{เล่า;ญ-ญ} โมเมนต์ฟินๆของคู่(ไม่ถูก)จิ้นในห้อง (อัพคห.19)
เกริ่นก่อนละกันว่าเราอยู่รรหญิงล้วน ละมันก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีคู่จิ้นอะไรพวกนี้
คือปกติทุกคู่ที่ทุกจิ้นมันจะเหมือนเซอร์วิส สร้างโมเมนต์อะไรงี้ แต่คือสองคนนี้ไ่ม่มีไง เป็นโมเมนต์เล็กๆมากที่ถ้าเราไม่จิ้นเราคงไ่ม่ทันเห็นเหมือนกัน แต่ว่าแต่ละครั้งนี่ก๊าวววววมากกกกกกกก
คือเพื่อนเราสองคนนี้ ขอแทนเคะว่าปุ่น แทนเมะว่านัทละกัน ปุ่นมันจะเป็นคนบ้าๆบอๆตลกๆหน่อย เพื่อนเยอะมากกกก รู้จักคนทั้งชั้น แต่นัทมันเป็นพวกไม่ค่อยสุงสิงกับใคร จะบ้าๆกับแค่คนที่สนิทด้วย ดูแมนๆหน่อยคนเลยชอบนัทกันเยอะอยู่ (แต่ความจริงทั้งสองคนชอบผชนะ... บ้าวายด้วย... เรารู้จักสองคนนี้เพราะติ่งเกาหลีเหมือนกันนี่แหละ)
เราอยู่ห้องเดียวกับพวกมันตอนม.สาม ตอนนี้ม.สี่แล้วก็ยังอยู่ห้องเดียวกัน เรื่องที่ทำให้เราสังเกตมันสองคนก็เริ่มจากตอนม.สามนี่แหละ
เรื่องของเรื่องก็คือ ตอนปลายเทอมแรก (ช่วงเปิดเทอมแรกๆปุ่นกับนัทมันยังไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่ ยังไม่สนิทกัน) เป็นช่วงที่เราต้องนำเสนอโปรเจกต์ใหญ่ของเทอมนั้น ช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่นัดกันไปบ้านเพื่อนกันเยอะมากกกเพราะต้องทำชิ้นงานใหญ่ๆหลายชิ้น
ละทีนี้ ปุ่นมันโดนครูเลือกเป็นหัวหน้ากลุ่ม แล้วจับนัทไปเป็นรอง (ความจริงนัทเรียนเก่งกว่าปุ่นไง.. แต่ปุ่นมันดูประสานงานดีกว่าครูเลยจับนัทไปช่วยปุ่น) ปุ่นมันก็เลยนัดเลยว่าให้ไปบ้านมัน คนในกลุ่มก็เออๆตกลง
ก็ไปทำงานวันอาทิตย์ (อันนี้เราไ่ม่รู้รายละเอียดเพราะอยู่คนละกลุ่มกัน เฮ้อ
) ละพอวันจันทร์ ปุ่นมาเรียนด้วยสภาพโทรมมากกกก เราก็เลยทักเรา : เห้ย ตายยัง ไหวมั้ย
ปุ่น : เหนื่อยชหหหหหหห! เมื่อคืนนัทกลับตั้งดึก แม่มม
เรา : *เริ่มชะงัก* ห้ะ ทำไมนัทกลับดึกวะ
ปุ่น : ก็งานมันไม่เสร็จ ไ.อ้นัทมันเลยอยูต่อให้ คนอื่นแม่.งหนีกลับบ้านกันก่อนหมดละไง
เรา : อ่าว กำ แย่เลยๆ 555555555
ตอนนั้นก็ยังไม่ได้อะไร ปุ่นมันก็เดินไปนั่งฟุบหน้าที่โต๊ะ จนสักพักนัทก็เดินเข้ามาในห้อง พอเห็นปุ่นฟุบมันก็เลยเดินไปเอามือยันหน้าผากปุ่นขึ้นมา
ปุ่น : อะไรของมรึ.งงงงงงง (เหลือบตามองมือนัทที่ยังวางอยู่บนหัว)
นัท : เหนื่อยอ่อ เมื่อคืนไม่ได้อยู่ช่วยเก็บของอ่ะ โทษๆ
ปุ่น : ไม่เป็นไรร ปล่อยกรูนอนพออออออ
นัท : เออๆ นอนพักไปเด็กน้อย
(ลูบหัวปุ่นสองสามที)ปุ่น : เด็กพ่องงงงงงง
ละนัทมันก็เดินไปนั่งที่มันซึ่งอยู่อีกฝากนึงของห้อง ปุ่นก็ฟุบต่อ ทุกอย่างดูปกติแต่เรานี่เตลิดไปละ อารมณ์แบบ เห้ย เดี๋ยวนะ ศุกร์ที่ผ่านมาพวกเอ็งยัง คุยกันแบบทางการห่างเหินกันอยู่เลย.. อยู่ด้วยกันคืนเดียวนี่พัฒนาขนาดนี้เลยหรอ
ละหลังจากนั้นเราก็เริ่มสังเกตอาการนางสองคนนี้มาตลอด ก็เริ่มเห็นว่าสองคนนี้สนิทกันมากขึ้น แต่เพราะว่านัทมันมีเพื่อนสนิทคนนึงที่เป็นคู่จิ้นประจำมันอยู่แล้ว โมเมนต์นัทปุ่นเลยโดนบดบัง!
