{รักในโลกโซเชียล}อายุห่างกันเกือบ10ปี?

สวัสดีนะ วันนี้เรามีเรื่องจะปรึกษาและเล่า กำลังงงๆเลย เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เอง เกริ่นก่อนว่าเราอายุ 15 แทนตัวเราว่าเรา(ปัจจุบันเรากำลังเรียนอยู่อเมริกานะคะ)
พี่คนนี้อายุห่างกับเราเกือบ 10 ปี เรียนวิศวะ(จะจบแล้ว) แทนชื่อพี่เค้าว่าเอนะคะ(รายละเอียดอื่นๆขอไม่บอกเนอะ)


เริ่มเรื่องเลยคือเมื่อประมาณ3-4เดือนก่อน พี่เอแอดไลน์เรามา(ไม่ทราบเหมือนกันว่าไปเอามาจากไหน ) แล้วพี่เค้าก็ทักมาก่อน ก็ทักทายแนะนำตัวกันไป(ปกติถ้าคนแปลกหน้าแอดมาเราจะบล็อคนะแต่กับพี่เอ.. ไม่รู้สิ เซ้นส์เรามันบอกว่าพี่เค้ามาดี ฮ่าๆ ) ก็เลยคุยๆไม่ได้คิดอะไร อายุพี่เค้าก็พอๆกันกับนักร้องเกาหลีที่เราชอบ นิสัยขี้เล่น เฟรนลี่ คล้ายๆกันด้วย เราเลยยิ่งชอบที่จะคุยกับเค้าแบบพี่ชายน้องสาว

ตอนแรกๆเลยเราบอกพี่เค้าไปว่าเราอายุแค่ 15 นะ ยังเรียนม.ต้นอยู่เลย พี่แกก็ออกแนวอึ้งๆปนตกใจนิดๆว่าทำไมยังเด็กมากอยู่เลย ไรประมาณนี้ พี่เค้าก็เรียกเราน้องสาวๆตลอด บวกกับที่เรามาอเมริกามันก็เหงาๆอยู่คนเดียวเลยคุยกับพี่เอบ่อยๆ(พี่เค้านอนดึกมาก) เวลาเราเบื่อๆก็คุยกับพี่เอตลอด มีปัญหาก็เล่าให้เค้าฟังแล้วมันรู้สึกสบายใจ คือพี่เอเป็นที่ปรึกษาที่ดีมากก ให้คำแนะนำที่ดีตลอด แล้วก็ชอบเตือนเราเหมือนพี่ชายเตือนน้องสาวว่าอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวบ้างล่ะ ห้ามกลับบ้านดึกบ้างล่ะ ให้เชื่อฟังผู้ใหญ่ เป็นห่วง ฯลฯ ล้วนเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยของเราทั้งสิ้น ถามอยู่เสมอว่าไปทำอะไร ที่ไหน กับใคร เราก็ยิ่งรู้สึกชอบพี่ชายคนนี้มากขึ้นว่าไม่เคยเจอกันแต่เค้าก็เป็นห่วงเราด้วย

มีอยู่หลายครั้งเลยที่เรานอนดึกมากๆ(ตี1-3) ซึ่งมันเป็นช่วงบ่ายๆเย็นๆของไทย พี่เอก็จะดุเราทุกครั้งว่าทำไมไม่นอนเร็วๆ เดี๋ยวไม่สบาย เด็กดื้อ ให้เชื่อฟังหน่อย อะไรทำนองนี้ แต่พอเราไม่ยอมไปนอน ก็เถียงๆกันนิดหน่อย พี่แกจะอ่านไม่ตอบทุกครั้งเพราะรู้ว่าถ้าเค้าไม่ตอบ เราจะไม่มีคนคุยด้วยและสุดท้ายก็ต้องไปนอนจนได้ ก็สำเร็จทุกครั้ง เราก็นอนเร็วกว่าปกติ พอวันรุ่งขึ้นพี่เอก็จะส่งสติกเกอร์พร้อมข้อความมาขอโทษที่ดุเมื่อวาน พอเราอ่านไม่ตอบพี่เค้าก็จะง้อจะทักมาก่อนทุกครั้ง(เรียกได้ว่าเราแทบไม่เคยต้องทักพี่เค้าก่อนเลย พอคิดว่าจะทักเค้าก่อนบ้าง เค้าก็ทักมาพอดี)

