เมื่อฉันมีโมเมนต์กับพนักงานเซเว่น❼
ขอบคุณที่คลิกเข้ามากระทู้นี้ค่ะ
ไม่มีไรมาก แค่อยากแชร์ประสบการณ์โมเมนต์ฟินๆกับพี่เซเว่นหน้าตาดี
จุดเริ่มต้นคือ มืดของวันหนึ่งเราไปเซเว่นแถวโรงเรียนตามปกติ (อยู่หอ)
ก็ไปหยิบของนั่นนี่ แล้วก็มาคิดเงิน
เจอกับ พี่พนง.คิดเงิน หน้าตาแบบ โอ้ยยย ฆ่าชั้น ฆ่าชั้น ทำไมถึงน่ารักกกกก
คือเข้าใจมั้ยว่าเวลาเราเจอคนที่ตรงสเป็คจริงๆ เจอปุ๊บเคลิ้มปั๊บ มันหายากนะ
แต่เราเจอพนง.คนนี้แล้วเราหยุดมองไม่ได้เลย
เราก็เลยแอบมองเค้าตังแต่วันนั้นมา
หลังจากนั้นเราก็เริ่มกระตือรือร้นที่จะไปซื้อของให้เพื่อนตอนมืดๆเสมอ
แล้วก็ให้เหตุผลไปตรงๆว่า พนง.น่ารัก แอร้ย //จขกท.เชิญรับยาลดอาการบ้าผช.ช่องสองค่ะ 55555
จนวันนึง เพื่อนเราฝากซื้อยาแก้ฟกช้ นามว่า 'เคาท์เตอร์เพน'
เราก็เข้าไปหาในเซเว่นอยู่นานสองนาน
สุดท้ายไม่เจอเลยต้องจำใจ(?)เดินไปถามพี่พนง.คนนั้นว่า
'พี่คะ มีเคาท์เตอร์เพนมั้ยคะ'
แล้วเค้าก็ตอบมา..
ตัดเพราะมันยาวไป แล้วจะมาต่อค่ะ
ปล.ใครมีโมเมนต์ฟินๆกับพนง.ร้านแนวๆนี้แชร์กันได้เลยนะ อยากอ่านอย่างแรว้งส์ //ใส่อารมณ์ว่าแรว้งส์ 555555
ปล.2 อาจจะมีคนจำเราได้ เราพ้อยเจ้าเก่านะ ใครจำได้เม้นหน่อยๆ
---------จงเม้น จงเม้น จงเม้น จงเม้น---------
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
มาแล้นนน
ขอโทษที่ช้าค่ะ พอดีเมื่อวานติดธุระ -/|\-
โอ้ คอมเมนต์เกินคาด น้ำตาจะไหล
ต่อๆ
เรา: พี่คะมีเคาท์เตอร์เพนมั้ยคะ
พี่เค้า: *ทำหน้าแด.กจุด* เคาท์เตอร์เพนคืออะไรอ่ะ
เรา: ...
เล่นเอาไปต่อไม่ถูก เราก็เลยเลิกล้มที่จะถาม หันไปหาตามชั้นยาต่อ
พี่เค้า: ตามแถวนั้นอ่ะน้อง หรือไม่ก็ตรงเคาท์เตอร์ ลองหาดู
เรา: ไม่เจอจริงๆค่ะ
พี่เค้า: อ่า งั้นคงไม่มี
จากนั้นเราก็ไปคิดตังค์กับเค้า ไม่ได้ยาไปให้เพื่อน แล้วแคชเชียร์ข้างๆพี่เค้าก็บอก(บ่น?)ยาวเลย
'ก็เคาท์เตอร์เพนที่เป็นยานวดแก้ปวดไง' พี่เค้าก็ดูเฉยๆ
หลังจากวันนั้นเวลาเราไปซื้อของ เราก็จะไปคิดเงินเคาท์เตอร์พี่เค้าเสมอนะ แต่ให้ตายเถอะ
แม่.ง**เป็นผู้ชายที่เย็นชา
//ขออภัยหากไม่สุภาพ
เช่น เราเอาของไปคิดเงินที่เค้า วางของเสร็จสรรพ แต่เค้าดันคิดเงินให้คนข้างหลังก่อน
แล้วเราก็ต้องยืนรอ? เพื่อ?