แต่เรายังมีอีกหลายเรื่อง เพราะพอนัทมันสนิทกับปุ่นจนแกล้งถึงเนื้อถึงตัวได้เท่านั้นแหละ.....
ขอสักห้าเม้นเดี๋ยวมาต่อ
ป.ล.เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็น... ยืดไปบ้างขออภัยยยยย
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ขกรอละ ต่อเลยละกัน 555555555
หลังจากนั้น มันก็มีวันนึงที่เพื่อนสนิทนัทไม่มา ละมันก็มีคาบพละ แต่ว่าช่วงนั้นนัทขาเดี้ยงอยู่เลยไม่ได้ลงเล่น�
ทีนี้ก็เล่นๆกันไป ครูก็สั่งให้วิ่งรอบสนามคนละห้ารอบ แล้วพักได้ พอทุกคนวิ่งเสร็จก็ออกันไปกินน้ำ แต่ปุ่นมันดันเดินไปหานัทที่ข้างสนาม ทั้งๆที่**ก็หอบแฮ่กหน้าแดงเลยนะ�
คือตอนนั้นทุกคนก็ไม่ได้สังเกต แต่เรามองอยู่(แลดูโรคจิต) ก็เห็นปุ่นเดินไปหยุดตรงหน้านัท ละก็พูดๆอะไรกันสักอย่าง นัทก็แบบขมวดคิ้ว เหมือนบ่นๆ ปุ่นก็ขำอะไรของมันไม่รู้�
แต่จู่ๆ นัทก็ดึงมือปุ่นไปจับบบ!�
มันดูเหมือนเป็นเรื่องปกติมั้ยเราก็ไม่รู้นะ... แต่นัทมันจับละแบบ พลิกไป พลิกมา ลูบๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ปุ่นงี้�
มันจับมือคุยกันอยู่นานมากกกกก จนเพื่อนคนอื่นกินน้ำเสร็จละเดินไปหา ก็ตะโกนเหมือนแซวๆ มันก็เลยปล่อย
หลังจากนั้นนัทกับปุ่นก็ดูสนิทกันมากขึ้น นัมก็ชอบเดินไปกอด ไปเอาหัวถูๆแขนปุ่นไรงี้ ทำทุกวันจนทุกคนมองเป็นเรื่องปกติอ่ะคิดดู...
จนพอมาวันนึงตอนเช้า ปุ่นมันก็เอากีตาร์มาเล่นที่รร ก็เล่นๆร้องๆกันสนุกสนาน จู่ๆนัทมาจากไหนไม่รูั เดินเข้ามา โยนเป้บนโต๊ะแล้วไถลตัวลงนอนตักปุ่นเว้ยย�
ปุ่นมันก็ก้มมองงงๆ ขยับกีตาร์ออกให้นัทนอนถนัดๆแต่มือก็ยังดีดอยู่ คือถ้ามันหยุดเล่นนี่มีคนเห็นละจิ้นนัทปุ่นเพิ่มแน่นอน... เพราะตอนนั้นทุกคนกำลังสนใจเพื่อนคนนึงที่ปีนเก้าอี้ร้องเพลงอยู่ แต่เรานั่งใกล้ๆปุ่นไง เลยเห็นทุกอากัปกิริยา....
ละเหมือนมันก็คุยๆกัน
ปุ่น : นอนดึกอ่อง่วงอ่ะ?
