First kiss:: จูบแรก [นิยายช-ช18+] จบแล้วจ้า!!
วันนี้เราขอพท.สยามโซนเก็บนิยายที่เราแต่งเอง แต่ไม่ทั้งหมดมาไว้หน่อยนะ
ข้อความอาจจะตกหล่นบ้าง เพราะเราพิมพ์ในไอแพด สำหรับใครที่ขี้เกียจอ่านยาวๆข้ามไปที่คห7เลยก็ได้จ้า
บอกไว้เผื่อมีคนมาอ่าน55555
ถ้าไม่มีคนอ่านเราก็จะอัพไปเรื่อยๆอิอิ ความสุข
รบกวนขอพื้นที่ด้วยนะพี่เว็บ
เรื่อง:จูบแรก
Chapter1 : อะเบาท์ไบรอัน
สวัสดีผมไบรอัน,ไบรอันเป็นฉายาของผม,ที่จริงชื่อของผมคือเบรน เบรน มิเนอร์ลาร์
ที่ได้ชื่อนี้เพราะพ่อกับแม่หวังว่าผมจะต้องเกิดมาเป็นเด็กที่ฉลาดและเป็นอัจฉริยะ
ตรงกันข้ามผมไม่ฉลาดเท่าไหร่นักแถมผมยังเป็นเด็กอ่อนแอ ขี้ขลาดด้วยซ้ำ
ไม่แปลกเลยที่ท่าทางเฉิ่มๆซื่อๆบวกกับผมสีแดงหยักศก และเหล็กจัดฟันที่ครอบยื่นอยู่ในปาก
อันเป็นเวลานานของเบรน จะทำให้ไม่มีใครคบเขา เท่าที่เบรนจำความได้
เกิดมาเขาเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว แน่นอนว่าหมอนั่นเป็นประเภทเดียวกันกับเบรน
ซึ่งนั่นมันก็ตั้งแต่สมัยที่เบรนนั้นอยู่ชั้นประถม ตอนนี้เพื่อนของเบรนก็ย้ายไปอยู่อีกเมืองกับพ่อของเขา
และมันก็ผ่านมาหลายปีมากแล้ว เมื่อทันที่ที่จบชั้นประถม แม่จึงพาเบรนย้ายมาอยู่ในตัวเมือง
แม่ให้เบรนย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนที่ค่อนข้างหรูหรา ทันสมัย
ซึ่งดูจะขัดกับรายรับที่บ้านของเบรน เบรนเข้ามาอยู่รร.มอโรล่าแห่งนี้เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน
ตั้งแต่เรียนมาเบรนก็อยู่คนเดียวมาตลอด กินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว ไปห้องสมุดคนเดียว
กลับบ้านคนเดียว แม้แต่งานกลุ่มเบรนก็ทำยังทำคนเดียว
อันที่จริงชื่อของเขาไม่ใช่ไบรอัน และก็ไม่ได้ซื่อบื้อๆอย่างที่เห็นหรอกนะ
มันเกิดจากที่เบรนเป็นเด็กที่คลอดก่อนกำหนด สุขภาพของเบรนไม่ดีตั้งแต่เล็ก
เมื่อมาอยู่มัธยมแม่จึงพาเบรนมาฝากกะเพื่อนแม่ก็คืออาจารย์ฟิลซ์
อ.วิชาพละสุดเท่ห์อีกทั้งยังเป็นโค้ชให้กับกีฬาหลายชนิดของรร.
