ﾞ PRINCESS ♓UNTER ⊹ ♚⌠เกมล่าเจ้าหญิง⌡♚ - Chapter 3
Type: Thriller/Fantasy
Rate: PG-13
Chapter 3
princess หนาว .. หญิงสาวนอนขดอยู่ในโพรงไม้ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนรู้แค่ว่าร่างกายของเธอตอนนี้ต้องการความอบอุ่น ไดแอนน่ายันตัวลุกขึ้นกอดเข่าสร้างความอบอุ่นให้ตัวเอง หัวใจของเธอตอนนี้เต้นแผ่วเบาเหลือเกิน จิตใจของหญิงสาวฟุ้งซ่านคิดอะไรสับสนวุ่นวายไปหมด ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจก็พร้อมจะยอมสละชีวิตตัวเอง พลันเสียงฝีเท้าหลายคู่ก็ดังขึ้น ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เธอควรจะออกไปให้พวกเขาฆ่าเลยดีไหม หรือเธอจะซ่อนตัวอยู่ในนี้ไปเรื่อยๆ แต่จะช้าหรือเร็วเธอก็ต้องตายอยู่ดีจริงไหม
princess นี่ก็เดินมาตั้งไกลแล้วนะไม่เห็นจะเจออะไรเลย พวกระจอกทั้งหลายเลือกทางกันยังไงเนี่ย เสียงกวนประสาทดังมาจากย่ามสะพายบ่าของเจ้าชายอะนาเธอร์
princess หุบปากไปเลยเจ้าไมโคร พูดเหมือนเดินเองอ่ะนะ เจ้าชายอีกคนด้านหลังพูดแทรกก่อนที่คู่หูของไมโครจะเอ่ยปากห้าม
princess แล้วอีกอย่างให้พวกเราเลือกก็ดีกว่าให้ไมโครโฟนอย่างแกเลือกแล้วกัน น้องชายฝาแฝดของเขาพูดเสริมทันที ก่อนทั้งคู่จะหันไปแปะมือกันแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ
princess หนอยเจ้าพวกมนุษย์กระจอก
princess เอาหน่าๆทุกคน ไมโครมันก็เป็นแบบนี้แหละ เจ้าชายอะนาเธอร์ปรามขำๆเมื่อเห็นเพื่อนเจ้าชายของเขาเริ่มฉุน
princess ธีร์ นายแน่ใจนะว่าทางนี้ คู่หูของธีร์หันไปถามเสียงนิ่ง
princess ผ..ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่ผมคิดว่าทางนี้ ธีร์ก้มหลบสายตาเจ้าชายภู
princess เอาหน่าภู มันก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าทางไหน เจ้าชายแจ็คหันมาพูดกับเจ้าชายภู
princess จริง นายจะโหดเกินไปแล้วดูสิธีร์ตัวสั่นไปหมดแล้วเนี่ย เจ้าชายฟินน์เดินไปกอดคอธีร์แล้วพยายามปลอบขำๆ แต่อีกคนดูท่าจะไม่ขำด้วย ธีร์ค่อยๆดึงมือของเจ้าชายฟินน์ออกแล้วเดินนำหน้าไปทิ้งให้สองแฝดมองหน้ากันงงๆ เจ้าชายภูมองตามหลังอีกคนก่อนจะก้าวเท้าเดินตาม
princess เสียมารยาทกับเจ้าชายคนอื่นได้อย่างไร เสียงแข็งพูดไล่หลังมาทำให้ธีร์ต้องหยุดเดินอย่างช่วยไม่ได้
princess ผมแค่กลัวว่าเจ้าชายจะโกรธ
princess อ๋อ นี่อยู่สบายมานานจนสำคัญตัวเลยงั้นเหรอ
princess ไม่ใช่นะครับ ธีร์ตอบกลับทันทีที่อีกคนพูดจบ
princess อย่าลืมว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน เจ้ามันเป็นแค่ทาส สิ้นเสียง ทาสธีร์ก็เงยหน้ามองเจ้าชายคู่หูของตน น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยออกมาเบาๆ
princess ครับ .. ผมไม่ลืมว่าผมต่ำต้อยแค่ไหน ผมจะไปขอโทษเจ้าชายฟินน์เองครับ ธีร์เดินสวนกลับไปหวังจะไปขอโทษเจ้าชายอีกคนแต่มือหนากลับดึงร่างของเขาไว้
princess ประชดข้ารึไง? ไม่ทันจะมีคำตอบใดเสียงจากกลุ่มของตนก็ดังขึ้น
princess เฮ้ ทุกคนมาทางนี้ ข้าเห็นอะไรไม่รู้เคลื่อนไหวอยู่ทางนั้น เจ้าชายอะนาเธอร์ร้องเรียกพรรคพวกของตนให้มารวมกันหลังต้นไม้ใหญ่ เจ้าหญิง? ทั้งหมดกำอาวุธที่มีไว้แน่นสายตาจดจ้องไปยังร่างที่เคลื่อนไหวหลังแนวไม้ไม่กระพริบ ไม่ใช่แค่ทางตรงหน้า แต่พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะสำรวจกันละกัน เพราะถ้าเป็นเจ้าหญิงจริงๆ คนที่ฆ่าเธอได้มีเพียงคู่เดียวเท่านั้น
princess นายคิดว่านั่นคือเจ้าหญิงงั้นรึ เจ้าชายแจ็คหันมาถามเจ้าชายอะนาเธอร์
princess ข้าคิดว่านะ รูปร่างนั่นคงไม่ใช่ผู้ชาย
princess งั้นเจ้าก็บุกไปเลยสิกลัวอะไรเจ้างั่ง เสียงคุ้นหูดังออกจากย่ามของเจ้าชายอะนาเธอร์ เมื่อไมโครพูดจบเจ้าชายฝาแฝดทั้งคู่ก็พุ่งตัวออกจากที่ซ่อน เช่นเดียวกับอีกสองคู่ที่ตามมาติดๆ
princess กรี๊ดดดดด! แหกร่วง! ว้ายอะไรกันคะ เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังโวยวายขึ้นเมื่อเจ้าชายทั้งหมดมาล้อมรอบเธอไว้
princess นี่มันพวกเจ้าชายนี่หว่า เจ้าชายแจ็คที่ยกปลายดาบจ่อคอหอยของหญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างผิดหวัง
princess แหม ก็แน่สิคะ นี่รูว์บี้ห์เองค่า เงียบเสียงหน่อยสิคะเดี๋ยวน้องแม้กตื่น ชู่ว! รูว์บี้ห์หันไปมองค้อนเหล่าเจ้าชายพลางเขย่ากล่อมน้องแม้กที่นอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขน
princess บอกเลยนะคะว่าพวกคุณคุณคุณคุณแล้วก็คุณเสียมารยาทมากๆ
princess ลูบี้บ่นอะไรเสียงดังจังเลย เจ้าชายน้องแม้กงัวเงียพูดขึ้นเบาๆ
princess โทษทีพวกเรานึกว่าเธอคือเจ้าหญิง เจ้าชายอะนาเธอร์ตอบ
princess แหมเข้าใจค่ะว่าสวย แต่รูว์บี้ห์เป็นนางฟ้านะคะไม่ใช่เจ้าหญิง รูว์บี้ห์วางน้องแม้กลงแล้วหันไปคุยกับพวกเจ้าชายที่เหลือ
princess ว่าแต่นี่ยังไม่เจอเจ้าหญิงอะไรนั่นอีกเหรอคะ รูว์บี้ห์ว่าต้องอยู่แถวนี้หละค่ะ รูว์บี้ห์จูงมือน้องแม้กเดินออกจากกลุ่มพลางมองไปรอบบริเวณ
