' 98 วันกับการจากไปของพี่ชายที่ไม่มีวันกลับมา
ย้อนไปหลายปีก่อนเด็กผู้หญิงเนื้อตัวมอมเเมมในชุดกางเกงเเละเสื้อตัวใหญ่ ๆ กับรองเท้าซึ่งใหญ่กว่าขนาดเท้ามาก นั้นคือเราเอง เราขอเเทนตัวเองว่า A
เเละเด็กผู้ชายอีกคนซึ่งมีอายุมากกว่าเรา 8 ปี ในชุด นร ประถม นั้นคือ พี่เราเอง ขอเเทนว่า B
A : เหงาจังวันนี้พี่ไม่อยู่ ไม่มีใครเล่นขายของกับน้องเลย
B : โอ๋ ๆ อย่าร้องนะ พี่อยู่นี้เเล้วไง เนี้ยรีบกลับมาจาก รร ก็รีบวิ่งมาหาน้องเลยนะ งั้นขอขนมครก 10 บาทครับเเม่ค้า
A : ได้คะลูกค้ารอแปปนึงนะคะ
เด็กสาวคนนั้นก็เอาช้อนตักดินขึ้นมาใส่บนใบไม้เพื่อให้เสมือนขนมครก
A : รีบๆขึ้นมาอาบนำ้เลยเด่วตากับยายตีพี่นะ
B : รู้เเล้วว เด่วพี่ต้องไปเล่นคุณหมอกับคนไข้กับน้องอีกใช่มั้ยละ
A : ถ้าไม่อยากเล่นไม่ต้องเล่นก็ได้นะ โกดล้า โป้งงงง
B : โอ๋ ๆ ไม่เอาหน่า เด่วพี่ไปเล่นกับน้ิงก่อนนอนนะ เด่วพี่ทำการบ้านก่อน
A : อย่าลืมนะ เกี้ยวก้อยก่อนเด่วพี่ลืม
B : ได้ๆ เกี้ยวก้อยกัน
เเละเวลาก็ผ่านล่วงเลยมาจนถึงเมื่อปีที่เเล้ว เราเพิ่งมารู้ว่าความจริงว่า B คือพี่เราเเท้ๆเเต่คนละพ่อ คือก่อนหน้านั้นเราเข้าใจมาตลอดชีวิตว่า B เป็นลูกของตากับยายเรา เราช็อคเเละตกใจมาก ซึ่งเราก็รับไม่ได้เลย คือไม่ใช่ว่ารังเกียจอะไรนะ เเต่คือแบบเข้าใจไหมเราเข้าใจว่าเราเป็นลูกคนเด่วมาตลอด เเต่ B คือลูกกับสามีเเม่ของเราคนเก่าเเล้วมีพี่เค้ามา ส่วนเราคือครอบครัวปัจจุบันของเเม่ตอนนี้ ส่วนอดีตที่เราเล่ามาคือตอนที่เเม่เราพาเราไปฝากเลี้ยงกับตายายเพราะพ่อเเม่เราต้องทำงานจึงไม่มีเวลาดูเเล เเล้ว B ก็อยู่กับตายายมาตลอดเพราะเเม่เราก็มีครอบครัวใหม่คือครอบครัวเรา
จนเหตุการณืไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เราจำจนวันตายเลยเเหละ 29 มกราคม 2557 อยู่ๆพ่อเราก็กลับมาจาก 3 จว พ่อเราเป็นทหารอยู่ที่นั้น ก็กลับมาบ้านกะทันหัน เรากับเเม่ก็ตกใจทำไมอยู่ๆ พ่อก็กลับมา พอพ่อเข้าบ้านเราก็ถามพ่อเลย พ่อมีธุระอะไรกลับบ้านมาไม่บอกเลย พ่อบอกเราเเค่ว่า ญาติฝ่ายเเม่เสียนะ เลยต้องกลับมา เราก็หันไปหาเเม่เเละถามว่าเเม่ว่าญาติ ? คนไหน ? เเม่บอกเเม่ก็ยังไม่รู็จน มีสายเข้าจากตาของเราโทรมาหาเเม่เราเเละบอกว่า B ตายเเล้ว เเม่เราตกใจทิ้งโทรศัพท์เราถึงกับจุกจนพูดไม่ออก คือเราเสียใจมาก ร้องไม่ออกพูดไม่ออก เราวิ่งเข้าห้องเลย พอวันรุ่งขึ้นเราก็ไปงานศพของพี่เค้า ตลอดเวลาที่จัดงานเราเหมือนเป็นคนตายทั้งเป็น เราร้องไห้ เราไม่กินข้าว เราเข้าใจลึกซึ้งเลยกับการสูญเสียคนที่เรารัก เเละเราก็รุ้สึกผิดมาตลอดว่า ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่ดีกับพี่เค้าบ้าง คุยสนิทกันเหมือนเด็ก ๆบ้าง ถ้าเราดีกับพี่เค้าพี่เค้าคงไม่ทำแบบนี้ใช่ไหม ! คือที่พี่เค้าฆ่าตัวตายไม่มีใครรู้เลยว่าเหตผลคืออะไรเเต่ตอนนั้นพี่เค้ากลับมาอย่กับตายายช่วงนึงเพราะตกงาน ก่อนหน้านี้พี่เค้าทำงานที่ กทม คือเรายอมรับเลยจนตอนนี้เรายังทำใจไม่ได้เราเหมือนจะเป็นบ้า เราจะมีภาพตอนเด็ก ๆ เข้ามาหลอนในหัวเราตลอด เราร้องตลอด เราต้องกินยานอนหลับตลอดเวลาเรามีอาการเเบบนี้ เราอยากบอกพี่เค้าว่าเรารักพี่เค้ามากนะ เเต่เรารู้ว่ามันคงไม่ทันเเละไม่มีวันอีกเเล้ว ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบ เราเเค่อยากระบายสิ่งที่อึดอัดภายในใจเรามาตลอด ทั้งรูปถ่าย กระเป๋าตัง เสื้อ กางเกง ทุกอย่างของพี่เค้าเรายังเก็บมานั่งดูเเละร้องกับมันตลอด ....