แม่ให้เบรนเข้าที่นี่เพราะเห็นว่ากีฬาน่าจะทำให้เบรนแข็งแรงขึ้น ทันทีที่โค้ชเห็นเบรนเค้ารีบปฏิเสธทันที
ในตอนนั้นเบรนทั้งผอมแห้งและตัวแคระแกรน แม่ของเบรนทั้งคะยั้นคะยอเชิงอ้อนวอนโค้ชอยู่หลายหน
ด้วยความจำใจครูฟิลซ์จึงรับเบรนเข้ามาเบรนเข้าในทีม
ครูฟิลซ์เป็นเพื่อนพ่อของเบรนสมัยมัธยมและยังเป็นนักเตะสองดาวรุ่งในอดีตอีกด้วย
ครูฟิลซ์ไม่ได้สนใจเบรนเลยด้วยซ้ำ แถมเขายังสกรีนเสื้อทีมฟุตบอลชื่อเบรนผิดเพราะเค้าสลับตัวอักษร จากBrain99(เบรน) เป็นBrian69(ไบรอันหกเก้า) โค้ชบอกว่าน่าจะมีใครแกล้งลบชื่อของเบรนแล้วเปลี่ยนใหม่เป็นไบรอัน เพราะเบรนเข้ามาในทีมได้โดยไม่ต้องคัดตัว
ทุกวันที่ซ้อมเบรนจะร้องขอเสื้อใหม่จากโค้ช ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจของบรรดาเพื่อนๆในทีม ที่คำร้องขอของเบรนไม่เป็นผล เบรนเดินคอตกกลับบ้านทุกวัน
แต่แหงล่ะทึ่มๆอย่างเบรนไม่พ้นตัวสำรองอีกตามเคย และในการแข่งวันนัดสำคัญก็มาถึง
เจ๋ง!ไปได้สวยหมดครึ่งแรกทีมรร.มอโรล่านำไป2-1
ขณะที่เบรนกำลังแจกน้ำอยู่ข้างสนามให้เพื่อนในทีมอย่างขะมักเขม้นนั้น ทีมของเบรนเกิดปัญหาใหญ่
ผู้รักษาประตูตัวจริงข้อมือหักเพราะเกิดจากทีมฝั่งตรงข้ามตั้งใจจะเตะบอลใส่ประตูแต่พลาดไปเหยียบข้อมือผู้รักษาประตูทีมรร.มอโรล่าอย่างจัง คงเจ็บน่าดู เบรนมองมือที่แดงและบวมเปล่งของแจ็ค(ชื่อผู้รักษาประตู)
เพื่อนร่วมห้องตอนอนุบาล แจ็คใช้ผ้าสีขาวสำหรับเช็ดเหงื่อ เอามันขึ้นมาใส่เข้าปากแล้วร้องอย่างสุดเสียง เบรนรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ไม่ต้องมาเจ็บตัวหรือว่าต้องมานอนร้องโอดโอยแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันแฮะ คอยยกน้ำถึงเหนื่อยหน่อยที่ต้องคอยโดนแกล้ง แต่ก็ไม่ต้องเจ็บแบบนี้ตัวเบรนคิดในใจ เมื่อกำลังจะหมดเวลาพักครึ่งหลัง ครูฟิลซ์เห็นท่าว่าแจ็คลงไม่ไหว แน่นอนว่าเค้าต้องหาคนเปลี่ยนตัว
เบรนภาวนาว่าอย่าให้เป็นเขา ไม่ใช่ผมนะ อย่าเรียกผม อย่าาา!.........
เบรนน!! อาจารย์เรียกเบรนเสียงอ่อย
นายลงแทนแจ็ค โค้ชพูดพร้อมโยนถุงมือที่แจ็คถอดไว้ข้างๆตัว ท่ามกลางสายตาคัดค้านจากเพื่อนในทีมแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดขัด เบรนตื่นเต้นมาก ขาสั่นไปหมด เบรนไม่เคยแม้แต่ลงซ้อมสนามที่โรงเรียนด้วยซ้ำ
หน้าที่ของเบรนในทุกๆครั้งที่ซ้อมคือ ไปเอาอุปกรณ์ที่โรงยิม เสริฟน้ำ เก็บขวดและ,แก้ว และเก็บอุปกรณ์กลับโรงยิมเท่านั้น
เบรนคอยแต่หลบลูกที่พุ่งเข้ามาหา แน่นอนว่าเบรนทำทีมแพ้ การแข่งครั้งนั้นทีมรร.มอโรล่าโดนไปเต็มๆ 7-2
เบรนที่เสื้อสกรีนว่าไบรอัน69กลายเป็นเสมือนความซวยของทีมไปโดยปริยาย
แถมนั่นเป็นรอบแข่งชิงตัดเชือกของรร.แต่ละรัฐเพื่อนำไปแข่งระดับประเทศ
มันเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ทีมโรงเรียนของเบรนไม่ได้แชมป์ประจำเมืองไป
เบรนโดนคนทั้งสนามซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ปกครองของนักเตะทีมโรงเรียนเบรนโห่ไล่
และเพื่อนในทีมทุกคนรู้สึกไม่พอใจในตัวเบรนอย่างมากแถมหนึ่งในนั้นพุ่งมาจะทำร้ายเบรน ดีที่คนในทีมยังห้ามไว้
ไม่เว้นแม่แต่ครูฟิลซ์ เค้าต่อว่าเบรนและดูหัวเสียกะเบรนมากหลังจากนั้นเบรนก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
เบรนกลายเป็นคนขี้ขลาด เขาไม่ชอบทำอะไรต่อหน้าคนอื่น
และกลัวการอยู่ในที่ที่คนเยอะๆ และเขาไม่เล่นกีฬาทุกชนิด อีกเลย
ไบรอัน ไอตุ้ดเด็ก! ไอขี้แพ้! แกมันตัวซวย!
