กินเด็กเด็กแล้วดียังไง สมองฉับไว หัวใจแข็งแรง เย่ห์
ขอเก็บกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำดีๆที่เคยมีกับคนบางคนเอาไว้
ขอใช้เวลาที่เหลือต่อจากนี้ให้คุ้มค่า ก่อนต้องจากกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เคๆ เรามาหมุนไทม์แมชชีนย้อนไปเมื่อเดือนพฤษภาคม ปี 2012 กันเถอะ...
เราเป็นคนบ้านไกลต้องนั่งรถรับส่งเพื่อเข้ามาเรียนในแต่ละวัน
ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 ขึ้นรถรับส่งคันนี้ตั้งแต่ ป.1 เรียกได้ว่า เป็นตำนานของรถคันนี้เลยทีเดียว
อืม... แก่ที่สุดในรถนั่นแหละ 555555555
วันเปิดเทอมป้าคนขับรถสุดที่รักของเราก็มารับตามปกติ
มันไม่ปกติก็ตอนที่ว่ามีคนขึ้นรถมาเพิ่มอีกหนึ่งคน
ก็คือเด็ก ม.1 โรงเรียนเดียวกับเราจ้าาาาาาาาา
เราก็ด้วยความเฟรนลี่เนาะ พอน้องเค้าขึ้นรถมาปุ๊บเราก็จู่โจมปั๊บ
อ๊ะ ไม่ได้เต๊าะนะ แค่ทำความรู้จักเฉยๆ น้องเค้าจะได้ไม่เกร็ง
เราก็ถามชื่อ ถามชั้น ถามเลขที่ อะไรกันไปเรียบร้อย น้องเค้าก็ยังนิ่งอยู่
เออก็คิดว่าไอน้องคนนี้มันดูหยิ่งจังวะ ก็ไม่ได้อะไรปล่อยมันไป
ความคิดในตอนนั้นคือแค่คนรู้จักจริงๆ ไม่ได้คิดจะมีใจเลย
แล้วก็คิดอย่างนั้นมาได้ปีกว่าๆ จนวันนี้มันเริ่มเปลี่ยนไป...
น้ำหยดใส่หินทุกวัน หินมันยังกร่อน
งานนี้อิป้าโดนดาเมจความน่ารักของเด็กเข้าไป
อิป้าต้านทานไม่ไหวเลยมอบหัวใจให้เด็กไปเลยจ้า
//นึกไปนั่งกัดผ้าเช็ดหน้าไป กัดผ้าเช็ดหน้าเสร็จก็เอามาเช็ดน้ำตาต่อ
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย ฮิปโปกริฟ.ฟ์
- เด็กสตรีศึกษา จังหวัดร้อยเอ็ดดด ช่วยเค้าหน่อย เค้าตามหาคน (หาเพื่อน)
- เ ป็ น ค ำ ถ า ม ที่ ต้ อ ง ก า ร ค ำ ต อ บ . ? (ความรัก)
- [ เล่าเรื่องยาว` ] รักนี้มันรู้ตอนจบ . (ความรัก)
- กระทู้โดย ฮิปโปกริฟ.ฟ์ ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
กรี้ดดด ดีใจมาลงดึกแต่ยังมีคนอ่าน กราบสามทีค่ะ 
ชื่อที่กล่าวต่อไปนี้เป็นชื่อที่ถูกสมมุติขึ้นมาเท่านั้น เพื่อใช้ในการแสดง
แต่ตัวะครทั้งหมดที่กล่าวถึงมีตัวตนอยู่จริง นะจ๊ะคุณ ต่อ..
หลังจากเราสอบถามชื่อเสียงเรียงนามมาแล้วก็ได้ความว่าน้องเค้าชื่อ บูม
โอเค บูม น้องบูม บ่าบูม (คนเหนือแต้ๆหนาจ้าว) เป็นรุ่นน้องอยู่ ม.1 จ้า
นางเด็กมากจ้า นางดูเงียบมากจ้า ดูหยิ่งมากจ้า ดูไม่น่าผูกมิตรสุดๆ
หน้าตาก็ธรรมดานะสำหรับเรา แต่นางฮอตมากในหมู่ม.ต้น 
ที่โดดเด่นคือบูมมันสูงมาก สูงมากก สูงโคตร สูง shift lost
ตอนเจอกันแรกๆนางสูง 160 กว่า ตอนนี้นางอยู่ ม.3 นางสูง 183 ค่ะคุณ
ช่วงแรกๆก็คุยกันตามประสาคนร่วมรถอ่ะเนาะ คุยบ้างทักบ้างก็ว่ากันไป
ตอนนั้นเราชอบคนอื่นด้วยแหละ และบูมก็คือน้องชายคนนึงเท่านั้น
จนเวาล่วงไปเป็นปี เรากับบูมถึงไ้ด้พึ่งมาคุยกันอย่างจริงจัง
แฮ่ม ไม่ได้คุยแบบจะคบนะ หมายถึงคุยกันบ่อยขึ้นสนิทกันมากขึ้นต่างหาก
เริ่มสนิทกันขึ้นมาจริงๆก็เพราะว่าตอนนั้นเปิดเทอมขึ้น ม.5 นางขึ้น ม.2
แล้วบังเอิญว่าตึกที่มันเรียนกับตึกที่เราอยู่มันเดินไปทางเดียวกันพอดี
แถมตึกสองตึกนี่อยู่ลึกสุดในโรงเรียนด้วย ก็เลยเดินไกลหน่อย
ผลจากการเดินไกลก็คือ เรากับบูมก็ได้เดินด้วยกันนานขึ้นนั่นเอง
คือตอนปีแรกตึกเรากับตึกบูมคืออยู่คนละทางเลยแยกกันเดินไปตึกใครตึกมัน
พอคราวนี้ตึกใกล้กันเลยเดินด้วยกันได้ มันเริ่มตรงนี้แหละ .///.
ตอนนั้นฝนก็ตกเนาะ แล้วบูมนางมีร่ม นางก็ถามเราว่า 'ไปด้วยกันมั้ยพี่'
เราก็คิดเอาเองในใจว่ามันคงส่งเราถึงตึกมันแล้วคงปล่อยให้เราเดินไปตึกของเราเองมั้งงงง
ก็แอบคิดเงียบๆในใจ ก็ตอบมันไปว่า 'ไปๆ ขอบคุณค่า'
คือตอนนั้นร่มหนึ่งคัน คนสองคน มันไม่พออยู่แล้วใช่ป่ะ ฝนมันสาดอ่ะ
เรานี่ก็เตี้ยเรี่ยดินมาก สูงไม่ถึงอกของบูมเลยอ่ะ
เวลามันเดินมันก็จะย่อตัวให้เราแล้วก็เอียงร่มมาทางเรา ไม่ให้เราเปียกฝน
มันบอกเราว่า 'พี่ไปต่อกระดูกไป ทำไมตัวเตี้ยงี้วะ'
เราก็บอกมันว่า 'หยุดโตแล้วโว้ย พ่อแม่ให้มาแค่นี้ มาตรฐานสาวไทย'
มันก็บอกว่า 'เตี้ยก็คือเตี้ย'
ความรู้สึกคอนนั้นคือ เออคือดีอ่ะ ดี๊ดี มีน้องชายมาทำงี้ให้ด้วย
ก็เถียงกันไปมาได้ซักพักนึง ก็ถึงตึกที่มันเรียน
เราก็บอกว่า 'เออๆ แยกกันแค่นี้ก็ได้'
นางบอกเราว่า 'เอ้า แล้วไม่เปียกหรอ'
เราก็บอกว่า 'เอ้าเปียกดิก็ฝนมันตกเนี่ย'
นางบอกว่า 'อ้าว เอองั้นเดี๋ยวไปส่ง'
เราก็ยิ้มแล้วหันไปกราบขอบคุณนางอย่างงามๆ
นางสวนกลับมา 'เดินดีๆ อยากเปียกรึไง'
จ้าพ่อ จ้าาาาาาาา พอเราถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยเปียกแค่รองเท้ากับกระเป๋านิดหน่อยแต่นางเปียกเกือบทั้งตัว
พอส่งเสร็จนางก็เดินกลับไปที่ตึกของนาง
หลังจากนั้นตอนเย็น เฟสเราก็มีคำขอเป็นเพื่อนใหม่ขึ้นมาหนึ่งคน...
ตาลายใช่มั้ยอ่ะตัว 
แฮ่ะๆ
กรี๊ดดด จับมือ!
อยู่ม.6 ปิ๊งเด็ก ม.3
ต่างคนต่างหยิ่ง แต่ฟินมากกกก
ล่าสุดทักเฟสไป นางอ่านแล้วไม่ตอบ กรี๊ดดดดด!
รู้สึกว่าเป็นหญ้าแก่ที่กินวัวอ่อน เอ๊ะเดี๋ยวๆ 555555555
ก็เด็กมันยั่วเลยหลวมใจไปหน่อย อรั้ยยยย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนเย็นเรากลับบ้านไป อ้าวบ่าบูมแอดเฟสมาค่ะ
เราก็อ่อเคๆ เราก็รับ พอรับปุ๊บ นางทักปั๊บ
ทักมาคุยนิดๆหน่อย เรื่องไร้สาระ
ตอนนั้นเราไม่ได้อยากคุยด้วยแหละ
เลยอ่านบ้างตอบบ้าง อ่านแล้วไม่ตอบบ้าง (เธอมันเลว//ทึ้งหัวตัวเอง)
บางทีเรายังสั่งมันห้ามตอบเราอีกนะ คือเรารำคาญอ่ะตอนนั้น
ตอนนั้นเรามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยสนใจบูมเลย (อินี่มันโ.ง่ค่ะคุณ 
)
ส่วนมากเวลาคุยกันก็คือนางจะมาปรึกษาว่าคนนู้นคนนี้มาจีบทำไงดี
นางไม่ชอบแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง อะไรประมาณนี้
คืออารมณ์แบบ อ๋อ หล่อเลือกได้เหรออออออ
มีคนชอบนางถึงขั้นที่แบบตามถ่ายรูปนางแล้วแท็กมาหน้าเฟส
ทำวีดิโออัพลงยูทูปเงี้ย เพื่อนรักทะเลาะกันเพราะแย่งกันชอบอิบูมเนี่ย
คือ.. เราสงสัยมากเลยอ่่ะ ก็ไม่ได้หล่ออะไรเลยนะ ทำไมคนชอบเยอะวะ
นางเคยบอกเราว่าวันเกิดหรือวันปีใหม่อะไรเนี่ยแหละ มีสาวเอาตุ๊กตามาให้นาง 12 ตัว
อิบ้าาาาาา บ้าไปแล้ว บ้าที่สุด จะได้เยอะไปไหนวะ ถ้าหล่อกว่านี้อีกนิดนี่อาจจะเชื่อ TT__TT
เวลาเราอยู่กับบูมส่วนมากก็จะคุยกันเรื่องไร้สาระ
เถียงกันไปเถียงกันมา ถ้าไม่จบลงตรงที่เรางอน ก็จะเป็นฝ่ายบูมงอน
คือเวลาขึ้นรถหรือรอรถเงี้ยเราจะชอบอ่านนิยายไง
พอเราอ่านนางก็จะกวนทุกอย่าง ทั้งเอามือมาบังหนังสือ ทั้งแย่งหนังสือเราไป
จนเรารำคาญถึงขั้นเก็บหนังสือนิยายไว้ในกระเป๋าแล้วมานั่งจ้องหน้ามัน
มันก็จะหัวเราะ แลดูมีความสุขกับการแกล้งเรามาก
แถมชอบเอนตัวมานอนบนตักเรา เราด่ามัน มันก็บอกว่า 'ง่วงอย่ากวน'
ได้ ไม่กวนก็ไม่กวน เราเลยเล่นหัวมันแทน แบบยีผมเงี้ย สนุกดี .////. ปริ่มแบบเบาๆ
แต่ตอนนั้นคือเราก็ยังไม่ได้ชอบมันง่ะ โ.ง่มั้ยให้ทาย มัวแต่ไปหลงชอบใครอยู่ไม่รู้ตั้งนานเลย 
มีวันนึงเราไม่ได้ขึ้นรถเพราะมีเรียนพิเศษตอนเย็น
พอเราออนเฟสนางก็ทักมาว่า 'วันนี้รถมารับตั้งสี่โมงกว่าแน่ะ'
อ้าว เดี๋ยวใครถาม...