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ถึงใครจะบอกว่าการตายเป็นเรื่องธรรมชาติ
ทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย อยู่ที่ว่าจะตายเร็วตายช้า
แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ทำใจยอมรับสัจธรรมนี้ไม่ค่อยได้ 
ไม่อยากเสียคนที่เรารักไป แต่สุดท้ายเราก็ต้องทำใจและเดินหน้ามีชีวิตต่อไป
เพื่อให้คนที่ยังอยู่กับเรา รักเรา เขาได้สบายใจ
เศร้าได้แต่อย่าทำลายชีวิตตัวเอง เพราะคนที่เขายังอยู่เขาก็จะทรมานกับเราไปด้วย
เราเชื่อว่าคนที่เขายังอยู่กับ จขกท. เขาก็ไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้นานๆหรอก
และคนที่เขาตายไป ถ้าเขารู้ว่าเธอเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด ไม่กินข้าว
เขาจะตายตาไม่หลับนะคะ สู้ๆนะ 
สู้ๆนะจขกท พี่ชายแท้ๆของเราก็เสียไปเหมือนกัน ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เป็นเวลาจะ8ปีแล้ว
เรารอให้พี่กลับมาเกิดกับแม่เรานะ แต่มันก็ยากมากเลย
พี่ชายเราดีกับเรามากเลยแหระ แล้วเราก็กลายเป็นลูกคนเดียว
แต่เวลาที่เราท้อหรือมีปัญหา เราจะมองท้องฟ้าแล้วนึกถึงพี่เรานะ
เรายังเชื่อว่าพี่ยังอยู่ข้างๆเราเสมอ
สู้ๆนะ จดจำเรื่องราวดีดีไว้ๆ
สู้ๆนะ จขกท. ถ้าเป็นพี่หรือคนที่เรารักเาก็คงทำใจไม่ได้อ่ะ
ถึงจะทะเลาะกันบ่อยก็เหอะ 
สู้ๆนะ
จขกทสู้เข้าไว้นะเราเข้าใจกับการตายจากคนที่เรารักมากจริงๆคือมันเหมือนมันสายไปแล้วอะยังไม่ทันได้ทำดีด้วยเลยอะไรแบบนี้ใช่มั้ย.. เราเข้าใจเราเสียพ่อไปเหมือนกัน สู้ๆนะจขกท ไม่มีใครทำใจได้หรอกเรื่องแบบนี้ แต่ขอให้คิดไว้ว่าเราต้องมีอนาคตต่อนะเราต้องสู้กับอุปสรรคมากมายที่เข้ามาในแต่ละวัน สู้ๆนะคะ 
เข้ามาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ ^^
คนเราเกิดมาพบเพื่อจาก ไม่วันนี้ก็วันหน้า
อาจจะเร็วหรือช้า...ก็เท่านั้นเอง
อีกข้อนึงคือสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ที่เราพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเราเป็นคนใจแข็งอะไร
เราเองก็มีประสบการณ์ทำนองตอนยังมีชีวิตอยู่ทำไมไม่ดีต่อกัน
จากนี้ไปไม่ว่ากับใครถ้าพบแล้วขอให้ใช้ทุกนาทีที่อยู่ด้วยกันอย่างมีค่า
ดีต่อเขา ดูแลเขา พอถึงจุดๆนึงที่ใครก็หนีไม่พ้น
ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุ เจ็บป่วยหรือทำร้ายตัวเองจนถึงแก่ชีวิต
เราอาจจะเสียใจค่ะแต่จะเสียใจน้อยลง...เพราะตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เราทำดีต่อเขา ปฏิบัติดีต่อเขาอย่างเต็มที่แล้ว
พูดเหมือนคนแก่เลยเนาะ เราอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก
....แต่ก็สู้ๆนะคะ
อ่านกระทู้นี้เเล้ว..นึกถึง พี่ชายของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ..