princess สกิลค้นหาพวกคุณนี่แย่มากนะคะ รูว์บี้ห์มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าต้นไม้ใหญ่ตรงนั้นมันน่าสงสัยที่สุดค่ะ ว้าย หลุดปาก รูว์บี้ห์ยกมือปิดปากเมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดหลุดเรื่องสำคัญไป
princess เย่ ไปกันเลยลูบี้ น้องแม้กอยากกลับบ้านแล้ว พูดจบน้องแม้กก็วิ่งนำไปยังต้นไม้ต้องสงสัยอย่างร่าเริง
-
princess กลุ่มของเจ้าชายจอฟฟรี่ย์เดินลึกเข้ามายังป่าเวทมนต์ เจ้าชายต่างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ผ่านมา จนการเดินเท้าเริ่มล่าช้าลงเรื่อยๆ
princess พักตรงนี้ก่อนก็ได้ เมื่อเจ้าชายจอฟฟรี่ย์พูดจบทั้งหมดก็หาที่นั่งพักกันตามแนวต้นไม้
princess เจ้าชายเหนื่อยไหมครับ ยูอิชิหันไปถามคู่หูของเขาทันทีที่ทั้งคู่นั่งพัก
princess นิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก
princess ดื่มโพชั่นนี่ซะสิ เจ้าชายจอฟฟรี่ย์ยื่นโพชั่นให้ทั้งคู่
princess ขอบคุณครับ ยูอิชิหันไปรับโพชั่นมาให้เจ้าชายของเขาดื่มทันที โดยที่เจ้าชายฮยอนวูมีท่าทีไม่พอใจนักที่ต้องมารับความช่วยเหลือจากเจ้าชายจอฟฟรี่ย์ถึงสองครั้ง
princess ว่าแต่ไม่นึกเลยนะคะว่าเจ้าชายจอฟฟรี่ย์จะจับคู่กับจอนสโนว์ได้ เซเลอร์เมอคิวรี่เดินเข้ามาในระยะก่อนพูดเบาๆพลางสังเกตท่าทีของทั้งสองคน
princess ไม่ใช่เรื่องแปลกในเมื่อจอนเองก็เป็นทหารคนสนิทของข้า
princess ค่ะฉันเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร อย่างไรก็ขอบคุณเจ้าชายจอฟฟรี่ย์มากนะคะที่มาช่วยพวกเราไว้ เซเลอร์เมอคิวรี่กล่าวยิ้มๆก่อนจะเดินนำโพชั่นกลับไปให้เจ้าชายคู่หูของเธอ
princess ว่าแต่เจ้าชายจอฟฟรี่ย์มาแถวนี้ได้อย่างไร ตอนเริ่มเกมข้าไม่เห็นท่านเลย เจ้าชายฮยอนวูถามอย่างสงสัย
princess ข้าก็เดินมาเรื่อยๆได้ยินเสียงร้องข้าก็เลยช่วย เจ้ามีปัญหางั้นรึ?
princess ก็มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอที่มาช่วยคู่แข่งอย่างพวกเรา
princess หึ ถ้าเจ้าอยากตายเมื่อไหร่ก็บอกข้าได้เสมอ พักกันพอแล้วรีบไปต่อกันเถอะ เจ้าชายจอฟฟรี่ย์เดินนำออกไปตามด้วยคู่หูของเขา
princess เจ้าเองก็คิดว่าแปลกเหมือนกันสินะ เจ้าชายพรจงกลพิไลลาศพูดขึ้นทันทีที่เดินมาสมทบ
princess อืม ไม่น่าไว้ใจทั้งสองคน โดยเฉพาะจอนสโนว์ เจ้าชายฮยอนวูตอบกลับพลางเดินตามทิ้งระยะห่างจากเจ้าชายจอฟฟรี่ย์
princess เจ้าชายไม่ต้องห่วงนะคะฉันจะจับตาดูเจ้าชายจอฟฟรี่ย์ไว้ให้เองค่ะ
princess ส่วนผมจะคอยดูจอนสโนว์ไว้เองครับ ยูอิชิตอบผู้เป็นนาย แล้วทั้งหมดก็เริ่มออกเดินทางต่อโดยปกปิดแผนการอะไรบางอย่างไว้ในใจ
-
princess ดาร์คดิแซสเตอร์จัดการมัน สิ้นเสียงคำสั่งลมพายุขนาดใหญ่ก็อุบัติขึ้น หลุมสีดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นเหนืออากาศดูดกลืนต้นไม้โดยรอบขึ้นไปแต่กำแพงสูงด้านหน้ากลับไม่ขยับไปไหน ตอนนี้เจ้าชายเทพโล้นและเจ้าชายชยอลที่แยกออกมาจากกลุ่มติดอยู่ในเขาวงกตที่ทั้งคู่ยังคงหาทางออกไม่เจอ
princess ไม่ไหวเลยค่ะเจ้าชาย .. บินไปสูงแค่ไหนพวกกำแพงมันก็สูงขึ้นตามเท่านั้น ทิงเกอเบลพูดเสียงหอบหลังจากพยายามบินหาทางออกจากด้านบน
princess หนอยไอ้เขาวงกตเฮงซวย เจ้าชายชยอลสบถเสียงดัง
princess หึ แค่เขาวงกตกระจอกจะมาสู้กับข้างั้นเหรอ เจ้าชายเทพโล้นโกรธจัดฟาดฟันอาวุธไปตามแนวกำแพงหวังจะให้พังแต่กลับมีเพียงตัวอักษรปรากฏขึ้นแทน
princess อยากออกไปจากที่นี่ไหม? เอาชีวิตมาแลกสิ
princess ไม่ทันได้ตั้งตัวแผ่นดินก็สั่นไหวรุนแรงผืนดินปรากฏมือขนาดใหญ่กุมร่างของเจ้าชายชยอลบีบไว้แน่น ท่ามกลางเสียงกรี๊ดของทิงเกอเบลที่พยายามเข้าไปช่วยแต่ไร้ผล ใบหน้าของเจ้าชายชยอลแสดงออกถึงความทรมานอย่างมากจากแรงบีบรัดก่อนที่เขาจะกระอักเลือดออกมา พลันกำแพงอีกด้านก็ปรากฏข้อความใหม่
princess คู่แข่งของเจ้าคนนี้คงเป็นเสี้ยนหนามสำคัญในตอนท้าย เอาชีวิตของมันให้ข้าสิแล้วเจ้าจะออกไปจากที่นี่ได้
-
princess เจ้าชายคิดดีแล้วเหรอครับที่แยกตัวมาแบบนี้ มนุษย์หิมะตัวเล็กเอ่ยถามเบาๆหลังจากทั้งคู่แยกทางกับกลุ่มเดิมมาได้ซักพัก
princess ข้าไปคนเดียวได้ ข้าไม่ต้องการภาระ เจ้าชายจินตวีร์หันมามองหน้าโอลาฟปรามๆที่พูดไม่เข้าเรื่อง
princess แต่โอลาฟแค่คิดว่าถ้าเรารวมกันมันน่าจะปลอดภัยกว่านะ ดูป่านี้สิน่ากลัวชะมัดเลย โอลาฟกล่าวเสียงหวั่นๆแล้วรีบเดินมากอดขาจินตวีร์ไว้พลางมองบรรยากาศโดยรอบที่ไม่มีทีท่าว่าหมอกจะเบาลง
princess ถ้าเจ้ายังไม่หยุดพูดข้าจะทิ้งเจ้าไว้ตรงนี้แหละ
princess กร๊อบ .. เสียงกิ่งไม้ที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง เสียงที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้น เจ้าชายจินตวีร์ยืนนิ่งเมื่อสัมผัสได้ถึงบรรยากาศน่าขนลุกโดยรอบ โอลาฟที่ไม่รู้เรื่องอะไรยังคงเดินต่อไปไม่หยุด
princess หยุดก่อนโอลาฟ
princess ครับ โอลาฟหันมาหาเจ้านายของเขาที่กำลังอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ด้านหลังของโอลาฟคืออสูรต้นไม้แบบเดียวกับที่เขาเจอมาแล้ว แต่คราวนี้ไม่ได้มาแค่ตัวเดียว ที่นี่คือรังของของพวกมัน ..