นัท : อือ (เอาหน้าซุกขาปุ่น หลับตาเตรียมนอน)
ปุ่น : ทำไรวะ
นัท : ทำงาน�
ปุ่น : อ่อ นอนๆ�
ประมาณนั้นน แต่ยังไม่ได้ซุ่มดู(?)ต่อ ครูก็เรียกเราไปทำงาน พอกลับมาอีก ทั้งปุ่นนัทหายไปละ เหลือไว้แค่กีตาร์
เราก็เลยถามเพื่อนคนอื่น ซึ่งก็ได้คำตอบว่าสองคนนี้ไปกินข้าวเช้ากันค่าาา
เราแบบ เฮ้ย เดี๋ยว เพื่อนสนิทไ.อ้นัทก็นั่งหัวโด่อยู่นี่ทำไมไม่ชวนวะะะ!! ไหนจะกลุ่ปุ่นที่ปกติไปกินข้าวด้วยกันอีก แต่นี่ไปกิน(ข้าว)กันสองคนเฉ้ยยย�
เราไม่ได้คิดมากใช่มั้ย นี่มันมีซัมติงจริงๆนะ orz
พอหลังจากวันนั้นก็เป็นช่วงเตรียมๆสอบ ไม่ค่อยเห็นปุ่นกับนัทคุยกันเท่าไหร่ ตอนอ่านหนังสือก่อนเข้าห้องก็นั่งอ่านแยกกันเลยไม่ค่อยมีอะไร�
แต่ช่วงเรียนพิเศษนี่สิ..
สปอยแป๊ปว่าปุ่นร้องไห้ด้วย
เดี๋ยวมาต่อนะคะะ :3
ต่อออๆ -..-
พอปิดเทอมเล็ก ก็เหมือนว่านัดกันไปเรียนพิเศษไรงี้ (ทั้งเรา นัท ปุ่น ไปหมดเลย) ทีนี้พอวันแรกที่เปิดเรียน ปุ่นเดินเข้าวรรณสรณ์มาแบบเครียดมากกกกกก กลุ่มที่ไปเรียนด้วยกันก็แบบ เห้ยเป็นไร ปุ่นก็เดินมานั่งละเล่าให้ฟังประมาณว่า ไปรวมหัวกับเพื่อนอีกสองสามคนเซอร์ไพร์สวันเกิดนัทเมื่อวาน แบบนัดกันไปดูหนังละแกล้งทะเลาะกันแล้วถือเคักออกมาเป่า นัทก็เลยโกรธเดินหนีไปเลย�
แล้วปุ่นก็หยิบโทรศัพท์มาให้ดู แบบเป็นไลน์ที่ปุ่นส่งไปขอโทษนัทแบบยาวมากกกกก คือมันขึ้นรี้ด แต่นัทไม่ได้ตอบ�
แต่ประเด็นคือปุ่นบอกว่านัทอ่านแค่ของปุ่น ไม่อ่านไลน์ขอโทษของเพื่อนอีกสองคนไง...
(ถ้าไม่ได้กำลังดราม่าอิฉันฟินตัวแตกละจ้า..)�
ทีนี้เพื่อนอีกสองคนที่รวมหัวกันแกล้งก็ไม่ได้ลงเรียนด้วยกัน เลยมีแค่ปุ่นคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับนัท ปุ่นก็เลยแบบเครียดมากกกกกกกกก�ทุกคนก็ปลอบๆๆจนสักพักก็เห็นนัทเดินขึ้นมา�
ปุ่นทำหน้าเหวอแล้วฟุบหน้าหนีกับโต๊ะไปเลย (แถมออฟชั่นส่ายหัวไปมาด้วย มุ้งมิ้งจริงๆ..)
นัทก็เหมือนจะไม่เห็นปุ่นมั้ง เลยเดินเข้ามาจะทัก ปุ่นก็เลยใจกล้าเงยหน้าขึ้นมาเรียก "นัท! เค้าขอโทษ"
แต่นัทมันชะงักแล้วเดินหนีไปโต๊ะเพื่อนข้างๆตั้งแต่ ปุ่นเงยหน้าละ..�
ทีนี้ละ เป็นเรื่อง
ปุ่นน้ำตาคลอแบบจะไหลอยู่แล้ว คืออย่างที่บอกว่าปุ่นมันเป็นคนเพื่อนเยอะ มันก็เลยเซนซิทิฟเรื่องเพื่อนมากๆๆๆ ยิ่งตัวเองเป็นคนผิดก็ยิ่งเสียใจไงี้ ละปุ่นนก็หมือนจะเรียกนัทอีกรอบแต่นัทก็ลุกละลากเพื่อนสนิท(คนที่ถูกจิ้นกับมันนั่นแหละ สมมุติชื่อเตยละกัน)ขึ้นไปที่เรียนชั้นบนเฉย
คราวนี้ไม่ใช่แค่คลอแล้วค่ะ.. ไหลเป็นสาย
คือปุ่นร้องแบบเสียใจมากจนทุกคนตกใจอ่ะ ปกติปุ่นมันจะบ้าๆบอๆใช่มั้ยล่ะ พอร้องไห้ทีทุกคนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว ก็ได้แต่ปลอบๆจนมันหยุดร้อง (ใช้เวลาไปสิบห้านาทีถ้วน..) แล้วก็ชวนให้มันขึ้นไปคุยกับนัทที่เรียนข้างบน
พอขึ้นไปถึงห้อง ปุ่นก็เกิดกลัวค่ะ.. กอดแขนเพื่อนข้างๆแน่นมากกก (ได้ข่าวว่าจะไปเคลียร์ ทำยังกับเข้าบ้านผีสิง...) พอเดินเข้าไปนัทก็นั่งอยู่กับเตย เราก็เรียกๆ นัทเลยมองนิดนึง แบบมองผ่านปุ่นไปแล้วหันไปคุยกับเตยต่อ�
ปุ่นยิ่งกลัวสิคะ... ทุกคนก็ผลักไสให้มันไปนั่งใกล้ๆนัท แต่มันก็ส่ายหัวท่าเดียว จนพอถีบ(?)มันไปนั่งข้างนัทได้ นัทก็ลุกหนีออกไปเลย�
ถ้าตอนนั้นกระโดดตบหัวนัทได้เราทำไปแล้ว... 