เราก็เลยบอกว่า 'โห เย็นเนอะ'
นางตอบว่า 'โคตรๆ เบื่อด้วย'
เราก็ถาม 'จริงเดะ'
นางตอบว่า 'ก็ไม่มีคนคุย คนกวนไง'
เราก็แอบปริ่มอยู่เงียบๆ 
เวลานั้นมันเป็นการใช้ชีวิตแบบพี่น้องที่โคตรจะลึกซึ้งอ่ะ
ปากบูมก็เรียกเราว่าพี่แต่การกระทำนี่มันไม่แสดงถึความเคารพไง
เล่นหัวเรางี้ ชอบล้อเรางี้ ถ่ายรูปตอนเราเผลองี้ เชร้ดดดดดดด
เดินเข้าโรงเรียนด้วยกันทุกเช้า จนเพื่อนพี่น้องเราถามเราบ่อยมากว่าเราเป็นแฟนกับบูมหรอ ?
เราก็บอกว่า ไม่ใช่ๆ พี่น้องกัน นึกว่าตัวเองเป็นดาราอ่ะ ณ จุดนั้น 555555555
ใช่ว่าจะมีแค่เพื่อนพี่น้องเรา เพื่อนพี่น้องของบูมก็ถามคำถามเดียวกันเลย
แต่นางก็ตอบแบบเดียวกับเรานี่แหละ
บรรดาสาวๆของนางก็แอบจ้องหน้าเรานะ
แต่เราแบบเก๋กว่าตรงที่เราเดินข้างบูมได้ แต่หล่อนทำไม่ได้นะจ้ะ แอบสะใจเบาๆ 555555555
ผ่านช่วงเวลานั้นมาด้วยความรู้สึกแบบอึนๆมึนๆ
จะชอบก็ไม่ชอบ แต่ก็รู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยกันเงี้ย เรื่อยๆเฉื่อยๆไป
จนเราเริ่มใจเต้นกับบูมจริงๆก็ตอนที่บูมพูดกับเราตอนวันกีฬาสี..
ยาวล่ะอ่ะพักแปบ 55555555
เนาะๆ ผู้ชายวัยเจริญพันธุ์มันน่าหมั่นเขี้ยวที่สุดเลยอ่ะ
ต่อมาา... ก็วิ่งสิครับ ตึ่งโป๊ะ 555555555
ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 เราต้องรับผิดชอบแต่งรถขบวนของสี
เริ่มแต่งวันก่อนกีฬาสีข้ามคืนมายันวันกีฬาสี และแน่นอนงานนี้ต้องมีดื่มแอล. (เป็นความชั่วส่วนบุคคล 555)
ผลของการดื่มก็คือ ตอนแต่งรถสีนี่คึกมาก สนุกลื้มม แต่เช้าวันรุ่งขึ้นเรากลายเป้นซอมบี้ดีๆนี่เอง
วันกีฬาสีทั้งวันเจอบูมแค่ตอนเช้ารอบเดียว แถมไม่ได้คุยกันด้วย เพราะเราต้องดูแลขบวนต่อ
พอขบวนกลับมาถึงโรงเรียน เราก็ถ่อกลับบ้านเลยจ้า ทิ้งภาระทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
พอถึงบ้านก็บ่ายๆ นอนหลับเป็นตายจนถึงสองทุ่มกว่าๆ เพราะวันพรุ่งนี้มีเรียน
สรุปคือพอตื่นมาก็ป่วย ทั้งป่วยทั้งโรคประจำตัวกำเริบ กำลังนั่งมึนอยู่
แล้วเฟสก็เด้ง 'วันพรุ่งนี้ไปโรงเรียนมั้ย'
อ้ออิบูม เราเลยตอบตามสภาพ 'ไม่รู้ดูก่อน ไหวไม่ไหว'
นางตอบ 'พรุ่งนี้ขี้เกียจไปสุดๆ ถึงมีสอบก็ไม่อยากไปอ่ะ วิ่งทั้งวัน'
เราก็บอก 'ไม่ต่างกัน นี่ยังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน พึ่งได้หลับเมื่อกี้นิดเดียวเอง'
นางบอก 'ไปนอนเด้'
เราบอก 'นอนไม่ได้ หายใจไม่ออก'
นางบอก 'ไม่ไหวล่ะงั้นอ่ะ นอนอยู่บ้านเหอะ'
เราบอก 'อืมๆ'
อยู่ดีๆนางก็พูดว่า 'ปีหน้าอาจจะได้อยู่สีเดียวกันก็ได้'
เราบอก 'รอดูกันต่อไป เสียดายวันนี้ไม่ได้อยู่กีฬาสีจนจบ'
นางบอก 'ถ้าปีหน้าได้อยู่สีเดียวกัน จะเดินขบวนให้สีพี่เลย'
เราบอก 'ดีๆ แต่เหนื่อยตายเลยนะ'
นางบอก 'นี่แค่วิ่งอย่างเดียวนะ ถ้าเดินขบวนด้วยคงจะเหนื่อยตาย'
เราบอก 'ใช่ๆ ขาขาดไปเลยย'
นางบอก 'ไปนอนไป เดี๋ยวไม่สบาย'
เราก็บอก 'ก็ไม่สบายแล้วเนี่ย'
นางบอก 'เออ ยิ่งต้องไปนอน'
เราก็เลย 'อืมๆ เค'
นางก็บอก 'อ่าๆ'
เราเปิดอ่านเสร็จแล้วก็ไม่ตอบ 555555555
ฮือก็เค้าง่วงอ่ะ แถมไม่รู้จะตอบไร เลยหลับทันใดเลย
ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าบูมมันน่ารักดีเนาะ
แต่เริ่มหวั่นไหวตรงที่ไล่ให้ไปนอนเนี่ยแหละ
ก็เราแพ้ผู้ชายแบบนี้อ่ะ 555555555
เราชอบให้ผู้ชายพูดเหมือนห่วงอ่ะ ถึงจะพูดตามมารยาท แต่ก็ฟินอ่ะ 5555
แล้วบูมมันดูเหมือนจะใส่ใจเราไง คือดี คือชอบบ 55555555
ทั้งๆที่มันก็พูดแนวๆนี้บ่อยแต่เราไม่เคยสนใจเลย แต่พอมาวันนี้มันเริ่มแปลกๆ .///.
พูดง่ายๆคือ ตั้งแต่ตอนนั้น ใจเราก็เริ่มไปกับมันทีละน้อยๆ แบบไม่รู้ตัว
กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ ขึ้น ม.6 แล้ววว
มีอะไรหลายๆอย่างที่เรากับมันทำด้วยกันแต่ก็พิมพ์ไม่ได้ มันยาวเกิน
เช่น รถรับส่งเกิดเสียกลางทาง แล้วมันก็ไกลพอสมควรจากโรงเรียน
เราอ่ะจะเดินไป เพราะคิดว่าไกลนิดเดียวเอง
ตอนแรกบูมมันจะให้เพื่อนมันมารับ แต่พอเห็นว่าเราจะเดิน มันก็เดินมากับเรา
ก็เดินไปบ่นไป ประมาณว่าถ้าไม่มีเรามันก็ซ้อนรถเพื่อนมันถึงโรงเรียนตั้งนานล่ะ
เอ้าไอนี่ เราไม่ได้บังคับมันให้มาเดินเป็นเพื่อนซักหน่อย มันเลือกมาเองนี่หว่า ช่วยไม่ได้
แล้วก็บ่นอีกว่าเราเดินช้า ขาสั้น อือ ก็เราขาสั้นอ่ะ ทำไงได้ 555555555
พอจะข้ามถนน นางหันมาดึงมือเราเดินเลยจ้า นางบอกว่าเดินช้าเดี๋ยวรถชน
จ้ะโอเคจ้ะ เราเล่าข้ามๆเลยล่ะกัน จะข้ามมาตอนปัจจุบันล่ะ มันยาวเกิน
ดีใจที่มีคนฟินกับเราด้วย
บางครั้งเราก็สงสัยว่าบางทีเราอาจจะเอ็นดูบูมเหมือนน้องชายจริงๆ
หรือบางทีเราอาจจะชอบบูมในแบบที่ผู้หญิงคนนึงชอบผู้ชายคนนึง
เพราะความชอบของเรามันเกิดจากความผูกพันธ์มากกว่า
การได้คุย ได้เล่น ได้แกล้ง มันเป็นความสุขแบบที่พูดไม่ได้จริงๆ
ถึงมันจะเป็นความรู้สึกแบบไหน ยังไงเราก็มีความสุขอยู่ดี 5555555
ป่ะๆ มาต่อดีกว่า
ตอนนี้เกือบจะเป็นปัจจุบันล่ะ คือเราขึ้นม.6 ล่ะ แล้วบูมก็ขึ้น ม.3 ล่ะ
ก็ยังเดินเข้าโรงเรียนด้วยกันเหมือนเดิม คุยเล่นกันเหมือนเดิม
แถมปิดเทอมนางไปเที่ยวเกาหลีมาจ้า นางก็เอาขนมมาฝาก
แล้ววันนั้นฝนมันตก (ตกอีกล่ะโมเม้นฝนตกนี่ฟินหลายรอบล่ะ)
ก็เหมือนเดิมนางก็เดินไปส่งเราที่โรงอาหารเหมือนเดิม
ก็คุยกันไปเรื่อย นางก็แกล้งสะบัดร่มให้ฝนกระเด็นโดนเรา
เราก็ทั้งด่าทั้งตี แต่มันไม่สะเทือนเลย**คุณ
พอมาถึงโรงอาหาร เรากำลังจะขอบคุณ ก็มีน้ำหยดมาโดนหัว
เราก็ลูบหัว นึกว่าหลังคาโรงอาหารรั่ว เลยเงยหน้ามองหลังคา
แต่คือมันไม่ใช่ไง เงยหน้าไปเจอร่มกางบนหัวจ้าา
อิบูมมันเอาปลายร่มที่เปียกๆ มาสะบัดน้ำใส่หัวเราด้วยความสะใจ
แหม่ ถ้านี่พ่นไฟได้ นี่พ่นไฟใส่มันไปนานล่ะ =___=
พอมันแกล้งเราเสร็จแล้ว มันก็หัวเราะแล้วก็บ๊ายบายกลับตึกของมันไป
ฮือออออยากตีมันมากเลย แต่ตอนมันยิ้มแล้วโบกมือมันน่ารักง่ะ
พอหลังจากนั้นมันก็มีงานแข่งกีฬาของโรงเรียนอ่ะ
เรากับบูมอยู่คนล่ะสีกันอ่ะปีนี้ นางบอกว่า แย่เลยเนอะถ้าอยู่สีเดียวกันนี่เดินขบวนให้พี่ไปแล้วเนี่ย
แล้วเราก็เป็นพี่คุมน้องนักกีฬาแชร์บอลของสี ส่วนบูมก็ลงแข่งแชร์บอลของสีมัน
มาตอนเย็นเรายิ่งไม่ค่อยว่างขึ้นรถ เลยไม่ค่อยได้เจอบูมซักเท่าไหร่
แต่ก็พยายามทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะได้เจอบูม อรั้ยยยยยย .////.)