พี่เอจะคอยพูดๆย้ำๆอยู่เสมอว่าเรายังเด็กมากๆอยู่ ก็เรียกเราว่าเด็กโง่ คนสวย เหมือนสรรพนามที่คนผู้ชายใช้เรียกแฟนอะค่ะ มีการบอก คิดถึง ฝันดีนะ ฝันถึงน้อง จุ๊บๆ กลับมาไทยได้แล้ว ไรงี้ทุกวันค่ะ(แต่เราก็ยังคงไม่คิดอะไรอยู่ดีนะ ไม่คิดว่าพี่แกจะจริงจังอะไร)

จนกระทั่งเมื่อคืนนี้ก่อนที่พี่เอจะออกไปทำงาน พี่เค้าก็เริ่มพูดเลยว่า..
.
.
'ถ้าน้องโตกว่านี้หน่อยหรืออายุเท่าพี่จะดีมากๆเลย'
.
.
เราก็เริ่มงงๆแล้วว่าพี่แกจะมาไม้ไหนอีก (เราเป็นคนเข้าใจอะไรค่อนข้างยาก เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชาย แน่นอนว่าเราไม่เคยมีแฟนค่ะ) แล้วเมื่อคืนนี้ก็เป็นคืนที่พี่เอพูดว่าเราเด็กมากๆประมาณ4-5ประโยคเลยทีเดียว ตามมาติดๆด้วยประโยคถัดมา..
.
.
'ตอนนี้พี่กำลังมีปัญหาอยู่ สับสนตัวเองมาก'
.
.
เราก็งงแล้ว เอ๊ะ ไรวะเนี่ย ประโยคถัดมาเด้งขึ้นมาพอดีค่ะ..
.
.
'พี่คิดว่าพี่ชอบน้องอยู่ เข้าใจรึยัง'
.
.
เราอึ้งเลยค่ะวินาทีนั้นที่อ่านจบประโยค มันทำให้เรานึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในอดีต..

**ขออนุญาตนอกเรื่องนิดนึงนะคะ{ตอนเราอายุ 12 สเต็ปเดิมเลยค่ะ พี่ผู้ชายม.1คนนึงแอดเรามาในเฟส(เป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที)-->คุยกันแทบทุกวัน(เค้าคุยสนุก )-->สุดท้ายบอกว่าชอบเรา-->เราไม่ได้คิดอะไรกับเค้า(แหงสิ ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ ไม่รู้หรอกอะไรคือรักคือชอบเลยปฎิเสธไป ) เค้าบอกว่ารอได้-->มีพี่ผู้หญิงคนนึงแอดเรามา เป็นเพื่อนสนิทของผู้ชายคนนี้-->แต่หลายวันต่อมา เค้ากลับขึ้นสเตตัสกับพี่ผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราเงิบเลยตอนนั้น ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่มันโกรธอะ นี่เค้าโกหกเราหรอ แต่ด้วยความที่ยังเด็กอยู่เลยไม่คิดอะไรมากพร้อมอันเฟรนเฟสเค้าไปค่ะ แล้วเค้าก็หายไปเลยไม่ได้คุยกันอีกตั้งแต่ปี 2012 จบเรื่องราวในอดีต ฮ่าๆ]

กลับมาต่อกันที่ปัจจุบัน..
.
.
พี่เอ : พี่สับสนไปหมด พี่รู้สึกสนุกมีความสุขเวลาคุยกับน้องอะ พอไม่ได้คุยกันก็คิดถึงน้องทุกครั้ง พี่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน พี่เครียดนะเนี่ย

เรา : พี่จะชอบเราได้ยังไงในเมื่อเรายังไม่เคยเจอตัวจริงหรือได้ยินเสียงกันเลยด้วยซ้ำนะ

