถามเราว่า "หนักไหม"
หัวเบาจะตาย ไม่หนัก "ไม่หนัก" เขาเอาหัวกดๆไหล่เรา "เออๆ เริ่มหนักละ"
แล้วเราก็นั่งหัวเราะกัน งานเราได้เป็นหมันอีกแล้ว ทำไม่ออกจ้า 55555
เลยนั่งเปิดรูปคอสเพลยด์ดูแทน แล้วเราก็บรรยายความติ่งคอสของเราให้เขาฟัง 555
แล้วจู่ๆเขาก็พูด "อยากดูแบบเรทๆ เห็นเคยเอาลงเฟสไม่ใช่เหรอ"
เรานี่สตั๊น "เฮ้ย เห็นเหรอ" -_-; เรทที่ว่าเนี่ย วาย ทั้งนั้น (ฉันเป็นสาววาย)
เราก็นั่งเปิดตามที่เขาขอ เปิดไป เขินไป (ขนาดไม่ใช่รูปตัวเอง ก็ยังเขิน)
จนเขาถามว่า "เขินทำไม" เรานี่พูดไม่ถูก
ก็แหม่...ที่คุยไลน์กันไว้....ฉันไม่เขินก็ไม่ใช่คนละแกรรรรรรร ~ (เรื่องในไลน์เป็นความลับ)
"นี่ๆ เขาทำกันจริงป่ะ" 
เขาถาม ตอนที่มองรูปคอสเพลเยอร์ชายสองคนกำลัง.......
"บ้า!!! มันจะไปจริงได้ไง ไม่ใช่หนังxxxxxนะ"
"อ้าวหรอ นึกว่าทำกันจริงซะอีก" แล้วเขาก็นั่งหัวเราะ
ในความรู้สึกเราตอนนั้น เหมือนได้รับรังสีความหื่นที่แผ่ออกมา ไม่เหลือเค้าคนไม่สบาย
พอดูไปได้ซักพัก ก็ปิดคอม (แบตจะหมด) เขาก็เข้าโหมดงุ๊งงิ๊งอีก
ซบแขน ซบบ่า นั่งนับจุดด่างดำบนหน้ากัน.......
...... เดี๋ยวมาต่อ.....
ปวดหัวบ้างละ แฮ่ๆๆๆๆๆ
ค้างที่นับจุดด่างดำนะ เดี๋ยวมาต่อ 555555
เหยยยน่ารักอ่ะ ขี้อ้อนมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งมาก 555555555
บางทีเรื่องหื่นๆมันก็เป็นสีสันฮะ -,,-
เดี๋ยวขออนุญาติอัพต่อพรุ่งนี้นะคะ เจ้าของกระทู้งานยุ่งแบบจัดหนักเลยค่ะ
ปล.พรุ่งนี้อาจจะได้เจอกันด้วย
เพราะงาน จขกท. เสร็จหมดแล้ว (ดีใจปลื้มปริ่มสุดๆ )
อาจจะหนี (?) ไปเจอเขาอีก....
หรือเขาจะมาหาก็ไม่รู้สินะ 5555
อัพจาก จขกท.
ต่อจากตอนนับจุดด่างดำบนหน้า
.