ตอนเย็นวันนึงเรากำลังซ้อมแชร์บอลให้น้องสีเราอยู่
เล่นแชร์บอลกันเบื่อล่ะ เลยเปลี่ยนมาเล่นวอลเลย์บอลแก้เบื่อกัน
แล้วเราอ่ะเป็นคนที่ตบลูกวอลเลย์ไม่เป็น
เราก็ตบวอลเลย์รัวๆ เพราะอยากตบเป็น
แล้วเราก็ตบพลาด มันเด้งไปหาใครก็ไม่รู้
พอเรามองหน้าดีๆ คนนั้นก็คืออิบูมนี่แหละ
เราเลยเดินเข้าไปจะเก็บลูกวอลเลย์
พอเราไปถึงนางก็ก้มลงเก็บลูกวอลเลย์ล่ะ
เราก็บอกว่า 'เห้ย เอาลูกวอลเลย์คืนมา'
นางบอก 'ตบวอลเลย์ไม่เป็นหรอ'
เราก็บอกว่า 'เป็นดิทำไมจะไม่เป็น'
นางบอก 'เหรอ เห็นตบตั้งนาน ไม่ไปไหนซักลูก'
แป่วววว นางเห็น**ครับ 555555555
อะแหน่ แอบมองเค้าเล่นใช่มั้ยล่ะตัวว //งานมโนต้องมา .///.)
เราก็บอกว่า 'เออ มันเป็นการแสดงเฉยๆ'
นางบอก 'โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงล่ะ ยังตบวอลเลย์ไม่เป็นอีก'
แหม่จ้ะพ่อคุณ พ่อนักกีฬาทีมชาติ เออตบวอลเลย์ไม่เป็นเว้ย วิ่งก็ไม่เร็ว แต่บาสนี่สู้อยู่นะ
ถึงเราจะเตี้ย แต่มั่นใจว่าสกิลบาสเราเทพกว่ามันมาก เพราะบูมมันเกลียดบาส 555555
เราก็บอกว่า 'งั้นตบให้ดูดิ'
นางก็ตบลูกวอลเลย์มาทางเรา แล้วเราเกือบจะหลบไม่ทัน
เราก็ตกใจดิ ตบไปทางไหนไม่ตบตบมาทางเรา ไอนี่
พอนางเห็นเราตกใจนางก็เดินหัวเราะเข้ามาหาเรา แถมทำท่าแหย่เด็ก
แล้วนางก็พูดว่า 'โอ๋ๆ ขอโทษๆ ฮ่าๆๆ'
เราเลยขว้างลูกวอลเลย์ใส่นาง แบบแอ๊บโกรธอ่ะ 5555555
นางก็รับลูกแล้วหัวเราะแล้วนางก็เอาลูกมาคืนเรา
แล้วก็บอกเราว่านางจะไปซ้อมแชร์บอลของสีนาง
เราก็เคๆ บายยยย นางก็วิ่งไปซ้อมแชร์บอลต่อ
พอตอนเย็นมากๆเกือบค่ำล่ะ เราก็ซ้อมแชร์บอลเสร็จ
เรากำลังนั่งกินน้ำแดงอยู่ข้างสนามพร้อมกับนั่งดูนักเรียนแลกเปลี่ยนที่พึ่งย้ายมาใหม่วิ่งรอบสนาม
โอ้โห หล่อลากกกก น่าลากเข้าดงไม้มากกก
เราก็นั่งอยู่กับเพื่อน เม้าท์มอยกันซักพัก แก้วน้ำในมือเราก็โดนแย่ง
จ้าาาาาาา อิบูมนั่นแหละวิ่งมาแล้วก็แย่งแก้วน้ำไปจากมือเราเลย
คือน้ำเราก็เหมือนน้ำของมัน เราซื้อมันก็กินของเรา มันซื้อเราก็กินของมัน ยุติธรรมดี 55555
นางถามเราว่า 'จะกลับบ้านกี่โมง'
เราบอกว่า 'ไม่รู้เดี๋ยวก็กลับล่ะกลับมืดไม่ได้'
นางบอก 'กลัวไรไม่ใช่มีใครทำมิดีมิร้ายกับพี่หรอก'
เราบอก 'ฉันเป็นผู้หญิงนะนาย แล้วกลับบ้านยังไง'
นางบอกว่า 'แม่คงจะมารับอ่ะ'
เราก็บอกว่า 'อ๋อเคๆ'
แล้วนางเอาแก้วคืนเราเสร็จ
ก็ลุกขึ้นเหมือนกำลังจะเดินไป แต่นางก็หันกลับมาพร้อมกับพูดว่า
'น้ำ แ ก้ ว นี้ ห ว า น เ น อ ะ 
'
แล้วก็ทิ้งเรานั่ง งง เราก็บอกนางไปว่า 'รีบไปได้แล้วแม่รอนานล่ะมั้งนั่น'
แล้วเราก็บ๊ายบายนาง นางก็วิ่งไปหาแม่นาง
เราสงสัยว่าน้ำมันหวานยังไงวะ เพราะเราเติมน้ำแดงโคตรน้อยเลย
แถมน้ำแข็งก็ละลายอีก เราก็เลยกินน้ำแดงแก้วที่มันกิน
สรุปคือ.. จืดสลัดผักมาก..
ยาวอีกล่ะงะ 555555555
แอร้ยยยยยยยยย
ต่อดีกว่า กลัวเพื่อนๆขาดตอน 555555555
เราไม่กล้าบอกจังหวัดอ่ะ มีคนในโรงเรียนเราเล่น สยซ. หลายคน
หลังจากที่ต่างคนต่างซ้อมแชร์บอลกันมานาน ก็ถึงเวลาแข่งจริง
ตอนนางแข่งเราก็แว้บไปดูบ้าง แต่นางไม่ค่อยรู้หรอกว่าเราแว้บไปดู
เราจะทำเหมือนแค่ผ่านไปเจอเฉยๆ งืออก็เค้าเขินอ่ะ 555555555
จนในที่สุดสีของเรากับสีของบูมต้องเจอกัน เย้ะ
เราอ่ะสนิทกับน้องแชร์บอลมากกก มากกกกก
ทั้งหญิงทั้งชาย สนิทแบบว่ากอดกันได้อ่ะ
แล้วก่อนแข่งอ่ะเราเจอกับบูมข้างสนาม นางมองหน้าเราแล้วก็ยักคิ้วให้
แล้วน้องแชร์บอลผู้ชายก็วิ่งมาหาเราข้างสนามเพื่อเตรียมตัวลงแข่ง
เราก็คุยกับน้อง บอกแผนการเล่นไรงี้เสร็จ เราก็ลูบหัวน้องๆ
แล้วอิบูมก็มองหน้าเรา แล้วก็เดินมาใกล้เรา
นางบอกว่า 'เดี๋ยวคอยดูๆ เทพจะเล่นให้ดู'
เราก็บอกว่า 'จ้าาา สีเราโหดนะนาย'
นางบอก 'เดี๋ยวก็รู้ครับ'
เราก็หัวเราะแล้วก็หันไปคุยกับน้องแชร์บอลต่อ
แล้วก็ถึงเวลาแข่ง ผ่านจนใกล้จบครึ่งแรกอ่ะ สีเรานำมาเยอะมาก
เสียงกองเชียร์นี่ดังกระหึ่ม น้องสีเรามาเยอะมากนั่นเอง 55555555
เราก็เห็นบูมมันทำหน้าเครียด ก็ไม่ได้คิดไรเพราะเวลามันจริงจังหน้ามันก็เป็นงี้ตลอด
ระหว่างแข่งเราก็คุยเล่นกับน้องแชร์บอลไปด้วย คือแซวเล่นๆระหว่างแข่งไรเงี้ย
จนเราเริ่มสังเกตได้ว่า อิบูมมันจ้องเราบ่อยมาก แต่เราก็ยังแกล้งทำเป้นไม่เห็นไม่รู้เรื่องต่อไป
จนหนักๆเข้ามันจ้องหน้าเราแบบหน้านิ่งมาก เราก็กลัวไงเลยไม่มองกลับ ก็ยังตั้งหน้าเชียร์ต่อไป
จนหมดครึ่งแรกไป น้องเข้ามาพักข้างสนาม เราก็ลูบหัวน้องแล้วก็เอาน้ำให้น้องกิน
น้องๆก็ยิ้ม คือคะแนนมันนำมาเยอะมากๆ แต่สีบูมยังตีไข่แตกไม่ได้เลย
เราก็กำลังหน้าบาน หันไปฝั่งสีของบูม จ้าอิบูมจ้องหน้าเราอยู่
คนรุมมันเยอะนะแต่ด้วยความที่มันสูงเกินไป เราเลยเห็นมันง่ายมาก
นางยังคงจ้องหน้าเราอยู่จนลงแข่งครึ่งหลัง
ก็เหมือนเดิม แต่ต่างตรงที่สีบูมตีไข่แตกล่ะ แต่ก็ยังห่างจากสีเรามากๆอยู่ดี
จนช่วงนึงนางยืนอยู่ใกล้เรามาก แล้วก็มองหน้าเราแบบหน้านิ่งอ่ะ นิ่งจนเรางง
แล้วซักพักนางก็ขยับปากพูดว่า 'วั น นี้ โ ด น แ น่'
เหยดดดดดดดดด งงดิครับ โดนไรวะ เราก็คิดในใจต่างๆนา
เรากำลังจะถามนางว่าอะไร ? เพื่อนรักของเราจ้านางก็กระแทกหลังเราอย่างแรงเลยจ้า
เพื่อนเราบอก 'แหน่ะๆ แข่งอยู่นะมึ.ง'
เราก็เลยขำๆหัวเราะไปกับเพื่อนเราด้วย จนแข่งเสร็จด้วยคะแนนที่โคตรจะเอกฉันท์
นั่นคือสีเราชนะ และบูมก็เดินหายไปจากข้างสนาม...