พี่เอ : พี่ไม่ได้แคร์เลยนะว่าตัวจริงน้องจะสวยหรือน่ารัก เข้าใจมั้ย <--เหมือนพี่เค้าตอบไม่ตรงคำถามเท่าไหร่นะ

เรา : แล้วพี่ชอบเราตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ

พี่เอ : พี่กลัว พี่สับสน** น้องยังเด็กมากอยู่เลย พี่แก่กว่าน้องตั้งเกือบ 10 ปี พี่คงรอน้องเรียนจบไม่ทันแน่ <--ตอบไม่ตรงคำถามอีกแล้ว เรางงๆนิดหน่อย(ในความคิดเราคือ เหมือนพี่เอจะไม่อยากกินเด็กรึเปล่า? แต่ชอบก็คือชอบ มันห้ามไม่ได้?)
.
.
ขอตัดจบการสนทนาแต่เพียงเท่านี้นะคะ

พี่เค้าก็พิม2-3ประโยคนี้วนอยู่ไปๆมาๆ เราคิดว่าเหมือนพี่แกจะเครียดแล้วก็สับสนจริงๆ ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตี3ของเราแล้ว แต่พี่เอก็ยังไม่ไล่เราไปนอนเหมือนทุกครั้งแฮะ พอเหมือนพี่เอจะตั้งสติได้ก็บอกเราว่านี่มันดึกมากแล้ว ไล่เราให้ไปนอนพร้อมกับบอกว่า พี่ต้องไปตั้งใจคิดทบทวนเรื่องนี้ก่อน เราก็งงๆ.. อึ้งมากกว่า
ปกติพี่เค้าจะส่งอีโมจิรูปส่งจูบหัวใจกับสติกเกอร์ฝันดีเราทุกครั้งนะ แต่วันนี้ไม่มีเลย..

หลังจากนั้นเราก็ยังไม่นอนนะ แต่เราเล่าให้เพื่อนสนิทเราฟังเรื่องพี่เอทุกอย่าง จนรู้สึกว่าโกรธพี่เค้าว่าทำไมชอบย้ำนักย้ำหนาจังว่าเราเด็ก(เราก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้น วัยรุ่นแล้ว) ทั้งๆที่ไม่แคร์ว่าเราจะน่าเกลียดก็ไม่น่าจะต้องแคร์เรื่องอายุสิจริงมั้ย? มันออกแนวๆสับสนมากกว่าว่าที่เราเก็บเรื่องนี้มาคิดมากไม่ยอมนอนเพราะเราชอบเค้าจริงๆหรอ? หรือเพราะแค่ตลอดมาเราคิดกับเค้าแค่พี่ชายและคิดว่าพี่เอเองก็คงมองเราเป็นน้องสาวเหมือนกัน ไม่ได้คิดในเชิงผู้หญิงกับผู้ชาย หรือยังไงกันแน่? ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ นอนคิดทั้งคืน กว่าจะหลับก็ปาไปเกือบตี5แล้ว

พอตื่นมาเช้าวันนี้เราก็ทักพี่เค้าไปก่อนเลย พูดสิ่งที่อยู่ในใจให้หมด(ปกติเค้าจะรู้เวลาตื่นเวลานอนของเราแล้วทักมามอร์นิ่งกู้ดไนท์ทุกครั้งนะ แต่วันนี้ไม่เลย)
.
.
เรา : พี่ทำเรานอนไม่หลับเลยนะ เรื่องเมื่อคืนที่พี่บอกเราพี่แน่ใจหรอ? ก็ไหนพี่จะพูดทุกครั้งว่าเราเด็กๆ แล้วทำไมเมื่อวานถึงบอกว่าชอบเราอะ? เราไม่เข้าใจพี่จริงๆนะ งงมาก ทีแรกเราคิดว่าพี่มองเราแบบน้องสาว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ใช่มั้ย?
.
.
ปกติแค่1-2นาที พี่เอก็จะอ่านแล้วตอบมา แต่วันนี้ไม่อีกเหมือนกัน เรียกได้ว่าพี่เอผิดปกติมาก เงียบด้วยค่ะ เรายิ่งโกรธพี่เค้าใหญ่เลยที่ดันมาทิ้งคำว่าชอบที่เหมือนจะไม่แน่นอนให้เราเก็บไปคิดมากอยู่คนเดียวแต่ตัวเองไม่ยอมมาอธิบายอะไรเพิ่ม พี่สับสน เราก็สับสนนะ(โว้ย! อยากจะพิมมาก แต่เค้าอายุมากกว่า)