อ่อ อาจเพราะเค้าเห็นเราหยิบเงินช้า
มีอยู่วันนึงเราเข้าไปซื้อของเวลาเดิม แต่ไม่เจอพี่เค้านะ
พอจะออกจากเซเว่น ก็มีเสียงโทรศัพท์ของพี่พนง.หลังเคาท์เตอร์ดังขึ้นเค้าก็รับ ซักพัก'พี่เค้า'ก็รีบเดินเปิดประตูเข้ามา เดินเฉียดเราเพียง1เซน //เอาเป็นว่าใกล้มาก แล้วก็มีเสียงพี่พนง.คนที่รับเรียกชื่อพี่เค้า ว่า ก.รับโทรศัพท์ด้วย (สมมติว่าชื่อก.//ความจริงเราได้ยินไม่ถนัดด้วย ตอนนี้ยังไม่แน่ใจเลยว่าเค้าชื่ออะไร 555)
วันนั้นทำให้เรารู้ว่า เราสูงเลยไหล่เค้ามาหน่อยนึง ต้องแหงนหน้ามองหน้าเค้า อึ้ยย ผช.สูงกว่า ชอบ❤️
แต่ว่าหลังจากวันนั้น..
เราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย
จนกระทั่ง..!
ตย.
'น้อง แซนด์วิชรอ30นาที'
คิดในใจ แซนด์วิชบ้าไรรอตั้งครึ่งชม.ฟะ
'พี่เค้าแกล้ง'
มาแล้ววว
ขอโทษทีไม่ได้มาต่อนาน คือแบบช่วงเกือบหกวันนี้ (ตั้งแต่เสาร์ผ่านมา) เราไม่ได้เจอเค้าเลยย เค้าหายไปไหนไม่รู้ เลยรู้สึกเฟลๆนิดหน่อย ไม่ได้เข้ามาต่อ
แต่ว่า วันนี้จะมาต่อ..เพราะว่า เรา เพิ่ง เจอ และฟิน มากกกกก มา.. แอร้ย 555555
แต่ขอเล่าย้อนหลังตอนฟินก่อนหน้านี้ก่อนนะ
แต่ว่าหลังจากวันนั้น..
เราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย
จนกระทั่ง เช้าวันหนึ่ง
เราเปิดประตูเซเว่นเข้าไป แล้วก็เห็นหัว (อืมหัว.. เราจำทรงผมเค้าได้ 55555) ที่คุ้นเคย ก็แบบอมยิ้มละ เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเจอ
เราก็เดินๆๆ ไปเลือกแซนด์วิช หันมาเจอหน้าเค้ายืนมองเราอยู่
เราก็ตกใจ แต่ก็มองหน้าเค้ากลับ มองอยู่อย่างนั้น
เรา : *มอง เริ่มตะหงิดๆ*
เค้า: *มองค้าง (หรือจ้องดี?)*
เรา: *คิดในใจ มองทำไม หรือมีอะไรติดหน้า?*
เค้า: *ยังคงมอง แต่คราวนี้ยกมุมปากยิ้ม*
เท่านั้นแหละ ไม่ไหว เราเลยหลบตาแล้วเดินออกมาเลย
._________. ไม่หวายยยย ใจฉันสั่น
พอหลบมุมจากตรงนั้นได้เราก็แอบมาลูบหน้า แคะขี้ตา แต่ก็ไม่มีนะขี้ตา 5555
พอหยิบน้ำจากตู้มาเคาท์เตอร์จะจ่ายเงิน กับพี่ผู้หญิงอีกคน (ข้างๆพี่ผญ.เป็นพี่เค้า)
อยู่ๆพี่เค้าก็พูดขึ้น
พี่ก.: น้อง..แซนด์วิชรอสามสิบนาที
เรา: ฮะ?! จริงเหรอ
พี่ก.:อืม เนี่ยพี่ต้องคุยกับผู้จัดการก่อน
เรา: งี้ก็ไปสอบไม่ทันอ่ะดิ
*เออแล้ว..แซนด์วิชเรามันเกี่ยวอะไรกับผจก.พี่แกว.ะคะ*
พี่ก.: *ยิ้ม*
เรา: *หันไปถามพี่ผู้หญิง* จริงเหรอคะ?