ติดไว้เท่านี้น้า มันยาวล่ะง่ะ
มันไม่ได้หึงเราหรอก 555555555
มันแค่เครียดมั้งตอนนั้น 555555555
มาต่อกันดีกั่วววโน๊ะ
บูมนางก็หายจากสนามอย่างเงียบๆ เอาจริงๆคือตอนนั้นเรากำลังคุยกับน้องอยู่
พอคุยกับน้องเสร็จนู้นนี้ เราก็เดินออกมาจากโรงเรียน มารอรถที่เดิม
บูมยังไม่มา หายไปไหนมิรู้ววววววววว
บังเอิญน้องแชร์บอลเรามันเดินผ่านหน้าเราไปพอดี น้องเค้าก็ทักเราตามปกติ
เราก็คุยกับน้องเค้านุ้นนี้ไป จนน้องเค้าบอกผมไปล่ะครับพี่ เราก็ยิ้มให้มัน
น้องแชร์บอลเราเดินไปปุ๊บ อิบูมเดินมาปั๊บด้วยหน้านิ่ง ตาขวาง ใกล้ตกมันล่ะ 
เราก็กำลังจะอ้าปากทักมัน มันสวนมาว่า 'พี่ไม่ต้องพูดเลยนะ เงียบไปเลยไป'
เหยดดดดดดดดด ระเบิดลงตู้ม ฮิโรชิมาหายไปทั้งเมือง
เราก็ปิดปากเงียบ มันก็เดินเอากระเป๋ามาซัดไว้ข้างเรา
คือความนี้มันไม่น่าจะแค่เครียดอ่ะ น่าจะโกรธล่ะ
เราไม่ได้พูดอะไร นั่งมองตานางอย่างเดียว
นางก็เริ่มล่ะ ลุกขึ้นเตะเสา เตะผนัง ต่อยกำแพง
ถ้ามันเป็นปกติเราจะด่ามันว่า บ่าง่าว แต่ตอนนี้ทำไม่ได้จ้า เพราะนางโกรธแรงกว่าทุกครั้ง
เราก็เงียบ จนมันจ้องหน้าเราแล้วเหมือนจะทนไม่ไหว เลยเดินหนีไปไหนไม่รู้
ใจเราก็ ตุ่มๆ ต่อมๆ ฮือออ กูจะโดนฆ่าหมกป่ามั้ย
จนซักพักนึง เหมือนมันสงบสติได้ล่ะมันก็เดินกลับมานั่งที่เดิม
แล้วก็จ้องหน้าเรา เรามองตามัน มันดูโกรธมากๆ โกรธจนแบบตาแดงเลยอ่ะ
มือมันกำหมัดแน่นมาก แถมตรงมือมีรอยแดงล่ะ เหมือนกำแพงที่มันไปต่อยมาจะทำพิษ
คือโดยนิสัยแล้วอิบูมมันเป็นคนอารมณ์ร้อนนะ เราก็เข้าใจเลยพยายามเย็นใส่มันตลอด
เราจะไม่โมโหใส่มันเวลามันโมโห ทั้งที่ความจริงเราเป็นคนที่อารมณ์ร้อนไม่แพ้มัน
แต่ถ้าเราอารมณ์เสีย มันก็จะเย็นกับเราเหมือนกัน วันนี้เราเลยพยายามจะเย็นใส่มัน
ทั้งๆที่ความจริงแล้วเรายังไม่รุ้เลยว่าเราไปทำไรให้มัน
จนมันดูเหมือนจะดีขึ้นเราเลยถามมันว่า 'ไม่เห็นเป็นไรเลย เครียดทำไม'
ตอนแรกมันเหมือนจะไม่คุยกับเรานะ มีการสะบัดหน้าใส่ด้วย ชิชะ
เราก็ถามอีก 'เป็นอะไร'
นางจ้องมาด้วยสายตาที่แบบ.........
นางพูดว่า 'บ่าสองคนนั้นอ่ะ เบอร์ 7 กับเบอร์ 9 อ่ะมันเป็นใคร'
เราก็บอกว่า 'ทำไม'
คือรู้เลยอ่ะว่านางไม่ชอบอิสองตัวนี้ แล้วอิสองตัวนี้มันเล่นเก่งไง
แล้วอิสองตัวนี้มันเป็นน้องรักเราเลยไง เราเลยต้องปกป้องนิดนึง
นางบอก 'กวนตี.น ไม่ชอบ'
เราบอก 'ยังไง พูดมาดิ'
นางบอก 'เล่นกวนตี.น เล่นแรง กระแทกอยู่นั่น กระแทกเห้ไรนักหนา'
เหยดดดเป็ด อิบ้า เล่นกีฬามันต้องกระแทกสิครับ บ่าง่าว
เราเลยบอกว่า 'มันเป็นแค่กีฬาอ่ะบูม อย่าเครียดเลย'
นางบอกว่า 'ไม่ชอบอ่ะ อย่าให้เจอหน้านะ เจอที่ไหนตีที่นั่น'
เราเลยบอกว่า 'จะตีมันทำไมล่ะ มันเป็นน้องเรานะเว้ย'
นางบอก 'น้องแล้วไง ไม่ชอบ แล้วผมไม่ใช่น้องพี่หรอ'
อือ ไม่ได้เป็น กูจะให้**เป็นแฟน ไม่เอาเป็นน้อง บ่าฟายยย
เราก็เงียบ นาเลยพูดต่อ 'แล้วกองเชียร์เป็นเห้ไรนักหนา กรี้ดอยู่นั่นอ่ะ กลัวไม่ชนะหรอ'
อ้าวๆ แพ้แล้วพาลนี่หว่าา บ่าง่าวนิ
เราจ้องหน้ามันแล้วพูด 'ก็เชียร์หมดฝั่งไหนชู้ตลงก็เชียร์หมดแหละ'
นางก็รัวมาชุดใหญ่เลยจ้า เราไม่มีโอกาสพูดอ่ะ นางพูดคนเดียวเลย
ประมาณว่า กองเชียร์สีเราโห่ใส่สีมัน ทั้งที่ความจริงคือไม่ใช่
น้องแชร์บอลสีเรากวนตี.น อะไรเทือกๆนี้ จนเราถามนางว่า แล้วจะให้เราทำยังไง
นางก็บอกว่า พี่ไม่ต้องทำอะไร พี่ไม่ผิด
อ้าว บ่าง่าว เราไม่ผิดแต่เอามาลงกับเราหมดเลย**
ขึ้นรถไปนางก็นิ่งเงียบ ทำหน้าเป็นยักษ์เป็นมารไม่ยอมคุยกับเรา
เราก็คิดว่านิสัยของเด็กๆเลยไม่ได้สนใจมัน คิดว่าซักพักมันก็หาย
เหยดดด ปรากฏว่าไม่หายครับ เป็นหนักกว่าเดิมด้วย
แค่เราบังเอิญไปโดนตัวมัน มันหันมาด่าเลยจ้า
เราก็เลยนั่งเงียบๆตลอดทาง จนมันลงรถไปเสร็จล่ะ มันหันหน้ามาขยับปากใส่เราว่า
'เ ดี๋ ย ว โ ด น'
พอมันลงรถเสร็จ น้ำตาเราคลอเลยจ้าาาาาา คือโกรธด้วย เสียใจด้วย เป็นห่วงด้วย
หลายความรู้สึกมากอ่ะตอนนั้น เพื่อนเราก็ถามว่าเป็นอะไร ทะเลาะไรกัน
เราก็เล่าให้ฟังไป เพื่อนเราก็บอกว่าบูมมันเป็นคนอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ปล่อยมันไป
ฮืออออ กูปล่อยไม่ได้อ่ะเพื่อน กูเศร้าาา เราก็ได้แต่กรีดร้องในใจ
พอเรากลับถึงบ้าน เราก็ร้องไห้คนเดี ยวเงียบๆ ไม่สนใจโทรศัพท์หรือใดๆทั้งนั้น
จนเวลาผ่านไปจนถึงประมาณทุ่มกว่าๆ เราก็มาเปิดโทรศัพท์ดู...
แปะป้าบบบบบบบบบ
วันนี้นางน่ารักมากเยยง่ะ งือออเค้าฟิน
มาต่อจากวันนั้นดีกว่า
พอเราร้องไห้จนพอใจล่ะ ก็เลยเปิดดูโทรศัพท์ กะจะเข้าทวิตไปเพ้อ
เมสเซนเจอร์ก็เด้งขึ้นมา.. 'ได้เลือดล่ะ' พร้อมกับสติ๊กเกอร์หมากอดหัวใจ
เหยดดดดดดดดด ทักมาตอนห้าโมงกว่าๆ แล้วเรากำลังเปิดดูตอนทุ่มกว่าๆ
M : ไปทำไรมา
B : ก็แค่ซ้อมมวย ให้ถ่ายให้ดูมั้ย?
อินี่ก็เป็นห่วงไงเลยถามนางไปว่า
M : ซ้อมมวยล่ะทำไมได้เลือด
คือที่บ้านนางมีกระสอบทรายไว้ซ็อมมวยอยู่ล่ะ
อินี่ก็พาซื่อถามนางต่อว่า
M : ไม่เจ็บหรอ
B : เจ็บอ่ะเฉยๆเจ็บกว่านี้ก็เคยมาล่ะ แต่เจ็บใจสิมันเจ็บยิ่งกว่าอะไรอีก
เหยดดดดดดดดด เจ็บใจเห้ไร แค่แพ้แชร์บอล
M : บูม
B : อะไร
M : จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย
B : ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็หาย
M : เอ่อดี อย่าเป็นแบบนี้เลย
นางก็ส่งรูปมือนางที่เจ็บมาให้ดู จ้ะมือก็แดงถลอกตามสเต็บ
B : ต่อยเหล็ก
M : ไปต่อยมันทำไม
B : เครียดเว้ย
M : ต่อยอย่างอื่นแทนก็ได้นิ
B : ไม่เจ็บพอ
M : เจ็บแล้วหายเครียด ?