เออ ทีนี้ปุ่นก็แบบหน้าเสีย แต่ก็ทำใจกล้าวิ่งไปดึงแขนนัทไว้(ละครมาก ฟวฟืิหืห่หึ)
นัทก็หันมามองนิ่งๆ แค่มองเฉยๆเองนะ ปุ่นที่กำลังอ้าปากจะพูดก็น้ำตาไหลพรากๆๆๆอีกรอบ แล้วก็พูดแบบตะกุกตะกักปนสะอื้นว่าขอโทษ
คือตอนนั้นมันหน้าห้องเลยเว้ย.. แล้วทุกคนก็ตกใจมาก แต่ทั้งนัทและปุ่นก็ไม่แคร์ค่ะ.. ปุ่นก็ใช้มือข้างนึงดึงแขนนัทไว้ อีกข้างก็ปาดน้ำตาปลกๆ ส่วนนัทก็ยืนนิ่งๆ แบบหน้านิ่งมากกจนอยากจะเข้าไปฟรัคโรดาห์ใส่ คือถ้าเราเป็นนัทนี่ดึงปุ่นมากอดละ ร้องไห้ได้น่าสงสารมากกกกก แบบสะอื้นตัวโยนแล้วพูดขอโทษๆ ซ้ำไปมางี้อ่ะ T________T
สุดท้ายปุ่นก็ทนไม่ไหวมั้ง เลยพูดแบบ�
ปุ่น : น.. นัท ฮึก อ.. อย่า ฮึก เงียบ ฮึก ดิ... ด.. ฮึก ด่าเรา ฮึก ก็ได้.. ฮึก เรา ฮึก เราขอโทษ ฮืออออ (สะอื้นรัวมากก จนกลัวมันขาดอากาศหายใจตาย)
นัท : - - เพิ่งคิดได้หรอว่าผิดอ่ะ
ปุ่น : ฮึก ร ฮึก เราขอโทษ ฮึก�
นัท : คราวหลังจะทำอีกมั้ย?
ปุ่น : ฮึก ม ไม่ ฮึก ไม่ทำแล้ว ฮึกก
นัท : รู้มั้ยว่าเค้าอ่ะ เป็นห่วงแทบตาย ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะเว้ย
ปุ่น : ฮึก ขอโทษ ฮึกกกกก
นัท : เลิกร้องได้แล้ว คนอื่นมองหมดแล้วเนี่ย!
ปุ่น : ม ฮึก มันหยุดไม่ได้ ฮือออออออ
นัท : โอ๊ย ไ.อ้ปุ่นบ้านี้ /ยิ้มแล้วดึงหัวปุ่นมากอด
อยากจะลุกขึ้นมาปรบมือดังๆให้กับความรักอันสวยงามของโรมิโอและจูเลียต #ถุ้ย
หลังจากนั้นปุ่นมันก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม(...) ยิ่งนัทมันกอดละลูบหัวไปมาแล้วโยกตัวยิ่งร้องหนัก อย่างกับพ่อปลอบลูกอ่ะบอกเลย�
สุดท้ายก็แฮปปี้เอน ชั่วโมงต่อมาปุ่นมันก็กลับมาดุ๊กดิ๊กๆ ได้เหมือนเดิมละ
ความจริงเราก็คิดนะว่านัทมันเยอะเกินไปที่ไม่ให้อภัยปุ่นตั้งแต่แรก คือปุ่นก็ไม่ได้ทำคนเดียวป้ะ แต่ต้องมารับคนเดียวแบบนี้อ่ะ�
เราก็เลยไปถามนัทดูตอนช่วงพักที่ปุ่นหายไปซื้อของกิน (บอกเลยว่าตอนมันกลับมานี่ของที่มันซื้อ80%เอามาบูชานัท...)�
เรา : เห้ย เมื่อเช้าแกเยอะไปป่ะวะ สงสารปุ่นมัน
นัท : ไม่เยอะหรอก รู้ป่ะ เมื่อวานอ่ะ ปุ่นมันแกล้งเข้าไปห้ามสองคนนั้นจนโดนตวาดกับโดนผลักเลยนะเว้ย แถมมันแอคติ้งดีแบบนิ่งแล้ววิ่งหายไปจนเค้านี่ตกใจแทบตาย นึกว่ามันจะฆ่าตัวตายอะไรพวกนั้นละ จะไปตามมันก็ไม่ได้เพราะสองคนที่เหลือรั้งเค้าไว้ให้บอกว่าใครถูกใครผิด เค้านี่จะบ้า จนปุ่นมันเดินกลับมาพร้อมเค้กนี่ล่ะ เค้าไม่เอาเค้กปาหัวมันก็ดีแค่ไหนละ
เรา : สรุปนี่โกรธเพราะเป็นห่วง?�
นัท : เออ ห่วงดิวะ!�
ขอกระอักความฟินแป๊ป�..