พี่ผญ.: พี่เค้าแกล้ง
เราก็หันไปมองหน้าพี่ก.
พี่ก.: *กลั้นขำ*
เรา: 
แต่ว่าหลังจากวันนั้น(วันศุกร์).. เค้าก็หายไปอีกแล้ว
จนมาถึงวันอังคารของอาทิตย์ต่อมา
คือเราเริ่มหมดหวังตั้งแต่จันทร์ที่ไม่เจอละนะ
แต่สุดท้าย..ก็เจอ!
คือเราไปเลือกแซนด์วิชเหมือนเดิมแล้วหันไปก็เจอเค้าพอดี! เค้าก็มองใช้สายตากวนทีนแบบเดิมนั่นล่ะ
พอจ่ายตังค์มารอแซนด์วิช เราก็เลยถามออกไปว่า
เรา: พี่หายไปไหนมา
พี่ก.: *หน้าดูตกใจนิดๆ* ไปทำอีกสาขามา ทำไม จะไปหาพี่เหรอ
เรา: *ตกใจบ้าง เหมือนโดนสวนกลับ 
* ...ก็คงไม่ลงทุนขนาดนั้นหรอก
แล้วเราก็เดินออกมาเลย
เช้าวันพุธ
คราวนี้เพื่อนเราฝากซื้อซาลองเปาด้วย เราก็เดินเข้าไป สั่งกับเค้า
เรา: เอาซาลองเปาหมู
พี่ก.: ฮะ?
เรา: เอาซาลองเปาหมูกับหมูสับไข่เค็ม
พี่ก.: ฮะ? *คราวนี้เอียงหูมาด้วย*
เรา: เอาซาลองเปาหมู...!
พี่ก.: ฮะะ?
เรา: โว้ ไม่เอาและ
แล้วก้เดินออกมาที่ตู้น้ำ
เดินกลับไปต่อคิวจ่างตังค์ เค้าก็หันมาถามเรา
พี่ก.: เอาอะไรนะหมูสับไข่เค็ม
เรา: *พยักหน้ารัวๆ*
คือสรุบได้ยินแต่แรก?
ถึงคิวเราจ่าย เค้าก็เอาเปาหมูสับมาวาง เราก็บอก
เรา: ขาดซาลองเปา
พี่ก.: อ้าว ด้วยเหรอ ซาลองอะไร
เรา: *พยักหน้า* หมู
พี่ก.: *หันไปคุยกับพี่ผญ.* คือ หมู@#$มันหมดเหลือแต่^&^
(เราจำชื่อไม่ได้ ขอโทษค่ะ -/|\-)
เสร็จแล้วเค้าก็หันมามองหน้าเรา
พี่ก.: งั้นเอาหมู^&^แล้วกันโนะ
เรา: ฮะ..
คือยังไม่ทันจะพูดอะไรเค้าก็หันไปคีบอันที่เค้าบอกมาให้แล้วก็วางเรียบร้อย
อืม..ดีค่ะดี
สามวันรวด 555
อยากเร่งๆ วันนี้ฟินมากจริงๆ ขอเล่าให้ครบฟิน(?)ก่อนแล้วสัญญาว่าจะรีบเล่าของวันนี้
ตย.
'ขอโทษษ'
'นี่อยู่ห้องอะไรเนี่ย'
'ห้องหนึ่ง'
'ทำไมต้องคิดนานด้วยอ่ะ'
โอ้ยยย เรื่องของตัวก้ฟินไม่แพ้กันหรอกกกก-///-
น่ารักก มุ้งมิ้งอ่ะะ พี่ก.ชอบตัวแน่นอนนนนน
แอร้ย มาต่อแล้วแว้วว
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นกัน
ดีใจมะมะโลย 
มาต่อนะ..