-
princess หมอกจางลงแล้วแหละค่ะเจ้าชาย ผีสาวหันมาพูดกับเจ้าชายของตนเองหลังจากที่ทั้งคู่แยกตัวออกมาจากกลุ่ม
princess ดีแล้วเราจะได้หาทางไปต่อซักที ทั้งคู่ลุกขึ้นยืนเพื่อเดินทางไปต่อหลังจากนั่งรอให้หมอกจางมาหลายชั่วโมง
princess ไปทางไหนดีละคะ วิกกี้กลัวพาเจ้าชายไปเจอเรื่องแย่ๆอีกจัง
princess เอาหน่ายังไงพวกเราก็ไม่ตายหรอก พูดให้ถูกเธอคงไม่ตายอีกรอบหรอกวิกกี้ พูดจบเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดก็หัวเราะเบาๆพลางเดินนำคู่หูของตนที่ตอนนี้กำลังทำท่าทางฟึดฟัดไปอีกด้านของป่า
princess ว้ายเจ้าชายคะนั่นมันร่างคนนี่นา วิกกี้อุทานออกมาพลางลอยไปทางร่างคนต้องสงสัย
princess นี่มันเจ้าชายดาร์กแทททู วิกกี้ตาโตร้องเรียกเจ้าชายของตนที่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ สภาพของเจ้าชายดาร์กแทททูดูไม่สู้ดีนัก ร่างสะบักสะบอมไปทั้งร่างถ้ารอดมาได้ก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์ ทางด้านเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดที่ตอนนี้อุ้มร่างอีกร่างออกมาจากเงาไม้ด้านข้าง
princess ช .. ช่วย ... ช่วยพี่แทททูด้วย ร่างเล็กในอ้อมแขนของเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดพูดเสียงสั่น ปีเตอร์แพนเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน ทั้งคู่คงผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่มาไม่ผิดแน่
princess เจ็บ .. เจ็บจัง พี่แทททู แพนขอโทษ
-
princess อีกด้านของป่ากลุ่มของเจ้าชายคู่หนึ่งก็กำลังเดินทางตามหาเจ้าหญิงอย่างไม่ย่อท้อ
princess เหอะ พูดแล้วน้องลิวลิวก็โมโห ทั้งๆที่น้องลิวลิวเป็นคนเห็นหีบแท้ๆ เชอะ! เจ้าชายน้องลิวลิวกอดตุ๊กตาหมีคู่ใจเดินนำหน้าคนอื่นไป
princess ก็ที่พวกเราตามแม้กไม่ทันก็เพราะลิวลิวมัวแต่เล่นไม่ใช่รึไงเล่า! สกายลินพูดเสียงดังไล่หลังคนข้างหน้า
princess อะไรล่ะอย่ามาว่าลิวลิวนะลิวลิวไม่ผิด!
princess เอาหน่าอย่าทะเลาะกันนะเด็กๆพี่ว่าเรารีบไปดีกว่า เจ้าชายแคมเมรอนห้ามเจ้าชายน้อยกับน้องสาวของเขา
princess เชอะ เด็กผู้หญิงน่ารำคาญ ลิวลิวไปดีกว่า เจ้าชายน้องลิวลิวเดินล่วงหน้าเข้าไปยังป่าลึก ทำให้คู่สองพี่น้องต้องเร่งฝีเท้าตามเข้ามา
princess พี่พีเท่อะว่าทางนี้จะมีอะไรมั้ย ลิวลิวกลัว
princess ไม่ต้องกลัวนะน้องลิวลิว พี่พีเท่อะจะช่วยน้องลิวลิวเอง ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าชายน้องลิวลิวพูดคุยกับตัวเองอย่างสนุกสนาน
princess อุ้ยพี่แคมรอนคะนั่นบ้านคนนี่คะ
princess ไหนไหนลิวลิวง่วงนอนแล้ว ลิวลิวอยากนอนในบ้าน
princess แต่พี่ว่ามันไม่ค่อยน่าไว้ใจนะ เดี๋ยวสิลิวลิว ไม่ทันขาดคำเจ้าชายน้องลิวลิวก็วิ่งนำไปยังกระท่อมกลางป่า ทำให้เจ้าชายแคมเมรอนวิ่งตามไปห้ามอย่างช่วยไม่ได้
princess ก๊อก ก๊อก ก๊อก นี่ลิวลิวเองนะ เจ้าชายน้องลิวลิวเคาะประตูกระท่อมอย่างร่าเริง พลันประตูเก่าผุพังก็เปิดอ้าออกช้าๆ ตามมาด้วยน้ำเสียงเชื้อเชิญจากคนในบ้านที่พูดยานจนน่าขนลุก
ฮี่ฮี่ฮี่ เข้ามาก่อนสิคะเจ้าชาย แล้วหม่อมฉันจะบอกความลับของอาณาจักรนี้ให้ฟัง ฮี่ฮี่ฮี่
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
ข้อ 25
กระถินไทย.
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 2
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 0
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -2
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 2
เจ้าชายชยอล 1
ดาร์กแทททู -1
ข้อ 26
กระบอก
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 1
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 0
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -3
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 1
เจ้าชายชยอล 0
ดาร์กแทททู -1
ข้อ 27
เบบี้แครอท
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 1
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 1
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -3
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 1
เจ้าชายชยอล 0
ดาร์กแทททู -1
ข้อ 28
กล้วยหอม
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 1
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 1
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -3
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 2
เจ้าชายชยอล 0
ดาร์กแทททู -1
ข้อ 29
ผักชี
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 2
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 1
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -3
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 2
เจ้าชายชยอล 0
ดาร์กแทททู -1
ข้อ 30
ต้นหอม
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 2
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ -3
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 2
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 1
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 0
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน -3
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 2
เจ้าชายชยอล 0
ดาร์กแทททู -1
จบเกมก่อน 1 ทุ่มจริงๆค่ะ
รี 100 เจ้าชายชยอล
รี 200 เจ้าชายภู
รี 300 เจ้าชายอะนาเธอร์
ผู้ชนะมิชชั่น เจ้าชายอะนาเธอร์
ถ้าพี่อานาเถ่อะช่วยรูว์บี้ห์นะขะ หรือจะทำร้ายอี ภ. ธ. ก็ได้ข่ะ
ค่ะ วันนี้ก็ไม่มีการพูดคุยไปนะขะแหม
ไมโครนายช่วยฉันเลือกซิ
ไมโคร : หึ เพรนาะเห็นนายไม่อยากจะทำร้ายคู่อื่นหรอกนะ ฉันขอเพิ่ม Life Point ให้เจ้าชายอะนาเธอร์
เจ้าชายอะนาเธอร์เลือกเร็วค่ะว่าจะลด 50 พ้อยใคร หรือจะเพิ่ม 30 พ้อยใคร
เจ้าชายน้องแม็ค & นางฟ้าแม่ทูลหัวรูว์บี้ห์ 90
เจ้าชายน้องลิวลิว & พี่ตุ๊กตาหมีพีเท่อะ 80
เจ้าชายชานยอล & ฑูตนางฟ้าทิงเกอเบล 50
เจ้าชายเทพโล้น & หลุมดำดาร์ดดิแซสเตอร์ 100
เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์ 95
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด & ผีสาววิคตอเรีย 70
เจ้าชายฮยอนวู & จิ้งจอกเก้าหางยูอิชิ 80
เจ้าชายดาร์คแทททู & เด็กหนุ่มผู้ไม่มีวันโตปีเตอร์แพน 45
เจ้าชายจินตวีร์ & มนุษย์หิมะโอลาฟ 40
เจ้าชายฟินน์ & เจ้าชายแจ็ค 75
เจ้าชายพรจงกลพิไลลาศ & เซเลอร์เมอร์คิวรี่ 90
เจ้าชายแคมเมรอน & น้องสาวสกายลิน 90
เจ้าชายอะนาเธอร์ & เทพไมโครโฟนไมโคร 95
เจ้าชายเลือกไม่ปังเลยค่ะ ให้โอกาสเลือกใหม่นะคะ ตอนนี้เจ้าชายมี 95 พ้อย บอกรี 300 ไปอีก 20 พ้อย ยังจะเอาอีก 30 เหรอคะ ลดเลือดคนอื่นเลนค่ะ อิอิ
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: เทพโล้น/darkdisaster
แสดงบทบาท : ตัวร้าย
หึหึหึ ดูเหมือนเจ้าบ้านั่นจะโดนปีศาจชั้นต่ำพรรค์นั้นนั่นเล่นงานเข้าซะแล้วสินะ นี่ท่านคิดจริงๆเหรอ ว่าเจ้าคนพรรค์นั้นมันจะมีประโยชน์กับพวกเราในภายภาคหน้าน่ะ
หายนะสีดำถาม ในขณะที่วนรอบตัวเจ้านายของตนพลางกวาดสายตาไปหาศัตรูไปด้วยราวกับว่าจะปกป้องเจ้านาย
เทพโล้นไม่พูดอะไร เอาแต่ยืนมองเหตุการณ์ข้างหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทันใดนั้นเอง เสียงของทูตน้อยก็ดังขึ้น
เจ้าบ้า มัวยืนเซ่ออะไรอยู่ รีบมาช่วยท่านชยอลสิยะ
ทูตน้อยตะคอดเสียงดังลั่นใส่เทพโล้น แต่เทพโล้นก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ยืนมองอีกฝ่ายถูกบีบรัดด้วยสายไร้อารมณ์
ขอร้องล่ะ ได้โปรด จะให้ข้าทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น ได้โปรด ช่วยท่านชยอลทีเถอะ ฮึกๆ กระซิกๆ
ทูตน้อยพูดขอร้องเทพโล้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย และสั่นเทาในขณะที่น้ำตาไหลรินเพราะความสิ้นหวัง
อะไรก็ยอมสินะ...แกพูดเองนะ
เทพโล้นแสยะยิ้ม สายตาที่เดิมจากนั้นดูเย็นชา เปลี่ยนไปเป็นสายตาอำมหิตราวกับกำลังรู้สึกว่าอยากที่จะฆ๋า...แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกราวกับเสียงของปีศาจ
(กำจัดมันซะ...)