ทำไมเรารู้สึกว่าการตายมันเป็นอะไรที่..ทรมาน..
ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับใคร ใกล้ตัวไกลตัวยังเราก็ทำใจไม่ได้
เเต่คนที่ยังอยู่ ก็คงต้องอยู่ต่อไป..คิดเเค่ว่ายังไงสักวันเราคงได้เจอกันอีก
สู้ๆ เนอะ จขกท.
จขกท.สู้ๆนะครับ ถ้าเราห่วงเค้าคิดถึงเค้า
เค้าก็จะไปไหนไม่ได้นะ คิดซะว่าพี่เค้าไปสบายแล้ว
พี่เค้าได้พักผ่อนเต็มที่ ให้พี่เค้าพักผ่อนซะ
จขกท.ก็ทำใจนะครับ สู้ๆนะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
ถ้าเค้ารู้ว่าจขกท.ร้องไห้เค้าก็ห่วงเค้าก็ไปไหนไม่ได้นะ
สู้สู้นะครับ
จขกท.เข้มแข็งนะ มันจะผ่านไปด้วยดี เราตั้งใจทำอนาคตของเราให้ดี
แล้วให้พี่เค้าอยู่ในพื้นที่ความทรงจำในใจของเราดีกว่า สู้ๆนะคะ
สู้ๆค่ะ จขกท. อย่าเศร้ามากค่ะ ต้องเข้าใจว่าเราไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว มันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องยอมรับมัน คนที่จากไปถ้าเขารู้ว่าเราร้องไห้ตลอดเขาก็คงไม่มีความสุขหรอกค่ะอาจจะเป็นห่วงเราด้วยซ้ำ วันใดวันหนึ่งเขาก็ต้องจากเราไปอยู่ดี ต้องอดทนเข้มแข็งไว้ค่ะ ต้องคิดเสมอว่า "ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา"
เหมือนกับดอกไม้ค่ะ มีดอกมะลิอยู่ช่อนึงมันเกิดขึ้นมาสองดอกค่ะ มันเจริญเติบโตพร้อมกันจนบานเต็มที่ มีดอกนึงที่เหี่ยวเร็วกว่าและมันก็ร่วงลงไปเหลือทิ้งไว้เพียงดอกที่ยังไม่เหี่ยวสักเท่าไหร่นัก ดอกที่ยังไม่ร่วงจะทำให้ตนเองร่วงตามก็คงไม่ได้แต่ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อให้ต้นมะลิทั้งต้นดูสวยงาม
สิ่งที่ จขกท. ทำได้คือ ทำบุญ กรวดน้ำให้พี่แกนะคะ น่าจะเป็นการตอบแทนที่สุดแล้วค่ะ
ปล.เรื่องดอกไม้อย่าสนใจเราเลย เราอินอ่ะ 5555555
สู้ต่อไปค่ะ. เวลาจะเป็นเครื่องรักษาความเจ็บปวดในจิตใจ
ช่วงเเรกเธอต้องเข้มเเข้งไว้มากๆ จิตใจอ่อนแอ. ทุกคนในบอร์ด
เป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ ผ่านมันไปให้แล้วเธอจะเป็นคนที่เเข็งแกร่งขึ้น
จขกท. ต้องยอมรับความจริงนะ
จากที่ จขกท.โพสมาเนี่ย พี่ของ จขกท. รักจขกท น่าดูเลยนะ
ถ้าพี่เขามองจากบนฟ้าลงมา เขาคงไม่ชอบใจแน่เลย ที่เขาทำให้คนที่เขารักร้องไห้นะ จขกท ต้องเข้มแข็งให้ได้นะ ตอนที่ ตา เราจากไปเราก็เป็นเหมือน จขกท เนี่ย
แต่สุดท้ายเราก็ต้องใช้ชีวิตของเราต่อไปนะ จขกท น่าจะ ขอบคุณพี่เขานะที่เข้ามาในชีวิตของ จขกท ทำให้ จขกท ได้มีช่วงเวลาดีๆ
สู้ๆนะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google