B : ไม่หายหรอก
M : ชอบทำร้ายตัวเองว่.ะ
B : ก็ดีกว่าทำร้ายจิตใจคนอื่น
ฮือออออออออ ใครทำร้ายจิตใจหนูจ้ะลูก
B : เท้าก็แตกนิดๆล่ะ
M : ทำไรอีกนิ
B : เตะกระสอบทราย
M : หายเครียดแล้ว ?
B : เฉยๆ
M : คิงยังเครียดอยู่นิ
B : ไม่
M : เนี่ย ยังไม่หายแน่อ่ะ
B : หาย ยิ้มสิยิ้ม
M : รีบๆหายเป็นแบบนี้นะ
B : ครับผม พรุ่งนี้หายครับ
M : แน่นะ
B : เออ
M : นี่สรุปเจ็บใจใคร ฮาหรือน้องฮา
B : หมดนั่นน่ะ
M : โค้ะ หายเป็นแบบนี้ซักทีดิ
B : ได้ แต่ความอดทนมันมีขีดจำกัด
M : เอออดทนไปนานๆนะ
B : จะอดทนละกัน พรุ่งนี้น้องแข่งเป็นคู่แรก
M : อ่อ สู้ๆนะ ชนะให้ได้
B : ไม่ต้องการคำอวยพรครับ
ห๊ะ /me ปาโทรศัพท์ทิ้ง พร้อมกับเริ่มปาหมอน ตีหมอน
เราอ่ะอารมณ์ร้อนพอๆกับมันอ่ะ เห็นมันพูดงี้มา เราก็เริ่มขึ้นบ้างล่ะ
แถมไม่เข้าใจ แค่แข่งแชร์บอลนี่มันจะอะไรนักหนา จะเจ็บใจไรขนาดนี้
M : เออ ดีๆ
อยากทำไรก็ทำ
พูดดีก็แล้วยังไงก็แล้ว
แล้วแต่คิงเลย
B : ....
แปะป้าบ แฮะๆ มันยาวอ่ะ 555555555
เหมือนไม่ค่อยมีไรฟินเลยแฮะ 5555555
แฮ่ๆ มาต่อดีกว่า ก่อนจะหายไปยาวๆอีกสองสามวัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
หลังจากทะเลาะกันอย่างหนักหน่วงที่สุดในชีวิตตั้งแต่ที่รู้จักกันมา
ก็ถึงตอนที่เราโมโหบ้าง คือตอนนั้นเราเริ่มเดือดล่ะ กำลังตั้งท่าจะด่ามันล่ะ
M : เออ ดีๆ
อยากทำไรก็ทำ
พูดดีก็แล้วยังไงก็แล้ว
แล้วแต่คิงเลย
B : พี่ไม่ผิดเลยนะ
M : เออ ไม่ผิดแล้วทำอย่างนี้ทำไม
B : พี่อ่ะทำดีที่สุดแล้ว
M : แล้วทำอย่างนี้กับพี่ทำไม
B : พี่อ่ะ ทำดีแล้ว
พี่คอยอยู่ข้างผมตลอดเลย
ผมเครียด ผมไม่รู้จะคุยกับใคร
ผมก็มีพี่
ผมพูดอะไรไป พี่ไม่เคยโกรธเลย
มีแต่ผมที่ไม่เคยฟังคำพูดพี่เลย
ถ้าผมพูดอะไรไปที่ทำให้พี่โกรธ
ผมขอโทษครับ
M : (สติกเกอร์รูปหมาร้องไห้)
B : อย่าร้องครับ อย่าร้อง เดี๋ยวเตะ
ไอซั๊สสสสสสสสส กำลังซึ้ง
M : -__-
B : รอแปบนะ ไปทายาแปบ เจ็บมือมากกกกก
M : เออรีบไปเลย อยู่ดีไม่ว่าดี ทำร้ายตัวเอง
B : ใครทำเล่า
M : แก
B : พี่แหละ ต้นเหตุเลย
M : พี่ทำไม ?
B : ไม่บอก ไปทายาล่ะ
หลังจากนั้นนางก็ไปอาบน้ำนอน
แต่ตอนนั้นเรายังไม่หายโกรธมันนะ คือเราค้างคาอ่ะ
เราผิดตรงไหนวะคุณ
จนตอนเช้าถัดมา นางขึ้นรถมาเราก็ไม่มองนางเลยจ้า
เราก็ก้มลงเล่นโทรศัพท์ตลอดทาง เงยหน้าุ๊บเจอนางมองหน้า
เราก็ยิ้มมมม เสร็จแล้วก็ก้มลงเล่นโทรศัพท์ต่อ 555555555
อินี่ก็เล.วอีกล่ะ 555555555
พอถึงโรงเรียน เราก็แกล้งลงช้าๆ
ก้าวแต่ละก้าว นี่ประดุจนางงามพึ่งรับตำแหน่ง
ลงรถเสร็จยังไม่พอ แกล้งทำเป็นสะพายกระเป๋านู้นนี้ ชักช้าเข้าไปอีก
คือตอนนั้นไม่อยากเจอหน้ามันเลยอ่ะ มันหงุดหงิดอ่ะคุณ
ปรากฏว่าอิบูมนางยืนรอ แถมมองเราอีก
เหยดดดดดดดด คือกูต้องเดินไปหามึ.งใช่มั้ยยย หนีไม่พ้นจริงๆ
เราก็ค่อยๆเดินไปหานางอย่างช้าๆ นางก็เดินไปด้วยกัน
แล้วนางก็ยื่นมือมาให้ดู 'นี่ แดงเลยเห็นป่ะ'
เราก็มอง แต่ไม่ไ้ด้พูดอะไร
นางก็บอกอีกว่า 'กลับบ้านไปก็ซ้อมมวยอย่างเดียวเลย'
เราก็มองแล้วก็พยักหน้า
นางก็บอกว่า 'หิวอ่ะข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลย'
เราก็มองไปยังต้นไม้ที่ใกล้สายตาที่สุด
นางก็บอกว่า 'ไปซื้อข้าวดีกว่า'
เราก็พยักหน้าให้นางไป นางก็เดินจากไป เราก็โล่งอก
ซักแปบนากเดินกลับมาแล้วก็พูดว่า
'ทำไมพี่ไม่พูดกับผม
พูดกับผมดิ อย่าพยักหน้า
พูดกับผมนะ นะน้า เร็วดิ'
เราก็ยังเงียบอยู่ แล้วนางก็พูดต่อว่า
'พูดดิ น้าๆ พูดดดกับผมเร็ว'
เลยสนองนี้ดนางไป
'หิวข้าวก็ไปกินข้าวสิวะ'
นางก็ยิ้มตาหยีเลย แล้วก็พูดว่า
'ครับ ไปและบ๊ายบาย'
แล้วก็เดินยิ้มข้ามถนนไปซื้อข้าวของนาง
ส่วนเราอ่ะหรอ.. ก็เดินยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังคนเดียว
555555555
แปะป้าบๆ
มีเวลามาต่อแล้ว น้ำตาจิไหล
กีฬาสีพึ่งเสร็จไป ฮ่าๆๆ มีโมเม้นตอนวันกีฬาสีแบบเยอะมากๆๆๆๆๆๆ
รอเล่าก่อนกีฬาสีจบจะเล่าตอนกีฬาสี -/////////-
เค้าขอสารภาพไรอย่างนึง คือเค้าลืมไปบางโมเม้นอ่ะ ไว้จำได้จะเอามาคั่นเนาะ
555555555 เค้าเป็นคนความจำสั้นอ่ะ แฮะๆ
เราเคยโดนบูมด่าเพราะความจำสั้นนี่แหละ
แบบตอนนั้นคุยเรื่องกินเหล้าไรงี้มั้ง
แล้วนางก็พูดว่า 'รู้ป่ะ ใครเป็นคนบอกไม่ให้ผมกินเหล้า'
เราก็จ้องหน้าบูม พร้อมทำตาปริบๆ เพราะคิดว่านางจะพูดให้ฟัง
แต่นางดันจ้องหน้าเรากลับแล้วรอเราพูด
เราก็จ้องหน้านางอีกนิด เริ่มขมวดคิ้วล่ะ
คราวนี้บูมพูด 'เอ้า ลืมอีก'
เราก็นิ่งอีก ก็ลืมจริงนี่หว่า 555555555
นางพูด 'เนี่ยะ มันเป็นอย่างเงี้ย พูดไรไปไม่เคยจะจำได้ สนใจฟังมั้งดิ'
เห้ยยยยย มันไม่ใช่อย่างน้านน ตั้งใจฟังเว้ย แต่ลืมไงแหม่
เราก็ยิ้ม 'คนมันลืมอ่ะ แก่แล้วเข้าใจหน่อยดิ'
นางบอก 'ฟังแล้วจำให้ดีนะ
แม่ผมเป็นคนบอกว่าไม่ให้กิน พี่ก็บอกผมอีกว่าไม่ให้กินมันไม่ดีไม่ใช่'
เราก็ 'อ๋ออๆ จริงด้วย ดีๆไม่กินอ่ะดีล่ะ'
นางบอก 'จำไรไม่เคยได้ ผมยังจำได้เลย'
พร้อมทำหน้าเหวี่ยงใส่เราสุดฤทธิ์
เราเลยบอกว่า 'คนเรามันก็มีหลายเรื่องให้จำไง อย่าบอกว่าแกจำได้หมด'
นางบอก 'อันไหนสำคัญก็จำได้หมดแหละ'
พร้อมทำหน้าเหวี่ยงใส่เราอีกระรอกนึง
ประเด็นมันอยู่ตรงที่ประโยคนี้ 'อันไหนสำคัญก็จำได้หมดแหละ'
โอโห ชะนีอย่างเราฟังแล้วก็เขินเลยสิครับบบแหม่
มาๆ กลับมาตอนเราแข่งแชร์บอลดีกว่า เราจำตอนนี้ได้
คือตอนนั้นเราแข่งแชร์บอลโน๊ะ
แล้วตอนแข่งคือเป็นอะไรที่อารมณ์เสียสุดๆ
คือกองเชียร์อีกสีนึงมันตระโกนด่าสีเราแบบดังอ่ะ
ประมาณว่าสีเราโกง ทั้งๆที่สีมันนั่นแหละโกงจนไม่รู้จะโกงยังไง
สีนั้นก็ชนะนะ เรายอมรับว่าจริงๆแล้วสีนั้นเล่นเก่งมาก แต่คือก็โกงด้วยอ่ะ
เราอารมณ์เสียมาก มากๆ เข้าใจความรู้สึกของบูมเลยอ่ะตอนนั้น
พอจบเกม อย่างที่บอกเรามันคนอารมณ์ร้อนช้ะ
ตอนเล่นเราไม่ด่าก็จริง พอจบเกมเราตะโกนด่าอินั่นที่ด่าสีเราแบบดังมาก
ข้ามสนามเลยเถอะ 555555555
ความจริงเราเคยมีปัญหากับอินั่นมาก่อนหน้านี้ด้วยไง
มันเลยแบบว่าดุเดือด 555555555
แถมเราโดนสีนั้นเหยียบเท้าบ่อยมาก
บ่อยขนาดไหนลองคิดดูว่า เล็บเท้าช้ำเป็นสีม่วงเลยอ่ะ
เราก็กระเผลกๆ เดินเข้าข้างสนาม ปากก็ด่า เท้าก็เจ็บ
กำลังจะกินน้ำ ก็มีเพื่อนเราวิ่งเข้ามาตะโกนเสียงดังมาก
'อี...มีคนมาหามึ.งงงงอ่ะ'
เราก็โมโหป่ะ เลยตะโกนตอบกลับว่า 'ใครว...'