ดูท่ารับบอลของมันสิ โคตรฮาเลย** ฮ่าๆ
เบรนทนกับคำพวกนี้มาเกือบปี หลังจากนั้นมันก็เริ่มค่อยๆซาไป นั่นทำให้เบรนอ่อนแอมากกว่าเดิม
มันเปรียบเสมือนฝันร้ายที่สุดในชีวิตของเบรนเลยก็ว่าได้
และแน่นอนจากการแข่งขันอันน่าอับอายครั้งนั้นสร้างฉายาให้กับเขาก็คือไบรอันเดอะซวย
ตั้งแต่นั้นมาทั้งโรงเรียนก็ไม่มีใครเรียกเขาว่าเบรนอีกเลย แม้แต่รายชื่อในผลสอบของเขายังเป็นไบรอัน เบรนโคตรจะเกลียดชื่อนี้
อ่อ!! ยกเว้นอ.ฟิลซ์นะ โค้ชเป็นคนเดียวที่ยังเรียกเขาว่าเบรนอยู่จนถึงทุกวันนี้
Chapter2 Coming soon
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ไม่มีใครอ่านแต่ เราอ่านนะจขกท สู้ๆ
เขียนแล้วดูไม่ค่อยมโนดี555555 แต่ก็มโน เอ้ะ งง 
ว่าแต่มันจะออกมาเป็นแนวไหนเนี่ย
มาต่อด้วย รออ่านนะจ๊ะ
ปล. สงสารไบรอัน เอ้ย เบรนจัง 
ดิท แก้คำ
Chapter2:________
ณ โรงเรียนมอโรล่าไฮสคูล
12.00 เวลาพักเที่ยง
ไบรอัน! ไอตุ้ดเด็ก!! ไอขี้แพ้!!! ไอตัวซวย!!!! ดูท่ารับบอลของมันสิ โคตรฮาเลย** ฮ่าๆๆๆ
เบรนทนกับคำพวกนี้มาเกือบปี หลังจากนั้นมันก็เริ่มค่อยๆซาไป
แต่นั่นมันก็นานมากแล้วแหละตอนนี้เบรนโตเป็นหนุ่มแล้ว
เขาไม่ได้อ่อนแอขี้ขลาดเหมือนแต่ก่อน เบรนทั้งสูงและดูดีขึ้น คงจะมีแค่ผมหยักศกสีแดง
และเหล็กจัดฟันที่อยู่กะเบรนมาตั้งแต่ม.ต้น และยังคงเป็นเหมือนเอกลักษณ์ของเบรน ปัจจุบันเบรนเรียนอยู่เกรด12(ม.6) ปีสุดท้ายของชีวิตมัธยมเสียที แต่เบรนก็ยังไม่มีเพื่อนเหมือนเดิม
รร.ของเบรนกว้างมาก โดยเฉพาะในส่วนของโรงยิม โรงเรียนของเบรนโดดเด่นเรื่องกีฬา ยกเว้นในปีนั้นนะ
ปีที่ผมอยากจะให้คนลืมๆมันไปเสียที นักเรียนที่ศึกษาในโรงเรียนนี้ส่วนใหญ่จะเล่นให้กับสโมสรดังๆทั้งนั้น
ถึงแม้จะมีบริเวณกว้างแต่ก็ยังไม่พอสำหรับจำนวนนักเรียนที่นี่ ดูเหมือนมันจะเพิ่มขึ้นทุกเดือนๆ
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมื่อเวลาออดดังแล้วทุกคนรีบเดินออกมาจากห้องพร้อมๆกัน
จุดมุ่งหมายของทุกคนคือโต๊ะไม้และที่ร่ม
เรียกได้ว่านักเรียนในรร.นี้แทบจะได้เสียกัน ทั้งเบียดเสียด อึดอัด เบรนรู้สึกไม่ชอบเลย
เขารอให้คนเดินออกไปจากตัวอาคารให้หมด จึงเดินออกจากตัวตึกอาคารเรียนม.ปลายสุดหรู ตามหลังนักเรียนคนอื่นทันทีที่เริ่มทยอยออกไป
เมื่อเดินมาถึงจนสุดตัวอาคาร ทางซ้ายมือเบรนจะเป็นโรงยิมขนาดใหญ่ มันใหญ่เป็นอันดับต้นๆของรัฐเลยก็ว่าได้ มันมีไว้สำหรับโชว์ และสำหรับตัวนักกีฬาโรงเรียนซะส่วนใหญ่ มากกว่านักเรียนธรรมดาๆอย่างเบรน
เค้าแทบไม่ได้ย่างกรายไปแถวนั้นเลย ทางขวามือจะเป็นสนามหญ้าและร่มไม้กว้างมีโต๊ะม้านั่ง สลับกับโต๊ะตัวใหญ่ไว้สำหรับนักเรียนทุกคนที่เรียนที่นี่เพื่อจับกลุ่มเม้าท์,แซวสาว,นั่งรับประทานอาหารกัน