พอมาอีกวัน
เพื่อนเรามันฝากซื้อน้ำกับแซนด์วิช เราก็ไปเลือกแซนด์วิช ก็เหลือบเห็นว่าเค้าหันมามอง แต่เราก็ยังทำทีเลือกของ สักพักค่อยหันไป.. สบตากับเค้าพอดี เราก็ตกใจ แต่ก็ยิ้ม เค้าก็ยิ้มแบบกวนทีนอ่ะ เราก็ยังยืนอยู่แถวนั้น เค้าก็ชวนคุย
พี่ก.: นี่อยู่ห้องอะไรเนี่ย
เรา: *นิ่ง กลอกตาไปมาซักพัก* ห้องหนึ่ง
เค้า: ทำไมต้องคิดนานด้วยอ่ะ
เรา: เผื่อโดนหลอกถาม 
เค้า: อ๋ออ
เราก็เดินออกมาหยิบน้ำสองขวดไปคิดเงิน
เค้าก็มาช่วยเอาของเราใส่ถุง แต่เอาน้ำใส่ขวดเดียวเราก็มองหน้าแล้วชี้ประมาณขวดนี้ด้วย
เค้าก็มองหน้าแล้วก็บอก
พี่ก.: อ้าว ด้วยเหรอ ไม่รู้ ขอโทษษษ
คือนางลากเสียงยาวอ่า โอ้ยน่ารัก
แล้วเค้าก็หันไปกระซิบกับพี่ผู้หญิงคนเดิม
พี่ก.: ซื้อไปให้ใครวะ //แต่คือหันมามองเรานะ
เราได้ยินก็ทำท่าทางแบบจะรู้ไปทำไมหรอ
กวนๆนะ ไม่จริงจัง
เราก็ได้ยินเหมือนพี่ผญ.ตอบ พี่ก.ก็พูดต่อประมาณว่า รู้ได้ไง
แล้วก็ไปรอของข้างๆเค้าเหมือนเดิม
เค้าก็หันมามอง
เรา: ขอสลิปด้วย //จะได้เอาไปคิดเงินกับเพื่อนถูก
พี่ก.: เอาไปทำไม
เรา: จะเอาอ่ะ
พี่ก.: อ๋อนึกว่าจะเลี้ยงเพื่อน
แต่..เราได้ยินเป็นอ๋อเอาไปให้เพื่อน เลยตอบว่า
เรา: อ๋อใช่
เค้าก็ทำหน้างง
เรา: *เพิ่งประมวลผลใหม่* อ๋อ เห้ยไม่ใช่ ไม่ได้เลี้ยง
พี่ก.: ทำไมอ่ะ
เรา: เปลืองตังค์
แล้วเค้าก็บ่น อันไหนอ่ะ มีตั้งหลายอัน แล้วก็หันบอกพี่ผญว่า
พี่ก.: เอาให้ไปหมดนี่แหละ ให้ไปหาเอง
เราคิดในใจ โหยใจร้าย แต่สุดท้ายพี่ผญก็หาเจอ ยื่นมาจะให้เรา เค้าก็รับมาก่อน แล้วจะส่งให้เราเราก็จับที่ใบสลิป แต่คือ.. เค้าไม่ปล่อยสลิปให้ ยื้ออยู่อย่างนั้น
เราก็มองหน้า เค้าก็ทำท่าไม่สนใจหันไปจัดของอีกทาง แต่คือยึดสลิปเราไว้อยู่นะ?
เราก็ดึง เค้าก็หันมายิ้ม กวนทีน (อีกแล้ว )
เรา: ฮึ่ย ปล่อยดิ
พี่ก.: *หันมามองหน้า..ทำเฉย*
เรา: ขอน้าา
เค้าก็ค่อยๆปล่อยให้
พี่ก.: รีบเหรอ
เรา: รีบ! (ซะที่ไหน 
)
เค้าก็เงียบแล้วก็ทำแซนด์วิชใส่ถุงให้ เรายืนชั่งใจซักพักก็ถามออกไป
เรา: 'เลิกงานกี่โมงเนี่ย'
โอ้ยยย ในใจนี่รัว นี่ชั้นพูดอะไรออกไป
เค้าก็หันมามองหน้าดูอึ้งๆนิดๆ
พี่ก.: ทำไมอ่ะ *ทำหน้ากวน*
เรา: ทำไมอ่ะ ก็ตอบมาดิ
พี่ก.: สองโมง
เรา: รู้เรื่อง
แล้วก็เดินออกมาเลย
ตอนต่อไปเป็นดราม่าก่อนจะฟินกันจริงๆ
'แล้วนี่รออะไร'
'รอเพื่อน 
'
'เหรอะ!'