พูดไม่ทันขาดคำ อิบูมจ้านางเดินแหวกฝูงมวลหมาประชาชนเข้ามา
เราก็อึ้งดิ เช้ดเข้ มาทำไมวะ กำลัง งง
เห็นเราทำหน้า งง มันเลยเร่งเรา 'ป่ะพี่'
เราก็กำลัง งง อยู่ คือหลายความรู้สึกมาก ทั้งโกรธ งง ฟิน เขิน อาย อุ้ยเยอะ
เราก็เดินนำหน้าบูมไปเก็บของที่โรงอาหารจ้า
ตอนเราเดินออกมาเพื่อนเราจากที่มันโกรธๆกันอยู่ มันแซวกันตรึม
บางคนก็รู้ บางคนก็ไม่รู้ว่าเราชอบบูมอยู่
'เฮ้ยใครว.ะ มึ.ง'
'เค้าคบกันหรอ มีมารับกันด้วย'
'แหม่ มีการมารับกันถึงสนาม'
เอาจริงๆตอนนั้นเราโกรธมากกว่า เลยไม่ได้เขินไม่ได้อะไรกับคำแซว
แต่เห็นมันหันไปมองเพื่อนเราแล้วก็ยิ้มๆอยู่
พอเราเก็บของที่โรงอาหารเสร็จ เราก็เดินออกมาหามัน
มันก็มองหน้าเราแล้วพูดว่า 'ไม่เห็นเป็นไรเลย'
เราก็ก้มหน้ามองเท้าอย่างเดียวเลย
คือเริ่มหายโกรธแล้วพึ่งมีสติว่าบูมมันมารับที่ข้างสนาม
555555555
ตอนนั้นเรากำลังคิด งั้นที่ด่าๆอินั่นไป บูมก็ได้ยินหมดดิ
ตายๆ ภาพลักษณ์ที่มีอยู่น้อยนิดกูพังหมดแล้ววว
แต่ตอนนั้นโมโหมากกว่า เราก็เลยระบายไปกับนางหมดเลยจ้า
ทั้งด่าทั้งนู้นนี้ใส่กับนางหมดเลย
บูมก็ใจเย็นมากอ่ะ ยืนฟังเราด่าจน เราด่าจบ
นางถามด้วย เ ห นื่ อ ย มั้ ย
อื้มเหนื่อย ไม่ใช่เหนื่อยเพราะแข่งนะ เหนื่อยเพราะด่าเนี่ยแหละ
พอไปถึงที่ประจำที่รอรถด้วยกัน
นางก็พูดว่า 'พี่เก่งแล้วนะที่ทำได้ขนาดนี้'
เราเงียบ เพราะเจ็บคอและหิวน้ำมาก
นางก็พูดอีก 'ผมเห็นพี่ชู้ตได้ตั้งหลายแต้ม'
เราก็แบบ เอ๊ะมาดูด้วยหรอ
เลยถามนาง 'มาดูด้วย ?'
นางก็ดูเหลอหลาแล้วก็ตอบมาว่า
'อ๋อ คือ คือ ผ่านไปเห็นพี่แข่งพอดีเลยหยุดดูแปบนึง ก็เห้นพี่ชู้ตอยู่พอดี'
เราก็อ๋อ จะบอกว่ามาดูก็มาดูสิ จะตอบอ้อมๆทำไมวะ
ก็เลยตอบไปว่า 'อ๋อออ'
แล้วตลอดทางจนถึงบ้านมัน อิบูมก็พูดอยู่นั่นแหละให้เราใจเย็น
ให้เราคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว พี่ทำดีที่สุดแล้ว พี่เก่งแล้ว
เงี้ยตลอดทาง จนเราจะหายโกรธอินั่นแล้วมารำคาญมันแทน = =
มันก็หาเรื่องมาพูดมาเล่าให้เราหายเครียด จนเราหัวเราะได้อ่ะ
พอเราหัวเราะเสร็จ นางแซวเลยจ้า 'แหน่ะๆ หัวเราะได้แล้ว'
เราก็แบบ ฟินไปสามโลกเลยสิคุณ ไม่ใช่จะมีผู้ชายมาทำแบบนี้ให้บ่อยๆ
คือจากที่โกรธ เลยเขินแทนเลย
ยิ่งพูดนางยิ่งน่ารัก นางก็น่ารักมาเรื่อยๆ
จนถึงเย็นวันนั้นที่ความน่ารักของนางหายไป
เมื่อนางพูดถึงผู้หญิงคนนึง.....
แปะ แปะ แฮะๆ รอบนี้มายาวหน่อยเนาะ 555555555
อึ๋ยยยยย วันนี้นัดนางจะเอาของไปให้
นางเอารองเท้าทิ้งไว้ที่เราสองสามวันล่ะ เราจะเอาไปคืน
ก็นัดกันดิบดี พอไปเจอ.. แป่ว เราหยิบไปข้างเดียว อีกข้างอยู่บ้าน
555555555
บูมก็หัวเราะใหญ่เลย ถามเราพึ่งตื่นเหรอเบลอขนาดนี้
เออจริง พึ่งตื่นจริง 555555555
มาต่อ กันดีกว่า ตอนที่นางเริ่มทำตัวไม่น่ารัก 
ตอนเย็นวันนั้นเราก็มานั่งรอรถเป็นปกติ นางก็ตามมาสมทบ
แล้วก็คุยเรื่องไรกันไม่รู้ เราลืม 555555555
ซักพักนางก็พูดขึ้นมาว่า
'เนี่ยพี่ ผมมีแฟนมาก็เยอะนะ แต่ผมยังไม่เคยรุ้สึกชอบใครแบบจริงๆจังๆเลยอ่ะ'
เราก็เงียบไปดิ พูดขึ้นมาทำไมวะ
'อ่าแล้ว ? คบมากี่คน' เราก็ถามนาง
นางบอกว่า 'ก็ 5 คนอ่ะ'
หื้มมมม อิด้อนเยอะนะคุณ เยอะนะะะะะ
นางเคยบอกเราจ้า ว่านางอ่ะจะไม่คบใครจนกว่าจะจบ ม.3
คบมาตั้ง 5 คนแล้วทำเป็นพูดว่าความรักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน
ถรุ้ยยยยยยยยย ตอนนั้นเราก็หมั่นไส้นางสุดดอะไรสุด
'คบมาตั้ง 5 คนแต่ไม่รู้สึกชอบใครซักคนเนี่ยนะ? อิบ้า'
'อือดิ ไม่รู้อ่ะแค่รู้สึกดีเฉยๆ'
โอโหววววววววว เลือกได้มาก
'ไม่รู้สึกแล้วคบทำไม มันไม่ดีนะรู้ใช่ปะ'
'ไม่ใช่ไม่รู้สึก แต่ไม่ได้ชอบ แค่รู้สึกดีไง'
'เออนั่นแหละ เลว'
'แต่ตอนนี้ผมรู้สึกชอบคนคนนึงนะ'
อารมณ์ตอนนั้นแบบ ใจเต้นมากก
คือลุ้นอ่ะ มือเย็น นั่งนิ่ง ตั้งใจฟัง
'อ่า'
'น้องเค้าอยู่ ม.1'
จึ้กกกกกกกกก
จึ้กกกกกกกกก
จึ้กกกกกกกกก
จึ้กกกก
อิชะนีแก่อย่างเรานี่นิ่ง
นิ่งแบบตายอ่ะ ตายไปเลยยยยยยยยย
อารมณ์แบบอยากร้องไห้ อยากร้องไห้สุดๆ
แต่ทำไม่ได้อ่ะ ร้องไม่ได้ ต้องยิ้ม ต้องเฮฮา
ความรู้สึกแบบกลินไม่เข้าคายไม่ออก มันจุกมาก
จุกที่อก น้ำตาตกในมาก ชอกช้ำระกำใจที่สุดอ่ะ
เราก็ยิ้มมมม แล้วก็ถามนางว่า 'ทำไมถึงชอบอ่ะ'
คือเข้าใจอารมณ์ในนิยายที่แบบว่าปากคอแห้งผากอ่ะ
อารมณ์นั้นเลยกว่าจะพูดได้แต่ละคำอ่ะทำใจโคตรลำบาก
นางก็ยังคงไม่มองหน้าเรา แล้วก็ตอบว่า
'ไม่รู้ดิ เวลาเจอน้องเค้า น้องเค้ายิ้มให้ตลอดเลยอ่ะ
น้องเค้าน่ารักดีด้วย เรียนก็เก่ง ดีทุกอย่างเลย'
'อือ จีบสิ'
....
...
..
..
.
.
ปากพูดไปงี้ แต่ใจนี่ไปไหนไม่รู้แล้ว
มันอธิบายความรู้สึกไม่ถูกอ่ะ มันแย่มาก แย่สุดๆ ความรู้สึกในเวลานั้น
และนางก็เหมือนยังคงไม่รู้ตัว นางก็พร่ามต่อไปว่าน้องคนนั้นดีอย่างนู้นอย่างนี้
เราก็มีหน้าที่นั่งฟัง นั่งอยู่ข้างๆนาง แต่ไม่มีสิทธิ์เข้าไปนั่งในใจนาง
เราก็นั่งเงียบๆ ยิ้มค้างอยู่บนหน้า
รอยยิ้มที่ออกไปตอนนั้นมันคือน้ำตาที่ถูกกลั่นออกไปเป็นรอยยิ้ม
น้ำตาไม่มี มีแต่ความรู้สึกล้วนๆที่กำลังโจมตีหัวใจเรา
แค่นั้นยังไม่พอ ยังไม่พอออออออออ
มันพูดถึงคนที่มันชอบแค่นั้นยังไม่พอ
แฟนเก่ามันเดินผ่านหน้าเราไป มันเรียกแฟนเก่ามันอย่างดัง
'กลับบ้านยังไง แม่มารับหรอ'
'อ๋อใช่ๆ'
'บายๆ'
นางก็พูดคุยกันยิ้มแย้มปกติเสร็จหันมาพูดกับเราว่า
'เนี่ยพี่ คนนี้ก็แฟนเก่าผม'
'อ้อออ'
ส่วนเรา.........