ถึงกระนั้นมันก็ยังก็กว้าง มันกว้างเกินไปสำหรับชีวิตตัวคนเดียวในวัยมัธยมของเบรน
เบรนเดินมาหาที่นั่งพร้อมกับถือกล่องข้าวที่แม่ผมห่อมาให้ทุกวัน
เขาเองก็ต้องคอยลุ้นกับอาหารของแม่เช่นกัน แม่มักจะทำให้เขาประหลาดใจเสมอ
ล่าสุดแม่เบรน เธอทำเค้กไก่งวงแช่แข็ง ที่แช่ไว้เป็นเวลากว่าครึ่งเดือน มันเหลือจากวันขอบคุณพระเจ้าในเดือนก่อนหน้านั้น เธอทำเขาเกือบตายมันทั้งฝืดคอและแข็งมาก
ให้ตายเถอะ 
นอกจากเค้กยักษ์ก้อนโตที่อยู่ในกล่องข้าว เธอไม่มีน้ำเปล่าใส่มาด้วยซ้ำ ไม่ต้องบรรยายถึงรสชาติเบรนสาบานว่าจะขอจดจำ และขออยู่ห่างเค้กของแม่เขาไปตลอดชีวิต
เบรนเดินหาที่นั่งไปเรื่อยๆพร้อมแบกกล่องข้าวที่ใหญ่กว่ากระเป๋านักเรียนแต่ข้างในใส่อาหารไม่เคยเกินสามอย่าง แน่นอนทุกคนมองเบรนราวกับเป็นตัวประหลาด แต่ชั่งเถอะ เบรนชินแล้วล่ะ เบรนเดินมาสักพักจนมาหยุดอยู่ที่ม้านั่งตัวยาวซึ่งตั้งอยู่กลางแดดตัวนี้
มันมีคนนั่งอยู่ก่อนแล้วล่ะ นั่นเจนเพื่อนร่วมห้องของเขากับพอลแฟนเธอ ไอหมอนี่ซ้ำชั้นปีสุดท้ายมาสามปีละ
เธอกำลังจู๋จี๋กะพอลแฟนคนล่าสุดของเธอและเธอเปลี่ยนคนใหม่ทุกอาทิตย์ เจนทำหน้านิ่วทันทีที่เบรนเข้าใกล้ไปให้เธอเห็น เขาลังเลที่จะนั่งอยู่นาน
แต่ช่วยไม่ได้หนิ ไม่มีที่แล้วตรงนี้ละกัน เบรนหย่อนก้นลงทันที
และพยายามที่จะนั่งห่างจากเจนและแฟนของเธอให้มากที่สุด
เบรนเปิดกล่องออกมา โชคดีวันนี้เป็นแซนวิซธรรมดาเท่านั้น เค้าตั้งใจที่จะรีบกินและรีบไปให้จากตรงนี้เร็วที่สุด
ให้ตายเถอะ ยังไม่ทันที่เบรนจะกัดแซนวิซคำที่สอง เขาจูบกันต่อหน้าเบรน เบรนที่ไม่ค่อยประสีประสานี้มากนักถึงแม้ว่าเค้าจะเคยเห็นจากหนังมามากแล้ว แต่ก็ไม่เคยเห็นใกล้ๆจริงๆแบบนี้ อาจเป็นเพราพวันทั้งวันเขาเอาแต่เดินก้มหน้า มันทำให้เบรนค่อนข้างตกใจ ถึงกระนั้นเค้าก็ละสายตาจากทั้งคู่เลยไม่ได้จริงๆ เบรนไม่เคยมีแม้แต่จูบแรก เค้าพยายามตั้งใจจะกินแซนวิซและหันไปมองทางน แต่นั่นไม่ช่วยเลย เจนหลับตาพริ้ม เสียงบดขยี้ปากกับการจูบแบบร้อนแรงของทั้งคู่ มันทำให้เบรนไม่มีสมาธิ เขาละสายตาจากสิ่งตรงหน้าไม่ได้จริงๆ เบรนรู้สึกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูก เจนลืมตาเมื่อเธอรู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองเธอ และทำหน้านิ่วอีกครั้ง ทันทีที่เห็นเบรนกำลังจ้องเธอและแฟนเธอจูบกัน ทั้งคู่จูบกันต่อโดยไม่สนใจเบรน พร้อมกับเจนที่ชูนิ้วกลางออกมาให้ เสมือนเป็นคำด่าไปโดยปริยาย เบรนถอนหายใจ พร้อมกับรีบยัดแซนวิชใส่ปากทันที
มีคนหลงมาด้วย
@คห.1ต้องรอติดตามฮ่าๆ