เทพโล้นกระซิบ แล้วในทันใดนั้นเอง ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม และอยู่ลมพัดแรงราวกับพายุเข้า เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างดังสนั่น ในตอนนี้ ความมืดได้เข้าครอบงำทั่วทุกสารทิศ นัยน์ตาสีแดงฉาน ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอันมืดมิด และเสียงขู่คำรามก็ดังลั่นดุจปีศาจนับล้านขู่คำรามพร้อมกันดังสั่นสะท้านกึกก้องไปทั่ว ทูตน้อยและเจ้าชายถึงกับตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้นจนเจ้าชายแทบจะลืมความเจ็บปวด และลืมว่าตนเองถูกบีบรัดไว้เลยทีเดียว ส่วนทูตตนนั้นก็เริ่มตัวสั่นและทำอะไรไม่ถูก...และในทันใดนั้นเอง มือที่กุมขมับบีบรัดเจ้าชายชยอลอยู่ ก็เริ่มสั่นเทาและแบมือออก เจ้าชายชยอลหลุดจากฝ่ามือมรณะนั่นได้แล้วทว่า...ด้วยความที่เจ้าชายบาดเจ็บสาหัสและเหนื่อยอ่อน ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้...ถึงแม้ทูตน้อยจะหวาดกลัวจนแทบขาดสติแต่ก็คิดถึงเจ้านายก่อนเป็นอันดับแรก ทูตน้อย จึงรีบบินเข้าไปหาเจ้านายแล้วโอบกอดเจ้าชายไว้
ท่านชยอล เป็นยังไงบ้างคะ ฮือๆ...
ทูตน้อยถามเจ้านายด้วยเสียงเศร้าเคล้าน้ำตาพร้อมทั้งสะอึกสะอื้น
อึก...เบาๆหน่อยสิข้าเจ็บนะ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก
เจ้าชายชยอลพูดปลอบใจทูตน้อย พลางยิ้มอย่างอ่อนโยน
แก...แกคิดจะทรยศเผ่าพันธุ์ปีศาจด้วยกันรึ แกคิดจะกำจัดข้างั้นรึ
อยู่ๆเสียงก็ดังขึ้นมาจากมือที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินนั่น
อย่าเอาข้าไปรวมกับสวะชั้นต่ำแบบแก แกมันก็แค่เศษเดนของเศษสวะในหมู่สวะของเหล่าปีศาจ แกไม่คู่ควรที่จะเกิดขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ แกคือความเสื่อมเสียของพวกเราเหล่าปีศาจแห่งธาตุ แกไม่ใช่ดิน แกไม่ใช่ธาตุ แกไม่ใช่ปีศาจ แกมันเป็นเพียงสวะชั้นต่ำ
หายนะสีดำกล่าว ทันใดนั้นก็เกิดหลุมดำขนาดมหึมาที่มีมวลมหาศาลพอจะดึงดูดทุกสิ่งทุกอย่างในพื้นที่นั้นออกไปได้ ปีศาจมือดินถูกดูดเข้าไปในหลุมดำอย่างง่ายดาย ในขณะที่เจ้าชายชยอลกับเบลๆกับลังยึดกิ่งไม้ไว้ แต่ด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสของเจ้าชายและร่างกายของทูตน้อยที่ตัวเล็กไร้เรี่ยวแรง ทำให้ 2 คนนั้นยึดกิ่งไม้ไว้ได้ไม่นาน ทว่าก่อนที่ 2คนนั้นจะปลิวไป เทพโล่นได้จับตัวทูตน้อยแล้วดึงคอเสื้อของเจ้าชายชยอลไว้
แฮ่กๆ ขอบใจนะท่านเทพโล้น
เจ้าชายชยอลพูดอย่างหอบ และเสียงแหบเหมือนคนขาดน้ำ
(พอได้ละ)
เทพโล้นกระซิบเบาๆ
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้งเหมอนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หวังว่าแกจะไม่ผิดสัญญากับที่พูดไว้เมื่อกี้นะ เบลๆ...
เทพโล้นพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนที่รู้สึกกระหายเลือดและควายตาย ทว่านี่ก็เป็นครั้งแรกเช่นกัน ที่เทพโล้นขานชื่อของอีกฝ่ายขึ้นมาแทนที่จะใช้คำว่า แก...แต่ด้วยความที่เกิดเหตุการณ์เฉียดตายแบบนั้น ทำให้ทั้ง 2 ไม่ได้คิดสงสัยถึงจุดๆนี้เลย
...ยังไงสวะก็เป็นได้แค่สวะสินะ...เป็นอาหารที่รสชาติแย่ที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย แต่ทว่า ดูเหมือนเป้าหมายอีกเป้าหมายหนึ่งของแก เริ่มจะมีโอกาสมากขึ้นแล้วสินะ...เป้าหมายที่ต้องสังเวยทูตเพื่อชุบชีวิตหญิงสาวที่หลับใหลอยู่ในตัวข้าน่ะ...แต่มันจะไม่สำเร็จหรอก เพราะข้าจะกำจัดมันทิ้งซะ เมื่อโอกาสมาถึง หึหึหึ
หายนะสีดำ กล่าวด้วยคำน้ำเสียงเย็นชาทว่ากลับมีสายตาอำมหิตราวกับจ้องจะฆ่า...
หากใครงงว่าทำไมหายนะถึงได้ถามเทพโล้นว่าพวกนั้นมีประโยชน์จริงหรือทั้งๆที่รู้เหตุผลแล้ว ตรงนี้เป็นเพราะหายนะสีดำ ต้องการให้เทพโล้นไม่คิดถึงแผนการของตน และพยายามเนียนให้ถึงที่สุด
วันนี้ไม่สะดวกจริงๆ ครับ... แล้วให้ผมทำอะไร ไม่มีทางให้ผมเลือกเหรอครับ... ขอร้องคุณกัสว่าอย่าพึ่งรีบให้ผมตายเลยครับ...
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: เจ้าชายอะนาเธอร์และเทพไมโครโฟนไมโคร
แสดงบทบาท :
(ไมโคร)
หึ อย่างน้อยเราก็เลือกมาถูกทางละนะ วันนี้รู้สึกมันจะดีขึ้นแล้วแฮะ ไม่หงอย ดีแล้ว จะได้ไม่เป็นอุปสรรคในการเอาชนะ
ทำไมฉันจะมองไม่ออกละว่าลึกๆ ไ.อ้อะนาเธอร์มันเป็นคนยังไง มันจิตใจดีเกินกว่าจะฆ่าคนคนนึงได้ แค่ทำร้ายนิดหน่อย มันยังไม่ชอบเลย เหอะ! อ่อนชะมัด มาแข่งนะ อยากชนะแต่ไม่ลงมือทำไรสักอย่างมันจะชนะมั้ย?