คืออันที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรต่อมากมายจากนั้นหรอกค่ะ ^^;
พอประมาณ 4ทุ่มเศษๆ เราก็ออกมายืนรอรถ (ที่มันคงเป็นรอบสุดท้าย)
พอรถมา เราก็ขึ้นรถกลับด้วยกัน เขาลงครึ่งทางแล้วต่อรถไปอีกสาย
ส่วนเรานั่งจนเกือบสุดสายค่ะ (แอบหลับเลยป้ายด้วย TT_TT)
ตอนขึ้นรถมาเจ้าตัวก็บอกปวดหัว นอนซบบ่าเราจนถึงป้ายที่เขาต้องลง
คือผลสรุป กลับไปถึงบ้านนี่น็อค อาเจียน ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
แต่พอเช้ามา ก็ต่างคนต่างไปเรียน เขาก็บอกว่าไปเรียนไหว
เอ้า! ไหวก็ไหว
แล้วเราก็ไม่ได้เจอกัน
. ตอนแรกเราก็คิดว่าวันพฤหัสบดีจะได้เจอกัน (ตามที่ คห. บอกไว้)
แต่สรุปก็ไม่ได้เจอ ☹
แต่
..วันศุกร์ (เมื่อวาน วันที่ 25 เมษา) เราก็ได้เจอกัน (>_<)
เขาไม่มีเรียนเมื่อวานพอดี เราเองก็ไม่มีเรียนทั้งวัน มีแต่ต้องเข้าสตูดิโอตอนค่ำ
เราก็เลยนัดเจอกันที่เดอะมอล์งามวงศ์วาน
. แอบเกรงใจ ใกล้เรา แต่ไกลเขา
พ่อเขามาส่งถึงที่
เราเจอกันประมาณบ่าย
วันนี้ต่างคนต่างชิล เขาใส่เสื้อยืด กางเกง อิแตะ
ส่วนเราก็เเสื้อยืด กางเกงยีน อิแตะ เหมือนกัน
แต่แบบมันมีอะไรให้ได้แซวตลอด เพราะเขาเป็นคนตัวเล็ก คือ ตัวเขาเล็กกว่าเรามาก
เราสูงกว่าเขาพอสมควร ขนาดถอดรองเท้ายืนคู่กัน เรายังสูงกว่าเขาหลายนิ้ว
ตัวเราใหญ่กว่า
. เหมือนเดินกับเด็กเลย 5555555
วันนี้ต่างคนต่างหิวมา เพราะไม่มีใครกินอะไรมาเลย เลยไปหาร้านข้าวกินกัน
สุดท้ายก็เจอร้าน (สิ้นคิด) ยาโยอิ (อีกละ) คราวก่อนก็ยาโยอิ คราวนี้ก็ยาโยอิ 5555
ตอนนั่งรออาหารมาเสิร์ฟ เรานี่หน้าแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น เพราะอดนอนมาหลายคืน (ทำงานFP)
เขาก็ถามเราว่าไหวไหม ไหวไหม เราก็ทำหน้ายิ้มๆ (แต่เชื่อเถอะเป็นยิ้มที่โคตรชืด) บอกว่า ไหว
พออาหารมาก็กินกัน พอได้ของกินตาก็เริ่มสว่าง
แต่ก็ไม่รู้จะไปไหนกันต่อดี
เราเลยชวนเขาไปเดินเล่นที่มหาลัยเรา
.แล้วแม่รงก็แจ็คพ็อตแตก
นั่งรถไม่ทันถึงมอ เราก็โดนเพื่อนโทรตามให้เข้ามอ ไปทำจิงเกิ้ล (TT_TT ไหนบอกนัดทุ่มนึงไง)
เราก็บอกเขาว่ามีงานด่วนเข้ามา พร้อมที่จะเจอเพื่อนเราไหม???
เขาก็ถามเราว่า เพื่อนกี่คน เราก็บอกว่า ไม่เยอะหรอก ทั้งกลุ่มก็10กว่าคน
เท่านั้นล่ะ เจ้าตัวหน้าเหวอ บอกว่า ไม่กล้าเจอ เยอะเกิน ตั้งตัวไม่ทัน
พอถึงมอ เขาก็บอกว่าจะไปอยู่กับเพื่อนเขาที่อยู่มอเดียวกับเรา
เราก็พาเขาไปเจอเพื่อนเขา ส่วนเราก็อารมณ์หงุดหงิด ไปนั่งทำจิงเกิ้ลให้เพื่อน