@คห.2ต่อแล้วนะ
ขอบคุณค่าที่มาอ่าน ยาวไปหน่อย แหะๆ
Chapter3 Coming soon 
Chapter3 : จุดเริ่มต้น
เวลา14.02
หลังจากที่เรียนคลาสสุดท้ายเสร็จ เบรนรีบคว้าจักรยานคันโปรดคู่ใจกลับบ้านทันทีที่เสียงออดดัง
วันนี้เขาตั้งใจจะโดดชมรมและตั้งใจจะขี่ไปอีกเส้นทางที่เค้าไม่ค่อยคุ้นนัก
เบรนไม่อยากรีบกลับบ้านเพื่อช่วยแม่เค้าทำงานหรือฟังเสียงบ่นของเธอ เขาคงต้องปั่นไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว แถวนี้ร่มรื่นดีจังแฮะ
เบรนคิดในใจพร้อมสูดหายใจเข้าอย่างเต็มปอด เขาชื่นชมท้องฟ้าและธรรมชาติของสองข้างทางแถวนั้นไปเรื่อยๆ โดยไม่ระวังทาง
เอี๊ยดดด!! โครมมม!! เสียงเบรกของจักรยานเขาดังขึ้น พร้อมกับเสียงโครมอย่างจังตามมา
เบรนชนเข้ากับรถเก๋งสีเลือดหมูคันเก่า หน้าบ้านหลังหนึ่งที่จอดทิ้งไว้ หลังจากนั้นเขาก็หมดสติไป
โชคดีที่เค้าไม่เป็นอะไรมาก เบรนค่อยๆลืมตาขึ้นมา เสียงดนตรีของเครื่องเล่นชนิดหนึ่งปลุกให้เค้าตื่น
เค้าไม่แน่ใจว่ามันคือเสียงอะไร เบรนมองไปรอบๆห้องอย่างแปลกใจ โมเดลไดโนเสาร์,แผ่นโปสเตอร์ระบบสุริยจักรวาล
มันถูกแปะไว้รกเต็มห้องไปหมด นี่มันไม่ใช่ห้องของเค้านี่ เบรนได้สติจึงเอาผ้าชุบน้ำที่อยู่บนหัวออก แล้วรีบเอามือยันตัวเองขึ้นจากที่นอนทันที
ลูอิส: ไง... จักรยานนายพังแล้ว
เบรนพยักหน้ารับแบบงงๆ ข้างหน้าเขา เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี ผิวละเอียด
ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งเข้ารูปรับกับนัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นเป็นอย่างดี
ลูอิส: นาย... โอเคนะ
เบรน: โอเค ขอบคุณสำหรับที่พัก
ลูอิส: ไม่มีปัญหา, อ่อ!ที่นี่ไม่มีหมอนะ นายจะให้โทรหาแม่นายมั้ย?
เบรนส่ายหัวเบาๆเพื่อตอบรับ
ลูอิส:หืมม ไม่มีใครเลยหรอ ลูอิสยักไหล่พร้อมกับวางดับเบิสเบสลง (เครื่องดนตรีในตระกูลในไวโอลิน)
ขอโทษนะที่เสียงรบกวน คือยัยน้องสาวของชั้น นั่งดูวีอยู่น่ะ ฉันก็เลยให้นายมานองห้องของฉัน ฉันละเซงกะยัยนี่เต็มแก่ แล้ววว.. นี่นายอยู่โรงเรียนมอโรล่าด้วยหรือเปล่า นายอยู่ห้องสามใช่มะ?
เบรนได้แต่เงียบเขาคิดว่าหมอนี่พูดมาก และคงจะดูจากเสื้อคลุมเขาที่ผูกไว้กับเอวไว้ก่อนหน้านี้ ไอหมอถึงรู้ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเขา โชคดีที่เสื้อโค้ทตัวใหม่ของโรงเรียนยกเลิกการปักชื่อลงไปแล้ว แน่นอนว่ามันจะต้องปักเป็นไบรอัน ชื่อของเค้าในข้อมูลนักเรียนเป็นไบรอันมาตลอดเกือบหกปี และแน่นอนว่าหมอนี่ต้องอ่านชื่อเขาแน่ถ้ามันยังปักอยู่ เขาไม่อยากจะให้ใครรู้ชื่อเขา และเขาก็ไม่อยากรู้จักใคร
ลูอิส:นายหิวมั้ย?