ผมก็แค่อยากกลับไปร้องเพลงกับเจ้าชาย นอนสบายๆ ในพระราชวัง เฮ้ออออ
"แทนที่น่าจะกำจัดคนอื่นไปซะ!"
"เอาน่า ฉันทำร้ายไม่ลงจริงๆ นี่"
"อ่อนหัด"
"อืม"
"เอาเหอะ แล้วนายคิดไงกับเบาะแสที่ยัยรูบี้บอก"
"ก็ลองเสี่ยงซักหน่อยจะเป็นไร"
"ฉันก็ว่างั้น งั้นไปกันเถอะ"
แล้วพวกฉันก็เดินตรงไปสำรวจที่ต้นไม้
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้: B G W
#หัวตันๆ เอาไปแค่นี้พอ
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู : เจ้าชายภู & ทาสประจำตัวธีร์
แสดงบทบาทหลัก : (แสดงบทบาทหลักคือการต่อยอดบทของตัวเองที่อยู่ในเนื้อเรื่อง)
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้ : B G W
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
และในที่สุดตอนนี้ก็เหลือพวกเราเพียงแค่ 3 คู่ เพราะว่าแททูและแพนได้ขอแยกตัวไปอีกทาง ผมได้แต่หวังให้เค้าโชคดี ไม่ต้องมาฟัไอ้ไมโครโฟนที่เดินบ่นตลอดทางจนน่ารำคาญ และในที่สุดเสียงสวรรค์ก็หลุดออกมาจากปาก แจ็ค ฟินน์ มันเป็นคำพูดที่ผมอยากฟังมาตลอดทางจริงๆ ผมได้แต่พยายามกลั้นขำเงียบๆแล้วหันไปคุยกับธีร์ เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองไม่ให้ตัวเองหลุดขำเพราะผมถือว่ามันเป็นกิริยาที่เสียมารยาท
ธีร์ นายแน่ใจนะว่าทางนี้ คู่หูของธีร์หันไปถามเสียงนิ่ง
ผ..ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่ผมคิดว่าทางนี้ ธีร์ก้มหลบสายตาเจ้าชายภู
เอาหน่าภู มันก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าทางไหน เจ้าชายแจ็คหันมาพูดกับเจ้าชายภู
จริง นายจะโหดเกินไปแล้วดูสิธีร์ตัวสั่นไปหมดแล้วเนี่ย เจ้าชายฟินน์เดินไปกอดคอธีร์แล้วพยายามปลอบขำๆ แต่อีกคนดูท่าจะไม่ขำด้วย ธีร์ค่อยๆดึงมือของเจ้าชายฟินน์ออกแล้วเดินนำหน้าไปทิ้งให้สองแฝดมองหน้ากันงงๆ เจ้าชายภูมองตามหลังอีกคนก่อนจะก้าวเท้าเดินตาม
เสียมารยาทกับเจ้าชายคนอื่นได้อย่างไร เสียงแข็งพูดไล่หลังมาทำให้ธีร์ต้องหยุดเดินอย่างช่วยไม่ได้
ผมแค่กลัวว่าเจ้าชายจะโกรธ
อ๋อ นี่อยู่สบายมานานจนสำคัญตัวเลยงั้นเหรอ
ไม่ใช่นะครับ ธีร์ตอบกลับทันทีที่อีกคนพูดจบ
อย่าลืมว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน เจ้ามันเป็นแค่ทาส สิ้นเสียง ทาสธีร์ก็เงยหน้ามองเจ้าชายคู่หูของตน น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยออกมาเบาๆ
ครับ .. ผมไม่ลืมว่าผมต่ำต้อยแค่ไหน ผมจะไปขอโทษเจ้าชายฟินน์เองครับ ธีร์เดินสวนกลับไปหวังจะไปขอโทษเจ้าชายอีกคนแต่มือหนากลับดึงร่างของเขาไว้
ประชดข้ารึไง? ไม่ทันจะมีคำตอบใดเสียงจากกลุ่มของตนก็ดังขึ้น
ในที่สุดก็เกิดความวุ่นวายขึ้น เพราะพวกเราเห็นเงาประหลาดที่คิดว่าเป็นเจ้าหญิง แต่แล้วก็ไม่ใช่ ก็แค่น้องแม็คกับนางฟ้ารูบี้คู่หูของน้องเค้านั้นเอง และในที่สุดรูบี้ก็พบสิ่งปกติในต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ตอนแรกผมก็เชื่อรูบี้นะ แต่รูบี้ฉลาดพอที่ไม่น่าเผลอหลุดปากบอกอะไรสำคัญไป และผมกลัวว่าต้นไม้ต้นนั้นจะเป็นสัตว์ประหลาดมากกว่าน่ะสิ ผมจึงเลือกที่จะเดินไปสำรวจทางอื่นแทน ซึ่งธีร์ก็เดินตามผมมาโดยที่ผมไม่ต้องพูดอะไร
ในระหว่างที่ผมเดินนำหน้าแยกกับคนอื่นมาก่อนแล้ว ภูพยายามสอดส่องรอบกายว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม ซึ่งก็ไม่มี ภูจึงกำมัดต่อยไปที่ท้องของธีร์จนเค้าทรุดตัวลงไป
"อย่าคิดว่าเรื่องเมื่อกี้จะจบลงง่ายๆนะธีร์ ที่วันนี้ทั้งวันฉันไม่ทำอะไรนายก็เพราะว่าคนอื่นอยู่ด้วยต่างหาก อย่าสำคัญตัวผิดไป" คำพูดของภูนั้นทำให้ธีร์นิ่งเงียบ ไม่ตอบโต้อะไรไป
"ถอดเสื้อออกเดียวนี้ !!!" ภูตะโกนอย่างสุดเสียง ธีร์จึงถอดเสื้อออกอย่างช้าๆแล้ววางข้างตัว ผมจึงถอดเข็มชัดแล้วฟาดเข้าที่ตัวะีร์อย่างนับไม่ถ้วน จนธีร์นอนหอบหมดแรงอยู่กับพื้น ภูจึงเข้าไปจับหัวธีร์ขึ้นมาและกระซิบข้างหู
"นี่รู้ไหมธีร์ ถ้าที่นี่ฉันมั่นใจว่ามันปลอดภัย และมั่นใจได้ว่าจะไม่มีใครผ่านมา ฉันคงทำอะไรให้นายสนุกได้กว่านี้ เหมือนตอนอยู่ในห้องนอน" เมื่อภูพูดจบก็โยนเสื้อข้างตัวให้ธีร์
"เอ้า ใส่เสื้อซะ แล้วเก็บอาการหน่อยนะ ถ้าเจอใครอย่าให้้คนอื่นรู้ละว่าบาดเจ็บ แล้วถ้าปลอดคนแน่ๆเมื่อไรฉันจะฉีดยาให้นายเอง" เมื่อพูดจบ ภูแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินต่อไป โดยที่มีธีร์เดินตามมาห่างๆ
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: ดาร์คแทททูกับหนุ่มน้อยปีเตอร์แพน
แสดงบทบาทหลัก: (แสดงบทบาทหลักคือการต่อยอดบทของตัวเองที่อยู่ในเนื้อเรื่อง)
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้: B G W
Darktattoo's part
ผมกับแพนเดินเข้าป่าไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย เราทั้งคู่ต่างเงียบ ไม่มีใครปริปากพูดอะไรทั้งนั้น แต่แล้วอยู่ดีๆ ผมก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ผมมองเข้าไปในมุมมืดข้างหน้า ทันใดนั้นอสูรก็ปรากฏตัวออกมา ผมบรรยายลักษณะของมันไม่ถูก แพนตกใจมาก รีบบินขึ้นข้างบนแล้วหยิบมีดสั้นออกมา บินวนอยู่แถวๆ หัวของอสูร ส่วนผมหยิบคันธนูสีนิลของตัวเองขึ้นมา พร้อมกับลูกศรสามดอก ผมง้างคันธนูด้วยความรวดเร็วแล้วยิงศรเข้าไปที่ลำตัวของอสูร มันเงียบเสียงคำรามไปซักพักนึง แล้วก็คำรามใหม่อีกครั้ง เสียงของมันดังมาก จนผมต้องหาอะไรมาปิดหูตัวเอง พอมันเลิกคำราม ผมก็จัดการขึ้นศรใหม่อีกครั้ง ผมพยายามเล็งไปที่ตาของมัน
แต่พอผมยิงศรออกไป มันก็ตวัดมือของมันตบเข้าที่ตัวผมอย่างแรง ตัวผมกระเด็นไปกระเเทกกับต้นไม้ ทุกอย่างมันเบลอไปหมด สุดท้ายก็เหลือแต่ความมืดและเสียงกรีดร้องของแพน...