ก็ตายอีกรอบดิครับ T_________T
เอาซิกู เจอทั้งปัจจุบันทั้งอดีตของมันเลย
นี่ถ้าวันดีคืนดีมันพาแฟนมันมารู้จักนี่เราต้องทำไงเนี่ย
ฮือออ ชะนีอยากตายยยยยยยยย
เราก็นั่งฟังมันไปเรื่อยๆ ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยยิ้มกับคำว่า อืม อ้อ
จนขึ้นรถไป เราก็ได้ยินนางล้อชื่อแฟนเพื่อนเราบนรถ
เราเลยหันไปบอกเพื่อนเราด้วยอารมณ์ล้วนๆเลย
รู้ตัวว่าตอนนั้นเสียงเราต้องดังมากแน่ๆ 5555555
'แย้มถ้าวันหลังถ้าบูมมันล้ออีก ให้พูดว่า โมจิ ไปเลยยยยย'
เพื่อนเราก็ถามว่าใครคือโมจิ ?
เราก็บอกว่าคนที่บูมมันชอบ
พอนางได้ยิน นางหันมาพูดเหมือนๆหัวเสียนิดนึงว่า
'ไม่ได้จริงจังอะไรซักหน่อย แค่ชอบเฉยๆ'
เราก็ด้วยอารมณ์แบบหึงแบบหวง อะไรก็ไม่รู้แหละ
เลยตอบไปว่า 'เหรอบูมเหรออ ไม่จริงจังเหรอ'
นางบอก 'เออดิ ไม่ได้คิดอะไร'
เราก็แบบ มันไม่ใช่อ่ะกิฟ มันไม่ใช่
ผู้ชายที่เอาเรื่องผู้หญิงมาปรึกษานี่เราว่านางค่อนข้างจริงจังนะ
เราก็หงุดหงิด เลยง้องแง้งกับนางตลอดทางเลย หาเรื่องทะเลาะตลอด
จนนางลงรถไป ให้ทายเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นต่อมา
ใช่แล้วจ้าาาาาาาาา ชะนีอย่างเราก็น้ำตาแตกไงคุณ
ได้แต่ถามตัวเองว่า 'เป็นกูไม่ได้หรอวะ เป็นกูไม่ได้จริงๆหรอ'
ภายในเวลาไม่ห่างกัน มันทำเราร้องไห้ได้ในเวลา่อนข้างติดๆกันเลย
เราก็นั่งเพ้อทั้งเฟสทั้งไอจีทั้งทวิตเตอร์
เอาสิ จนเพื่อนทักมาถามว่า 'มึ.งไหวมั้ย เพ้อแต่หัวค่ำเลยนะสั.ส'
อารมณ์ตอนนั้นคือเพลงพระจันทร์ยิ้มเลยอ่ะ มันใช่
เหมือนเอาชีวิตกูไปแต่ง อะไรประมาณนั้น
นั่งฟังพระจันทร์ยิ้มวนเป็นร้อยรอบ
เราอัพเตเป็นเนื้อเพลงนี้ นางก็มากดไลค์
เราอัพรูปพระจันทร์ยิ้มพร้อมเนื้อเพลง นางก็มากดไลค์
คือเราเคยสงสัยนะ มันกดไลค์ทั้งเตทั้งรูปเราเร็วมาก
เร็วจนเราสงสัย มันนั่งเล่นเฟสตลอดเวลาเลยรึไงวะ
ตอนนั้นเรารู้สึกว่า ถึงเวลาที่เราควรตัดใจ
มันคงเป็นได้แค่น้องของเราแค่นั้นแหละมั้ง
เราเลยตีตัวออกห่าง ห่างเรื่อยๆ โมโหใส่มันเรื่อยๆ
ทำตัวเหม่อลอยมากขึ้นเรื่อยๆ
แปะๆๆๆๆๆ 
วันนี้อยากเขียนยาวๆ อยากให้ถึงปัจจุบันเร็วๆ
ใครติดตามอยู่แสดงตัวหน่อยพลีส
ล็อกอินมาเพื่อกระทู้นี้ TT
เราโคตรเข้าใจฟีลเธอเลย เหมือนกันเป๊ะเลย
เด็กม.3 เหมือนกัน แต่เราอยู่ม.6 ละ อีกไม่นานคงไป
แอดไลน์มาได้น้าาาา misslaura28
TTwTT จนถึงตอนนี้มันก็ยังเอาเรื่องผู้หญิงมาปรึกษาอยู่เลยง่ะ
หญ้าแก่ที่อยากกินโคอ่อนอย่างเรานี่ช้ำใจ
นึกถึงเวลาที่ต้องจากแล้วอิชั้นทำใจไม่ดั้ยยยยย
เอาเป็นว่าตอนนี้ขอมีความสุขกับนางในเวลาที่เหลือดีกว่า เย้เย้
คือหลังจากตอนนั้นเราก็เงียบไป แต่นาง**โคตรปกติเลยครับ
แถมปากมากยิ่งกว่าเดิมอีกอ่ะ เรานี่เหนื่อยใจเลย
เชื่อว่าทุกคนต้องเคยผ่านโมเม้นที่พยายามเลิกชอบคนที่ตัวเองชอบอ่ะ
คือแค่ตัดใจมันก็ยากแล้วนะ แถมจะให้ตัดใจทั้งๆที่มันก็ยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆนี่ยิ่งยากไปใหญ่
เราก็เลยพยายามเงียบๆ นิ่งๆ เหม่อๆ ไม่ค่อยตอบสนองกับนาง
ไม่ใช่ว่าไม่คุยนะ คุยกันอยู่แต่คุยไม่เยอะเท่าเมื่อก่อน
นางก็แอบงงอยู่เหมือนกันว่าเราเป็นอะไร อยู่ดีๆก็เปลี่ยนไป
นางก็เลยทำตัวเป็นนกขุนทองเลยจ้า ชวนคุยมันทุกเรื่อง
เรื่องไร้สาระนางก็เอามาคุย จนบางครั้งเรารำคาญอ่ะ
ไม่ดิไม่ใช่บางครั้ง หลายๆครั้งเลยเถอะ
แล้วเย็นวันไหนซักวันนึงเนี่ยแหละเราจำได้ว่าเรากับนางกำลังขึ้นรถกลับบ้านแหละ
แต่เราไม่ได้คุยกับนางนะ นางมองหน้าเราอย่างเดียวเลย
เราก็อึดอัดดิวะ เลยหันไปคุยกับเพื่อนบนรถ
คุยกันเรื่องแฟนของเพื่อนอ่ะ เพื่อนเรามันบ่นๆว่าแฟนมันอ่ะง้องแง้ง
เราก็บ่นว่าเพื่อนในห้องเราที่เป็นผู้ชายนี่ก็ง้องแง้ง เอาใจยาก
พูดจาไม่ถูกหูมันนิดไม่ถูกหูมันหน่อย มันด่ายันทวดเลย
อะไรประมาณนี้ เรากับเพื่อนก็บ่นกันสองคน
พอเรากับเพื่อนเราหยุดคุยกัน เราหันหน้าไปมองบูม
บูมมันก็ยังมองอยู่ แล้วมันก็พูดว่า 'ใครง้องแง้ง น้องไม่เคยง้องแง้งนะ'
เหยดดดดดดดดด ป้อมปราการที่สร้างไว้ในใจ
มลายลงในทันใด คือนางไม่พูดเปล่านะ นางพูดพร้อมกับทำหน้าหมาหงอยสุดอะไรสุด
เราเห็นแล้วเราสงสารอ่ะ เหมือนนางคิดว่าเราด่านาง 555555555
เราก็เลยบอกนางว่า 'ใครว่านาย ร้อนตัวอีกล่ะ'
นางบอก 'ก็ไม่รู้อ่ะ เห็นพี่มองหน้าน้องอยู่'
โน๊วววววววว ไม่ได้มองจ้ะคุณ อิบูมนางคิดไปเองงงงงงง
แล้วนางก็พูดเรื่องไรไม่รู้ให้เราฟัง เราก็ไม่ได้ฟัง เราเหม่ออยู่
นางก็พูดด้วยความที่แบบใส่อารมณ์มาก แถมนางกำลังกินน้ำแข็งอีก
หยดน้ำจากไหนก็ไม่รู้ ไม่ทราบแน่ มันก็กระเด็นมาบนหน้าเรา
เราก็นิ่ง นางก็ยังพูดต่อไป แบบไม่สนใจคนฟังเลยยจ้าาา
เอาจริงๆคือเราก็ชินน่ะนะ ไม่ได้คิดมากไรมากมาย
เพราะเพื่อนเรามันยิ่งกว่าน้ำลายกระเด็นใส่หน้าไง
คือเพื่อนเรานี่ก้าวข้ามคำว่ากุลสตรีไปเย้ออออะ
น้ำลายกระเด็นนี่เรื่องจิ๊บจ๊อยยยยย
แล้วเหมือนอิบูมนางพึ่งจะคิดได้ว่าเราเงียบไป
นางหันกลับมามองเราที่กำลังลูบหน้าอยู่
นางถามว่า 'อ้าว น้ำกระเด็นใส่หรอ'
แหมมมมม ยังมีหน้ามาถามอิด้อนนนนนนนนน
เราก็บอกว่า 'เอออ'
นางบอก 'ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ 555555555'
แล้วนางก็หัวเราะแบบ นี่สำนึกผิดแล้วใช่มั้ยบูมม ไรงี้
เราก็เลยบอกว่า 'นี่เป็นน้ำอ่ะไม่เครียดนะ แต่ถ้ามาเป็นก้อน เป็นชิ้นเนี่ย
สัญญาเลยบูมว่าจะไม่คุยกับบูมอีกเลย'
นางก็บอกว่า 'ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ พูดเพลิน 555555555'
แล้วนางก็เอามือมาเช็ดแถวๆหน้าเรา
เราเลยบอกว่า 'ไม่ มันไม่ได้โดนหน้า มันเข้าตาโว้ย'
นางยิ่งขำใหญ่เลย แหม่ครับ นี่ถ้าตาแดงขึ้นมานี่ก็ไม่ต้องถามหาตัวเชื้อโรคกันเลยทีเดียว
แถมยังทำท่าจะพ่นน้ำแข็งใส่หน้าเราอีก อิบูมมมมมมมมม
เราเลยบอก 'ถ้ามันออกมาจริงๆ เลิกคุยด้วยตลอดชาติจริงๆนะบูม'
นางบอกว่า 'พี่ทำไม่ได้หรอก ยังไงพี่ก็ต้องคุยกับผม'
เราบอก 'ก็ไม่แน่นะบูม เราเคยไม่คุยกับเพื่อนในห้องมาสองปีเต็มแล้วนะ'