เบรน: อื้มมม เบรนออกเสียงในลำคอ (พร้อมกันกับพยักหน้ารับอีกครั้ง เบรนรีบใส่รองเท้าและเดินตามลูอิสไปทันที ที่จริงเบรนอยากจะขอตัวกลับเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่รู้อะไรเหมือนกันที่ทำให้เค้าตอบตกลง)
Chapter4 coming soon
@คห4จะพยายามให้มีน้า
@คห5ต่อแล้วจ้ะ แง่มมๆ
@คห6อุอิๆ น่ารักจูงงง 
ปล.รักทุกคนน
Chapter4:____
ณ ห้องครัวบ้านลูอิส
เวลา:15:15
ลูอิส:โชคไม่ดีแฮะ วันนี้แม่ชั้นกลับบ้านช้าน่ะ ไม่มีไรกินเลย (ลูอิสพูดไปพลางเปิดตู้เย็นและนำส้มมาหั่นทั้งเปลือกให้เป็นชิ้นพอดีคำ)
ลูอิส: อะ! (เขาหยิบส้มขึ้นมาหนึ่งชิ้นพร้อมกับยื่นให้เบรน)
เบรน: โอ้วว ..บ้านนายปลอกส้มอย่างนี้หรอ? (ลูอิสทำหน้าคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจว่าเบรนหมายถึงอะไร)
เบรน: คือ..ฉันหมายถึง ชั้นไม่อยากกินน่ะ ไม่เอา!!
น้องสาวลูอิส: หุบปากกกก!! (น้องสาวของลูอิสตะโกนขึ้นมาทันทีที่เสียงของเค้าทั้งคู่รบกวนการดูโทรทัศน์เรื่องโปรดของเธอ)
ลูอิส: หุบปาก!! (ลูอิสดัดเสียงให้เล็กลงและพูดตามน้องสาวเขา เขาเบะปากและทำท่าทางล้อเลียนน้องสาวอีกด้วย)
ลูอิส: ชู่วว (ลูอิสยกนิ้วชี้ขึ้นมาทาบไว้ที่ปากของเขาเอง เพื่อให้เบรนเงียบและเหมือนจะให้คอยดูอะไร)
เบรน:อะไร?
ยังไม่ทันที่เบรนจะพูดจบ ลูอิสวิ่งไปหาน้องของเขาพร้อมกับทำท่าราวกับเป็นพระเอก ในหนังที่น้องสาวของเค้ากำลังดูอยู่
โอ้วว ที่รักจ๊ะ เธอเปรียบเสมือนนกน้อยในใจฉัน ฉันรักเธอเหลือเกิน ลูอิสพูดตามบทในหนังเป๊ะ พร้อมกับหลับตาทำปากจู๋และทำท่าจะสวมกอดน้องสาวของเค้า
น้องสาวลูอิส: เชี่ยย ไอเชี่ยยยยยยยย แมร่.งเอ้ย!! ไปให้พ้นเลย ฟักก ออฟฟฟ!!
เบรนมองดูลูอิสกับน้องสาวของเค้าที่กำลังทะเลาะกัน เค้าอดขำไม่ได้กะท่าทางแบบนั้นของลูอิส
เมื่อแกล้งน้องสาวจนพอใจ ลูอิสจึงหันมาคุยกะเบรนที่แอบดูเขากะน้องอยู่ข้างประตูครัว พร้อมกับกัดส้ม ชิ้นที่เหลือจากที่เบรนไม่กินนั่นแหละ
ลูอิส: ปะ ไป กันเถอะ (ลูอิสพูดพร้อมเดินนำออกไปทางประตูบ้านของเขา)
พลันสายตาเบรนก็ไปเห็นฉากเลิฟซีนในหนังที่น้องสาวของคนที่เค้ามาอยู่บ้านเป็นชั่วโมงแต่ไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ
เอาอีกแล้วนะ อาการแบบนี้อีกแล้ว เบรนรู้สึกหวิวอย่างบอกไม่ถูก เค้าไม่รู้ว่าร่างกายเค้าต้องการอะไร
ลูอิส: คัมออน มาสิ เร็วเข้า
เบรน: เสียงลูอิส เรียกสติของเขากลับมา อ่า อ่ออ อื้มมๆ เบรนตอบรับลูอิส อย่างตะกุกตะกัก
Chapter5 coming soon
@คห.8 อาจจะ555555
ใครที่หลงเข้าอ่านจนถึงตรงนี้ เม้นต?ให้เราหน่อยนะ เราอยากรู้ว่ามันดีหรือไม่ดี หรือยังไง 
Chapter5:____
นอกบ้าน
เวลา15.36
ลูอิสพาเบรนเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
ลูอิส: นายมีแฟนมั้ย
เบรน:ไม่
,ก็ไม่นะ นายล่ะ?