Peter Pan's part
หลังจากแพนเห็นอสูร สิ่งแรกที่แพนทำคือบินวนไปมาเพื่อไม่ให้เป็นเป้านิ่ง พร้อมกับหยิบมีดออกมา แพนบินรอบตัวอสูรแล้วเอามีดแทงมันนับเป็นสิบๆ แผล และบินหลอกล่อมัน โดนอสูรข่วนบ้างตามแขนขา ไม่ก็ถูกตบลงไปกระแทกพื้น แต่แพนกลับเตือนเจ้าชายดาร์คแทททูไม่ทันตอนที่อสูรตะปบมือลงมา แพนช็อคไปเลยฮะ ผมกรีดร้องทันทีหลังจากที่เจ้าชายดาร์คแทททูกระเเทกกับต้นไม้แล้วสลบไป แพนโมโหมากฮะ โกรธตัวเองที่ปกป้องเจ้าชายได้ไม่เต็มที่ ความโกรธทำให้ผมบินไปที่หน้าของอสูรแล้วเอามีดเสียบเข้าที่ลูกตาของมัน
อสูรคำรามอีกครั้งแล้ววิ่งกลับเข้าไปในมุมมืด ตอนนี้ถึงผมไม่ส่องกระจก ผมก็รู้ว่าตัวเองโกรธหน้าแดงขนาดไหน ผมบินเข้าไปหาเจ้าชายดาร์คแทททู ผมทิ้งมีดลงกับพื้น แล้วประคองหน้าของเจ้าชายไว้ "พี่แทททู ฟื้นสิฮะ ฟื้นมาคุยกับแพน" น้ำตาผมไหลออกมา เจ้าชายไม่ตอบสนองอะไรเลย แต่ยังหายใจอยู่ ผมเปิดเสื้อของพี่แทททูขึ้นดู รอยช้ำจากการกระแทกต้นไม้เริ่มชัดขึ้นอย่างน่ากลัว ผมลุกขึ้นแล้วตะโกนขอความช่วยเหลือ
"มีใครอยู่แถวนี้บ้างมั้ยยยย" ไม่มีเสียงตอบกลับ ผมเริ่มหมดความหวัง รู้งี้ผมน่าจะเตือนพี่แทททูว่าให้เดินไปทางขวาตั้งแต่แรก อย่าแยกตัวออกมา แต่ผมกลับทิฐิสูง ไม่ยอมพูดกับพี่แทททู
ผมหาใบไม้มากองไว้ทำเป็นหมอนหนุนให้เจ้าชาย หลังจากนั้นผมก็บินไปทางนู้นทางนี้ที เผื่อจะเจอของดีๆ ก็ไม่เจอ ผมบินกลับมานั่งพิงต้นไม้ต้นที่ใกล้กับเจ้าชายมากที่สุด พร้อมกับสำรวจร่างกายตัวเอง ตัวผมมีแต่รอยแผล และเศษดิน แต่ไม่นานแพนก็ได้ยินเสียงของผู้หญิง! ว้ายเจ้าชายคะนั่นมันร่างคนนี่นา แพนมองหาต้นเสียงพบว่าเป็นผีสาววิกกี้นั่นเอง วิกกี้ลอยเข้าไปหาเจ้าชายและอุทานอย่างตกใจ นี่มันเจ้าชายดาร์กแทททู พร้อมมองหาใครซักคน แพนรู้สึกว่าร่างกำลังลอยขึ้นจากพื้น พอหันไปมองก็พบว่าเป็นเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดที่กำลังช้อนร่างผมขึ้น ช .. ช่วย ... ช่วยพี่แทททูด้วย ผมพูดเสียงสั่น เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดมองหน้าผมเล็กน้อย และเก็บมีดที่ผมวางทิ้งไว้มาเหน็บไว้ที่เข็มขัดผมให้ ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ พวกเขาสามารถฆ่าพวกเราได้สบายๆ เพราะตอนนี้พวกเราบาดเจ็บอยู่ ผมหวังว่าพวกเขาจะช่วยพวกเรานะ ผมจะไม่มีวันลืมบุญคุณเลย ผมหันไปมองร่างของพี่แทททู น้ำตาผมมันกลับไหลลงมาอีกครั้ง
เจ็บ .. เจ็บจัง พี่แทททู แพนขอโทษ
-
ผมมโนได้แค่นี้นะครับ เพราะผมอ่านบทอย่างละเอียดแล้ว รู้สึกว่าจะไม่มีทางให้ผมกับวิกกี้เลือกนะครับ ถ้าผมอ่านบรรทัดไหนตกไปก็ขอโทษด้วย
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: ปริ้นฮยอนวูกับยูอิชิ
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้: B G W
---------
กลุ่มของเจ้าชายจอฟฟรี่ย์เดินลึกเข้ามายังป่าเวทมนต์ เจ้าชายต่างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ผ่านมา จนการเดินเท้าเริ่มล่าช้าลงเรื่อยๆ ผมไม่ค่อยไว้ใจตาลุงนี้เท่าไหร่หรอก แต่มียูอิชิอยู่ข้างๆผมผมค่อยโล่งใจหน่อย
พักตรงนี้ก่อนก็ได้ เมื่อเจ้าชายจอฟฟรี่ย์พูดจบทั้งหมดก็หาที่นั่งพักกันตามแนวต้นไม้
"เฮ้ออออ ได้พักสักที" ผมบ่นพลางมองหาที่นั่ง"เดินมาตั้งนานเมื่อยชะมัด"
เจ้าชายเหนื่อยไหมครับ ยูอิชิหันมาถามผม
นิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก ผมส่ายหน้าพลางยิ้มให้ ที่จริงผมน่าจะถามยูอิชิมากว่า เพราะตลอดเวลาที่เดินทางมา เขาดูเหมือนจะคอยถามผมตลอดเลย แทบจะแบกผมได้เลยนะ ดีนะผมห้ามไว้ก่อน
ดื่มโพชั่นนี่ซะสิ จู่ๆตามลุงก็พูดขึ้นมาพลางยื่นยามาทางผม ผมทำหน้าแปลกใจนิดๆ ผมกำลังจะรับมาแต่ยูอิชิดันขว้ามาไว้ก่อน
ขอบคุณครับ ยูอิชิหันไปรับโพชั่นมาให้ผม "เจ้าชายทานก่อนเลยครับ"
"อื้ม ขอบใจนะ" ผมพูดพลางรับยามาดื่มแล้วลูบหัวยูอิชิไปด้วย ดูท่าทางมันจะชอบใจนิดๆ
"อ่ะ เจ้ากินซะสิ" ผมยื่นยาให้ ยูอิชิทำหน้าเศร้าๆลง "อ้าว เป็นอะไรไปทำไมไม่รับไป"
"ให้ผมดื่มถ้วยต่อท่านไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ถือวิสา...