คือมันพูดแบบจริงจังมากอ่ะะ แบบ โอ๊ยย ///// ที่จริงมันก็ปกตินะที่จะพูดว่าเป็นห่วงเพื่อน แต่ด้วยสายตา น้ำเสียงของนัทตอนนั้น มันแบบบบบ เหมือนคนหวงแฟนอะไรประมาณนั้นนน!! (ชงแล้วดื่มรัวๆ)�
ละพอหลังจากนั้น ทุกวันปุ่นจะซื้อขนมมาให้นัททุกวัน นัทมันก็จะคอยด่าว่าเปลืองแล้วยัดเยียดให้ปุ่นกินด้วย จนวันสุดท้ายที่เรียนปุ่นก็ยังซื้อไม่เลิกจนนัทขู่ว่าถ้าเปิดเทอมยังซื้อให้อีกเดี๋ยวจะโกรธต่อ มันก็เลยเลิก 555555
นั่นแหละ ช่วงปิดเทอมหมดไปละ มีโมเม้นยิบย่อยนิดหน่อยแบบป้อนขนม นู่นนี่ แต่ตอนเปิดเทอมสองนี่สิ จัดว่าเลอค่า�
เดี๋ยวมาต่อนะก๊ะะ :3
ขอโทษที่อัพช้าค่ะะะ!! Orz
เมื่อวานกลับบัานดึกเลยไม่ได้อัพ มาดูอีกทีกระทู้ขึ้นฮอตแล้วค่าาาาาาา T______T น้ำตาจะไหลขอแชร์นะคะ ขอบคุณทุกเม้นทุกวิวที่ติดตามนะคะะทุกๆคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เรามากเลย ถึงตอนนี้เม้นจะเพิ่งสิบกว่าๆแต่เราก็รู้สึกดีใจมากๆแล้วล่ะที่มีคนฟินไปกับเรา //// ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะะะ อยากถามอยากคุยอะไรถามได้เน้อ เราอยากคุยกับทุกโคนนน ~
โอเค ขอบคุณจบละ
มาฟินกับนัทปุ่นกันต่อดีกว่าา อิ__อิ�
หลังจากนั้นก็เปิดเทอมม ตอนแรกเปิดมาปุ่นนั่งหลังนัท ไปๆมาๆครูจับปุ่นไปนั่งอีกฝากเฉยย เซ็ง -_- แต่ละวันก็โมเม้นเล็กๆน้อยๆอย่างกอดนู่นนี่บ้างพอให้ชื่นใจ จนมีอยู่วันนึง คาบพละก็ให้เรียนเรื่องการปฐมพยาบาลผู้ป่วยกัน�ครูก็ให้แบ่งกลุ่มละจับฉลากหัวข้อ แต่กลุ่มนัทปุ่นดันได้การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยเบื้องต้น เรานี่โ.ครตเสียดายที่กลุ่มนัทปุ่นไม่ได้การช่วยหายใจแบบผายปอด(....)�
ทีนี้ก็แยกกลุ่มกันไปซ้อม และก็โ.ครตโชคดีที่เราอยู่กลุ่มเดียวกับนัทปุ่น เราก็เลยไปเป็นกองอวยให้คู่นี่แบบเนียนๆ คือมันจะต้องแบ่งกันสาธิตไรงี้ใช่ม่ะ เราก็เห็นละว่ามันมีอันนึงที่ต้องอุ้มแบบท่าเจ้าสาว เลยเสนอทันทีว่าให้นัทอุ้มปุ่นละกัน�
แต่ปุ่นมันก็บอกปัดเพราะมันจะรับหน้าที่เป็นคนบรรยาย ไม่เอาสาธิต ซึ่งทุกคนก็ดันยอมรับเพราะปุ่นมันพูดเก่ง(นี่ชมนะ..) เราก็แอบเศร้าไปเพราะกลายเป็นว่านัทไปอุ้มเตยแทน เพื่อนก็ฮิ้วๆแต่เราไม่จิ้นคู่นี้ไงไม่เอาาา!�
พอซ้อมๆกันเสร็จครูก็ให้ออกไปแสดงตัวอย่างหน้าห้อง กลุ่มเราก็ออกไปแสดง อย่างแรกเป็นการสร้างเปลเคลื่อนย้ายชั่วคราว ปุ่นมันทำหน้าที่เป็นคนพูด นัทเป็นคนนอนบนเปล ส่วนคนอื่นแบบเราช่วยกันแบก