ลูอิส:มีสิ ตั้งสามคนแหนะ (ลูอิสบอกเบรนอย่างภาคภูมิใจ)
เบรน: บ้าน่า ไม่มีใครคบได้ทีเดียว ตั้งสามคนหรอก
ลูอิส: ได้สิ ฉันนี่ไง คนนึงสำหรับสุดสัปดาห์ อีกคนสำหรับในโรงเรียน แล้วอีกคนก็นอกตัวเมืองไงล่ะ
เบรน:
ลูอิส:นายรู้จักมีอา ยัยเด็กใหม่ม.4นั่นไหม เมื่อวานนี้ เธอเสร็จชั้นแล้ว,หลังห้องวิทย์
เบรน: แล้วผู้หญิงเค้ายากขึ้นไหม หรือพร้อมใจมากขึ้นกว่าเดิม
ลูอิส:พร้อมใจมากขึ้น? นายหมายความว่าไง?
เบรน: คือ.. เอ่ออ ชั่งมันเถอะ (เบรนสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออก)
ลูอิส: งั้นไปนั่งชิงช้ากัน
เบรน: อืมม ไปดิ
เวลา15.46
ลูอิสพาเบรนมาที่สนามเด็กเล่นแถวบ้าน และนั่งที่ชิงช้า
ลูอิส:นายจูบกับสาวมากี่ครั้งละ?
เบรนเงียบไม่ตอบ เค้ารู้สึกอึดอัดใจทุกครั้งที่ลูอิสคอยถามแต่เรื่องพวกนี้
ลูอิส:สำหรับฉันนะ 22ครั้งแล้วม้าง อาจมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ครั้งแรกของฉันคือรีเบคก้า ตอนนั้นฉันป4 ฉันปืนเกลียวน่ะ เธออยู่ ป.6 นายล่ะ
เบรน: อ่อ อืมม ก็ ก็ไม่มากนะ
ลูอิส:ไม่เคย?
เบรนรีบเดินหนีทันทีที่ลูอิสรู้ทัน
ลูอิส:พระเจ้า นายไม่เคยจูบใครมาเลยจริงๆน่ะหรอ?
พูดจบลูอิสรีบเดินตามเบรนไปในทันที
ลูอิส:ฉันไม่ได้จะหัวเราะเยาะนายหรอกนะ นายไม่ต้องคิดมากหรอกน่า มันก็แค่เหมือนนายตายไปแล้วเองน่ะถ้าไม่ได้จูบใคร แล้วเดี๋ยวนายก็จะมีเอง ถึงแม้ว่ายัยแคทเธอรีนน้องสาวของฉันที่อายุแค่13จะเคยไปแล้วก็เถอะ เพราะงั้นมันไม่เป็นไรจริงๆ
เบรน: 
ลูอิส:ไปที่สนามกันมั้ย?
เบรน:ไม่
Chapter5 coming soon
โอเคไม่มีคนอ่านชั่งเถอะ ไม่แคร์ละ555555555
ขอบคุณหน้าเก่าๆที่เข้ามาคอมเม้นนะจ๊ะ
Chapter6:ตอนจบ
สนามหญ้า
เวลา16.36
เบรนเดินตามลูอิสมาจนได้ ที่นี่ไม่มีอะไรเลยนอกจากสนามหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตาห่างไกลบ้านคน ลูอิสพาเบรนเข้ามานั่งเล่นในท่อขนาดใหญ่
เบรน: นายเคยพาแฟนมาที่นี่มั้ย?
ลูอิส: เคยย.. บางครั้งบางคราวน่ะ
เบรน: นายจะทำอะไร แล้วนี่เราจะอยู่กันอีกนานเท่าไรละเนี่ย?
ลูอิส: ......