กลับมาล้าววววววววว
-/|\- กราบขออภัยทุกท่าน..
ต่อเลยไม่เวิ่นละ
วันต่อมาเราเข้าเซเว่นด้วยอาการอึนๆ
เข้าไปเลือกแซนด์วิช เค้าก็หันมามองแวบนึงพอเราหันไปมองก็เห็นเค้ามองอีกทางอยู่
ไม่ได้มองเราซะหน่อย //ทำไมเราแอบเฟล
เราก็ยื่นแซนด์วิชให้เค้า ตอนนั้นเค้าคีบแซนด์วิชในเครื่องอบอีกอันอยู่ เค้าก็หันมาละไขว้มือซ้ายมาแบมือใต้แขนขวา
//ท่ายากต้องบอกต่อ 5555555
เราก็ขำแล้วก็เดินออกมา
หยิบน้ำ มาคิดเงินกับพี่ผู้หญิงคนเดิม
พี่ผญ: มีอย่างเดียวเหรอคะ
เรา: มีแซนวิชด้วยค่ะ
พี่ผญ: แซนด์วิชอะไร
เรา: *เงียบ นึกไม่ออก*
พี่ก.: คาโบนาร่า
คิดตังค์เสร็จเราก็เดินไปวนรอบนึงแล้วก็มายืนรอแซนด์วิชที่เดิม
คาโบนาร่าเรา ยังไม่ได้แกะถุง วางอยู่ที่เดิม -_-
แล้วมีน้องม.1เดินมาหน้าเรา สั่งของกับพี่ก. (ตัวน้องเลยเอวเรามานิดเดียว555)
พี่เค้าก็หันมาถาม เอาอะไรแบบคุยเล่นๆ เราก็ยืนมอง ดูน่ารักดีนะเวลาพี่เค้าคุยกับเด็ก
แล้วเราก็เห็นเพื่อนเราเข้ามาในเซเว่น
คือ ภายนอกนางเป็นผชนะ แต่ใจมันสาว 5555
เราก็ทัก มันก็เดินมามาข้างๆละก็เลือกแซนด์วิชแบบเดียวกับเรา
เรา: กินตามอ่ะ
แล้วเราก็ยืนเม้ากับเพื่อนแป๊บนึง ก็หันไปมองพี่เค้า
เรา: ทำรึยัง
พี่ก.: ทำแล้วเดี๋ยวให้เค้า(เพื่อนเรา)ก่อน
เรา: อ้าว
เค้าก็ทำหน้านิ่งๆ เราก็เลยเดินมาหาเพื่อน
ได้ยินเสียง 'น้อง.. ไก่จ๊อได้แล้วครับ' (เสียงเค้าอ่ะแหละ) **นั่นได้แล้วครับ **นี่ได้แล้วครับ
อืมแต่เราได้กลิ่นคาโบนาร่าของเรานะ เราก็เลยเดินกลับไปหาเค้าเค้าก็ยื่นถุงแซนด์วิชให้
พี่ก.: คาโบนาร่าได้นานละ
เรา: อ้าว ทำไมไม่บอก
เค้าก็นิ่งๆ เรารับแต่ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เค้าก็ถาม
พี่ก.: แล้วนี่ยืนรออะไร
เรา: รอเพื่อน
พี่ก.: เหรอะ!
แล้วก็เดินไปทำอย่างอื่นเลย
เราก็งง คือเราไปหาเพื่อนมาคิดเงินอีกรอบ อุตส่าห์ไปเฉียดตรงนั้นละนะ แต่เค้าก็ไม่แม้แต่จะหันมามอง
เฟล ;________;
ตย.ต่อ
'ไม่กลับบ้าน'
'เออ เล่นไลน์ไรงี้มั้ย'
'ชื่อไรอ่ะ'
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google