ปุ่นก็เริ่มพูดระหว่างที่นัทโดนแบกวนไปรอบๆ จนพอจะวาง เพื่อนดันวางลงไม่พร้อมกัน ด้านหัวนัทเลยลงก่อนแบบเอียงจะไหลลงปุ่นก็เลยรีบไปช่วยจับขึ้นมา
แล้วคือเปลมันจะเป็นผ้าที่พันท่อสองอันไว้ ปกติจะต้องจับข้างๆ แต่นี่ปุ่นมันเข้ามาจับฝั่งหัวนัทแบบจับท่อสองข้าง หน้าปุ่นก็เลยจะตรงกับนัทพอดี�
แล้วตอนช็อตที่ปุ่นก้มลงไปช่วยดึงขึ้นหน้ามันสองคนก็เลยใกล้กันมากกกกกกกกก คือมันแค่แป๊ปเดียวแต่ถ้าใกล้กว่านี้นี่หน้าชนไปแล้วอ่ะะะะ!!
คือตอนนั้นเราแบกอยู่ข้างๆหัวนัทพอดีเลยเห็นชัดมากว่าจมูกปุ่นจะชนหน้าผากนัทอยู่ละ อยากจะสวมบทบาทแขกงานแต่งงานแล้วตะโกนว่า จูบเลย จูบเลย! มากกกกกก #ถุ้ย
ปุ่นกับนัทมันก็คงจะรู้สึกตัวมั้งว่าหน้าใกล้กันมาก เพราะหลัวจากวางเสร็จปุ่นก็รีบปล่อยละเดินออกมาบรรยายต่อห่างๆแบบเนียนๆทันทีเลย ไม่อยากจะมโนแต่ฟันธงว่าเพราะเขินชัวร์เหอะะะ!! -...-
ทีนี้ก็นำเสนอๆกันต่อไป จนจะจบ อันสุดท้ายก็คืออุ้มท่าเจ้าสาว ซึ่งตามบทนัทจะต้องอุ้มเตยใช่ม่ะ เราก็เลยเฉยๆ
ปุ่นก็พูดๆประมาณนี่เป็นการเคลื่อนย้ายแบบนี้ๆๆๆ แล้วก็เขยิบผายมือออกให้นัทออกมาแสดงเป็นตัวอย่าง นัทก็เดินออกมา ทุกคนก็เตรียมโห่ให้โมเม้นนัทเตยงี้ช่ะ...
แต่จู่ๆนัทก็ช้อนขาปุ่นขึ้นมาอุ้มท่าเจ้าสาว...
ทีนี้ล่ะ เสียงกรี๊ดดังกระหึมเลยค่า....
ต่อให้ไม่จิ้นแต่โมเม้นนั้นคือฟินมากกกกกกก
คือไม่ได้เตี๊ยมกันมาก่อนไง แบบปุ่นเองมันก็ไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ปากมันยังพูดบรรยายอยู่เลยแล้วจู่ๆก็ตัวลอยขึ้นมางี้ ถ้าปุ่นเป็นพวกตกใจแล้วดิ้นป่านนั้นคงล้มทั้งคู่ละ เพราะตอนนัทอุ้มปุ่นขึ้นตอนแรกก็เซๆเหมือนกัน ปุ่นมันก็ไม่ได้ตัวเบาๆไง ตัวใกล้ๆกับนัทด้วยซ้ำ
ละตลกตรงปุ่นทำหน้าตกใจมากอ่ะแบบ หันไปหานัทแล้วทำปาก 'ทำเหี้.ยไรรรรรรรร' ตอนนั้นคงลืมไปละว่าบทพูดตัวเองยังมีอยู่ นัทก็แค่ยิ้มแบบขำๆ เพื่อนก็โห่ๆแซวๆ จนปุ่นมันไม่รู้จะทำยังไง หน้าแดงหูแดงมากกกกกกกจนต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าอ่ะ
อุ้มสักพักก็วางลง (คงหนักแหละ แอบเห็นเหงื่อ) ปุ่นก็บ่นๆๆๆๆใหญ่ว่าทำไรไม่บอกก่อน ก็เหมือนจะด่านะ แต่หน้างี้แดงแบบ แดงเถือกกกก ขนาดครูยังแซวเลยว่า
"อยากอุ้มกันก็ไปหลังไมค์ไป จะได้อุ้มไปวางลงที่ไหนก็ได้"
สาบานว่านี่คือครูพูดดดดดดดดด
ครูคิดอะไรมั้ยไม่รู้แต่คนฟังคิดไกลมากค่ะ...