นางบอก 'แต่พี่ไม่คุยกับผมไม่ได้หรอก เชื่อผมเถอะ'
คือแบบบบบบบบบ มั่นหน้ามากกกกกกกก
เรากำลังจะเถียงนาง แต่บังเอิญว่าถึงบ้านนางล่ะ
เราก็เห็นนางเดินลงไปจากรถล่ะ เราก็เลยขยับประเป๋าให้เข้าที่เข้าทาง
แต่มันไม่ใช่งั้นไง คือบูมมันก็ชะโงกหน้าเข้ามาในรถอีก
แล้วคือหน้าบูมมันห่างกับหน้าเราไม่ถึงคืบอ่ะ แบบใกล้มากก
ใกล้จนตกใจ พอตกใจเราก็เลยหลับตา เราก็ได้ยินเสียงนางหัวเราะ
แล้วรถเราก็เคลื่อนที่ออกไปจากแถวบ้านมัน แต่เราก็ยังเห็นมันหัวเราะอยู่
โอ้ย อกอีแป้นจะแตก คือยื่นเข้ามาหาอะไรของมัน
ชะนีแก่จิตใจหวั่นไหว อะไรที่เคยคิดไว้ก่อนหน้านี้หมดกันๆ
ตัดจงตัดใจ หายแว้บไปพริบตากลับไปหลงมันเหมือนเดิมเลยจ้า
เรียบร้อยโรงเรียนบูมกันเลยทีเดียว
แปะแปะแปะ เย้เย้
มาต่อกันเถ้อะะะ
แกทแพทผ่านไปหัวโล่งล่ะ
ความจริงโล่งตั้งแต่ก่อนสอบล่ะ
555555555
เรายังอยู่กับก่อนกีฬาสีโน๊ะะ วันนั้นเรามีเรียนเลิกเย็นมากๆเลยแหละ
คือครูสอนเลยเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลยแหละ
ครูเค้าโหดมาก โหดสลัดผัก คือไม่กล้ารับโทรศัพท์เลยอ่ะ
ก่อนเข้ามาเรียนเราเจอบูมนะ บูมก็ถามว่าขึ้นรถมั้ย เราก็บอกว่าขึ้น นางก็โอเคๆ
ก็ร่ำลากันไป บูมก็ไปเล่นบอล เราก็เข้าเรียน
ก็เรียนไปเรื่อยๆจนเลยเวลาไปถึง 4 โมงครึ่ง คือมันเลยเวลามาเยอะล่ะ
แถมรถเราก็มาล่ะ ถามว่ารู้ได้ไง เรารู้เพราะอิบูมมันโทรเข้าเครื่องเรารัวๆเลยจ้า
สายแรกไม่ได้รับ สายสองเราเสี่ยงตายกดรับ
แล้วรีบพูดใส่สายไปว่า รอแปบนึง แล้วก็กดวางเลย
เราก็นึกว่ามันรุ้เรื่องแล้ว ที่ไหนได้โทรมาติดๆกันอีกสี่สาย
จนเลิกเรียนอ่ะ ป้าคนขับรถก็โทรมาหาเราแล้วถามว่าขึ้นรถมั้ย
เราก็บอกว่า ขึ้นๆ รอหนูหน้าโรงเรียนแปบน้า แล้วเราก็รีบวิ่งไปขึ้นหน้าโรงเรียน
พอเราวิ่งไปถึงรถ แฮ่ อิบูมนั่งหอบอยู่บนรถ เสื้อเปียกเหงื่อเต็มไปหมด
เราาก็วิ่งขึ้นรถไปนั่งเสร็จ จัดกระเป๋าเสร็จ ฮึ้บบบ ! ระเบิดลงอีกตามเคย
B : โทรไปทำไมไม่รับ
M : รับแล้วนิ
B : รับแล้วก็พูดไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่องเนี่ยนะ ถ้าจะรับงี้ไม่ต้องรับเหอะ
ดูโทรศัพท์ดิ ดูว่าโทรหากี่รอบ
เราก็กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มันก็หยิบของเราไปแล้วพูดว่า 'หกรอบ โทรหาหกรอบ!!'
M : ก็รับแล้วพูดแล้วไงว่ารอแปบนึง
B : พูดไรก็ไม่รู้ แทบไม่ไดยินเสียงอ่ะ
M : ก็มันเสียงดังไม่ได้เรียนอยู่อ่ะ
B : เรียนไรนักหนา เลยเวลามานานล่ะนะ
M : ก็ครูดุอ่าาา ขอโทษได้มั้ย
B : ไม่ได้ ไม่ให้ขอโทษ โกรธ
แล้วมันก็แบบสะบัดๆเสื้อมันอ่ะ คือแบบเปียกเหงื่อทั้งตัวเลยจริงอ่ะ
เราก็เลยจับชายเสื้อด้านหลังมันแล้วก็ช่วยมันสะบัด
M : ไปเล่นไรมานิ
B : ยุ่ง ปล่อยเลยเดี๋ยวเสื้อยับ
M : ไม่เอาไม่ปล่อย เลิกเรียนล่ะเสื้อยับอะไรคิง
B : ปล่อยดิ
M : ไม่ บอกมาก่อนไปทำไรมา
B : ความจริงมันก็ไม่มีนะเหงื่ออ่ะ ไม่มีเหงื่อซักหยดเลยแหละ
พึ่งออกมาจากห้องคอม โคตรเย็นอ่ะ
M : เอ้า ล่ะไปทำไรมา ถึงมีเหงื่อ ?
B : ปล่อยเสื้อเดี๋ยวเสื้อยับ
มันพูดแล้วก็สะบัดบ๊อบใส่เราเลยจ้า อิบูมอิเด็กบ้า
เราก็กำลัง งง เลยหันไปหาน้องบนรถ น้องบนรถก็หัวเราะกัน
แล้วก็มีน้องคนนึงบนรถพูดว่า
G : มันวิ่งไปตามหาพี่อ่ะแหละ
B : ไม่ต้องพูดก็ได้
M : ห๊ะ วิ่งหาใคร วิ่งหาพี่เนี่ยนะ ? วิ่งทำไม
G : บูมมันคิดว่าพี่ซ้อมเชียร์อยู่อ่ะดิ เลยวิ่งไปตามหา ก็พี่ไม่รับโทรศัพท์มันอ่ะ
เราก็งงแปบ ก็มันก็เจอเราหน้าห้องเรียนนี่หว่ามันก็ถามเราแล้วนิ มันจะวิ่งหาทำไม
M : เห้ย วิ่งทำไมม ไม่ได้ซ้อมเชียร์ วันนี้เรียนแกก็รู้นิ
B : เออนั่นดิ โ.ง่จังเลยผมเนี่ย วิ่งตามหาทำไมวะ
M : เห้ยอย่าพูดงี้ดิ เรารู้สึกผิด
B : ตั้งแต่เรื่องเดินขบวนล่ะ อยู่ดีๆก็มาเสีย 4000 แม่มม
อ้าวๆ อ้าวววว มันเอาเรื่องเก่ามาพูด
คือมันเคยบอกเราใช่ป่ะว่ามันจะเดินขบวนให้เราถ้าอยู่สีเดียวกัน
แต่บังเอิญว่ามันอยู่คนละสีไง แล้วเราก็แบบแกล้งชวนมันมาเดินเงี้ย
มันก็บอกว่า เดินให้ก็ได้เงี้ยย มันตกลงเองอ่ะ เราไมไ่ด้บังคับมันนะเว้ย
บอกเลยเรื่องนี้เราไม่ผิด 555555555
M : แน่ะเอาเรื่องเก่ามาพูดอีกล่ะ ไม่เอาดิไม่เอา เรารู้สึกผิด
B : ปล่อยเลย เดี๋ยวเสื้อยับ
แหม่ อ้างเสื้อยับอย่างเดียวเลยอิบูม แต่เราก็แบบรู้สึกผิดจริงๆนะ
ขำก็ขำที่มันวิ่งตามหา แถมแอ๊บโกรธใส่เราอีก
คือมันทำหน้าเหวี่ยงใส่เรา เสร็จแล้วก็หันหน้าไปอีกทางแล้วยิ้มอ่ะ
คือตอนนั้นมันน่ารักมาก น่าหยิกมากกกก
จนเหมือนนางลืมว่าต้องแอ๊บโกรธใส่เราอ่ะ นางหันมาเล่าเรื่องให้เราฟัง
นางเล่าว่านางเจอของตก นางเก็บได้แต่หาเจ้าของไม่เจอ
เราก็เลยแซวบูมมันเล่นๆ
M : เห้ยอิชั่ว เก็บมางี้ เจ้าของเค้าเสียใจตายเลย
B : เออ ชั่ว แล้วไอชั่วที่ไหนมันวิ่งตามหาพี่ทั่วโรงเรียน กลัวพี่ตกรถอ่ะ
ห๊ะ แล้วไอชั่วที่ไหน มันนั่งเก็บเงินทุกวันเพื่อจ่ายค่าชุดเดินขบวนให้สีพี่
รู้งี้เอาเงินมากินดีกว่า แม่มผมนี่มันชั่วจริงๆ โทรหาคนคนก็ไม่รับโทรศัพท์
M : ง่าาาา บูม ขอโทษษ ฮืออออ อย่าโกรธเลยน้า
B : โกรธไปแล้ว
M : อย่าโกรธเลย หายโกรธนะๆๆ
คือเราพูดไปด้วยเขย่าเสื้อมันไปด้วยแหละ น้ำตาเราไหลด้วย
น้ำตาไหลนี่ไม่ใช่ไรนะ หัวเราะบูมเนี่ยแหละ
แอ๊บโกรธได้ไม่เนียนที่สุดเลย คือนึกถึงคนที่พยายามแอ๊บโกรธแล้วมันก็กลั้นหัวเราะด้วยอ่ะ
คือหน้ามันโคตรตลกอ่ะตอนนั้น เราก็ขำดิ
เราก็หัวเราะด้วย ขอโทษมันด้วย เขย่าเสื้อมันด้วย
มันคงเห็นสภาพเราแล้วทนไม่ได้ มันเชิดหน้าใส่เราแล้วแอบหันหน้าไปยิ้ม
เราก็ชะโงกหน้าตามไปมองหน้ามัน แล้วเจอมันยิ้มพอดี เราเลยแซวอีก
M : แหน่ะ แกไม่ได้โกรธนิ ยิ้มๆๆ
B : เออดิไม่โกรธ ถ้าผมจะโกรธ ผมโกรธตั้งแต่ค่าชุด 4000 ล่ะ
แล้วมันก็เลิกแอ๊บโกรธใส่เรา แล้วเปลี่ยนมาหัวเราะเราแทน
มันถามว่า มีวิธีง้ออย่างอื่นอีกมั้ยเนี่ย แล้วเรากับมันก็หัวเราะพร้อมกัน
แปะๆๆๆ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google