เราเบื่อๆเลยลองไลน์ไปหาพี่ชาย(อยู่อเมริกาเหมือนกันแต่คนละเมือง) แล้วเล่าให้พี่เค้าฟังหมด พี่เราบอกมาว่า อายุห่างกันเกินไปบางทีก็ไม่ดีและอาจจะเป็นอุปสรรค แต่ถ้าผู้ชายชอบคือชอบ ความจริงมันไม่จำเป็นต้องเอาอายุมาเกี่ยวเลย สงสัยว่าพี่เอเค้าคงจะกลัวว่าจะทำเราเสียการเรียนหรือกลัวที่จะเหมือนกินเด็กหรอ? พอเราถามว่ารักในโลกออนไลน์นี่ทำยังไงและมีจริงๆหรอ เพราะจนป่านนี้เรายังไม่เคยรู้สึกชอบใครจากตัวอักษรเลยจริงๆ พี่เราก็ยกตัวอย่างเอ็มวีเพลงนักเลงคีย์บอร์ดของสแตมป์มาให้เลย อืม แต่เราไม่คิดว่ามันจะเกิดกับเรานะ เพราะสำหรับเรา ถ้าจะชอบใคร เราต้องเห็นตัวกันจริงๆ ได้เจอกัน ได้ทำกิจกรรมด้วยกันอะค่ะ แล้วอีกอย่างพี่เอเค้าก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร นิสัยดีด้วย เรียนวิศวะน่าจะหาแฟนเป็นสาวมหาลัยที่อายุเท่ากันได้ง่ายๆ เราเห็นพี่แกก็มีเพื่อนผู้หญิงเยอะอยู่เป็นตัวเป็นตน แต่ไหงกลับมาชอบเด็กม.ต้นผ่านโซเชียลแบบเราได้? สุดท้ายพี่ก็บอกเราว่า อยู่ที่ตัวเราเองว่าชอบพี่เอรึเปล่า ถ้าไม่ได้คิดแบบนั้นก็บอกพี่เค้าไปตรงๆ ประมาณนี้

จนปัจจุบันเวลานี้ก็คิดว่าคงจะรอเค้าตื่นแล้วถ้าเค้าคิดทบทวนดูดีแล้วก็คงจะตอบเรามาเองแหละมั้ง จริงๆเราเองก็ได้คำตอบให้ตัวเองเหมือนกันว่าเราไม่ได้ชอบพี่เค้าแบบแฟนแต่ชอบแบบพี่ชายมากกว่า ซึ่งตอนนี้เหมือนพี่เค้าจะไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราก็ยังอยากคุยกับเค้าแบบพี่ชายอยู่นะ อยากให้เค้ากลับมามองเราเป็นน้องสาวเหมือนเดิมดีกว่าอะค่ะ ไม่อยากให้เกิดอดีตซ้ำรอยแบบคนคนนั้นในอดีต ไม่อยากให้เค้าหายไปจากชีวิตเรา เพราะเราชอบเราสนุกเวลาคุยกับเค้าจริงๆ..

จบแล้วค่ะเรื่องของเรา เราเลยอยากขอคำปรึกษาเพื่อนๆหน่อย พอมีอะไรแนะนำได้บ้างมั้ย เราเศร้าจริงๆนะ อาจจะเล่างงๆไปบ้าง และมันก็ยาวมากกก เรานั่งพิมนานเหมือนกัน คือระบายออกมาจนหมดเลย รู้สึกโล่งขึ้นมานิดหน่อย ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาและนั่งอ่านจนจบถึงตรงนี้ คุณอึดมาก ฮ๋าๆ และขอบคุณที่สยซ.มีพื้นที่ให้เราได้เวิ่นเว้อค่ะ5555