วันนั้นปุ่นก็ไม่เข้าใกล้นัทอีกเลย เขินมั้ง ตลก 555555555 เราก็มารู้ทีหลังว่าที่นัทไปอุ้มปุ่นเพราะเตยเจ็บแขนจากตอนที่ล้มตอนแสดงอะไรสักอย่างก่อนหน้านั้นเลยหนีไปนั่งเงียบๆ (แถมบอกแค่นัทดัวย ดีค่ะ..) ก็เลยเหลือแค่ปุ่นที่ตัวเล็กพอที่นัทจะอุ้มได้ นั่นแหละ
ติ่งคู่นี้อย่างเราก็ฟินตายกันไปเป็นแถบๆ�
เรื่องนี้เป็นอะไรที่ทำให้นัทปุ่นโดนแซวอยู่ช่วงนึงเลยล่ะ ก่อนที่จะเลิกเห่อกันแล้วเลิกสนใจไปซะเฉยๆ เซ็งมากค่ะบอกเลยยย
แต่ยังไงโมเม้นนัทปุ่นก็ยังมีอีกนะะ!
เดี๋ยวมาต่อนะก๊ะ :3
ขอพูดก่อนเรื่องรูปก่อนแล้วกันนะคะะ ความจริงเราอยากลงรูปมากกกกก ตอนจบม.สามสองคนนี้โดนจับถ่ายรูปคู่กันละมีช็อตนึงที่ทีเพื่อนจับหัวนัทกับปุ่นแบบหันหน้าเข้ากันแลัวพลัก ปากปุ่นแบบเฉียดแก้มนัทไปนิดนึง T_____T *น้ำตาจะไหล* แต่เราดันถ่ายไว้ไม่ทัน ฟฟฟฟฟ (มัวแต่กรี๊ด..) เดี๋ยวสิ เล่านอกเรื่อง.. ความจริงจะบอกว่ายังกลัวอยู่ว่าจะมีคนรู้จักเห็นแล้วเราจะโดนนัทฆ่า T_____T มั่นใจเมื่อไหร่จะลงรูปเน้อ...
พอเปิดเทอมมาสักพักมันก็จะมีช่วงนึงที่รรหยุดยาวววมากกก เพราะปัญหาทางการเมือง เพื่อนในห้องก็เลยนัดกันว่า เออ เดี๋ยวไปทำงานกลุ่มกันไว้ล่วงหน้าเลยดีกว่า ตอนเปิดมาจะได้ไม่วุ่นวายงี้ๆ ก็เลยนัดกันไปบ้านเพื่อนคนนึง�
คือตอนที่ไปเราไม่รู้เลยว่าใครไปบ้าง ไปถึงก็เจอแค่กลุ่มนัท เตย อะไรพวกนั้นก็เลยคิดว่าคงอดฟินละ... แต่ต่อให้ตัวไกล ใจของทั้งสองนางก็ยังใกล้กันค่าา
เริ่มจากตอนที่ทำๆงานกันอยู่ โทรศัพท์นัทก็ดัง เราที่อยู่ใกล้โทรศัพท์นัทสุดก็เลยจะหยิบไปให้ ทีนี้หน้าจอมันขึ้นว่าอต เราก็แบบ... อตไหนวะ? แต่ก็ยื่นไปให้มันแล้วบอก
เรา : นัททททๆๆ คนชื่ออตโทรมาอ่ะะ
นัท : อต?? *เอื้อมมาหยิบไปดูละยิ้ม* มันอ่านว่าอ.ต.เว้ย
เรา : อ.ต.? อะไรวะ�
นัท : **เตี้ยไง 555555 *กดรับ* มีไรปุ่น
.... อหหหหหหหหห!! เดี๋ยวๆๆๆ ขอเวลากระอักความฟินก่อนห้านาที ;____;�
คือตอนนั้นเราเงิบเลยเว้ย.. แบบนั่งเงิบค้างจริงๆอ่ะ.. นัทมันก็คุยๆกับปุ่นประมาณทำงานอยู่ เพื่อนมาเยอะเหมือนกัน แต่ประโยคที่ทำให้เราฟินที่สุดก็คือ
'ถามถึงแต่งาน ไม่คิดถึงเรามั่งอ่อ?'�
โอ๊ยยย คนฟังฟินจนจะแดร๊บกระดาษสีแล้วค่ะบอกเลย...�
แล้วมันก็งุงิๆครุคริๆอะไรกันไม่รู้ จนไปจบตรงที่เดี๋ยวปุ่นเรียนพิเศษเสร็จจะมาหา แล้วคุณเธอก็มาได้ตรงเวลามาก มาตอนเที่ยงกว่าๆที่กำลังจะกินข้าวกันพอดี ปุ่นก็มานั่งแบบหิวๆ แต่ว่าข้าวที่สั่งมามันไม่พอ ปุ่นมันเลยบ่นๆๆๆๆจนนัททนไม่ไหวเอาข้าวของมันตักใส่ช้อนยัดปากเข้าให้ ปุ่นมันก็เลยเงียบ�
ถ้าพูดให้แบบฟินๆก็คือป้อนนั่นแหละ /////
ก็นั่งกินๆกันไป พอปุ่นเคี้ยวหมดนัทก็จะป้อนให้ ทั้งๆที่ต่างคนก็ต่างหันไปคุยกับคนอื่นนะ ไม่รู้ว่านัทมันรู้ได้ไงว่าต้องป้อนตอนไหน สงสัยจะใช้กระแสใจ ว้าย //////
หลังจากนั้นก็ทำๆงานกันไป ไม่ค่อยมีไรเพราะนัทปุ่นดันนั่งทำงานกันคนละมุม จนมาตนเย็นก่อนจะกลับก็สั่งข้าวมากินอีก ก็นั่งกินกันปกติ แต่ทีนี้นัทมันดันหันไปเห็นข้าวของปุ่นน่ากิน�
นัท : เห้ยย หมูน่ากินอ่ะะ ขอคำๆๆ�
ปุ่น : หือ? เอาดิๆ *ยื่นช้อนใหั*�
นัท : ป้อนหน่อย *อ้าปาก*�
ปุ่น : ... ไม่... *ปฏิเสธแต่ก็ตักละยื่นให้*�
นัท : *จับมือปุ่นที่ถือช้อนละเอาช้อนเข้าปาก*�
คือมันทำเหมือนปกติมากกกกกกที่จะป้อนกันแบบนี้!�
ทีนี้พอจะกลับ นัทมันต้องกลับช้าเพราะแม่ยังติดงานอะไรสักอย่างก็เลยอยู่เลทกว่าคนอื่น ตอนนั้นคนก็น้อยมากละ เหลือเรา ปุ่น นัท กับเพื่อนอีกแค่สองคน ทีนี้ตอนนั้นก็มืดๆหน่อยแล้วไง ปุ่นมันก็เลยจะกลับก่อน เพราะปุ่นมันต้องเดินออกไปขึ้นรถที่หน้าปากซอยที่อยู่ไกลไปหน่อย ก่อนจะกลับนัทมันก็เลยพูดแบ
นัท : มันมืดแล้ว เดินระวังๆนะ�
ปุ่น : อาห้ะ�
นัท : ความจริงรอกลับพร้อมคนอื่นไม่ดีกว่าหรอ ติดรถไปหน้าซอยไง�
ปุ่น : ดึกไปรถเมหมดด
นัท : แต่นี่เดินไปคนเดียวอ่ะ น่ากลัวออก�
ปุ่น : แค่นี้เองง ไม่เป็นไรๆ�
นัท : งั้นขึ้นรถเมแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ เป็นห่วง�
ปุ่น : อือๆ ไปละๆๆ�
ถ้ามีจูบลานี่ฉากในละครชัดๆบอกเลยยยย
แต่ถึงขนาดร่ำลากันเรียบร้อยขนาดนี้ สุดท้ายนัทก็เดินไปส่งปุ่นที่หน้าปากซอยค่ะ =_= ปุ่นยังเดินไม่พ้นรั้วบ้านด้วยซ้ำ เป็นห่วงมาก เดินตามออกไป แถมไม่ถึงห้านาทีต่อมา ปุ่นก็โทรมาเรียกให้ใครสักคนออกไปรับนัทกลับมาที่บ้าน ต่างคนต่างเป็นห่วงกันงี้ไง ลำบากเราต้องเดินไปรับนัทที่ปากซอยอีกโถ่วววว�
แล้วหลังจากนั้นก็เแป็นงานกีฬาสี
เดี๋ยวมาต่อนะก๊ะะ :3
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google