ลูอิส: นายไม่เคยจูบใครจริงๆหรอฮะ
เบรน:
ลูอิส: ไม่เป็นไร มันไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอก
เบรน: มันจะไม่เกิดขึ้นหรอก ถ้าฉันยังเป็นแบบนี้(เบรนเอามือตัวเองชี้ไปที่ฟันที่ถูกจัดไว้ ให้ลูอิสดู)
ลูอิส: (เอามือไปแตะฟันเบรน)
ทั้งสองขยับตัวเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะเผยอเข้าหาซึ่งกันและกัน มันเป็นจูบที่นิ่มนวลและอ่อนหวาน ราวกับทั้งคู่พร้อมใจทำ ถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่นั้นก็เรียกได้ว่าเป็นจูบแรกของเบรน ก่อนที่เบรนจะผละตัวออกมาก่อน
เบรน: นาย.. รสเหมือนส้มเลย (พูดจบเบรนก็รีบเดินกลับออกไปทันที)
เบรนและลูอิสเดินกันมาจนถึงหมู่บ้านของลูอิส โดยที่ตลอดระยะเวลาที่เดินมาเขาทั้งสองไม่แม้แต่จะพูดกันเลย
ลูอิส: เฮ้ เดี๋ยวสิ
เบรนหันหลังมาหาลูอิส
ลูอิส: นายจะกลับบ้านหรอ
เบรน: .........
ลูอิส: ไว้ใจฉันได้นะ ฉันจะไม่บอกใคร ,คือ.......
เบรน: .........
ลูอิส: จริงๆแล้วฉันไม่เคยมีแฟนหรอก
.
.
.
.
.
.
ลูอิส: ไม่เคยแม้แต่.........จูบแรก
ลูอิสสารภาพออกไป เบรนไม่พูดอะไรเขาเดินเข้าไปในบ้าน และให้ลูอิสโทรหาแม่เค้าทันที
17.05
แม่ของเบรนมารับกลับบ้าน จักรยานของเค้าอยู่ท้ายรถของแม่แล้ว มันพังแทบไม่มีชิ้นดี
เบรน: ขอบคุณที่ดูแลกันนะ
ลูอิส: เหมือนกัน
เบรน: บาย
ลูอิส: อืม เจอกันที่โรงเรียนนะ
แล้วนายจะบอกใครมั้ย(ลูอิสพูดด้วยเสียงที่เบา แทบจะไม่ได้ยิน)
เบรน: ไม่
เบรนเปิดประตูหลังรถ ของแม่เค้าทันที่ที่ตอบไป เขานั่งกอดกล่องข้าวและพยายามใช้ความคิด เขาอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ไม่ได้ เขาควรจะดีใจหรือเสียใจ ทำไมเขารู้แบบนี้ มันไม่เคยเป็นมาก่อน เบรนไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร สิ่งที่เค้าทำในตอนนั้น มันถูกหรือดีแล้วไหม เขาหาคำตอบไม่ได้เลย
วันต่อมา
12.00
พักเที่ยง
วันนี้เบรนเอาข้าวกล่องของแม่มานั่งกินข้างโรงยิมโรงเรียน มันไม่มีที่ร่มให้เขาเลย
เขารีบเปิดข้าวกล่องของแม่ดู ส้มหั่นทั้งเปลือก เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นมันที่ไหน
พลันสายตาเค้าก็ไปเห็นเด็กหนุ่มผมตั้ง ที่เค้าคุ้นหน้าเป็นอย่างดี
นั่นลูอิส เค้าเดินมากับหัวโจกของโรงเรียนอีกสามคน เมื่อเดินผ่านหน้าเบรน ทั้งคู่สบสายตากันเล็กน้อย ก่อนที่ลูอิสจะเป็นคนหันไปก่อนโดยไม่มีแม้แต่คำทักทาย หรือแม้กระทั่งรอยยิ้มให้เบรน เบรนยังมองลูอิสอยู่อย่างนั้น จนลูอิสหันมามองเบรนอีกที ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มอีกเช่นเคย มีแต่สีหน้าที่เบรนเดาๆดูแล้ว น่าจะเป็นสีหน้าที่แทนคำ ''ขอโทษ'' จากลูอิส เบรนอ่านและจำสีหน้าของลูอิสไว้ ก่อนที่ขาและสายตาของลูอิสจะค่อยๆลับตาเบรนไป.........
จบ......... แล้วจูบแรกของคุณล่ะ? เป็นยังไง?
ให้จบแบบนี้ดีกว่าขี้เกียจต่อแล้ว5555555 ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่อยู่ บอกใบ้ไว้ว่าเกี่ยวกับเกย์เหมือนเดิม เนื้อหามันค่อนข้างแรงนะ เพราะว่าโดนข่มขืน ไม่แน่ก็ไม่มาลงละ บ้ายบาย ขอบคุณทุกๆคนนะจ้ะที่เข้ามาอ่าน และทุกๆคอมเม้นเลย จุ้บ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google