ผมไม่รอให้ยูอิชิพูดจบ ผมยื่นมือไปจับคางยูอิชิแล้วบีบเบาๆให้เขาอ้าปาก
"อา...เอ้าอาย" ยูอิชิพยามจะพูด แต่ผมเอาถ้วยยากรอกใส่ปากเขาก่อน
"กินลงไปซะ จะได้มีแรงเยอะๆไง" ผมยิ้ม
"เจ้าชาย! ทำไมทำแบบนี้ครับ!" ยูอิชิเช็ดปากพลางโวยวาย
"อ้าว หรือเจ้าไม่ชอบ" ผมยื่นหน้าเช้าไปใกล้ "จะให้ป้อนทางปากมั๊ย"
ยูอิชิหน้าแดง ก้มหน้ามุดแล้วเดินลุกหนีไปเลย ฮ่าๆๆ เวลาผมได้แกล้งยูอิชิสนุกชะมัดเลย เฮ้อออ แต่ผมก็ไม่ชอบเลยที่ได้รับความช่วยเหลือจากอีตาลุงนั้นหน่ะ
ว่าแต่ไม่นึกเลยนะคะว่าเจ้าชายจอฟฟรี่ย์จะจับคู่กับจอนสโนว์ได้
อยู่ๆเซเลอร์เมอคิวรี่่ก็เดินเข้ามาพูด ผมแต่เดิมก็ไม่รู้จักอีตาลุงกับคู่หูนั้นหรอก
แต่ตอนนี้ผมชักอยากรู้แล้วว่าสองคนนี้มีความเป็นมายังไง
ว่าแต่ลุง....เอ่อ....เจ้าชายจอฟฟรี่ย์มาแถวนี้ได้อย่างไร ตอนเริ่มเกมข้าไม่เห็นท่านเลย ผมถามพลางดูท่าทีของเขาไปด้วย
ข้าก็เดินมาเรื่อยๆได้ยินเสียงร้องข้าก็เลยช่วย เจ้ามีปัญหางั้นรึ?
อ้าว ตาลุงนี้พูดจาหาเรื่องชะมัด
ก็มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอที่มาช่วยคู่แข่งอย่างพวกเรา
หึ ถ้าเจ้าอยากตายเมื่อไหร่ก็บอกข้าได้เสมอ พักกันพอแล้วรีบไปต่อกันเถอะ"
เขาพูดพลางเดินไปพร้อมคู่หูของเขา
เจ้าเองก็คิดว่าแปลกเหมือนกันสินะ จู่ๆเจ้าชายพรจงกลพิไลลาศพูดขึ้นทันทีที่เดินมาสมทบ เจ้าชายก็คงไม่ไว้ใจตาลุงนี้เหมือนกับผมสินะ
อืม ไม่น่าไว้ใจทั้งสองคน โดยเฉพาะจอนสโนว์ ผมพูดพลางเดินให้ห่างๆเขาไว้ ในตอนนี้ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากยูอิชิเท่านั้น
ส่วนผมจะคอยดูจอนสโนว์ไว้เองครับ ยูอิชิตอบผมพลางเดินตามหลังผมมา
"อื้ม ขอบใจเจ้ามากนะ" ผมยิ้มตอบ พลางครุ่งคิดบางอย่างในใจ
"เจ้าชายคิดอะไรอยู่หรอครับ" ยูอิชิถาม
"ผมคิดว่าเราน่าจะวางแผนป้องกันตัวไว้ดีกว่านะ"
.
.
.
"ผมคิดว่าผมรู้แล้วนะว่าต้องทำยังไง" ยูอิชิยิ้มอย่างมีเลห์สนัย
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู:เจ้าชายพรจงกลพิไลลาศ & เซเลอร์เมอร์คิวรี่
แสดงบทบาท :
หลังจากที่เจ้าชายพรจงกลได้พักฟื้นจะอาการบาดเจ็บเมื่อครู ทำให้พลังจากไม้เท้ากลับคืนมาอีกครั้ง เจ้าชายเริ่มร่ายคาถา เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเซเลอร์เมอร์คิวรี่
"ไซโฟจิโอ" สิ้นสุดเสียง เกิดเเสงสีชมพูอ่อนเปร่งประกายขึ้นที่ปลายไม้เท้า เป็นแสงที่สาดความอบอุ่นไปรอบกาย ทำให้เจ้าชายและคู่หูคนอื่นๆที่อยู่ด้วยพลอยได้รับพลังเเสงฟื้นฟูนี้ไปด้วย เจ้าชายชี้ปลายไม้เท้าไปที่คู่หูของเขาที่นอนบาดเจ็บอยู่
ใบหน้าเริ่มมีลือดฝาด บาดเเผลเริ่มจางหายไป เกิดเเสงประกายบริเณหน้าอกอย่างห้าอัศจรรย์
"ดรากูนอน ดีโอ นักเกิ้ล" แสงจากไม้เท้ายังคงาดแสงไปที่เซเลอร์เมอร์คิวรี่ ทำให้เมอร์คิวรี่รู้สึกมีเรี่ยวแรงและกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การฟื้นฟูกำลังครั้งนี้ ทำให้เมอร์คิวรี่ได้พลังใหม่นอกจากหมอกสะเก็ดดาวพุธ เป็นพลังพิณวารีพิฆาตมาร โดยใช้สายน้ำโจมตีศัตรู
--
ภายหลังจากการฟื้นฟูการบาดเจ็บแล้วเจ้าชายและคู่หู ยังคงออกเดินทางตามจอฟฟรี่ย์ไปเรื่อยๆอย่างระมัดระวังทุกฝีก้าวโดยไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
--
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้: B G W
341
ไม่ได้วายนะครับผม แค่แกล้งกันเล่นเฉยๆครับ เพราะเราสองคนสนิทกันมากๆๆๆๆๆครับ 
5555555
ผมกล่าวลาฮยอนวูเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะแตกกลุ่มออกมาผจญภัยด้วยตัวเอง...
ในหัวผมจินตนาการอะไรสารพัดด้วยอารมณ์ขุ่นมัวถึงการมาแข่งขันครั้งนี้ ทิฐิผมสูงขึ้นกว่าปรกตินะผมว่า
เจ้านายจะไม่ไปกับคนพวกนั้นจริงๆเหรอ
เราไม่ไว้ใจเขา ผมตอบคำถามของโอลาฟก่อนจะไม่ได้พูดอะไรกันอีกนานเลยแหละ เสียงในป่ามีเพียงเสียงของความเงียบสงบแห่งพงพนาลีเท่านั้น...
ผมเดินต่อไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงแกร๊บใหญ่ๆดังขึ้นมา เมื่อผมหันไปดูก็พบว่าโอลาฟเหยียบกิ่งไม้ด้วยเท้ากลมๆของเขา ผมขมวดคิ้วในขณะที่เขาหัวเราะเจื่อนๆ แต่ปรากฏว่ามีเสียงคำรามของสัตว์ร้ายหลายตัวอันคุ้นเคย
ปีศาจต้นไม้! เราอยู่ในรังของมัน เราจะทำยังไงดีเจ้านาย
หนี เราต้องหนี !
เลือก G ครับ
มาช้ายังดีกว่าไม่มาชิม้า อย่าเพิ่งให้วิกกี้ตายนะคะ แบบว่ายังไม่ได้กลับบ้านไปหาของตกแต่งเลย
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดกับวิกกี้สุดสวยมากๆ
แสดงบทบาทหลัก:
แสก แสก แสก เบื่อออออเว้ยยยยยยย
หลังจากที่เดินๆนั่งๆจับเจ่าๆมาหลายชั่วโมง อุัยตาย ต้องลอยสิสำหรับวิกกี้ ตอนนี้หมอกเริ่มจางลงจางลงแล้ว
" หมอกจางแล้วค่ะเจ้าชาย " วิกกี้ลอยไปรอบๆพร้อมสอดส่องสายตาไปทั่ว
"ดีละ เราจะได้หาทางไปต่อซักที" เจ้าชายเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ
"ไปทางไหนละคะ วิกกี้กลัวว่าจะพาเจ้าชายไปเจอเรื่องแย่ๆอีก"
"เอาหน่า"เจ้าชายอมยิ้ม"ยังไงเธอก็ไม่ตายอีกรอบหรอกวิกกี้ ฮ่าฮ่า" ฮึ่ม เจ้าชายดูมีความสุขมากที่พูดหยอกวิกกี้สำเร็จ ชิ ถ้าไม่ตายบอกเลยวิกกี้ไม่มากับเจ้าชายหรอก แล้วเจ้าชายก็เดินไปต่อพร้อมกับวิกกี้ที่พยายามสะบัดผมใส่เจ้าชาย แต่ทำยังไงมันก็กลายเป็นกลุ่มควันไม่โดนเจ้าชายซักที ชิ !