ทำให้ไม่น่าเกิน 20นาที เราก็ขอแว๊บมาตามหาตัวเขา เราหาเขาไม่เจอ แทบร้องไห้
ใจคิดว่า งอนจนหนีกลับไปแล้วแน่ โทรหาก็ไม่ติด จนเราต้องโทรหาพ่อเขา
แต่คุยกับพ่อไม่ทันจบ เขาก็โทรกลับมา เรารับสาย เสียงนี่แทบสั่นล่ะว่าเขาหายไปไหน ทำไมไม่บอก
แล้วคำตอบคือ เข้าห้องสมุด ม.เรา แล้วห้องสมุดไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ TT_TT ใจนี่โล่งเลย
เราก็เลยแบกโน้ตบุ๊คมาห้องสมุด (ทิ้งกลุ่มเพื่อนที่ทำงานอยู่) มาอยู่กับเขากับเพื่อนที่ห้องสมุด
แล้วคุยประชุมงานผ่านทางไลน์เอา
จนสุดท้ายเพื่อนเขาก็กลับบ้านก่อน เหลือเขากับเรา
เราต้องเข้าสตูตอน 1ทุ่ม เราปล่อยเขากลับคนเดียวไม่ได้
เราพยายามขอเขาสุดชีวิตว่าให้กล้าไปเจอเพื่อนเราหน่อย อย่างน้อยก็จะได้นั่งรอในสตู เราจะได้ไปส่งได้
ตอนแรกเขาก็ไม่ยอม แต่พอเราพูดว่า เป็นห่วง หงุดหงิดด้วยที่ต้องทิ้ง
กลับบ้านคนเดียว
เขาก็ยอมใจอ่อน ไปสตูกับเรา แต่พอเขาเจอหน้าเพื่อนเรา 10กว่าคน ที่แบบ ซ่าๆ กันทั้งนั้น หน้าเขานี่ถอดสี เล่นหันหลังกลับจะเดินหนีเลย
สุดท้ายเราก็ต้องพามานั่งง้อขอโทษที่เราบังคับให้เขามา แต่เขาบอกไม่เป็นไร
จนเพื่อนเราคนนึงเดินมาหา แล้วมาบอกให้เขาไปนั่งด้วยกัน เขาก็ยอมไป
พอไปถึงเพื่อนเราโห่แซวกันใหญ่ แต่เพื่อนเราก็เฟรนลี่ คุยกันแป๊บเดียว เขาก็หายเกร็ง
แถมขอให้เพื่อนเราเผาเราให้ฟังอีกต่างหาก (=_=) เอาคืนสินะ
เรานี่อายแทบมุดโต๊ะ
แล้วทีนี้เราก็เข้าสตู ที่สตูจะเปิดแอร์หนาวมาก เพราะไฟในสตูร้อน เลยต้องเปิดแอร์เย็นๆ
เขาบอกว่าเขาหนาว เราก็เลย
.นั่งใกล้ๆแล้วกอด เขาก็เหมือนจะเขยิบออกนิดนึง แล้วบอกว่า
ไม่เอา กลัวโดนเพื่อนแซว เราก็เลยบอกกลับไป แซวก็แซวไป เราไม่สน
แล้วเราก็นั่งใกล้ๆเขาแบบนั้น จนเราเข้าห้องตัดต่อ ไปทำหน้าที่ของเรา
จนงานเสร็จออกจากสตูมา เพื่อนยืนประชุมนัดงานแป๊บนึงก็แยกย้ายกันกลับ
เรายืนตกลงกับเขาว่า เราจะไปส่งเขา (นั่งรถเม) แล้วเราค่อยย้อนกลับมา
เขาไม่ยอม เขาบอกว่า มันดึกแล้วไม่อยากให้เรานั่งรถกลับมาคนเดียว
เราเองก็บอกเขากลับไปว่าไม่ยอมให้เขากลับคนเดียวเหมือนกัน
พูดไปพูดมาเขาบอกว่า งั้นขอนอนหอ
(ชื่อเรา)ได้ไหม
เรานี่สตั๊นแล้วรีบบอกปัดทันที ขืนให้นอนล่ะก็
(-///////-) ไม่ดีมั้ง
แล้วรถ 66 ก็มา เขาเดินขึ้นไปก่อน
คิดว่าเราคงไม่ตามขึ้นไป
แต่เปล่า !!! เราถามคนขับรถว่ารอบสุดท้ายหมดกี่โมง พอรู้ว่า หมด5ทุ่ม เราก็วิ่งขึ้นรถไปนั่งกับเขา
เขาหน้างอเลย (-_-) เราต้องพยายามใช้ลูกอ้อนทุกวิธีให้เขาหายโกรธ สุดท้ายเขาก็ยิ้ม
เรานั่งไปจนถึงป้ายที่เขาจะลง เราเองก็ต้องขึ้นรถป้ายนี้กลับเหมือนกัน
นั่งรถสาย 66 ย้อนกลับไปที่มอตัวเอง
..ฉันมาเพื่อมาส่งเขาจริงๆ 55555
แต่จู่ๆ ไม่ห่างจากที่เรายืนอยู่ ก็เกิดอุบัติเหตุ รถมอไซ กับรถเก๋งชนกันดังโครม
รถมอไซค์คว่ำเลย แต่คนขี่ไม่เป็นอะไรมาก รู้สึกจะบาดเจ็บ แต่ดูแล้วน่าจะโดนกระแทกพื้นจนแขนหักล่ะมั้ง (เห็นภาพเขาแขนลงพื้น เลือดไม่มี )
รถกู้ภัยก็มาเคลียร์พื้นที่ แบกคนเจ็บไปโรงพยาบาล
แล้วรถสาย 66 ก็มาพอดี
.. เขาบอกให้เราขึ้นรถคันนี้กลับ เพราะกลัวว่ารถหมดเราจะกลับไม่ได้
ในระหว่างที่ ไทยมุง คนอื่นๆกำลังดูสถานการณ์รถชน
รถ 66 ก็มาจอดตรงหน้าเราพอดี
เราก็หันไปหาเขา แล้วพูดกับเขาเบาๆ ว่า
. ขอหอมแก้มทีนึงนะ
เราไม่รอคำตอบหรอกว่าเขาจะตกลงไหม เราก้มตัวนิดนึง เอาปากไปจุ๊บเบาๆที่แก้มเขา
ในขณะที่คนอื่นรอบๆกำลังสนใจอุบัติเหตุ
. คงไม่มีใครสนใจเราหรอก ^^
แล้วเราก็พูดกับเขาว่า ห้ามเอาคืนนะ เจ้าตัวยังสตั๊นอยู่เลย 5555
เราก็วิ่งขึ้นรถทันที ได้ยินแต่เสียงเรียกชื่อเราตามหลังมา
แต่รถก็วิ่งออกมาก่อน
เรานี่ยิ้มแก้มแทบแตกกับความใจกล้าของตัวเอง
.
มือจับปาก
คิดไปว่า ทำไมกล้า
นั่งยิ้มอยู่แบบนั้น
ยอมไม่ยอมแต่ก็ได้จุ๊บแก้มไปแล้ว
แล้วนั่งรถซักพัก จนเกือบใกล้ถึงมอเราแล้ว เขาก็โทรมา บอกว่าเขาถึงบ้านแล้ว
แล้วเขาก็ถามว่า ทำไมเมื่อกี๊ทำแบบนั้น
หน้าเราที่ยิ้มอยู่นี่หุบยิ้มแทบไม่ทัน
.. โกรธเหรอ
เปล่า ไม่ได้โกรธ
.. เขาตอบ
แล้ว
.. เราถาม แต่เหมือนคำที่เว้นหยั่งใจเขา
.ที่เราทำเมื่อกี๊ เขาไม่ชอบสินะ
เขิน
คำตอบสั้นๆที่เขาตอบมาทำความกังวลว่าตัวเองเผลอทำผิดหายไปจนหมด มันโล่งใจแล้วก็มีความสุขแบบบอกไม่ถูก
.รู้สึกว่าตัวเองยิ้มแก้มแตก (>_<)
อื้อ
เขินเหมือนกัน เรานี่ยิ้มไปหัวเราะไป
รู้สึกเขินอ่ะ
คราวหน้า ถ้าเจอ จะเอาคืน เขาพูด เสียงนี่แบบ
.น่ารักอ่ะ
กลัวมากกกก กลัวสุดๆ แต่บอกแล้วห้ามเอาคืนไง 55555
เอาคืนแน่ คอยดู
จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^
(จบบันทึก 25 เมษา)
เห้ยน่ารักมากกกกก มีแอบขโมยหอมแก้มด้วยอ่ะ
ทุกครั้งที่เจอกัน เป็นโมเม้นท์ที่ น่ารักตลอดเลยคู่นี้ 555555555
สิ่งที่ประกาศต่อจากนี้...คือการยุติการเล่านะคะ
เพราะว่ามันมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น ทำให้ไม่สามรถเกิดสิ่งดีๆที่มีต่อกันได้อีกแล้ว
เราลดความรู้สึกกลับมาเป็นเพื่อนกัน.....เหตุผลนั้น เราขอไม่บอกได้ไหมคะ
เจ็บค่ะ พูดเลย
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google