'โอยยย ยย ยยย ~' เอ๊ะ เหมือนวิกกี้ได้ยินเสียงแปลกๆ อ๊ะ นั่น !
"เจ้าชาย นั่นร่างคนนี่คะ ใช่ร่างเจ้าหญิงรึเปล่า ไม่สิ เจ้าหญิงคงไม่บึกบึนขนาดนั้น" พูดจบวิกกี้ก็ลอยละลิ่วไปหาร่างต้องสงสัย
"เจ้าชาย ! นี่เจ้าชายดาร์กแทททูนี่คะ เจ้าชายๆ" วิกกี้พยายามก้มหน้าไปฟังเสียงหัวใจของเจ้าชาย ซึ่งมันก็ยากลำบากเพราะชุดเกราะของเจ้าชาย สภาพของเจ้าชายไม่สู้ดีนัก แล้วเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดก็อุ้มร่างเล็กๆร่างหนึ่งเข้ามา ร่างนั้นส่งเสียงครวญคราง
"ช่วย ช่วยยย ย พี่ ท ท แทททูด้วย" วิกกี้ดูชัดๆก็พบว่านี่คือปีเตอร์แพนนั่นเอง
"พวกเขาผ่านการต่อสู้มาแน่ๆ วิกกี้เชื่อว่าอย่างนั้น"
"ใช่" เจ้าชายพูดจบก็นำเอามีดเล็กๆมาเหน็บไว้กับเข็มขขัดของปีเตอร์แพน
"ทำไงดีคะเจ้าชาย" วิกกี้มิงทั้งสองร่างพร้อมๆกัน ร่างเล็กครวญครางอย่างน่าสงสาร
"เจ็บบ บบ จัง พี่แทททู แพนขอโทษ"
"พวกเขาเจ็บหนักมาก ...." เจ้าชายมองไปที่เจ้าชายดาร์กแทททู"เอาเถอะ ลองช่วยพวกเขาก็แล้วกัน"
เลือกตัวอักษร 1 ตัวเลือกซ้ำกันได้: G
ปลตัวโตๆ. ขอโทษที่มาส่งบทช้านะครับ 
Chapter 3 Mission
ชื่อเจ้าชายและคู่หู: เจ้าชายสุดหล่อกับฑูตน้อยทิงเกอเบลน่ารักๆ
แสดงบทบาทหลัก:
'เจ้าชายชยอล PART'
ผมพยายามดิ้นหนีจากมือยักษ์บ้านี้ แต่ดูท่าผมยิ่งดิ้นแรงมากเท่าไหร่มันจะยิ่งรัดผมแน่นเท่านั้น !
ตอนนี้แรงผมก็หมดแล้วซะด้วยสิ ... หึ นี้คือจุดจบผมจริงๆหรอ
ว๊า.. ถ้าจะจบจริงๆขอเท่ห์กว่านี้หน่อยก็ไม่ได้.. 
ในขณะที่ผมเหลือเพียงสติเส้นสุดท้าย ผมมองภาพข้างหน้าด้วยสายตาที่พร่ามัว
อืม.. เห็นเบลๆ กำลังขอร้องให้เจ้าชายโล้นนั้นช่วยผมอยากสุดตัว
เจ้าตัวเล็กนี้หนา.. .ยิ้มให้กับตัวเอง 
ผมว่าผมคงฝืนไม่ไหวแล้วละ.. หลับซักงีบดีมั้ย ? ฮะๆ
'เบลเบล PART'
เจ้าบ้า มัวยืนเซ่ออะไรอยู่ รีบมาช่วยท่านชยอลสิยะ
เบลเบลตะคอกเสียงดังลั่นใส่เทพโล้น แต่ีอีกฝ่ายก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ยืนมองถูกบีบรัดด้วยสายไร้อารมณ์
'ทำไมยะ ไม่เห็นหรอว่าเจ้าชายฉันแทบจะไม่ไหวแล้ว ! ' - คิดในใจ
ขอร้องล่ะ ได้โปรด จะให้ข้าทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น ได้โปรด ช่วยท่านชยอลทีเถอะ ฮึกๆ กระซิกๆ
ทูตน้อยพูดขอร้องเทพโล้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย และสั่นเทาในขณะที่น้ำตาไหลรินเพราะความสิ้นหวัง
อะไรก็ยอมสินะ...แกพูดเองนะ
เจ้าชายหัวโล้นอะไรนั้นก็พูดมุบมิบคนเดียวอีกแล้ว ซักพัก ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม
ลมพัดแรงยังกับพายุเข้า แถมเสียงอะไรอีกมากมายก็ไม่รู้ดังสนั่นกึกก้องไปทั่ว
'แงงง เจ้าชายจะรู้มั้ยว่าเบลเบลกลัวนะ ตัวสั่นไปหมดแล้ววว'
พอมองไปที่เจ้าชายชยอลดูเหมือนเจ้าชายจะตะลึงไม่น้อยกว่าเบลเบลทีเดียว 
'นั้น ! เจ้าชายชยอลหลุดออกมาจากปีศาจมือยักษ์แล้ววว '
ฑูติตัวน้อยเีรียกสติตัวเองกลับมาแม้จะยังไม่ครบนักด้วยความกลัวของตน
แต่พอเห็นเจ้านายตัวเองพ้นขีดอันตรายแล้ว จึงรีบบินเข้าไปหาด้วยความรวดเร็ว
ท่านชยอล เป็นยังไงบ้างคะ ฮือๆ...
เอ่ยถามเจ้านายด้วยเสียงเศร้าเคล้าน้ำตาพร้อมทั้งสะอึกสะอื้น
เกาะเจ้านายด้วยความกลัวที่อีกคนจะทิ้งตนเองไป
'เจ้าชายชยอล PART'
อึก...เบาๆหน่อยสิข้าเจ็บนะ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก
พูดปลอบใจทูตน้อย พลางยิ้มอย่างอ่อนโยน
'ดูทำท่าเข้าสิ ผมไม่หายไปไหนหรอน่า .. '
แก...แกคิดจะทรยศเผ่าพันธุ์ปีศาจด้วยกันรึ แกคิดจะกำจัดข้างั้นรึ
อยู่ๆเสียงก็ดังขึ้นมาจากมือที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินนั่น
อะไรปีศาจนะ ?
ด้วยความที่ผมยังมึนๆก็ไม่ค่อยได้สติเท่าไหร่หรอกครับ เอาเถอะ .
ผมเห็นเจ้าชายอีกคนคุยกับสิ่งใดก็ไม่รู้ ซักพักก็มีลมพายุใหญ๋เข้ามา
ผมรีบคว้าตัวเบลเบล แล้วเกาะกิ่งไม้เอาไว้ ด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่ผมมี
แต่ทว่า.. ลมพายุนี้มันดันแรงเกินไป
'แย่แล้วสิ ไม่ไหวแล้ว.. ขอโทษนะเบลเบล'
ในขณะที่มือผมล้าไม่ไหวและเริ่มปล่อยกิ่งไม้หลุดมืิอ
ทันใดนั้น . ก็มีมือนึงมาจับคอเสื้อผมไว้ พอผมหันกลับไป ...
'เขานั้นเอง ! นี้ผมติดหนี้บุญคุณเข้าไว้เท่าไหร่แล้วนะ ฮะๆ .
จะว่าไปผมลืมขอบคุณเขาไปเลย '
แฮ่กๆ ขอบใจนะท่านเทพโล้น
หวังว่าแกจะไม่ผิดสัญญากับที่พูดไว้เมื่อกี้นะ เบลๆ...
'เอ้ะ เบลเบล.. เจ้าตัวน้อยคงไปเผลอพูดอะไร ไม่ก็สัญญาไว้แน่ๆเลย. คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง'
เพื่อนๆคะเราขอเบรคซีซั่นไว้ก่อนนะคะ ถ้าเราสอบไฟนอลเสร็จเราจะมาเล่นต่อนะคะ ติดตามได้ในกรุ๊ปนะคะเราจะบอก
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google